Audomari Talaei In primum Aristotelis Ethicum librum explicatio

41쪽

esse moderandum: quod exemplo fabri S geometrae δε-

claraturi quorum uterque cum rectum angulum inqui-ra non eadem tamen ratione cotemplatur sed ille quidem quatenus resti anguli cognitio ad operis sui fabricum confert: hic vero quid si qualis rectus angulus, considerat quoniam in contemplatione aestimatione veritatis versatur. Idem faciendum in reliquis studiis nequa seunt a proposita distulatione aliena, pluribus ver bis exponantur, quam ea, quorum gratia omnis di 'utatio atque in Glutio si cepta fuerat. Nec vero seunt omnia declarata seu causissed multis in locis rem esse, satu e ἱ o lendere, ut etiam in artium principiis. Hi enim primum m principii ,rem esse principiorum au

tem,quibus utuntur in fundassis disciplini alia flectan

tur indusione,alia sensu, alia consiuetudine,aliaque a tio modo,quorum singula quantum cui que natura feret,illumia m explanata esse oportebit: magnopere si quidem proderunt ad ea, quae deinceps nobis explicanda sunt. Principium enim plus e hquam dimidium to

tius rei: multisque rebus, de quibuspon agitur, persti

cuitatem σ lumen allaturum est.

Cum Aristiteti esset comtiatum,hοmιnem ad beatam γιtam perducere, placuit ei, priusquam in iam deduceret, magnifico prooemio ad onlitatune quadam Cr pompam ingens totum hoc studium commetam.Nam e -- cetitiam farticitatis requiras,eam in Fummo bonorum gradu statuit: e dignitatem doctrinae, reginam omnium artium huic muneri praeficit: e δε- ceri rationem. facilem methodum pollicetur:siue auditam persenam, setis ιros bonos, huius ia in laboras scios requirιt, improbos procul reiicit. Post latam ma fetiam praefationis expectaba, t more Cr inst/tuta legitima artu in doctrinarem ma breui ma ia ad beatam itam

42쪽

IN PRIMUM ET HIC. Al

male tu ambagibus in Huerticulu nos elusit Cam dum attenderemus, t era foeticitas nobis ab ιEo definiretur, in cotentione in altercatione doluptatu,honoris, ιν tridiuitiarum,in Idea nos errare,peregrana fue ceegit.Sed tame domum inquado redeamus: erroni duci hac demam concedamus, mari iisdem reliqua Ma n Dilat: rseisimilis erit in s nisi cauteprouιdeamus, in itis aut certe riculosiores laram praecipitabit. Sequitur enim tertia pars Esutationis, rn qua dum semimam suam deperfecta absolutasti inlicitatis eo mare θμ ιn Lιrico ersatur. 3t tam turpiter ruat m doceri, quam FNeriores hi, quos erroris in insicitiae eodemnare no dubιt-ιt maduertι autem in informari homine beato duas Anmteticae rationu partes esse, quarum γna definitionem beatae Uta quaerat,altera repertam partibuUnguia explanat in eo mat. I Vt gitur Ia in orrine progressitur oratio,quaeramin iram .m cum Aristotelesi pse humus, quid si extremum bonata omnium, quod in se numeros amnes beata

itae contineat. 6 hane de ιtionis inuestigationserincipis philosoph- fuatuor hypotseses praefatur: a Darz prima γera vides,sed nihil nisi

nugatoria iteratione habet: na pramo capite satis probarzera quot artes essen totide artiustere exsere es: in has exApia illustratur, quae tesimonio iam Ateia ipsius in Quintiliam se a esse ossedimus. 3 Secuda ιn eodem Milo nugationis est,qua exsectao capite generiae natione summi boni antea traditam in cognitam si Misa Cr inutiliter repetist 4 Cr tertia

primo cap. dicta iam fuerat de diuisione isi in perfectra impermos. quid necesse es m arte,qua pelicuam in facilem breuitate desidera rem eadem saepius inculcare is quarta ero etiam sepothesis exsecta. capite ιteratur, qua felicitatem statuit esse absolutissimum inperfectissimum bonum me Ocra teles Icut Socrates in Psilebo Platonu)μmmum bonum ab adiunItis eammendat, quod sit perfectisiimum, C eipse cententum: argumentum de absolutione 6mmi boni ex definitione sumitur,

ο γοῶ se fretisimus simplex primi generis:

Bonum eropter quod caetera expetuntur, jsium nunquam napter

aliud, persem mum est:

43쪽

mox definiet, no modo summum bonum no arbitrer, sed ne bonum quidem, quemadmodum quοῦ res CV Dc- frutabit luribus )erbis disseram. Nam quod ad assumptionis approbationem duas rationes attulit,ad eas facilis esεre'osio. Puu enim primis Graitianae religionis elemetis institutus hze dise ilitudinem no irrideat' T Hanos, oluptas, irtus,quauis bona perpesint tame ad felicitatem referatur: faelicitas ero nuruam propter aliud opiada es . Nam in sacris diuinis literis ,ritas nos admonet felicitate Ethnicorum ng modo n* opiadam,sed jugudam Cr execradam esse:quippe qua nulliam ex Ethnicis hominibus nquam beatum Cr faticem fecerit, atra ero potius omηem antiquitate perriderit, in perpetuis aerumnis Crealamitaribus addixerit. 8 De altera probatione similiter iudica mea. Na quemadmodu beata ita omnι genere bonora perfelta cumulata. In itaseipsa contenta nihil maius aut perfectim desiderat .sed gulam ineptem ridicule copiam cr satietatem in summa bona phdssthus de it Ps satis esse inquit dicimus n; i siti, parentibus,tiberis, Aiugi,

eneris amicis in cιuibuε: qua defusdem homo ad societate natus est. Quid

argumero tam per*ιω; fas. ποιci quid Stoicis dico' imό ero is Christia ἱ restgdere homines ere beatos n* magnitudine facultatis Creopia, sed anima irtute satietate sua metiri : qua qui praediti sunt, seli sunt diuites,seli t ait Cicero) psident res studia. μου sempiternas, sitis. quod prurium est diuitiarum, tentisintsuure W:satis esse putat,quod est: nihil appetat,nusta re eget, nihil si deesse sentisit,nihil requitat: neetaikm auaram cupiditatem ,sed repugnatiam quadam ιn hae . Cri Totelissime a stoici ipsi nataret. Quid enim minus Asentaneum est,quam res maxime disiudias,maximeque diservates, irtutem Cr fortunam inungere' fortunae,qua nihil ci into latius,nihil leuiu beatam , tam alligare'

t s quod fati rime Cr 'queri meso Olubilis ista fortuna rota erratur,repete e beata sat miseriquia desinis babere,quodsbi,quod ρο- retibus, quod liberis, quod aiugi, quod amicis Q ciuibus satu esse psit.

t o Et ratio Ariatitetis male accommodatur. No enim si homo ciuitis est, necesse est eum multis opibus abundare, Pt beatus exi Iair Cr in ciuitate multos esse miseras, quorum egestati succurreri,dsues ilia beatus beatitudine Dam offeret.Itaque hac rationesti reges C principes ruibus infinita is in copia auri in ageti ad largieda suppetit, set beati,reliqui in Auitate miseri Cr infelices, Π qui ne forte ab hae sitelea fen-teria statim prouocet,quae summam iniuriam pauperibus facit, superior δε- snitio retractatur, esque noua alia fluutituitur: qua tame eiu εἰ est, equo Quesi erterit Aristoteles,iustam mi eram reprehe nem minime

44쪽

psit effugere. I 2 Summum ianum, at Apse colentum dico, quod δε- tractis reti uti bonu bitam per se expergdam, Cr nihil requirerem es ito uod qui de prob fi de era felicitate dicatur: es enim bonum abseluti simum,sed non ea absilutione quam Ar ut es arbitratum in bonum δε- ipsi colenta, sed no rasatietate,quam illistatuit. haec duo sunt adiuria faelicitati sed γitis ad mundana C falsam faelicitatem accomodata.Quod sequitur, di eti- ndis c derandum HI .cupit ilia nobis probarchomini, in quosummum bonum insit, nihιl deesse ad beat; iaetam quam ob causam uia paulo ania docuit salicitate Getersecti mil. Fias contentis

bonum.Nonnesunt Ua acute insubtiliter dictassint sane. d proxima nequaqua apte cohaerebui. I3 AdHi enimsummum bonum, ruauu perfectis simu st,addito det minimo augera amplificari: quid minus probadum es,quam extremum bonorum esse abstulisimum,m tam aius in pers

Aiu eri posse ut inquem esse beatum, neesatis beatum'quod enim summum in maxιmum est, huic nihil,quo maius sit,adri 'tes: Deinde quidatiu onzsubtilitates argutiae Aristotelu, quam inquod esse seummis bo'um,no tame ιmmum'm aliquod abolutiomum,no tame abstuli mum' quη oratio hominis est intemper ris, nec quid ι dicedum s attPὸ

considerantis. Itaque locus hie de additameto bonorum ad beatum tam a

Stoicis grauiter in accurate repreheseus en,qui ita distulat hominis supremum em totu in hominu pote late esse positum in perfecta, nec fortuna prostrem aut aduersis rebus augeri aut minui,sed ex suisimilibus laquam granis aceruum spare: haec autem grana quae in hominis potestatuunt,hone laseia sunt,no fortuita. Et Cicero,ψιllud quidem,ait,consentanesi eis, sae dista γυιum tria genera bonorumsint quaesentelia e 3 Peripateticorum e. beatior fui uesit, quo sit corparis aut externis bonis plenior: t foe idem nobisa' baisum sit, M qui plura habeat, in quae in corpore magni aesimam eo sit beatior se enim corporis commodis compleri beatam Pitam putat: qua stoicorum animaduersione quid Hrius' an sellarum lucolis lumen aeteri arbitramur' Cryuι γιrtus sit quida metis est ausione ortunae m cor- ru,ne el nebulosae quid flestulae lucem in hae comparatione obtinet,nee

ilam mometum habP ad beate metam, M Stoici no flum rem di tar,sed etiam Christiani Misco mant. Quam est igitur haec aggregatio

bonorum cum manis Cristilis tum atra opinionem dere iudicantism,Creotra rerum naturam eratatemque repertast I4 Atque hactenus Arast

45쪽

ctissimumseeipse contentum,insint in absolutaDelicitate , si tame horum de omotelea dra ere Cr apte con marι poterit. Is Deinceps inusi-gat propria notione inde itione rei Hi apsta,id 3summi boni,sed

tanto errore tanta gnora tragant a cofusione: , qui in plana facili γλincedere steret,haereat insalebris,auisursum ersias ascendere,deorsum emsia praecipitetur. Quamobrem Chri lianas homines qui minus i ta pericula animaduertunt, comonefacieris arbitror,quam omnib- ω iupraerepideu sit Arastoteles. Nam si hunc erronem ducem sequantur, non ais beatam astam,sed ad mu nam peruenient,rden miseram,rnorticem,aerumnosam.diabolicam. Is Principio quid si summum bonum,inuesse tur in actione propria hominis rationi congruente,quae miata exercitatione, tuo bu, ita bene in Aeoler traducta perficitur m c ummatur. trui in tali adtione γis Christianus nunruam reperiem non enim summu hominis bona est,mundans cristotelicas irtutes in ιta persequi ed cume ita diuinis irtutibus er beneficiis ornaim excesserit,in caelo diuina luce Cr claritate fui: nec illud pro ιοῦ est hominis, sed comune cum angelis. . t istud inquies .cristoteles ignorauit credo equide, obez tuam causam magnopere AHIAtele errare dico: erum quea odsi reliqua Mapergat, ιdeamus. II Posteaqua probauit aliquz esse propriam actionem hominis, qua nuda alia natura psit Uurpare, quanam si x tripartita diuisionefacultatum animi quaerit necesse est enim Dproprisi illud munus hominis sit aut iuere, aut sentire, aut ratione 3ti: at primum nobis eum plantis Cr biniis, secundum etiam cum beatis commune e T. Relinquitur igitur illud tertium ratione γri,proprie ad hominem flectare, nec in Lam aliam remposse transferri: I 8 deinde dero rationalem animi facultatem duas in partes diuidit, nam obsequentem,altera imperantem: sed subtilius Cy argutiin,quam erim Cr aptius: nas quidem is est animi rationis apos nec appetitus illesensuum propterea rationalis diceris est, quod rationi pareat, errationu ιmperium, consilium rutheratatem seruatur. Hoc enim argumento eruus rationalis eri qui stanis in calcaribus suisisseris parebis: Cr canis rationalis,qui ad nutu dominι se totum accommodabit quod cumst absurdum,nequestasias diter digni lato nomine γι- debuntur, quanuis eos interdum ratio negat in moderetur, noverin atrue apud poetam rex ille Olus:

Luctantes Pentes,tempestate uesonoras Imperio premat re γιηcia Cr caueresianat: Illi indignantes magno cum murmure montis

Circum claus fremunt es det tilus arce,

46쪽

Sceptra tenens, motatrue animos, in temperat iras. Quemadmodum estur nec equi,nec eanes,nec γenti,sic nec appetitus senseum , fuantus rationi pareat, rationalis appellandus est. Is Hactenus

anuestigauit proprium munus hominis in anima positu,quod est 3ti ratione, in suo tandem definitιonem beatae J ita repertam putat sergismus est

connexus prima moiae s proprιῶ munus homιnιs est conuementer rationi iueres.mmu bonum est actio mentis rtuti consentanea,in ita perfecta: Proprium autem munus est hominis rationi congruenter agere: Summum ιωIue bonum sit adtιο mentis γιrtura consentanea, in

ita perfecta. 2.o Hec ΠιncΨιum in fundamentum en μνύAteleae felicitatis, id est impietatis: ponit enim Cristoteles felicitatem hominis in actione Mi tutis humana m mundanae, hominemque iis confidere elut authorabeatitudinis fae iubet: at HLcimus a Chri Tiana emtate hominis a se ipse bonum nullum esse, miserumque esse,qui se Fa rtute forticem in beatiam putet, Des nihιI attribuat. Diuus Mugustiam, Philosephi,inquit, hu- De γerbis sus secuti aliqua putauerunt non esse beatitudιnem, uis secundum carnem cpostili iurecim bonum hominis Oluptatem posueriιt: isti Epicurei dicti seunt ab Epicuro qu/dam authore suo. al, extiterunt,qui a carne se remouentes, in totam stem beatitudinisDa in anima FG con tuentes,psuerunt μmmum bonum in irtutesea: tales phιlosephi stoicι nominati sunmili secundum carnem,si secundumse nee i ,nec illi secundum Deum uentes. rat Epicurus: falsim enim est beatum esse hominem.cuim in factu es imius animae eius: beatus ergo est cuius est nome domini Jes eiuε. Et paulo Dii: Epicurus itaque in corpore pane ummum bonum,in carnestem possit: sed Stoicus in anima ponens μmmia bonum,in sestem posito homo autem Epi

ris Labet: quem tamen philosephῶ miseratione dignum esse iudicos quid

enim in tanta furitione explicanda peccauit, comum gnoratia temporum

pre tui. Inciderat in ea a te, qua dolitisimul in indocti delut notitiae adfle eritatis caligabat, Cr pro pietate impietate, o rel/Pones perstitionem,pro dero Deo ιmpiu cacedaemone colebant: Ara Ateia,myua cui reliquorum eteril ethnιcorum ignoratione miserandam esse arbitror: at --

suulti sud moles erut philosephum tantum in tam excellentem errasse d. i.

47쪽

nnocentia.

non pεtui praedicant: Cr hae eredulitate confirmata Fhola ieri dia η- mones Panas in impias ad huius erroris defensone confingui: quod rLstisteles de humana faelicitate loquutus fit,no de era Crperfecta: quae sane di Anetio erisiima ea. Inteles de humana Cr mundana faelicitate, quae ιmpietas est,non de Huma Cr caelesti, quae a Deo nobis proposita est,his Lbris distulat.Verum acute philosephantis est, non quid quisque dicat, sed

quam redie dicat,animaduertemphilosephia enim ad γeritatis inquistionem, non adfluitarum opinionum defensionem reperta est. Qua aute est i ta felicitas appellanda, qua quι habet,psit esse miserrimus Sumamu homι-nem aliquem ethnicum stes enim exemplo Deile declarari poterit temp.-ribus Ara Lutetis,omnibus AraLIotelicis νιrtutibus ornatum.forma Cr ιntegru corporu iribus praestantem addamus etiam opes,demus honores oniugem, liberos, propinquos, amicos: cum fuerit is sne sidcisne pietate ne Deo ne γera religione,dubitabis eum miserrimia ιudιcare,ruem Deus tu flιwmo russicro damnatum,in locum de Imatum miseris cum principibus tenebrarsi praecipitauit'Puam tu mahi igitur cini teli articitatem praedicabis, qua qui praediti fuerunt ethnici, reuera insertissimi fuerunt, meum peruersis stiritibus in sempiternam abiecti miseriam'sedpotest homo

dicent 4 riuotelei ne cognitione Dei er era religione in puris nat ratibus,optimas esse praeritin moribus: ideoque beatus secundum opinionem Arasotelis. Audiat igitur qui errore tam manisi a impietatis defendunt,

non philosephi alicuius ethnici, sed diui Pauli,id est sani mi, eri --que philosephi contrariamsententiam: Omne, inquit,quod non est exsi-

deleccatum est quam dium Augustinin assumst: cntoriisti in sine scamnino nuta cuiusquam bona opera existimandaseunt: quoniam omne quod non est ex eleccatum es.Idemque Omnis, inquit, infidelium ita peccatiι est, Cr nihil est bona nesmmo bono. bι eni deest cognitis aeternae incomutabιtis Peritatis,faφι es irtus etia in optimis moribus. Finge praeterea MAHIntelis arbitriia homine sine religione, sine pietate, sine deo: is . Cristotelis definitionesorens in beatus esse poterit. atheil enim homine esse temperante,liberalem,sortem,mansuetum, iustu,caeteri ue ot Los irtutibus ornatu quid obstabit' inque ita ιmpios in atheos homines licet reuera miserrimositame Cristotelis doctrina beatos e ciet quo quid p test esse abserdiuinquam doctrina ne quis, elim, miretur a nobis Labotica appellar/: ex antiquis enim oraculis,quibus cacadaemones praefuisse μ-mus ustitia fortitudo, temperantia, reliquaphilosephorum Pirtutes doc bantur,ad earumque studιam in amorem homines inuitabantur,m a contrariis γitus deterrebatur: cso Uruidem Glauco Lacedaemonio percom

48쪽

IN PRIMUM ET HIC. sa

tanti, an depositam apudsi ab amicis pecunia negaturus est, restondit nihil interesse,an Deum tentat et, an ιδ um Iaceret: ιtaquesere, xt tota δε- mus eius periret,quod ita paucis poII diebuν accidit. Idemque Lacedaemoniis desa ' de ea lentibus dixit, artam nuda realia,nisi auaratia teraturam: Cr praeceptum ιilud quod erat Delphis ins pium γνυθι Moeυ a. ιdeILnse te Vsum. Socrates apud Platonem sic interpretatur,cole pruritiam tib . de phι-m iustitiam Cr tigillatores antiqui leges quae do tranam irtutis tradῶt, losephia. a certis diis quos cacodaemones fuisse collat, acciperesi profitebantur, t Salo

obrem Labolus quavis impietatis insiceleras auisor C autor sit, tam e tin terris diuim numinis maiestate si edicaret, homines falps -- tutum mbris in se.am secta, id es empiternam miseriam pelliceret, Arissotelicas istas irtutes proponebat , praecipiebatque: quas quι adepturin esset,eum nihilominin infarticem Cr miserum fore intestgebat: qua arte his non cristotelem tantum,sid infinitos homines instaudem Cr errorem impulit: hic eos quibus erum iter ad beatam Ῥιtam, era religio, verus Deus ignotus erat, decepit, simit, induxit. Primus igitur OGIHoteleuarticitatis lapis avtilaris alde debιlis est infirmus,immo corruptus, putrefactus, in quo nustasilida CY expressese caduca Cr flagita domina bea

ita persecta, ndique completa ponit Ocristoteles: in ita autem haemortali in eaduca felicitas omnino nuda est, nedum in perpetua, in ad βι-

premum diem continuata. a Deo enιm o .mam beatitudo nobis in caelo ο- 'nitum in terris dum hane ita degimus,omnes misinae,calamιtates,amnae, quae simpiterna quietis CV latina sectu comperantur. Nec dιitinctione ιχ Pa opus est sanulit hanc dubitationem D. fetu nus, quem saepe nomina: Mata .inquit, ita non est nisarernae hanc olunt omnes ad tam De edis magnam possessionem. Cr tam grandem 'licitate.qua itur, construxerunt Atost. ι iam erraru philosephι in ah dixerunt hanc, alν dixerunt non sane, sed sane:tenuit illos ia erraris, quia superbis Deus resistit.Nec ero pluribus argumentis disserendiι esse arbitror, praesertim cum anter homines Chrasianos constet, siti luce ipse clarius faelicitatem in hae Pisa quaerendam noessem cum hae mortalis ita desierat,m caelo expectanda, cum animus peris petua diuini numinis contemplatione tefruetur. Quamobre,cum era D-ticitas hominis neque sit actio mentis irtutι consentanea, t a nobis Lllutatum est, nequesit in hae ita nobis iteranda, ideant qui ethnicum hune philosephil tam arcte tenent.accurat erue defendunt,quam iperam,suam

Mnenatam, ruam testiferam, ruami insistam religioni eritatι Chri-

49쪽

stianae alant atque tueantur. 22 Me deinceps prima illa felicitati, informatio primis Cr rudibus pictorum lineametu ab Aristotele coparatur. δε- lent enim pictores lineari quadam pictura mbratili imagine imum

carbone aliquo rudius es gere,postea adumbrata suis coloribus riadere crabsoluere nec tamen in Ari totelis tabula,quam nobIs exhibust, adumbrationem γllam icitatis sed potius picturam quadam infelicitatus Terede toto opere aestimare olumω, γιuam CV expressam cernere possιmus. 23 Quod de artibus addit, qua non eodem tempore inuentae in abso- .lutastat, id quidem erum est,sed tamen inepte ad id quod πιtur,acrem modatum: Aliud enim est artem inuenire, aliud muentam a m ordine declarare: nec seruitur,o disii inae ab exiguis initιὰ profectae progressione temporis in toga rerum obseruatione sesunt, a tyra errasse muentae δε- cerι tradisue debeat sed contra omnino ent, xt a clarioribus rebus ad mιnus notas,ab niuersis adsteciatis,a perfectis ad imperfectas deducatur. Itaque fallitur Oo Ioteles,qua artes primiιm rudius Cr Imperfectius,deinde politius tradi putat oportere: Longe enim di ferunt obseruatio artis, in descriptio: Haec a genere ad steties sibi subiectas defendit, ilia a rebus singulis ad

communem generis notιonem asierit: Haec ab animo adsensus,in a sensibus ad animum fertur. 24 me ad excusandam ruditatem huius definitionis Crexplicationis tolles illud iterandum Cr inculcadum fuit, orationem rebus quae dicuntur,similem esse debere; in moribus autem in tota ratione beatae iuedi nihil esse, quod accurata subtititate in limata deritate indigeat: tanto enim diligentius Cr accuratius bona Mnia Aristitelis

dixerim) de beata ita, quam de careris philosophiae partibus praecipiadum

L quanto res quae hac doctrina continetur,caeteris rebus excellitior C prae-santior HI: in caeteras enim artibus ea tractuntur, quae aliquam ita DILtatem adferunte in hac summum bonum suo referuntur Omnia,Fuaesunt in ita expetenda,quaeratur cuius diligens tractatae tanto magis partibus omnibus proderat,quanto a filius HI ad rectοῦ ι nitituendum itam fiamma bonum quam quιduis aliud anima C scientia tenere. ItaIue philosophus in confidei atione in ritimation elicitatis non fabros rude; cr imperitos, thdc loco μνι titetissed doli imos quosque m acuti mos mathematicos imitabitur di quae de beata ιta dictaaβnt, non pingui, quod aiunt, Minerma, seia accurata Cr diligenti tradiatione meritationeyue perseIuatur as Ac nequis serte ab Aristotele causam aliivam,aut rationem insitura de tionis requirat, hoc loco admonensi. Hi principium esse huius artis, caput num Ara liteticodet, tui ne dila dubitatione itilla etiareddita causa,sectatoribus . Niloteticis credendum MendumIue str

50쪽

IN ΡRIMUM ET HIC. D

Pνιncipia,inruit ille, exquisitis rationib- eonfirmari non possunt Definitis severior, i huius artis principium: ExIustu igitur rationibus probanda nobis non est. Quod aute praecipit. t principia diligenter definiantur,inteirige de Leiones cir diuisiones,quaesola sunt bene traditam artium principia.faciles, exploram lesectasii esse oportere. alioqui νιHcula res praeciperetur, t pri

mae,not simae,cianwma res de tantur. Quomodo enιm definiretur prima de itιοnes Vtilιtas autem principiorum a Platone comon Iratur, lauda

turque. nde. Lutetis hune locum trana te Principium,ait, D ea in Lib. 6.de prouerbiis,totius fam dimidium dicitur: atque ιllud nimirum recte coepisse Repub. omnes magnis laudibus esserimus sed illud, t mihi quidem γι detur, plus e 1 quam dimidιum. nec quisquam hae, νιι redies satis promerato laudarit. Cosideremus hocseptima capite,ἴ Christiani,qualem somini aelicita

tem ristoteles non depιnxerat: cogitemus attente, cum Ocri utiles tam mιrisce principia commendet, t desuis dubitari notit, quae tamen no mo-

Lfalsa sunt,sed plane impia. t m definitioneserticitatu os erimus: eum ipse Platonis eterum philosophorum principias non erediderit , t nos rubet seu credere,sed matitiosi me cantradixerit, quid de huι- hominis

calumnus,/NoIIuris, erroribus rudicare debeamus.

Atqui non flum ex conclusione, γ' bis ex quibus Cap. 8.fit oratio ed etiam ex peruulgatis re decantatis veterum stententiis siummi boni cognitio nobis eruenda est: nanque verum cum vero constentit: fa*ῖm a vero protinus disentit. Cum igitur tripartita fit ratio bonorum, fortunae entis oe corporis,quae versantur in animo,certissima serent, maximaque bona: m actiones virtutis ab animo proficisisitur: quod cum recte, Gad veterum sententiam accommodate dictum sit a nobi tum etiam illudpraeclare posivum, certis quibusdam amo-mbus beatam vitam contineri:sic enim foeticitas hominis in animi bonis, non in externis vitae commoris sita est. Huc etiam pertinet, quod communi sermone celebratur, eum qui sit beatus, bene vivere, virtut que con