De lite sepulcrali in Sophoclis fabula quae vocatur Aiax

41쪽

facile oriri 0 terat, deinde autem v0 τουδ' plane iudici n0siro

qua περ l3li non repetitur quamque ita fere in Latinum

c0nvertere possimus Vel dicam pro h 0 fratre tu i e mori possem pr0 Helena, qu0d pr0pter eam bellum u8ceptum est, vel pr Agamemn0ne, qu0d, cum imperat0r Sit m0rs mea nihil esset nisi uiuii 'ris officium παρχον erga στρατ νδον. 0c X- tremum tamen magis a rebus distare Teucer significat Drma quaestioni S*ὶ Tῆς x ς, κτλ. - λεγιο 0ntempti0ne quadam

dicuntur.

Nunc studet, orati0nem gamemn0ni interpretari. Eum magis vulsere Menelao iam Teucri celeritate l223 et verbis σκαιον ἐκλυσon στομα mon Stratur. Atque imperator cum sibi c0nscius Sit 0tentiae uae, orationem Superbe inchoat. Nam di οιμωκτι χανεῖν l 227 c0ntemptus causa dictum est. Versibus 226 sq. accusati continetur, Sed universe neque n0minatim exp0nitur. Pr0prie Agamemnon adversarium arguit 1231 - 1234, cum 2 29 sq. ad σε τοι τον τῆ α ι αλωτίδος λεχω 228η,

adiciantur. Verbum di τι στῆναι 23 haud dubie 232 sqq. explicatur; nam t0ta ratione et loco ip8 apparet non suspicandum esse Agamemn0nem sepulturam iacis significare. De cavillati0nibus Teucri disserere vult l226 q. 3, quae numerantur 1232 sqq. et 24 sqq. Quare hi et Su comprehenduntur . 123 et particula και l232 singula instituuntur. Omnino non c0mprehenderem, cur Agamemn0n, Si de sepultura verba facere vellet, tam paucis et bscuris uteretur. V. 23 fortasse ita cum praecedente c0niungendu8 St: ,Si tu imperium nostrum de Achaeis et de te negas, omnin id nega neque Aiax et subiectus si, Sed ut dicis, ip8 regnat . Quaeritur autem, num crimina Agamemnonis l23l-l234 veritati respondeant. Minime. Qu0d ut aptius intellegamus, ad 099 qq. revertendum est. V. l00 sqq. Teucer solum affirmat Aiacem cum militibus suis non inp0 testate esse Menelai, Menelaum n0n SSe imperatorem. Imperium Agamemn in i c0mpr0bat l05 q. ill6, negat nu8quam. Quare cum crimina Statim corruant, tamen investigare iucundum

1 Quod τοῖδ' iam . 310 xstat iacula significans, non impedimento videtur esse, cum prius op δ' a posteriore satis longo intorvallo disiunctum sit ut 0ucer ostibus magis etiam declarare possit quem

design0t. Ceterum coniectura Berghii η σου του μαίμονος haudquaquam spernenda est.

2 Tamon forma affirmationis otiam admittenda est, ita ut λέγω ad totam enuntiationem pertineat.

3 Notari potest λέγω ita positum aliis locis mitti; cf. Ant. 44l,

42쪽

videtur esse, qu0modo ex0rta Sint Perspiciamus v. 1099, qui v0ci λαβων l098 0pp08itu est neque quidquam exprimit nisi

Aiacem sua p0nte et v0luntarium navem SolviSSe cf. p. 4. Clarum est iam simili larina ad hunc versum verba Agamem-n0nis spectare. Quid autem Teucro bicit , Dicis iacem ipsum regnantem . . velut ducem sui potentem et liberum huc venisse . Vi locuti0ni αυτὰς ρχων et efficitur ex contrario 1232 sq. et ex refutatione 237. 0mpertum igitur habemus, quatenus 1099 permutatu Sit: ξεπλευσεν mutatum est in

raptus est, alienissimum Significat. Tum autem dii respicienda sunt aut Menelaus falsissimum nuntium Agamemnoni attulit aut Agamemn0n verba Menelai magnopere auxit. Atque Menelaum nuntiavisse Teucrum Agamemn0ni imperium ahr0gare de se et Achaeis l23 sq.), mihi non pr0babile videtur esse. Nam ut ponamus Menelaum di ad mendacium perduci putuisse uni- VerSe tamen id, quod h0 loco invenitur, absurdius et maius est quam ut ab eo comp0ni 088et. Quoniam praeterea ipse cum Agamemn0ne in scaenam redit, profecto eum cauturum suisse existimo, ne inaudita nuntiaret, quae Teucrum extemplo refutaturum 880 ei putandum erat. Tamen apparet verba l234 ab e pr0fecta esse, cum versui 099 tam similia sint ut 80lum ab audiente afferri possent. Atque verisimile videtur Menelaum,p08tquam Scaenam l60 reliquit, a Se ipso r0gavi88e, quidnam Teucer dixisset. Tum v. 1099 rec0rdatus est, sed ita ut verae significati ,nis non meminerit. Cognovit etiam Aiacis libertatem

valde praedicatam esse, neque autem reminiscitur Aiacem Menelao 0n subiectum fuisse Teucrum contendisse. Itaque Agamemnonem certi0rem fecisse videtur, ex Teucri verbis iacem αυτον αρχοντα SSe. Quod haud dubie consulto versus l05sq. lli omittit, h0 malev0lentiae eius adscribendum est. Quare 23 sq. ab Agamemnone adiecti sunt. Qui superbissimus est, ut praestantiae suae imperatoriae lib0ntis,ime consulat

cf. 1352 Itaque cum ei dicatur a Teucro Aiacem 80lutum ac

liberum declaratum esse, qu0d orationem eius accurate non novit, facile paratus esse potest sibi persuadere eum uinin impserium Suum negavisse. Praeterea ita impetu contra adversarium firmatur. Eo magi autem existimo gamemnoni in crimina 232Sq. inVeni SSe, quia quodamm0d0 0acte atque dure inter Senten

v. l234 tantum c0nsiderat. Versibus 23b-l23 argumento c0mpi 0bare Studet, quam inc0nsuli a se ridicula sint verba Teucri l 234). V. 236 igitur in tui rogat, quinam Aiax fuerit, ut Teucertam superba de e loquatur. Responti ut Aiax, ubicumque

43쪽

evidenti0rem suturam fuisse, si scriptum 88et που βάντος ουπερ υκ γω εμ δἐ τρατ γὰν xa ον απο ν ησεις. Quod additamentum quasi consentaneum praetermittitur ab imperat0re, cum videlicet voce θω, quae premitur, Iunia XpreS8 Sint. Neque magi ea, quae X hi cola Sequuntur, pr0fert, ut omnino summas tantumm0do rerum attingit et c0gitata sua adumbrat. Dicere autem poterat quare eum in nu8quam pr0cul imperio me pr0eliatu Sit, c0mprehende8, quatenUS de αυταρχια eius garrire 90SSi S.

V. 23 pri0r accusationis pars finita est. Sequentes autem versus difficiles videntur 88 ad explicandum, qu08 quo magis intellegamus neceSSarium erit pr0pri Serm0ni S, quem Agamemnon adhibet, meminisse. Videmus eum 24 et 244 crimen T0ucri sit 35 set 245 scelus iaci tangere. In quo fundament p0siti erant illi imputus 3 Telamonii persuasum habebant iacem meruisse Achillis armaturam, quam tantum fraude alii obtingere potuissent. 0 igitur 0rum institutum est Aiax erat omnium dignissinius es. 338 sqq.). Qu0d Agamemn0n eum impugnare debeat, ductus quaestione 236 ποιον ἁνδρος), in Sequentem disputationem inchoat in terr igati0ne: υκ ρ' Ἀχαιοι ἄνδρες εἰσὶ πλι ν δε; Particuli autem ρα υ deSigna Se resp0n Sum aiens exspectare Deinde l239 8qq. intr0Spicit ea, quae iudicium arm0rum Secuta Sunt ut nunc inveStigandum it, qui μ 40 cu l242 n0tentur. Fortasse duplici m0d re expediri p0test. Atque primum sine ulla dubitati0ne 245 malefactum iacis Significaturini, ut vocula vitia Teucrum et Aiacem describi facile iudices. Itaque Agamemn in magna Sermonis audacia Aiacem sibi pr0p0nit ut viventem. Nam futuri βαλειτε, κενεν σεδ quae non simplicem gn0micam vim habent, etiam Stendit impotus praeterit , repeti 08se: Si ea fient quo paci adhuc facta sunt. Cf. etiam ἰόν 244. Quam rationem alloquendi certe miram esse vix quisquam negabit ut arbitrer alteram interpretati0nem esse praeferendam. Nam μίν generalius videtur dictum esse pro partibus vestri S. Verba autem x σσι μενοι si 242 et οἱ λελειμμενοι l24b po88unt bene referri ad Hucrum et amicos eius, quoniam una cum Aiace victi Sunt et Teucer hereditatem omnemque condicionem fratri cepit. Quare v. 245 non magis mirus est: si dot stimulabitis ut Stimulavit Aiax. Ἀρκεσει l242 praebet vim quandam ir0nicam. Nam h0 minus 80lent in 'diocritur c0ntsenti SSe, Si 0n parem at quampiam partem consecuti sunt. Sed ia cum uis nihil c0nsecutus est. Ουδ'γησσν μενοις l242hn0ti0nem habet c0ntrarii quamquam inferiores

44쪽

legenen τους νικνὶθεντας Henr. Steph. b0v0rgugen erden. Vocibus igitur εκ τωνδε τροπων inimicitia ante commem0ratas designari cum Seh00lli arbitrer. In τωνδε 0n offendendum est quod δε de Supra dicti u8urpari potest, si Scriptor haec recens in c0nspectu versantia declarare velit; cf. 83, 250 El. 885. Locuti autem εκ τωνδε ρογπων n0n Solum ad apodosim,

sed etiam ad pr0tasim l 24 sq. pertinet, ut accuratius ita

lingua vernacula vertendum Sit: In 0lge 80lchen reibens Wilrde hein Geset best0hen, e nisi uias numlicli adurchb0W0gen assen ei den, die Ordiiungimgukehren . Agamemnon igitur circuitione quadam adversari c0nsilium Subicit, qua3i impetibus efficere vellet ut prius iudicium de armi8 antiquaretur. Ρrapterea imperat0 verba l238): Aiacem n0n 80lum inter Achae0 virum 880, 248 τους δίκi νικωντας ita mutavit, ut dicat illum etiam aliis vel alio infert 0rem esse. Nam qui δίκρη ἐνικχησεν, inter omnes Aiacem praestare debebat. An δικὶ 0c loco valet quod acti03 Quid autem de t0ta re iudicandum est Non convenit. Nam cum Aiax mortuus sit, Agamemn0nem ex impetibus Teucri illud efficere n0n licet, ita ut Vulgari Sermone perducatur ad absurda. Quod enim in αἰὲν ἡ μῆς κακοις βαλειτε

l244 c0gitat talia etiam temp0ribus praeteriti Saepe accidiSSe,

quibus Aiax vivebat, ii etiam perverse praeterita re8picit. Neque igitur sequentia 250-l254, cum ad antecedentia adiungantur, rerum c0ndici0ni magis resp0ndent. Ἀλλ' εἰρκτεοντ&δ εστιν Sp0ctat ad 248 q. sed h0 excludendum atque vitandum est . Si quidem Agamum n01 deinde orati0nem vocabulis ot γαρ inch0at, putandum Videtur SSe eum 246 Sq. accuratius explicaturum esse. Sed alienissimum adicit, qu0 0dium eius evidentissime detegitur , deni nichi die erri init denbruit en Risschon stolin an festesten i . . dili sen liberZeugi sein, das mancilire orgii ge sch0nisnerkennen ird cf. Henr Steph. p. 23l lin. 4 sq. , 80ndern die luggesilanten teiben liberallim Vortuit . Simile 25 sq. cum versui 252 contrarium sit,c0gitationem versus 250 sq. repetit. 0cula βους premitur, qua contemnendi significati0nem praestat: in Och dagegen, ma e in dei Lenden 0ch o rei Sein mu88, eleniit onder schWaehun Guiss0l 1lain ubsch uia eg inhalten . . nullus sermo est de κρατεῖν l252), Sed praecepti parere debet. Αltur modo v. 246 sqq. videntur ita en0dari posse: hau dies 'Veise Scit. εκ τωδε των τροπων HXΡlanatur Sequen-

45쪽

st0sse uni den inde Tuclitigen dei ersten lat etiaraumen . Tum iudicium arm0rum sp0ctatur et defenditur. Opperiendum igitur erat 25 sqq. ου γαρ ι πλατεῖς εἰσὶν αριστοι, ἀλλ' οἱ φρονουντες Oδυσσ. Sed Vox σφαλεστατοι conVenit 0ribus et inimicitiis Agamemnonis. - v. 25, 1263 finem faciunt orationis. Voce μάστιξ. quae contra b0vem adhibenda est, imperat0 perm0Vetur ut 08trem tamquam fructum disputationis suae minas in Teucrum iactet. V. 25 sq. accusatio magis

Vulgari sermone redintegratur, cum pr0babile sit βριζεις ad 123l l 234, ξελευθεροστομεῖς ad 24 sqq. pertinere. Denique Agamemnon 259 8 l l , de quibus infra c0pi 08ius disseram, Teucro c0nsilium dat, qu0m0d temp0re praesenti e gerere

debeat.

Orati in quattu0 partes dispertiri p0test:

I. 226-l23l: X0rdium; ΙΙ. 232-l237 pri0 accusati instituitur; III. 238 1254 altera ad 0rnatur; IV. 255-l263 peroratio. Schoeli. Aia p. 93 sq. v. 1257-l263 uncis includit. Nam locutionem ait, προς δουλων l23b c0mprehendi posse ut iracundia faciam superlationem veritatis, qu0niam Teucer ex aliqua parte gamemn in subiectus se liberum appellasset et rati semimperatoris turpis doli accusavisset. Deinde Sch00li monstrat Teucrum ubique principem declarari et auct0ritate et rebus gestis. Quare inventum praeclarissimum Viriani, qui per n0Vem ann08 in exercitu magna virtute exc0lluiss0t, subit quasi edict040rvum dic0ndi, qui in lit0 0 h0minem liberum tantum audiri poss0t, absurdissimum 110qu dignum esse ad quod eri reSponderetur.

Cum Teuc0 deinde pro Graeco ortus esset Semperque cum Graecis fuisset, Agamemnonem, qui emp0 e iamltum usus esset, dementissime agere, cum eum malum ali 0nigenam nominaret, cuius linguam non comprehenderet. Haec non esse verba

irati et superbi imperatoris, sed stentationem hominis in scutissimi. Fieri n0n potuisse ut tales nugae, quibus omnis tragica gravita periret, a S0phocle c0mponerentur et Atheniensibus qui Periclis aetate erant, sterrentur. - Itaque necessarium videtur esse rem quam diligentissime inspicere, et rogandum HSt, quaenam Agam 'in non in rati0n contenderit. Dicit primum filius os servae l228), deinde Servus es t 235), denique ergo ab actione te rem0v00 l 25 sqq.). Quare opus est Spectatores Atticos x-t0mpi legum suarum seminisci, qua ita rant: Si dominus s0rva liberos genuit, hi mali 0m equi late non minus Servi sunt. in iudici autem patrocinium 0rum a vir ingenii suscipi

46쪽

necesse est λ) Sed cum rerum statu pr0betur Teucrum in exercitu praestantem nec Servum esse, cum praeterea l288 Sqq. facta Sua tangat, quae liberi h0minis fuisse Atheniensibus ex Iliade notum serat, et filium Hlam0nis se praedicet, equitur ut 00talia leges valente faciat: primum servus Si qui ortus est servo et serva deinde: 0n Servus St, cuius parente Sunt Serva et h0m ingenuus, Sed et ipse ingenuus est Hae autem leges erant aetate her0ica'). Quam0brem Agamemnon summa iniuriacen Set Teucrum Servire, cum commem0raret matrem eius fuisse Ser-Vam, non commemoraret patrem esse ingenuum populi Graeci

regem. Quo paci autem pr0greditur ad tantam iniustitiam 3 Schoellius quid 'm iudicat eum absurdum se praebere. Nam Teucrum tenere cicum h0nestum inter duce Graec0rum suaque sp0nte milites in expediti0nem educere 342 q. 564, 20 Sq.3. Tamen num 2 sq. de expeditione Sua ad Agamemnonem referre velit id quod Sch00lL putat valde dubito. Nam cum Aiax inimicissimus esset Atridis Teucer qu0que sine ulla dubitati0ne cavebat ne gamemnoni Sedulo e Subiectum pra0staret aut magna diligentia et publice obsequeretur. Immo vero Verisimilius est eum, postquam ab expediti0ne 0gredienti multitudo ad praet0rium congregata c0n Spicua facta est, e Se 0ntulisse ut causam turbae quaereret Quamquam existimandum est Agamemnonem tempore praeterit aliter ac familiarius Teucr usum esse. Qua rati0ne igitur verba et 0res eius praesentes explicare p0SSumus, ut g 0riae 80phoclis n0 obtrectemus Agedum

nam te loquentem amplius non bservem. Hi S Verbi Agamemnon, ut Vocula ovκετι demonstratur, haud dubie c0ncedit se aliquando Sermonem Teucri observaviss0 Sed cum Teucer in hac fabula imperatorem nondum allocutus Sit, tempus ante impetum iacis peractum designatur. Itaque in v. 126 Sententia inesse vid0tur: Madhuc, quamquam Servieba8 Verba tua non neglexi, clementia atque indulgentia ductus, cum veram tuam e indici0nem praetermitterem. Sed nunc benignitatem meam perdidisti, quia te ervum esse nimis oblitus es t 259, 2333. Quare amplius ia in

studia ui V. 263 paratus sum cum Sch00lli delere. Nam int0rpretati Hormanni: nihil aliud hic Teucro exprobratur, quam qu0d, ex Hesione La0modonti filia natus, non pr0 Graeco habendus sit' num sufficiat plane dubito. Inam vero ab int0rpolatore adiectus videtur esse cui v. antecedens non Satis 01 Spicuus erat. Certe dubia c0ntinet. Nam si retis ob cum Sch00llio vertinnis 'rstehen, affirmatio pr0pterea p0tissimum mira videtur,

47쪽

explanatur. Si παιω 0Stro Sermone selioren ora ducimus. Sed

ut ad 262 revertar Agamemn0n magna subtilitate significat se usqu0 ad id tempus condicioni Teucri indul8isse p0sthac

autem aliter eum tractaturum esse. Utique constat imperatorem summa iniuria ac Superbia agere. Tamen id mirari p0ssumus γNon magis quam qu0d Menelaus in oratione Sua valde mentitur, Atridae simplicibus inimicitiis ac pr0prio dio Aiacem sepultura privatur Sunt neque Aganiem non merita Aiacis comprobat l236 Sqq. . 266 qq.). I 0fecto poeta id intendit ut cum Atridis

omnino iniustas naturas tribuit, etiam certius reddat eos iniustissime iaci sepulturam eripsere velle. Prim enim dubitare possimus, Aia n0nne m0rtuu etiam poenam mereat, qu0niam facinus eius insignissimum erat. Sed eo magis inclinant animin0stri ut argumentati0ne eorum, qui Aiacem defendunt, accipiamus cum Atridas iniuria contra defendentes uti videamus. Absurda igitur verba Agamemnonis en Sere On P0SSum Praesertim si me interrog0 cur imperat0 tam iniuste Teucrum adoriatur. Eri adversarium multis criminibus afficit, mirum in m0dum alloquitur Servum appellat ac denique 259 sqq. subit et vehementissime urget, ut προστατην adducat. Simul sepulturam Aiacis non commem0rat. Equidem igitur, cum res aliter vix cum honore p00ta ev0lvi possit ei crimina Sch00llii p. 373, iacere n0n possum quin Suspicer eum Teucrum btundere et circumvenire, adhortatione autem alium asserendi de scaena remo Vere cupere. Nam cum a Menela haud dubie sertior factus sit Teucrum utcumque res caderet, etiam cum V fratrem humaturum esse ei. 326 sq. cum l08 qq.), pr0fect gratius i stm0rtuum arripere in violentia et pr00li 0. Sperare autem videtur dolo se defensorem perducere p0SSe, ut puncto temporis consilii expers scaenam relinquat Atque ne Suspicionem Teucri excitet, sententiam iacis c0ndendi haudquaquam attingit quasi inn0centissimus et Simplicissimus, quamquam pr0ximum erat ut hoc vituperaret. Quare iudic Agamemnonem, cum mire ageret,

Tamen re ipsa lucet Agamemn0nis hanc calliditatem non multum valere, cum extremam iam invenerit iacis comm0de foedandi neque Teucri facile pprimantur Turpiter c0mpellatus nuda latera in orati0ne adversarii bene conspicit. Quare minime adhortati0ne virum liberum arcesSendi perm0Vetur, Sed l266 sqq. responsum dat. Tria praecipue in oratione Agamemn0nis reprehendi possunt primum Teucer Servii n0n appellandia neque adm0nendus est, ut h0minem ingenuum adducat deinde crimina,

48쪽

quae impserat0 l232-l234 prolari, iniusta sunt denique Aiaci 123 sq. indigne obtrectat. Sed rat0 secundum illud silentio praeterit, cum p08tquam ab Agamemnone valde deli0nestatus est err0rem eius illustrare minime studeat. Qu0d si facere vellet haud dubie confitendum ei esset se imperium adversarii

agnoscere. Hoc autem, etsi alias eum concessurum fuisse certissimum est, tum vero concedere non potest. Nam adversario

gaudium in hac re inesset, quod trucissimus Telamoniades permittere non vult ei qui pietatem et hon0rem suum in Signi temeritate violavit. Inim ver Atridam in Sententia sei stare patitur, quasi imperium eiu negaret, et reliqua nuda in rati0ne inimici respicit, quae studio digniora sunt. Ut amori fratris c0nvenit, prius Teucer 266-l28 obtrectationem Aiacis refutat Agamemn0n enim negavit illum sua sponte re ges8isse deinde 80lum inter Achaeos virum esse. Quae simpliciter refellere rat0 non satis habet, sed quae ex iis offici p0ssunt efficit, cum dicat si ita Aiacem tractas, crimen ingrati animi tibi bicio h). Verba igitur inimici su iudicio cons0rmat, non accipit, ut simpliciter fiunt, sed rati0nem ad 0ratorem confert. Quod aptissimum et efficacissimum esse apparet. Nam ita impetus cum defensi0n coniungitur quae etiam ei supposita est. Quare si primae rati0nis parti l 266-l2873 titulum inscribere velimus, hanc sententiam habere possit De ingrato Agamemn0nis animo. Cf. 6l Sqq. Teucer ut 093 vulgari c0ntemplati0ne incipit, cum Atridae

statim in m0dias se vadant. 266-l27 accusationem contra Agamemnonum continent. Vocula χαρις l267), qu0d 0t Sententiarum connexu manifestum fit, nihil significat nisi n0strum Dan hy). Προδουσα autem suppleri potest V0ce αντον, quame του moi et o demimus. Itaque χαρις προδουσα ea Videtur e88 quae per80nam, cui gratia debetur , neglegit ibique c0ntum 'lia insequitur ubi n0n προδουσα, sed βοληθουσα SSe debet. V v. 1266 127 gravissim uni crimen amplectuntur, quod afferendi ius enuntiatione condici0nali l 26 sqq. expressum 8t. Neque enim Teucer locum communem l 26 sq. cum Agamemn0nec0mponere aut ei priorem oci0tatem armorum 269 8q. pp0nere

9088et, Si Agamemn in ea, quae Teucrum dixisse putabat l232- 234), implici στρατι ro εἰ ut refutavisset Nam Aiax ad

1 Quod crimo gravissimum est; cs verba Tecmessae 20 sqq. Ex sententia Pythagoreorum partes iustitia sunt simul ultio et gratitudo. Itaque cum Agamemnon admoneatur ut gratus in Aiacem esse debeat,r ipsa ultionem ex aliqua parte dolori patet. Tamen ultionis cupiditas, qua Atrida flagrantur, vix cum iustitia conferenda est Cf. p. 7.1 Ita Solgor. Τhudichum Gunst, Schoeli. Wolitverdiensi.

49쪽

tempus gratiam Agamemnonis p0rdidit, cum vitam ius selorol. Sin autem Agamemn0n verbis 237 q. utitur, pri Stinum socium. ου μνῆστιν Dκετι σχει, iniuria afficit, rati0que Teucri iustissima est. 0gitati0nes igitur in l266-l27 ita ordinata sunt: ,dχαριστιαν dicere licet cur quod merita iacis memoria non tenes . Ut prius iuri respondere pateat, alterum argumentis c0nfirmandum est. Qu0d it 272-l287. Si tranquille disp0situm ordinem sententiarum exspectaremus, Teucrum 27 ita fere pergere nece 8Se 88et: ρτι γὰρ λεξας πολλύ καὶ ἀνοητα επη. Deinde haec rex perhiberi atque exempla 272-l28 iis obici possent quibus crimina imbecilla neque vera esse Stenditur. Ad quae conclusionem adicere liceret: ἐκ τουτων Γαντος ου μνημιονε νεές. f. rationem Teucri contra Men0laum. Quam

tranquillitatem rati0uis fervidae minus pr0priam futuram fuisse, cum aliquid languisset, videmus. Sed alacer rator quod cogitata sua comprehendi tantum vult levi 0ra astringit gravia tuo praedicat. Ita qu0que 4 eucer longinquam neque gravissimam disputationem nuntiato participiali colligit l272 et cum directo v v. 26 sq. consideret, merita iacis 27 3 sqq. clarissimunarrat. Primum exemplum, quod rator adhibet porrigitur indea v. 273 ad 279 qu praecipue v. 238 illuminatur. Nam ibi Agamemn0n 0ntendit plures esse iaces. Sed hic explanatur τροπιὴν δορος XStiti88e, utrumque Atridam atque imperatorem ipsum circumdat0s fuisse ignem et fortissimum illum Hectorsem

terrorem ac tumultum fecisse. Quis rerum statui subvenit γNemo nisi Aiax, ipse erat μουνος x ρ. Simul autem . 237 leviter monstri itur nam si quidem gamemnon ab Aiace liberatur, quaesti 0 που βώντος γῆ που στάντος ουπερ υκ γω non paullum mira est. V. 280-l 282 dicta in verba Agam0mn0nis transfert tu quidem, inquit de eo, quem tanta gessisse c0ncedere debes, n0nne ἀνοητα illa verba fecisti Qua a Teucron0 recte nuntiantur, cum superlatione Veritatis utatur, qua0ppositionem etiam auget. Hanc superlationem animo ad punctum temporis maxime c0mm ito effectam esse patet cum totum exemplum ita instructum sit, ut Teucrum id accuratius ad 0rba Agamemn0nis relaturum fuisse existimemus Τ). V. 282 praecipuam c0nclusionem continet: neque igitur meministis merita

neque 128 recte intellexit. f. ob ad 123T. Iniuria Rud. lauehen-st01 Jahrb. f. l. h. 1873 p. 87 v. 28 exstinguere vult.

50쪽

aut 0n0ficia Aiacis Gratumne te appellare p0ssum γ λ Alterum

exemplum colatinset v. 1283 4287, cuius constructi pendet exot' μνημιονευεις l2733. 0cuti autem μονυς ριονου et 284 referenda sunt ad 238, cum vocula κελευσιος versui 237

umon afferatur. Tamen iis, quae Schoeli. Aia p. 96 annotat, perp0nsi ex aliqua parte dubito num 283-l287 0ph0cli attribuendi Sint. Impetum adversarii in se ipsum Teucer 288-1303 reicit. Quant0pere autem haec defensi differt ab ea qua Aiacis hon0ri auxilio unit. Ibi se totum permisit studio, cum gl0ria dilectissimi et illustrissimi fratris ageretur. Et quam iucunde m0Vemur, si quis in invidia famam ali0rum custodire Studet. Sin vero

Teucer eodem ardore Se ipsum tegeret, certe magnam partem benevolentiae nostrae perderet. Sed acc0modatam rationeminit Agamemn0n pr0feci turpiter ac nequiter eum tractavit neque Solum originem, Sed etiam totam eius virilem et militaremf00davit dignitatem. Quare SuSpicari 088imu eum, qui unuβd fortissimis Achaeis erat, virtutem Suam dem0nstraturum SSequae honore, 0n contumelia digna it. At quamquam maxime offensus est, tamen paucis tantum verbi utitur ut famam suam ii 'fendat: συν δ' ἐγι παρων 288 et δ' ριστευς 204 0lae locutiones sunt quibus virtutem Suam commem0rat. Postquam spectatores Attici verba συν 'εro παρων audiVerunt compertum habuerunt Teucrum Servum iudicari n0n debere. Nam cum s 'rvus non sit egregius commilito principi ingenui, vocula δουλος l289 iam refutata est, priu8quam etiam efferretur. Deinde 1290-l298 demonstrat, quo iure ipse gamemn0n sibi genus obiecerit. Quamquam v. 293-l297 delendos esse una cum M. Schmidii Ieris. p. 26, Sch0elli p. 7, Nauchi probabile censeo. Teucer postquam 2904qq. explicuit, quam imprudenter adv0rsarius dixisset se natum esse de matre barbara 1228 l2893, 299-l 303 0cem δ δουλος l289 amplius respicit. s. p. 37 sq. Nauchius recte annotat 0cuti0ni ἐκ πατρος simi l 299 εκ δ ρι τρος respon8urum fui88e. Neque tamen Teucerita pergere p0test, qu0niam tum πατήρ et ix et in eodem l0c0p0 siti essent. Quod fieri non licet, cum pater tantum hic libertatem Teucri officiat, mater autem βαρλαρος sit. Itaque eius mentio fit enuntiati0ne participiali 30 sq. Cum 299

crimen servitutis iam dilutum sit, 30l l 303 re vera Teucer plotate commotus matrem defendere videtur, quae ab Agamemnone c0ntempte habita est.