De lite sepulcrali in Sophoclis fabula quae vocatur Aiax

11쪽

Atrida odium expleturi sint, sed seri simile putant os praeci

l042 sq. attinent ad minimam futura calamitati partem. Quae opinantibus spectator cum ipse forsitan adstipuletur, eo magis perm0vetur. Simulatque Menelaus declaravit se mortuum de-h0neStare anim pr0po Suis Se . Atque vero ex arte di amatica intellegi putes S0ph0cli cavendum fuisse, ne ea, quae illi XSp0 tabant, vera fierent. Nam si eveni8Sent nova actio facta esset, quae cum praecedente tamquam externo vinculo coniuncta fuisset. Opus fuisset aliam personum, Drtasse TecmesSam prima parteSagere, ita ut vitium exortum esset etiam maius quam in Schilleri fabula, quae dicitur Don art0s Τ). - Deinde autem cautione Teucri, quam conSpicimus v. 98 sqq. indicatur eum consiliis inimicorum obstaturum esse, ad qu0ditium desiderium Tecmessae Spectat cum V. 92 Sq. eum vehem0ntissime adVocet. Denique v. 24 cum Ulixe 0nferri p0t0st, quem iacis qu0ndam inimicissimi tum miseret, neque neglegendum videtur esse Verba

Τευκρος 2 et εχθροῖς 924 alterum alteri ita postposita 880 ut eucer o Ulixes p0stea actionis participes fiant. Quibus de tam sent funebri dictis nunc litem ipsam quae dos 'pelisendo iace exsistit, investigabo. Atque incipit v. 040

cum cli 0rus propter adv0ntum inimici Teucrum adhortatur, ut sepulturam celeret. Verbi voci ζου πυα κρυφεις' Sine Onsilio ac ratione quidem iam ostendit, cur adversarius in sca 'nam proditurus sit. Ip8 enim nondum Suspicatur vera, cum I 042sq. memoriam ver8u 959 Sq. repetat. Tam parva praesen Sio, qua gravissima difficultates novaeque re effici 0 Ssunt, personarum Sophoclearum propria St. f. ni. v. 220-222 ubi chortis et Creon limia rapter Verum coniectant. Neque enim chorus omnino probabile putat ueniquam Polynicem condere nuSurum SSU, cu in Cre0n quosdam pecunia e irruptos id agere posse existimet. De Antigona nemo cogitat. P0sthac vid0annis, quom0d inimicus in Senonam pro duentur. Primum qu id ad eum pertinet, est χορον νωια 042. His verbis iam ossicitur, ut maxima exspectatione erecti Simus. Nam nondum verus inimicus cernebatur, quia Ulixem l-l33 elemontem ut pium cogia ivimus. Atque spectator facillim sentit illum

μνήμην τίθεσθαι cum loco Aiacis. I.

12쪽

εχθρον hora eSSe 0n 0SS UliXem, cum in lamentati0n lanebricertamen monsti tum Sit, in qu0d Teucrum cum adversariis Aiacis venire neceSSe St. Qui e8 inimicus Menelaus l045). Observati l 046 ιιαθεο γαρ εγγυς ων ου δυσπετνὶς cum aliquo acule dicta Sse pote8t. Cogitandum est enim Menelai Drmam atquo habitum c0rp0ri n0tabilem 88 et respondere arrogantiae ad stultitiae animi. Itaque Germ. Versum ita fortasse vertere possimus: Ich Seli Sch0n. r geli 0rt a ii dei Leuten, dieman nichi lolchi mis8keniat, en nisi vor inem stellen Τ). Iam his verbis perducimur, ut Teucri 0nSili ac prudentia confidamus. Nam tranquille l0quitur, ne aculei quidem parcit, atque tranquillitatem, quae, cum periculii in immineat, etiam sale nondar 'at principem Victoriae c0ndicionem esse constat. Cum hac tranquillitate autem Verba Menelai 047 q. componamus. Res non caute inquirit, quod Ver prudenti fuisset pugnatoris, sed superbia et odi comm0tu statim mortuum humari vetat. Primum autem rationi V0cabulum S οντος, qu0d hoc loco contemptim Surpatum S atque Latinum iste significat'). Ita vero Menelaum mediocrem neque gravem esse a poeta iam prima ratione Subtiliter stenditur. Neque enim iactationua ut inurbanitate vict0riae rep0rtantur, sed prudentia et aequitate. Hased aequitas etiam l049 0n8pici potest in verbis Teucri. Nam minime asperam c impellati0nem Menelai queritur neque iusso eius extemplo aperti SSimum c0nSilium opponit, cum se

Aiacem ad omnem Ventum terra contecturum esse affirmare p0ssit ut ii 4 l. Quamquam ναλισκε ra voce, quae Simul nostrum

ausWenden et ei SchWenden deSignat, elegantissime dictum est, quid facere decreVerit. Tranquille Ver locum perscrutatur, in quo res agenda atque debellandum est. Quare fit quaestio I 049: cuiu per80nae gratia tanta verba consumis 8 ' Neque igitur gl0riosi v0cibu8 σὸ νωι κτἐ fallitur, sed cum conicit Menelaum tantum fratri mandata XSequi, tum non ignorat vorba Munelai nihil valere, i Sua p0nte l0queretur. Itaque quaestio dua re c0mplectitur: primum Teucer sibi persuadere vult, num Agamemn0n re Vera Sepulturam iacis impediturus sit 'doinde autem Menelai venditationi illudit. Quae cum ita sint, Menelaus l050 Suum hora aliquantum mutare atque illustrare cogitur. Si recti88ime illu8trare vellet, dicere deberet:

a Quamquam sine hac n0ti0ne etiam verba non molesta consenda sunt. Cf. ed. R. 84 ταχ ειοοι εοθα ξυμμετρος γάρ , κληειν Facetiae autum congruunt cum indole seueri.

2 Eandum vim suspicor l. 239 et 301.

3 Wolst . vertit: Wns is de langon Rodo kurgor Sinny τίνος igitui nonitivum osse nominativi et putare videtur. Quod inoptum sesso sex iis cogo, quae Menelaus 050 respond0t.

13쪽

Sed cum de se ip80 tacere nequeat, Suam et Sonam cum Agamemn0nis persona c0nfert atque de prim loco p0nit. Denique Teucer eum interrogat, cuius rei Aiacem accuset. Quare

inquisiti finita est, quod primum inspiciendum erat, qui esset

adversarius, deinde quae tela teneret, ut impetum facere p088et. H0 autem Menelaus ratione l052-l09 explicat. Sed antequam cogitati inum ordinem inve8tigo, unam disputati0nem praemittere expedit. Nam quaeritur, num Menelaus etiam n0mine ac verbis Agamemn0nis loquatur. Hoc ut affirmemuS, Sententia postulari videtur, cum v. 1052-l065 ita se habeant, ac si ab imperatore ipso Menelao iniecti sint. Praeterea ex . 050 intellegimus Agamemn0nem cum Menela plane consentire. Itaque fieri p0te8t, ut ξν υρομ εν 054 ηριεῖς 058 etc. non 80lum ad Menelaum, sed etiam ad fratrem eius spectare existimemus. Neque tamen verisimile ut Menelaum sibi Agamemn0nem hic coniungere. Nam primum Menelaus ad ipsum r0gatum l0bi respondet, qu0d ad eum solum pertinet. Itaque aptum ac proprium est Menelaum de Se tantum dicere, praesertim cum iam c0mpsertum habeamus eum se libentissime gamemnone non comm 'morat eum praebere, pene quem Summa potestas Sit. Deinde autem ex ιιων 070 apparere videtur pluralibu εδυνχηθι μεν, ρξομεν neminem designari nisi Menelaum. Etenim υ γαρ - μων au8a est antecedentium vel

p0tiu pr0908iti0nem γαρ λεποντος κτλ. redintegrat atque amplificat. Quamobrem si etiam gamemnon in δυνν θη/ιεν ineSSet, certe pro ἐμων ν smi exspuctandum Sset. Denique vero resp0nsum Teucri 097-li 08, qu Agamemnonis non mentio fit, testis est mei arbitrii Τ). Qui putant in quoad vidi, omnesh0 putant menelaum usque ad v. 1069 etiam fratris n0mine l0qui, adiguntur, ut, cur Teucer Menelaum 80lum respiciat, causas quaerant SchneideWin in praef. p. 7 ita dicit: DassMenela0 gugleieli in amen Agamemn in geredet, at eukr0s uberti bi t. Neque autem Drtuita in fabula accipienda sunt, si aliter res explicari p0test. Veri Similius 88 putarem Teucrumc0nSult de Agamemn0ne 0n rec0rdari, quippe cui Aiacem ex ulla parte n0n subiectum fuisse dem0nstrare vix p0sset. Ita primo, cum g quoque Agamemn inem et Menelaum pluralibus Significari putarem, rem explanare Studui; sed nimiis difficultatibus repudiatus Sum. Ac 08tea manifestius futurum Ssu Sper Sententiam, quam Supra nuntiaVi, nisi in0pinat qua idam obstent, praeferendam ac S0lam pr0bandam SSe. - Quare faceren0n 0ssum quin illa pluralia pluralia maiestatis censeam. Quae

14쪽

cum moribus Menula aptissim conferri possunt. Nam in hac orati0ne graviSSima quae cogitentur, iura ibi arr0gat, parissimum Se gerit Agamemnoni ut Verborum granditas facit comprehendatur eo magis qu0d cum praec0ne Venit cf. lib)J ut edictum vel udicium nuntiaret. Quamquam l067 qq. mne ius ablatum St. Nunc ad orationem ipsam disserendam venio. Primi tros versus accusati0nem continent ille amicus noster esse debebat atque inimicissimus exstitit. Quod . 05 Sq. argumenti confirmatur cum v l057-l06 tantum pice adiecti sint ut condici utriusque partis aperta fieret. Deinde l062-l065 poena

statuitur.

Hactenus omnia recta sunt neque quidquam m0nendum est, ut praetermittam, qu0d orator Se imperatorem et iudicem mira iactatione ducit. Magna enim diligentia ac subtilitate utitur, ut T0ucer directis urbis contra eum nihil grave dicere possit. Nam cum Aiax principes Achaeorum interficere Voluerit νυκτωρ ἐπεστράτευσεν ως ελοι δόρει 056), iure aetati heroicae cum eo agere licet, qui Sancitum erat, ut qui tale vel simile scelus c0mmisissent capiti damnarentur et pr0icerentur. Sed postquam Aiax ipso manus sibi intulit, Saltem altera pars usitati iudicii non 'glegenda videtur 880η). Quare Menelaus, Si prudens esset, taceret et responsum Teucri pperiretur. At cum superbia o inimicitia eius uini consili et modo carpant, Teucro p0 testas datur eum vehementissime et iustissime lacessendi. V. 066 MenelauS: pr0pter haec , inquit, non pus S te magna ira exardescere . Quare Teucer, cum ingen poena nuntiaretur, animi motum iactati0n et gestu exhibuisse videtur. Quod cum Menelao gaudio Sit gravitatem atque severitatem iudicis amittit et prae se fert propriam naturam atque indolem. Ei ci κτλl067 adiunguntur re vera ver Sut 065, quod e πάντως - ἄρξοιιεν l068 apparet, quia πώντως ρχειν in libere Aiace tractando i. e. proiciendo c0nsistit. Viduum igitur v. 1067 Q070 novam causam continere ad confirmand0S V. 06 Sq.: Aiaxi A. Schoeli., qui . li interpolatuin iudicat, Menelao raucones concedere non vult. f. contra olst . ad 0l ut nuch ad Phil. 5.Schnuid. d. II comparat Phil. 983. Hoc praecipue loco praeco deesse

2 Cf. de hac consuetudine aetatis her. . . ulchorum Rh. Mus.1829 p. 254, ubi alia xempla annotat Aesch. Sopi. 0l4, 1023 Soph. Ant. 20 sqq. . l. 488, Philostr. Huroic. ut eos Schmidi. Ethilidor ultu Griuchon Beri. 188 II, p. 0 sq. Iur Attico fiant postea corpus mortuum proditori aut extra fine eiectum aut oris traditum osso indicant uter ut ch00manii, Attisch. Pr0ges p. 343, deinde L. Schmidit. c. II, p. 20 sq.

15쪽

non humandus est, cum vivus mihi non obedii ut ii Quomodo haec cum v l052-l065 0mparari p0ssunt Ibi Menelaus illud Scelus consideravit quo lax 0rtem Achaeorum petivit ita ut poena crimini resp0nderet. Hic enarrat Aiacem sibi dici non audientem fuisse. Quod primum ex rebus praesentibus non pr0mptum, minime coniunctum est cum malefacto, de quo tum agitur. Deinde autom nihil est, cur ea de causa mortuus tax dehonestandus sit. Neque enim etsi sexcentie ei non paruiSSet, propter hoc ipsum eum sepultura orbari liceret.

Ita igitur c0gitata Menelai 0rspicimus veraque sunt orba

μηνυεται. Menelaia enim calamitate ac miseria iacis, qui sue subicere nolebat neque arrogantiam eiu lavebat maxime laetatur adversariumque. 0stquam defendere Se hic n0n iam potuit deformare Statutum habet. iacem l0ge humana pr0pter caedis consilium puniendum esse hoc l0c minime dicitur. Immo ver0 altera causa a priore alienissima est atque eam diss0lvit, si non rem ipsam reputamus, Sud mores iudicis. am haec nova causa proficiscitur ex animo ac natura eius et p0Stea redit, cum Mene

laus vulgare inimicitias praedicet mustu ante facinus Aiacis iam iniser eum et Se xortae sint ii 32-li 36 cf. ibi exp0nenda). Sed pri0 causa tantum l26 li 28 leviter atque ineptu attingitur, quamquam SaepiSSi me et gravissime praedicanda erat. Res igitur haec videtur esse Menelaus Aiacem iam pridem dit, qui voluntati Suae nunquam obtemperaturus esset l069 Sq. 3. Cf. etiam Teucri 0rba ill-lli 4. Itaque iam antea cum certamen esset, cui arma Achilli vindicarentur iniusta c0ntra eum machi natu est i 3bi. Semp0r autem occasi defuit inimicum domandi et dolendi. Tum ad HSt Aiax principes Acha00rum interimere consilium sepit ita ut ii ines in eum exacerbati sint cf. 23 Sqq. 3. Hoc c0nsilium y a Menela praetexitur, quod ille pr0pter leges poena afficiundus sit Sed superbia et imm0dic gaudio commovetur, ut 067 qq. Vera c0gitationes de togat. Atque ita facta eius ut Cre0ntis Antigonei non legitima sed arbitraria et

insolentia Sunt.

Cum igitur rebus praesentibus c0ntentissimus Sit, 07 sqq. mira quadam tranquillitate atque impudentia c0pi08 explanat quam perversum Sit hominem plebeium magistratibus pareru

l De usu ituram causam postea assurendi, cum e priore causa necessaria iam effecta sint, s. a qua do v. 111 et 25 sqq. dicunda erunt aequiparat hoc loco Latinum quod, quandoquidem. s. Viger.

2 Videlicet inimicitiae Menelai eo etiam auctae sunt.

16쪽

n0lle 33. nuntiatio relativa εν γα εν τἐ 1074 non directis verbis cogitati0nem . 072 repetit. Si inpliciter nivi ad priora

adiuncta esset, si hanc f0rniam haberet: νθα lux δεις δικα των ἐφεστωτων κλυειν. In locutione autem μιν δὲ, δικαιουν 072Sententia ineSt eum, ς ix δἐν δικαιοῖ, neque lege neque principes timere. Itaque notio tim0ris in v. 074 et 076 transfertur. Versibus l073-1076 antecedentia κακου ρὼς di δρὼς κελ 0nfirmantur malum enim h0minem dicere licet, qu0d im-m0destia et contumacia maxima di Scrimina domi militiaeque fiunt. Contra l07 accedit ad . 072. Directa oppositi haec esset: ὰλZανδρα χρx δικαιουν τῶν φ κλ. Sed v. l073-l076 tantam vim habent ad Drmam c0mmutandam, ut non verecundia δικαιουν Sed tim0 magistratuum δεος, φοβος, αἰδως prematur. Ut 071sq. versibus 1073-l076 probantur, ita firmantur v. 077 sqq. versibus 1079 sq. Opp08iti0ne autem l07 sq. et 107 sq. una cum argumentis Sui eleganti8Si me Di malae sunt. Nam sensus versus l07 sq. neganS Si neque minu Sen Sus argumentationis 1073 sqq. quae ad 0 pertinet. Sen Su autem ei Sus l07 sq. ait ut argumentationis l079 Sq. V l08 Menelaus ad 1073 sqq. revertitur, qu0rum c0gitati0nem h0c 0c auget ac perficit'). Schoellius vituperat, qu0d praecepti l 0gices vi0latis in l079 l083 diversa essent subiecta, cum enuntiatum l079 sq. die0ret de un0 0pp08itum l08l qq. de tota re publica conservandis. Quare versus delere Vult. Neque autem pus est versu l079 sq. directam pp0siti0nem adiungi, qu0d Menelai praecipue interest ut non obedire, cum re8publica e pereat, perversissimum esse demonstret. Itaque o ου δ'υβρίζειν κτλ laxissime antecedentibus oppositum Si ut Germ. 0rta Sse adicere possimus: una aui das Frithere gurii eligulionamen. Menelaia enim, cum VerSu8 073 sq. inprimis praedicare velit, adducitur ut Sententiam e0rum extrema 0rati0ne amplificatam repetat. Neque negari 01 est Soph0clem hic m0res Lacedaem0niorum, qui omnia ad tim0rem libentissime referebant, magn0 Studi descrip8isse. Quid autem de t0ta ratione l067-l083 censeamus Qua Monelaus primum exp0nit Aiacem vivum Sibi n0n paruisse, cuml050 ipse concedat e n0n exercitui praeesse, id qu0d Teucer post 'a etiam magi illu8trat l097 qq.). Itaque cum Aiacem υπαρχον Suum iudicare ac tractare nequeat, quia obsequium eum postulat, facere eum x Νιοτνην l07l cogitur. Simul vero t0t0

17쪽

loco apparui Menelaum aliquando enisum esse ut Aiaci imperaret, qua cum re ir0nice dicta 667 sq. 0mparemus licet. Quomodo autem fieri potest, ut ad istum gradum insolentiae atque superbiae perveniret Haud dubie cogn0scimus duos Atrida artissim vinculo esse c0niunct0 saepissimeque Menelaum ita Se praebere ac si ipse esset gamemn0n l047 sqq. i. gamemnon autem hoc iniuste pati videtur, quo fit ut ab aliis quasi una per80na interdum habeantur et empor serm0ne c0niungantur l89, 250 qq. , 390. 62l, l8 946 sqq.)Τ). Etiam ex 668 0gi posset Menelaum Agamemnoni parem esse. Sed Teucer postea licentiam et arrogantiam Menelai ptime impugna fereque terminos iis p0nit. Neque Ver0, cum ia minime νν, δν ιιότι ς it loci communeSl073-l083, quamvis magna amoenitate et facundia dicti sint, ad rem pertinent. Quantopere autem X 0rde atque natura Menelai pr0lacti Sint perspicere p0SSumus, cum pauli p0St l088 sibi n0n constet. - Digni sunt qui n0t0ntur imperativi

ἐπιστασο 080 et otio l082. Quibus Teucrum graviter c0mmon 'facere vult, ut verba sua animo reputet, cum et ipse suae v0luntati neque voluntati magistratuum obsequi selit. 3v. 084-l086 summa c0gitationum repetitur, sed . 085 q. re Vera Aiacem spectari manifestum est: qui antea gaudebat, qu0d Su0 arbitrio obtemperare p08set, sive oratorem inobedientiam eius sive caedis consilium ante ocul0s habere putamus. Sed res mutata est ut tum in Summa mi Seria versetur. Ita 1087 q. aptissime eum antecedentibu c0niungi 08sunt: ερπει παραλλα τανε i. eo δραν αν, δω1 9 et τλάντι τι νειν ἄν λυπωμεθα, primum voluptas, deinde d0l0r, primum fortuna pr0Spera, deinde adversa. Verbis πρόσθεν κτοῦ autem praesentia accuratius reSpiciuntur. Nam pri0 par προσiλεν - νβρισχ attinet ad δρω Ῥεcῶν δωμεθα. Quare e0niciendum sit alteram hanc fere Sententiam habituram esse nunc autem in mala praecipitavit maxim0que dedecore cumulatus est Scilicet autem talis observatio simplici 0r neque Satis insensa aut elata fuisset. Quare Menelaus ita pl)0nit: nunc autem ego superbi0 . Si erui rem explanare velimus, dicere possimus: der liuel live Gedanti is subj0ktivg0Wundet Nam c0gitati0nem ac Sensum adem SSe elucet. Menelaus minim Sentit, quantopere his verbis se ipsum ludificetur. Etenim si quidem l0quitur νυν 'εγι με, αν φρονω, Secundum explicationen i 08 Sq. ρπειν παραλλὰξ etiam cum eo conferendum St. tque vero cum tum laetetur atque insolenter glorietur brevi 08 a Teucro frangitur atque minuitur magnaque ign0minia Scauriam l60 relinquit. Praeterea quia adest cf. 08teri0res p.), cum Agamemn0n, ut Aia Sepeliatur,l Cf. etiam Phil. 387 sqq. 873, 1024, 1285.

18쪽

licentiam permittat triumphus inimicissimi ei videndus est. Si

etiam remotiora adhibere voliimus Teucer eum 389 qq. X- Secratur quod fratrem Sepultura orbaturus erat. In orbando autem laetitia Menelai constitit. Sed cum exsecrati Teucri ex aliqua parte expleatur, p0Stea d0mum reversurus m0leste ac diu

fluitat, qu0d quidem ipse non minus inscius 11 42-li46 indi

Oration ita explanata non intelleg0, cur Sch00llius magnam partem non a Sophocle profectam esse iudicet'). Nam si animum oratoris, x θorroia rei inveStigaVerimuS, in recensendo vix libidine quantumvis arguta uti c0gemur. Concesssum mihi Sit, ut nonnulla Sch00ihi crimina h0 loco inquiram. Qui l071 - 10 76 l079 Q086 089 sq. uncis includit, qu0d forma atque sententia ineptae sint. Aiacem xj uor x x 07l appellare n0n Superbi, Sed inficet atque absurdi 0 minis esse. Ut concedam cur Sch0elliu tum non etiam priora ου γαμ εμυλ addubitavit Nam si Menelaus de viro aequo et pari nuntiat mihi vivus n0n obediebat, hoc perinde absurdum et ridiculum videtur esse atque si eum plebeium nominat. Sed utraque locuti 0 ne idem exprimitur et VOX L lio et xj rectissime emanat e enuntiat pri0re cf. p. 8 . Quid autem de fatuitat dicendum est Si vero a Menelai moribus non abhorret, minime repugno Tamen differentia quaedam c0nspici p0test. 0nsiderandum est enim eum inimicissimum, qui Semper et 80nam Suam Spernebat 666 q. ill 43, maxima miseria prostratum videre. Itaque in animo Menelai exsultati ut malevolentia gignuntur, ut verba Sua n0n iam examinet ut 0rtuum appellet ro reo et x x pro u vivum habere vehementissime cupivit. - Deinde Schoellius verb0rum sonitum vituperat qui invenitur l07l προ ανδρο ανδρα δι μοι x ν),

alterum ανδρα cum x io ιν ν coniunctum vulgari consuetudine por80nam civilem describere. Confer dxδρι δημοελ Ant. 690. Praeterea obeck exemplis ex Aesch. g. 638 Eur. 0n. 578 prompti persuadet nobis vetere tali iterati0ne non offens08 0880. Neque locutio ciri τειν - θα πτων mihi magis mira vi si tur 'SSe quam Phil. 2l 9 sq. - στείχων ἄν γ σοι i ς μιῆς, io ει πελας δυσσεα τειχονε - λευσσομεν, ubi M. Schmidi et Naucli repetito σεε χων iniuria flendunt. Magis etiam quadrant duo ursus luctrae 7 sq. ποθεῖ, πο γων 'oi κ), 3l 9 vi σίν γε, νώσκων δ' οDδεν -). Omnino Sulmi inu pleno 0phoclem

19쪽

libentissim iit cognovimus e Phil. 1027 Ant. 56 sq. Oed. R.

δυστανω), nisi qui p0etae consilium his extremis l0cis suspicari mavult. Quare cum iam arcessitum et molestum videatur esse pr0pter aliquid id genus, etsi Drsitan summae arti minii con-Veniat, ei Sia qui Semper S0phocle habebantur, in dubitationem vocare tamen arbitrer hic non exstare neglegentiam, sed Subtilitatum atque poetam consulto illum s0rmonem Menelao attribuisse cuius quippe vanitati et ostentati0ni plane resp0ndeat. Si putemus p00tam iam natu grandior 'in hanc fabulam retractavisse, oratione Menelai extrema facillime Gorgiam 80phistam imitari 0 tuerit cuius Sermo in Plat Symp. orat Agathoni Sp. 94Ε-l9TE intellegitur. Talis descripti m0rum non aliena esse debet a S0phocle qui artificia bene novit neque dubitat artus suas elegantissime pr0ferre. Alliturali 0 ne saepissime utitur cf. Trach. 43 Sqq. El. 97 q. 2l0, 365 Sq. 7l4, i. 687 Sq. Oed. ib. 085 q. ll 96, 203, 236 q. , 527 Ant. 595, bi, Phil. 79 sq. 296 Sq.. 430 al. Sigmatismum Vides ed. R. 42b quo magni aculei exprimuntur. Praecipue autum pingit, ut ita dicam

sonitum verborum magna prudentia adhibet 0d. R. 694 Ant. 338 sq. Ai. 8ll, 44. Ergo cum poeta decora artis omnino non

aspernutur, cur eum loco Aiaci commemorat ea aspernatum Sse

iudicemus, ubi plurima ac gravissima proiiciunt Dunique Scho filius aegre fert, ii id Menelaus verbis Di δ' ro με, αυνθονω utatur, cum nulli ante tam pie et uligiose disseruerit. Quomodo eum a Se dissidero et ab omnibus etiam iuvissimis logicae praecepti S. Neque aut eui haec cum uenula artissimucomponenda sunt. Nam si in Sententia Staret, OS Sequentem orationem l093- illi etiam iis, quae l0b2-l065 xposuit aptius uteretur Ru autem ita explananda videtur ussu iam

20쪽

diximus piissima illa l07 sq. re vera hic esse iniusta, cum ad Aiacem minime pertineant. Ac vero ficta et m0ment temporis exorta Sunt ut cum m0ribus Menelai non valde conferri possint. Simulatque igitur 1087 ad calamitatem inimici revertit, vera indoles perspicitur. Et haec quidem t0ta dio, exsultati0ne ac malev0lentia r0gitur. Quare facere n0n 088um quin orati0ne ita c0mp0sita p0etam secretissimas animi humani leges excellentissime observasse et depinxisse putem. Ita etiam magis c0mprehendimus Men0laum a Teucr0408tea contemptissime tractari. Praeterea quaeram, ubinam νωιια σοφα l09l invenire p08Simus, Si cum Schoellio γνωμα σοφας XStinguere audeamus γAn putamus ch0rum hac l0cuti0ne solum duo versu l077 q. , quos Schoellius Soph0eli assignat describere Immo vero l091 Sq. totam orationem respicit, cuius propria non imprudenter intellexit. 0nnulla alia probra c0ntra V l077 qq. l084 qq. ex parte iam antea tacitus refellere studui.

a. altera accusatio instrui tui argumentisque c0mpr0

b praeSens rerum condici exp0nitur l087 sq.); c. iterum iudicium fit, cum Teucer adm0netur, ne Aiacem sepeliat. Videmus igitur duas rationis partes similiter larmata esse, quarum pri ir c infecta disputati est, quam Suppleri n0niportet. Ad alteram Menelaus postea superbia atque gaudi perductus eSt, ut quasi n0va rati exoriatur cum priore vix interno vincul cohaerens. Talem dispositionem a Sophocle saepius adhibitam esse perbrevi nobis et Suadebimus. Qu0d attinet ad rem, haec rati miram farraginem c0mplectitur ius et arbitrium, gravitatem et vanitatem, consilium et 80c0rdiam, fictum 1 0rtasse pietatem et ingentem arr0gantiam.

Quibus inter se mixtis nesci an h0m simplex facile opprimi 9088it. Nam priore parte explanata haud dubie legibus pr0bata

Sunt et altera, quamvis levi Sit tamen 6corum c0mmunium, qui S 'paratim c0nsiderati rectissimi Sunt, tantam c0piam continui, ut ii occaecatus rat0rem non perversissime iudicavisse facilu

Teucri orati incipit v. 1093. Is Vero minime verbis Menelai opprimitur aut occupatur, Sed gravitate ac Severitate resp0nSi 0 nis