De Aurelio Augustino, adversario Donatistarum ...

111쪽

consulere negligentes, nec attendentes, utrum praecepta, quae ex iis hauriebant, primis tantum ieetcuribus data, casuique cuidam aut temporum conditioni admiata sint an vero spectent omnes Christiano omni aevo universe ac quacunque in conditione sint positi Perhibentes autem natistae Ecclesiam, nisi pece catores ea ericiantur, sanctitatis virtutem amittere, non distinxerunt duplicem iacissiae notionem extemnam et internam, save Misibilem et inrisibitim Ecclesiam, sed utramque confuderim ac permutarunt. Ecclesiae enim Dibtiti attribuerunt virtutem, quae non

nisi inrisibili attribuenda erat vel parti tantummodo insibitis; invisibilis enim socii ad visibilem etiam pertunent, non vero hujus omnes ad illam. Illi tantum. modo visibilis Ecclesiae socii ad invisibilem pertinent, qui vere Christiani sunt. Visibilis Ecclesia, quae solis

sanetis constat, hisce in terris existere nequit. Quinam erum vere sint sancti, solus Deus scit, cordis perscrutatator non ero homines, quippe errori obnoxii. m. natistae ipsi lateri coacti sunt, homines persectam sep rationem hypocritarum a veri nominis Christianis sa eo non posse, idemque suo insuper exemplo docuerimi. Si autem is critae in Ecclesia latere possunt, ut is, tentur illi, non video, quidni boni his etiam contam nentur, atque propterea Mesesia sanctitatis virtuten amittat. Recte hoc vidit Augustinus, atque feliciter eoni Donatistas disputat, docens, nusquam in litteris saeris dici ex solis sanctis constare Christi Ecclesiam, verum e contrario ex bonis malisque commixtis; merito

112쪽

inter alia provocans ad parabolas a Sem aiore de regni sui indole proposita. Mati XIII. 37 seqq. . II. Ioseq.)duoque distinguens Ecclesiae tempora. - Utinam ulteri processisseisibique explicitum proposuisset discrimen risibilam inter et inseisibilem Melesiam Hoc enim rite propositum et probatum si obmovisset Donatistis, ramclaram de iis moriam eum reportaturum suisse, dubio caret. Haec tamen distinctio posterioribus servata est temporibus. Nam et ipse Augustinus ejusdem, cujus Donatistae, erroris labe fuit insectus. Quid enim iblud, quod tanto animo contra Donatistas defendit:

Catholicismum arae notam characteriaticam Mema Ecclesiae Nonne idem dicit, atque intemam et Veram Ecclesiam Christi, secundum faciem suam exteriorem, magnam semper in mundo sacere multitudinem per omnes terrae gentes dispersam 8 At vero nonne ita nota inuisibilis Ecclesiae risibili tribuitur 3 Recte enim monet VITRINGA I): Catholicismus est attributum Ecclesiae intem , hoc sensu, quod Regnum Christi spirituale, nulli certo loco aut genti adstrictum, omnes capiat cinjuscunque ordinis et conditionis homines, qui fidem Euangelii cum puro animi sui assectu suscipiunt. Sed quis docuit Augustinum Catholicismum eiusmodi exteriorem, quo Ecclesia maximam complectitur hominum multitudinem, per omnia loca orbis terrarum dis-susam esse χαρακτηρισμοι Verae Ecclesiae Z Prophetiis enim de amplitudine regni Christi, quas Augustinus in

hunc scopum adducere solet, suum potest abunde comst L. M. Lib. V. o. s. PS. T. II. p. lo. du.

113쪽

stare implementum, etiamsi forte Ecclesia, omni tem. pore et statu Christianismi, hoc sensu non sit Catholica. Hinc vero simul patet, quid statuendum sit de semientia, quam nunciam defenditque Augustinus e tra continunionem cum visibili Catholica Ecclesia neminem salutis compotem fieri. Hic enim in oculos incumri permutatio Ecclesiae notionum, quarum discrimen supra indicavimus. Facile tamen intelligitur, unde sectum sit, ut eas secum invicem permutaverit, si modo ratio teneatur, qua religione imbutus sit et ad theologiae scientiam pem enerit. - Μater, cui tantopere cordi erat filii salus, mature eum edocuit, per solam Ecclesiam Catholicam In coelum viam patere. a juventute vero inde in omnigenos errores prolapsus, Pugna bonum inter et mamlum cum in animo eius gereretur,manichaeum primum se addixit cum vero desiderio suo non satis fieret, missum eum fecit, et in Scepticismum incidit. Tandem tamen sentiens sibi opus esse, ut aliquid

verum agnosceret, Pervenit, ut fidem auctoritati visibilis Ecclesiae haberet hanc dirinitus institutam existimans, ut animus hominis inquietus ad veritatem et pacem pervenire posset Nam in omnibus vitae conditionibus firmiter tenuerat, eram ac dirinam esse doctrinam Christianam; sed, ubi eam quaereret, dubius haesit, cum tot sectae se eam habere profiterentur Propterea eriam quaerebat auctoritatem,

quae ei ostenderet, esset illam ali doctrina, ubi scriptorum, quibus continetur, incorrupta collectio, quaeque vera esset ea interpretandi ratio. Eam vero

114쪽

invenis- sibi videbatur in universali Ecclesiae tradutione. Huc enim pervenit secum reputans, Pinnia ea effecerit inter se permutans, quae Ecclesia per religionem Christianam quaeque haec per illam, cum iis, quae Ecclesia per se, qua extemum institutum, rit. Atque sic argumentum, quo dirinam Christianae religionis auctoritatem probare debuerat, etiam valem pro divina auctoritate visibilis ac universalis Ecclesiae putarit. Haec autem notionum permutatio ac conlatio eum animo Augustini infixa esset, controversiam eum D natistis agitantis, perspicuum fit, quomodo defendere potuerit communionem eum Christo necessario colere de re Christianos per communionem eum viaihili Ecclesia, extra quam nulla salus et . Controperata, basiam extra aram Metiriam administras usu et esse eumω.

Immerito Donatistis obiicitur, eos perhibuisse vim et incaciam baptismi pendere ab eo, qui ritum illum administret pendere enim eam dixerim ab eo, num

p. 262 seqq. atras seqq.

115쪽

in vera Ecclesia sit administratus, stricte principio suo inhaerentes, baptismum non esse nisi in vera Ecclesia. Nam omnes, ad societatem eorum accedentes, nullo facto discrimine, baptizabant. Bitum etiam non iterum iis administrabant, qui in communione eorum a peccatoribus latentibus, quorum peccata Postea innotesce-hant, baptizati erant a); atque baptismum quidem

non amittere statuebant, qui recedit a vera Ecclesia, jus tamen dandi amittere a). Recte igitur Optatus eorum mentem expressit, dicens 3): si sacerdos in peccato sit, solae possunt dotes Ecclesiae operari. Quare perperam eos dicentes facit Augustinus Quum ptisat homo iustus manifestus, ipse sanctificat, quum autem baptisat homo iniquus manifestus, tunc non ipse, sed Deus sanctificat. Omnem argumentationis suae vim inplanari eo iliadaereι ponit Augustinus; at vero illud ei non nisi

mancum Praebet argumentum, cum non ad omnium

haereticorum baptismum decretum illud,s extendat M. Ve sic tamen bene contra Donatistas, quippe qui se solos Melasiam Christi emere jactitabant, tenet: extraveram Ecclesiam adesse posse baptismum. Nec tamen probandus, extra Ecclesiam Catholicam fructu carere baptismi ritum perhibens.sI Ratum et verum esse aptimnum dioit Augustiat is, quando haptim apud eos aliquis eriminosus, uiua rimina Iatent. Ep. M. MAEL asMav. o. Parmen. Lib. II. 3 28. 3 L. e. Lib. II. o. s. 4 cf. Axon. l. c. T. IV. p. ala seq.

116쪽

ControMersia agitata, eo num i uti lieeat in rebus sacris.

Egregie hic a Donatistis urgetur ac defenditur omscientiae libertas fideique qualiscunque amplectendae jus provocantibus ad ipsius Dei Iesuque et Apostes rum exemplum, atque ad religionis Christianae indolem. Deum enim unicuique liberum arbitrium dedisse, ut eligat, quod velit Iesum et Apostolos neminem vi coegisse ad fidem, religioni, quam commendabant, habendam. Ipsi etiam huic religioni non consentaneum esse illud. Infeliciter contra eos disputat Augustinus. Ipse defenderat antea, neminem ad veritatem cogi debere i),

at cum tractu temporis in hac sentiendi ratione disce sisset, ingenium ei suppeditavit argumenta, quibus comtrarium probare sibi videbatur. Ea vero ita se habent, ut nemo, nisi praeiudicata imbutus opinione, iis moveri possit, ut in ejus abeat sententiam Onmia enim testam tur, eum malam rem defendere. Provocat quidem ad Dei cum hominibus agendi rationem, qua malis poenisque subinde afficiuntur, ut ad bonum flectantur atque ad fidem ei habendam adducantur. At vero; an eadem locum obtinet ratio Deum inter et homines, quae homines inter et homines Nonne ita quod Deo soli privum est ac proprium, extenditur etiam iam

117쪽

mine. Nonne ita jus Dei laeditur et sacrilegium fit 8 Poenis dicit Augustinus homines a male agendo deterreri.

Recte quidem. Propterea civitatis est, mere, ne malum erumpat; non ero intemum animi sensum compescere et ad fidem cogere. Quapropter, cum ex eo,

quod facinora civitatis legibus puniantur, sacrilegia, i. e. schismata et haereses, iis etiam puniri debere emo ret, tribuit civitati, quod solius Dei est. Provocat etiam ad exemplum patris, filium subinde castigantis, ut ad meliorem frugem eum adducat. At vero, an alia inter homines necessitudo datur, necessitudini parentes inter et liberos similis pisonet quidem Augustinus, omnia ex caritate fieri debere. At quaeso semperae sibi constantes sunt homines, neque unquam pravis animi affectibus duci se patiuntur' quid praeterea est illud bonam rem obtinere velle ratione perversa p. Frustra provocat Augustinus ad exempla, quae in eunt Veteris Foederis libri Neglexit enim attendere, quod bene tenendum esse ipse antea monuit x , ad discrimen, quod obtinet religionem inter Μomicam et Christianam. In illa enim cum peculiaris theocratia meretur, religio peculiari ratione cum initate erat conjuncta. Non vero ita religio Christiana. Cum autem ex Novo etiam Foedere a mentum profert, infeliciter rem agit Provocans nimirum ad Luc. XIV. , nec ad diversam verbi ἀναγκάζειν significationem, nec ad orationis contextum attendit, verum sonui modo verborum adhaesit. ii p. Io.

118쪽

Haec eum ita sint, reete egisse censendi sunt Donatistae , advereantes conmixtioni reriam Politica meum Ecclesiasticis, jusque civitati denegantes in res Ecclesias interuas. At in alterum ruerunt extremum, mutuam Ecclesiam inter et civitatem necessitudinem plano tollere cupientes. Perverso enim eristimabant, eam E clesiam Christi inter et civitatem, quae antea obtinuerat, rationem perpetuam esse et necessariam, frustra enum

vantes Principes, in nomini Christiano inimici suo. rant. Hic prosemo humani quid passi sunt Donatistae. Non enim in ipsa religionis Christianae indole latet ompositio contra civitatis imperium. Nihil etiam probant exempla nam similia ex onmibus hominum ordinibus peti possunt. Quare Augustinus sua vice recte iis re pondit principes sua sibi priva habere officia, quibus fiuigendo Domino eos servire oportet. Cum postremo provocant Donatistae ad x Cor. II 6 et 8, ubi memorantur aes- τουχιῶνος -οτον, planum fit, quam proclives illi, aeque ac Augustinus, fiterint, ad Voc hulorum sonui inhaerendum; nam ibi Apostolus non intelligi vult Pris es, Summos I stantes, sed eos, qui sapientias apud homines perversos magna gaudent

sID ultum hi etiam nos debere insenti acumini is eliserrimi naallana opere iam it. Don1w-- riten T. II p. 270

119쪽

CONTROVEM A VI ET EFFICACITAS IN REM CHRISTIANAM.

Facile quis jam suspicari poterit, controversiam agitatam magnam exseruisse vim et efficacitatem in rem Christianam, secum reputans, quali quantaque auctoritate in Ecclesia, cum vivens, tum etiam post moditem, gavisus sit, qui primas in ea partes egit. Haec autem suspicio confirmatur, si historiam consulimus. Ea enim teste, permagnam vim et essicacitatem, tum in Metrinam Christianam, tum in Ecclarias constitimnem hanc controvernam habuisse, docemur.

et osseaeims in Metrinam Christianam. Oninium maxime vis illa et Mincitas conspicitur in domat de Melesia exeuis et viteato. Blud enim, a longe inde tempore ab Ecclesiae doctori-hus excoli coeptum, hac demum controversia commmmatum atque absolutum est. Accesserant quidem, una post alteram, Ecclesiae, quae dicebantur, Virtutes, ita ut symbolum Nicaeno-Constantinopolitanum dere Christianis imponeret esse unam Catholicam et Apostolieam Ecclesiam; at hae Ecclesiae virtutes nunc demum accurate definitae, et auctoritate Augustini

120쪽

sanestae, in posteriam semper in Ecclesia Catholio iis

propositate sinu. Hoc praeprimis valet de virtutibus sanetiistis et Cataotieisnu. Manetitas enim, quae ante Ecclesiae, cum propter ejus socios, tum in quantum opposita esset haeresibus erat tributa, nunc misso illo, ad hoc

tantum est elata et in hunc sensum uberius exposita. Catholicismus certam notionem nactus, nunc maxime

ut verae Ecclesiae nota invaluit et per omnia sequentia secula habitus est Huic enim controversiae deberi additamentum in symboli Ecclesiae Latinae articulo do

Ecclesia D mmmunionem innotorum, Ver simile est,

cum nullo in symbolo Graeco, nec in ullo ante Augustinum eo areat Cum vero in symbolo recitato in homilia quadam Augustino adscripta reperiatur, conjiacere licet, verba illa iis circiter temporibus addita esse inprimis cum occasionem, ea adjiciendi, non potuit non praebere controversia Augustinum inter et Donatistas agitata. additamento enim illo non nisi nota indicatur, qua particulares Ecclesiae ad Ecclesiam Catholicam pertinere censeri possint Atque haec ipsa erat nota, quam Augustinus, cum Donatistis disputans, in medium protulerat et defenderat. Nunc etiam simul probata et stabilita est horribilis illa doctrina, ex commixtione visibilis et invisibilis E clesiae nata extra Dibium Ecclesiam Catholi mnusia sal . Huic sententiae non tantum paulo post secutis temporibus adhaeserunt Catholicae Ecclesiae doctores, sed eamdem in hunc usque diem, propugnant, adeoque magna Christianorum pars es fidem habet.