De responsionibus diverbii apud Aeschylum dissertatio philologica ...

61쪽

527.429 enarratum ab Oreste totidem iisque valde similibus versibus b37-b4 iterastur ij quod milius perspexit. aequo numero ν----WM--, ut depto 583---,b66-58 duas comparationes, priorem tribus, alteram qu uxor ve ibu eomprehensam, 65-b67 ainen em inratio--- -m , exHiea aeni livirum vomuim --- vi, Sed maius est, quod aequaritiata illa in eombribus minoris ambituacie eondinet, in orationibus autem maiori-

Prometheo, ubi beneficia erga homines v. 437-508 de, seribuntur duabus oratiotubus, priore 36, altera 3 versuum snam in altera quidem lactinam ab Hernuuuio, Maii v. 496Heimsoeulius recto videtur transpositione χολη ποιμί ν μυ τευνιορφία effugisse. Singula igitur benincia his numeris describuntur 437 - 447 11 vel 3. 2 4 2 prooemium 448--4M 7 vel b, 2 de aedifieatinii tradita, M- os 5 de oeli signis explicatis, 460- 462 3ὶ de immerandi scribendique artibus, 463-467 5, do equis bobusque domitis 468 469 2 de navibus inventis, 470

472 3 epilogus. Tum 477 478 2 prooemium 479-484 6 de medicina, 485-493 9 vesari V D de divinatione, 494 1 7 vel 3, 234, Mi do haruspicina ei da auguriis

ex fui nunibus perceptis 502 Is vel a , a 3, 1 demotallis, 508.409 epilogus. Itaque ut numeros nudos e-- ponam, duas orationes eo tant ex ii. 7. 5. b. 2. 3 et 2 6. s. 7. 5. 2. Verum simili loco stilius, cui deinde Kethius accessit, responsionem vindie Vit enumerandis stationibus, per stras Tmam captam esse sigius ignium Argos minitatui sit Agam. 266-30 I. Primo enim et ultimis Molis, versi sabaeetis et duorum versuum lacuna post v 270 indicata hanperiodos effecit 4, 2 versuum supplendorum 4 4, 2, 4.

62쪽

b. b. At primum lacuna illa liorum versuum incertis, sum e tui militur enim praeis pravum sententiarum nexti

quem umen Ierurauiniis satis inmmodo 'sitium in glossa Hesychii ex auctore mm nsumma sumpta προ ι emis. αἰθερα, quam Dindornus ad hanc ignium nam linoean invii εἰρημ' o re tu quae inno a es in uino Aocton ι non absona esse iam ii contenderunt, neque equidem per picis, quomodo illorum interpretatio fuisse possint. Sed etiam missi M. Duras, est; nam verba uitaui ειγ lom, in quo inruit non de ei uir, o non sinum poeta in vi. Min Atho accensa iam 4 versibus 271 - 274 praedicanda, si duo emus praemi8isset, nimis immoraretur, sed etiam eundem effectum duabus ra mittas inter se olde similibus lividaria si fiat - - in aether a pervenire et inare transsilire diceret. Neque maiore probabilitato Ahrommin Philol. 860 Supplem. I. p. 48i illam laudem primae sinioni ,.qua iraptor omn- amminilitatem anta di nominetiretur addictam inter uv. 2M H 26s inseruit; nam . s iunxit Ερααῖ- λέπας δε si ιου inter se optime eohaerent, com

essenti Rectius quidem Hotmsoethius posto lavo laevi cesse intellexit glossari euia sne amo ς adiecit Equidem vinendu o, an illa glossa huc, an Oumno ad Aeselai tum pertineat

πο ζ oc enim I OB SOIunici littentem et prosequentem, quae

notio et Sept. 35 2 833 exint et in hoc laeo ab iis, qui sessamoiae permn requis videtur, sed etiam missuli, Minoi, ut ipse Hesychius sine dubio ex scholiorum ad eum laeum, quem

excerpsit adscriptorum interpretatione explicat. Itaque γηγm o hic de flamma ad coelium emissa dieitur, quemadmo duin προπε de iners sumum eis into legi is Agam.

787. M autem interpretatione probata non est, eur verba in hoc Aeschyli loco insereIula putemu R. Tum vero Si rationem a Vettio institutam sequentes inter se opponimus nu-

63쪽

Insros, qui linicuique stationi tribuantur, in periodis non illam eui aequabilitatem, sed a Mim hane distributionem Misemiiuri 266--30l- l. 'M. IVala urit m 4 Sed eum oratione ipgo argumento divisae ion aequabiliterimus it aliariun parte seu modo mur se '

satis monent aliae rationes, quae argumento lotoque Pro xime eonimictae aequabilitatem illam non admirunt. Ita

distribuenda: 2, 2. 2, 2. 2. T. vel v. 89-608 quidem ita dividuntur 2, 2. 6 6 2, 2 contra v. 680 63:ri4.2, 3 2, 1, 2 l. a. - no is quide deere, M. aeqvi auton tam genteratiarum explicemug. Nam progressus singulorum enuntiatorem apud Aeschylum tam placidus est, tam construis, tam simplex, ut aede exino potuerint inmeri resp-dentes larunirius enim nuntiat in kMe versuum desinunt, quamquam interdum vel ipsius varietatis causa in medio versu inciditur. Quos locos qui ita ad aequabilitatem Ndueere voluit, ut verba in insequentem erisum transtiua partibus sententiamin in ear intrum lyricis in suopinu insequenteni reiectis aequipararet, Reilius non recogitavit, quam diversa sit conditio mesis lyricae inem periodi Hausula metrica quam nisi iiii indicauitiis. B--, ut bis iter comprehendana quas exposui de Mngularum sententiaram ompositione, aequabilitatem earum orationum, quarum re non respondeant, casu extitisse, lo- eorum vero in sententiis tulisticis eo lantium maior non respondere, ni vim autem non' metrio quadani, sed rhetorim aequabiliint nequato esse vidimus.

64쪽

Iam postquam omnes locos enumera i qui responSiones numero ii Gibeant, vel exhibere videri Uminui, fori se siIigulares arminibus strophicis admixtos omnia culti ps r- sonarum oppoSitione eoni uneta invenerim, ellio contige- diversissimis habita erant omniaque metra diverbii inter se

respondes fecit, trimetros iambieos, diuridias parem in 'meis mi troeli eorum, dimes ,runoni ei que an Misse eos , interiectiones cuiusvis minius Turn ni usurer mirunt partibus periodos quaesivit in arguntenti pr0gre 8Su, in sententiarum cibus, sed ne interplure ni quidem suam quique vini umens, Unorem maiori, si ut ex re erat aequi paravit. Ex tis igitur particulis periodos systemiam com POSuit comparatis inter se, quae alii nultris eripis, aliis personarum vicibus distincta essent, uin o la Nursuem congruereni. Etenim falso euntemsit res Oriones symematum attinet a vanaquesunna non minus quam imgentibus numeris insignium saepe rerum saepe etiam Oeabulorum similitudine significari. Nam quamquam apud Aeschylum o s. loeutionesque .iam requenter itera itur, ut primo leni adspectu arridere possit milii opinio, eas repetitiones in periodis numerorum signiscandis ex usu fit se: tamen accuratius inquirentio issime apparebit rationem

seri in' Aesebris in simul tam sim uini in opriamquearius inui simplicem hi ineummam e se ut non solam non

curet vocum locutionumque repetitionem evitare, sed nomnunquam illas animo quasi inculcare velle videatur. Itaque

etiam me rminibus trimetri eum earminibus ni eatisiduoque aequabilitate adstrictis saepequidem iurisdem locis

periodorum respondentium eadem verba iterari videmus, sed multo frequentius in diversis locis vel tu periodis nulla re- sphusione emininis, verit, ne ulu i rusvim mi Musione.

65쪽

progrediar θάρσει Suppl. 702. 710, ηοώσσεις Rum. 124.127, ro Sept. 202 208, υλι ετ α αείvαιμ. 2 3 Choeph. 10M l . Quas satis probruit, nihil nisi infigentium quandis *--- sis in vestiis lotalionibusque, quae in diverbio iterari videamus iniuriaque Reilium res poll8i BDum signa inde petiisse. Sed ille ne satis quidem avit, quin mumis eius teneris indieus missideret, laeos antem aperte uiter se conseremtos praeteriret, velut hi prologo Agamemnonis, ubi vocem Izvοιτο v. 20 et v. 34, sed loco diverso eollocatam responsionem indicare voluii , neglexit ἀπαλλαI hiv πλω v. 20 et v. 1. γε in ite in xe 11-- Niatem praetermittiero eoactus est ob minerorum eompositim ne antistetieani toti diverbio vindicandam in versibus illis vimque ebori de somnio Clytaemnestrae Choeph b21. b23.5 . 527.b29 ab Oreste v. 537-b4l repetitas, quos prioreloe periodo anui time, altero mesodicae adseripsit. Sed clarius rempla docebunt, quid de placitis istis indicandum sit. Utar igitur tribus locis, quibus cilius quasi firmissimis testimoniis usus est; sed eum ex primo partium tantum promserit. M , , t 1 totus locus disposuimi pra

clara apti 8stinus videtur, ex quo, an partes argumenti explicatione definitae numeris respondeant cognoscatur.

Itaque in 'ina uisne pugno e Salaminiae Pera. 285--526 rellatio minii Mossa quaestionibus et lamentationibus cineta, si Reeernas qui universae praemittuntur v.

28b-290 6 , et quod sequentem fabulam spectat consilium mero Mariundo nil-b26 Ilin duas habet partes: miarum priore uv. 291-344 54hI. O Xerxe sospila et demortuis ducibus v. 291-327 37 , ΙΙ. de numero navium 328-341 14 , m. de Athenis strvatis 342--344 3 suin nudo exponitur altera 34, 16 17lhenarratur IV pugna Salaminia 345-- 85xo strages syttaleae -- missa et fuga Xerxis 430-472 43 , VI. fuga exercitus 73-bix 43ὶ Quarum partium ex argumenti progressu indicatarum numeri non eoi niunt quaerit autemst Mossa vel si

66쪽

gesis versibus 43 et bra vel duobus 473. 474 vel tribus 293, 345 347, 33-43b, vel denique quatuor 328

466 2bὶ 47b-b09 3bi, sed Athenas servata esse primnseommemorat 342 l , et de clade Psyilaleelisi ipse incipii diem 430-432 3 singulis autem narratisini parti-lamis emi possimi, quae nil in cuiusque fine addi

poSt dilem mor tuses, horum quidem se meminisse, sed ex

multis malis pauca referro' v. 324. 32M 2 , numero navium exposito , quaerit, an hae ex parte tinferiores fuisse videantur 339 l . ad cladem Salaminiam adicit, stragem maioremGSe, quam quae decem diebus enarrari possit, omnium proeliorum cruensissimum 424-427 4 , eladem Psyttaleensemnamuidam et incipit 30-432 3 et finit 46b. 466 'ris sic, ut ad priores illam maiorem accedere dicat. ninil nissinen facit more nuntiorum affirmans se vera dixisse adde

quo vel multa se omisisse 507. 508 2). Deinde semper Mossa suam sententiam de rebus imittimbi.adiungit plerum quo notas versiculis inclusam primam laetam illi, qui

unus gravissimus Xerxem servatum esse adfirmaverat, V.

295. 296. 2, tum miserantes ter binis 326 327, 340 341, 428 429, ter singuli 440 467. bl 2, atque horam quidem postremorum adieri loco de Marai ne 68--474 7 , tertio de somniis mentionem adicit bl3-515 3 praeiverat autem eborus in ultimo loco duobus versibus 10 511 eiulans. Vides in summarum remi dispositione simplicitati dim-iati perspieuitas aequo consulente omnium singularem partium numeros, quamvis similes sint et maxime midem in minoribus illis particulis, tamen variari. Accedit, quod repetitio sententiarim vocumque, qua quis fortasse aequabilitatem periodorim restitui posse putaverit omni responsioni plane repugnat. Ita enim Alassa voenins Oa--λαεια et narratio neni de clade Psyitaloensi V. interru inpii 440, et ultimam lamentationem incipit Lybl 2. Illi narrationi VJ cum sub-

67쪽

nuntium de clade Salarnini narrantem IV. excipiunt . ex quo loco alia verba πρωτοco . . sva iterantur a

Quod aut BD ad aequabile ni partitionem Oligiorum se nimium Pertinet, sane in enumerandis ducibus mortuis responsio quaedam exstare videri potest 297 23 2, 2, 2. 3, 3. 4, 2. 3, 3, 3 sed in tali. argumento aequabilitatem

facilius admittas quam sugias. tiam in eopiis navalibuaenumerandis aequus numerus versuum Graeeis et emistri,Muri 333--33S V, 2 et 336--338 2V0, sed ut in medio versu inclinat inera pars altera sesaim . In ipsis

vero rebus gestis enarrandis nulla apparet responsio nam 80 v. de ipsa pugna a v. 348 ex his numeris eo tant:

v. 442 3. 4VI Vii 4 la 2, 3. 3. VI. VsI 3b v. o. ibo fuga exercitus 2 6, 'a 2 2, 2, 4. Vs, Val. 2. Milius enim vero partem quandas ex descriptione pugnae Salami a Scaeemiam v. 359-402 aequabilita in adstrinxit, sed ut quattuor Orporunt, quorum primum et teritum sint 10 . alterum et quartum 12 V., primum non recles iniseedentibus divelleret, tum ut distinctionem sentenuis verbisque indicatam prorsus neglegereti Sed vel audae ius divisionen quam clarissime indicatam relinquere svis est euius sui . IIJ7-- Ino, ubi Cassandra eum toro, ut mos est, eorum praeeedentis ora menium ranquille ei perspisue tracta quod colloquium niues parte dividitur tribus lungioribus orationibus Cassandrae, quarum uni ruique quattuor eiviri versus, deinde loeus

68쪽

65 Michomneseus subicitur toti autem Maemi finem aestquarta maior et τις virginis satidicae, uno versu chori interpellata. Divisioni autem formae convenit, ut par est, praeclarissima dispositio argumenti, qua, quod ellius animadvertit vaticinia eodem ordine procedunt quam mea pra missa. Nam Cassandra primum vetera domus Pelopidarum

mala suamque artem vaticiliandi tangit, ictili novis fui Oribus correpta ad Agymemnonis eaedem, postremo loco iterum

divino instinet tacta ad suum ipsius fatum transit, quoslinu em ultione sibi speranda enuntiat domum intratili uae parte egregie distinctae numeris In inime aequabilibus comprehenduntur:

Unde igitur Mellius responsiones suas naetus est Primum neglexit divisionem et rebus et sorina colloqui ape tissime indicatam alteramque partem a v. 207, quartam quamdam a v. 265 incipere secit scilicet ante quos versus pauSa actionis domaticae sibi invenire visus est cum mihi potius uterque versus et sensu et verbis αλλοι et, ἐστὶ 'χλοι arctissime cum superioribus conexus esse videatur.

Tuiri non minus peccavit in singulis piirtibus orationum

distribuendis, velut cum v l238 argument et verbis οὐ l'. ivinaeque a praecedentibus distinctum eum illis oniungeret novamque partem incipere a. v. 1236. Deinde in Omnibus,

quas inter se opposuit periodis una excepta nihil nisi numem versuum habuit, quos rebu Saepe perSonarumque vici

69쪽

versuum a v. 223 et a v. 12 5 incipientium. At ne dicam priorem quiuionem cum sequentibus rei coniungendum esse, mihi iudem praeter illud et ais nihil utriquo loeo conamune videtur esse, nec ille quidquam indicavit repetitio vero verborum aeque praeclara in prima Cassandrae oratione exstat καὶ μήν li 37 et ii 47, ubi tamen ne viginti versus ex duobus denionibus constare dicas, defendi sinolamimia ti uni distributio supra indicata. Τertium exemplum erit itιdicium Or tis Eum 555 7 , in quo tractando ellius minus peccavit divisioue rerum dictoriimque neglegenda, nam cum ipsum argumentum quandam vitae speciem varietate et celeritate exprinii P0stularet, fines partium non tant perSpicuitate notati sunt, quam-in locis supra explicatis; sed audacissime versatus est in tradita lectione tractanda. Sed prius quam ad inventa eius transeam, ipSe numeros Singularum partium proponam: I bb, b 74 20 instituti rei Minerva primum Silentium facit, tum postquam Apollo, cur venerit, rogatus est et

I, 2, 2. , 5 7 . O conclusio Miners altercationi finem imponit, Furiae post minacia aliquot verba eouticeseunt Ab. 2. X. 2. d. i. X. 2.3 673-7. 73 iudicium c instituitur Areopagus Ad 30 2 3, 2. V2, 25 4. 4. 1 . O sussi agili ferunturi X. 2. AI, 2 Mi. X. 3. Ad lx 2, 3, 2, 1. 2ὶ 6 abestae dirimuntur et iudicium promulgatur l. X. l 2. an. 4. Ah. 2.4) 746-769 24 gratiae restis 24 292 Vub. b. 5, 3. 3. Iam dilius septem partes easque inter se nulla reSP0usione coniunctas distinguit has I.-b63 IL-603 III.-

70쪽

665 IV.-672 secundum schema in sine sabulae , V.-702,

VI. 745 VII.-769. I. et IV. partes responsione liberas proodos esse voluit sequentium, cum tamen non minus a

pinna altercatione Meemenda sint, quae ei praecedant verba inisi Furias et Apollinem distributa quaeque Minerva praemittat. Tum interrogationem Orestis II. ita in laiorem aequabilitatem adduxit, ut a prima oratione Furiarum ulti-

mum versum secerueret et alteri e reuine, reliqua autem vingulis reliquis tribueret cur ex iribus illis versibus

575-577, qui mnes tres interplinctione desiliuntur, unus tantum abscindatur nam alter iam ad restem dictus est;

deindo haec qistributio in duodecim, non in quindecimestoreulasini Mai. Sed manifestius etiam erravit Weilius in altercatione chori et Apollinis III. hrestituenda, ubi praeter morem suum ingulas orationes 'nter se opposuit et dietaehori modice, Apollinis autem orationem primam cum tertia, alteram eum quarta respondere voliti his numeris:

Quam responsionem ut efficeret, primae orationi horiversum 634 alteri detractum praeposuit, subiecit autem lacunam unius versiculi, scilicet qui ex analogia sequentis orationis desideraretur, ut Furiae sibi ipsam repugnare dicereni sententiam Apollinis. At eiusm0di conclusi poterat quidem addi, sed minime desideratur, cum ipsa quaestio discrepantiam illam satis aperiat. Minus etiam prospere cessit ellio, quod versum 634 ante v. 12 transposuit; non enim praepostere, sed aptissime Furiae iudices monent, ut attendant memoriaque retineant repugnantiam, quam illae in Apollinis verbis sibi vid tu coarguisse orationes autem possinis ut aequaret, Nelliu adscivit argumentum interpolationis, cui plerumque adversatur, eiecitque v. 659-665, quod in Areopam nou lieuerit τυῖ πραRI. τος λέγω neque Furiae promissa Apollinis praetermissurae fuerint quin minis evincerent. Quid vero Nonne minantur