Joan. Arntzenii dissertationes binae, quarum prior agit De colore et tinctura comarum ; posterior De civitate romana apostoli Pauli

111쪽

rugineum, si ita adhibeatur, pro funesto tristi poni. Sic a Virg. libr. IV. Georg. p.

183. H acinthos dici ferrugineos quia pue rum caseu interfectum Apollo diu luxit. Sed saniora ad Virgilium pmferunt La Cerdam secuti Taubm. Emmen. C mbam Charontis apud Virg. libr. VI. Aen.

9. 3O3. eodem modo eXplicat: uoniam ea una loco sandapilae mortuos omnes vespitalo indefessus transvectat. Verum non litat, neque enim cogitabat omnia Inserorum nigra destribi. Haud rectitis Virgilii locum libr. VI. p. IO. eXplicat Cerda, qui

ideo cymbam Charontis caeruleam dici eXistimat, quod caeruleus color detur undis st

VII. Sic satis probavimus colorem άνεον & caeruleum . si non omnino nigrum, saltem non multum a nigro diversum fuis se. Hujus coloris comae adscribi selent Diis Marinis, unde Neptunus apud Graecos Poetas πιοχάιτης, id Csst , caerulea caesaris ornatus mssici Agathias in Anthol. ibr. IV. cap. XV. carm. 3. Orpheus Argon. vf. 343. Eustat. ad Hom. Il. A. p. ΙO9. dc Il. B. p. 268. ubi addit hanc ob causam Neptuno etiam

gros immolari tauros. Suid. - , με- , πορφυροθριξ, ο Ποιτ ειαν. Nigra m pM 3μream comam habens, Neptunus. Homer.

112쪽

COLORE COMARUM. CAP. U. Homer. l. N. V. s63.lco. vf. I7 .Hymn. in Nept. vs 8. Hesiod. Theog. vf 27 dc ita Caeruleus dicitur ab Ovidio libr. I. Met. Vs 272. Sed illum Caeruleus frater juvit auxiliaribus unis

dis.

Prop. Jibr. III. Eleg. U. Vs I s. Ah miser , Alcyonum scopulis ad ar

acutis.

In me caeruleo fuscina sumta Deo est. Neque selum haec coma datur Neptuno, sed dc aliis quibuscunque Maris Fluvi rumque Diis. Sic Nerei Filiam Panopen, mortuo Achille, crines solvisse scribit Auctor de Morte Drusi. vf 43s.

Illi caeruleum Panope Matertera crinem Solvit, ct indignas fetibus auxit se

quas.

De Tigride Ovid. libr. I. Art. vs 223. Ubi Amatoribus consilia dat Virginibus suis explicandi depictas tabulas , quae in triumpho traducerentur: Hic est Euphrates , practinua arundine frontem et Cri

113쪽

DIssERTATIO DUCui coma dependet caerula , Tigra

erit.

De Cyane in stagnum nominis sui mutata Ovid. libr. V. Met. Vs. 432.

Primaque de tota tenuissima quaeque inquescunt Caerulei crines digitique. Huc referendus etiam est Pindarus Olymp. Od. VI. vs sO. ubi Pitana Nymphaaicitur Neptuno peperisse

Quod de nigris capillis intelligendum esse docuimus supra. p. 76. Alectus crines caeruleos facit Virgil. libr. VII. Aen. vf. 3 6.

Huic Dea caeruleis unum de crinibus anguem Conjicit.

Rus enim crines anguibu* intermiXti erant, qui apud Poetas caerulei dc atri dicuntur. Claud. libr. Ι. in Rus vf I 19. Ovid. libr. X. Met. vf 3 9. Hinc Horat. libr. IV.Od.ult. vf ult. emendat ingeniosissimus Benti jus, improbante tamen Erud. Cuningamio Anim. in Beati. cap. XI. p. 1F9. omnia

114쪽

COLORE COMARUM. CAP. V. 97 denique, quae ad mare pertinent caerebadescripsere Veteres. E multis vide Stat. ad Tibull. libr. I. El. VII. & Schegh ad Veli Pater C. libr. II. cap. LXXXIII. J III. Hoc modo potissimum vertendum

esse caeruleum maris colorem per Colorem

nigricuatem colligi etiam potest ex Festo in fullus color : Aquilus color est fuscus oesubniger. . . - Aquilus autem color ab aqua est nominatus , nam cum Antiqui duos omnino naturales nossem album es nigrum intervenerit autem is quoqBe , qui ita neutri similis est, ut tamen ab utroque proprietatem trahat, poti imum ab aqua eum denomianarunt, cu ius incertus est color. Adeas ibi

moneo Litteratorum Principem Ios . Scaliger Lim Casaiab. dc Torrent. ad Suet. AugLXXIX.Munck. ad Anton. ibor. PXX. Salm. ad TrebelL Poll. Trig. Tvr. cap. XXX. liade ocimo esst apud Theo crit. Id. XIII. p.

Cecidit vero in nigram aquam.

Nigro multa mari dicunt portenta nata

Similia Orpheus de Lapid. in Galaef. '. 2I. G Horat.

115쪽

Horat. libr. III. Od. XXVII. Eustat. ad Il. A. p. 783.& Passer. ad Prop. lib. III. El. VI. p. 446. Caeruleus Pontus a cana nive hanc ob causam distinguitur in Cat. Pith. libr. II. p. so Sub tanto subitae sonuerunt pondere classe

Caeruleus cana sub nive Pontus erat. . Non nego tamen πολιον , album, canum ,

ctiam de fluctibus maris adhiberi, ut in Pindaro Olymp. I. I IS. Dion. Descript. Orb. p. 8 9. dc Anthol. libr. I. Cap. LVI. Carm.

canus sutilus Ponti, CUm πολιος de Canis etiam capillis ponatur. Ut apud Aristoph. Equit. p. ς 17. LUCian. Herc. Gall. p. 36J Anthol. libr. VII. Carm. s o. I 46. Abrahabet Do portus prael. in Theoph. cap. II. p. 211. Sed hoc intelligendum censeo, non de toto mari, sed de summitate fluctuum, quod discrimen inter colorem maris icfluctuum agnoscit Alciphron libr. I. Ep. I.

Atque ita Quατοι Vel Θάλασσαν λευκαίνειν dicitur ventus in Anthol. libr. I. cap. LVI. carm. II. apud Orph. Eo sensu canum mare diXerunt Latini. Serv. ad Virg.

libr. VIII. Aen. p. 671. di Bulaeus ad Val. Flacc. libr. IIL p. 32. Cani capilli hac significatione spumanti mari comiarantur

116쪽

COLORE COMARUM. CAP. V. 99ttir ab Eunapio Uit. Phil. p. 123, Διὰ

καὶ υπαργυριζουσα. Ob multitudia κem canorum crinium Jumanti mari similis , argenti instar albicans. NequC me mo-Vet , quod Thetis Dea marina dicatur XρυσοεΘειροι, Auricoma apud Heliod. libri III. Aethiop. p. 129

Tαν Θέτιν ἀειδω , χρυσοέλιρα Θέτι. Thetin canto , auricoma Theti. Nam idem erit ac καλλιέθειροι , pulcricoma.

ρυ εος enim Graecis passim pro pulcro ponitur. Orph. de Lapid Prooem. p. 33 . νUideatur Brunncrus ad Palaeph. In Cred. cap. XIX. & Marcilius ad Mi . Carm.Pyth. p. 6.

CAP. VI.

AR GUMENI U M. I. Coma Myrtea quae fuerit. Horat. exponitur. II. De myrtea coma varians lectio in Tibullo. III. Apollo an habuerit myrteam comam. Ovidius expl. IV. De myrtea coma alia adferuntur.

117쪽

marum pictor celeberrimus.

s. I. T IAec sunt, quae de colore nigro potissimum dicenda haberem,

paucis nunc inquirendum duXi in eum comarum colorem, quem myrteum appellant

Veteres. Colorem hunc inter flavum dc nigrum medium fuisse indicat Porphyrio ad Horat. J1br. IIL Od. XIV. Vs. 22. Glorem myrteum sic enim legendum, non, ut es in editis, myrrheum in crinibus hodie quoque dicunt, qui medius est inter savum 2 igrum. In ipso quoque Horatii loco vulgo aliter legitur, nec de vera lectione convenire potuit inter Doctos :Dio ct argutae properet Neaerae Asyrrheum nodo cohibere crinem.

Sic Torrent. aliique edidere, qui Myrrheum ponunt per myrrha delibutum. Et ita hunc locum laudat Brouckh. ad Prop. libr. III. El. XII. vs. 28. De re ipsa Oviae libr. III. Met. Vs. FFF-

Sed madidus myrrha crinis.

Et Scacchi Myroth. libr. I. cap. LII. Mumreum edidit Angliae decus Benil ejus, & ita se in pluribus MSS. invenisse testatur, pra sertim in integerrimo codice Graeviano, quem

118쪽

COLORE COMARUM. CAP. VI. IOIquem optimum etiam censet Cl. Burm. ad Petron. cap. XII. &Brouckh. ad Prop. libr. III. El. XII. vs. 28. Si autem eam lectionem recipiamus, forte de odoramento, quod ex lapide murra fiebat, intelligi debet Horat.

Hoc unguentum memorat Pompon. l. 21. f. I. ff. de altr. arg. leg. Unguentis legaris non tantum ea legata videntur , quibus ungimur voluptatis causa , sed ct valetudinis qualia sunt commagena , glaucina , crina , rosa , murra. Non equidem ignoro pro murra Viros Doctos legendum censere e myrrha. Sed receptam lectionem retinere tutius videtur, cum ea commodissimo sensu explicari de intelligi possit. . Vide etiam Brouchh. ad Prop. libr. III. El. VIIL p.

Tandem nuperrime myrteum in Con

textum Horatii recepit Cuninchamius, qui certe sibi propitium habet Porphyr. &plures alios Codices. Si quis tamen aliam lectionem praeferre velit, non magnopere

pugnamUS.

II. Eodem fere modo variant libri in Tibull. libr. III. El. IV. p. 27.

Intonsi crines longa cervice fluebant, Si illabat serio myrrhea rore coma.

Ad hunc enim locum Ill. Scaliger, ut &Statius , myrtea in sitis libris legi test antur, veram hanc esse lectionem jam

G 3 vide

119쪽

viderat ad Horat. l. l. Chabotus, CLSalmasius ad Solin. p. 747. eamque recepere Viri Cel. Graevius &Brouckh. Improbavit tamen Spanhem. ad Callim. Hymn. in Apoll. p. 38. At certe Elegantiis Tibullianis magis convenire videtur, si legatur

'nea, quam myrrhea. Nam in eodem versu dixerat, orio rore Miare comam. Adeoque supervacaneum videri posset addere myrrha delibutam misse. g. III. Tanto magis sese mihi approbat haec lectio, cum putem ostendi posse, Apollinis . de quo Tibull. agit, Comam fuisse inter nigram flavam, adeo, ut judicari vix posset , utrum potius flava annigra dicenda foret. Hoc docuit me Athenaeus libr. XIII. Deipn. cap. VIII. ubi scribit, a Pictoribus Apollinis comam pingi nigram, a Poetis vero ut auream, id es , flavam describi, adeoque non omnino ab re videtur cogitare Apollinis comam myrteam fuisse: praesertim , cum sententiam meam aliquo modo confirmare videatur Ovid. libr.

I. Am. El. XIV. p. 9.

N ec tamen ater erat, nec erat tamen au

reus illis , 'Sed quamvis neuter mixtus uterque color. iHis versibus Poeta myrteam Amicae suae

120쪽

COLORE COMARO. CAP. VI. Io comam describit, quam deinde cum Apollinis confert 3I. Formosae periere comae; quas vellet ApoLsuas vellet capiti Bacchus inesse suo. Si autem putasset Apollinis comam esse sa-vam , ridiculum se praebuisset Ovidius, si huic comae praeferri voluisset myrteos Amicae suae crines , cum jam p. 9. non obscure indicasset flavum capillum myrteo praeferri. Posset tamen de longitudine capillorum accipi , qua fuit insignis Apollo

Bacchus. Quod autem de Pictoribus scribit Atti aeus , deficientibus antiquorum tabulis alia auctoritate probare non possum. Attamen AElian. libr. I. V. H. cap. XX. ejus imaginem βοςτρυχους habuisse prodit. Apud Poetas ejus coma passim aurea describitur Ovid. libr. I. Met. 16F. Hinc Xρυσοκομης dicitur apud Pind. Olymp. Od. VI. p. 7Ι. Xρυσοχώτας apti iEund. Pyth. Od. II. p. 29 quod per Auricomum Latini vertunt, docente Ill. Heinso ad Val. Flacc. libr. IV. 94. auricomum

611. de Apolline scribit: