De responsionibus diverbii apud Aeschylum dissertatio philologica ...

51쪽

. servavit Priemus deinde quis dubitabit, utrum poetae magis convenuit, regem fingeres nium extinctio in optantem, an ira missis argumentantem, eis illis pereundiu sic t

quo ut sententiam nostram restituamus, sane mutanda erit tradita scriptura et facillime quidem uno versu post 53 I

Iam omnia oputae procemini ultima nuntii verba impium sacramentum Pa enopaei repetunt, quo iratus recutostea chorius universam hostium iactantiam detestatur deinde vero in adversarium aruienopaei transit. De arthenopaeo autem si quis isam antea dicimi me putat, misis τὸ Amaoc resutatur, quae ad nuntii verba redelint. Quod vero Prienius attulit, ut Iacunam maiorem ante V. Mi vinceret, auxilii ab Amphione, cinis bustum V. bos nominarum sit serendi spem ammandam esse, quemadmodum in quarta oratione rem tutelam Palladis Oneae invocatam videamus, id non satis valet potest enim AeschFIus talem 1- milium rerum repetitionem consulto vitasse, potest bustum illud nulla alia de causanominasse, quam uilaeum deseriberet Sin etiam 541 dubitationibus tentatus est, quippe in quo nec particula aliqua legatur, quae enuntiatum ad antecedentia adnectat et subiectum tacite mutetur, eo molestius, quod in superiore sententia duo Meusativi sintinia ei ἐρο-α. Itaque iam Herma vis snspicatus erat, versum excidisse cui opinioni deinde Prienius assensit: Ruschelius autem et Melctus duorum versuum lacunam indiea M. Alimen eum non res supplendae sint, sed tantum nexu, sentinitiarum restituendus, ortasse in verbis aliquid mutandum erit. Et suspitionem nidem movet ρ-- b40, quod et articulo earet et nimis prope cum Gyιρωτι - eoni timi est, Mailque quod contorto is, qui S mgem porto nomniatur, cum ipsam sphingem non

admissum iri dici poterat. Fortasse lotur pro ερο τα scribendum est κυρουσα - 382); qua ratione probata Subiectum sequentis sententiae ex simplice obiecto praeredentis

52쪽

Versuum congruit utraque s V continente Attamen haee

aequabilitas ab iis ipsis, qui responsionem probant, deletur. Primini erim ineussit in ratione uti, si opia novi iniun, quibus Vinii ab Amphamo reprehenditiae; quare in IladimannuS, quem Ritscheliu Seeutus est, uni videre v. 554ser idem declarare quam priorem delevit . Mihi vero alter potius pedestris interpretatio prioris videtur esse or uno mi, pio fuerint, qui pariem convicioruni Tydeo abiudieare litis: Polynici dare ut prinium qui par eonviciorum in limo tantum quadraret, tum aequabilitatis musa, quae Tydeum non pluribi s reprehendi postularet, Quam Podalicem, denique quod eoninmelia huic ex nomine derivata ἡ τελεωτη

dari diceretur, ideoque nolinulla praecessis8 necesse esset.

Quorum argumentorum primum verba Eριμος κλ ρα spectat, qua Erinys sane ea est, quae genus edipi extirpat. Acquora in Polynieis Furia apparitor diei potest Imo solus videtur ita in erepari posse Tydeus, quippe qui non solum diserto Aeschyli testimonio 36 I. 373 cupidissimus in I g me, qua de trum sorte discerirendum est, sed etiam secundum veterem sabulam iam ab H inro nauatam Polynicis nuntius fuerit, qui regnum ei ab Eteocle repeteret; nec vero quemquam fugere potest, quanto melius Tydeus πρώταο λ is, dieatur ram Polynices. Quod itinem adaequabilitatem attinet, nonne emes sui; erit, Amphiaraum in Tydeum Merbe inviti, ad Polynicem versum nominemiae.ominato utentem placida oratione .crimina inferre De-

53쪽

- 559 restituendis. In quibus, ut a fine incipiam, Hesm- meliose pronuntiatae inrelligendum esse non de partiendo. Itaque nullam rationem diseerpendae vocis Πολυ-bin , vel qualem seboliasta obseure indieat o tu, καὶ τυ εῖχος, vel qualem Ritschelius proposuit m στεvακτο, Μείκεωvαnsirimi probabimus, sed Amphiariui nil nisi nomen m- ferre credemus, quemadmodum nominis nec disiuncti nec alia ratione immutati malum omen prematur ab teocle v. 63 9 et a choro I 0. Digitur nomen Iὶ iv τελευτη prinminuasse diuum Amphiaraus. At eur bis cuiusnam orationis fine Nonne potius in principio orationis insta referendae Denique quenmam τουvoμα tam nuda positum non Ostendet I ςregie igitur Hemiuumus δυςεκτελευτov. Iam si ad praecedentem versi progredimur, in illo M ipso legi inus, quod cuin m lue sequenti tam prope compo flit uni St, ut alterum utrum mutandum sit. Quare iam Schulgius prius Uμα ex μ' corruli tum Sse censuit, ut liquoi iis factum est ei. Rem ad Chorini 23b); quo re stituto simul aptissimum obiectum participii ξυπτιαὶ uvnalici Scimur. uod cum ab editoribus sere receptiun esset, He Methius alteram viam praetulit versum bM Pearturbarum esse putavit duobus glossematis, τελευτη pro τω, πού- e pro τού-δος inlatis, quae tamen mireris sententiam aequo atque metrum intacta eliquisse tum in v. ob servavit ovola α, sed ἐξυπτια is ob scholiorum interpretationem 4 απτύω - ἐτυμολογῶ, credidit ex ἐξαμπεταὶ 'icans' qum rupium esse. Id quidem satis speciose, sed ea ratione probata praeter Sequentem versum etiam eiusdem versiculi a st a pars ei immutanda erat ex qua Iloλυ-visu cum - μοι uontumat, vixero in nomini divis dendo ipse et rectissime quidem adversatus est iis v. 559 explicandu ace editi quod ieiunitas illa supra vituperata nominiου Polrnicis nude positi non minus inmune loeum eaderet.

54쪽

8ed etiam scholia, ex quibus illud ἐξαμπετάζω prodiit fundamentum non ita, firmum praebent, cum eodem iure, quo Imitiis imus si ilan a v. 55 adscriptum ad praecedentem, nos explicationem versus 558 ad sequentem trahamus. Primus deinde versus et ipse, et lavissime quidem laborat.

Seriptum est in libris πρῖς μορα αδελ*εοv. Heimsoethius D mam lyricam δε εἰ ab editoribus damnatam serri posse

putavit, si singularem notionem ex eaden matre ortum retineret, cui ex eodem patre genitum 'adiunxit praecedentibus in ιμυ- σπορο mutatis. At ne diem, sententiam illam de voce αδε, si nondum probatam esse, cur nuntius ianta gravitate originem Polyhieis funi Elei,cle eommunem premat Nam quod Antigonae v. 10 lsi officii sui fraterni necessitatem explicanti egregie Onvenit, id ab hoc quidem loco plane alienum est. Hemannus autem duas lectiones poposuit, quartim priorem εἰς αυσπορο κάα, Ruschelius revocavit, cum ipse Herman-nns in editione πατρος λαρα κάσι seripsisset. At utri ilue Helmsoetilius non immerito adversatus est. In posteri0re enim participium alienum vitiose separat homen obiecto oppositum ab obiecto. qua menda sane prior leetio libera est, in qua nomen appositum post verbum praedicatui reicitur, ut laetum est etiam 429 πιηρ .. τετακται, Ιολυγιοου si et 467 τεταρτο ἄλλο .. παριστάτα, Irrimi V Moος aliam ob eam in serri non potest. Recte enim Hesinfoethius

monuit, Ampli iarauni a Polynice aeque atque a Tyde0, qui v. 35 iam ad Proetides porta furere diceretur, remotum esse

ideoque illii εἰς locum non habere. Itaque πρις, quod libri praebent geruandum videtur esse, ut Amphiaraus Polynieem

versus spectare dicatur. QMd vero in s ροε αδελ pSὐ lateat, equidem nescio; nam minii προς L0ραγετη κἀσι vocabulum non solum novum', sed etiam singulari et nimis obseuro acumlae pro Peloponnesiorum duee dictum praebet cuius generis inventa scriptoribus inserre mihi quidem nimia audacia est. Sed utut de v. 5b statuendum est, duorum versuum insequentium restitutio satis docuit, non obuit isse, ut eum MN

55쪽

Rchelio v. b postib8 collocemus, quod addito bb etiam Prienius et echius volum aesti, nec ut v. 55 versum

aliquem ex partihus nominis Polynicis eoinpositum insin

ranius.

Quibus ne Din dorsus quidem accessit, sed eiecit v. 565-567, locum gravitatis pulchritudinisque plenum et fortasse leniore medicina mendoso v. 565 adhibita smindum.

ritur enim, quid in illo sibi velit μητρα raro Sta6liasies

explieat lacrumas. ii vero plane necessarium fuisset, ut δαρρυω vel μ p ατ o Meederet Hermannus maternu , --tem declarari v0luit, quae ipsa mane sit, καταψι- aulam imaginem Oeeidendi esse. At iure RusAelius oblocutus est,

quod tu ut dicendum fuerit λητερ πη so. Ipse autem Rit- schelius vocem μητρος glossema esse putavit, quod pro προ- ρης irrepserit quo restituto haec sententia esideretur ossicia in parentes nulla iure linuntur'. Tum,3ro sequentia seiungenda sunt, cum non possint inter se componi et comparari: ius patrium sacrum est . et patria abs te duo capta, tibi semper irascetur'. Itaque Rusebelius in toro senisutia in δε quod libri in altera enuntiato habent, mutavit Quoque argumenta iis contineri arbitratus est, quibus Polynicis bellum contra patriam et impium et demens esse dicatur. At tota rati sententiarum componendam nectendariunminostendit, poetam comparationem per c indicatam ut Agam. 307. 309 τε - και dedisse, praesertim eum mater Optima et usitatissima patriae imago it. Itaque in priore enuntiato sententia similis ei, quas in altera in x, sed perimamem expressa quaerenda erit. Talis vero ex coniectura Soidleri etiam ab Hermann laudata prodit, πληγη pro τihIn scribentis, ut iniuria patria illata cum vulnere ne- solo matris comparetur, quo etiam in Orestia Furias excitari

paratio autem sic instituta: ulnus matri illatum nullum ius restinguet ita patria abs te vastata numquam tibi ignoscet', faue non Plane in ita est, sed is altero membro ius Poly-

56쪽

nicis, quaSi minoris momenti si omittitur, eontra, quid ex illo sacrilagi sit eventum 'larius exprim itur. In Mos vero restas eri,inis Misininus plures versus eiecit, quos plaremque recte defendisse videtur ectius. Ita cum Ititselielius duplicem comparationem 583-589 in illumneontraxisset versibus 585-587 eicientis quod altera imago iusti viri cum victis iniusta interemtis et in naturam rerum ei in rationem poes uini peccaret, Gaius utramque iurei

relatas in Agamemnone diquotiens de bello usurpari monuit. Equidem ne v. 59 quidem, quem misellenus ex proximis rem iis misere minutim pro sublimiore aliquo irrepsisse contendit, a simplicitate Aesetiylea abhorrere exi Stimo. contra echius ut iam antea Hariungius iniuria v. 582 revocavit, emitque ita cum antecedentibus coniunxit, ut scriberet ratρπὸς si in στέος ἄπα ρουρας Ματος ἐκκαρπα et ται. At pote8tne της ἄρουρα nulla a curatiore definitione adiuncta idem declarare quam φια κακη Tum accedit praeire primini senteni mi ntam inusitata verbi εὐαρπίζεσθαι Arma Itaque versus erit v ὁμγ adscripta atque ob vocem αvατος pro pernicie Surpatani, ut iam obraeuseensuit christiana ex verbis apostoli sumpta epist ad Itom Praeterea interpolatori iam pridem indoinus tribuliv. 594, qui non eiciendus, sed emendandus est atque Optimam emendationem videtur Heimsoethius suppeditasse, quirat: se pro voliari scripsit. Cur vero . 604 a Diud fio pro interpolato habitus sit, non assequor. Iam ut ad lacunas transeam Rit schelius, quem Kechius secutus est, versum excidisse putavit post 584, quo ad καὶ πιο αυρ adlae um vel participium cum Μαλαισι con- intum Meesserit quamquam maiorem probabilitatem oditasse habebit lectio codicum Par. Κ. L. iv πα-υργια tuc tum plurium versuum ante v. 606, simul v. 600 huc relato. Nque in v. 600 ex sua' sed pellendo milii quoque persuasit:

57쪽

LOxiae nomine intercedente, nec Phoebo, qui non silere, sed obscure loqui, non inuas 8siva, τα καίρια Sed ver Nuicinari

'lebat. Quid rinii in os causa quidem ulla pote Lex Mouui cur vel Apollo vel Amphiaraus prudenter via loquii via a

ce Ie dicatur. Itaque versuiu, qui similibu verbis in apud

navit, cuius IIIodestia ab Eteocle loquaeitati a vanis sermonibus Amphiara opponeretur, mihi quidem longe Mia videtur ρ ρ regis sontentia dρ 'ais, Oem ., -- Io - tum V. 59 L 592 haud ambiguo praedicat. Neque vero iniis ivn605 et 606 aliquid opsid strahi, sed lenelem optune laudi laxutu diiu LRSthenis sinem impρnei victoria ad deos ref

Uiederhersielluniete. p. 30). Denique D t-um par non minoribus criminibus tent rum est, quam praecedentia mi bellus v. 6l G duobus versiculis contractum es e contendit: stultum enim volum, quo Polynices, ut fratrem intersciens ipse moriatur optet, ita esse mutandum, ut etiamsi ipsi moriendum sit, tamen e fratrmiseeidere velle dicat praeserea minas graviarumas ' prio enuntiat vindicandas esse. Itaque talem, vemui excibdisse censuit σοὶ ξυρι ρερεσέ αι γησι αὐτουργῶ χερι λελιν ν svud τ ει σε καὶ θαvω πελας. t quod iam Keckius priori argument opposuit, Polynices aut se cum Ioue comgressurim se putat quod si sat sui quidem uim queeaesum iri, sed vel ut ipse moriatur optat, dummodo illum occidat aut fratrem pugnam detrectaturum Se lue victurum esse. Nexus vero sente duarum sano axis mo laboro; mo ecedit, quod uv. i5. 16 nyn possunt coniungi cum verilosnil αραται, quia inepte ex turribus castrorum Polyniceare nuntiaretur captam- gloriaretur urbem ad Diunt

58쪽

terrae rex nuntietur paeanemque captae urbi accinat, prius-spiam cum fra uelmaim corvinax mire duo vota videntur

esse distinguenda , axuerum quod urbi, quam . si solam memoram, iam mollius Minindueriit, pessima mina

6l voce ἐπεξιακχάσα terminetur, alterum quod v. 6lT--6i comprehensi misere ante hos versus supplendo ad

In extremis autem verbis nuntii Ri schelius, cui Κρεkiusa essit, Imaeposuit, ML-- 630, quod etiam Prienius seeerat, atque ut muralius esseια-Ns Iustitiae ad eum e sum, quo manum regem adhortaretur, ut adversi rum mitteret, unum versum exei disse voluit talis sententiae risi et o 6 τουδε κομπος ες ο ραωῖτα cui alterum adicere eerius coactus est, quod lacunam a Ruselielio supra nota n non cone serati indorta vv. 630 63a eiecit versumque a in conserum in eorum locian recepit. Iam etiani in Ritschelii consormationem quadrat, quod Prieni opposuit Engores, ex illa transpositione duplicem epilogum existere alterum ultima Or sonis do Polynice, alteram omnium quam repetitionem intolerabilem esse nemo non videbit. Atque mihi qui deni Aeschylus videtur consulto cavisse, ne nuntius regem de adversario stadiis moueret et clausulam ultimae speculatoris orationis ut prooemium primae ad omnes retulisse. Itaque curn versum 63l, quo eiecto onmia optime procedere videri possunt, confirmet Aristophanes, qui Avv. 116 locum sic per ludibrium detorquet: μαλος- ο --mhil restat, quam ' τωρ non ad adversarium Polynicis, sed ad omne duces Thi, banos referamus, quorum Eteoclea n diadum quemquam miserit. Recte vero videtur Miselielius v. 633 verin σύ -ς Π non, ut Hermamus ensilii, cui vi quadam repeti, sed interpolata credidisse ex . Mi recteque talo aliquid qualo o 6 4 δ'ου letet substituisse. Contra in septimo regis responso omnia cum egregi

59쪽

Muit, uim facile procedunt. Nam frustra Prionius eιondornus ad antecedentia lati de accederet; uni, quod e lasας αι γῆς καὶ πτερω προβλήματα absurdo vel, ut Din- dorsi placuit, Metus Falsinis dignissimis vocavisset Amia bus criminibus tuom egregio dela it Bits nu, illudes ρῖς ααλ sortissime opponi veris praededentium , ubbus Eteocles exclamaverit, se principem eum principe fratrem cum fratre congressurum esse alterum autem versum ama

VIIa 23 ill 22 - , . , 3. 2, 2, 3. - . ib 24 - 3 2 2, 2 2 4 2, 2 334 Val. . . Iiam primum a ' duobus versibus, Mnaim i, limum' quo singulis differunt, maiore. autem intervallo ieritum m quintum numeri partium vero ne in alter quidem et quarto conveniunt, quorum tota Singularum orationum corpora in se respondent. Sed de hoc ultimo geneae peri Homini iam inuisiversum dicam.

60쪽

. In geMentiarum igitur, ex quibus singulae orationes constant Demonsione iudicanda haud exigua Opera danda est,

seamus, se iamin viis. Nam cum incisiones,' mento e ctae non omnes Biusdem sint momenti, sed RinguIa enuntiata plures partes contineant, plura enuntiata autem in sim

gulas seriodos eonimio possim consentanem est, poetam, si ininterm inter se respondentes comprehendere voluissε ,

periodo rhetorios eiusdem generis inter se oppositurum fuime. Unde sequitur linteuique ineisloniistium pond- ω

demons ibo, et lisessius, qui illi in universutia adversatus est, singula vero exempla etiam monologorum aequabiliter divlflorum concessit. Itaque cum contenderet Suppl. 62 - 189 ira ex his periodis, inre . . . . . . eamquei ta aequabilitatem eo elarius expressam esse, quod singulares illi duo versus sententia in universum dictas continerent, non vidit singularum incisionam vi spectata hos potius num meros eristere 2 2 2 L 2. 4. i. 6. et o i Iam si proficiscimur ab iis periodis, quae imarum omnoppo8itione comparantur et in his quidem a minimis, profecto ocem in alitis exempla enuntiatorum antisteticorum pariinis numinis comprehensorem. Iri in prolam Agame, mnonis v. 12--19 duabus ex partibus compositi sunt, qua rum utraque bina disticha comprehendit vel Agam. 541-544 in molestiis belli Troiani deseribendis praeco hiemem et aest tem binis versibus componit VH denique Suppl. 426--43irecte videtur Hermannus restituisse duplicem comparatimnem utramque tribus versibus, utramque coris iniit ordine et somna sententiarum Alia deindo exempla extant Agani.

Aecedit autem ad oppositionem repetitio, qua in Choe- oris somnium Clytaemestri, Deliore v. 52I. 523