장음표시 사용
201쪽
DIssERΥATIO DE manorum nominibus insigniuntur. Ita apud Hirtiuini in B. Afric. cap. XXVII L 3. 2. te incidit in navem , in qua erant durTiti Hispani adolescentes , Tribuni Legionum quorum Patrem Caesar in Senatum legerat.
Videatur hac de re Magnus AntiquitatUm. Conquisitor Sigonius de Nomin. Rona cap. III. in fine, Onuph. Patavin. de Nom. Rom. p. 2O 6. Edit. Graev. tom. II. Ant. Paullus Manut. in Argum. Orat. CiCCr. pro Ralbo & ad libr. XIII. Fam. Epist. Freinsh. ad Flor. libr. III. cap. XXL s sis. Haec autem , quae jam de nominibus Civitate donatorum disieruimUS, ad Paulum nostrum transferamUS. IX. Nomen Pauli, quod ante conver sonem habuit, nam de eo tantum nobis agendum erit, cum Paulus fuerit natus Civis Romanus erat Saul, Hebraeis quidem & Benjamenitis proprium, a Civibus vero Romanis omnino alienum. Hotting. Disi. Chronol. V. g. 4. Nec statuendUM Cum quibusdam , ut Erasino ad Epis'. ad
mide, Apostolum nostrum simul Paulum Saulum dii tum fuisse, ab initio duo haec nomina habuisse, quam sententiam j ire suo eruditissime refellit Uir singulans diligentiae Witrius Melet. Sedit. IlI. 14. Si itaque Pa li parentes vel emtio
202쪽
C1vITATE PAULI. CAP. III. ne vel donatione fuissent Cives Romani, Paulus cum Civis Romanus esset, etiam Romanum nomen serre debuisset. Sed
quid reponi mihi possit video ; eos scilicet, qui ita nomen suum miliarent, antiquum nomen pro cognomine retinui sic.
ideoque Saul fuiste cognomen Apostolinos ri Patrium, cum nomen & praenomen fuerit Romanum. Sed si1 Paulus tria habuisset nomina, Certe aliqua horum mentio fieret vel in Sacr. Litt. vel apud primaevos Ecclesiae Patres, nec in Epigraphis liti rarum videtur haec praetermissurus fuisse. Praeterea statuunt Eruditi , Apostolum nostrum , nomen in Pauli permutaste, quoniam nomen apud CXteras gentes, inter quas versari debebat, incognitum eraL Hanc sententiam profitentur summus Grotius ad Act cap. XlII. Comm. s. Ludov. de Dieu in Epist. ad Rom. cap. i. comm. I. Witsius in Melet. Leid. Sei .
III. p. 49. Vitringa libr. III. Obs. cap. III g. 18. Et Clarissimum quondam hujus Academiae ornamentum Roeli in Epist. ad Ephes. cap. I comm. I. p. 4O. QVibus addi merentur , quos laudat Solidissimus Alphcnius Prol. in Epist. II. ad Corinth. Cap. I. g. . Cur autem nomen
suum mutasses, si duo alia Romanis cognita nomin habuisset, quibus potius usus
203쪽
DIssERT ΑΥ Io Det fuisset, ne tam sacile absque causa Patrium nomen rejicere videretur, dc ea re Judaeos offenderet. X. Neque obstat . quod in Epistola XXXVI. Cici libr. XIII Fam. Megas dicatur Siculus, dc in Sicilia habitasse, cum CX eo concludi non oporteat, eum in urbe quadam Siciliae Civem permansisse. Siquidem licebat iis, qui vel eo , Vel quOCUnque demum modo Civitatem Romanam adepti essent, in aliis Provinciis habitare,& ibi sedes ac domicilium collocare Cic. libr. II. in Uerr. cap. III. VI. Caesar libr. II. Beli. Civ. cap. XIX. g. 2. Gus
edicto tota Provincia pervulgato , nulla fuit Civitas , quin ad id tempus partem Senatus Cordubam mitteret, nullusique civis R. paulo notior ,quin ad diem conveniret. & libr. III. B. C. cap. CII. g. 2. Erat edictum Pompeis nomine Amphipoli propositum, uti omnes ejus Provinciae juniores Graeci Civesique Romani jurandi causa convenirent. Inspice etiam
ad Libri VII. B. G. cap. III. Dion. Voss.
Hi erunt Conventus Civium Romanorum.
quales saepe in Provinciis memorantur, qui sunt Civitates , ad quas Cives Romani convenire solent agendae siuae aut publicae rei
causa Quae verba sunt Asconii Paed. ad Cicer. Libr. II. in Uerr. cap. XIII. In iis enim agebant hi, qui ipse Civitatis juro
204쪽
CIVITATE PAULI. Cap. III. 18 gaudebant , unde Colonias dc Conventus distinguit Hirtius B. Alex. cap. LVI. dc Negotiatores & Colonias Cic. pro Fonte jocap. I. quoniam Cives Romani , qui in Provinciis degebant, fere essent Nego atores seu Publicani. Plura Cel. Graevius in Praefat. ad Thes. tom. Ι.
I. Alia sententia proponitur. II. In A an otiabantur Judaei , qui sibi in variis urbibus Civitatem parabant. III. Quod facere etiam potuerunt Pauli Parentes , interque eas Urbes una forte habuit jus Municipii, quo jure tum facti sunt Pauli Parentes cives Romani. IV. Cui nihil obstat Cicero, sed potius favet. sui proprio jure e sua Civitate in Romanam transirent, jus cognationis amittebant. U. Alter modus , quo Paulus Civis esse potuit jure Municipii , cum jus Municipii aliquando quibusdam in aliqua Urbe P miliis fuit datum. UI. ψo jure Fauli Parentes potuerunt esse Cives Tarsenses ct Romani. Idem discrimen in Coloniis ob
205쪽
q. I. X dictis patere puto, Vir iam
Erii ditorum sententias satis infirmo niti talo , dc omnino Legibus Romanis adversari. Qilare pace tantorum Ingeniorum dixerim, in hanc sententiam pedibus ire non possum ante , quam haec impedimenta sublata sint: interea alia erit eX- cogitanda natio. Verum dicere, quo jure Paulus fuerit Civis , quaestionemque intricatam , ad quam tanta nomina offenderint, expedire, res in primis ardua est icdissicilis, de sorte temeritatis crimine notari meretur. At liceat hic conjecturis imdulgere, cum alio modo haec quaestio decidi posse non videatur. II. Satis ni fallor cuivis constat, Asiam antiquo tempore negotiationibus , , quae cas comitari selent, divitiis admodum celebrem fuisse, unde multi Negotiatores ex Civibus praesertim Romanis in eam se conserebant : ita Civium Romanorum , qui in Ponto negotiati essent, meminit Hirtius Beli. AleX. cap. LXX. 3 S. Cic. libr. I. in Ueri . cap. XXVII. Tum tabes
Romani, qui Lampsaci negotiabantur, concurrunt. Et pro Flacco cap. XXIX. Inter
eos etiam Judaei, hutpote gens divitiarum& opum , si ulla unquam, cupidissima, Crant, quales passim occurrunt in Josephi Decr. Asiat. & Rom. Et hos plurimum
206쪽
C1v1TATE PAULI. CAP. IV. ID divitiarum in Asia aliisque P. R. Provinciis corrasiste, quas quotannis Hierossit semam dσportarent, testatur Cic. pro Flacco
cap. XXVIII. Cum aurum Pudaeorum nomine quotannis ex Italia 2 ex omnibus Ῥαstris Provinciis Hierosolymam exportari se-leret, Flaccus sanxit edidio, ne ex Asea exportari liceret. Hoc intelligi d bet, de auro a Mercatoribus Judaeis collato eX superstitione in usum Sacrorum aliarumqire
rerum. Hi autem Judaei , ut facilior ictutior sibi negotiatio esset, in aliqua Urbe sibi Civitatem pretio precibus acquirebant; multi se ad Romanos. de quibus in laud.loco Josephile apud Gothost. adl. 8. C. Iust. de Judaeis) alii ad alias Civitates conferebant.
Cum autem per totam Asiam negotiarentur, quo omnia faciliora forent, videntur
in pluribus simul Urbibus jus Civitatis
comparasse. Vidimus quidem sancitumesie legibus Romanis, ne quis Romae &in alia simul Civitate Civis foret, at hoc in aliis extra Romam Urbibus licitum erat, ut in quot vellet Civitatibus aliquis Civi, esse posset. Testis est Romanorum iuris peritissimus Cicero pro Balbo cap. XII. Nos non possimus ct hujus Civitatis Romae;
ct cujusvis praeterea: Ceteris concessum est. Itaque in Graecis Civitatibus videmus Athenis Rhodios , Lacedaemonios , ceteros undique
207쪽
adscribi , multarumque esse eosdem homines Cisitarum. Ubi vide Abram Et pro Arch. cap. III. Itaque hunc ct I arentini ct Rhesiui ct Neapolitani Civitate ceterisique praemiis donarunt. Et cap. IV. Venit Heracleam, quae cum esset Civitas aequissimo Iure ac foedere , asscribi se in eam Civitatem voluit.
Uide dc Plutarch de Monarch. p. 826. Ad posteriora tempora pertinet inscriptio apud Reinesium. Cl. XI. num. q.
C. CALPURNIUS. ASCLEPIADES PRUSA. AD. OLYMPUM. MEDICUS. PARENTIBUS. ET. SIBI ET . FRATRIBUS.CIVITATES. VII. A DIUO. TRAJANO. IMPETRAVIT.
Et l. 27. pr. T ad Munic. Hus, qui manumissit, Municeps est manumissus, non domicilium ejus , sed Patriam siecutus. Et si
patronum habeat duarum civitat sm Agunicipem .,per manumissionem earundem Civitatum
erit Municeps. Spara hem. in O. R. EXerc. I. cap. IV. pleraque etiam CX iis, quae allata sunt, adnotavit.
IIL Cum igitur fuerit licitum extra Romam in pluribus simul Civitatibus esse Civis, quid obstat, quo minus idem secisse
208쪽
C1v1TATE PAuLI. CAP. IV. 19 Icredantur Pauli Parentes, ut suis inserviarent commodis , dc duabus tribusve Civitatibus simul adscripti sint, eX quibus una forte jus Municipii habuit, quo tum jure Pauli Parentes etiam s.cti sunt Cives Romani. Nullum enim Auctorem reperire potui, qui doceret, vetitum esse in Municipio 11mul & in quavis alia Urbe Civis esse, neque dubitandum, quin hoc L gibus Romanis permisiam fuerit , pra sertim cum in Municipiis ratio, quamobrem Romani suos Cives plurimarum Civitatum esse noluerint, Cesset, cumque
cesset ratio, ipsa etiam Legis dispositio cessare videtur. Namque hoc jus a Romanis
institutum est , ne Leges & jura Urbis
Romae , Cum eXterarum gentium Legibus id consuetudinibus permiscerentur. Haec vero ratio non procedit in Municipiis , cum illa fere propriis uterentur Legibus, qua de re superius egimus. Hanc autem hujus Legis ferendae rationem Romanis sui e docet Cicero pro Balbo cap. XIlI. O fura praeclara atque divinitus jam
inde a principio Romani nominis a Z ajoribus nostris comparata, ne quis nostrum plus quam unius Civitatis esse posset: dissimilitudo enim Civitatum varietatem juris habeat necesse
est. Id, adducto hoc ipse Ciceronis loco,
209쪽
isa D1ssERTATIO DE eruditissime, ut selet, eXpl icavit Cl. Schul tingius ad Ulpian. tit. XX. g. I 4. IV. Sed conturbare nonnihil rationes meas videtur Cicero libr. XIII. Fam1l. Epist. XXX. L. Manlius est Sosis. Is fuit
Catinensis , sed est una cum reliquis Neapo-' Iifanis Civis Romanus factus , Decurioque 2 Leapoli, . erat enim adscriptus in id Muni eipium ante Civitatem Sociis 2 Latinis datam. Ibi Manlius Civis Neapolitanus factus dicit sus Civis Catinensis, quod
indicare videtur, eum hanc Civitatem amisisse. Sed Cicero recte explicari potest hoc modo , Manlium hunc primum fuisse Civem tantum Catinensem , mox Neapolitanum,deinde Romanum; nam Civitatem Catinensem eum non amisisse , cum jure Municipii Civis Romanus effectus esset, ex eo colligo, quoniam Cicero in eadem Epiri
scribat: Mus Frater Catinae nuper mortuus est. Nullam omnino arbitramur de ea heta reditate controversiam eum habiturum ct est
hodie in bonis. Manlius hic Catinae hereditatem adierat, dc jure quidem , ut Ciceroni videtur, si autem non fuisset Civis
Catinensis eam hereditatem Cernere non
potuisiet, cum is, qui proprio jure fieret Civis Romanus, amitteret in sua Civitare omne jus cognationis, adeoque hereditatis ab intestato, eaque re nihil ex fratris bonis vindu
210쪽
e1Virgo PAULI. CAP. IV. 193 vindicare sibi potuisset Manlius. Hujus Legis meminit Plinius in Paneg. cap. XXXVII. Ubi de hereditatibus agit:
Haec mansiuetudo Legis veteribus Civibus servabatur: novi seu per Latium in Citat
tem , seu beneficio Principis venissent , nisi mul cognationis jura i petrassent, alieni mi habebantur, quibus conjuncitissimi fusrant. Nam qui in Civitatem Romanam recepti erant, a suis CXtranei habebantur, nisi simul cum Civitate jus cognationis a Principe impetrassent. Ita recte hunc locum explicant Erud. Commentatores, quibuscum facit Cel. Burin. de Vectig. p.
U. Subjungendus jam est alter modus, quo Civis Romanus Paulus esse potuit Municipium non fuisse Tarsum sapi a pluribus demonstravimus CX variis, quae huic
Urbi ti buuntur, nominibus; Verum, si parva fiat inter Municipia distinctio , facile haec Pauli Civitas conciliari poste vid
tur. Omnes, quos inspicere licuit Romanarum Antiquitatum Conditores, Municipium esse scribunt Urbem Civitate Roma na donatam. Sed vix dubito, quin non selum integrae Urbes, Verum aliquando ce
in alicujus pars, jus Municipii habuerit, adeo ut ipsa Urbs esset libera, seu alio so dere Romanis conjuncta, quaedam tamen N in