Fr. Balduini Responsio altera ad Ioan. Caluinum

41쪽

REspo Ns. 3ALD. 'itiis infamiam cr Odium omnium sibi accersii 'Atqui nihil melius quam e savum huc furorem. jai ad me non pertinota iuro de liceres quia Ῥbi latratus omnes siuos consium erit, idem manebit qui semper fuit ob canus canu. Eiusdem Hlfutilitatu quae iam in aliisspurcis conuitiis patefisa est. Qiod tibi inuidia miser Quid tam stolida comparatione assequi te putas, nisi tostuum ιmpurum omnes coJuant ysi omnia recenseam, quae homini elferrea, et nullius frontis, comminisci'garrire cui nullus erit modus. Sit vero hoc m morabile tuae vanitatis trophaeum, qui non modo insiolentius quam antehac cristas erigere ed linguam, Tu s, dentes acuere ita cormi, ut nihil unquam extiterit ,el superbius, ei truculentius. Eat nunc se in fisostercore volutans orto' rus.i odore delectetur,donec ordinum omnium det

flatione obrutus, quid sit pudor π misericordia discere incipiat. sed voluit scilicet relidionis opinione sibi gratiam acquirere apud simplices,ac si crederet ullum in caelo

esse numen. Hoc ero est, non assurgeresiupra laruas. sed laruarum omnium integumenta congerere ad fallendum. scilicet non satiatur crudele eius in me odi γ,

tot quibus me omnes Christi hostes iopetunt, calumniis, nisi in arenam proiiciar a feru laniandus. sed quia cum Pnico scurra nullus 6 et litigandi modus, prolat erborum ampullis solidam rerum ipsarum veritatem opponere.

42쪽

infelici unis, et fatali quodam morbosemper

ad nocendum satagit i ni addictus, omnes a quibus nihilsperat astusse despicit: potentum fauorem captat sine modo bladis elationisin:bonu, quibus inuidet,plus quam ferociter inseuhat: quocunque Ῥenit, fax estprosus furialis ad excitandas disicordias:

denique πt neminem n qu :m sincere dilexit, ita nemine ex probis Cr integris Dei cohoribus habet amia cum . si asterior visus sero auctore Paulo,culpam in eum ipsium reiiciam, qui me coe di. Haec sunt, quae nunc nobis di stasse videris, ne infantia alioqui nostra, cum tibi iracunde& eleganter respondendu est, balbutiens haereret. Ac ne ingratos esse nos putes, iterum praedicamus, o magae magister maledicendi, haec esse tua dictata, tuas formulas, tuas phr

ses: quibus quide uti possimus, si te tuis retortis fulminibus percellere atque obruere velimus. Nam eodem, quo tu, iure in alios, qui saltem te deteriores non sunt, talia contorques, retorqueri in te possunt. Ergo ut breue facia,

fingito illa omnia de te & aduersum te dici, sico genere orationis delectaris. Cettὸ agno in scis aliqua horribilis tui libelli veluti HIMαν, cuius fragmenta per quandam utar nostrorsi

Iurisconsultorum verbo) αιταιολιαω te referire possent. Et licet alios eius generis tuos co mentarios uberiores, tali copia talium verborum refertos non reuoluamus: en in una minime etiam longa declamatione, quantam sil-

43쪽

uam inclusisti talium spiculorum: quae tamen diligentius tibi asseruare debebas,ne in alium

emissa,in te reciderent. Fortasse quia in priori responsione dixera,exhausisse te tuam conuitiorum pharetram, ostendere nunc voluisti eam esse inexhaustam. Sed nescio an tibi expediat tam valde effundere tales tuos thesauros.

Nam si te nosti satis,sentis te aduersario suppeditare liberali r quod tibi sine ullo suo laDore respondeat, si tuo more confuse tonare velit. Absit,ut tam aut impoteteragamus,aut

furiose declamitemus. Absit, ut quod Theolo go indignissimum est,iurisconsultus imitetur tale genus non loquendi, sed conuitiandi atque debacchadi. Sed fieri non potest,quin diatua nobis cosuetudo afilicet aliquid sui morbi & contagionis: & ego cotendendo tecum, vel inuitus discam quippiam tuae acerbitatis. Scio, respues exemplum Christianae moderationis,quod nunc tibi proponam. Non enim natura tua capit, quod tua esset fortasse per na dignum. Sed tamen proponam,ut si tu moneri nolis,meipsum admoneam. Augustinus lib. III.cotraliteras Petiliani, ego inquit)quando cuiquam veldicendo elsicribendo respondeo,etiacontumeliosis criminationibus iacesiitus, quantum mihi dominus donat, renatis atque coercitu anae indignationis aculea,au ritori lectoriae consulens,non

ago, ut efficiar,homini conuitiando perior,sied e rorem conuincendosiverior. Ecquid ὁ bone,talis

44쪽

A D I o. C A L V. α' actio tibi placetZEquidem mirarer,te,qui non modo Theologus ab Augustino non abhor

queris) reformatorum arque regeneratorum Princeps vis videri, tam valde ab hac sententia abhorrere, quae tamen non solu cum principiis religionis, sed & cum primis praeceptionibus humanitatis cosentit. V erum,ut mirari desinam,professus es,naturam tuam esse indomitam belluam. Certe ut Plutarchus elegater

disputat, a modo quis sentiat sese in studio

Philosephiae ut loquitur moram : multi nunc attoniti obseruant, in te nondum illud, quod primum esse deberet, extare argumentum,ex quo liqueat tuum animum ad meliorem mentem reuocatu,in philosophia Christiana,multa mouendo,aliquid promouere. Sed difficit limum est, ut ais,naturam vincere. Tu libris

tuis praefigis illud Augustini, Ego ex eorum numero esse me profiteor, qui scribi nilo I roficiunt, rescribunt proficiendo. Non disputo, quis sit ille tuus profectus, quaenam Sed negare non potes,eum,qui in facultate scribe si atrociter, & vehemeter maledicendi pr0scir,religiosiorem propterea non effici. Videris, an quod imprimis erat necesse) fias melior scribendorquatque aliis alias scribis de officio viri boni & Christiani, ipse ad te pertinere serio, sepeque cogites. Sed aliud facias,alitεrq,& loquaris & scribas, oportet, si nobis velis

45쪽

REspo 4s. BALD. persiuadere, tecum Augustino non modo inscientia valde proficere,sed etiam ita coscientia bona: sine qua ecquid tua vel scientia, vel scriptura, vel loquacitas erit aliud, qua quod Apostolus ait de fide sine charitate)cymbalutinniens ξEst enim tuae proscissionis alia conditio,quam altorius artis aut disciplinae. Sed dc

licet tuae apud Deum conscietitiae rationem

non haberes quod tamen de homine tui ordinis suspicari nollem at certe gloriae apud homines tuae & existimarioni,quam ambis,caues parum, cum furiosi conuitiatoris famam affectare scribe do videris vixque est inter amicos tuos, si qui sunt saniores, quisqua,qui non vehementer doleat simul& miretur,te nequz frate, neque doctrina, neque usu, neque admonitione ulla ad aliquam scribendi temperantiam posse reuocari.

Scio,iampridem tibi molestam esse, hanc ut appellabis battologiam ociosae commonefactionis:& imperioso credo iubebis me, Attica lege, ML προειμων - θων statim respodere objectis criminibus. Ego verb nihil velim magis: sed iterum dico,vix scire me, unde ordiar,ubi desinam. Adeo artificiose,quae co . sertim congessisti, maledicta permisces. Principio ut selet molles & suaves esse tui prologi,exclamas me esse falsarium. Cur ita - ama, inquis, hic enim noras diligenter cri

men) τicesima quinta die Ialij anno quinquag μ

46쪽

AD I o. C A LV Πmostptimis,priuilegium a Rege impetraui,quod datum it meo de Famosis libellis calumniatoribus commentario, qui tamen non nisi anno sioperiore sit

editus. QMd istud ret,quid monstri est doctis

sme vir)Equidem vix tandem suspicari potui quid velis. Eo enim & anno & die in Germania ei am,nihil de Gallia, nihil de Rege, nihil de priuilegio ullo , nihil de famosis libellis

quicquam cogitans. Sed quid te fefellerit, ut alium clamitares esse falsarium,nunc demum intelligo. Vechelus typographus Parisiensis eo tempore generale svi vocant) priuilegium Regium sibi impetrauit,quo,quoscunque deinde libros excuderet,ornaret. Eo ut fit sorte

usias est, cum commentarium meum ederet.

Tu,qui ne illud quidem vides diploma , non mihi, sed Vecholo datum esse, propterea tametriumphans iterum erumpis in hanc exclamationem, Etsi apices iuris omittam falsium h)c deprotendi siensius dictat. Qujs hunc Dictatorem non modo sensu communi carere, sed & praecipitem ruere in sensiam reprobum non dixerit 3 Atqui me urges, & iubes, ut hic tibi de iure respondeam Iurisconsultus.Non est vir consultissime,quod me nunc costulas de apicibus Iuris,qui tuum fugiant acumen. Si tibi de calumniatoribus leges no satisfaciunt:quid me rearis, liquido tibi dicet una lex Cornelia de Falsis.Vis addam praeterea leges de Stellion tu 3 Quia vetus vulpes pellem non mutat, de

47쪽

tu propterea, quos vocas versipellas, resuris nescio an Stellio tibi satisfaciet. Sed simpliesi& candidam ingenuitatem vafri hominis v deamus. Cum ab eo expressit, tanqua in eculeo,vis veri, non meum, sed Cassandri, hunc enim iam,cui nocere putat, periculose nominar) librum illum este, propter quem tamen me proscidit: neque iam negare possit se &falsi & calumniae conuictum esse, mihique

factam esse atrocem iniuriam: tamen priuia quam nunc faciat, quod officium viri boni flagitarer, eius praesertim,qui alios nouam mortificationem,®enerationem, & Poenitentiam docere se gloriatur iterum os impurum ut eius verbis utar perfricans cauillatur, metillius libri, si non auctorem, scriptoremve, ad politorem, proxenetam,obstetricem, lenone, pro duetorem esse . Mira est huius Dictatoris dicacitas. Sed admirabilior, impudentia diacam, an contumaciaὶ Certe protervia est plus quam verbo utar,quo delectatur) meretricia.

Scriptus, ut saepe iam dixi, & nemo nesciueditus,distractus est liber ille,cum de eo nihil quicquam vel audiissem, vel resciuissem ,δc sexcentis prope milibus passuum abessem : de ramen quae tua est perspicacitas) ais in eo agnoscere te notas stili mei,& sciens prudens

in manifesto mendacio perstas, ut iteru mentiaris,ex mea illum manu prodiisse. Quid miser te torquesὶ od prius sumpseras, abs me librum

48쪽

Α D 1 O. C A L v. libriim scriptum esse,iam facile probabis,qugeum esse abs me politum aut vulgatum ' Sed tenes vetus illud, Cum quu impudens esse carpit, pirauiter impudens esse debet. Si inquit)tn iin te accerserem, trιbus erbissinita esset cat si. Vtina egore in aliquod Ius vocare, ducere, trahere pos sem: vix tres lictores sufficerent ad tuam iterucalumniam castigandam,& disceres aliquando finem facere mentiendi. Delige quam voles poenam, vel legis Remmiae, vel Tationis, vel Intestabilis in miς,vel Cauterii, quo fr5s tua inuratur,vel Myricae arbor1sque infelicis. Quid tergiversarisZIteruintonat lex, si calun

tur,manum endo cito. Verte te in omnia. Nun

quam hodie effugies. Absiste moueri. Mane. Sed confugis ad typographum:Is inquit non Accipio conditionem . Is est, opinor, Oporinus vir optimus. Iterum periisti, si eius testimonio statur.Non proferam quas ad me litteras scripsit dem iuria abs te mihi facta. Tu,

qui viciniores, homine interioga. Exclamabit, vereor, te omnium hominum impuden tissimum,atque perditissimu esse calumniatorem : &quia eum reste laudas, falsi te reum

ipse peraget. ream mistrum est dicebat quida olim) negare non posse, quodest turpisiimum eon'

teri. Sed minus tibi turpe esset,confitendo veniam deprecari,quam inficiando crimen di plicare. An saepius mentiendo effugere te posieput'es, si aut nunc carcer, quo dignus cs,

49쪽

34 RESPONS. BALD. re constringerer, aut lictor teneret 3 Sed tu in isto tuo Olympo securus,suaviter ridere potes omnes & iudices & lictores: ut Sc iampridem propterea impune seles, cuicunque vis, iniuriam facere: & talibus te ludis oblectas. Memini,cum scriberes in Tridentinum concilium, & pro tua ciuilitate atque erga tuam gentem beneuolentia,potissimum Gallis Episcopis, qui intererant, contumeliose, hoc est,

more tuo,malediceres, te, ignominiae & conuitii causa nominasse Nenetensem. Atqui is non erat Trideti, neque ob venit unquam. Id cum dc intelligeres & omnes intelligere scires,quid facis Zoingenui hominis pudorem. Illam virulentς maledicetiae farraginem, qua vocabas Antidotu, Gallice rursus edidisti,&pro Ne netensi Rhedonensem, alterum Britanniae Celticae antistitem, supposuisti, ut hic in Gallia audiret,quod ille in Lario, & uterq;

infamaretur. Sic enim verecunde scilicet errorem tuum castigasti,& commutatione quadam maledictum conduplicasti. Haec enim poenitentia est, qua tu erroris scelerisque conuictus egisti. An hcc ars & consuetudo tua est siue multiplicandae contumeliae, siue iniuriae duplicandae, siquis fortasse monitor te ad ius aliquod reuocet3 Minime ergo mirarer, si eodem mihi modo nunc satisfaceres. sed nescio quo modo acerbior erga me & pervicacior dc

iniquior malevolentiae tuet rigor est. Na quem

50쪽

AD I O. C A L v. - is sn me vexando crrorem commisisse te in priori tuo aduersus me libello famoso, negare non

potes, neque cum huc Gallice recuderes, correxisti reo commutato, neque iam comulas,

sed iterum iterumque ingeminans ita pergis agitque, ut quiduis dicere paratus sis potius,

quam vis veri te adigat ad aliquam vel tacita,nue erroris manifesti confessionem, siue conuictae culpae deprecatione. An hominum intelligis Apostoli verbum μγκοπὼν tam pra stacta esse potest confidentia Z Sι dicas tam de Re p. Christiana praeclare meritum esse te, ut tibi priuatim licere debeat quidlibet: aut metam esse hominem ut vocas nihili,impune ut

possis in eo caedendo te oblectare. Hos animae viles, inhumata tulitaque rurba, sternemur campu. sed tantu scito mihi etiani

iacenti supere sic generosae ingenuitatis, ut et s linguam reuellas, meo tamen spiritu, si voce no possim, iniurias tuas refellam atque repellam. Age ubi negare non potes,te offendi cse, quo pergi S o magis teneri te sentis, ut irretitae ferar solent, tanto minus quiescere potes, neque tamen cum te vertis in omnem partem,aliud fremens facis, quam ut te inuoluas di magis atque magis. Clamitas nac Rhemis, ubi

nullum unquam vidi Cardinalem, vendidisse atque obtulisse nescio cui Cardinali, mirificuillum librum,quo tam e tempore liber ne quo natus,neque ut opinor conceptus erat,dc do