장음표시 사용
451쪽
H αν ει ρωμν - α πο- βιοῖ. Id est Non enim futura est inpuero nam puer minime e Glix bedin viro. quoniam hic est perfectin. Ac ne in tempore quidem quod si imperfectum, sied in persecro. Perse Iuni autem fuerit tempuου, vita humanae statium. Neque his contentus est: sed iterum duplicis perfectionis metionem lacit re eius quae in tempore, re eius quae in ipso homine requiritur. Haec enim sequunturA γο λεγε - ρρει 'ς παροροπι
πω. Id est, Recte nanque vulgo dicitur, tui a
dum esse in longissmo vita tempore quis sit elim tanquam oporteat perfectione se in teporeper Gmst in homine O Quinetiam videmus non solum his consentanea, sed eadem fere in Ethicis Nicomachiis scribi, quum ali o- qui nonnulla sint quae hanc inter se conii nientiam nonhabent lib. 1, cap.7,ri H Um, τὸ ΗΘρώπινον αγον -- -' AM, A δὲ πλεως - 'Crais, ψ ἀτ αγις -
452쪽
ne e cituri squod ita res se habet Bumanum bonum est operatio an secundum virtutem: arsi pluressint virtutes ecundum eam quaepraestam
iis ima se perscrissima in . Verum omnino persuasum habeo, deesse illi loco vocabulu πλέα .post ' ἀ- Sc scriptum fuisse ab A m
in sne huius capitis verba faciam. Caet rum postquam illud dixit, ad alterum pers ctionis genus veniens, quod vitae tribuitur,
μία -ολυγοςae Id est, Euinetiam in vitaperfecta. Vna enim hirundo ver non fa cit , neque unus dies. eodems modo non una dies beatum se felicem nec tempus exiguum e cit. Atque hunc locum hisce paucis claudit ver his, ἀιγκάφθώ , ἐν οwυ το ἀγούλν mucri'. Praeterea libri eiusdem capite se, non procul a fine,postquam dixit,meritb neque bouem, neque equum, 'eque ullum aliud antimal dici felix, quod nullum eorum illam de qua loquutus est actionem habere cum homine communem possit: eademq; de cavsane puerum quidem esse felicem, quum eius aetas non sit talium adtionum capax: oceos
qui beati dicatur, quod de pueris intelligendum est proeter spem de ipsis conceptam
453쪽
3 HEN R. STEPNAN rhoe titulo donare haec inqua, i dixit,men. tionem persectionis quae in virtute requiri eur, itidem facit: verum haud perfectissima dicit, ut in illo capitis septimi loco: verum persecta dicere est contentus, ut in eo quem rimum ex Ethicis magnis protuli. Scribit
βίου mi λ Id est, Requiritur enim quemadmodum diximus τι tam vinus quam vita sit per fecI a. At quidam ex recentioribus interpre tibus miro quodam modo Vcrba haec inter pretatur: hoc videlicet, Ut enim virius μή
ma se stabilis. ct assuefactione diuturna ct aetate opinest.Ac vix credo quis crederet eum iI-la Graeca his Latinis voluisse reddere, nisi praecederet ista, Eandem ob causim nec infans beatus es , uum propter elatis imbecillitatem ni hil laude dignum effexερ it: ac sequerentur Multae enim commutationes fortunae in vita accitat, Scc. Ab hoc quide inteirrete nulla persectionis fieri mentionem videmus: nisi γε et τελεια,id est, virtus sterfecta, seu absoluta, aut numeris omnibus absoluta, significare etiapotest assuefacitonem diuturnam: Scλω d invituperfecta quae dici etiam potest sortasse vita plena, aut integra nihil aliud
esse quam G line ulla adiunctionias certe qui ex me audies Aristotelem hic perfectio/nis illiu vel potius persection Vm illam me
454쪽
DE AR. ETH. ET HIS T. triinisse,non ipsummet Aristotele, sed illum
tantum interpretem consuleret, illil magis quam mihi fideret, merito me mendacn argueret. Quid quod idem 5c in altero illo capitis septimi loco eueniret e nam ne ibi quiadem hic interpres perfectae virtutis mentio nem facit, sed tantum perfectae aetatis:quum Aristoteles duarum itidem ibi quoq; memineriti Haec est enim illorum antea propositorum a me Aristotelis verborum interprotatio Est igitur beatitudo actio rationis in homi nee neque vero id solum Meliam actio secudum
virtutem .hoc es, ea quae recta ratione discernente hones se turpia gubernatur: se quis cun
dum omnes virtutes,aut praecipuas ct confirmotas ct in vituperfecta: siue, in vita qua iam maturuit. nam Zc ita poste reddi ait. Mira & huius loci interpretatio faciet ut altera minus miremur: vel potius infinitae aliorum locirum interpretationes, multo etiam longius ab Aristotelis mente eua gales,facient ut harum neutram miremur. Vt tamen hanc amplius consideremus, vide quam procul illa ab his absint, quibus verbum verbo reddiatur, Au)dsitra se res habet ,/umanu boGum euo eratio animu secundum virtutem: alsiplures sint virtutes ecundum eam quae praestantissma se perfectis ima est: quinetiam in vita pe fecta. Meminit αρετης πιλειας, id est virtutis pers
455쪽
igiturplurasint administrationu Guita is gene Noaietfieri novos ut boni ciuis una si vi rus,ista videlicet perfecta. at bonum virum esse dicimu secun um virtWem perfectam. Vbi tiam obseruandum , non dici ab Aristotele,
, Πλέα . Ruod i men ne Labinus quide videtur obseruasse. quippe qui vertit, Nimiarum fieri nonpotes ut boni ciuis virtus sit una perfecta me go non dubito quin magna hic sit vis articuli fas mihi λssensuros puto qui ςunci; in Graec/ lingua non parum sunt exerotati)N quin perinde sit acii dictum foret,
nec Lambinus co siderans,ita hunc locu vertit ut negotiis fiscessere cuilibet possit. na qui audit, ut boni ciuis virtussit unaperfecta, ne, scit phoc a ad altera quad/m respiciat, i quae non itidς perfecta sit. Verum & de hoc monedus est mihi lector duos esse hic locos sibi vicinos, quoru uter mendosus esse videtur , ex ψmissionς smili. Nam in priorisqMe i m proposui qualem in typographi
456쪽
DE AR. ETH. ET HIS T. 3 ros editionibus habemus legendum arbi
est,state rei non posse ut boni ciuis or viri boni vel, vinprobi 2 una eadems sit virtus,ilia via delicet perfecta.In posteriori autem, qui mini
λωου πιλίτου κm ωὐος αγαΘου.id est 'equaquam una einde fuerit virtus boni ciuis se viri bo nisu vinprobi. Pro me certe facit quod proxime sequitur, τὐῖ ψεν si του απουδήου πιλιτα Sed & επειδὴ multo aptius scribemus quam πώ δε, in iis quae proximo praecedunt:vi haec verba,του λαπίουρετῆς sint per parenthesiti posita: oc totus denicv locus ita scribatur, ει
κών οὐ ος ἀγαλῆ. Hoc enim vult Aristotcles, Sicutviro bono seu probo virtute opus est, ita etiam bono ciui: sed quum virtutem qui dem ciuis boni omnibus inesse oporteat, at fieri no possit in omnes ciues sint viri boni: fieri non potest ut sicut omnibus viris bonis illa virtus τελμα, id est perseeta, inest, dixit enim , τὸν Η ἀγαύλν πιδεα φαμεν Ἀ-
honis ciuibus in sit. Sic igitur possit ille lo A 1 cu S
457쪽
cus verti, Si enim seri no potest, ut rivis o no evaliis quam probis viris constet tame nam hicli puto apte se tame reddi) oportet unuquemque ciuemsuo munere probe fungi s hoc autem 2 virtute datur, vel proficiscitur j quandoquidem fieri nequit visimiles sint omnes ciues,nequaquamnis eadem boHi ciuisse viri probi esse virtus p it. Q. d. Necesse est dicamus, illam virtute per qua boni ciues fiunt, & bene suo munere fungentes s quod ille vocat ἡ καθ' -- τον ἔργον αγ απιεινὰ esse aliam ab illa quae τελεια vocatur. Obserua autem hoc dictum, Micκα ν ἡ καθ' Δωτον ἐργον c misi ora δὲ iam ἁ-ς εας, plane conuenire cum isto, quod exstat Ethic. Nicom .lib. 1, cap.7, ta δέ c κατὰ Oiκώ- αρεάων rariλειτη. Ac ubiq; conde randum , illum eodem modo praepositione sua e theadem de re loquentem .Ego certe di in illius di m interpretatione, Κν αγα νώδεα φαμεν ἀνα κατ αρετώ τελώο , Verbum verbo rcddidi: quum tamen non improbem hanc, At virum bonum dirimm , virtute perseem eum metientes. Nisi quis malit, At viris bonum dicim- , quatenus virtute perfectά ρ di rus est. Quod autem ad locu attinet qui hunc
ur ptist,ut qui sit bonus ciuis, eam virtutem non
458쪽
DE AR. ETH. ET HIs r. 3 9 si consequutium qua vir bonus appetiatur, ex his inirili re licet: aliquis sorsita prima stote mirabitur nec immerito qui fieri possit ut
aliquis dicatur eam virtutem consequutus ex qua vir bonus appelletur. Ideoq; , quum Graecus sermo non habeat verbum respondens isti Appelletur, sed subaudiendum aliquod relinquat: ego,ad vitandam illam quae
se primo aspeetii offert absurditatem,non solum λεγετ ,vel ες,, sed etiam ἀς sebaudire malim.Vt dicamus, eam virtutem non sit cosequu-rus ex qua quis vir bonus appeLatur. Vel, ex qua quis vir bonus es. Ac vix particulam πις hic omissam ab Aristotele crediderim. Sed,dum locos istos examino, quorunsa aliorum huius scriptoris, eodem pertinentii vereor ne obliviscar. Quod Re accidat, iam nunc ad eos venio. Legimus igituro lib.io.Ethic. Nicom. cap. MMeo
ών μη Id est, 'garitur aute utra res virtuti magis sit propria, quidam autem interpri virum dominetur metu an proaeresis, quod quida melectionem, siue delectum, alijpropositum, alii consilium vertunt an actiones: quippe q viro insit. Unde etia traperfectione in utrasque Ustiam. Quibus haec subiun*it, et
459쪽
ago H E N R. STEPHANaκα ους, πλειονων Ubi videndum quod obtiter dictum sit an accipcre debeamus geniti
ut praecessit αρετῆς. Quod si ad αρετων illa respicere dicamus, videtur hoc confirmatum iri eo libri primi cap. 7, loco, quem mendosum mihi videri antea monui. nimirum ubi Aristoti scribit, μι ζ ουτω, ia'ωπινον ἁγ ον
quis obiiciat, Aristotelem, si illic subaudiri ρετων dicamus, affirmaturum esse qtiod hic in dubio relinquit. Verum ut Ac ipse illud quod proposui, in dubio lectori expenderi dum relinquam: interim affirmare propemodum auum deesse Ii c πιλειαν post αρεἀ M.qus vox λώαν quam huic loco apta,&pro Pemodum necessaria sit, alij a me citati loci ostendunt. Verum oc quod proxime subiungitur,fident meae huic em edationi facere vi
Hoc capiti finem hic impositurus Gram : sed quum d illum veni locum quem
ς: θc vidi verba haec proxime praecedentia quae sunt sermonis longiusculi clausula
460쪽
πῶς si δειλο- ες' ii κτης,nτων αλ ων MLa Lam-h1no non esse intellecta,idebin nec recte versia: propemodum religioni habui te ea quo que de re no admonere. Verum altius repetere necesse fuerit,ut ipse de eoquod dico iudiciu ferre possis. Quum itur ibi scripserit Aristoteles, τω μεν - ἐλήθευ Ψ δεήσει af μα-
ουρος. - των αΜωΔciquum inquam,hsc sint ristotelis verba, Lambinus ea his Latinis comutauit, Liberali enim pecunia osm erit, ad mones oberales,ct iusto, ad remunerationes,r rums creditarum solutiones: viro forti autem, potentia δε quidem aliqui uae virtuti consent neum esse rus emo temperanti, autoritate seliseria. qui en si,uoteratist ne talis,an sino aliusρVbi interpretatio ultimae periodi,quae loci huius est clausula,verbis Aristotelis sensum dat eius a mente omnino alienu. Nam haec Verba, nτων αλλων risi quum ad illos omnes referatur de quibus loquutus erat priunquam temperantis mentionem faceret, via delicet ad liberalem, ad iustum, ad fortem; ille ad temperantem tantummodo retulit,