- 아카이브

Principum monitrix musa. siue, De principatu bene instituendo & administrando poema. Autore Henrico Stefano. Eiusdem Poematium, cuius versus intercalaris, cauete vobis principes. Eiusdem Libellus, in gratiam principum scriptus, De Aristotelicae ethic

발행: 1590년

분량: 546페이지

출처: archive.org

분류: 시와 노래

431쪽

cuius re amicitia pari uctuosa ct ira parsi formida ibis esse posset: un e factum erat ut paucos bifidos haberet

de Davide tollando cinultat. P u i . Mirasori se quaedam erat huius Dauidis pulchritudo, quae hanc regina in talem eius amorem ilzexerat. Talem amorem dico quale saepe forma conciliat. Coa. Imnio vero nihil minus quam pulcher erat O tame eupc amabar ut ei maximum fuaru noctiupraetutu persi cret. P H i. Ouo eratornu formosus, vel potius quo erat deformior, hoc magis miri; erat ilia eius omor adse capta. Con. Fateor: ct eo magis p istaut salac ima, ita crat formosissima. ν ut . Sed se tandeisio eius Adonide factus ait c o R. Multis no multo post vulneribus ccfossi ait: quauu ea quum ivressos coniuratos viij set, vel corporis sui obiectu protegere ei; voluisset.Sed tan/de illius caede vopercussora tantsi upplicio perameliasui mariti cade ulciscitur: quu prius sua in ea malevolentia plurimis factis oe dictis testata esset quinetia veneno euno aggressa esset. P u i. Oualis verὸ cades ira fuit cost. Durum altos nivosolatu invadat, is una cu famulo g lGEto accubabat rangulat. Strangulat 'sper portula,quam in hila usum in urbis muris ad cauerat, esserunt in hortuli; propinquu deinde juefulsareu admouetes domu a fudametis cruellant. Postea curra Bothuelio nubit, cum Oantea amore capta erat. Caedis tande covicta qua in Amitas a , fugisset, o sequelib. Scotis comiter excepta fuisset a regina eadem ct postea comitate us: in contra per annos sexdecim,quibus ibi commorata est, reginam e medio tollere variis arrifcys per suae coturationis participes conata esset, necno regni; inuadere, ac saepe ia borum scelestora conatusi accusata venia impetrasset, aliquando tandreondini ipsame capite amputato, e medio sublatas. Sed iam de conscιnde*dis equis cogitandi; est. γ Ai.uo quoque iam de hoc ipso cultabam.

432쪽

' is hi

DE ARISTOTELICAE

ET HIC ES AB HISTORICA

Vbi multorum Aristotelis locorum

fidelior interpretatio,quorunsdam dc emendatio

assertur.

434쪽

HENRICVS STEPHANUS

cipibus e sepotissimae existimatur: Gristum autem a pellatioue m illas animi dotes qua generalibus mirtutibus Νubsunt, compressei ao at quum eos usur dare me nonpose ledrantum abfuod alicubi eorum specimen, mi derem: libuit aliud principibus donum,ta quam illius micarium Aturum, ferre. id austem erat, PT AER STO DELICAE E Tuta C E S a B HISTORICA ET O O ET Lod ETHICE DIE 'EREN I uni seristoteles aliique et sices doctores neque e hum hic ab inim L 'otelis docentu oret eudere molo quid ipsa minutu natara poscat melpotius exigat radiae, ut hi rici is poe

435쪽

ili are moluerunt. re mixprofecito mel eo- de nomine illos dignor,ia quibus dictu est, o

ius e facta destri erint. uinetiam inde epe, quod Alexander Magnus, quum ad chilli,si ulcrum mnisseteauiter inge-siens Felicem te. 'qui iuuenis, qui talem

Praeconem tuarum virtutum reperilli:

Homerum intelligi olens, qui uetanoti m in minutum ' di 'xit, P tWm ipse ingenio malebat. Muto, inquam, magM hi storicii Elud ostenderunt:sed historici quates GH, nonu in quos talia dicta locu habereρορμιnt. merum te de bu ad proxime siluentus id est ad rimu huius libri caput remittam: si modo ea digna,in quibus legessis tem

436쪽

DE ARISTOTELICAE

ET HIC ES AB Ha STORICA

DIFFERENTIA

nibus uis numeris absolutas proposui sese: necnopoetas interia istos quipane oricas orationes siri mnat non ite historicos, istos quide certe qui sua me baside historica a lare moluerunt.

NIT I V M ab eo sumam quod in mea in huc commentariu prς- fatiuncula dixi, Aristotele cari rosi ethices doctores,quid ipsa virtutum natura poscat, vel potius exigat,tradidisse: historicos ac poetas, multo tamen magis historicos) quatenus natura humana sit earum capax, ostendisse. Hic enim de veris historicis, ochistoricorunomine dignis,ago: non de iis in quos cum

437쪽

3 8 HEN R. STEPHAN ralia, tum Dionysius Halicarnasaeus &Herodianus in suarum historiarum prooemiis in uisuntur: non de iis, inquam,in quos iactari illud potest, latas fitisse eoru irtutes quorum vitas literarum monumentis prodide runt, quantas videri eorum ingenia vola

runt. De iis deniq; historicis,qui ut eleganter loquitur N aso historica fide verba sua aELgant. Ideoq; non immeritb dixi, historicos multo quam poeta S ma is, quatenus natura humana sit virtutum capax, ostendisse.

Idem enim qui de historicis istud eleganter

cecinit, contra poetarum licentiam errare minimcnsiim fateturi. a Vel ipso tacente, notum id esse potest. Quo magis miror, cum a quo illa de virtutibus dicta sunt quae modbretuli, statim Homerum in exemplum asse

re: licet M. Catonem & Crispum Salustium ac Gellium alitores, laudet. Hsc enim Flauii Vopisci verba sunt, initio viis Probi enumect quod Salustim Crishu, quodque M. Cato se

Gelbin hooricae siententiae modo in Meras retulerunt,omnes omiatum virtutes tantas esse, quaπ-tae, videri eas voluerunt eorum ingenia qui

ni cuiust facta descripsierunt. Quibus proxime subiungit, Inde esse quod Alexader magnus acedo, quum ad Achilli pulcrum venisset,sauiter ingemiscensGCEX iis tamen quς de iomero subiunguntur, suspicari quispOL si

438쪽

DA A R. E . E T H s s T. 3s' sit, potius de poetis quam de historicis id eos intelligi voluisse. Nisi forte Vopiscus no scripsit,inritis sed Inde est. si enim ita sit, Vopisco non illis, adscribenda s aec fuerint.

Sed utut se res habeat,nullum omnino inter illa quae ab historicis oc ea quae a poetis me moriae produntur, statui hic discrimen videmus: quum tamen id esse vel maximum constet. Poetae enim suo quoda licetiae poetics iure ad maximas usq; hyperbolas exsiliare sibi interdu permittiit. Qus enim maioressis esse possint quib. ex musca sit elephatus Hanc autem exaggerandi licentiam communem fere cum poetis habent nescio via

de datam orationum panegyricarum scri Plores. Hinc fit ut quoddam Claudiani dictum in panegyrica

LatiniPacati oratione inueniatur:Ut in quOdam meoru Schediata tum indicaui. Clauidianus enim in carmine primo de laudibus Stiliconis quod Panegyris, no minus quam alia huiusmodi, vocari potest :vel Panegyriacus id est πιανηγγυ, suo λογ δ postquam dixit,.

arillum ingula quenque Nobili at hucorma deces, hunc robur in armis, Hunc rieo hunc pietas i um solertia turis,

Hunc sobolesias que tori: subiungit per antithesin hanc miram 5c val

439쪽

sparguntur in omnes,

fiunt, cosi ta tenes. Itidemque Pacatus in oratione panegyrica qua de Theodosio cora ipso habuit, diuum igitur impediat turba δει ctum, ad qui ratum praefigesta in summum r ferre, Fel potius,ut ipse scribendum arbitror, diuum igitur imp diat turba delectum tanta.atque prae et gesta insemmam referre 2 quam en sierando tenuaris dixissese viai, unum istam diuinitus extirasse, in quo virtutes simul omnes vigerent,quae singuia in omnibuspraedicatur. Tale dicta re in alia panegyrica oratione legisse mihi videor. Multasim alias huiusmodi hyperbolas, aut saltem no multo hac minores, adulationem sibi hoc in argumento permisisse videmus. Adeo ut merito Pescennius Niger , apud Spartianum, cuida qui ipsi facto impera tori panegyricum recitare volebat,haec dicere scribe laudes μου, vel Anmbalis, et elal

cuius ducis optimi vita functi: ct die quid illis

cerit,ut eum nos imitemur. Nam viventes la

dare, irrisio est: maxime imperatores, 2quibus s ratur, qui timentur, quipraestare publicὸ possunt, quipossunt necare, quiproseribere. Se amrem , visum placere vellae mortuum, etiam laudari. Ac verisi mile est multos caesares, dum illis panegyrici recitarentur, eadem cogita-

440쪽

uisse. Cum quibus consentaneum cst tu liani dieium, apud Ammianu Marccllinis, Gaudebam planeque me erebam, si ab hu laudarer quos se vitup rareposse adue tere, siquid secu actam sit aut dicrum. Verum non dubito quin scribendum sit, Gauderemptanes me essestem .sab his laudarer, erc. V et certe ita, Gaudeam planeque me esseram, si ab his Di derquos se vituperareposse aduerta. nisi quis malit aduerterim. Sed ad illud panegyricum dictu ut reuertar etiamsi non esiet huiusmodi quod illi Pescenio Nigro placere posset

tale quoddam apud non contemnendii historicum habemus, Ammianum Marcelli num,minimel assentationi deditum: de Iuliano scribetem,quum sint,ut sapientes de finiunt, virtutes quatuor pi scipuae, Temμ-rantia, Prudentia, Iustitia, Fortitudo, eisque

accedentes extrinsecus aliae,Scientia rei mi litaris, Autoritas, Felicitas at Liberalitas de quibus extrinsecus, ut ipse loquitur,accedentibiis virtutibus in alio huius comen

tarii loco disseram eum intento studio coluisse omnes ut singulas, Ac primum quod

affert exemplum ad Temperatiam pertinet. Tradit enim eum ita inuiolata castitalcent xuisse, ut post amissam coniugem nihil via quam Venereum attingeret. Et quibusdam

litteriectis, se illa alio quam ad Temperan-

SEARCH

MENU NAVIGATION