장음표시 사용
41쪽
adverbiiS, quae Oeantur Od alia, et On unctionibu Copu latur, quamvis saepe illud alibi velut apud Platonem usu veniat. B. articulae r aptissimo asseritur pusilla parsiculae δη που disquisitio sed antequam in illius particulae Sen- Sum peculiarem X curram, praemittenda sunt exempla I P. s. c. 14. 14 22 c. 14. 15 12 c. 16 18 10 c. 19. 22. 13. II. Λ Λ. L. et III. Praeli nullum XStat Xemplum.
De particulae ηπου vi genuina optime disputavit Baeum linius dicens significari rem apertam contendenti quidem, aliis non item sed aptius illius notionem adumbravit uehnerus, cuius praestantem interpretationem ad verbum asserre mihi liceat: ὁ που, Sicherlich WOhi, Veretnim in Sigh gwei ... einander idei sprechende Bestandieite Vel Sicherun und wellat' quadrat autem in Latinum adverbium scilicet exempla, quae in . de p. m. leguntur,
bis positam esse particulam in sine, bi in medio enuntiato quae cum ita Sint, non poteSt disceptari, utrum haec vel illa auctori magis placuerint sed hac re minime angimur nam cum in . de p. m. Sol haec particula XStet, in ceteris autem libris illius voculae nec Vola nec VeStigium inveniatur, mihi contigit, ut haud parvum discrimen
c. Quibus particulis, quarum notioni aliquid cumulati
exaggeratique ineSSe intelleXimus, Optime aggregatur Oculae ἄτερ, tu in Venitur OmpOSita, adumbratio haec habeo eXempla, quae Statim certo ordine exscribam: anteposita
1II. PraeII. R. Ἀσπε0 c. 10. 87 13 c. 11. 88. II c. 24. 105 11 c. 25. 107. 18.
b. relativa c. 11. 88 2 ῆνπεθ) c. 24. 107. 7 0sdπε93. Quae ex illis particulae περ exempli colligi 08Sunt, breviter exponam, postquam de illius vi peculiari nonnulla protuli eius quoque vis habet aliquid augendi, quod Baeum linius optime ita definivit de Salg, dem περ belgegeben ird, rhali dureli dies Partihel die Stai kste, objektivste Gilligkeit . usurpatur autem Varii modiS, de
quibus sustus disserere longum est. OStra enim hic Solae tres notionis varietates intersunt, dico eaS, ubi cum νς, cum relativis, cum εἰ coniuncta legitur quarum OnStructionum, quia apud omne Scriptore Graecos cumulate leguntur, Sufficiant singula exempla, quae e libro de p. m. eXpromam; nam quaecumque collegi me effundere, non Videtur neceSSe. c. 5. 5. 22. οπε εν ὐχὴ εἶπον. c. 16.19 3. διατ0ιβλὶ ποιεῖσθαι se σπερ διε φυγμενος. c. 20. 24. l. εἶπε τι μελλε τον δεοντο ν ποινησειν Semper Utem memoria tenendum est particulae vim exaggerandi m-terdum apud Atticos saepius evanuisSe quae Si menti
42쪽
inculcantur, haec erit Sumnia, quae X exelnpli capi pote Si librum de p. m. et notiori uni varietate et significationis ῶσπερ ni ultitudine lon Io abhorrero a eo toris nan in . de p. m. particula τε cum Oculi o)ς ubi ocu hie M vim genui uani maxini dominui nemini ignotum est, decie ter, in L de a. a. Loluinquies, in L de praen quater invenitur. . si denique animadverteris Oculam τε in . de p. m. omnibus notionum diversitatibu computati multo SaepiuS .uS Venire quam in ceteri scriptiS, cum hic decies ter, illi vicies exies inveniatur, numerus igitur dupIligatus
occurrit id quod valde mihi premendum videtur hic
quoque Summum di Scrimen investigavimus quin porro Lile . . L et de praen non plane con Sentiant in particula περ adhibenda nemo dubitabit, qui intuli 0Xit, quam varie .uSurpata Si particula in illi S nam relati Va cum πε9 Opulata in L de a. a. L, adverbia Velut pars et coniunctionem di Siunctivam cum τε coniunctam voluto περ in libro de
D. Harum particuliarum in variis libris usu indagato ad oculiam υν depingendani properemta S, quae dis qui Sitioni summo si uetui videtur sutura Sse, quia tam varii S
bimia ab ea ratione, quam adhuc ingresSi Sunnis descriptio
III. Praen. a. ουν c. 1. 78 18 C. 15. 4. 13 c. 16.95 4 c. 19. 99. 12 c. 20. 101 16 e. 22. 102. 11 c. 25. 108. 4.
Ρriusquam de particulae υν Significatione eiuSque dissorontiis verba saeiam perielitemur, utrum iam X XBmplorum numeris aliquid colligere nobis liceat necne non tam graVe momentum Videtur Sse Singulos libros a se distare
particulae υν eiusque Variarum notionum Su, cum ratione
computata in . de p. m. quattuordecim, in L de . n. l. duodeviginti in I. de praen undecim exempla in Veniantur, quamvis aliquid discriminis otiam in hac re latere non negaVerim. Sed multo maiorem vim ei rei attribuendam esSe contendo, quod tria illa scripta a Se abhorrent, Si,
ubi duo particulae, γε et υν, in unam coaluerunt, ni Si in l. de p. m. Scriptum non invenitur praeterea notatu dignum est libros discerni posse vario solius particulae υν et illius
patur in libris de p. m. et de praen. ubi Septena Xempla in quovis libro exstant, rarius in . de . a L, ubi tria leguntur. Contra ιεν υν cupidissime in usum vocatur in I dea n L eum quin destim Xempla inVeniantur, quo cum numero ne lue libri de p. m nequo libri de praen scribendi genu componere licet, quia Si illius coniunctioni exempla Omnia Computantur, OVem officiuntur, cum quater in i de praen. quini lute in . de p. m. adhibeatur itaque quivis videt in . d a. a. l. dimidi maiorem partem Xemplorum, quae portinent ad illud genus, Surpari. Si Sieci numeriSScriptorum indicendi consuetudine varietas optime illuStratur. Hae eomputatione non tueunda, sed perutili nita nonnulla exponemu do particulae υν eiusque Variarum formarum significationibus, quae Xemplorum apti SSimorum delectu XplanabimuS. Particula ουν ipsa, Si sola ponitur, has habet notiones primum ea, quae Supra exposita Sunt, Xcipiuntur et
43쪽
Ουδεν δεῖ ποθεσιος, in fine capitis de a. a. l. c. 8 46. 11. ταυτ νουν νομίζω πονη9ύτατα ταυτα τὰ ὁ ατα εἶναι, OSt- quam toto capite OctaVO auctor disseruit de aquis et pluvia et nivali de prae n. c. 20. 101 16. G ουν τουτων π0O- γινωσκομενων συμβύλλεσθαι χθη, i. e. quae cum in hunc modum, Sicut Supra X90Sui, praedicta Sunt, coniectare oportet. Transeamus ad aliam Voculae υν notionem, quae non
plane congruit cum illa, de qua adhuc diSputaVimus. Superius aliquid excipitur, Sed eo consilio, ut diligentius atque copiosius exponantur Vel Xplicentur, quae auctor antea leviter adumbraverat colligere quoque auctor ecii poteSt, quae antea expOSuit: p. m. c. 7 7 16 qq. τι υν φαίνεται τεθοιον διανοηθεις ὁ καλευμενος ἰητρος καὶ ο ιολογεοφιενως χει20τέχνης , ὼς ἐξευθε λὶν ἀμφὶ τους κύμινοντας δίαιτύν τε καὶ 9οὐλὶν, OStquam in capitibus quinto et sexto multa allata Sunt de hominum sanorum
ἐλυν καὶ νύ ιριον hic τὰ τοιαυτα recedit ad capitis noni initium, ad versiculos 17-19 pagina 46 υδατα . . . καὶ
aquis luvii stagnique in hae capitis parte Sermo est hic tantum additur eis aquis in Vasibus esse lutum arenamque.
de prae n. c. 16. 95. 4 Sq. εξ υν τουτου του Pονου 2ηπ9OGδεχεσθαι του πυου σεσθαι λὶν ῆξιν in capite 16 nonnulla X ponuntur de purulentationibu S; quo autem tempore rumpantur, nunc demum dicitur. Sed aliquanto saepius quam illae notione uSurpatur Oυν,
si nihil aliud scriptor ostendere velit nisi hoc insequentia cum
i . I. Ortasse cum codicibus, et V scribendum esSet orco
DUM TOυτων γινομεν οι , i. e. qIIa cum ita flant', nisi Lachmanni praeceptii ObStaret lectionem rariorem maXime QSS meliorem. Eoi tamΘn, utrum uolite einius recte iudicaverit sequens Odi-
com i Parisinum 446), in Suspenso relinquam mihi quidem
magi Placent, quae Marcianus exhibet verba. cI. Baeuml. 1. I. g. I79.
antecedentibus cohaerore 3 tum vocula vis valde diminuta est, ita ut quadret in OStram particulam Vernassulam quae est nun . cuius Sus triti Ssimi exempla hae sunto: p. m. U. 19. 22 15. Irosa ουν π αυτῆς νης θερμυχὶς νῆ
Priusquam in particularum copulatarum μεν υν Significationem sustus excurram, brevi perstringam oeulae γουν notionem, quam optime enucleavit Baeum linius, cuius verba ipsa afferre mihi liceat dixit voculae γουν eSSe Zur e Stati gun de vorangehenden ei ne bosonderstressenden eleg u eben de einen eleg, in elehem jedens alis und wenig stens die voran gehende AuSSage sicli 0Wahrt cuius parti gulae, cum perraro inVeniatur,
subaudiri vult auctor atque medici semper aliquid novi
neminem me distinam quaeSiturum sui Sse, Si et morbosis et sanis eadem victu ratio OnVeniSSet quae Opinio confirmatur barbarorum nonnuliorumque Graecorum XempliS. Huius de particula υν commentatiunculae finem faciant nonnulla, quae de Oculi με et υν coniunctis mihi dicenda sunt primun ' his oculi antecedentia terminantur atque colliguntur, priuSquam Scriptor ad ea, quae Sequuntur, tranSgrediatur es. p. m. c. 17. 20. 16. τὰ μενου λυμαινομιενα ταυτ εστιν diXerat de amaro et calido,
de calido et acido de salso et alido aliisque humoribus, qui h0minibus dolorum sunt auctores nunc demonStratur
etiam alid uni solum aliquam vini habere. s. R. R. l. e. 23. 66. 23. πεο μεν υν των Ἀνθεων ουτως πει του γενεος
44쪽
76 di Sputatio, quam scriptor inbuit do Scythis, finita est; transgreditur ad aliam gentem is uae in Europa habitat.
ribus mollibus et obarum X pertibus hi verbi auctor tranSgreditur ad tumores qui simul sunt dolorosi et duri. Sed hic quo lue particu hirum tuarum vi genuina potuStile minui nam Saepius μεν ουν Voculae Surpantur, ubi transitioni et tua Si exordio illlius explicationi S, quae sequitur in Servit.' s. p. m. c. 2. 2. 24. αυτους μεν ουν τὰ Gφεων αυτον Tuos lιατα κατα εαθεῖν . . . 1 lιύτας Oντας ου νηχιον, Di particu him μεν ουν in Vernaculit in nrticulam nun ' quadrare nemo non Videbit n. n. L . 0. 50. T. τοῖσι μεν ουν φλεγ ιατιησι τὰς δυσεντεθίας εἰκος γινεοθαι, ubi Oeuli /ιεν ουν oscribitur aliud aegrotorum
genuS, ii, si ui eum sint pituit Osi facile in dysenterias in
OidεONGιν anton Seriptor in universum de aqua intercuto locutus Si nune verbis modo iudatis peculiare aliquod illius morbi genus describit haec sunt quae de particulae ουν variis notionibus deque consuetudine i in Singuli auctores illa utuntur, proferenda erant. E. Iam nonnulla exponam de Voculae γε et USU, HlO- modo in singulis libris inveniatur, et Significatione. OStquam eXempla, quot leguntur, enumeraVimus, VideamuS, quid Xilla collectione concludendum Sit. I. . . . . . T C. 4. 5. 3 C. 5. 6. 13 C. . . 4 e . O. 1 c. 12. 12 22 c. 3. 4. 1 c. 3. 4. 14 c. 5. T. 1 c. 5. 17 7 e 5. T. 0 c. 16 18. 23. e. 17. 20. 6 e. 8. l. T c. H. 23. 20 c. 19. 23. 22 c. 20. 24. 19 C. 20. 25. 11. c. 21. 26 14 c. 22. T. 21; c. 23. 30. 11. ΙΙ Λ Λ. L. c. 2. 34 9. εἰ δε ινὶ τύ γε πλειστα Sic
exhibet vulgata lectio; nam in libris manuscriptis Vaticano
et Barberino scriptum invenitur τε Sed aut Voculam γε recte positam esse iudicabimu aut eam XpUngem IIS, vero hic nullo modo toleratur, quia nullum eXStat verbum, ad quod referri potest. Sed qui totum enutiliatum perlegit εἰ ὰ ταυτα ἰοειλ τις καλως, idDστα ιεν πύντα, εἰ δεριλι τ γε πλειστα), non dubitabit, quin ocula γε, qua eiuSquod antecedit verbi στύντα vis debilitatur Latine si non omnia, plurima quidem' et aptissime usurpetur et h. l. lectionis genuinae speciem prae e serat alio loco c. 19.62. 15. διὰ πιμελ, ν τε καὶ νιλ ιν λιν οd9κα τύ τε ειδε εοικεν ἐλλαὶλοισιν τύ τε αὐσενα τοι assεοι και τὰ λ λεα τοις θ ιλεσι particulam γε coniectura introduxit Schne id erus. haec verba num sana essent valde ille dubitavit Sic disputans seprimum enim membrum τύ τε εἴδεα εοικεν λ λοισι duo alia
complectitur, vel potius Verba τύ τε αὐοενα τοισιν PGεσι .τ. 0 . . o. cum Xplicationem contineant primi membri, τε particula vi eum e coniungi OSSunt quamobrem pro τε scribendum esse censeo γε quod Optime in Sensum
quadrat, cum dicere velit Hippocrate propter obesitatem
Scytharum figura Saltem inter Se SSe SimillimaS'. Sigillo num ruet iudicaverit equidem hoc negaVerim neque enim habemus, cur hi introducamu particulam, qua nihil indigemus quaque, Si adSumpSimuS, magi depravatur quam emendatur en SuS quid enim deSideratur aut cupide flagitatur partieulis sive τε sive γε omissis qui denique verbo opponuntur τύ γε ειdεα equidem neque in S, quae Supra Sunt X pOSita neque in ii S, quae infra Sequuntur, aliquid eiusmodi video itaque aequiescamus in particula τε expungenda, Nilamo Uitrium Secuti.
Meliora ad iudicium de illis libris serendum inveniri
non OSSunt quam ea, quae ex his Xemplis colliguntur. nam cum vocula γε in i de praen nuSquam in t de . R. l. Semel - sed . l. non plane firmata, legatur cumque in . de p. m. tam uberrime Surpetur. dubium AESSe non
45쪽
iam potest, quin nobis res sit cum diversissimi auctoribus. Sed memoratu dignum est, Varias particulae γε et Oniunctiones et notione in . de p. m. inveniri prima particulae γε vis est restrictiva' quam dissimuS i. e. Unum Verbum vehementius praedicatur, alii Verbi Seu Xpositionibus eo consilio neglectis, ut aliter quoque re Se habere OSSit p. m. c. 4. 5. 13. ἐπει τύ γε υ9χὶμ μεγατε καὶ πολλῆς κοριος τε καὶ τεχν=ης. h. l. Scriptor haec
dicit: non loquar de medicina ipsa, quid quidem Voluerit.
hoc unum certum est dissicilem fuisse eius inventionem'.
φέρει VP ὶ ο γε εἶδος et alibi deinde illa particula nihil aliud significatur nisi illud verbum, quod particula
Sequitur, non Sine ullo momento SSe, quae noti iam
vergit ad alliam debilitatam, quam brevi commemorabit IIIS. Velut e. 20. 24. 19. ἐπεὶ τουτ γε ιοι δοκεῖ ναγκ U0ν εἶναι ἰχὶτ90 Πεθὶ φυσιος εἰηενα . Si in illo exemplo particulae γε vis peculiari adhuc pellucet et quasi acuitur, alia atque permulta exstant, ubi illa noti genuina nisi plane attenuata non invenitur, Velut Semper tum, cum γε coniungitur cum pronomine personali, quod iam, Si pSum
ponitur, grave aliquid habet quae Significatio saepius at- quo iterum in illo libro legitur, velut e 12. 12 22. γωγε φημι. c. 15. 17. 1. ποθεω ' γωγε huius libri proprium videtur esse γε interdum postponi coniunctioni causali Velut πει c. 19. 23. 20. επε γε dia 9 υθενὶ το εθμον
μιχθεν παυσεται. iten legitur cum coniunctionibus Oudicionalibus copulata, qua forma condicio firmatur, Velutc. 16 18. 23. λιν γε μὴ πανταπασιν παγῆ o σωμα cf. etiam c. 13. 14. 11. Semel legitur praeStan eXemplum, ubi γε coniunctum invenitur cum Vocula τι sequia' C. 3. 5 5 Sq. τ ι δε υ9ημιατι τουτω . . . sed τις νομα δικαι-oτερον . . . μῆλλον θείη - ἰητθικηνοῦ ο τι γε ευ9νηται ἔτι
Singularum, qua de nonnullis particulis selectis instituimus; quae disputatio, qua agetur de τε και particuli S, cum multo maioris spatii erit, Xponemu neceSSe St, cur illi rei tantum ponderis attribuamuS: primum nonnullae
firmae leges sormari possunt, quibus singuli libri inter se disserunt; deinde etiam disquisitionibus latissime patentibus ostenditur illarum vocularum positione libros valde
a Se abhorrere quae cum ita SSent, tamen cavendum
erat, ne illi S, quae essecta Sunt, plurima haberetur fides nunquam enim tam temerariu eSSem, ut eiusmodi indagationibus solis nisu de uno vel compluribus auctoribus ullum certum serrem iudicium nam philologi est semper summa cautela atque circumSpecto iudicio uti hoc non semper fieri docet Caroli ultri exemplar, qui in commentatione, quae ΕX cur Se u en attis chen editern inseribitur, ea obserVatione sultus, quod τε a VOstulae
a Plutarcho plane sere vitarentur, quinque libellos, qui in corpore Plutarche Chaeronensis nomine circumseruntur consolationem ad Apollonium, de sato, de placitis philosophorum apophthegmata Laconica, amatoria narrationes), cum illi τε at cumulate invenirentur, illi abiudicavit num iure hi non diiudicandum est at Ver nece SSe est, in eiusmodi iudiciis, quibus agatur de rebus ad hist0riam litterarum Spectantibus, totum cuiusvis scriptoris dicendi genus et nisi totum, at certe nonnullas ex omnibus scribendi consuetudinis proprietatibus indagare tum demum recte stabit Sententia nos quidem illis quaestiunculis nihil aliud Spectamus, nisi ut Stendamus illa, quae ad id tempus in quacumque parte commentationis essecta sunt, omni vano arbitrio improvidaque temeritate carere.
46쪽
PriuSquana autent XponanΠIS, quomodo Varia dis- qui Sitiones adornare Velimus, nonnulla praefandi causa anteponemuS, quae ad Virorum doctorum puScula de particularum usu con Scripta, quantum illi in Voculas τε κα inqui Si verunt, pertinent. uelite Ue in tu S illarum quaestiuncularum, quod ad Hippocratem attineat, quaSi Nyὶγέτλic, in secundo opusguli supra laudati ' capite de particulis copulativis disseruit sed iam nune mihi dicendum est illius commentationem in hac re mihi gravissima nihil idonei
praebere locutus Si ille de Variis articularum ac τε,
τε καί sormulis, varietatibus, positionibus imprimis inde
a g. 51. Sed non ei contigit, ut accuratius illam varii usus Opiam explanaret comprobamu igitur, piae thoisius de illo viro do et monuit voeuhirum A a usum pauci Sexempli ex Omnibus Scriptis promiscue allatis illustravit, ut cerni minime possit, quid proprii singula Seripta habeant. hoc quidem addiderim eum interdum Singula, quae tum contenderat, nunc in editione non iam pro Vero X istimaSse liuius rei exemplum eligam se libro de p. m. inde apg. 52 ille vir doctu Suia una diligentia demonStrare eo natur in codicibus requenter particulas καί et ii inter Se Onsundi cuius vocula και latae Signifieationis' exemplum
sed tu editione p0stea recte Scripsit ii, quia nullii codex praebet illam lectionem. Multo accuratiorem et pleniorem de illa materia disquisitionem instituit Schneidorus, qui de S atque forma particularum τε καί suSius egit g. 17-21, imprimis de illarum vocularum coniunctione recte intellexit iis particulis coniunctas SSe Sententia et Singula verba docuit,
quae ratio intercederet inter καί . . . καί et τε . . . ul,
Seiunxit voculas τε καί et compluribus verbis divisas et arte coniunctaS, quam ituam Viderat lumem Sum non diversum
esSe ab altero. Sed non opus S plura docebo postea exemplis e libro de p. m. Sumpti auctorem interdum erraSSe, quia nondum Satis cognoViSSet Seu librorum manuscriptorum in singulis lectionibus varietate seu causa formarum Varin rum tamen non reticeam eo locos, ubi aliquid ad lianc rem idoneum attulit. Antequam Ostendam, quam varie καί et τε καί in illis
Scriptis p0sita inveniantur, liceat mihi tenuibus lineis
adumbrare, quae tandem Sit illarum particularum notio.
καί primum habuit vim adverbialem, qua vi diminuta orta est noti tritissima c0pulae quam dicimus nemini ignotum est interdum etiam antiquam illam Vim Vigere. particulis τε καί pluribus verbis disiunctis significatur
alterum membrum Sententiae arte Ohaerere cum altero, imprimi tum, cum re contrari ne inter Se aequantur, Sed etiam tum, eum uno aetiones paribus intervallis inter se
distant aut cum coniungtione cauSali neXae Sunt. τε καί artissime iuxta positas nullo verbo intermisso nondum satis tractatas invenies in grammaticis. ueli nerus' nihil docolnisi tum particulas vim augendi habere praeeipue in numeri S. in annotatione huic paragrapho addita demonstraVit, quam Varie ponerentur illae particulae itaque ea, quae nobis in hac
re Summo momento Sunt, leViter tantum perstrinxit de Hippo-
erat nihil id quod ob eani causam dolendum est, quod tam crebra Si conSuetudo auctorum, qui libro Hippocrateo conscripSerunt, partieula τε καί arte coniungendi, sive inter verba, Sive inter nomina positae inVeniuntur recte enim iam Schneide rus observavit τε καί particulas multis locis solius particulae καί vicem praeStare maximeque inci de p. m. quem plane redundare hac Verborum copulatione ' dixit mihi quoque l. de . . et reliqua, de quibu egi, Saepius atque iterum pervolventi non contigit, ut ullum eruerem discrimen inter καί et τε καί, si illis
3 s. l. 1. g. 794. 4. cI. illius diris. g. 23.
47쪽
- 82 voeulis coniuncta erant Vel duo et complura unius Sententi te ni embra. Die uni linius ' quoque contundit τε καί saepius usurpari ubi Sus lecturn suisset partieula in Sol a. lio quidem sacile obServatur Singulos singulorum libroruni scriptores modo sortius Od lenius hanc vel issam opu-hitio non in deIliciis habere denique id ni lii vis h)tur On- Stare nOS, Si dilligenter aestura teque anslui Si Verinna S, certi Sime contendor p0Ss liane aut thim Ormania L praeserondam esse, hunc aut ilium codicum nutiorem auctoritatem laboro. tamen hoc secundarium est maXimi omiuiti nolit sumpsererit, quid e particu huum illarum Vario Si de singulis libris concludendum Sit. Haec erant secundum Plautinum liud an totos in nr ru- monti lum ad propo Si tum no ne edere Oportet tota disquisitio distribuetur in parte quuttuor prinuimagemus do verbis, deinde de duobu nominibus Oniunctis, tum de illis locis, ubi duo substantiva
conexa in Veniuntur quorum Seu utrique additus est articulus seu alteri deest, postremo de tribus
substantivis iuxta positis. Sed cuni ad eiusmodi disquisiti0ues in arte critica saetitan ha traducti simus hoc
mihi iam in hae parte conscribenda utili videbatur me accuratius Ostendere itaque in uic parte ab ea ratio no, quam antea Semper adhibuimuS, aberrare disquisitionesque ita deinceps prosurro nobi liceat, Ut trumque munuS, et Singratorum Scriptorum Su peculiari et quorundam locorum Correctio, penitu pellueeant legenti nam ut est in proverbio delectat Variatio Ordiar autem Omnem di 8 qui Sitio non ab eo, unde in re critica actitanda Orsus sum, libro, i. e. de p. m. OStquam huius auctoris dicendi consuetudinem XpOSuimuS, ad ceterorum elocutionem OSVertemus. Sed Videtur nece S Se SSe me in Singula usus forma depingenda omnia quotquot 'guntur e X empla ad Verbum X cerpere nam Vicissa quaerendi sorma sussiciat, qua usu eS Uthosfiu in particularum τε καί usui s. l. i. g. 225.
- 88 deseribendo uin enim iraeter numeros nudo SiccOSque nihil attulit, e quibus u mo ponendi pr0prietatem facile eligiet. Λ. Ordiar disquisitiones a varia lectione, quam Scriptam
H. L qua ostio de ea re instituenda est, utrum hic nuctor duo verba partissula a Sola ni τε καί copulatis conectere Voluerit utra suo in tali iunctura eius uerit loquendi On Suetudo. Sed notandum milii Si Semper Sermonem SS de Verbo quod dissitur sinito, non agi de infinitivis vel participiis copulatis lite eode Parisinus meliorem raolio lectionum, id quod disquiSitione, quam de auctoris in i a re usu instituemus, brevi apparebit; sed paulo post intellegemus in nonnullis locis, Sunt X plattuor, quos milii tractandos elegi, duo, Marcianum prae8tantiorem formam servaSse 'hic igitur Κuehlewe inius, certe auctori Si his Sigiis mustilewoinio signineatitur codd. Parisinii 2253
48쪽
in hac o dicendi conSuetudinem ignorans, quia e Stigia codicis A a se valde amati s quebatur, rectam formam intextu posuit. Sed quamquam textu ipSe h. l. non StmutanduS, tamen rem a curatius perScrutandam SSe
autumaVi, quia gratu eventu si ei, qui hanc rem singularem per complure libro Hippocrateo persecutu e St. neque enim caSi accidi SSe pote Si legentem in libro de p. m. paene obrui illis coniunctis particulis, duobus verbis medio interpositis, immo haec mihi videtur necessaria ratiocinatio auctorem huius libelli adamasse illam colligationem: sin autem aliis libris pervestigatis atque Xeu SSiciliam coniunctionem aut raro ut prope nusquam invenies, quid aliud tibi remanebit, quam putare hos libros ab aliis scriptoribus nescioquibus exaratos Sse dixerit ortasse quispiam librarii cuiusdam incuria particulam τε in codicera additam esse quae dubitatio etsi non semper uitilis, cui enim librariorum oscitantia atque neglegentia ignotae 3 - tamenti. l. non modo salsa, Sed inepta Oret. Xemplorum enim innumerabili copia impeditur, quominus hoc caSuaccidisse dicamus inveniuntur autem X empla his locis
C. 2. 2. 23. νοσεουσί τε καὶ πονέουσι. c. 2 3. 2 υξεταί τε καὶ φανει. c. 3. 3.12. ἐσθίουσί τε καὶ πίνουσι. c. 8 8. 18. ὐφελοιτο τε καὶ ἰσχυοι. c. s. 9. 1. πον, σε ε τε καὶ πινδυνευσειε. . . . T. Gφέλει τε καὶ τ2εφεν C. 11. 12. S. λαπαχθὴν τε καὶ horaclo I. c. 13. 14. 20. κεκ9 ηταί τε καὶ iειιικται. g. 14. 15 8. πύπει τε καὶ ετε20ιουται. c. 16.19. 12.1τεθιστaHωσι τε κα εν λε γενωνται. e. 20. 25. 20. γείρετα τε καὶ κινεῖται. e. 22. 29. 7. νειοτνηκε τε καὶ Ουχυπείκει. Sane egregia eXemplorum congeries Sed quomodo iudicabimus de . . . . et c. 19. 24 2, ubi prorSUS alia
copulatio και in textu legitur primum mihi fatondum est his exiguis locis non posse feliciter concertari contra tantameXemplorunt catervam, quantam modo effudi neque enim quisquam invenitur, qui contendere audeat omnem regulam Semper fixam immutatamque SSe Semper enim, id quod quaevi grammatica docet, cum regula Simul exceptiones oriuntur deinde accedit, quod . . Verba prim obtutu Vocula καί Sola copulata Sunt, quae res mihi tam gravis
προφύσιας αυρεταί τε καὶ φθίνει, rutιύτας εοντας ου 'ηίδιον. quis hoc enuntiato perlecto atque percepto non intelleget, Simul atque ex apparatu critico comperit codicem M h. l. ῶς τε γίνεται praebere, τε particulam Seribae neglegentia a suo loco remotam esse quae observatio sulcitur ea re quod verba γίνεται καὶ παυεται in priore enuntiati parte et αυρεταί τε καὶ φθίνει in altera prorSus inter Se respondent. Si autem Verba bipertita inter Se congruunt, tum etiam conspiret necesse est partistularum copulativarum forma quamobrem hic locu non oppugnat regulae, Sed eam confirmat. Verum non Solum hic, Sed etiam alter locono rectam viam incessisse facile demonstratur haec enim leguntur in c. 19. 24 2 ταν πεσσ1ὶται καὶ εν ῆουλίχνὴ hic qu0que primo aspectu regula Supra a nobis Ormata laeditur; quod cognoscitur X apparatu critico, cum Vari RS lectionis forma contemplamur in II legitur πεσσητdι, in A παυε τε, in Α πεσσει τε qui, quam Varia hic Sit codicum Scriptura, en SitaVerit, cognOScet . . rectam Drmam regulae nequam latere notissimum enim StBygantinae neglegentiae et exilitatis temporibus, quibus hi libri manu scripti librariorum manibus Xarati Sunt, non iam mecurate distingui inter a et τε similia. hae enim
tiropterea optime in locum Supra laudatum quadrat, quia eadem vocabula hic Surpantur nihil autem impedit, quominus hic
eiusmodi menda scribendi Simili sonitu vocalium unius Serio Orta, quae nos philologi tacismorum nomine complecti solemus, in I. Θ p. m. multa in Veniuntur, quae numeri Soli aD serr Aufficiat: c. b. 6. 11: . . . 13 o. u. 1. e. 11. 2. 10:c. 12. 3. 5 8 c. 13. 13. 3; 8 c. 14. b. 3 c. 15. 17 17 e. 6. 8.
49쪽
syllabae in illi solii tu proliuntiabantiir: luit igitur nans' is
ad Verum accedet, lunui . . rectani suisso lectionem
πεσσηταί τε utrii fluo erit in syllaba facito omitti potuit. accedit fluod libri A variis Seripturis demonstratur, τε particulam olim exstitisse. Hoc igitur illi disquisitione victum Si auctoremi de p. m. damRSSe con Structionem, tua duo verba oculis τε κα arti SSi me cohaereant, respui SSe iliam, tua duo
membra partieula καί sola iungantur tui deni lue X empla Supra collecta ei Spexit, brevi intelleget plerastve verba eiuSdem generi esse perraro illa copulatione Verba 0niunguntur, quae, Si ceu rati ii deliberaveri S magis Sunt dissimilia quam similia. nam mirum in modum eo neXRSunt Verba aυζεσθαί τε καὶ ν'θίνειν c. . . in quia hic re contrariae signifieantur. 1 stet igitur Schnoidorus ad hunc loquin annotavit magis partieulam disiunetivam quam copulativam desiderari Longe aliter res se habet in libro de nere, nil utS,
locis hie plano c0ntrarius valet SuS. hic enim Scriptor, cum duo Verba componit, solam particu Ilam καί Surpare Solet, Spernatur τε καί coniunctas. Sed puS St Xempli S, ut Summa disserentia chare cognoscatur ab Omnibus incipiam a perpaucis, ubi verba particuli τε bal Sunt copulata mirum autum hic tibi eveniet sunt enim tria e Xempla, e quibus duo statim exstingui possunt, quia non ab Omniparte huc pertinent e. 10 50. 20. πλιγνυταί τε καὶ συνί-Gταται et c. 17. 59 18. ἱππύζουσί τε καὶ τοξευουοι). hic
enim habenuis enuntiatum non e duobuS, Sed e quattuor membri consi Stens Sequuntur haec: - ἀκοντι υ ι . . .
καὶ ριύχονται. illic codex Barberinus B variam iraebet
15 c. 16 19. 3 c. 6. 20. 2 5; I c. 17. 20. 21 c. 18. 21 17 c. 9. 22. T c. 19. 22. 19; c. 19. 23. 20 c. 20. 24 6 c. 20. 24. 11; 6; e. 20. 25. 12 18 24 e. 21. 27. 1 c. 22. T. 16 c. 22 28 12 20:
loetionem, qua mittitur τε quae lecti O, Si eam amplectamur, quod ego si uidem Velim, iliandra in uetoris con Sue ludinem componendi re Stat igitur C. T. 43. S. γιαίνει τε καὶ 9oωται. quid autem Valet num Xemphim Ontra tot ubi Sine ulla exsteptione Verba cum soli particula καί con0Xa leguntur non Videremur opinor temerarii Si uni etiam contra eo diuum Seripturam particu iam τε et ad rem HS sicut alio huius opusculi loco , Scriptoris de p. m. dicendi genere indagni O, c. 20. 24. 18. Xpunximus Oculiam a lαν codi eum consensu traditam, introduximus προ ναοιν ab illii
eXemplis omnibus collecti mea quidem Sententia satis clare percipitur nullo modo in hac quidem re conSentire
auctores librorum de p. m. et de . . .
Venio nunc ad eius viri, qui Lil praenotionibu Seripsit, in hac re usum hoc praemonen bini est in iis disquisitionibus alii luanto dissicilius quam antea discrimina indagari nani
aut καί ut τε καί partieulis verba copuliantur, tertium non datur ergo certa argumenta in hac re tum tantum inveniuntur, eum qui duo Scripta inter Se consert. Sed etiam, si tertius liber quaeStioni necedit, fieri pote St, ut eruntur, primum utri forinne magi Sit dedita dicendi proprietas deinde utrum eadem crebritate singula Oeabula conectantur an nue tor magis in deliciis habuerit verba non copulata. Unerimu Sigitur qualis fuerit auctoris, qui l. de praen consessit, On Su tudo in verbis componendis sed hic nihil g 'rtioliditur leguntur enim duo loci, e quibus alter particula τε καί niter καί
50쪽
- 88βύνη c. 18 99 5. dυνος ιιὴ παθαφθονὶ ολ καὶ ἀπο ν' i. Si qui posset animium inducere in hoc loco codicem Vaticanum equi, qui Silii aetate inferior est Parisino 446, qui τε καί exhibet, auctor . de praen in verborum OmpOSitione eandem viam in eoderet atque libri de p. m. ubi τε καί coniuncta Superiores agere parte intelleXimus. Sed tamen de hac re iudicium cohibendum eSSemen Seo. Verum hoc certum videtur esse huius libri loquendi Ormam ob eam cRUSam non OSSO Omparari cum ceteris, quos disquisivimus, quia tam exllis invenitur exemplorum numerUS, et quia in toto opusculo magis leguntur Singula Verba non copulata quam complura aliqua particula conexa ergo in
hac quidem re aliquid discriminis inveStigavimus. B. o Si quam quomodo in illis libri Scriptores verba
particulis copulativis coniungere Olerent, intelleXimu S recta disquisitionis via adducimur ad nomina quae Vocantur et quae Secundum grammaticorum Latinorum doctrinam discedunt in duas partes, dic vocabula et apposita. Qui igitur usus hic valet, quomodo hic auctore complura nomina conectunt, utrum Sola particula alis duplici illo τε και Θquam ad rem plenius enucleandam ansam praebet locuS dubius . de prisca medicina c. 14 16 21 τύραχος καὶ ποκοισι A. τα0πη τε καὶ ποκοισι M. quam Variam lectionem qui libero atque soluto iudicio contemplatur, primo animi motu adductus odie Parisino palmam dabit; sed erraret, Si in hac cogitatione inSi Steret. Sane concedo facile unumquemque Sola illa Oce, quae
est dραχος, adduci 08Se, ut codicis M lectionem, qua
tritissima huius vocabuli forma τα0 vij I Rebetur, Ontemnat Semper enim Secundum Laeli manni doctrinam rarius Vocabulum recti sinceri quo Speciem prae se seri sic forsan novi SSimus editor iudicaverit, qui in textu Onstituendo codicis A lectionem SecutuS St. quem Virum doctum illo modo deliberasse haud improbo neque enim in textu cuiusvis auctoris edendo editor Semper dare potest Operam, ut exempli undique collati Sibi fundamentiani sparet, quo po Sit talia minuta recte discernuntur; sed hocis uidem mihi videtur esse cuiusvis oditoris in elocutionem huius Scriptori S , luem in manibus liabet, inquirere, ut hac via atque ratione difficiliora diserimina, quae non Statim primo quasi obtutu apparent, cognOScat cogniti Sque, Si qua legendi varietas Orta sit, utatur ad regiam textus formam nodandam quod mihi, uel lewe inius Saepius videtur vitasse codici Λ nimia ae Stimatione deceptu S. Sed brevi tempore cognoscenuis minimo hic codicem prima partes agere, immo Marcianum longe meliorem
Initium disquisitionis faciam a libro do prisca me diei
na, qua re abSoluta me Vertam ad i. d a. a. l. finem faeie l. de
praen materiam disceptandi satis copiosam ita dispescam, ut in altera parte agam de Substantivis, in altera de adiectivis. Sed hoc velim animadvertas: Semper rem agi de nominibus compositis, quibus articuli desint. l. Substantiva quindecim Xempla in Veniuntur in t de . . ubi particulae τε καί nominibus interpositae
ματα. Sed quid aciemus, cum Viderimus, etiam SubStantiva inveniri, quae Sola particula καί colligata sint haec autem X- empla Si qui Saccurate perspeXit, statim eXclamabit Horatianum illud nil moror . Sane Sunt X empla, VI oppugnRI Uvidentur ceteris a nobis supra compositis sed tamen stabit
regula hunc auctorem adamRSSe utriuSque particulae opulationem hi sunt logi divergentos e. l. l. 19. κατὰ χέλα