장음표시 사용
411쪽
X X VIII. Divisio in versus reserenda est, uiliores Scriptorum, quanquam alii malint, illam tribuere Esdrae xS3naoogae, unde etiam Thalmadistae, teste Elid, dicunt in tractatu Megilia cap. s. sol ar. Quemcuης versum non distinxit Moses, nos etiam novi,dhtinguim et in distinctio autem in capita fuit humanae industriae, atque tribuitur a quibusdam Stephano Lanethono, vel Hailoni Caroldinali, unde etiam in Bibliis variat eapitum diviso, cum, qui illa ediderunt,non selaia primam adstrictos esse existimarunt vide ih. o. Quanquam Iudaι moderni distinctionem in capita non rejiciant, sed approbent, aestiment. Divisio denique Pentateuchi facta est in v rias sectiones, quae ves literam veli vel tribus literis aut triabus literisin indicantur quarum Author est incertus. XXIX. Errant autem r. Iudaei, qui eum Elia LevitI x serunt, totam Legem fui isse quondam quas unum versam, sive unam sententiam rin dii em ab Authoribus factam negant, ge Ua Drethis Tiberiens bus, uunt. a. Dubitamus, an, qubd Sixtus Senensis asserit, ante quin entos annos nullus fuerit liber V. T. vel Ebraicus, vel Graecus, cum istin Ξione aliqua capitum 3. Illi qumque Iudaei nondum satis solidὰ demonstrarunt, quod demonstranadum. qui iterariam n et in Pentateucho occurrentium, originem a Mose vel Esdra arcessunt dubium quoque, an divisio Pentateuchi in quinquaginta quatuor sectiones sit tribuenda Mo, Se non potius Esdre eum illud non videatur posse probari posterius autem verisimilius, certumque antiquam esse divisionem V locorum Actor eL 3 8 27. ne non Actor Is es. 21. XXX. Divisio librorum . . facta est in historicos, quatuor se. Evaxgelistarum de Actuum Apostolorum . dogmaticos,
pistolas ta viginti munam: de Propheticum Apocalhpsi scit. Jo- unae . dupliciter vero subdividitur Codex ille vel in pam te qaeatao , vel in partes tres. Prior divisto in partes quatuor tali modo supputatur , ut prima contineat quatuor Evangelia, se historiam Cis I; Secunda Acta, sive istoriantis Apostolor et Terti a Mustolas Apostolicas viginti Q unam: Quarta deni ue solam Apocabni Johaaenis, librum unicam in toto V. T. propneticum. Posterior divi O, parumper a superiori di ercni, est trimembris quarum Prima pars e prehendit libras Historicos. s. Matthaeum, Mareata, Lucam Gohamum V Acta Apostolorum. Ee 2 Secunda
412쪽
Secunda pars continet libros dogmati Os sve epistolas vidiuti is metam se decem Pauli adustas Ecclesi.as, videlicet ad Romanos, duas ad Corinthros, adnatat.u, ad Ephesos, ad Philippenses, ad Colossenses, di .et ad The salom censes, is ad Hebraeos iura tuis ad certas personas, sic dum ad Timotbeam, ad Titum S ad Phrulemοηem S Septem ori 1 al orum Apostolorum, se. Jacobi, duas
Petri, tres Johannis, o Iudae. Tertia Novi T. pars comprehem. Iit librum Protheticum, qui vocatur voca pisis Johannis. Haec divi lio trimemPris, utpote in pauciore parita, quibu dmin magis atra ridet. Capitum,est vel vetuitior, quae in plura crpita, vel recentior, quae in pauciora Cujus postremo Author, secunctum quosdam, II Presb3ter: secundum alios plane est ignotus: ita enim non nemo: Aa
Hugo Pi cib)ter aut Alexander Ale is, aut Alberim ensis, aut Al ertas Magnis aliquid conluserint ad hodiernam divisionem Capitum uti later nec etiam novimm 6 ignare praecisam temptu, quando hesi terna divi sio est introducta. Sunt tamen, qui eam diis vrylonem ii ι l. tribunt o tephan Langion, vel supra scripto Hugo-m Cardinali sed praestat sub adice litem relinquere quando nihil epti determinari potest. Navi authoro ne conveniunt.1ιlli ι .im ad cribunt Hugoni Cardiuat circa an ra s. vel as.. alii Scholasticis quibusdam, qui circa annum Iays una cum Hvagus Cardinali Concordantias Latinas conscripserunt. Hottin-nermis Eccles Tom. I. p. 37M . 3ρδ. 1ic ait Hugo Cardin a 1is scripti in iuri ii Scrinimam Commentaria, litens ninnenrli
tam in capitulla sacros libros di tinxit. Prima Biblitam indi-
stadi Monacho collegit, conjunctis quinge toram Mona edive idis canobiis operiς at l. Omnia Nomna, Verba, P
413쪽
XJ XI. Non austipulamur i. illis qui quaedam in M. T. t..bris, Param, non esse Canonica, ultimlim se caput Marci, versu novo Lucae ar es desudore sanguine, Johannis 8 i. Φ, ad 1. Ut nihil dicamus de Epistola ad Hebraeos, Jacobi, se est a Petri, secunda tertia Iohannis Audae, G Apocal)n. i. Llo . in Alberto Agagno assignant distinctionem capitum. 3. Quive uini distinctionem tribuunt Munino Iustinian Nebie i i copo. 1
THESIS . Hataud describitur per Corpus Doctrinae a Rabbinis
compilatum, continens varii generis dogmata, inprimis autem ius civile weanonicum I idaeorum , ut ad illud universa cens Sytiagoga sese componat; dividitur in Mischnam, sive legem oralem de Gemaram, in qua sententiae variis antes discutiuntur,cujus praecipii s Author in Hierosolymitano est R.
J haman ex di ibu Joseph, cum duobus discipulis Rabbi Iehu da Hah ad Oh, sicut Babylonici, quod compositum pro Jildaeis in B bylonia, Author Rabbi Alie, Filius ejus Rabbi Marcum, Rabbi Maremare. Non autem primo est divinae authoritatis: aperte enim ipse Divia , Deut ue eL 2.3on addetis ad verbum, quod ego praecipio , neque auferetis ab eo. Adde Pial m. s. 7s. . Secundo scriptum impium tabulosissimum. Impium est, quod in actata Cholis,' 6s. b. de DE dicitaris Iudaei credunt, solem S unamar annos fuisse quarta; sed ostia, quia llana dicebat, impo sibila est duos sinu restriare rideo D Eus imminuit lanam , quae tum vix potuit placari tandem Eus praecepit Iudaico, ut sacrifcium expiatorixin pro se C errent, quo hoc facinus perpetratum Ob
Ruri r re nEI C: Ostet te oblationem, eo qliod lunam imminui.
414쪽
habetur ejus: a 'Ξ N In Offise oblationem propitiatoriam pro me, inquam diversu es hircus, qui Noviluni offerebatur, de quo diritur, N, Nd n in obLtionem pro usu peccato. Hircus iste et it propitiatio pro me, quia lunam imminui. In aliis Edit habetur Uar erit recordatio, eo quod lunam imminui. Blasphemum S putidum Iudaicum mendacium est, quod legitur hi Tarmati,sc. DE M, t aliam Ornatricem, disce
niculo Evae capillos ornasse, id praecinuit e cum illa in haradii s salta D. Hoc probrat ex Gen. Et adduxit eam ad Adamum, hoe est,ixus illam ad Adamam adduxit, eo modo, quo sponsa
addaeisolet, eleganter nempe comptam is calamistratam, cum tripudi es saltatione. Praeterea a Capit. R. Eliezer Cap. II. legitur: εuMipsum Adam es Evae in nuptiarum celectratione
misistrasse, ta convcram ipsum, sub quo de stonsati sunt, confecisse, Angelos tibiis S tubis choream dux illi se saetasse. Impi .
urita bosphemum est, ouod legitur in Baba Metria cap. I. Cura olim Rabbini quidam aversis R. Eliezerem instituissent di stati. tionem , Deus, voce alitus demissa sententiam contra issos pro R. Eliezer protulit; quapropter indignati Rabbinii xuim thematis an damnvunt oum Duus ipse subrideas aequit, Filii mei me vicerant. 3. Non omni usu destitutum, sed Christi
niseontra Iudaeos conducibile; arguit enim illos lupi .dae caecitatis ignorantiae, pronunciat aliquando contra illos, ut tractatus S
hedrin, qui rugitum Messiae confirmati II. Caecitatis itaque arguuntur . Iudaei qui Thalaad praruserunt Seripturae xi ad vino, hau aquae comparant, Tract. Sopherim cap. 3.Vei,cum Bechai Juodamentum Legis scriptae quaerunt
in orati, ne ae illam dicunt Ase explicari, hi per hanc, vel ludium Litis commendant In e studio Scripturae in tam absurdi unt. ut as erant, cum horae diei duodecim sint, tribwDE, a studere iaIege, aliis in Tab de & nihil putidius, quam confingere legemoralem praue scriptam, atque dicere, illam contineri in Talmude. libro spurcissimo. I. caposteri ast ectus, qui fabulas in illo palli te volunt simpliciter titulo parabolarum, ubi aliud dicitur, aliud si. Discatur. Ignorantiae, qui cum Gregoris I X anno raso. I nocenti IV anno I aqq. omnia Thalmudica exemplaria, quae haberi poterant, Vulcano consecrarunt, cum Ialia II anno ista idem
415쪽
decretum revocarunt, ' per omnes Italiae urbes executi sunt atque cum Paulo IV. duodecim Thalmulaicorum voluminum millia flammis curarunt absumi cum Iohanne Nesser orato, cui accessit Horon
tu inquisitor Colonienses de Pari senses uiti Ludovico X fi Theologi, omnia scripta Iudaeorum abolenda contendunt. Insigne quoque Spititus contradictionis specimen ediderum in hac materia Ponti i-ces, quonim aliqui contra libros illos supra recensitos pronunciarunt. alii clim Leone X. pro Reuchlino steterunt, cum Clemente V versionem in linguam Latinam imperarunt,& cum Pio IV. tolerari v
Iuerunt. . Vide Indicem expurir sub litera T. III De Rabbinorum Commentariis pauca hae addimus non uno modo illos adornare solere Rabbinos Primm modus scribendi Commentaria Biblica est prolixus valde , adeo ut Commentatores tales umii, quae sub aliqua specie adferripe rent, etiam proferrat sic ait Aben arra nn
Interpretcs legis incedunt quintuplici via. Prima via est longa lata, is animis virorum nostra generationis exaltata, di, si verutas I sicut punctum in medio circuli, ista via sicut linea latitudinis, hoc est, filum ambiens in gyro. Haec commentaria se habent ad textam Hebraeum, tanquam ircumferentia ad centrum Junia. Aben Ezra ibidem ait Arabes praecipue talibus prolixis Commen- rariis Laudere ita ad eri tres talos Commentatores, quorlim primus 1 Rabbi Isaacus, qui composuit duos libros iii. Caput GemqQq occasione lucisis. I. totam Opticam, occlione plantarui ir totum Herbariam es occasione animalium tota P sicam tractavit. Secundus est Rabbi Saadias Gaon, qui Oc-
ω ἰυη astrorum coen. r. totam Agathesin explicavit. Terti: let, qui occasiυne verborum Gen. 18. Pi io is ea H υ , Otum Itinerarium conscripst. Sunt nonnusii inter Chriit ian0s, qui Arabes adcos hac in parte sequuntur put timn 1 eruditus ese, eraditionem uam ostendere, quandos hsa in escimina constribunt, timi omnesscientia confundantoc trahardus facit mentionem at culm Haselfachii, in Acad. Vien-ηII Professoris , qui viginti duos annos visumpserat ineXplicat ra--
416쪽
ne Capitis primi Iesai, , nec tamen eandem ad fonem perduxerat. ui mod scribendi commentaria improbatur sura scientiae non
sunt confundendae nam Ph) ica, Maloe is, Optica wc sunt di, versae scientiae a Theologia es propterea eae in Theologia ex professo non sunt tra landae. Secundus mod est supereior plane contrariis, s soli textui inhaerens estque , quando Commentatο-ro tantilm resticiunt ad textum, V ad illa, quae in textu habenitar, rejectis Traditionibus Oralibus, quae ad legem divinam non
pertinent.b Aben-Erra inter tales Interpretes numerat Chri tra-i M. Sadducaeos, quorum posteriores secunda in sententiam plerorumque Hebraeorum iidem fuerunt cum antiquis si hodiernis Ramis. Ut ut sit saltem arrae have modum commentandi, rejectis omnibus Tradisionibin, tanquam additamentis adaestem, eluunt o propterea hodierni Iudaei, secundum Traditiones magis viventes, quam secroedi tepem Mosaicam, illos Xarraeos sa invere oderunt. πιι arrae Febrisi vocitatui α'N' Scripturarii lue Biblici, a ' P Scriptura Sacra, quia soli legi Mosaicae mordicus adhaerent.. Horum magnus es numer in Polonia, Russa, Turcia, aliisqi in locis Vide ex professo de Rarraeis di sierente Buxtorsum in S)η . c. I. Hic mod si commentandi, etiam Aben- Ezra eumdem ejiciat, non est contemnendis nam non tur Lex Oralis ergo S. Scriptura secundi eam40n debet explicari. Tertius m0dmissi abegoriciu Gq. talis, quando literalis sensis S. Scripturae aliquam nimis crasmus ejicitur, spleraJ, quae in Bibliis occurrurit, in Alleguli, transformantur. Hic ni diu commentaridi meritis ab Aben-Eara relicitur; quia ita allego-νltando verae S. Scripturae se in literatis praeteritur res sensius titim, in Text nullumfundamentum habens, excositatur. Qui r-d Alreauri fundantur in S. Scriptura , tum non sunt rejiciendae; sed Allegorillae illi Hebrae saepe tales Ailegori u formant, quae nuntantum non fundantur in exta, sed quae Textui sunt Irae contrariae . . Quartus modi exponendi S. Scripturam est abbati a
rum, qui variis m0dis per iterarum mutationem, transpositioneir: cel per earum dii numeros resolutionem, aliis . modis trister . Tinata quaedam ex S. Scriptura eli innit. . Alias rea I baia numerant, is Pariis execi in t III i. misi strant, qui fidei incant. Secavdamido I g. modos quidan is urit. ι
417쪽
D 2LGude . ora steria elicisint. Aben-Eara hinc modum explicandi S. Scripturam partim approbat,partim etiam rejicit. Non potuit plane rejicere, qui Juaaeus est nam Iudaei solent rabbatam magnifacere, eami iscriptae ad minimum aequiparare sed huic modo commentandi limites ponit , intra quos vult eos Commentatores sese continere debere. Concedit, y Scripturam secundum antiquam Rabbatim explicari posse, sed rejicit deculationes novitiorum Rabbalsarum. Nos totum hunc comment di modum, ut ridiculum nugis plexam, plane rejiciendum esse judicamus. it hic modis clarius innotescat, nonnullis exemplis eum illustrabimin: ex gr. Quaeὲunt. quare Pentateuchin incipiat a iura I belli Restondent, Divi ad duos mando enim in numeris niscat duo res exi sie. D. ad radum, in quo nunc vivimus, Scia mundum temporibus Messae, e post ultimum judicium futurum , Alii Rabbalsae sunt,
Pentateuchum incipere a I, quia sunt duae . eges, ex Scripta, V Lex ratis vel quia Eus creavit hominem constantem dua-bis partibus, animiso Scorpore vel quia με v mmdum creare voluit cum nan I benedictione, cujus prima liter est x. Praeterea Rabbalistae excogitarunt rationes, quare in primo versu Geneseos sit septem voces, Eliuinti octo iterae, aut Mosen re Dexisse ad septem planetas, i ad uinti octo lunationes, quae
mensem constituunt; t ad viginti Odo tua tempora, quorum Eccle-sastes cap. 3. mentionemfacit. Quintus S ultimus modus est eorum, ut Text Hebraeum prius explicant Gramaticesve paraphrastice. einde doctrinas nonnullas Irciunt Hunc modum commentandis Observaturum esse dicit Aben-Eara, quem etiam ut plurimum observavit tuum etiam sequutus est David Kimchi tu commentariis suis, qui saepenumero Grammatice extum Hebraeum optime explicavit; erat enim optimus Grammaticus. Sed Rabbi Schelamo Jarchi paululum ab hac methodo declinavit; nam v9nnunqream fabulis balinudicas commentariis suis Biblicis inmiscuit, quibus duo praecedentes alieniores fuerunt. ultimus modus commentandi a nobis etiam approbatur es propterea tres illi Rabbini Scheloino Jarchi, o praecipue ben-Eara, atque David Rimcbi merito magni a Judeis, Christianis sunt, quia saepe Textum Hebraeum optime explicarunt Quanquam autem passam impingant, musterdam pro pipere vendant , aliquem tamen usum habere, non
418쪽
Exerciratio XXXI. videtur negandum , tum in vocum expositione tum in phrasium lucidatione, tum in rituum declaratione, adagiorum illustiatione, historiarum N T. confirmatione, ut Lipsorum recentiorum Judae rum, ex Veterum commentariis loca de Messia exponentibus, repres.sione. IX. Medium tenuere beati Q iapropter non adstipulamur Iliberae mominico Gursiae, qui plane illos rejiciunt, nec illis, qui nimium tribuunt.
Circulus in dicere, credere se dogmata Religionis propteν
authoritatem Ecclesiae, im ipsam Scripturae authoritatem,ta si ulterius quaeratur, unde constet authoritas Ecclesiae, qute infassibilicia fundamentum fidei didicere, revelatione Scripturae perhibentis testimonium de Eccle infalli li
II., Nihil saeimus 1. Bellai mini lib. 4 eap. vlt in ref Onsione ad i s. scribentis Sciendum est, propo litionem idei concludi tali 13llogismo Quicquid DK v revelavit in Scripturis, es verum Hoc D rus revelavit in Scripturis: Ergo hoc est veram. Ex propositionibus hujus 'llogismi prima certa est apud omnes secunda apud Catholicos e i etiam firmissima nititur enim testimonio Ecclesiae, Concilii, vel Ponti cis, de quibus habemus in Scripturis apertas promissiones, qu0d errare non posmi ut Actor. Vistum est Sp. Sancto nobis. Et Lue a a. Rogavi pro te, ut non deficiat Idas tua. 'At apud hic reticos nititur solis coni iljudicio proprii spirit sis, qYi plerum 1 videtur bonus, ta es ni. Ucsem conclustio sequatur debilibrem partem, si necessario, ut tota fides haereticorum sit conjecti ratis S incerta. Non enita seo extricat, sed involvit circulo, quia in Minore propositi me se pro- dies; nam in illa non acqui seit, quia apud omne.
419쪽
tratiniis ad Locum de Scriptura.
jor, neque adimittit, in illam ultimato fieri resolutionem, sed sta iiiit, isiam niti testimonio Ecclesiae, Concilii, vel Pontificis. Inde regrediendum ad illiid quod testatur Eccissa, Concilium aut Pontifex, id id verum est. At hoc D Eva revelasse in Scripturis, testatur Ecclesia, Concilium aut Pontifex. reo Major,ctim indigeat probatione, quapropter ita probatur: esicquid Scriptura testatur, illadest veram, Scriptura testatur Ecclesiam, Concilium
aut Pontiscem testari verum. Erξ0. Si circulum hic quis non sanimadvertit, Tiresi1 caeciorem esiste oportet. a. Illa Gregorii de Valentia , citu tum in anal)s dei, tum in Commentariis ad Thomam t0m. 3. n. r. quaest. I. pund. I. ita progreditur Si quis ο- Retur, v gr. quare credat Datia 6se unum trinum distinsuat, utrum sermo si de causa inius idei secandum se cur vide- Iicet si miteris infasiibiliter id credat vel de causa, ob quam
acceptaverit eamsdem: primum , restondeat Dius revelavit: frursus interrogetur, unde cognosicat Daeva revelasse ZRes Ondeat se quidem nonis se id clare, credere tamen eadems- de infassibiliter, es id quidem non ab aliam revelationem bene tamen ob infallibilem propositionem Ecclesiis , tanquam ob conditio. nem ad id credendum requisitam. Si rursus, unde cogn0scat pr positionem Eccles esse infal ibilem similiter dicat, se clare non nJ Ur, credere tamen sde infallibili ob revelationem Scripturae testi munium perhibentis cclviae, cui revellationi non credit ob aliam revelationem, sed ob seipsam, quamvis ad hoc ipsum opus it ipsa Eccles propositione, ut conditione requi sit i. Si autem quis rogetur, cum S revelatio Scripturae, o propoli infassibilis crcle ae sint obscurae S inevidentes, quid ipsum impulerit, ut hunc quas ab rinthum verum obscurissimarum ingre sus, adsdem modo
aittam acceptandam, hoc est, credendam revelationem propteri clesiae propostitionem , hanc propter revelationem seu curaniamum induverit, velle credere, cum alioqui a ratione seu sun-damento habitus Ide secundam se non impellereta , tunc resso dea a ferrendo rationes atq. motiva clariora, quibus in se indu
stus fuit, is quibus prudens induci possit ad acceptandam ejusmodisdem Cujusmodi sunt aliquitas, perennitas, e scacia is harmο-nia dodrinae, consensus in siilnium virorum es populorum, constantia Mart ram, miraculo ram confrinati tac. Cui adhinniunt Se
420쪽
Exercitatio Q XXX Lrius, Becanis, iovissime Vitus Ebe annus in Bedarmino vindieato, quare credat D Evat se unum trinum ZIIt enim non diemiis, male distingui inter causam, cur aliquis credat, cur i. dem acceptet, cum haec sint unum Midem, cum assignarit ca sim, cur videlicet firmiterin insallibiliter credat, Di ui esse numin trinum , quia D Eus revelavit, potuisset in hoc fundamento tanquam extremo Multimo utique acquiescere S. subsistere a Male respondentem introducit, qui,si riirsus interrogetur: unde cognoscat, Di ura revelasse, responde it, se non nosse clare,
potest enim hoc clare nosse,ia, si credit eadem fide infallibiliter, id quidem non ob aliam revelationem, bene tamen ob infallibilem propositionem Ecclesiae , tanquam ob conditionem ad id eredendum requisitam, I fide divina, quae soli debetur Verbo, sertur in testimonium Ecclesiae, a. ultra revelationem in Seriptura propositam temer progreditur 3 conditionem ponit , ab que qua tamen Tertustianus, Malii quam plurimi, qui sel: i lecti
ne Serii Rurarum, vel Verbi praedicatione persuadebantur, fuerunt conversi. Terti δ, ut concluso, si resolvitur resolvitur in pr:emissas , ut principia &causas ita, si de resolutione fidei est quaestio, qu:estio est de principio, in quod resolvatur, non conditi m nec per Ecclesiae propositionem infallibilem aliud intelligit, nisi decisionem Papae in illam non Veretur appellare punct. 7.
humanam, divinitisinspiratam. iiid diu uod Gregoriis dema 'intiatio ipso loco dicat, Revelationem divinam propositionem infactibilem Ecclesiae non in obscuram nouu 1le , quam alium quemlibet articulum fidei credendum i in ad quaestionenis,
unde agnoscatur, propostionem Ecclara esse infassibilem, respondeat, eis se ob revelarionem Scripturae. Quae si circulum non raserunt, ncscimus, quid sit circulus, nesciunt, quotquot in Logi- eis de illo egerunt. Nec obstat diversitas objecti,&diversitis rationis credendi , qua elabi tentat Gregorim duo quippe testes, quorum authoritas dubia, etsi de diversis testantur, tamen circi tum suppeditant , si lassicit, ut revelationi non credatiu ob aliam revelationem, sed ob scriptam, quid opus conditione, Scriptura existente αυπ-ω 3. Illa Scoti, Gabrielis, chami, Durandi, 'Medine lib. s. de recta in D Euar de cap. II. qui docent,