장음표시 사용
2쪽
ARTICULORUM, QUAE IN HOC PRIMO
; sicut. I. Non videri recte druidi. ibid.
M Referuntur auersae auctorum sententiae, quar-na i caram vera sit statuitur. γ
3 Recte, stinsiti inspectricis 'hilosophiae partes
pro varaetate abstractaOTum a malet a. motu. 8
sirit albematicis disciplinis una tantum sit
abstractio a materia. I c. Ait quot dubitaraonum enodatio, qua superius di
. Dilu.' arargumenta luatio quaestionis propoli-Quist. I. Sitne Philosophia naturalis vero ac proprie scie-
ricui. I. Ud eterum nonnulli in proposiva quaeit senserant,ctargumenta pro eorum seni Milud. et Physicam esse vere ac proprae lentiam ros. Coniurantur Academrci, 'uibus tam inphysi 'quam ira caeteris rebus dubia incerta erant Qua L. Arricul
III. sitne Philosophia naturalis contemplatri scyenna an practica. Fiatri XI. Ur amenta probare videantii esse pia
2. Statuitur vera sententia ara , dis luunturove tria
x D turtur vltimum primi artaculi argum ntum es
scultatione Ila cribantur ii de MId in materiaqῆ
librorum Physicae auscultatiotiis.
Quaest. I. An persecta cuiusti rei cognitio omnium causarum intellagentiam deposcat σ1Articul. I. Maestionis diffsstitio. Auz A Stimenta, quibus, ea, ouae proxime a Certa sit ito pugnari pollunt.
st. II. Quaenam sint nobis notiora cognitione .lIἰΠ-
Articul. I. Quid Squotuplax sit nobis eo iti di Tnfe conuita quo pacto traque δε alteram se ha
2 Posse cognitionem astinctam uno simplici eo e-
s. 31' sensit verum ut non lem esse nobis cita,
s. Drisoluuaretur argu nunta lauio quaestionis propo-
QEI' IV Mine gulare primo cognitum a nostro in
Anacul a , argumentas ere videami r privis singillare, a nobis intoli, i ita in aria prius facilii ue ansb
3쪽
Ait Q. r. an bus argumentis videatur primo intelligi sin
g .lare substantiae ibid.2. Quaestionis explicatio. 9 , Occurritur pruni articuli argumentis. 9S
Q ix st. I. Distinguatur ne totum reipsa a suis partibus simul
sumptis, an Π nt . Arhicul. I. Qui fumenta firmativam quaestionis parte naollendete videantur 1 lard. 2. Arguimenta pro Iregativa parte qua st. I 3. Vtramq; partem controuersi videri probabile, veriorem tamen assirmatinam. . Dilutio argumentoram inobantrum distingur tum a suas part2bu S. III
eaob argumentoram, quibus Osteudebatur totum a suis partibus reapse non disterre. Quasst Ii Sitne materia prima ex sese diuidua extensa,an - non Articu l. i. Q arbus argun)enta pars assi atava attendi videatur. 1. Materiam primam non nisi beneficio quantitatas extensam, ac diuiduam esse. Is 3. D: luuntur aduersarrae parta argumenta. 6'Qu:est via. Vtraim res naturales ac maximum minimum dimn Massint necne. I 3IArticu i Iaciunt irinstitutae dispuratronas fundamerita. 3. 1 statuuiuia nonnullae asteIlIones, primum de ter nitis rerum naturali in in commune, deinde determinis iuentium. 33 Drbitio obiectorum conrra ea,quae proxrme dicta
: Explicatio argumentorum periori articuli. Assertiones de terminis paruitatis corporum vite
s Alsum a quibus proximi articuli assertiones
Articul a Praenotantur qua dam ad explicandam primcJpi rum definitionem. ID αa Particulatim ei Odar urὶnci proTum delinatio.3S 3. Obiesta aduersus proxime dicta. 4. Dilutio obiectorum i . Quaest. IL Vtrum prima contraria sint rerum naturalium principia, an- non . x Rrticul. r. Ar umenta pro parte rega diua. 1 d. E. Enodatio propositae difficultatis, cargumentorum 1alutio. In Getpiat s. oe . Qua st. vnic Sintiae tria principia cium naturalium, an -
3. Eorum placita,quin ut 4 p incipi t. particii, in , partim finita statu exurata . Arestotelis sententia de xii ci is reni
4 Argilmentorum dissolutio. In C rsu S. P.
Qit st. I. insit ne rebus pi ysicis materia. Articul. I. Quibus potissimum argume La Hiiloserluit . Lus Physicis materiam astruxetant. . i. Materiaim a Deo fuisse cre Lamo S generati , ,
a aest. III. Qi onam pacto ei habeaLma eri adpotra. tiam. I tArticu L . Ucestionis explicatio. ibid. a. Argumenra qua bab Iobari videtur , mare naui non ei te pilram porei alam. zzi 3. Superiorum arg-ime utonim daturio. ULQuaest. IV. Vtrum materia sbr. nam appetat it: cicut L Concit: ditia pars afficia aliua ibi La. Relati itur opinio Avicennae negantis condemtimateria appetatum formae. UYst. V. Utrnm materia ad compoliti naturalis essentiani
Articu I argumenta probare videantur Dorare rude-2. Explicatio tot us controuersiae ara 3 Sol Auntiar argumetria primi articuli. Ita aest. VI. Vtramne materia druina virtute absq; omniso ma substantiali cohaerere possit, . J-HGn. MIArticul. I. iacies toms in oram i se patiem disputat Σοῦδε curatius explica rvtrub te pina onribis, mentum, dii teritur de caua exilienti ze tiari, materiam noli cape: extilentiam alam
L. t 'rivationem ei se vere principium, o rargumenta Oppc situm conciridere.
4쪽
visum In qualibet re naturali pra ter materianaaanda sit forma substant alis necne
hi, gi, ex parte ignorum , Oilex Oribus notari , alii, tuam dua gionis partem omnino veram
ibus oriarnibus libitandi lis sormae via,&
ri, um ex Orma ubi tantiali materia num fiat 1 lieulci Argumenta in negativam paItem controuersiae
, Concluditur pars amria ratia qua letionis raci. Dubii cuius iani enodatio 23 I: Responsio ad argumentum primi artaculi 232 YD Vtru omnes ac solae forma ordim naturalis, mi etia subiectivae potentia educantur 22Sλ licui ,1deri partem negativam veram quoad formas
Quibus araumentis videatur Oppositu mittendi, det ovini, nonaturalis ordines de animarati
3. Relatantur salsae quorun clam sententIae ibid. . Approbatur Aristotelis opinio tradunturque, xia potentiarum notiones, quae ad rem praesearem faciunt 39s. Quid it sormam educi de potentia materiar, quo biis id tarmos competat a G. Dalui tur a Igumenta primi articuli 2 a 7. Re pondetur lectandi Mirculi argumentis a 3
Qisaeli. I. Quam naturam hoc loco Aristoteles defititerit2 7 Artical I. a multiplicet naturae igni Iicatu ibid.2. Responsio ad propositati dubitationem 2s Quili II. Vtrum acui recte ab Arastotele detinita lit,
Articul. 3. Approbati: enodaturi natura definitio ab Ar stotele tradita ibid. et Argumenta aduersus naturae definitionem si Respontio ad superiora argumenta 62 Quaest. III. Vtrum definatio naturae principio duntaxat pa Gsuo comaeniat, an-non 26 At cui. r. Diuertae Philosophorum sententiae , carum confutatio ibid. . Explicatio verae pinionis, largumentorum aduersarum partium dilutio. 266 aest. IV. Utrum anima in natura definitione contine. tur 68 Arocul. i. pin 1 existunantium non contineri eiusque re sutatro abis. z. Sol taci argirmentorum primi articuli a 69ME . . Vtrum ais iacui similitudinis amer se Iazi uem habeant aro Atticui. i. vjbus inter se rebus eonueniane ibid.2. Quibus rebus inter sedasirdeant. II 'st U Possitire ars opera nazaraei. oliri, ara-n Artacui. r. Quabus argumentis videatur polle. 1 d. 2. Propositae controuersiae explicatio. α7s3. Primi articuli argumentis nihil contra proxime dicta concludi. Is Q ia st VII. Num hymica artis industria verum auruinefiiciat 3 27 Articul. I. Qira negativam partem e ruantus quibus ar-Fumentis ibid. a. Solutio propolita quaestionis 1 2
Quaest. unica. Utrum Mathei Natrea Quae mediae appellatur, magis natarales , qaam Mathematica fim , an- non SI Articul. I. Videri magis naturales este ibid. a. Magis esse Mathematicas quam naturales SI In Cistura. . s. σε. Quaest. I. Sitne fortuna fatum in rebus, an non Atticui. I. Uera de fortuna sententia explicatio ibid. a. Quo sensu admitti aut negari tatum debeat cro Casu ueprimum. Quaest. I. Vtrum causa recte a Philosophis desiniatur an
non sal Articul. I. Traduntur variae causae definationes, e quibus una maxime probatu ab d.
a. O ecta contra definitionem causae a 33. Dilutio obiectorum I Quaest. II. Vtrumne causarii genera quatuor sint, an-nox Articul P. Constituitur causarum numerua ibid. a. Objecta quaedam sis 3 Dilutio obiectorum 3II Quaest. III. Quidnam sit exemplar ibid. Artacui. r. Enodata exemplaris, seu idear definitio ibid. a. Exemplar non est e rationem formalem, sed obiectivam 378 Quaest. IV. Vtrum exemplar vere ac proprie causi sit, ad genus Ormalis pertinens 32IArticul. 3. Concladitur pars affiri latiua ibid. a. Exeinplar non reductive, sed directo ad sol malis causae genus pertineres asinam.V. Sitne miris causa euectu suo nobilior ibid. Articul. I. Quo sensu omnis causa die possit ilo esse bii. bi: ior, itemque de nobilitate materiae, formae, scexemplaris 3ῖο et Ue in alisin effectr1cis causa praestantia 326 Quaest. I. In quonain causalitas seu causandi ratio consistat et Articul. I. Caula litatem neque osse relation m causae, neq; rem pia denorninatur causa , absolute sumptam bid. Articul a Causalitatem in ceteris causis excepta efficiente, este modum quendam rei , quae e.non Uatarcausa 329 Quaest. VII. Qiae iit ratio causandi emc1entis causa: to , Ait: cul.
5쪽
Articul. t.' iseri modum rei,quae casta calcatur, non vero actionem. i d. a. Emicientis causalitatem reuera in actione consi- si eae 33ῖ3. Occurritur aduersariae partis argumentis 332 Quaest. IIX. Utrum singula causae poculiares sibi causalitates vindrcent, an-non '33 Articulta . Vendicare. cauaenam ea sint ibid.2. Aliquot dubia eorumciue explicatio sQuaest. IX. Vtram carisae sibi mutuo cauiae sint, an-non ξibad Articul. I. Negatiuae partis argumenta ibid.
a. Quaestionis dili blutio 3373. Diiurio at sumentorum primi articuli 339 in xst. X. Utrum Deus res omnes in liroelie conseruet an-n . 3 34OArticul. I. Argumenta in partem negatiuam ibid. x Astruitur,1 Ermativa pars quaestionis 3 I3 Argumentis quae pro negatrua parte adducta suntini tui conlici Q2arsi. XI. Vtrum causae sectindae reuera aliquid agantian-
Articul. r. Qui ad nogatiuam partem destexerant, lauibus algi metitis ibid. a. Errare eos, qui causis ecundis actiones adimunt 3 73. Solutio argumentorum,quae in aduersam partem adducta iunt 3 8 Q st XII Vtrum Deus cum causis secundis ad quamlia
bet earum actionem olicrendam actu concurrat
Articul. I. Negatiuae partis assertores,eorumque argumenta ibid.2. Verae sententiae explicatio 3 a
3. OccuIritu primi articuli argumentis 3s3 Qtiae t. XIII. Utrumne Deus aliuua piaeuia mota one causas secundas ad agentium excitet S Articul I. Quae a imenta affirmativam partem astruoxa vici eantur ibid. a. Contutatio superioris sententiae, argumentoria, quibus nitebatur Miliotricio sue inaest. XIV. tauru Deus immediatione virtutis suppositi , cum omni agente creato perEdur
siti. Ibid. . i In utroque modo immediate operari Quaest X V. Utrum causa prima actionem secundae, an secunda ac ionem primae determinet Rrdacat L M hi s r umentis videatur neutram ab altera delea minari ibid. z. Quaestionis nodatio 36r . Gitata rationuari , ciliae initio proposita suer. t 366 Qtast XVI. Utrumne recte concedatur,ali liri desie, quod G titana potentia fieri non Osiri tacta. I. Mi ta enu ere potentiam Dei ordinariam , nihil absolii talia. n ii quod conta adictionis rem an
, Alia et taedam ais eandem sententia
sit, aut non possit heri ζpo Articul. I. Errodatio propositae in ultati, a Dubitationes circa superiti dicti
3. Superiora dubi rationum explicati Quo sit. XIIX Vtrum acciden attingat pioducti
Articul. i. Dauersae Philosoph rum sententiae . 2. z.IL llilli ait C Ic Ui es, quibus prciii ' 'ticuli sententiae refutant
. Responsio ad T in ei t 'urbus prirna 6 i inicio mitiona pronolita nitebatur s Fncidatio dubii circa actIMi ena caloris istis lectum ms Explicatio argumentorun prosecadita opini , ,
Q 'st. XIX. Vtrum ex omnibus accidentibus sol Eva tates aetendi vim habeantsta Articul. I.Quae argumenta ostenctere videat tur, aliis quod accident: bus eam vim inesse , ' 2. Explicatio quastionis in 3. Respondetur ad primi artaculi argumenta gi ixst X X. tium finis vere ac proprὶ causa sit, a risArticul. r. adera non esse ibid. 2. Eli vere ac proprie causam omniumq privia: Quaest X X Vtrum causalitas finis in Metaphori mo
Articul. I. Videri non m ea con 1istere ibid.2. Quaestionis enodatio s. si uti a Mulvi eruorum prina articuli 3 o Quaest XXII. trui1 omnis operata cauta agens ste ctas finis an-non 3 n AIlIca I. I. SolutIohia ae1stionis aa. Obiecta contia superius dicto 3; Quaest XXIIa Causetne finis secundum esse inrelzgitii e an secundum exrstentiam , quam in rebus habe:
Articus L. Quibus argumentis viaeatur causare secundum
a Solutio quaestionis 3 Refelluntur ptimi articuli argumenta Quaest. In Caput octas m i. I. Vtrum natura, alicui S g itia quod tacite:Sci x
S. Responsio ad argumenta proximi arti QVaest II. Utrum natura ad irum at uni finein,&Vn'
6쪽
confutatur ouorundam sententiatis,aure max nie conesusa sunt, aduersaria is sic hi bruta animantes solo naturae instinctu in ho laneoterantur ε γ Foraim dogma qui brutis vim rationis tribue-ρ uiit, quibus argii mentis ibid.
i. Longe abelle a racione eam sententiam quae brutatis ratio rem dat, cum illa solo natura instinctu operentur Σ33 Responsio ad argumenta primi artieuli ibid. est est. IV. Quidnam ii Orutorum animantium Licinctus. uicul. I. Ut aeris Philosopliolum sententiae ibid. a. a id G propoli a cota trouersia sentiendi in sit. 4 263. Retu an ur adueIsariorum opiniones eorumque argamenta 28 alia. v. iit Monstrum, Squibus modis accidat. 29 it eu placatur Monitri cecinitio ibid. 1. Diuersi modi . rationes, quibus monstra ac I-dunt 43o 3 Aliquot dubiorum enodatio 33l uest. I Visum natuIam tendat nonstrum 3
tui I. I. Controuersia explicatio ibid. a. Monstra non euenire praeter intentionem prime
ist. I Rectene Aristoteles motum definierit tueui. I. Explicatur definitio motus 1. Obrectorum quorundam dilutio 2 II.Vtrum successio, continuitas ad ellentiam motus pertineant et euhr. Oionem motuum continuum suc Gί, una elle.
teipsa di tinguatur, necne 46omulla Videri distingui a termino, non videri d stinguia
niculo. Opila io existimantium in agente inesse ibid. a. Oncluditur actionem Deile in patiente simulq; inter acetaonem, pasilonem, motum distri indu constituri Ioa soluuntur argirmenta contendent in a Mori min age te recipi . 2 Qua st. I. Utrum latio an ob an in cornore circuirita-
Articu l. r. Opinio existimantium, non inhaerere in obliti
r bid. 2. Lationem inesse in mobili, nec aduersui oriri gumenta concludere In bur . s. c. 7 4 4. Quaest 'Poari ne imbus naturae darii irrebus in finit
xrmo articulo contiti raturs Explicatio argumentorum Que astruere nitebat tur, laruit natura infinitum acti sis Quae t Ii Possit-ii et asinatum actit stulta vartute produci
Respondern argumentis pro negari r parte a Quaest. II l. Vtrum quacunque decie pollic alia perfeci: ora Deo in infin lium creari e1 Articul. I. Quae arguia Ciata probare videantur, non posse ibid. i. Qualibet specie, J urino quavis re creata postea Deo aliam nobilioren procream nec aduersariorum argumenta concludere fas Quaest. V. Num quodlibet infinitum a Deo cognoscatur.
Articul L Omne infinitum cognosci a Deo, nullum tamen 1uccos;1ue Polli cognosci Ud1.Obiecta contra superius dicta,eOriani Pecon fratro 33 Quaest. V. Possit ne Intellectiis creatus propriis vitibus infinita cognoscere 3 ΛIzicul. r. Concluditur non posse ibad. a. Respondetur argunt elui quorundam existina a 3I-rium tolle Angelum vi naturae ria hiat P. coU Oscere
Quaest vi An intellectus creatus ad infinita simul coma , scenda diuini in excitari queat 3 Articul. I. Saluatur poli ci 2 Sati a argumentis quorundam proximi artici iliallet Ioue oppugnantium
8쪽
apud Leontium rogem p ose diserti q. t rogatus ab eo quadriam artas proficietur, aut quo raris ita re aprons esset rei ora r se neque artem scire vllam, tuis . si n. satis latem; ed p. λ a . , an ca rapientiae. P acuit nouotas eius vocabuli, qui di verer m apiendζ1141
dignitate ii Atque bin Philosophi,
cuius in ama a sed in intellrct 1 cuius est in- te ii rere, savere. Q Unquam, illud dici
m acum sine aliiqr constri Q pertinctii Judex libro de secaret: ore tapientia secundum AES V pNos amor intelligonte comita ur, quia inc Ec it,tellecti s quasi in solitudine atque I lenta apo 1 tu , ut hil comprehendit, Mi Philosophiani esse dixerint Lania; at
corporuin concretioni obnoxias, ac nobas tanta rareSId a1n. ruin vero, nullo materiae lexa cohaerentes, i recessa natura absconditas intellexere. Vel ut ei aliorum sententra, per Ies humanas,eas, qua ad tuenda vitae otii cla, Acmrtem ioca etatem pertinent, gra IIcaruiri: per mi ira auteni cadit ras, quarum contem ydatio mio oph Am a Commata coecti uocar, reliquis rao talibus diainio reddit. Et haec quidem uefimii , siue in Zenonis pol ticu, iueri Platonis Aca se inra orta sileri Priatos hATI cium scholas naxime periragata est eamque
refert Piato an Theaeteto ilia dolie, ulta . laical.qu aest Pluto Iudaeus inuibro de Con- es is quariende eruditioni S gr.itia. Verum ilia non singulis Phalosophic partit, is, sedi irinibit simul l impris conueuat Noa enim' i cli bit pars philosoph: humana sinesil uiuina considerat. Rursus Plato in dralogo de Sapientia, hanc i aliam inculcat descriptionem,quam o Pytha e o. gore diIciplina manas e testaturi Hierony De hae risi mus inpologia aduersas Rufinum Phalosio' j jonec D
9쪽
nous in libro de Doctrina Platonis, Apulerus in libro de Philosophia.
Alias praetere definitiones tradunt Pi ilolo-rhiae, Lactantius lib. 4. cap. 2. Iust nus Philosophus martyr in dialogo cuni Triphone S a in Sed ea Ob1 maxime probatur,quam D.Damascenus lib. Dialecticae, inmmoniux uritu, Piedicabilium ex veteribu potissimum
Verba uia ut sunt idem valent, atque per suaseausas, si eas habuertiat. Sicut enim res quarum eausae maestigantur , per causas esse obtinen ;ita percipi tunc dicuntur; ut sunt, cum per Cas dem cognoscinitur Debere autem Philolophia causas tenete inde constat quia quemadmodum ex admiratione,id est, ex notitia effectuu ,.&i noratione causarum coeperunt homri evrhi sopb iri, hoc est eausa inquirere , ut Plato in Theae reto, Q. Metaph. cap. L. Arrio te les docet ita par est eum perfecteΡHlotiornum, seu facientem iudicare, qu causarum cognItionem sit assecutus Accipitur tamen anter dum Ph)losophia pro adumbrata Mim per lacta rerum intelligentia, ut apud Platonem in Convivio, alias pro sola prima Philosophia ut apud Arasto telom . Metaphysicae, cap. . te t. I. nobis vero in progressi tu ea notione, qua pinstremo definita est, quaque dicitii cognitio rerum ut sunt, potissinium considerabi uir xefert veinui nem
Aria tradita sunt apud antiquos Philoso
phia diuisibnes, ex qua bus duas, quae cel briores h bentur, quaeq ad praesens institutum magiS faciunt, pertractabimus. Prana est quariu sophia distribuitur in Ngturalem , Mia lem mi ai cticam comprehendit autem hoc Ioco Naturalis fias videlicet natura signific de nomen habet non soluti siologiam sed etiam Metaphysicam. Mathematicas disciplinas. Porro huiusmodi sectio, de cuius auctore inter scriptores non satis conuenit, commendata fuit a Platone mi testatur Alcinous in
lib. 4e eici doctiina cap. 3. Tusebius Cars xiensis initi Iib. I. de Praepi ratione Euangelica eandemque secutus est Ar Istoteles r. Topici cap. 2. Chrysippii Eadiomus, Xenocrates de alii, quo m meminit Laertius. in vita Zenoniis post Plutarchum libro I de Placitis c. p. I. Q od vero haec partienda: Pur c sophiae r ito i ,,
apta, perfecta bunc in moda in Osteadrio ri te Philosophia ad humanam inlicitatem dira σitur. Vetenim D. Ati stimis lib. 19.de Ciuitate L M, Dei, cap.r ex Platone esserit Diioseph andi causa nulla est homini , rufi ut beatus sit Lumana autem selicitas, teste Aristotele cap. 7.& ' pri lib. Ethic ad Nicomachum, partim in aetione virtuti consentanea: par ima m contemplarion everitatis sita cit. Oportet ergo aliquam dari scientiam, quae honesti rationem contineat, ad virtutem morumq probitatem Nidi ad haeς
vero Moralis est Philosophia: Ne aliam, quae abdita natum mysteria scrii tetur, m soliui veritatis cognoscendae studium inclinabat atq; C Miciosita dicitur. Deinde huiusmodi scientiarum adeptio &vsius discrendo constant, qua in re saepe mes errore decepta hallucinatur. Statuenda est igitur tertia quartam ars ritiae tacem praeferat, Olerzerq prouadeat, ne veritatis locii falsitas obtineat haec aut dialedica nuncupatur Tot i itur nil mero sunt Philosophie parres. Idem confirmat D Thomas natio Fin1c ad Lo Irre Nicomachum hac ferme ratione Praecipua cura sapientis circa Ordinem versatur; siqua dem, ut ex capite 2. librII Met. h. constar ad sapientem maxime pertinet ordinare ordo autem re tum, quae in D losophiae consim et .vionemve ab rem
niunt euc est Piimus,'trem ratio non nocit, sed inspicit tantum atque rape dat, cuiusmodi est rerum Uruscarum Ordo Secundus sitem ratio sibimet psa exhibet, cum notamnes as,in Fata inter se obdinatim disponit. Tert IUS qllem ratro voluntati praescribit..t illa probe instituta rectum , is honestum pros E quatur. Primus Naturalem, secundit Iaat1Ona Iem,tertius Moralem scientiam requirit. Non i tu aut plumbus eget, aut paucioribus Pari buqeontenta esse potest ph lMs pili δ' u. ,-Eiusdem tripartitae varieta21 rationem imi
Iitudine quadam . Augustinus explicat, par Ptim Iibro I. de Civitate Dei capite . crum libro n. cap 2S ad hunc fere modum : Quemadmod 1m tria sent, quae in quolibet artifice vi aliquid ecticiat, spectantar Natura, doli1 na, susci quorum primum ingenio, secundum scientia, tertium fructu diiudicatur sic implexa Philosophis inueniri debuit disciplina Naturalis, propter Naturam Rationalis propter doctrinama Moralis , propter sum. Et FO niam homo procreatus a Deo est, ut per Id 'M: in ipso praecellit, attingat ad id, quod cunctas excellit per huiusmodi tripartitam scientam
attinuit ad unum, verum optimum Deum, ιι'
ne δε nulla natura subsistit, nulla doctri:
10쪽
instruit nullas si ex pessit. Sunt itaqne ex Augustini sententia, hae tres partes Philosephiae, tres veluti gradus, qvibus perfecte saritens, spirante caelesti aura summa petit, ad Dei vinita rudinem propius euadiat Easdenis quoque apposite quis dixerit tria dona fingula- . i' Isi hia quibus humanae memes ad exemplum cae testis Hieraresilae ali animantur, purganzur,persc1untur. Enimuero Dialectica dum artiῖcio disserendi vera a falsis distinguit, aninium D fissa luee veri tutis illustrat Moralis philosophia, dum mores componit in vitior uim fibras euellit, purgat Naturalis dam altiora abdita-xum rerum Intelligentia mentem exornata per- scit Alias ad hanc rem ad imbrasidam fi in1-litudines, ac ratrones habes apud Philonem Iudaeum in libro de Agricultura in Laertium a Zenone Ottico Viae etiam Plotinum libro . Euneadix I de triplici assensu ad mundum intelligibilem. Posterior Philosophia distributio est, qua Philo phra, non uniuersa sed ea tantum,quae iii contemplatione posita est diurditur; vadelicet in Metaphyticana . rhytioloeram, Ma-νλ in aricas disciplinas. Oira veronaec partitio
multas continet difficultates, quarum erit utili Diucunda explicatio, de illa articulatrin, cuberiori filo d lieramuS.
Ahia in Metap0scam, Physiologiam,
o Mathematicam recte dividatur. ARTICUI US I.
Quo tripartita illa contemplantis Philo-
.bphi dii imbutio haud probe tradita sit, hunc inniodum, detur ostedi posse Priamum,
Mut. Ib. I MEPaph astitanat, tu elle partes Phassolis uiximus: D stalariarum gi n ra Cum ig: tur Miathena ali 1 non substantiam, sed qualitatem considereri consta non numerari eantabat stotele in partibus Plae . hue Deinde
A dissimilat udari. n. peculiarem replicationem
deposcant Sunt igiore multo pluresultat so- par es. Tertio. Mentia entis mobillis sicret motum, s.caeterasq; proprietates, quae Ipsam conie a iuntur,origine antecedit; ita absq; iis co noscii rest atqui eo modolpectata non pertinet a/Mathematicum,qlii in Ibla quanta date occupa tur neq; ad primum Philosophum , qui abstra hit considerationem a materia sed i euue ad 11 rhysicum cui non speculetur naturam sino motu. Q Uerenda cist et go alia scientia quae L sentiam enitas mobilis 1 ta suinptam consid e inardo. E coutrario. Suisicit una scientia a Pensa commune , omneli ae eius partes con- vemplandas Igittar superuacauea est scientiarum multitudo. Antecedens suadetur ita-rram. Primum , quia sicut omna , Quae minae Teuelationis lumine cognoscimus ad unam Transhaturalem scient 1am , nempe Theolo- giam spectant ita niuersa, quae natiui luminis instincti a nobis scitantur, ad una, eandemque naturalem scientiam reduci postunt cum utrobici: fit par ratio. Secundo, quia Gm Ο-mnia, analoga unitate . in ente num lint, nihil inipediet,quo minus unius scientia modum caneta sortiantur. Eod si quispiani occurra ad undandam argue.)domu unius scientiae rationem, non sat esse analogam unitatem. propterea quod scientiarum unitas ab unitate abstractionum petenda sit, qua abstractionea
minimum tres numerantur, contra id argu
inentis infra positis iam sic obiicitur. Q tanto Tres illa principes Philosophiae partes, Mathematica Physca, prima Philo ne niti- phia, vel duae earum, interdum confiderant μι/eae abis
nam candemque rein Nota ergo respiciunt se σου. diuersas illas abstractiones a materia penes quas istinguantur, tanquam scientiar aue cur res eadem π1plicem illam varietateia abstractionum nequaquam sortiri posse videatur. Antecedens ostenditur. Nam ciue Mathematicus considerat quantitatem, ut notum est;
eandem vero condemplari debet ex phyli Me Ρ cus cum summa genera , quae primaria se cui eo ς aetione ens dies dunt , contemple in eλndem m-aRPhysicus siquidem est nae praecipui Sentis genera. niobilis assectionibus. Praeterea Physicus disserit de motu deque onam abstantia, quae Ortum S occasum subit de eisdem vero agat primus Philosi phus, i videre est apud Aristotelem libro . . ciet Meta Uticae De PQ, Morasto.