De lite sepulcrali in Sophoclis fabula quae vocatur Aiax

31쪽

secretium malefact0rem videri esse Τ). Intellegimus igitur, quam prudenter Teucer rem suam gerat. Ubi primum ceu Sator X-stitit, utilitatem suam captans aliud crimen, ut adverSarium fuget, celerrime adicit. Neque tamen verba l3 serio dicta esse putem, qu0d mihi ex ptativo potentiali lucere videtur. V. 13 disputati de δικαιον ad finem perducta St, ut complectatur du0decim versus. Priores sex v. li 26-ll3li rei c011Veniunt cum altera parte de causa agatur, quae iure legitim0

Menelaus il 38 se Superatum esse invitus concedit. Neque enim quidquam iam demonstrat, sed usque ad diScessum Suum imperat ac minitatur, quod, cum impotentem et Vanum eum invenerimus, maxime ridiculum est. V. t 38 ad praecedentem VerSum annectitur. Gravitate autem ac tranquillitate Teucri, quam videmus 139, ad tempus c0mm0vetur ut mina retineat. Sed quamquam persuasum habet frustra Se locutum SSe tamen ii 40 quasi desperatione ductus p0stremum repetit iu8Sum, pr0

Hic igitur est eventus adversi inpetus. Idem interdictum Menelaus iam l047 sq. simulatque prodiit in scaenam nuntiavit. Ibi cautione adhibita Teucer non directis verbis respondet, Sed necesSarium putat naturam atque potestatem adversarii c0gn08cere nudaque latera exquirere. Qua cautione hic non pus St, cum Menelaus e arrogantem et infirmum praestiterit. Ubi primum verba faci0bat, refellebantur, et contra firmum iussum Aiacem non sepeliendi Teucer firmissime praedicat eum sepultum iri. Itaque Menelaus Supervacanseus factus est, cum se nihil pr0ficorue devictum esse ei intellegendum Sit. Restat tantum ut e recipiat, in qua re mente humili ac pusilla, malevolentia atque arr0gantia adiuvatur. 0gitare p0ssumus inter l4 et ii 42breVeni moram interiectam esSe 0nvenientem et c0nnexui et

Menelai antecedit. Tertium comparationis exstat in 11 44 et ii 49 di x ρ γλωσσὶ θρασυ et Teucer comprimuntur eorumque linguae retunduntu . Ceterum duae comparati inis partes dis- Sentiunt, cum ii 45 q. 0liun exornandi causa adiecti sint li43 autem et l48 diversas causa c0mplectantur. Nam ille νι ρ

narravi.

32쪽

superbe Se ge88it , 08tquam χειμων, qu quidem nondum cruciabatur, iam affuit qu0d attinet ad Teucrum, χειμων exorietur ex parVa nube. Locuti0ne σμικρον νενος Menelaus affirmationsem Teucri designare Videtur mortui humandi li4l3. Quam iudicate ut parvam nubem Videri esse quae magnas difficultates afferre non p0SSit. Sed, inquit Menelaus, ingrati0ra Subsunt, cum ab hac nubecula ingens tempestas pr0fectura et Agamemnon enturus Sit, ut te gravissimi poenis afficiat. In hac latente autem Significati0ne parva infirmitas inest, cum prosteatur seipsum Teucro insistere non posse, Sed minetur se alium arc0S-siturum et delatorem futurum SSe. V. 11b0-ll 58 Teucer Suum responsum dat. Similibus telis utitur atque Menelaus, tamen acuti0ribus. Menelaus enim comparationem adhibuit. Quae fere nimis comparatio est quam ut Teucer ea moveatur, cum arti praecepti essecta quia parum ad rem Spectat, non Satis Valeat Teucer autem specie simulatae comporationis nititur. Neque enim postquam tib ut Menolaus 1 142 orationem incepit, duas Seiuncta persona et acti0ne componit, Sed de uno Statu l0quitur. Quod autem lib0 libit aliena respici Videntur, quae re vera praeSentia esse adversarius facile intellegere p088it ei gravissime illuditur. Neque ita ullum verbum antittitur, cum unumquodque ad Menelaum pertineat eumque eo magi Vulneret, qu0d forma explicati0nis explicati eius acerbe det0rquetur. Deinde pseudoparata xis euero aptissimam facultat0m affert de Menelao dicendi, quid sentiat. Nam cum quasi alium significet, delectu omni et discrimine omisso eum comminuere et vituperare p0test. Et Menelaum recte ab e inspectum Sse ex l50 q. apparet ιιωρια enim et βρις praecipua sunt Menelai menda. V. tib sq. eucer minis adversarii l 147 qq. Sua minas p90nit. Dubium n0n est quin v0ce πνὶμανουμενος affirmet Menelaum indicta deorum punitum iri, si iaci humando resistat. Quae interpretatio v. i54 comprobatur, cum το ν δρῶν τους τε,νa ηκοτα κακῶς de0rum legibus praeceptum it Vim Teucri meminisse ut 308 q. decere n0nvidetur. Ἀνολβον l256 Naucii recte per dxo tot illustrare videtur. CL ann01. ad ed. C. 800 Sq. Quo m0do Teucer novam victoriam e Menelao refert, qui ulti0nem imperatoris pro-v0cat, cum ipse iustitiam divinam, multo turribili 0rem et certi0rem, Stendat. Atque Menelaus hoc resp0ns dat in certamine perseverare minime cupit. To πιεναι 1lb non voluntarium, sed rebus c0actum est. Tamen idemit Atridam, quamvis adversa pugna evenerit p0Strem SuperbiSsimum Se praebere. Nam l59 sq. ita nuntiatur ac si τὴ βιάζεσθαι in eius manibus esset, cum nihil facere p08Sit nisi τυν Ἀγαμεμνονα πειθειν, ναβιὰ σν ται Magna

33쪽

alitem arr0gantia atque amentia reperitur in oro/ς κολύζειν, qu0d minus Menelai erat quam oro/ς oi ζεσθαι. tamenelaus non ad virtutem rev0catus de Scaena abit permanente priore consilio, eum frater eius, antequam Scaenam relinquat, sepulturam mortui c0ncedat. Aptissima est rati Teucri qua adversarium l6 Sq. dimittit: ,δεφερ7πε in κάμοὶ γὰρ αἰ-

αινον ' continere, nostrum Lelarbi ld. Quod probare n0n 0SSum. Etenim si αἶνος exstaret et Menelaus l46 Sermonem iniret, Sane quaererem, qui pacto Teucer signaretur et Teucrum demon Strari cogn0Sceremus. Fieri 90test ut eius condicionem ex versibus intellegamus Nam aliquis nautas adh0rtatur, ut tem pestate navigent. Sed frustra rogamus, qua rati in haec ad

Teucrum referenda sint. Quid sibi volunt nautae quid ἐφορμῶν aliaque Verba, quid praecipue v. li463 Profecto aliena c0ndici0

in conspectu videtur esse. Equidem certe mirarer neque cogitationem explicare Scirem, si ad ipsum v. li46 adiungeretur V. l63. I putamus Spectat0res Attic08 rem facilius intolluetur , fuisse Mea quidem sententia Menelaus comitaratione utitur, Sive putare malumus eum xemplum l42-li46 vidisse si vo 0nient temp0ri id qu0d navigantibus Graecis non difficile erat finxisse; et tum quidem l 4 sqq. neceSSari0Sessu conStat. Comparatio autem v0cula veto aperte indicatur.

l Comparari 08sunt ud C. 1036--1038, ubi Creon similiter abit,

praeteron Trach. 4l4 434 sq.2 Ex suntonii Lucilli Tarraui πινος est oratio sabulosa, quae brutis animantibus aut a plantis ad hominum admonitionem traducitur cf. Henr Steph. he8. S. V. αἰ νον).

34쪽

Rathsel Sprache et . De rusticissima claritate cf. supra dicta Ρg. 24. Dii autem Supremi versu ad imitandum acerbe Menelai sermonem pertinent, ita ut, quo modo hic li474 1 exemplum il42-li46 in Teucrum transferebat, ita Teucer Suam diSputati0nem in Menelaum transferat Ludificatio autem apparet, praesertim cum verbis i- ένιξα αγην velatum Sermonem indicare videatur Menelai. Qu0 0ta res magi illu8tretur, cogitemuS, quo Voci sonu v. ll 50-ll 58 pronuntientur Teucer Se quoad 90te8t, 0ntinet tranquilleque l0quitur ut 14 l. Subtile ludibrium conspicitur in il 50-ll 53ini, cum ii 5 sq. gravissimam Severitatem exprimant, quae etiam in Sequentem VerSum transit. Sed 1157 sq. ludificatio fere in acerba facetias augentur. Quare Sper non adm0dum 1 0prehensum iri, quae Sch0ellius delere vult. Ita prior pars curtamini sepulcrali finita St. 0mprehendit v. 040 ll62 et brevitur h0 modo disp0ni 0test: 1040 l052 Menelaus intr0ducitur, certamen instituitur; l052-lli T: rationes utriusque adversarii fiunt; ll 20-li4l concertatur forma Stich0mythiae adhibita; li42-ll62 Menelaus se recipit et abscedit. Certam Hii inter euerum et Menelaum nihil est nisi pr0lu8io, cum antecedat proelio qu0d initur a Teucro et Agamemn0ne. Neque enim Menelaus multum valet, Si c0nsideramus animi facultate et potestatem externam. Ab alia parte Teucer n0n Semper rem ipsam attingit neque gravissima argumenta, ut, cum magi8 dicacitate, facetiis atque sagacitate utatur, n0n acerrima pugna fiat. 0ncertatur quasi hebetibus gladiis et levi pugnandi m0do etiam eventu respondet. Neque enim Teucer multum lucri pro fratre c0ndendo abstulit, quia Agamemn0n ipse n0ndum victus e8t. Quamquam postea videbimus eum quoque c0nstantia ac Drtitudine Teucri tactum esse neque autem h0c maximi m0menti est et diligentissime tantum res inspicienti manifestum fit. Ne Menela quidem persuasum est. Sed ad tempus plura non siicienda erant quam ut in fugam c0nv0rteretur. De interna vi huius parti trag0ediae cf. cap. II. Acti0ne interiecta li63-l222 praecipue mem0ria iacisc0nfirmatur Teucer enim a ch0r admonitu ut Sepulcrum prum0rtu eligeret, primum curat, ne corpus Se absenti Violetur. Tecmessa autem et Eurysace in caenam pr0 dierunt. Itaque cum illa in maritum se c0niciat, hic ut supplex patrem tangere iubetur, qua re monstretur eum in tutela dei esse. Nisi autem Supplicatis Sufficiat, chorum defendere debere fratrem ab inui

35쪽

27ina petii. Qu0 0d fit ut lamentati0nis funebris 865 - 10403

commonea naui . Ibi etiam c0rpus mortuum Aiacis in medio positum St, circum qu0d pr0pinqui se congregaverunt ibi etiam asperrima re in Sequitur, impetu Menelai, ut hic perbrevi gamemnon veniet sepulturae prohibendae cauSa. Sed quantopere duae fabula partes inter se differunt cogitatione et col0ribus. Ab illa enim parte clara v0ce lamentatitur, mortuum queruntur atque timent, ne futuro tempore calamitas immineat. Sed quae Sit calamitas, nesciunt. Ab hac parte tranquillitati ac d 0loris tradunt Tecmessa nihil eiullat, sed tacita et fracta m0rtuum amplectitur, cum EurySace puer genua flectat, ut patrem aliquando p0tentissimum pr0 tegat. Nam calamitas illata est et Omne ea premuntur. In pr0Xim quoque unci temp0ri manu8 adverSa mortuum tangere p0test, ut quies tristitiae plena tumultui ac rixae cedat. Ch0ri autem canticum efficitur c0n Spectu, qui in Scaena est. Nam cum videat quanta miseria pr0pinqui Aiacis affecti Sint primae causae, infelicissimi illius belli, recordatur. Deinde autem c0nsentaneum est eum post intimos mortu0, qu0rum fortuna ante oculos Versatur, milites eiuS, Se pSum reSpicere. Itaque Stasimum ex ipsius rei natura in dua parte dispertitur. Cum pri0re Stropha et antistropha finis belli optetur et Paris, auctor eius, devoveatur, altera stropha et antistr0pha indicatur, quae bellum secuta sint. Si reputamus sententiam, altera Strophac0niungitur cum pri0re antistropha versibus l97 sq. Verisimile

est chorum voce νθρωπον etiam se comprehendere, ut περ θειν

Latin perdere plane resp0ndeat. Altera igitur str0pha et anti-Str0pha 0let, qu0d ipse rebus adversis feret brutus sit. Summa c0gitati strophae in his consistit gratissimam vitam quant patria fibri, agere non p0ssum. Vita autem in patria degenda dii c0mplectitur, circul0rum vel convivii et otii 0mestici iucunditates. Nominantur ea, quae apud Graeco δεῖπνον Sequebantur cor0nae circumferuntur, quibus convivae Seirnent deinde

incipit vi inro σιον c0mp0tatio Cic. Cat. a. 3 45), inter qu0d servi Symph0niaci tibiis canunt. Quod attinet ad tium domesticum, tranquillus 80mnus et delicia c0niugii maritatis praedicantur. Quae non 80lum cum concubitu c0nferendae Sunt. Sed etiam cum cura et diligentia, quam uxor praestat vir0. Efficio h0 ex φριμνος i. e. Germ. line Pilege y l206. Verba

enim κεῖμαι 'dμεριμνος Statim ad ρωτων - 7πεπαυσεν adiciuntur quae cum ita Sint hic Semper cub0 Sine cura, tempeStatibus biectus. In anti Stropha ch0rus queritur, qu0d Aiacem,

36쪽

ultimam v0luptatem et praesidium amiserit. s. 900 sqq. y3. Cum igitur denique apti88ime optet, ut domum revertatur, primum str0phae, 0gitatum redintegratur et perficitur Textum

logit, quod in Eur Rhes. 40 invenitur. Deinde Morstadi ius Progr. Schassii 186 p. 4 v. 121 τψ φις voce exstincta ἐλπίς legendum esse censet. - Quid de his emundationibus iudicandum est In versibus 1201, 1204 12s τερψις, unumntqueidem vocabulum, eodemque loe reperitur, cum e bacchiu sequatur. Existimant autem Sophoclem solum 201τερ νιν adhibuisse, sed τερ iu 120 et τέρψις 121 in locum aliorum verborum supposita esse. Quod quomodo factum sit si quaerimus, aut sua sponte atque consulto aliquis τέρψις 20 et 12l bis repetivit aut ignorantia atque neglegentia vera Sophoclea corrupit. - ad 1). Ponamus librarium quendam 120 τερ ipse et 2l τε Ἀψις consulto scripsisse. Quiuro quid consequi studuisset An orationem volubiliorem, expeditiorem versum At quod τερψις redintegratur, auribus haud gratum videtur osse, ut minus miraror, si in codicibus κοῖτο ut ελ εἰς nunc tradita essent et diceretur Sophoclem sine dubio τερψις ubique scripsisse, Sed κοιτος et ελπίς Supposita esse quod τερψις ter repetitum non placuisset. An meliorem sententiam Si quidem creder0tur redintegratione eiusdum verbi meliorum sententium nasci, non comprehenderem, cur emendare neque putare mallent Sophoclem aptiora usurpasso. ad 23. ερψιν 204 et τέρψις 215 0glegenti perperam scripta sint. At nemo putabit τερψιν

κοῖχον ut τερψις- ελπίς profecta esse. Etiamsi autem verba invenirentur, a quibus τερψιν et τερψις perverse nnSei potuissent, nonne miremur, quod pro diversis notionibus cf. κοῖτος et ἐλπίς idem verbum adhibitum sit Nonii magis etiam miremur, si mutatio illa tam uno evenerit, ut dicere possimus: τερψις disiunctis versibus ter positum est eodem loco atqu0 ant pedem bacchium 3 Quod qui comprehendere paratus est, aut ei, qui verba corruperit, maximam ac prope divinam prudentiam attribuit aut sortis tum seritati maxime confidit. - Nescio an affirmare iam liceat Sophoclem τέρψις verbo ter usum esse. Quaestio tamen exsistit, nonne cum dignitate id faetum sit. Quod paucis, si placet, inquiramus. In stropha et antistr0pha i chorus Suam calamitatem X- ponit, quae vita sine voluptatibus ac deliciis est. Atque stropha 2 declaratur, quibus voluptatibus, quas patria offerat, in Troade egendum sit. V. 120 sqq. autem transgressi ad antistropham sunt, cuius sententia haec est chorus peregre laboribus circumdatur, sed unam Voluptatem capiebat, quae in Aiace posita erat. Sed cum Aiax mortem oppeteret, ultima voluptas evanuit. Deinde chorus in Graeciam reverti aptissime optat: guo voluptatibus patriae Aiax, ultimae deliciae, tortuus est utinam sacras Athenas revisam. f. simile desiderium Trach. 953Sqq. - Τερψις igitur gravi Ssimum verbum et strophae et antistrophae est, ut a poeta eodem atque porto loco poneretur Quod velut signum praecipua cogitata chori indicat: geo primum publica felicitatu, oindu privata fortuna, denique in a me discessit - Quibus exp0sitis nominem conquesturum 8Se spero, quod τερψις dure repetitum sit. Nani quicuntque intolluxerit Oetae consiliuni minini Offendet, si versus infensa voco segit ut suis quasque litteras sonis enuntiat. - amen patet a Jay lesio vim ερψιν verbi 20 bono intellectam 88e, cum χιον κοῖτο ιανειν legeret eque enim id qu0d complures suspicantur

37쪽

inspicienti manifestum fit calamitatem ch0ri duas diversas qualitates continere est enim primum negans i. e. c0nsistit in g0ndo a circulorum laetitia, b d0mestica felicitate, c Aiace deinde aiens i. e. versatur in certis lab0ribu perferendis a tempestate l20 sq.) infesta n0cte l2l 8q ), c pr0eli diurn0 12l 3). Sed calamitas affirmans calamitati neganti Semper Supp08ita est, quod cur factum sit, ex chori desideriis intellegitur Τ).

Vix ch0rus l0qui desinebat, cum n0vum certamen initur. Teucer enim in scaenam irrumpit nuntiatum venire Agamemnonem. Ut 0cula et oi δ' l224 comprobatur, hic lare simul cum Teucr conspicitur. Sed priusquam ad interpretanda mirationem Agamemn0ni accedam, praemittenda est quaeStio, num Menelaus Agamemn0nem Sequatur.

εννυχία τερ νις Voluptas est, quae ex matrimonio capitur, sed nihil nisi tutus atque tranquillus somnus. Nam si εννυχία τερψις voluptas amatoriae88et, eundem Sensum haberet quem ερολυν 1205, equo 1205 aptissimum esset. Quaeritur autem, utrum εννυχίαν τερη ιν ια ειν Germ. Verti possit: vhig, 0haglicli selilala necne. Ita verti posse arbitror. Est enim ιαηει . tempus, praecipue noctem gere et simpliciter ac sua vi: dormire; cf. l. 4, 21, Od. 24, 20 al. Deinde autem iungitur cum aecusativo, ut cum κοῖτον ur Rhes. 740 et πνον Theocr. 3, 49. Neque scio, cur Sophocli non concessum Sit pro πνον Vel κοῖτον dicere εν χια Τερψιν, quod poeta dignius neque, cum ad αυδι pertineat, obscurum est. - Talis repetitio, qualem hic habemus, saepius reperitur. Cf. Eur Ion. 927-930. Ubi codices κακός ter redintegratum praebent: v. 27 κακῶν, v. 29 κακόν, quod perverSe Pro κακων Scriptum Sse apparet, denique 30 κακύς. Quo loco aedagogus summo dolore queritur, quod undique ahimitates X- oriantur. Itaque et ad animi motum, quo paedagogus affectus est, et ad totam orationem exornandam maxime attinet, si ea notio, quae caput est, cre8cente voce ter repetitur Musgravit Iacobsit 3 emendati και /ας, quam Nauch recepit pro κακές eo magis mihi displicet, quod καννάς et ει λλων 930 ion asile inter se discrepant. ων παρεστο των κακων μεΤῆλθ ες -υδους dici posse exemplis vix alienis comprobetur. Solum genitivum separationis invenimus quidem Soph. l. 324, Oud. R. 42, Phil. 6l3. Deinde autem Badhamus Ion. v. 45 affert 'OH ι που ei σεων θαλύν ων πταμεν προς ἀγυιές. dicio Soph. ed. R. i5l Sq. τίς cor etcae πολυχρυ-οου IDθωνος γλαύς βας Θῆβας - ετερχεο θαι est n0Strum v einem hin gelangen cf. Eur Hec. 12, Soph. l. 56. Neque ut quidquam intereSSe inter πταμένα προς τι et μετερροθοθαί τι, cum praepOSitione tantum diversis locis posita sint. Praeterea duplex repetitio exstat ud. R. 4 et 51 ανύοθωσον πυλιν), Ant. 946, 955 κατε ηχυ η - εi:χγη , triplex El. 486, li, ibi αἰκίαις αἰκίαις αἰκία, quae sunt in finibu Versuum), quadruplex Oed C. 964 977, 987 α ν ι κον, κων, κων), deinde 1714, lili 1719 Q736 ερημος, ρημος, ρημας et η λος).

I De subtili morum notatione chori f. . ense De Cho des Sophocles . .

38쪽

Cum plurimi docti h0 negent primus nisi erro, affirmavit Welcherus Τ), qui v. ll6, 1309 ostendit Menelaumque rediisse par et ex ipsa rei natura profectum esse censet'), deinde Pideritus' et Schoenbornusq), qu0rum ille v. lib, 312, 3l9, 308Sq., 089 q. hic V. Ill6, 3l2, 3l significat. Quibus adstipulati sunt auct0re n0nnullarum dissertationum nostrae aetatis. His dem0nstratis, etsi n0n omnium Vis auctoritaSque gravissima sit, tamen pr0babile est Menelaum adesse. 0ncedo quidem Teucrum, cum V. 223 Sq. Agamemn0nem appr0pinquantem nuntiet, de Menela nihil c0mmem0rare. Hoc tamen

haudquaquam b8tat, quia imperat0 80lus auctoritate valet Teucr0que curam assere p0test. Praesentia autem Menelai 0tares efficaci 0 fit, cum omnes pugnatores simul videantur et discriminis, qu0 e magi illustratur, participes sint. Deinde Menelaus fraudati0ne sit 35 re vera omnes difficultates excitavit, cum pr0pter eam arma Achillis n0n iaci traderentur, lax autem ira atque inimicitiis valde inflammatus principes Achaeorum adoriretur et postrem manus sibi ipsi inferret. Atque ip8040cloc h0n0 Aiaci restituitur cum ab aemul etiam praedicatur eum praeter Achillem excellentissimum fuisse 0mnium Graec0rum i 339 8q 3. Quare quam ineptum esset, si Menelaia deeSSet, qui, qu0minu illa praestantia agnosceretur, maxime pr0hibuit. Immo ver triumphus Aiacis tum demum perficitur, Si inimicissimus gl0riam eius cernit. Oculi autem mei tenentur . 3l sq. Ubi et i ς τῆς πῖργυναικος Sque ad 0 tempus n0n explanatum est. Alii 0nfitentur τῆς σῆς 0rruptum esse, alii pr0bare malunt. 0lst quidem putat σῆς 0ntemptu causa dictum 88e, ut Eur fragm. 72 inveniretur: υκ Τιολουιιαι τῆς σῆς Ελεννὶς υνεκα, 0ph.

1 l. c. uber de Aias . Soph. Rh. Mius. II p. 249 ann. 14.2 Alitur iudicat Olff. ad 1125: Menelaus honnte nach eukros' schwero Beluidigungon nich gia meiter Vertiandiunge Wiederk0mmen . Sed consideremus praeter . 111 v. 1159 sq. Ubi Menelaus praedicat se abiturum esse, nod turpe sit eum verbis punire, cui potestas sit saetis puniendi. Itaque expressisse mihi videtur se in Senenum reversurum esse. Nam tum abscedit, quod parva comitate lil 5 Teucrum Aiacis militibus, choro cf. 18 sq nitentem cogere non potest. Sed imperatorem arcessere vult, ut consentaneum sit eum redire. Neque autem venit colloquendi causa, quod et ipse negavit 1159 sq. sed odio, exspectatione, malevolentia ductus, cum cladem scilicet eueri et laetum eventum conspicere cupiat. Ipse satis locutus est, ut magis etiam potentiori imperatori omnia mandare possit. Ita etiam dubitatio evanescere videtur Schoenbornii, hune de Hellenen pg. 1858 p. 261, qui dicit: e salitaui das Menelaus, dor ur vortier sic liber allo Masse mauisertigbeWiusu hat, quin gw0iten Mn k0in or sprielit .:, Scenisel, Analys desolas Hersset de Progr. 1850 p. 40 et 55 sq. 4 l. c. p. 26 sq.

39쪽

Ant. 573 λυπεις καὶ τε καὶ τ συι λεχος die Eli do Anfigonu au die dii mich 0rW0isost ). Eur. Hipp. lt 3 τὴν σι ν Αν πριν , die Vola di angeprieSene ), Heracl. 284 εο σον γαρ' Ἀργος das voti di gerii huitu aliaque min0ri m0menti. Neque tamen exempla apta Sunt. Nam primum ur. rg. 2l Menela verba fiunt ut nihil miri in σῆς insit δ). Qu0dad Soph. ni. 573 attinet, locus ipse n0n apertissimus est cf. Naucti in indice ann ad 569-574). Sed ut 0c mittam ibi pr0pter ea, quae antecedunt, nem dubitare p0test quin τὼ σὼν λεχος supra c0mmem iratam Vim habeat. Nam antea Ismenude nuptiis Antigonae n0n b8cure di88eruit cum de ipsius nuptiis ne minima quidem mentio facta sit. Idem iudicandum est de Eur. Hippol l l et de sequenti exempl0, in quibus c0nfusio omnino exsistere n0n 0te8t ). At en SemHS x ς λῆς γυναικώς eadem ratione Xplicari 088e , , das eib. um da du amplastu nil an Gri echenian Zum riege gerulan ast sic olis. 3Nequaquam cum nihil ad hunc Sen Sum demonstrandum praemissum sit δ). Immo ero τὸ ς σι ς γυναικος Si Teucer Agamemnonem alloquitur tantum Significare p0te8t τῆς - ταιμνήστρας Atque mirum mihi videtur esse, qu0d pauci etiam e pr0gre88 Sint ut delanderent hanc Sententiam Brunckius enim dicit: haesitati0 illa et simulata ignorantia, utrius uxor causa sit belli, irati icontemnentis est . quidem ut non irati et c0ntemnentis, sed absurdi et fatui hominis eam futuram fuis80. Sch0ellii Sententiam c0nspicias velim infra ubi 308 sqq. v0lvuntur. Nauckius autem et Dind0ri. Se i ς λὶς γυναικος c0mprehendere n0n 088ec0ncedunt. Neque ego per data valeo, ut Sententiam l0cuti0nis sic compertam habeam. Itaque cum J. Renneri, qui eundem l0cum maxima cura tractavit, propositum N Jahrb. f. Phil. u. Paed. 883 p. 53 Sqq. - δισσῆς περ l γυναικ0ς, χθρου

σου ὀμαιι ιονυς εχων plane agn0Scere n0n Ρ0SSim conor interpretationem, quae, ni Si 0cti sertaS. e probetur, tamen emanavit studii vori reperiendi. Etenim si mis80 reliquo textu verba: επεὶ καλον μοι του δ' υπερπονουμενο- θανειν προδήλως μαλλονῆ γῆς σῆς πῖ γυναικ0 Separatim c0ntemplaremur, quem putaremus l0cutione eth σῆς γυναικος deSignarici Sine dubio Helenam. Nam pr0pter Helenam bellatur, pr0pter eam etiam Teucer Tr0iami In elepho fabula, ad quam fragmentuin pertinet, etiam Mene

μεῖς δία His etiam apparet Menelaum i rg. 72 appellari. 2 Neque magis alii loci quadrant, quos adicere possimus quibusque pronomen alterius personae contemptim dictum si Soph. Phil. 1251 of Eur Rhos. 866.3 Wolfr ipso in ann. xtremo libro scriptis profitetur ῆς mirum esse, et pro χῆς ῆς ῆο0αις legere vult.

40쪽

prosectus est, ita ut illa affirmatio rebus conveniat. Neque autem Helena nupsit Agamemnoni, sed Menela0. Quare opus esset σῆς l3ll referri ad Monoluum. Id igitur saltem conStat, ivv. l3l0-l3l dicantur Menela0, τῆς σῆς υπὸ γυναικος clariS-sima esse. Ac fieri nonne p08sit, ut Menelau8, quamquam Serm0 in universum Sit cum Agamemn0ne, tribus versibus appelletur Neque pr0prie mirum est personam mutam appellari. i. primum omne locos, quibus verba sunt ad famulos: i. 1402 sqq., Ant. 578, 087 li 08 sqq. Oed. R. 520, ed. C. 897 qq. , Trach. 25 al. deinde Αi li 7 sqq. , 409, ed. R. 479 qq., Eur Tr0 74 al. Neque magis mirabimur, qu0d eucer media oratione alterum alloquatur es inter multa ed. C. 909. Minime autem p0rtere, Si ratio vertatur ad alium, huius n0men semper pronuntiari, efficitur ex exemplo antecedente. Sed inprimis reseri, ut proprietate verb0rum manifestum fiat, quis indicetur. Atque h0 J0c verbis τῆς γῆς γυναικος indicari tantum p0test Menelau8. Quare puto v. 13l0, 3ll, 3l per interp0siti0nemo dici, cum versibus 13l3 sqq. adiunctis ad 309 iterum gamemn0n deScribatur. Neque spectatores in dubium vocari p0terant, praeSertim cum viderunt Teucrum c0rpus dirigere tum ad Menelaum tum ad Agamemn0nem. Transitus autem ad Menelaum levatur pluralibus λαλεῖτε 308 sq. Si expr0gredi velimus, ut 0rta 88 ann0tati0nem scaenicam principi exstitisse: φχησὶ)πρ0 Μενελαον, Η ση προς Ἀγαμεμνονα 0gitemus, qu0niam vero fuerunt παρεπιγραφαί cf. Arist. Ran. 3ll αυλεῖ), tum res omnin ambigua non est. Qua si forsitan ita se habeant, ei iam aperti88im argument pr0batur Menelaum in scaena deSSe. Quaeritur autem ut 0 iam ante posteriorem disputati0nem anticipem, qua rati0ne mendum, qu0d haud dubie in γῆ του σου ο ὐlictis oro λεγω 3l inest, c0rrigere p08Simus Brunckiu8 quidem vulgatam defendere studet, cum explicet: aut tui etiam fratris . Sed rectissim Hermannus particulam τε hanc vim habere cum riui di negavit, scripsit autem initi σου in edit. HI η σου σου θ' ὁμιαι μυονος, qu0d 0lsi pr0bavit. OD 'Thierschius et B0thius acceperunt, postea B0thius σου D0eder-

cui SchneideW. Phil. IV p. 475 sq. se applicuit Bergiliu8 ν

p0nat Vix crediderim plura suaderi 0880. Cum ad meam dissertationem n0n valde pertineat inquirere, cur n0nnullae emundationes vituperandae aut plus minusve laudandae sint, hoc praetermitt0. Tamen cum Sch0enb0rni l. c. p. 26 Martini Sententiam commendem, qui σου τουδ' di αίμονος tui huius

fratris legit. 'uque enim limum transp08iti molesta est et