장음표시 사용
51쪽
τυχθοτητα ' ro καὶ θεο ιύτλητα. c. 6. 8. 12. 9 jσις. . . καὶ 4ετ9 OF ὶς C. 18. l. 6. διὰ χρο μῆν si ευτητας καὶ κ91ὶσιας. c. 19. 22. 6. 9αγχοι γίνονται καὶ ουν irgat. primum lio apertum est liaee Xempla longe pauciora PSSO alteris sed nondum Sufficit demonstratio quae Solis num PriSStabilitur, quamquam etiam hae non in momento St. etsi firma regula tum formari non pote St, tamen Omper X potiore Xemplorum On reri lio unum polluest bit scriptorem hanc formam praetulisse alteri Sed magna discrimina exstant haec inter illa quo si duo nomina partieulis τε καί conectuntur, Semper arti SSim inter Se cohaerent, nihil verbi positum invenio inter primum nomen et Secundunt longe aliter hic bis nomina seiunguntur uno si V compluribu Sverbis interp0Sitis velut e. 6. 18. . et c. s. 22. . ne est altera discrepantia, altera Sequatur nullum X mplum in prima Serie invenios, ubi nomina pendent a praepOSitionibuS, hic autem cetera quinquo e Xempla e modo Sunt con Structa quae qui intellexit ho unum piidem concedet exempla, quae in Secunda congerie compOSita Sint minime confundi posse cum ceteris itaque ad id adduci iam consilium, ut in logo supra laudato codicis 3 Seripturam ut
II. Hactenus de substantivis de adiectivis non mitis
c. 22. 29. 15 νευ9ωδεοτεὐχὶ τε καὶ ἰσχυ00τεὐη. particulae καί solius hoc invenitur exemplum c. 22 29. 11. ξυταται καὶ πυκνοταται nemo qui contrapoSiti duobus exemplorum generibu Semel chartam aspexit, negabit discrimen tantum e SSe, quantum numquam XSpectaverit illic longus itractus ubi Semper τε και interposita videbiS, hic unum tenue Vileque exemplum, quo certe nemo regulam reiciet, ne laudastissimus quidem quid lautem, Si Stendi potest, etiam lota unum exemplum communi huius Seriptoris consuetudine abhorrens mullo modo mocere i0SSe quin librarii iesciocuius seu incuria seu seitatione particula
τε quae hic de Sideratur. salso loco posita sit quam ad
rem plenius iiiudicandam negesse est in totum enuntiatum, si ut traditum est in libris, asserre: χι ταυτας τας
iam di tum erit, quid imprimis hic observatione dignum
sit. labemus duo unius nuntiati membra alterum in sine positum iraebet duo nomina particulis τε καί coniungia alterum parti quia τε caret, vel 90tius ea particula verbo odυναι salso p0Stp0Sita St. quid igitur facilius Si quanania is estum illud clibrarii mendum corrigere emendareque in hune m0dum: δυναι ξυταταί τε καὶ πυκνίταται quo saet Ἀ0tum enuntiatum naturali quodam flumine currerenem, negabit quae iisputatio e non refellitur, Si quiSin libris ad artem medistinam attinentibus nullam accuratam membrorum responSionem eXSpectandam SSin contendit neque enim sine ulla elegantia scripti sunt hi libri, cum praesertim sero nimis severe illa stili limatioris regula ObServetur, qua aut Singulae unius enuntiati partes aut dii enuntiata particulis μεν et δε inter Se opponuntur.
Hassorum l. l. Iig. 112, quae Verba Supra g. 7 Sub anno 2 excerpsimus es. uehlewe inium in diSS pg. 3: monendum mihi videtur Hippocrati oration m a natura ipSa prosectam, illa antiqua Simplicitate, quam apud Homerum et Herodotum admiramur, imprimis inSignem eSSe Rod ita, ut o legantiam HS quam desideres'. cf. Obotum Commentationes philologicae treS', Amstolol. 18b3. g. 16. intordum libri Hippocratici lias redundant numero Illo Oratorio, ita ut no magi rhetorum Scholas quam medicorum nicina intrare putemuΗ, atque in nobis accidit non 'lum in illis Scriptis, qua ponitus tincta sunt illi lepidioris stili argutiis sunt enim in corpore Hippocratico libri nonnulli quorum auctore non Sunt uoui, Sed ατροσοφισrαi), Sed etiam in iiS qui medici Severi
52쪽
Sic res s habet in libro de p. m. nun Viden muS, qtioni Odoinci de aere. luis loci noni innione tantur Pinuini Olli, an Oninin X empla ut nominiani sola particula καί
coniunctorunt et eorum, quae τε και particuli copulantur ut commodior intellectu fiat huius capiti conexu S, Ordin-mur ab dioetivis quorum in . do p . OmpOSitionem modo ira et a vinnis finem faciant Substantiva.
h. l. cum primum prima iniserrogationi geminatae partis membrum, quod Supra laudaVimuS, τε καί coniuncta exhibeat,
τε καὶ διογνῶμονας. Sane utrumque genu Complura praebet Xempla, et
dubitamus ex illis tam firmam regulam Ormare, quam laceramus et saetendum erat in . de p. m. Sed hoc quidem, cum duplicatus inveniatur numerus locorum Sola particula καί copulatorum, pertum St, inane Scriptorem anteposuiSSecam compoSitionem, qua duo adiectiva in sorma onectuntur, minu ei quae Sitnm fuisse alteram quae cum ita sint, non potest dubitari, quin Scriptor, qui utrumque genuSSibi permisit, quorum alterum superiores agit partes idque plane contrarium libro de p. m. non idem SSO OSSit atque is, cui debetur l. de p. m. nam illi omnes Dei sequndum unani regulam eamque inevitabilem sormati leguntur. Sed fortasse aliter res Se habet, si substanti Vorum iuncturam eontemplamur. hae sunt exempla I. καί g. 8 45. 4. νῆ9 ui 1είχλη. c. 9 46 16. πονεν ὐιτίδων καὶ τ9αγὶ Ου2ίνης. c. 10. 1. 15. πλευὐιτιδας
NumerUS Xemplorum, quae τε calpradbent, diminuitur, si e T. 41. 15. XpunXimu S hic enim utrumque Substantivum non arcte componitur, Sed pDS partieula τε καί sequitur diectivum, tuli demum alterum Substantivum. Sic
etiam alterum membrum Sic construendum Si ergo legendum: δασεω τε καὶ φυδοος accodit, quod duo altera iembra inter Sorespondent: εγκοιλος καὶ πνιγηρὴ εἴτε ριετεωρος καὶ thvχρή. eadom verba redeunt in illius capiti calce g. 1. 2, ubi pro comperto habeo, particulam τε Seribas neglegentia omiSRamesse sed reStitueuda At.
53쪽
auctor igitur ii quoque Oii iunctionem per a Solum ante-POSuit ergo Sumna a quam Supra brevi significavimus, hic quoque sine dubio valet auctores, quorum alter Substantiva paene omnia τε καί articulis conectere Solet, alter contrariam viam ingreditur, iidem SSe nullo modo OSSunt. Auctor denique prognostici, qui, utrum in Verborum copulatione cum Scriptore libri de B in conspiravi SSet noc- ne in SuSpen S reliquimus, hie eandem constructionem atque ille non usurpavit nisi in Substanti vi S ubi τε καί particula palmam serunt: Se enim substantivis illo modo colligatis contraposita Sunt duo exempla, tuae is prae
πρw τε καὶ vos L . 13. l. 10. Iur ιατος τε καὶ χολῆς. c. 17. T. 4. νευ πονου τε καὶ βηχύς. c. 24. 104 2ia. μετ' οἰὁηιιατύς τε καὶ δυνης. II. καί c. 11. 89 5. νευ νύφου καὶ alans σιος. c. 14. 2. 14. 09υζας καὶ πταθμους. Sed a se discedunt auctores, si illius in diectivis componendi consuetudinem contemplantur nam par SinumeruS Xempl0rum, quae parti gula a Sola et particulis τε καί coniunetis copulantur, eum Sint ab utraque parte undecim. hae sunt, quae inveniuntur
h. l. meus an inius propensior est ad codici M lectio noni qua rερ praebetur quia ex tribus locis, ubi illud advorbium lo-gitur duo Ormam rεsa Xhibent es. e. 18 98. U. τερ φανε λῆς
l. dein n. l. Scribendi consuetudo aliquid similitudinis habet cum illius in substantivis adiectiviSquo componendi S. c. Qua re ad finem perducta ad tertiam construe tionis formam nos vertamus, quae mihi longe anti-
h. l. codex Marcianues inVersum verborum ordinem exhibet: et κακά ε καὶ γαθα ut educoat, quam aes eiusmodi in Oeabulorum poRitione varietatos in Veniantur, excerpam omne SimileS, quos notavi, locos, utut leguntur in illi tribus opusculis. Sed hoc mihi videtur addendum Aso eiusmodi orborum transmutationeSya n nuSquam corrigi posSe quia recta Vocularum Serius librariorum socordium euise in perpetuum deleta St. . . . e. l. 2.2
bat illos verbolenus XSeribere neque opus erat. Simili modo Ut- hostius I. I. g. 4- collegit exempla ex libris chirurgicis, ubi
Saolitus codice in verborum OSitione Variant.
54쪽
Hic codicem Marcianum praestabili Orem sprVaSSo Q tionem seriptoris usu demonstratur quod non inisellexit K uehlewe inius qui hic quoque Pari Sini lectionem Marciano praetulit. accedit, quod hi non Solum auetori construendi
consuetud, sicco luseribenda isto sicut in ceteris huius disputationis partibus sacer coactus eram. immo ormari potest arma regulia, qua luius libri auctor valde iecernatur in ceteris corporii Hippocratei scriptoribus: lucenim certum discrimen inter uti et τε καί significari potest. nam i quis Omnia exempla excerpserit. haec erit Summa disquisitionis, d. si in enuntiato. quod consistit e X
duobus Membris sive mal sive τε καί coniunctis, particulae τε καί iuxta posita es inveniuntur, articulus iri ori sententiae membro addendu St, alteri iobet duos se l. duplo v autem articu tu Stum domum auctu lonitur cum Hirempti particulis τε καί ins sequitur re primum nrticulum. καί anteponitur altori sed 'onges inferiores partu agit Secunda forma, cum quinque exempla in toto libello
μονμὶσι. c. 22. 26. 21. τὰς κ9ύτνητύς τε καὶ ἰσχυν quae Summa diversitas nullo modo mero ea Si esse potuit nemo enim negabit seriptorem illa construendi forma, qua articulus particulis τε καί artissime coneXi non iteratur, mirum quantum delectatum eSSe eique OStpOSUiSSe alteram.
his omnibus denique intellegitur, in loco supra citat Solam
Schnoidorus I. I. g. 23 h. l. scribi iubet τὰ θερtio τε καὶ το ψυχρομ . non intellexit, τε και tam arto inter nomina iis tantum loci componi, ubi postor membro deesset articuluS. magi ad Verum accedit, quod Ro in holitu propoSuit, τό τε ε Ἀμ όν καὶ το ψυχρόν. Sed cum hane copulandi Ormam rariorem eSSo altera StenderimuΗcumque lectio, ut est in libris, plane conAonet cum auctori usu creberrimo, mihil iubemus, cur odicum Scripturam immutemuS. Sic est scribendum cum codice Narciano: uehieme iniuS, auctori in hae ro Sum ignoranS eodicem A Secutu efit, qui contra regulam articulum ros exhibet ante κρυσίον.
55쪽
codicis Marciani scripturam cum auctori componendi consuetudine OBSORBre. Longe aliter ceteri auctore rem traeta Vere primum
leViter perStringam Sum, qui Observatur in libro de aere, aquis locis hic novies legimus illain Ormam, quam niunu SSaepe Surpavit Scriptor libri de p. m. dico particulas τε a diremptas articulo iterato, atque id quinquies in substantivis, quater in adiectivis hae Sunt Xempla, tuae leguntur incipiamus a Sub Stantivis c. 12 53 12.
τε υθανίοισι καὶ τοι ἐκ τῆς γῆς. c. 2. 4. 13. ες τά
καὶ τ υσιν νθον, quibus Verbi eleganti illa responsione, quam saepe et invenimus et, ubi depravata erat, reStituimuS, Opponuntur haec: c. 24, 70. 20. O τε εὐγατικον καὶ ὐ γρυπνον sed alterius formae copulandi, qua
τε και arte coniuncta praebentur, Unum Xemplum
invenitur id quo non plane consonans cum legitima illa con-Suetudine: c. 23. 67. 17. b d si κεὐον τε καὶ et πιον, ubi
partieula V alter articulus dirimitur ab adiectivo, quod
attinet itaque hic quoque confirmatur priorum disquiSitionum finis libros de p. m. et de a. a. l. Varios SSe librOS a Variis auetoribus conceptos operae pretium est addere in . de . n. l. interdum inveniri construendi proprietatem, quae nusquam legitur in . de p. m. dico constructionem, qua particula τε Statim OStponatur praepositioni no autem X Spectamus particulam τε postponi priori articulo cutu copulationi haec ObServantur eXempla
τε λὶς M0601της καὶ τῆς ' σιγης. Iuvat auctorem libri de praenotionibus in hac re nullo
modo componi OSSO cum ceteri S. nam illiu componendi Dr-mne, qua l. de p. m. quaSi redundaro Supra demonStravimuS, hi unum exemplum legitur: c. 11. 9. 10. τους πονους τε καὶ κυ9τGsιατα alteri u generiS, quod auctorem . de R. n. l. a Diu S l. de p. m. non item SurpaSSe intelleximus, in hoc libro tria leguntur: c. 2. 0 9. τύ τε ἐν si συμπαντι σύ ματι καὶ τὰ εν τοῖσι ο θαλlεοῖσιν. e. z. 84 9. τε Γυ9FTo . . . ct τὼ G1ὶ Για. c. 9 86 17. της τε κοιλιλὶς at τεῖν πλευ9 m'. e. 23. 103. 5. O τε ut λιν καὶ τὼ τῆθος. Omnibu locis computati quattuordecim leguntur X empla e qui bii longe maiorem partem ea ess-ciunt, ubi duo nomina, litibus adest articulti S copulantur Seu και Sola, Seu τε it coniuncti particuli S. nam huius formae quattuor, illius quinque exempla inveniuntur. Sed
inspiciamus ipsa a και c. 12.90. 16. τῆσι ιιεν γυναιξὶ καὶ τοισιν ἀνδρύσι.
b τε καί c. 8 86. 4. 1ro τον κενεῶνων τε και τῆς δοφυος. c. 8 86. . eadem Verba, Sed e praepOSitione κΡendentia. e. 14. 2. 2. πεθι τον πνευμον τε καὶ τὰς πλευ9ύς. e. 20. 100. 22. Ἀνιαυτος τε καὶ οι μῆνες ergo auctor utramque formam pariter sere adhibuit nemo
igitur dubitabit quin et hae disquisiti0n stabiliatur illud
iudicium, quod e omnibus quaestionibus adhuc prolatis percepimUS. D. Accedam nunc ad ultimam, quae de particularum sive καί sive τε καί ponendarum forma inStituenda est,
sic scribi iubeo, auctoris componendi usu commotus in codicibus ocundus articulus deest.
hoc exemplum huc introduxi, quamquam non rOTSIIS Steodem modo con Structum, quia duo membra dirimuntur vocula εχων eadem Verba ad Verbum repetita leguntur nonnulli versiculis post C. 7 84. 0. T.
56쪽
100 101 quaestionem agitur autem de tribus membri S, quOrum nullo additus est articulus hic quoque quaestio orta est varietato lectionis l. de prisca medicina, ubi in c. 22. 28 2 liae legitur codicum discrepantia
utra colligatio legitima est in hoc libro, illa per particulas
Wuinius iure ac merito codicem A secutus est sed adhuc dubitandum, utrum fecerit usu Scriptoris aecurata cognitione commotus, an quia Semper illius codicis patrocinium Susceperit. Xemplis enim Omnibus collatis cognoscitur auctorem . de p. m. Semper primum membrum cum alter coniunXiSSe Vocibu τε καί C. 3. 3. 22. κα2- στους τε καὶ λην καὶ 69τον. e. . . . ias ci τε καὶακθνητα καὶ ιεγύλας υνύμιας εχοντα. . . . . DOφνην τε καὶ αυξ=ησιν καὶ γιείην. e. . . T. γιείν τε καὶ σωτη2δε καὶ 90φυ. c. 9. 10. 14. μεγάλω τε καὶ ἰσχυ0Φ καὶ επισφαλεῖ νοσνηματι. c. 10. 11 9. χασμης τε καὶ νυσταγριου καὶ ἰννὶς πώ θεες. c. 14. 16 17. αὐτος τε καὶ μῆζα καὶ πομεν τουτοις. e. 19. 22. 8. λμιυs τε καὶ υ79α καὶ 9ιμεα. c. 22. 27 17. κυστις τε καὶ κεφαλλὶ καὶ
υστεθη. Sane etiam in . de p. m. inveniuntur loci, qui non videntur in hanc regulam quadrare; sed illi loci propterea non componendi Sunt cum Sti S, quo Supra attulimuS, quia primo totius enuntiati substantivo antepositus est articulus duobus autem loci non copulati per τε ut . . . καί, Sed per duplicem particulam a . . . a legitur: c. . . . οἱ πονοι καὶ νουσοι καὶ δύνατοι. c. 17. 20. 18.το ηγευ κενον καὶ πα20 νομενον καὶ αυξανομενον. Priusquam ad auctori l. de a. a. l. dicendi con Suetudinem accuratius Xponendam accedamus, liceat mihi coniecturam proferre, qua mihi totius loci sensus aliquantum
sic , cuius lectionem Κue hieme inius quoque necessitate coactu in textu posuit; A praebet nominativi OrmaS, quae propter
corrigi videtur in . de p. m. c. 22. 29. . haec leguntur verba: σταλον τε siem; A ε καὶ τεθηλις κα ενα ιιον. Κu0hlewein ius hic codicis A Scripturam ampleXUS St, taSS0let, Omm0tuS, Opinor, recta deliberali 0 ne, 00 membrum enuntiati tripertiti Oppositum esse alteri, quod incipiat VocibH ιιχντε πυ9ον ..., finiatur Oculi 1ε τε ι αλθακον τε καὶ ραιον. Sed cum Ode M, quem iam alibi optimum cum de particuli seu a Seu τε καί ambigebatur, ducem cogno VimVS, praebent artistulam τε qua in Serta Ongruen cum ceteris eiusdemmodi locis sorma efficitur, non dubito, quin h. l. Ode Marcianus meliorem Serva Vorit lectionem, quae in textu ponenda St. sed ubi tandem Si τε pro ε Seribimus, manet contradietio his ex angustiis hoc est certissimum effugium ante vocabulum παλον addatur λλύ. sic enim sortior contradictio, quae altero sententia membro postulatur, Optimo redditur ergo initium liuius enuntiati altis ita scribendum esse autumo dλλ' παλον τε καὶ τεθηλος καὶ ναtlιον. iudicio meo
adminiculum accedit, quod particula illa adversativa λλ oculis librarii in insequentis verbi initium aberrantibus lacissimo omitti potuit quam saepe denique τε et δε ascribis commutenti r eum nemo ignoret, nemo Voque
huius mendi usitatissimi, quod in omnibus Ilitterarum Graecarum generibus, et in pedestribus et in poeticis invenitur,oXempla Xiget. Ab arte critissa saetitanda redeamus ad propositum aliter Scriptores de aere, qui S loci rem geSSit, ubi contraria consuetudo observatur ii enim ossis, ubi primun membrum caret arti stulO, Omnia membra coniungia Sunt particula a Sola, cuius generi haec sint exempla adiectiva Sequantur Sub Stantivorum numerationem, quorum pallea leguntur e 2 34. 5. φιλοποται καὶ θιστητα καὶ ταλαί- no99οι. c. 3. 36. T. πλευ9ίτιδες καὶ πεοιπνευ ιονίαι καὶ καυGOι. e. 10. 1. 19. 9ύγχους καὶ κο9υψας καὶ βῆχας. c. 22. 66 14. ab κεδριύτων καὶ ἐπιύδων καὶ rodar9ιον. adiectivorum aliquanto maior est numerus in . 38. 1. σκλῆρ τε καὶ τεθαμνα καὶ νυχθύ c. T. 40. 15. λωδεα
57쪽
τε καὶ λεπτὰς καὶ θε0μύς. c. 24 69 15. λεπτii τε μαιανυδρα και η ιλά quibus pauci loci regula non resutatur, sed confirmatur quod idem necidit in aliis locis contra regulam constructis, hic enim aut verbum insertum St, velut in 10 50. m. λεπτά τε Ἀύντα καὶ Ἐσθενε καὶ
και κ0υστάλλου καὶ Odάτων. itaque inis iisquisitionis,
quam modo attulimus, non abhorret ab aliis supra institutis libros de p. m. et de a. n. l. non ab eodem Scriptore Omposito e SSB. Restat, ut breviter exponamuS, quomodo uerit auctoris l. de praenotionibus in hac re usus. Sed cum tria tantum eXempla XStent, quae aptius cum ceteris, quae in libris do p. m. et de a. n. l. in Venimus, componi OSSUnt non multum utilitatis ex his colligitur: nam unum X emphim legitur, ubi primum membrum cum alter partieula a Sol conectitur: c. 2. 29. 17. σκλ' οὐν καὶ Πεθιτεταμιεν0ν ut κα2φαλεον in duobus reliquis ad id τε καί particulae copulatae Surpantur: c. T. 85 18. λευκον τε καὶ λειον καὶ blιαλον. e. 17.97 3. λευκύν τε καὶ λειον και μοχοοον. Sed notatu dig
membra per u . . . καί . . . a coniunguntur: c. 17.96 19. καὶ πονον καὶ υσπνοιαν καὶ πτυελιομίν. c. 23. 103. 8. καὶ δευτεοαιαι καὶ ὐιταῖαι και τετα9ταιαι C. 25.
108. 3. καὶ ε Αιβυλὶ και εν γηλο καὶ ε Σκυθινὶ . Sed cui c0pulationis s0rmae magis fuerit deditus ille vetor erui nullo modo pot0St, quia tam exigua indagantur exempli1 hoc manifestum est eum propter illam ipsam rem non comparandum PSSe cum ceteri auct0ribus, e quibus ulm, qui
consecit . de p. m. copulationem per τε καί . . . καί ΛΓ-ticulas, eum, cui debetur l. de a. a. l. contrariam formam per a . . . alladamRSSe Supra StendimuS.
Hac qu0que particula pertractata venimus ad finem totius commentationis, qua variis disquisitionibus affatim demonstrasse nobis videmur a diversisSimi auctoribus X arata esse illa Scripta. Sed priusquam totam indagationis viam leviter adumbremus, pauci comprehendamu Sotiam huius extremi capitis, ubi do selectis particulis
re agebatur, Summam accuratiora poSt inem omnis quaeStiunculae collegimus.
In particulis x et η που adhibendis l. de p. m. longe maiores parte egit, cum ceteri libri voculae r singulum
voculae γηπου nullum Xemplum exhiberent item auctor de I m. in particula τε usurpanda longe distabat a reliquis et in numero et notionibus variis, sed etiam in libris de a. a. l. et de praen diScrimina non deerant. Ontra particulae ουν eiu Sque variarum coniunctionum . do R. n. l. plurima Xempla Xhibuit, qui liber a ceteris etiamo abhorruit, quod prae alii μεν ουν coniunctas in deliciis habuit dum γουν nisi in . de p. m. non XStabat hic liber etiam in particulae γε usu cum ceteri non Ompn- rari potuit, quia illi copiosissime usu venit, sed in . de R. R. l. nullum certum, in . de praen prorSu nullum exemplum inventum est quod denique et και et τε και particula attinet, haec essecta sunt: I. in duobu verbis componendi in . de p. m. regnabant Oculae τε καί in l. de R. R. l. και II in duobus nominibus copulandis hoste observata sunt a in substantivi in . de p. m. τε καί,
58쪽
104 in . de a. a. l. καί copi0sius adhib0ntur; b in adiectivis
in . de . . . et καί et τε καί prope simili iodo SuVeniunt in . de p. l. Onines loci τε καί exhibent. III. tum cum duo Substantiva seu adiectiva cum articulo eo nectuntur, in . de p. m. Saepi SSimo inveniuntur constructa in hunc modum: οἱ κακοί τε καὶ πλεῖ o ιλὶτool, in i de R. n. l. autem Secundum Oeexemphir o τε κακοὶ καὶ οἱ πλεῖστοι ἰητροί. IV. in tribus substantivis, seu adiectivi S, Uae articuli carent, componendi auctore librorum de . . et de a. a. l. Valde a Se dissident hie primum nomen eum Secundo Componere Solet vocula a Sola illo particulis τε καί coniuncti S. Ostremo addam, etiam librum de praen.
in omnibus illis rebus aliquid dissimilitudinis eum ceteris scriptis habere, de qua re suis locis nonnulin XPOSUimUS. Quae OStquam comprehendimuS, reliquum PSt, Ut quo modo totam disquisitionem adornaverim VS, pauci Srepetam US: nam iam re eo de lueta est, ut perorari poSSit. nonnullis de quaestione Hippocratica deque indagationum grammaticarum utilitate prooemii loco praemissi in prima parte Stendimus tria illa scripta, qua ad disquisitione accuratiore nobi SelegimuS, non Statim primo Obtutu variis attribui posse auctoribus, cum in cogitationibus praeceptiSque c. I et in quibusdam rebus grammatissis aliquid concinni haberent e. II) qua in re demonstravimUS illos libros X aratos esse quinto a Chr. n. Saeculo, quia et in Vocabulis προφασις et γνῶ ix adhibendis et in Verborum repetitione penitus inter se conSonarent deinde interpellationem, quae niti potuit in argumentorum arietate, refellimus demonstrando se III ex hac re, nisi nonnulla graviora discrimina e dicendi genere petita accederent, nullo modo colligendum esse, illa Scripta concepta SSO Rvorii auctoribuS. in altera parte, quam distribuimus in tria eaque latissima capita, singulis disquisitionibus grammatici exposuimus, re vera illos libros a diversissimis
auctoribus concepto eSSe quamobrem primum in Verbo
collegimUS. Itaque omnibus Singuli argumenti computati neminem eorum iudicum, qui illa perlegerint, negaturum SSespero haud dubie illa scripta variis deberi auctoribus qui denique illi uerint, licero multum difficultatis
habet, vel potius nulla iam ratione inveniri potest tamen me non multum a vero abscedere confido in hune modum commentationem terminantem Omne tre auctores suerunt medici Gortasse Hippocratis o discipuli miti non solum arti suae erant dediti, Sed etiani P0pter scribendi consuetudinem haud inelegantem, quae e S pri Seiori cuiusdam guStUS, inter scriptores iustos Iadis antiquioris cum sue rint Seu quinto Saecul Seu quinto ad quartum Vergente, in Serendi Sunt.
Mantissa huic opusculo addita, qua continebantur nonnulla libamonia eritio ad libro Hippocrati eos ortinentia, OStea alio loco publici iuri not.
59쪽
Inde coniecturarum et locorum, de quibu Supra disputatum est.
c. 2 3. 1 c. 3. 4. 16 c. T. T. 24 c. 9. 10. T
c. 10. 11. 22 c. 10. 12 2C. 14. 16 21 C. 16 18 11 . 18. 21. c. 20. 24. 18C. 22 28. c. 22. 29. c. 22. 29. Ilc. 1. 34 2 c. 2. 34 9 c. 19 62. 15 c. 21. 63 24 C. 4. 1. c. 1. 78. 18-79 2
c. T. T. 4 . . . c. 20. 101 16
Inde librorum, quibus in lio opusculo saepius
60쪽
Conspectit reruilicii linc commentatione
n. qu Illi nune it latus quasestioni Hippo eraticao: g. 5-T. h. quo consili impulsu disquisitione instituerim: g. -8.α. Scriptore divorsi diSeernuntur: g. 8. 8 emolunion tum capitur rei eritica factitandae: g. 8.
Caput II do modis: g. 50-64. Introductio historica de pia Sculis, quibus tractatur Odorum in libris Hippocratici usu A: g. 50-51.1 do imperativo: g. 51 - 52. B io infinitivo: g. 52-58.
Introductio historica: g. 79 l. a cur huic quaeStioni tantum ponderi attribuendum Sit: g. 79. b do virorum Moetorum, qui de 'ε cu particulis anqui Siverunt, Via ut Dioe ratione: g. 80-8l.c do illarum particularum notione: g. 81 - 82.d do huius partis dispositione: g. 2.