장음표시 사용
71쪽
νι A V D T A L AE I EXPLIC beatis in lices, neque quiduis aliud efficiant.
I Tertia quas lio ex occasionesuperioris quanionis mouetur, in qua demortuis mentio quaedam insecta fuit, ad suos alν diuorum casas pertinere, al, non pertinere arbitrantur. Res non ridicula modo .insulta sed ex antecedentibus expedita eΠ.Si quis enim totam itam secunὰῶ ututem egeri Aranti telis desinitione beatus est. Quare praeteratum 1llud tempus reuo- eari nullo modo pote TQ argumentum ocri totelis no in aliquastida ratisne,sita in leuissima opinione γuli fundatum est. Sic enim Justus ait, si quis maiorum Jorum gloriae non restondet, Tu marorabus tuis magnum δε- decus, magnamque infamiam attulisti: quasi tuorum turpitudam si elus
mortuos afficiat atque contaminet. 2 Vtitur autem coparatrone mino
rum non explicata, sed inuoluta, ne ιmpietas de anιma mortalitate coarguatur: sententia Aristitelis HL Multum refert in res nefaria, graue que gerantur, an recitentur in tragoedιa,quoniam illic e sentiuntur, Γ c commentitia snguntur in repraesentantur: si multo magis refert Itias accidat calam/tas, an mortuis r 1ltis enam experientibus res acerbasunt: sis qui
nulli sunt, i o Iuteles putat, elut in mbra obuciuntur. Nec mirum smiloteles ab Ostheniensibus crimine impietatis damnatus sit, quod do mata quaedam t αθεος α ὰσεζG peruulgasset. Sic autem de anima loquutus eii Ara Ioteles Cyt non modo cuique librum Vsum legenti,MFummis eius sectatoribus ac ιnterpretibus, Oclexandro cria error in ιmpia de mortalitate animae sententia fuisse )ideatur. ad quam impietate sit hei ter- multι Lutetis authontate dela sunt: atque ranam hodie ne ta mutata laberetur: quibus distulatio de animae ιnteratu iam Arelicum problema quoddam ef1. t ilias mini interesse γιdeatur,mortalis anima si an immortatis. ιmmo reo non problematis, sed γalde firmae coinanes que trabarianis inΠar esse dideatur. Sιc enim Iloteles de animae ιnteratu ratiocinatur: O nultam est proprium opus anima separatum a corpore, mortalis HAHaec propositio ab eo primo libro posita eis: ac ne quid inde mala se icionis caperetur. Otras dubitatione betatasd comuenti diffutatione assumptio aperte er pers cue con matur,Nutria esse proprium opus an aes ne carpin
nino e corpore nullam esse prostetur,m ideo in mortuis negat eam infs posse memoriam: intestigentiam ero quae prima, summisue anima amo est,totam cum corpore coniungιt, negatyuesne stetiris uiaιhris reta corporearum Iam esse. Quamobrem tametsi Ara loteles reticet, aut Iotius metu poenae publicae deterritus occultat conclusionem huius ratiocinat anitidi cile tamen nen es in distulatione de anima cἰm talis νομιν assum-
72쪽
ptiosuesumptasit, quid concluserit C A t intestigm.
Sed hae hactenus hoc modo definita declaratauefue- Cap. . rint: deinceps an siummu bonum sit - ἐπανάγω id est ex laudabilibcs, an potius ἡῖ hi , id est ex honorabilibus,insticiamus.Confiat enim naturale hominis facultate non esse.' Quicquid aureis. RIAid est laudabile est, ideo laudabile iuidetur, quod aliqua qualitate praeditum,ad abudque quodammodo relatu sit: iustum nanque m fortem, σίvtvno nomine complecta bonum iuirum, atque Esam iuirtutem non propter se quidem,sted ob praeclaras actones,operaque laudamus: σrobore corporis cursuque valente,caeterosique aliqua naturae vi m praestantia praeditos ideo laudamus , quod natura sint apti ad aliquod excellens S laudabale munus praestania. Quae vis nominis clarius ex deoru laudibus intelligi potest. quae si ad nos referantur, ob id ri-δculae apparebunt, quod laudes debentur hi qua non propter fefled propter aliud laudantur. Quod si labinoe, id est laus in his quae ad aliud referuntur, penitus es,
nemo dubitat rerum optimarum acpraestantissimarum nullam esse laudemsed eas multo nobiliori titulo nomineque prsequendas esse. Cuius rei hoc argumetum enhquod deos beatos,fartice ue ducimus,m ex hominibus eos,qui proxime deoru vitam imitantur. Idemque iudicium de bonis rebus S honestis faciensi nobis es: Nomo etenim febritate ἐκ ciud est laudat ut iustitiased ut aliquid multo diuinius S melius in beatis 5 Humis, S omnium optimis bonis esse ducit recte etiam vide ur
73쪽
τς A V D. TALAEI E X P L I C. Eudoxus voluptate Fummum bonsi terminasse: Na cum ipsa in bonis numeretur ,neque tame satis laudetur,satis co mari putabat eam laudassis omnibus bonis esse meliorem: qualis aute esset Deus, tale siummum bonia dicebat, quod ad haec duo omnia quae siunt in hominuisita, referuntur. Oratim enim, id est laus virtutis est comes: qua homines ad res praeclaras m honestas incitantur: ἐγκύμια aute a dotibus fas que corporis simul S animi petatur. Verum de bifice nominu rationibus accurare disserere magis proprisi sit oratorum,qui delectationis aut hominis ornadi causa laudationes striptitant: modus aure nobis adhibendus est,propterea quod haec quae
dicta fiunt satis doceat faelicitate ese i rocta p, id est, ex bonis honorabilibus oeperfectis: ἱdque nobis argumento est, quod foelicitas principiu sit, quo homini. c ilia S actiones omnes sterilant:principiu autem σcausa cur caetera omnia psint, caeleste quiddam se I uti I. id est sium mo honore colendiι,praedicaduque iudicamus.
I siuarta in ltιma quaestione de circunstantiis felicitatis distular*ne em. ἐπασε Γν,id est,ex laudabilibus κ μ ά- ρλιμίαν ,ex honorabitibus' qua duo cabula qua uis apud Gravas Uu plerunIue confusa tischolastica tame magis quam era sitatasubtilitate distinguit sublatos priore epitheta posteraus Jticet ιμιον, id est honorabile, mamme faeli- ιtatι accommodatum esse censet. 2 Prioris partis strogismus se est Laudatur ea qua ati Iua assectione praedita sunt,quae alio refersitur:
No igitur laudabili articitas. Propositionu quae ratio nobis adfertur' laudatur ιν bonus, irtus ipsa non propterse,sedpropter actiones: Ae
cap. 9. lib. r. dari quanta facta signa sunt habitus adlinetia, ait audamus issi bonismad Theodecte qui nihil agit, ι um irtute praeditsi credimus. qui locus csi erussit, neque enim actιones propter se laudabiles sunt,sed ruta te liscantur γιrtute,rua
74쪽
in se eram laude continet contradictione hanc falsim coarguis. Etscῆ propositionis ratio magis Aristotelis sententia ιnfirmare,quam eo mare idetur. nam si Drουνος, id est laus no est inferior Dei maiestate,quato minus hominis beatitare dedecebit' Nihil igitur in huius Humilionis argumetis
selidu atque expressum est, quibus επανος, id eiulaus a'licitate remouetur. lim,id est honos ει trιbuitur, triarue enim nome deIrticitate Perediti in affirmari potest necfatis constants γulgi testimania Ocristoteles ad confirmatione huius disimilionis titur: Aro enim Ἱνustus,nec docti omniisna deos no laudante sunt enim laudes M aliarsi rerum c dearti a d EB mis hominibus perfripta: Cr, t Quintilianus ait, proprium laudis est res Cap. p. lib. I. amplificare mornare,quae materia praecipue fuide in deos in homines ea.dit, tamen in aliorum animal uin carentium anima. Et ocristoteles ipse in rhetoricis no hominem plum in deu,sed etiam inanimata,aberramque animatiis Insiruodque laudaripraecipit: συμcωνcι- mουδης, φ
disserentia' Cr cum traque nomineoticitas appellari psit, ersotele in hac tota dilutatione non tam grauiter Cr a me HιIosiphari,quam leuitreers btiliter argutari oluissenuius niuersa oratione desumma bono gulis parti με exposita,m diligerer animaduersa ere ludem cocludere licebit hoc no libelli tu multa esse usos, peccatat, haec na animadue
s. Christianis cir bonis a tris esse singulam admonitis debeat ad legendos prophanos istos ethnici hominis lιbras no stultam persuasione, sid Cιri ιani iudicν libertatem prudentiamque adferendi: Nam t insigniores Ariasotelis errores summatim repetam, in breuiter an epilogum conseram,
Capite primo, Fines insipienter distribuuntur. p. r. Parum dι tincte docetur, cuius doctrinasit haec de maribus institutis. p. Iuvenis audιtorstotide ab ethica dioptina repellitur. cap. . Vana de rebus natis distinetio introducitur, nec ab iani Atele inhibitis libris obseeinatur.
75쪽
τ8 A V D. T A L AE I EXPLIC. cap.s .Henas in gloria falsa ratione irtuti tanquam Mi subiicitur,
Otiose rim in calamitosa mendacιter confingitur. CapA.Idea captιse in impie reprehenditur. p.7.Qua initio dιetafuerant,nugatorie repetuntur:
andantia ad felicitatem ulas stulta opinione definitur: Gradus in faelicitate perfectasulte Cr inepte confinguntur: Rationalis facultas falsea distinctione in rationalem Cr irrationatem stangitur:
Helicitas i sa tandem non sium falsa, sed etiam impia de i-
p. 8. d cristoteleam faelicitatem confirmandam aliena authoritates Di ira aggregantur. t.'.Deus I elut hostes Cr peregrinus ab iam Iotelea felicitatis Auitate excussitur.
p.ro. Delicitas in stafas consiluitur m nominatur: Fortuna modo t necessaria ad beatam bitum probatur laudatur, modo t araa mutabilis contemnitur ,sed non minus
cap. i I. Duu ana quaestia deposterorum casibus agitatur. p. I 2.Duferentia inter laudem Cr honorem centra Uum in consuetudinem loquenda traditur. Quae in hae dotitatione ta multa peccata reuocare homines no inlidos ab insana huius AH otelea authoritatis opinione Cr exsimatione debet.
st fidamenta est.dicet aliquis,Christiana religionis.Proh religione Chra- Danai cristoteles est funLmentsi religionis Christianae'. quo ludem iacta sad fundamentMNeque enim Ocrailoteles Christu entum aut silerat,aut credιderat neque hae idcirco 'ipserat. t Chri ιana religioni fundamentsi iaceret,rmo eros in Chr siana repara incidisset sine dubio Cιrisum in Christianos no minus oppugnasset,i Platonem locis omnibus oppugnauit, quibud de Des Ianctius aliquid in melius dixisset: a quo igitur in ad eada religione Christiana fundamenta sud iactu est o a divo Hierandimotas Aristotele era religionis ignar uisse eo mat. Lege,inquit, Platone, otetis reuolue Persutias,m probabas erum esse quod dicitur, Labor stultorum affligit eas: ab Augustino' at quomodo de prophana crisotele loquitur diuus Augustinus Dixit hoc iam teles adiunge illa petrae, absirptus est. Quid est cristoteles'audiat quia apud inferos contremi CAn dius muti So Ocristotelem Cr caeteros philosophos argutiis Γιῶ occecatos aeterna gehenaesentim subsicit: qua igitur fabro sae egrecisi Christiana religionu fundamentsi constituisi est' fatuis nepe Ari-
76쪽
saretiis. qui Aristotelis authoratate in admiratione capti nesio qua criptione duplicam nobis μlicitate facisi in probit nam humanἄ,de qua cristoteles alterῶ Humam .de qua sacrae literae,insaniares,si quisuersit, philosephι Δροι dicunturi erum iasotidus cir ineptus distin tionis error
diligeter nobis eo eradus est Satu, t opinor, superi antea docuimus Molotetis faelicitate reuera mundana anιtatem Cin ιmpietate esse. At suonapacto probari potes, hoc loco aut nicam esse, aut duas faelicitates saminM' Vna nobusit regula eritatis in his aestimandis disceptando sententiis, cum Dre,id est/um restate cosentiant evid igitur Deus do L minissae licitat Duplicemnestatuit is humanam, altera diuinam' In humana mundanai ita Νticitas nuda a Deo nobis proponitur: tota cosortatιo eius est ad caeleste illam aeternami iram: ilra meta laborsi no roram nobis nica proposita eis huius aut e Litae Ditu quas curricula ruaddam nobis δε-
cumeno, antequa dilum tramisi conseyuamur Ideos terZetuo monemur. t Deum Inice Hligamusim omnes no iras actiones,co IIa,cogitationes, mentes Amrue totas ad eius laude gloriamque referamuου. solicitas,d cent aliqui, humana mundanai ab Aristotele trarita no repugnat diuiana cir caelestimicitatised ad eam Vsam ducit. me dem Aer optauerim
atteras cogitatισnes hominum istorsi. t animaduertant quae contra Deum imprudentes Aruuntur. cristotelis Diuitas ad diaminii itatem dueite Videamus vi a Deo nobis descripta, qua ad caetiae aeternamque dita per-uemmus,cum ea denisue . Iuleia doctrana eonferamus . Si eode ducat, quo Mamur a Deo,profecto derum HL dire isi iter se Iotelis sin nἴ modo abhorreat ias Itoteles a severa caeIBIue ia ,sed retro ae deorsum esus retrahat,dubιu es nulti modo debet,quin Aristotelis Diis tri an de cotrariast atque aduersa diuinaefelicitata. Oct primοῦ erum ilh ea igitur m extrema. Deus enim docet nos nihil esse,us nobis misieris Q abiectis opem tulerit, nisi beatae itae docueritini udioia noII ora dux, authorim eo maior extiterit. Cristiteles hominem sibii confidere imιet,eumrue non via Deum enim Osri Ateles a Micitatas humanae quinsione capite nono amadauit declarat esse authorem, doctorem, mrem 6amicitatis aureae literae docent militiam,temperantιam, fortit dinem, prudentia Lomimbus a Deo tribu nec eas ιrtutes perfecta. ab Γ mine teneri,sed exiguas tantum earῶ mbras in ea cosici, quidem lamine diuino mbras imas efficienter Annoteles docet sominem non solas mbras ed ipsa lumina irtutum a seinosumere,suarue ipsusseola γι Crfacultate ιu iam emperant fortem, prudentemseris omLAteli no placet eum satis esse ad beatitudinem aptum rui deformis sit, aut cuivi carru
77쪽
aduersa Ialetudine torqueatur: Deus claudos,eaeras,gibbases, caeter Miue tiis corporis deformatos a numera beatorum non excludit, in per famem,
tim,morbos,tormenta, ruces, eculeis, ignes, aditum nobis in caelum promittit. criLIoteles ait neminem nisi diuitem, in quidem maximis Lustiis affluentem esse beatum, Gbi,coniugi,liberis, propinquis snucusatu habeat: Deus ait, diuiti introitum difficiliorem esse m caelum,quam camelo infor men acus. Aristoteli doctrina homine fines sa coniuge, Cr liberas miserum esse declarat Diuina doctrina in caelibatum, in coniugium in ita laudat: quinetiam caelibatum multo praeIIantiorem Cr laudabiliorem eoniugio esse monet, cristoteles negat quequam esse beatum, qui genere familiaque sit ignobili: Devi dero 'siatores,faeneratores,fabres ingricolas, si uos,eaeterasve MNIIotelis quide iudicio mundi opprobria non modio ad filicitatem,sed etiam ad principatum faelicitatu adoptauit. Aris Ioteles constituit summum bonum in popularι quadam praedicatione Cr gloriae Dein in odio hominum in maledicitione: Ara Toteles in prosteris rebus, Cr ia
aluntatem nonramfluentibus: Deus in rebus aduersis, quibuι pius amminexerceri probarsquepsit: M quemadmodum apud poetam est consoletarse illis resima conseiatione, orsan in haec olim meminisse iuvabit
Per arios casias,per tot discrimina rerum
Tendimus in Latιum,sedes bifata quietas Oaendunt: His faι regna resurgere Troiae
Durate, in osmet rebusseruarasecundis.
clamobrems Artitoteles ab illi Vse Deo, i multi alii quondam,exe rari posset, lumenque Euangelica eratatis intueri, libros suos damnar eatque incederet: serue miserrima Cr in licioma caligine mentis occaeca tum Ibisse praedicaret: no ueseruos tam impia in Ieruersae opinionissu risimas in amenti mos appellaret. Minime igitur decet nes, qui erae lu- eis possessores ideri olumus, ab authere suo damnataου tenebras, improbato que errores tam ardu tamque pertinaciter defindere, Crgigantum mene eum Deo eritare bestum impium Cr nefarium pro homine ethnico gerere. si famobrem Palde mirandia est hominis huius authontatem tam sanciam grauemrue esse, t quae ruinam Cr exitium γerae pietatis adfert, s nisa rebeianis fundamento a Chrantianis hominibus habeatur. τελος.