장음표시 사용
221쪽
ste Pastoris dignitate meeedere . Sie Concilium Nicaenum tempore Constantini eoactum , & a Silvestro I. EeeIesiae Pontifice comprobatum , historici quique gravisi fimi prodidere. Ex hoc arguimus cerid, Concilii Nicaeni statuta eerta esse , quiaeertum est , Gynodum Eeclesiae Genera- Iem , Romano Pontifice probante, errare non posse. Generalem vero fuisseis . nos docet historia , qua habemus, ei universitatem Pastorum non defuisse. Plurima eiusmodi sunt, quae communi histori eorum eonsensione firmata, eerta nobis dant argumenta ad Theologicos discursiis. Quis enim , nisi stultus, non modo negare , sed etiam in dubium vertere , quς omnes asserunt eontigisse . audebit Quid enim millius . qudim si ero dilos, qui in Nilo sunt, aut alia genera monstruos belluarum, quae in mari gignuntur , quς-que esse omnes testantur, nulla esse dicamus , quia nuu quam vidimus Si deis medio tollimus id, quod nobis historiae omnes, & testes graves afferunt, nega himus etiam Indias esse ἔ & qui Mediterranei sunt, nee unquam mare , aut naves viderunt, mare , & naves esstis . negare poterunt; dari Leones, Phantheis ras , Elephantes , ut fabulas ὸeridereis . Ita planh haee omnia sequentur, si quod omnes historiei afferunt, ad nos reviniscendos non suffetat. Bene ergo seripsit Iosephus lib. I. contra Appionem e Re νa historia indietum est, si de eisdem reobus omnes eadem dieant, atque conscribant . Et Sanctus Augustinus lib. I. de moribus Eeclesia Cat Iiea e. 1ν. Si fata sum dicatur, quod omnes naurant historiae , consequetur , inquit, omnium Iitte. rarum fumma perversio , or omnrum , qui me maria mandati sunt , librorum abolirio , si quod tanta popuIorum religion roboratum est,tanta hominum, ω temporum consensione sematum, in hane diabitat/onem adducitur , ut ne historia quidem vulgaris em possit, graviιaremque obtinere.
. III. Regula diseernendi inter Historieor. VII.D Rima regula sumitur ex homi. L num honestate, atque integrit14
te , quae omnino loeam habet , est M .uae narrant histori ei, ea, vel ipsi vi erunt, & se vidire testantur , vel ab his, qui viderunt, accepisse. Pleraque huiusmodi inveniens in epist lia Cypria. ni , Ambrosii, Hieronymi, Augustini , in libris quoque huius de Civit. Dei, i. DiaIuis Gregorii , & in omnibus fere Doctorum Ecclesia feriptis: in iis enim. quae isti aut ex visu proprio , aut ex dicto eorum, qui viderunt, viri alioquin integerrimi. εc sancti, mendaciun aliis quod suspicari , grande piaculum est . in re Erasmus, & Heterodoxi reiscentiores saepe errarunt; quid enim I iiseentius , ac immoderatius diei potuit , qu m Hieronymum afferentem Matthaei Evangelium Haebrateum se vidi me, imo ilis Iud describendi eopiam habuime, in hoe virum sanctissimum, ae doetissimum mentiri Regula haec in prophanis quoque
historicis locum habet. Quaedam enim Iulius Ctiar, quaedam Suetonius , quae dam Cornelius Tacitus , quaedam Pluintarchus narrant , quae auctores ipsi paristim oculis eonspexerunt , partim acceperunt ab his , qui ea praesentes adisspexerant . In hisce vera auctoribus . tametsi pietatem, veraque virtutum ossi is ei a spectare non licet, licet tamen proinbitatem quandam , bonitatemque naturae eonjicere. Ruidam enim aut veritatis ais more inducti, aut ingenui pudoris verecundia, usque aded a mendaeio abhoris ruerunt, ut Ia in pudendum fortata sit. histori eos gentium quosdam veracioressuisse, qutim nostros; qui saepe studio parritium nimium addicti, aut vera ex odiotaeuerunt, Sc tacent, aut ex nimio amore aliqua non vera, & aliquando inepta . .& puerilia iis , de qu bus scribunt , affinis gunt. Et hoc, non de prophanis solum, sed etiam de aliquibus sacris histori eis diis
stianis vitar Sanctorum s Ιουδ Me inearis eaptius, O integriar Suetonium res Crissarum exposuisse, quam exposuerint Cais abolici , non res dico Imperatorum , sed
222쪽
eibus , & plerumque vanIs , ae ineptis
praesertim revelationibus , & miraeulis, mentes mortalium ad Sanctorum cultum accendere voluere , nil aliud egerint , qu in ut veris propter salsa adimatur fides , vera aequE, ae falsa ab hiretieis rideantur, & quae severis ab auctoribus pla-nE veracibus edita sunt, ea etiam revOeentur in dubium. Nee novum est , nostrisque solis temporibus caeptum est , veras Sanctorum' narrationes labulis intermixtis contaminari s multa Sanctorum acta it interpolata reperit Gelasius I., quae proinde in Concilio septuaginta Episcoporum reprobavit , atque spuria , vel suspecta a legitimis, & genuinis separavit. Ηoe idebmonitum volui Lectorem, ut 1 quorumdam salia imaginatione eaveat, qui res Sanctarum praeclard gestas non se puta tegregi h exposituros, nisi eas fictis reve lationibus , ae miraculis adornarint: dum inque studio erga sanctum plus aequo a r pti, illum extollere supra cςteros putant , Ecclesiae Christi vehementer incommodant, impiis non levem subsannandi occasionem praebent, piis vero lacrymandi . Hi ne secunda regula hro historiae iudicio erit , ut eos historicos reliquis a teseramus , quos insenti severitati quandam prudentiam adiunxisse , & ad eligendum, & ad iudicandum eognoverimus ἔquos insuper ad scribendum excitatos fuisse amore veritatis, non complacendi, aut adulandi genio . Et fioe locum habet nedum in rebus, quas nee Scriptores viderunt , nee ab iis qui viderant accepere; sed etiam in iis, quas ipsi videre potuerunt , vel diim viverent, contingerunt . Unde colliges primo, minorem fidem
per se sibi merito conciliare historicos ilios , qui stipendia a Principibus; vel aliis
accipiunt, ut eorum facta enarrent, vel in eorum obsequio commorantur. Dixi
per se , nam esto illa, que pertinent ad talem Principem possint esse illis magis nota I prudenter timere possiimus, ne potius
adulationis, quam veritatis amore conscripserint . Caute ergo legendi sunt: & o servandum, quomodo se gerant ii, scribendo . Si enim , qut aliquis minus recte gessit, recenseat late historicus, omissis,
vel leviter pertractatis illis, quet honorufich gessit , ae laudabiliter, lic t hie sue rint multa , & insignia , illa vero pauea,& Is via: vel vice versa narret solum la dabilia, quamvis pauca, eaque eXtollat ut magna, praetermissis minus laudabilibus. quamvis hςe nee pauca fuerint, nec oeiaculta a Hie meri id in suspicionem venit, ne simulate , de passione odii, aut amoris aut adulandi aLamo potius, quam amoraveritatis eonscripserit. Cauth propterea legendi sunt, qui de aliquo errore, veIhaeresi suspecti, illius haeresis, vel illi
auctoruin historias narrant , diminuti eis nim esse solent in iis , quae contra se militant, emisi autem in iis , quae sibi favent: & plerumque sibi solum favora. bilia plus nimio extollunt , dc aliqua salissa comminiscuntur. Secundd. Minor quoque fidet habenda est illis historicis, qui quaecumque a quo. libet ferme ad se delata , nullo habitu delectu, in annales suos congerere soli. ii sunt. Tertib . Tandem minorem eertItudunem , ae probabilitatem per se habent scribentes illa , quς suo non eontingerunt
tempore, nam sic ex sama, audituqueis multa necesse est ut proserant . Haee inindicavit Card. Baronius ad an. 34. num.1 7. his verbis. Non parum certὸ int res in veritate historica disquirenda, auissorum, qui res gesar scripserunt . quoviκσinx ι empore , euiusque fuerint erudiationis , atque exi imatronis, Aabere ea
ptores rerum perspectarum , ac eorum a. ιate editarum , pietatem , ae virtutem
.um doctrina, se veritate eonsunxerint, ωt planὸ digni sint, quibus fides integra adhibeatu ν et soli sint , quibua eateri asesentianior et foli dem que δει , quibus re ιi ui qua sciverist , vel scripserint, tauisquam ab ris accepta refrant. Lichi autem historici , qui scripserunt ea , quae
suo contigerunt tempore , regulariter majorem fidem mereantur; Interdum tamentotest esse veracior historia scripta ab ilisis , qui postea scripserunt. eo , qtiod coingi aliquando possunt histolici ad reticenis da multa, licet publiea. v. I semipublica, viventibus Prinipibus, ac aliis , quo rum facta piaesentia sciibuatur . Insuper C ex dum
223쪽
dam scribunt ea, quae suo quidem tem
vore contigerunt, in remotissimis tamen
Ioeis acciderunt, ideoque fieri potuit, ut mendaeissima ad eos delata suerint, quς detecta, a posterioribus fuerint seripi ribus emendata . vel tandem qubd quires praesentes scripserunt , eas , ut supra dicebamus , non eX veritatis amore,
sed prout eos animi affectio serebat, eis
Tertia regula est. Si eui historico a ctoritatem. Ecclesia tribuit, hic procul duis hio dignus est, cui nos etiam auctoritatem adjungamus. Contra vero , cui Ee-elesia derogavit fidem , ei quoque nos meri id fidem derogabimus . Porro , cum Gelasius Papa historiam de vitis Antonii, Pauli, Hilarionis, 1 S. Hieronymo conscriptis, cum omni honore susceperit, & collaudaverit Orosium, Se Silvestri Acta , sicut & Eusebii Chronicon non repudiaverit, ea & nos suscipereis, nee repudiare debemus; M si quis alias historias reperimus , ab Ecclesia vel col- Iaudatas, vel non repudiatas. E contra vero eum idem Gelasius inter Apocrypha amandaverit Clementis libros ocis, Acta Andreae, Philippi, Petri. Thomς nominibus falso edita , librun de insanistia Salvatoris, alterum de eius Nativitate, librum Pastoris, Aeta Theclae, de Pauli , aliaque ejusmodi, ideo haec omnia tanqi iam nullius auctoritatis a Theo- Iogo habenda sunt . VIII. Diees. Gelasius inter Apocrypha re ieeit etiam Eusebii historiam , &tamen ex ea Theologus saepe suinit a
Respondeo , Eusebii h storiam a Gela
so partim approbari , partim improbari; approbatur ob rerum notitiam singula Tein; improbatur ob Iesu ad Abgarum ep stolam ab eo relatam , quam ibi Gein Iasius reiicit , ut Apocrypham a ob nimias origenis laudes; ει ob Α tiani do. rmatis suliginem. qua aliquis do hii toriam suam maculat, & Arianorum patrocinium . Unde Sanctus Hieronyin is ep. ad Pammachvim , fit Oceanu n : Et
εἰ asta eam inquit pulabrὸ Eusebius istoriam texuit , sed impietatis πιιι ais erit mus propugnator est, & epῖ . ad Ctesiphontem de Eusebio , quem linquit fuisse arianum nemo est , quι neseiat . Mare eum Synodo VII. actione 6. te stimonium Eusebii esset prolatum, Epiphanius respondens. Eusebiur t inquit Pamphili in testimonium dueitur . qui a.
omni Eeetisa Catholica nostitur Patronus esse Arit hareseos, quemadmodum in omisnibus conseriptis fuit, expositionibusque eontinetων cfre. Ex hac ergo parte Eusebius iure . eiusque historia improbatur,
dum ait, H storia Eusebii Pamphili spο-er pha. Ex alia vero eam probaver.it dicens , Chronia una Eusebii CGariensis, at qua eiusdem Miraria Ecelesiastica libros , quamvis in primo narrationis fua Iibro tepuerit i errorem Arianum scilicet sorendo ω postea in laudibus. ω excusatione Origenis unum compiqueνit librum rpropter rerum tamen notitiam singuIarem, qua ad instrumonem pertinent , Qquequaque non dicimus renuendos . Eius pro inpierea ulus elt ictimionio Uigilius tria constituto. Et Peιagius II. epist. 3. ad
Eliam Aquileiensem , Q alior Episcopos
Mea Eusebii historiam i npens E commenodavit nis verbis : Quid namque in Isareis sarebis ora gene deterius, ε' quid in Hi-soriographis inveniri Euf-bto honorabiliatis pote I Et quis nostrum nos iι , in Ilis brir I uis quantiam Urigenem prseontis Eu februs attollat ' sed qu/a Sancta Eeelesia suarum fidelium eor a benignius , verba districtias pensat , nee in hareticis sensum proprium testatis Eulebit abso lυε- re potuit et nee νωνι m Eusebium laudat ἐOrigenis eulpa damnavit. Ecce quom
do absque ulla contrarietate unus Pontiis ficum Eusebii historiam laudat , quam alter condemnarat . Imb uterque , quae sana sunt laudat, quae vero suspecta uis terque damnat . Plura hae laudatus Caisnus de historia, ae historicis congerit . Criterium eorum Deiens , Sc semper eis rudith . Nos in loeis his Theologicis sitis. superque Studio sunt detinuimus. Qui plura optarit, Canu n adeat : Nos inteis ri in e v iii balo ad ii ueriora Theologiae transibiinus.
224쪽
Eorum, quae in hoc Primo Tomo L Partia
Acari nia Parisiensis . Vide Paria
siensis . Academiarum auctoritas . pag. 121.
Adriamιν IL, quid senserit de Ilonorio res. Adrianus UI. an erraverit albanis Papae epistola damnat Mono-thelitas, infallibilitatem asserit, eamque sexta Synodus probat. 1 I. tempore Passionis fidem non ais miserunt; & dato, qudd amiserint , Ecclesia errare in fide non potest. Ta 3.
Arianorum rempore erat Ecclesia. I to. Ariminense Concilium an erraverit 3 117.
Wtieulus fidei non est idem ac dogma fidei . . in Q thea propositio. 4 i. S. Auet stinus Romani Pont. insallibilitatem non destruit 248. I 6. . nee Patrum auctoritatem. I 8. In materia
gratiae multi faciendus. x gr.
tuit contra Papam, quanti sit faciendum t6 . . a quo tempore desierit e Gse legitimum : quomodo ab Eligenio approbatum I6I. a. Basilius prudenter indulsit silentium de Spir. S. divinitate Macedonianis , no tamen Honorius de una , vel dupli ei operatione in Christo Monothelitis.
Biblia quomodo a Clemente VIII. emen.
Bonifaeaut UIII. eius Constitutio non fuit, CIemente v. abrogata . ibid.
C a nonina eum Theologis rem parati .
LM. quorum auctoritas , & in qu bus praeferenda sit δ 3bid. Canonicum Ius quibus partibus constet ibid. quanistae auctori tatis sit in rebus Theologicis' ira. iss. Canon istarum sententia quale arguarentum praebeat m. Canus Melchior laudatur. 8 . rat. 8ce. Carbo Ilea modo est Ecclesia . II s. Censura propositionis ad quem spectetr 44. Certirudo , quotuplex o. Cb istus Ecclesiae non deest. I 4. - . C lastinus III. in materia separationis conjugum causa haeresis ut Doetor pri
Coneilia. Quid tenendum fit ut in eis definitum . in Quid sit Concilium. et is Quritu plex . Ir7. Ex quibus constare dc b. at Ii . Generalia nee convocata, nee eonfirmata I Rom. Pontis firmum a ceu nentum dare non possunt. IIIa nec, etsi convocata , si ab eo confirmata non sint . ito. bene tamen , si convocatΣ .,& simul eonfirmata ab eo sint. xxo. &e.
Patiores omnus eongregati errare non polliunt. lxx. Ixt. &c. id non negant Patres. lx6. neque lactis probatur. x 16.
χαν. &e. xas id de Coneilio Generali per Paeae Legatos celebrato m. Coneilia non Generalia 1 Ram. Ponti f. non probata pro fide certum argumenis tum non praebent . 131. benὶ tam ea si probata sint . I 1. Coneilia Iud ica an erraveri t. 1 s. Coneilii Patres verh Iudices sunt.x .r έ. C. neilii auctoritas tu quo differat ab auis ctorit. Scripturae r I I. III. 6ζc. noulaedit Papae in uili bilitatem. 13 3. LIM
Conelusia Theologica . s. o. st . Eu Congregationum Decreta quantae sint a ctoritatis 3 18 . Istoa Conimbricensis Aeademia pro Papae tu salis libilitate. 16 Constanι inopolitanum III. , seu Synoduς V l. an erraverit e m. 21φ. an eius acta suerint eorrupta abr. Tutius eli, non errasse , nec damnasse Honorium Papam ut Haereticum. LI'. Constantiense Concilium circa superioritatem ejus ad Papam exponitur. G1. D
225쪽
Damasur Papa petit fieri Synodum
Generalem ad condemnandum Mais cedonium . Is z.ereralium libri quale argumentum prς beant. III. I l. Nerretum Gratiani quibus auctoritatibus constet, quid Palea nomine I 17. uanisti fini faciendae I 28. Dia I ni a Theologo non indigna. 13.1A. D.arina Saera homini necessaria . vi Ece.
quid per eam intelligat D. Th. o. purETheologica , quae sit &e. nociva fidei quot uplex ν 3ε,-& .mgma Fidei quid sit is. De et eTe ab Ecclesia propositum. ib. in quibus
dogma Catholicum fit fidei dogma hoe, an sit articulus fidei &ci dogma non idem est ae doctrina . 43. EΕ olei . Eius propositio ad credendum
requiritur. 23. H. nee circulus vivitiosus committitur. xet. Ecclesie nomine quid veniat y in. - 1.1. I 3. Romana Ecclesia veritatis magistra. 3o. quid sit Ecclesa Tox. ro . ab ea certum trahi potist argumentum. 2.4, haere lici resutantur . to 4. Los. nunquam to ta di secit. Io'. ad Ito. &ta vera Ecclesia monstrari potest ab. ω ad IIo. Arca est . di ovile . III. in quo Oves sunt,& haedi. Ira. Ecclesia quomodo sancta r a. m. ad eam pertinent peccatores fideles, quomodo 2 3. Grςca schismatica non est vera. 1 4. mortuo summo Pontifice ac hue perseverat. 1is. est etiam nune vere Catholica. ib. xis IIutherius quid egerit erica Montanistas. I 1.1 Iiboritanum Concilium non erravit. 216.
a tempore monstrari Ecclesia poterat.
Et be tim II. Contil. erravit. HS Erronea propositio, quς st. l . errori proxima. errorem sapiens λ 4r. Errores. varii errorum gradus. 16. Occ. Eugenius In non praefert judicio Papaeiudicium Ecclesiae . 164
Iastici. M. u. Fidei dogma quid sit as. te. Fidei articulus quid si t. Fraue rediensis Synodus erravit errore susto GGoicanus Conventus Rom. Pontifici asserit insallibilitatem . IAI. 14s. Geι sua Papa quomodo inter Apocryphareiiciat Eusebii historiam ν - . Graea Ecclesia schismatica non est vel
s. Gregoriur In eausa Cςlibatus Subdiaesisnorum Siciliae non pugnat cum Pela
siim sapiens y AO. Hierosoldimitanum Conei lium norma alio. rum , ex quibus constit II .mDalensis Academia pro Papae insanis bilitate. 16s. Historia humana, eius utilitas, . 198. 199 aoo. eius auctoritas in Theologicis. Loo. xor. reguis discernendi inter histori-
Homo non deterior brutis, etsi suum finem per se nequeat attingere . I. mn rius Papa damnatus, non ut hς reticus. 112. 13 . non tamen excusatus. ibid. ID. 14s. Is pastasum trium controversia. III.
Infauibilitas Rom. Pont. Vide Ram. Pont. per omnia secula probatur. Is . 132. eam non evertunt Pont., & Concilia. x x. I 3. &e.nec Academit. Is 3.16o Iriuriasa propositio. 4 . Innocentius L quomodo petiit Synodum
Innaeentius Iri de formi sacrament. quῖdsenserit tam 161. Ioannes XXII. non agerendo , sed optinnando dixit. Ho. noli contradicit Nicolao I v. de Paupertate FF. Minois
Denaus Rom. Pontis. insallibilitauin aia
Iudaica propositio . 43. Ius Canonarum. Vide canani a , Decre-
226쪽
Lateranense R., quid senserit de Conisellio Basileensist 36 . 3. Leo Papa L. quanti factus a Coneilio Chalcedonensi . is t. quare petit illam
Synodum m. 114. II. non damnat Monorium ut haereticum . . Is titio x. Conei lium Basileense vocat Conis ciliabuli im . 167.
Iuberius Papa eur petiit Concilium a Constantio is . non subscripsit sormulae haereticae . . . 138. I .i Theologiei, qui, & quot 3Α. quom do ex iis Theologus argumentetur s. Academia Papae insallibilitatem asserit . 163. I 69. Lutherus Patres contemnit. I O.
MMedonianἐν silentium de divinitate Spiritus Sancti prudenter indulsit S.
Easilius. N. Maximus Honorium ab haeresi de senis
ultimum finem attingendum . 4. s. N eeessarium. Quotuplex sII. Synodus non erravit. IIo.
liter sentiant S. August. & D. Thom. . Quae requirantur ut aliquis sit Eecusiae Pater t I. Quale argu Mentum ex Patribus, sive divisim, sue collective aeceptis su nere pcssit Theologus ara. ad uti stat testts Fidei, dc Do. ctrinae Eeelesiae x q. eorum scripta omnia saltem, non cadunt sub dubio. 17'. t o. pluris auctoritatis ii sunt, qui de aliquo dogmate ex professo scripte
Paulus I si Romanos Pontifices non declarat saltibiles. I 63. Pelagius m quomodo excuset vigilium h149. non pugnat cum Gregorio L rso. S. Petrus. ωomodo super euin aedificitur Ecclesia prae est eris Apostolis 143. 44. quomodo Personam Ecclesiae gerebat ibid. 1 D. Paulo reprehensus. I 46. 47. vitio conversationis, non dogmatis.1λω et 48. primum haereticum damnavit .
UIUOpbi Gentiles, quia sine Theologia,
erraverunt. A. 1. eorum auctoritas an Theologo serviat IO4. I l. quom d
adhibenda δ rys. quam fidem saeiat
Potiva Theologia antiqua . II. utῖ-litas. u. t O. ad obscura Scripturae lo-
P opstis haeretio, erronea Ste. 18. &cipiarum aurium offenfiva . 4 a. math sonans. ibid. sinplietum seductiva, sthis. mattea &e. alu d. improbabilis. 43. Protestantes Scripturam esse in aliqui obscuram , negant. V. Scholasti. cos oderunt. 19. ad x s.
RRatio naturalis qualiter serviat Theo.
logo Is 1. 10 . Retu Iarum Iuris, quis auctor, qualis auctoritatis xl . IR Romanua Pontifex dat Coneiliis firmitatem . II 8. r sequent. , ut privatus Do.ctor non eli insallibilis .iso. Iso. Inis fallibilis in rebus fidei, & morum toti Eeelesiae proponendis. 139. 14 . ex Seriptura probatur ib. Iaa. I t. exem- plo Synagogae . r42. I 41. ex D. Thoma. 244. ex Gallicano Conventu. I 4s. hoe privilegium antiquae Ecclesiae non fuit ignotum. Mo. factum victoris. 6c Steis Phani. Is i. cur petierint Synodos conis
vocari r xst. Is 4. etiamsi eorum iudieitim sit insallibile . ibid. supposita Romanorum Pontificum errata, & repugnantes ecfiuitiones. VI. II l. dcc. non se
227쪽
se pro nunelant fati biles. 161. nee Concilia eos fallibilcs declarant . I6s. distinctio inter Romanam Ecclesiam,&Romanum Episcopiam non probatur. 363. I 64. an errare possit errore Perso. xae I64. eius insallibilitatem Parisienis fis Academia , nec tota , nec semper dene Eavit. 26'. io, eam aliae Academiae profitentur . Ax ins. Rota Ram. Auritorium unde ortimi, cur sic dictum, & quantae auctoritatis xu I.
Scandat a propositio quae sit ' 4t.
Schismatica propositio . 4 L. Echolastia Theologia .a s. eius antiquiras. II. &c. quovis tempore in usu. ibid. &e. ea usi Christus. Paulus , Patres . ibid. &e. quomodo Datnascenus, & Petrus Loni bardus eius au eores sint ρ x3. non reprobatur a Patribus . 1 g. nec a Prulo. 1 f. utilis. In &c. defcnditur ii iis , abusus damnatur. 13. ad in
Sche Iastis . Vide Theologi. Srientia qu d , qnottiplex 49. acriptura Sacra in quibusdam ob cura .
25. II. I s. verus illius sensus , a quo
guitur . Dies aliquando etiam ex mystico . ibid. ex accommodat itio nunquam . 3. variae editionis. titinum trahatur argum emum gr. eius auctoritas auctoritate Concilicrum maior eli. t 37. &c. semus Sac. Scripturae . vide Scr/PIura . Eimpraerum seductiva. 42. Siruius Papa quomodo remiserit Zouosum ad Concilium 't. i a. Is SieIbanus L Papa veritatis assctior. iso. I. ejus controversia cum S. Cyotia
tio non obest Romam Potiti f. iii salti-hilitati . is i. non est lapsus in erro-
Et e bantis 1 I. an validum judicaverit Bapti ima in vino collatim p 16 I. nucga , csto deseceiit , non ecfici t
' Tmeraria propositio, quae si t. T. .ugio . Nomen . apud Pasa nos quot uplex y x. apud Christianos.
a. s. homini necessatia . h. &c. etiam' ad res naturales vestigandas. s. o. ad salutem quomodo p r. 8. Positiva , de scholastica . discrimen inter utramque . g. &e. antiquitas utriusque . 11. . dce. Scientia est. so. in viatore . sci. st . etsi actii non evidens. sa. s . ω balternatur Scientiae Dei, & Beatorum minus propriE . s s. manebit in Patria . 6. quomodo evacuabitur 3 1χ est suis. pernaturalis solum extrinsece . LO. &C. eius obiectum est supernati irale solum radicaliter . 6A. in est specula uva simul , & practica . cc. in &c. remtior . & dignior aliis scientiis . o. I. Sce. cst sapientia . 11, an habet pro obiecto quod D um ut Deum a I . pro cibiccto quo divinam m. diata in revelationcm . ibid. St. alia ut obiecta materialia. D, Mia est argumentativa. 8 r. circa principia qua modo sis trat sti gi. 8 r.
Theologiei loci. Uide tiei. Theologi Scholastici nomine quid et 2 L. in pretio habendi . ibid. auctoritatis quanti sint divisim , & collective i s.
veteres , Sc moderni . x84. qui recentiores spernit , spernerct, & veteres . ibid. tum Canonisiis comparati. 1 Ss. I 87. S. T. Oma mens in sua sumnia. I. circa Rom. Ponti scis auctoritatem . & iii sallibilitatem . t 44. de D. Putro reprehenso D. Paulo. I 48. Traditio nullii pleX est. sq. m. regulae pro discernenda una ab aliara .roo. e X qua frmum argumentum suis matur y Iol. rox. ad haereticos consutandos maior vis in traditione , quam inscriptura . ibid. quς tenenda ut ibi/. IM
ira notum. I x. firmat Rom. Pont.
in fallibilitatcm . ibid. non ericommiliai cavit Asiaticos . ibid. x T. Is 8. Vigili,s Papa in caulia trium Capitulo