장음표시 사용
31쪽
in i de p. m. δυνασθαι, in . de a. a. l. V τε εἶναι praeponderare exempli congeStis cognoscitur is, qui . de praen seripSit, a ceteri facile Segregari poteSt, quia ea verba, quibus illi naaxinae delectantur, perraro SurpnVit. II adverbiit in Singulis adverbiis, quae notioni, quae est valde inserviunt adhibendis sine ulla difficultate solis numeris inspectis discrimina inveniuntur; nam auctor l. de
m. πυθος l. de praen. αὐτα adamare Solet, Scriptori de a. a. l. Simili modo oculis σφύdo et λίην utitur. III. substatis ivn in . de a. a. l. τεκμ ηθιον, in i de praen. σημεῖον regnat in . de p. m. haec Vocabula pari numero inveniuntur.
Alterum huius partis caput destinatum est Odorum,
qui dicuntur, disquisitioni neque enim Sufficeret nos acquiescere in istis, quae in priore capite Vieta sunt nam in eiusmodi indagationibus summa cautela OpUS St, quia periculum est, ne nonnulli discriminibus Xcussis argumentationi satis secisse nobis videamur certi sumus illis quae ex verborum disserentii cognOVim US, certiore erimuS,Si etiam diversus modorum usus accedit, certissimi fimus, si in postremo totius commentationis capite auctores in particulis quoque usurpandi longe a Se distare intelleximus.
Sed priusquam modorum disquiSitionem aggrediamur, paucis liceat adumbrare, quibus rebus in hoc capite inprimis Studebimus primum neceSSarium Videtur OS anteponere nonnulla, quae dicenda Sunt de aliorum virorum
doctorum, qui corporis Hippocrate modo hic illic per- Scrutati sunt, Scriptis ab hac parte historica nos vertemus ad nostram disputationem, qua in adornanda eadem atque in priore parte secimus ratione utemur praemittemus leviora, graviora finem facient itaque hic erit argumentationis ordo: primum agemus de imperativo, deinde de in sinitivo, tum de illis constructionis Ormis, quae in Veniuntur in Verbo τεκμηριον, poStrem de enuntiati temporalibu S.
mentationes. Sed non plane horum Virorum doctorum consilia quadrant in ea, quae nos Sequimur. nam KRUti US,
qui eis temporibus scripsit, ubi adhuc erant, qui Scripta
genuina Hippocrate exstare autumarent neque scirent paene nihil eorum, quae memoriae QSSent prodita, ab Hippocrate ipso conceptum esSe posse, in diSquisitionem vocavit hos quinque libros genuin OS epid. l. I epid. l. III; de a. a. l. de victu in acutis de capit. Vuln. ex iis igitur libris, quos ipse tracto, Solum l. de . . . excussit et interdum non satis diligenter. sinis autem illius commentationis, quo ille contendit . de Viet in c. non conscriptum esse ab eodem Hippocrate, qui reliqua Scripta composuisset, nihil ad hanc rem attinet ileniit hosfius, qui etiam particulis operam dedit, ala quam nos scripta disquisivit, dico chirurgica, quae inseribuntur de fractis, do articulas, de capitis vulneribus. Si denique eruit . de cap. Vuln. alii medico deberi quam cetera scripta, haec quoque Umma BOStra non interest. Sed non desunt nonnulla, quae nobis quoque utilia Sunt quaeque tum, cum de illi rebus agendum erit, in annotatiunculis infra textum positis commemorabimus nam illorum librorum dicendi genus rursus longe distat ab his, quo selegimuS, Scriptis quae ut nuntiarem, etiam brevis de illis opusculis adumbratio e re esse mihi videbatur.
Λ initium disquisitionis ipsius capiam ab imperativo, cuius descriptio, cum in . de a. a. l. nullum inveniatur exemplum cumque in ceteri Scripti perpauci loci exstent, parvo fructu e8Se poteSt. Sed audiamus SingulaeXempla:
Observationes grammatteae do modorum usu in Hippocratis scriptis genuinis DiSS. Gryph. 1876. Quaostiones Hippocraticao. Diss. Marb. 1884. os supra g. 39 infra g. 3. cf. infra g. 7.
32쪽
Apparet igit tir iis Xenapiis perspectis in numero
locorum libroido li. m. et do praen. Onsonare. Solus liber de a. a. l. ab illi distat praeterea non Sine momento Stista duo scripta otiani in exemplorum Orma comparari 90SSe quia sere Semlier tertia imperativi persona legitur. tamen illam quaestionem proserendam nisi nimeque mittendam esse putavi: nam si an multa exstant, ubi Singuli libri plano a se abhorrent, nihil nocere poteSt, Si interdum
similitudines inveniuntur immo eo validior si eventus, postquam denuo aliquod dicendi genu perScrutati SumuS,
in quo hine inter se dissident. Sed maximum eiusmodieXemplorum lucrum est nos Semper admoneri, ut in istis
disquisitionibus ab omni temeritate abstineamus neve leviter iudicem US. B. Non eramuS Ontenti iS, quae e imperativi usu
concludi poterant eo maiore afficimur gaudio, quod ex infinitivi vario usu nonnulla metuntur, quibus illi do tribus libris sententia confirmatur disputandi materiam copiosam ita distribuam, ut primum loquar de infinitivo pro imperativo usurpato, deinde de infinitivo cum
articulo coniuncto, qui SubStanti vi munere fungitur, tum de nonnubii Verbis, a quibus infinitivus pendere pote St, dic κίν ὁ υνος, ελπις, εἰ κύς. n. Postquam de imperativo egimus, illi quaestiunculae aptissime addimus brevem de infinitivo commentationem, qui pro imperativo Surpatur. Sed eon Sentaneum Stnobis Semper circumSpiciendum SSe, utrum Vocula χθη vel δεῖ quorum ellipSi illum usum explicari nemo ignorat, prope adsint necne quod enim nisi sit, sacile accidet, ut 58 magis salsa exempla afferamus quam idonea quanta X- stent discrimina, ex his exempli: eo lecti Optime perspicitur:
Non necesse est Singula Scripta vehementiuS, quam hic actum esse videS, a se distare: nam quantopere in
infinitivi illius usu, qui iam apud H0merum est tritiSSimus,
33쪽
- 54 l. de praen discrepet una ceteris, nemo non intelleget, cum hic undevicies in . de p. m nusquam, inci de R. a. l. bis XStet . aut ius quoque 3 nonnulla Xonipla hue ertinentia c0llegit, sed lion satis diligenter: nam ilhid exomplum, quod legitur . a. l. c. 7. 43. . plane mi Sit, liud, quod invenitur in initio illius libri c. 1. 33. 18): ταυτα δε ἐνθυμεῖσθαι ως cl=λοτα, immerito affertur, quia, quam quam in libris vocula χρὴ mittitur, tamen ea a Varialectione illius codicis, quem Gadal dinus Veneti anu USurpavit, additur, sicut novissimus editor uehleweinius Voculam se Verbo ενδυμ Hosta anteposuit num iure, quaeritur ego quidem minime eam addendam SSe iudico, cum illud si in superioribus verSiculi tam Saepe Onatur, ut . . quoque facissime Subaudiatur cf. c. 1. 33. 2.τdd χθη π0ιεῖν πθωτον ριεν ἐνθυ ιεχθαι τὰ ωoa τουετεος . . . et C. 2. 34. . in enuntiato, quo primum caput finitur: καὶ ab τουτων 9ὴ ἐνθυμιεῖσθαι κasTu . . .).
praeterea Observatione dignum S in . de praen. Sempera verbis eiusdem significationis illos infinitivos pendero, velut a νοριι ιν c. 2. 80 1 e 2 80. T), τεκμαί2εσθαι c. 17. T. 15 c. 24. 107. 8.), ιεμ νεσθαι c. 2. 1. 1 6.),π00σὁπεσθαι se. 17. 96 15 c. 24. 04 18 22 c. 24.106. 20 21.), qui usu aliquid Studiosi atque petit habet, quamVi ea pinio Sit anceps, quia certis causi eam fulcire non OSSUmUS. OStremo, quicumque, quam Saepe ille infinitivus ab auctore l. de praen abiit beretur, recte perspeXit, concedet aliquid miri inesse in eo, quod hic scriptor tribus locis c. 17. 96 15 c 12. 1 5-6 c. 24.1OG. 20-21. in uno enuntiato, paene in eodem VerSiculo, infinitivum pro imperativo adhibitum deinceps usurpavit, dum in ceteris Scriptis perraro invenitur itaque nobis contigit, ut Summum discrimen etiam in modorum usu
I. I. g. 20. hunc odios in textu libri, qui os do aere aquis locis,oonstituendo interdum non Sine ullo ructu SSo uehiemeiniusilauci exporiuit in praelatione editioni illius libri praemissa pg. 32.
dico in sinitivum eum articulo copulatum, quem Sub-
Stantivi munere fungi omnes inter constat quae infinitivisorma, in libris chirurgicis ' usitatissima, in . de p. m.
legi bina exempla variae huius usu formae, dico illum infinitivum putum purum et infinitivum, cui antecedunt praep0SitioneS. c. Ab his exemplis celerrime prolati tranSeamus ad nomina, e quibus in sinitivus pendere pote St. initium faciatis. κινουνος haec XStant Xempla
Quae ex his exemplis concluduntur, Sufficiunt, quamquam Sunt perpauca: nam in . de p. m. Vocabulum is-
34쪽
- 56 δυνος, quod antecedit eniantiato secundario, non invenitur; si autem legitur, Significat striculum atque id periculum, quod aegroto immitiset, cum haec vel illa accidunt eodem
Sen Si Semel Suniari orbum κινὁυνευειν c. . . . intran ScurSu Ommemor; mu S ita siue duo Scripta re Stant com- Paranda, de . R. l. et do prasen etiam in iis xstant discrimina nam in . dura. a. l. 0St nomen eisdυνος Sempersequitur infinitivus in . de praen e quinque Xempli Siluo Vocabulum Dd o coniunctum ostendunt cum in-
Sequenti particula iij, tua et ipsa eodem iure ponitur atque infinitivus itaque hic quoque aliquid disserentiae
q. Transeam ad aliud verbum, quod infinitivus sequi potest, dic ἐλπίς quam Voculam Κautius, et Si Se Omnia si ea Xempla, ubi infinitivum subiecti provinciam administrare' appareret attulisse indicavit, neglexit haec Sunt quae repperi
Cognoscitur his exemplis librum do praen Voculam ελπίς cupidius in usum VocasSe quam cetera Scripta, quia in . de p. m. nullum, in . de . . . Unum Xemplum oXStat. γ. Veni nunc ad Xtremam disquiSitionem, quam institui de illis verbis, quae infinitivus equitur, quaeque sortasse nobis maiori fructui erit prioribus eiusmodi indagationibus, dico εἰκος haec inveni exempla:
σίους θέειν πολλὰ τοῖς θεοις. c. 23. T. . ab τουτων εἰκος καὶ τὴν γενεσιν . . . λλλὶν καὶ μὴ τε αυτ ι τὴν αυτὴν γένεοθαι C. 24. S. 20. εντα0 Eiκος εῖJεα με-74λα εἶναι. c. 24 69 17. εν ταυτ τυ χωθη τὰ ιdεα εἰκος σκλλὶ9 τε ιναι. III. Praen. nullum XStat Xemplum. Qui illam exemplorum catervam diligenter perSpeXit, non negabit ii argumenta, quae antea collegimuS, OnsΓ- mari quam vehementiSSi me etiam e Viora illa, quae X verborum eum in sinitivo copulatorum usu adhuc enodavi-mUS, quaeque non aeque alii nobis profuisse ipsi sumus
consessi, ista disquisitione sulciuntur, Sustinentur, Omprobantur quod enim melius indagari p0tuit quam id illa singula scripta in tam diversis concepta esse auctoribus Θ
35쪽
utitur. C. Priusquam ad eam de Odorum usu quaeStionem
Recedam, quam, cum Sit gravi Ssima, in ne huius capitis posui, leviter perStringam aliam rem, quae etSi parva non
Sine momento nobi esse Videatur dico Varia con-
Structione S, quae Su Veniunt post antecedens substanti Vum, quod St τεκφιλὶ θιον, qua disquisitione Simul complentur ea, quae in primae parti calce, ubi de Vocabulis σημεῖον et τεκμ λ ριον Varie adhibendis sermo erat supra p. 48 Sq. Ostendimus inveniuntur autem haec OX empla
Quae ex his exemplis c0lligi poSsunt haec sunt: primum in vocula quae AES τεκμηριον adhibenda singula
seripta a se distant quod supra plenius XpOSUim US. deinde gravissimum discrimen mihi videtur in eo positum eSSe, quod in . de p. m. 0S τεκμ=ηοιον Sequitur nuntiatum secundarium, a coniunctione τι incipiens, contra in
structio semel adhibetur c. 8 46. S); aliis enim locis semper Vocabulum τεκμνηθιον antecedit enuntiato, quod ex illo verbo minime pendet, Sed libere soluteque ponitur huic constructioni quin etiam aliud exemplum supra laudatum vostulam τι post τεκμ isto exhibens c. . T. 26 aggregandum sit, minime dubitamus; nam ibi quoque ea, quae scriptori notanda videbantur sententia ex Se ipsa aptissima asseruntur. l. de praen denique omnino non cum illis libris componi p0test, quia duobu lociS, Ubi τεκμ=ὶ9ιον legitur, medio in enuntiato positum invenitur neque quid quani ex illo voeabulo pendet. Itaque his, quae modo eXpOSuimuS, confirmantur ea quae paene ex omnibus di8quisitionibus adhuc allatis didicimus. D. Accedam nunc ad eam quaeStionem, quae inter has omnes maximo nobis lucro erit, dico coniunctionum, qua usurpantur in enuntiatis temporalibus, constructionem qua re abSoluta ad Xtremam hiatu commentationis partem transeam, ad particulas disputandi
materiam uberrimam ita disponam, ut primum disseram do coniunctionibus, quae in Latina Vocula dum, donec, quoad quadrant, Sed interdum nihil aliud significant nisi
quamdiu Sunt autem εως, εο τε μεχθι aut Solae aut
cum particula di coniunctae p08itae deinde loquar
quam notionem in coniunctionibus δευς et σα quidem apud Horodotum, Vetori Iadi principem, crebriorem esse uora docuit
Albortus uelisius in libro, qui inscribitur: Die Temporaleslligemit don Coniunctione bis und olang hi A in pollectione: Bei- trago Eur historischen Synta dor gr. pr. ase. 14. Herbipoli I902. g. 3. 4. 5. 79. Sed lacer non OSAum, qui VitupΘrem auctorem huius libelli non in diligentia conscripti, quod nihil pensi habuerit corpus Hippocraticum.
36쪽
cula iν coalescere Iolent rim i ταν. irro ταν, Ἀστύν επην), επει δήν olo his solis mi mi disputabitur. a. initium igitur capiamus de oculis ρως similibus. en habes exempla
καὶ κεγύλοι. His exemplis multa colliguntur, quae nunc deinceps asseram primum Singuli auctores in eo disserunt, quod variis utuntur Oculis, a quibus Sententiae temporales in-- 61 cipiunt: nam in . de p. m. qui ea quoque re a ceteriS distat, quod perpauca enuntiata eiusmodi constructa leguntur, Semper μεχ9 USU Venit in . de a. a. l. haec Ocula Semel usurpatur, omnibus aliis logis c0ς. in libro de praenotionibus non XStant complure eiu notioni voculae, sed illius libri auctor praeter unum locum, ubi εως legitur, voculam εστ in delietis habet solam cui disserentiae graViSSimae, quae ad Verborum electionem pertinet, accedit altera notionum nam in . de p. m. ιεχρι duobu loci Ssignificat donec in . de a. a. l. illa Vi rarius inVenitur cum inter se exempla bis c. 8 45. T c. 17. 59 20. legatur. in i de praen denique inter se exempla dimidia pars illius est significationis ci 12. 9. 18 c. 12. 90 13 c. 19.100. 6.). contra ea notio, quae non minus Saepe legitur vostulae quamdiu in . de a a l. quater Surpatur se. 17. 59 19 c T. 59. 3 c. 20. 63 10 c. 4. 38. 10.), dum in l. de praen pariter atque alia vis invenitur c. 12. 90 9 C. 21. 102 2 c. 23. 104. 6.). contigit igitur nobis, ut iis discriminibus. quae iam inventa Sunt. duo OV aggre
h. Quae disserentia, quam Statuimus in oculi Sententiae temporali antecedentibus, comprobatur aliis, Si in Vocula
inquisivimus. Sed antequam Singulorum librorum proprietatem excutiamus, audiamuS X empla
37쪽
Distant igitur illi libri primum in eo, quod variis
utuntur coniunctionibus ad eandem rem Significandam nam in i de p. m. cum maXima Xemplorum congerie, qua Oταν exhibetur non potest comparari inui ille cloeus, ibi - 63 - ἐπειδci legitur clare ea re apparet illius libri auctorem in deliciis habuisse ταν Sprevisse ceteras eiusdem notioni Ssormas contra in libris de a a. l. et de prae n. ternae nobi Spraesto Sunt coniunctiones, in hoc ταν, κοταν, πλιν, in illo ταν, κοταν, πειδὰν sed etiamsi consonant illi auctores in tribus oculis usurpandis, tamen Summum diS- crimen inter eos invenitur in voculara κοταν adhibenda, quae in . de a. a. l. vietes bis ' legitur, quaque haud dubie ille auctor delectabatur deinde non Sine momento est libros de
p. m. et de R. n. l. alite a Se abhorrere, cum hic κοταν
illie ταν saepius usu veniat tum notandum Videtur, alibris de p. m. et de a. a. l. librum de praen longe eo Segregari, quod illaruni Ocularum, quas adamant ceteri auctoreS, Singula Xempla usurpantur itaque Sine ulla dubitatione etiam ex coniunctionibus temporalibus quam diligentissime excussis resutatur sententia, illos libros ab
Postquant ea, quae de modorum usu indagaVimuS,susius Xposita sunt, non erit inutilo OS Omnia, quae esse-cimu8, denuo pauci colligere non ussegere, quae e imperativi usu eruimus, quam vi ostendi pOSSet, . de . . . in hac re distare a ceteris scriptis, quae aSu quodam eundem Xemplorum numerum exhibebant igitur aegre serentes nos ad infinitivum inquirendum VertimuS, Uam
disquisitionem in tres partes distribuimus in prima in infinitivum, qui pro imperativo ponitur, in Secunda in eam imperativi formam, quae cum articulo copulata legitur, in tertia in verba nonnulla inquisivimus, quae infinitivus equip0teSt, quam p0Stremam quae Stiunculam denuo dispescuimus in re partes, quarum in prima de V0cabulo κίνδυνος, in altera de verbo ἐλπlς, in tertia de Ocula εἰκος egimUS. haec sunt breviter astricta, quae ex infinitivi disquisitionibus elicuimuS I in sinitivus pro imperati V u Surpatu S primum singuli libri in numero exemplorum alii disserunt; deinde
non victos, ut aulius contendit l. i. g. 35.
38쪽
- 64 in . de praen. qui maximam partem omnium exemplorum exhibet, saepius ex iisdem verbis infinitivi pendent. II in sinitivus cum articulo coniunctus in illo infinitivo adhibendo auctor l. de praen excellit prae ceteris scriptis, cum in hi Singula exempla legantur. III. nomina, e quibus in sinitivi pendent quae lisquisitio nobis maiori lucro erat ceteris quae in hoc capite attulimus nam in oculis isdυν0ς, ελπίς, εἰκος usurpandi Singuli auctores longe a se distant, cum in
l. de p. m. nullum Xomplum Vocularum Hνὁυνος et ελπις, in . de praen nullum exemplum vocis ἐκύς inveniatur, cum auctor . de . n. l. κος l. de prae n. nari cupidius adhibuerit, cum κίνουνος In l. de . . . Semper cum inlinitivo, in . de praen interdum etiam cum insequenti particula ιι ι OnStruatur.
Hac re absoluta disquisivimus, quomodo in Singulis libri τεκμίνθιον conStructum inveniretur: in l. de p. m. illud vocabulum G, in . de . . . enuntiatum ab eo verbo minime pendens sequebatur, in prognoStic nulla propria constructio legebatur disputandi materiam uberrimam accepimus Ocularum, quae adhibentur in enuntiatis temporalibus disquisitione hic sussiciat
pauci comprehendere, qua v0cula imprimis delectati sint
singuli auctores inci de p. m. μεχ2ι, in i de R. a. l. εως in l. de praen. M primum locum obtinebat in i de p. m. 5ταν, in . de a. a. l. κύταν praeponderabat. His ouinibus computati Spero me non multum a recta iudicandi via aberraturum Sse, si contendam illa tria
scripta variis deberi auctoribus haec quoque summa fuit prioris opusculi parti S, qua de Vocabulorum electione egimuS. si denique in extrema parte totius commentationiS, quae destinata est particulis, illud iudicium, quod permultis quaestiunculis quam accurati8sime latissimeque institutis de singulorum librorum indole nobis serendum Videbatur,
confirmabitur, fieri non poteSt, quin iudicum animos commoveam, ut meae Sententiae accedant comprobentque me non irrita sine essectu, Sed efficacia collegisse.
Tempus est festinare ad finem huius commentationis
extremas quaestiones in Stituamu de particularum On-nutiarum S u. priuSquam autem rem ipsam aggrediamur,
e re videtur esse ostendere illis disquisitionibus tum imprimis
multum tribuendum SSe, cum agitur de aliqua quaeStione ad litterarum historiam portinente quod tum optime fieri putamuS, Si brevi perstringimus quae a viris doctissimis ea ratione iam eruta et in qua re ea methodo Si Sint a particularum disquisitionibus ortus est Campbellius in nonnullis
scriptis Platoni eis die Politiei Oxon. 867 et rei publicae
Oxon. 1894 editiones qui viro docto 13ritanni eo adstipulatus est Ditte liber gerus nostra S, qui in Hermae Ol. XVI. inde a g. 321 eam rationem adhibuit ut certum iudicium sori et de quibus lani Scripti Platonici S, fidem rurSu Secuti sunt Sohan Ziv nlii lue porro Adalbertus o luettius in libro, quem conscripsit de Xenophontis vita, eandem viam ingressu eSt: itaque non in menda nos irruisse
putamuS, Si Secundum illoruna virorum doctorum rationes particu hirunt usu diligonter X cusso de hae quaestione iudicabinnis inmon o notandum est, aliquantum disseruntiae X stare in t 3 illos et in ipsum Diti bergeriis
enim 3 Polluettius illa ratione usi sunt eo consilio impulsi ut licerent quibusnam temporibus Singula uniuSauctoris Scripta concepta SSent: cui rei chron ologicaeno non operam damus, eum quaestiones instituerimus
non de cuiusvis scriptoris aetate certius indicanda, Sed de
nonnullorum Scriptorum, qui Uniu auctori nomine circum
diss. Regimontana 884.7 memoratu dignum videtur hanc rationem otiam in nonnullis disquisitionibus, quibus litteris Gormanici opera datur, adhiberi, velut amittor in annalium Oothoanorum vol. XXIV, ubi inde a g. 185 ad 203 complura eiusdem generi asseruntur, ut eliciatur, cui tandem librorum censurae attribuendae Sint, quae a. 1772 promulgabantur in ephemoridibus, quarum inscriPtio erat. Franksurier o Iehrte Angei gen', utrum Goethio an Mere kio an SchlOSSero l
39쪽
- 66 seruntur, seu similitudinibus seu dissimilitudinibus ut exstant in dicendi genere quae quaesti mihi quidem paulo facilior tutiorque Videtur quam illa Supra commemorata, cui Semper aliquid ancipitis et petiti inerit. Cur autem eiusmodi indagationibus tanta a tam multis hominibus eruditis fides habetur nam inconsulto hoc factum
esse nemo ibi finget quod si qui quaerit, haec reSpondenda sunt nihil Iliud tam idoneum est, quod legentium animos introducat in cuiusvis Scriptori mentem cogitationeS-que quam ipsae particulae nam illis tenuibus mobilibusque oculis, si scite adhibentur, efficitur, imprimis in Graecorum Scriptis, ut et Subtilior venustiorquo exeat oratio et vividior variorque fiat scribendi genus quin etiam, Si quis vellet translatione uti dixerit verba enuntiataque ex verbis singulis composita quaSi corpus ipSum SSe, qu0d particulis tamquam nervi sulciatur atque SuStineatur. itaque OS quoque a quaeStiunculas plurimum in illa, quam tractamUS re Valere putantuS, quam ob rem eas in fine totius opusculi poSuimuS. recte de illarum Vocularum gravitato iudicavit Ut hosfius, quamquam non Satis ponderi S suae sententiae indidit, dicens particulis, quia Sermoni,,quaSi colorem quendam adderent ' praeter omnia rationem habendam SSe eandem in hac re indaganda viam ingrediar atque in aliis disquisitionibus, quae in hoc opusculo Sunt prolatae mon Strandum mihi erit, quae Varietates, similitudines, dissimilitudines ante Oculo nobis Onantur cum autem, ut totam disquisitionem in Stituerem, commotus Sim ea ObServatione, quod novissimum Hippocratis editorem rem non Semper acu, Sed levi bracchio tetigisse intellegerem, quia ille in libris de p. m. et de praen codicibus Parisinis magis quam Marciano usu est in textu constituendo, interdum fortasse mihi continget, ut nisu in eiusmodi leviculis disquisitionibus unum vel alterum locum, de quo ambigitur, emendem. Sed nondum fieri potest, ut in media re eamuS: nam
quam brevi SSi me neceSSe S commemorem, quae ad id tempus opuscula de illa materia promulgata Sint, et quomodo Si X OStra ratione exeas, de iis iudicandum sit primus, uelite Ne inius de illis oculis edidit opusculum haud contemnendum, quod in Scribitur Ob Servationes de usu particularum in libris, qui vulgo Hippocratis nomine circumseruntur quae commentatio diligentissima nobis non multum prosuit, quia de rebus inter se disiunctissimis egimus et ille et ego ipSe. ille enim id quod opus erat, quia particula Sola S XUUSSit, permultos libros perserutatus est, quo in unier etiam inSunt l. de p. m. de R. a. l, de praen . ego auten haec opuscula tractavi disquisitionibus tripertitis eisque variis. nonnullis annis post Uthossius, quem Supra Commemo-vtinus edidit libellum, cuius inscriptionem iam nisi ii Olni navi quo in puSculo inde a g. 1 ad 2 in eluctarunt particularum usum inquisivit qui curii in disceptandi materia non plane mecum consentiat quia longe aliis operibus Hippocraticis operam dedit, et uti illi has ego illas particulas elegit, parum nobis utilitatis attulit. Schne id erus denique, qui, quantum Video, ut Ovi SSimVS talibus quaestiunculis Se dedidit, ' in numero Scriptorum quae elegit, etiam illis tribus indagandis ne libuit tamona me perraro laudabitur, quia tantum par totiuS Omni entationis apparuit, qua parte egit de particuli copulativis. Iam in prioribus commentationi partibus non inutilo mihi visum est omnia Xempla a me collectu proferre nam qui, utrum rectum de illa re iudicium seramu necne, et ipsi velint cognoscere, illi neceSSe S praesto Sit tota
disputandi materia quam, ut arbitri ipsi examinandi causa cunualent, nemo postulabit, quia id nisi summa et lab0ris
et tempori impensa fieri non poteSt tamen non prorSuSita gi ut antea nam Satichabui, postquam Omne locOS,
40쪽
68 qui hanc vel illam particulam lio vel illud notionum discrimen exhibent, cum numeri attuli, de particularum Viet genuina et abu Siva pauca protuli SSe eaque Selectis exempli S, Sed nunc Verbolenus Xeerptis, illuStra SSe disserendi materiam copiosissimam ita dispertiam, ut e particulis a Se X, qua ad usum penitus perscrutandum milii elegi, tractem δή, λιπου, τε2, ουν γε τε . . . καί, de quibus particulis postremis quam uberrime in quattuor partibus dicemUS. Λ. Ordiamur igitur a particula δαὶ quae tum adhibetur, cum Significatur aliquam rem apertam claramque neque de ea dubitandum esse: quae noti principalis nihil miriliabet, quia particula cum adiectivo ὁηλος cohaeret. USUI - patur autem variis modis sed priusquam de istis discrepantiis verba aciemus, Omnia deincepS Xempla enumerabo I. . . e. 3. 4. 16 C. 5. 6. 15 e. G. T. 12 c. 7. 8 3 c. 8 9. 3 c. 13 14 2 c. 13. 14. 12 c. 15. 17. 13 c. 16. 18.15 c. 18. 21. 4 d. 19. 23. 1. II. . . . c. 15. 57 10 c. 22. 65 24 e Corausii coniectura probabilissima eaque a uehleweini Optim iure
III. Praen. c. 23. 101. 10. Plis exemplis pellucetra de p. m. in particula δὴ Surpanda longe distare a ceteris, qui Singulum exemplum X-hibunt, si quidem illud Xemplum, quod in . de . . . coniectura introductum St, abduximu Solamque codicum
memoΓium Sequimur nunc pauca exponentur de illius
particulae Vari usu primum invenitur in illis enuntiatis primariis, quibus aliquid contenditur deinde in illis, quibus
breviSSi me comprehenduntur, quae nonnulli Sententii ante demonStrata erant; tum in enuntiatis secundariis velut incondicionalibus; postremo in quaestionibus a Voculi τές,
τί ceteris incipientibus quod autem positionem attinet, particula maXime sequitur id verbum quod eum Sit gravi Ssimum, sortiter praedicandum est tum demum anteponitur illi verbo, cum arti eulus et praepositi accedunt haeo quae modo attuli, aptissimi exemplis e libro de p. m. depromptis illustrantur plurima exempla leguntur, ubi aliquid concluditur ex sententiis antecedentibuS, velut e 3. 4. 16. δια χὶ ταυτην τὴν αἰρίχν υτο ιιοι δοκεουσι ζητ ησαι TPOφλην 21ιύζουσαν τυ φυσεα quo exemplo intellegitur non Semper rectam SSe legem a Baeum lini constitutam. ὁι sequi pronomina demonstratiVa). c. G. T. 12. πύντα
ὁη insequitur pronomina interrogatiVa c. 13. 14 2 e. 13.14. 2 c. 7. 8 3 velut . . . . τί λ τουτο κείνου diag εὐει c. 13. 4. 2. τί di χθη βολὶθνὶ ι παθεσκευdσθαι ὁβ' ποι τι interdum quoque enuntiata condicionalia leguntur Vehit e. 5. 17. 13. et g. 8. l. 4. cs. 15. T. 13. εἰ εdi τυγχύνει τι εθιιον ον στθυφνον . . . Commemoratu dignum videtur exemplum, quod inVenitur in c. 16. 8. 15, quia ex illo ponendi proprietas cognoseitur: εν ὁ δὴ τουτοτ 0 και9 p. in hoc enim Xemplum quadrant quae Baeum linius exposuit g. 101 Sub littera tum anteponi, cum accederent it praepositione et articulus. notandum
I. I. g. 0 l. e. li. l. liqplico mihi quomodo uehiemein ius interpunxerit: si totum enuntiatum ita Scripsit: συγκαί. θεοMην τε κώ διαπυρον σχύ-r υς, ἐν δὴ τρὶν χειρα Π νοστερης κῆν πλείω s)ονοι παρῆ, χρονεξελκίου mi κτλ. tuam lectionem Si Sequimur hic Si SeD SUA: humor naSum comburit calidum et incensum quam maXime, Si manum admoVeriS . mihi autem enucleatiu videtur, si eum Ermerinsio et Litire post εσχήroi non commate, Sed planet diAtinguimus o verba ἐν χειρα πιθοστερης ad inSequentia pertinere iudicamus tum hic est Sententiarum OnexuS: humor naRum comburit Verum Si manum
admisisti si humor illo diutius insistit, etiam locus carni experAulceratur . hoc modo Xaggerati formatur, quae mihi quidem monti scriptoris et toti disputationi accommodatior idoliar. Sed melius fortasse pro Vocula δὲ per coniecturam huc introductam quod traditur δε reponitur.