Homeri nepenthes seu de abolendo luctu liber in quinque divisus partes, quarum I. Parasceuastica de frugalitate. II. Historica de medicamentis. III. Allegorica de consolatione. IV. Anagogica de virtute. V. Symplerotica de avocamentis ... / Auctore P.

281쪽

Commune optare verbum, Reu fere mortuum, Prolem late potentem Vranide Saturni,

Vialibus Oimperari Pel '

Feram agrerilem, uentem habentem homisum amicam

diualis exissens nutridit olim JAlium Incolumitatis G embris eget suavem Aesici lapium, Heroem omnigenorum propulsatorem mor

borum.

Sed quid Chironem requirimus, si alterum habemus Esculapium M is est Homerus qui tramque medicinam , in sua admirabili poesi exac sim demonstrauit Qui est omnis Philosophiae auctor, lenitatem Epicurei, Stoicorum miscuit seueritati, tuo remedio velut Epicuro stoico quodam temperamento, Ut tam illi fas sit nominare, mentem struit, δίsensus ad voluptates conuertit. Quibus autem animum Communire opus sit, iam fatis supra indicatum: reliqua breuiter adiiciemus. Et primum illud non ambigendum sola sorbitiones, haud absolui Homeri pharmacum, cum ipsius pharmaC posias nullum Poeta recenseat effectum

282쪽

Sed statim ad Helenes narrationem descendat, hanc AEgyptiam temperaturam

inter alia excogitasse Helenam, expresse in quit ut plura superesse aduersus luctam prysidia, suo carmine recensita huius

modi documenta comonefaceret Carati tem ut uno v crbo explicem, euocatio est. Nam cum omnis nostra,tum sensio , tum cogitatio fiat per rerum species, a rebus ad sensus,i mentem derivatas,& ca In ni consulto tentanda sint, quae ne minimum nos ad tristitiam conuertant cuOcandus est ad ea obiecta antiarias, quibus iucunditatem haurite M laetitiam possit. Inter autem euocamenta , tria praeci pue commemorat cibos, Helenam, somnum quibus ea complector omnia: quae in Historia, & Allegoria superius nobis sunt explicata. Nam etsi morbos non revellunt ab animis, cui recta tantum ratione occurrendum sanant tamen Om motiunculas illas primas, quibus adolescunt affectus. Et cum inde maximum prouentum haud duxit Homerus silentio praetereunda. Percurram autem sit gula,

283쪽

DE AVOCAMENTIS. I9gula,interque illud potissimum me in admiratione rapit. Quid est quod faciat ad Telemachi Pisistratique oblectamentum iam undique Vlyssis memoria,& culpat Antilochi cxcitatis lacrymis, lenuo Regem Menelaum instruere mensas, ac rei Hom.ibi. zCrare conuiuium

Nos vero fetum relinquam , qui prius

incidit,

Cinnae rursus memores simus, sec. Nec primis epulis, longiuscula temporis intercapedo, S famem litimque, Ciborum , potusque copia profligatam docet frequentato Carmine: ια ρ επε ποGP Hom.ibi.

Quod Virgiliano si hoc exprimitur virgila. ρ M am exemptas es umor compres. ψς- , sus edendi. Quis hoc obiter factum dicet S non potius summo iudicio, doctrinam haud despicabilem contineri an si superis placet, is erit crapularum S ingluvie magister qui temperantiae, frugalitatis pra cepta frequentissimaq; exempla praestititi R a. nec

284쪽

HOluria

iso PAR QUINTA nee sibi dissimilis in hoc Menelai conui

suidas in uio, Vt notatum reliquit Suidas Nam Gnelaus Hermiones nuptias celebrans , ait,

' sum erat Vidit has repetitas epulas Athenaeus, singulariter esse sed non potuit Poetae mentem isthac speculatione attingere. Primum scilicet sympositim, hospitalita

πνῆνjα , δε του ii m Vους , κλα Θ μ vertit Interpres, sed non abs que lapsu, eoque grauissimo in Menelai conuiuio peculiare id es quod pransi confabulantur, deinde totis pedibi rursum prandium instaurant, o de gna poseea cum gemitu atque lamentis sermonem habent. Quandoquidem apud Homerum, leniab instaura tum conuiuium omnem ab oculis hospitum abstersit lacrymam, eoque peracto non ploratus,non gemitus, sed confestim post Helenae sermocinationem abducun

285쪽

tur in lectum atque istud ex primoribus Homeri versibus : quos modo adduxi mus, cuius verba, silis Verbis Athenae his infersit. Itaque aliter , si libet hunc in

modum verti potest. Peculiare autem , Homerus, apud Galenelaum inducit conuiuium.

Pranseo siquidem facit confabulari , se lotos iam rursim post lacryma conus ari , es coenae memore vit. Idem Homerus haud indigna quae ad hunc locum afluamus in Iliade cecinit: Non licet inam desere mortuum ventre.

neca aduertit: si υυμ λ ιο δε μνησατο cra

Nam se Niobe pulchricoma memor cibi fuit, Cui duodecim liberi in aedibus obierunt. Plinius addit rationem . tamquam ad Homeri Scholium MPm non ira luctusque tristitiabo omnis animi impetus cibo mo litur. Quamobrem nec ex iussita edulia, quae ipsius Helenes cibi vocabantur Ephippus enim apud Athenaeum, sua Ves

Homero

Iliad. I9. Palladas in Flori leg.

lib. I.c. 63. Senec. epistol. 63. Homeris iliad. a. . Plin. li. 2L, cap. L .

286쪽

ui cerebrum. Heraclit. in Pont. Senec. l. . declam in prouem. Cardan.desubt.li I 2.

16 PAR QUINTA cibo ψ λεως βρομα, dictos indicat de ipsae Apicianae artes malae, si antii ad hoc

remedium nec immerito apud Locros, quibus esiti mortuos prosequi interdi- et uniri defunctum , πειδιν - o mi ,

αγωχ postquam elatum onus e conuiuia agitant. Qua prudenti disciplina magnus

vir, Orator Pollio Asinius edoctus, nedum intra quartum diem , quo Aterium silium amiserat, vehementius quam n quam declamauit, sed eodem quo extulerat coenavit quod & D. Augusto respondime refert Seneca , cum mortuo in Lycia Caesare per codicillos quaestus es set quod in magno recenti lucti suo, homo charissimus pleno conuiuio coenasset.

Itaqxie indignam boni Philosophi, il

lam Hieronymi Cardani sententiam iudicabis quae auxilia aduersus luctum pericula tria statuit, lacrymas, suspiria, Minediam:vt ita lugere aduersus luctum sit adiumento ut contra aegritudinem egrescere, aduersus lethargiam indormire. quod nemo sana mentis ita esse existimabit. Nec culpet quispiam minus apte ad has epulas referri exhilarati medicamenta idque si ex usitata medendi ratione

argua

287쪽

DE AVOCAMENTIS. 263raguatur, profecto bene cum potiones frequententur scrupulatim confectae,mille rebus mixtis coinquinatae, quas nec Olfacere tuto M absque stomacho vale

Sed nos iuxta Homeri mentem,e doctrina Egyptiorum loquimur. Hi autem ἰα udis ' ξ ειε , ut clare inquit Isocrates, Isocrat in λ ια εχει μοι τλῆ τροφή θ' ημερω τας θω A. 1λικαυτα ς, ω ινους μυλ γ δρως ὐγχνο τους , εριαιρycio τους δ eg pij medicinam inuenerunt, non eam quae periculosis medicamentis utitur sed eiusmodi,quae cum aeque tuto umiposimi, ut cibi quotidiani,tan ta sitit tales habet, Ut nemo neget,eos salubem

rimis esse corporibus , est diuti me viuere. Adhibent tamen , ut superius diximus, Medicorum sapientissimi sub Nepenthus epigraphe,etiam Egyptiorum, id est, spa-gJri , Ut aiunt,arte nonnulla medicamina, quae haud in rem praesentem sperno, sed tota mei iuris est ea vel recensere, Vel approbare. Praestat tamen eorum obtem perari consiliis. Subsequitur ab Helena solatium, tum forma, tum interuentu, δίallocutione. Et primum ut hinc exordiar,

288쪽

Homer. 6.

a C PARS PINTA tam illustris forminae, in ipso tristitiarum puncto articuloque aduentus, i sei tia, dilui luctum dulcedine societatis demonstrat. Nam cum misero instrumentum mortis sit solitudo, hic magnopere cani cauendam esse Poeta docuit, itemque alibi de Bellerophonte verba faciens, his verbis: i; γ καππελον, binio sit, ἁ γ

Et ut Cicero Vertit, ut miser in campis moerens errabat Aleis Ipse suum cor edens, homi m vectigia vitans, erc.

Rut.Clau Notauit istud idem Rutilius Claudius i cuius Versus: Sic nimia bilis morbum a gnavit Homerin Sesierophon is Picitudinibi Nam iuueni ense saeuipstela doloris, Dicitur humanum dis licuisseegenu . Et quamuis δοσου et esse ερ ηρύα, aurea res solitudo est qui cum Antiphide afferat, prudentes, sapientesque viri Confirment; nam hoc ex Philosophia lucrum, iuxta illud Antistenis -ακε ωτώ μυλειμ, posse cum semetipse versari Re vera tam in ipsa solitudine,aut Deus,

289쪽

DE Avo CAMENTIS. 26saut Bellua, ut dici solet, cum huiusmodi quidpiam sit, ut bonos secum vivere doceat malis improba omnia persuadeat,& hinc vitiis obbrutescant suis. In luctus Vero aegritudine, cum in tumore sit ani mus, haud tutum vitam degere solita riam hinc illud Senecae stri Lugentem ii senec.epi-m mems custodire lemm nesolitudine a stψι ψ te utatur. Haud igitur occurrit Hospitibus Helena , neque in primis interfuit epulis sed post excitatas lyssis commemoratione lacrymas, in Corum Conspectum venit liquiquidem ut Philemon in Fran omicus dicebat, Philam, -quando moeror quempiam occupauerit, desse amicums videt, marret Inus.

Nam dulce afflicto est p

re ' inquit Euripides Nec cum adesset Helena, silentium continet, sed loquitur,

alloquitur. Hinc narrario illa quam tantopere in delinimentum ocrotas Macrobius Plutarchus sunt admirati ut eam solam,

aliudque nihil epenthes csse contende rint, Et quidem praeter hoc , quod supe-R rius

290쪽

166 P AR Q INTArius minime verum esse probauimus: magnam vim atque essicaciam volens, libensque impertior. Illud insuper addo:

huiusmodi narrationem , non solum οἴ-ς δομ ut inquit Eustathius velut necessarium epis odium, ad quarundam rerum

de Vlysse cognitionem, quae aliunde sciri

non possent sed principaliter, c ex proposito ab Homero contactam in lugentium hospitum d clectationem,& veri Nepenthus complementum. Quod ipsius Helena Verba per quam manifeste ape

Quare nunc conuiuamini sedentes in domibin, Et sermonibus delectamini decentia enim ordine dicam. Rursum S in hac causi, illud minime praetereundum quod huius Helenae orationis cmcaciam summoperem auget, Vt

desperandumst unquam aegrescenti alicui id contingere posse solatium,cuius adcXCmplar Utque Poetam decet admirabile,hoc tale ab Homero proponitur, c illud est, ut iam monuimus Helenae pulchritu