장음표시 사용
211쪽
cum bucolica carmina condere sibi videbantur, mquuto esse, non opus est, ut multis doceamus. Μateria itaque et argumentum caminis bue lici seu past Oritii quale sit, idoli S. Iam more ac Sententiae, Verba at me numeri, facile ex ipsa vitae pastoritiae conditione ductio sunt. Simplicitas et naturalis aliqua venustas onmiae continent, quae copiosius ab aliis hac in parte disputata sunt In hac ipsa tamen simplicitate excluditur ex hoc genere, quicquid eis ipsam vitae rusticae erit iteIn exprimit, ingratum tunen adsensum ac molestum est; neque adeo admittendae
xum rusticitas et asperitas, non agrestis et foeda spurcities qua ii re haud pauci egregie salsi silere, dum imitationis veritatem male iactarenti osse sane cum arte et cum ingenio carmine reddi omnia, qui neget Quorsum tamen studeas imitando e primere ea, a quibus, si casus obtulerit, oculos annmumque avertimus et quae illa laus esse potest, si imitatione ea bene reddideris, quibus, si in vera vita expreSseris, Omnibus ingenue natis importunus ac molestus foedusque videaris Contra, modo placeat poeta ac delectet, si consili Suo reSPOD-dere eiusmodi audaciam videat, Didium vetet in terdum ad mythicam hominum vitam no revocare, et talem rerum ordinem modum, et situm
exhibere, qui nullus unquam nisi in hominum egregia imaginandi vi possentium animis fuit ea tamen cautione adhibita, ut ne incredibilia plano et ad praesentem vitae consuetudinem nullo modo verisimilia fingati Interdum vero quid eum nege-
212쪽
mus antiquam vitae pastoritiae rationem elegantiis ei deliciis e nostra vita petitis, modo satis consentaneae sint, temperare commode posse Non enim natura huius carminis statim tollitur, si, turilli Simplicitas, paullo horridior sorte illa et incultior, nostra venustate et elegantia temperetur; quamquam prior illa ingenuis animis maiorem
hiptatem assere solet. Quae res vel .ipso Themini et Virgilii exemplo declarari et comprobari potest. Illius enim quam simplicior et veriori militatique argumenti accommodatior est ratio lhuius vero quanto elegantior et omatior Sed habebat uterque, quod sequeretur; non enim a horrebant Graecorum ingenia a simplicitate et nativa aliqua castaque venustate ipsius sermonicae dialecti Doricae natura, non potest dici, sentiri sa-rile potest, quantam simplicitatem prae se ferat, et quantopere huic rerum generi apta et idonea sit, ut nec docta nec inculta et horrida oratio sit Ai Virgilius sermonis et dialecti suavitate destit ius , qui politiore aevo, inter homines urbanos ei elegaritiam cum fastu sectantes, viveret, multa
ex vitae pastoritiae Veritate aut seponere aut e
bis honestare necesse habuit, quae nude et ad rei
Veritatem proposita et expressa superbas Roma--- aures inendissent quae eius elegantia adeo in laude suit, ut et oratius eum ab hac dote
eommendet ' :molle atque sacetum Virgi-
213쪽
lio annuerunt gaudentes rure Camoenae.
Adaclogas enim et Georgim respexisse Horatius videri debet ad Aeneidem nec Musae agrestes nec mollis et faceta oratio spectare potest inscriptam esse necesse sit Satyram, ante quam Amneidis coeptae aliqua fama exiisset. Eam vero eius laudis sententiam, quamquam de ea iam veteres dubitasse videntur, esse probabile fit, ut poetam ab aequabili aliqua elegantia commendet Et sacellini Iuidem quid sit, iam a Quinctiliatio ' expositum est, qui decoris magis et ex cu Ita e cuiusdam elegantiae appellationem putat; et resertur facetum omnino ad id, quod placet et iucundum est, propter rimantiam maxime et urbanum aliquem leporem; sed molle ita accipiendum est, ut suavitatem significet, quae cum aequabili et remisso geIiere coniuncta est; πο- nitur enim epos forte Vari acris, et apud
Ciceronem mollis et remissa ratio vehemen
tiori et intentiori, qua animi tumultus ac motus
Atque his dictis vix quicquam addendum est ut illam caussam, quae tam diversis hominum d ctorum iudiciis disceptata est, diiudicemus, utrum
214쪽
Virgilius Theocrito praestet. Qua in comparatione dissicile est assequi, quid magna eo npars sequuta sit, qui Virgilium Theocrito in genere bucolico quam maxime anteferendum esse existimarant; sed consuetudine sere, auctoritate, ecoque aliquo amore et impetu eos duci videas ;quamquam interdum ne ii quidem ipsi, qui The
eritum huius carminis verim magistrum esse Iam
giuntur, Micii subtilitatem et acumen nobis satis approbant, dum fere minutis nescio quibus et grammaticis rem rationibus decidunt Virgilio elegantiae laudem, dignitatis et doctrinae nemo invidebit; sed simplicitate et naturali aliqua venustate rerumque copia ac varietate non minus cedit Theocrito, quam ars naturae, quam vincere quidem illa operose in singulari aliqua re Potest, sed in summa rei iners et vana habenda est Veram, etiamsi par laus utrique in iis ipsis rebus, quae maxumae sunt, esset, Theocritus tamen in eo primas tuetur, quod ea invenit, in quibus retraetandis alter et poliendis se continuit quod quamvis, gno plerumque ingenio factum nemo neget, interdum tamen tam sollicite Theocriti vestigia premit. ut sublegere potius illi sua, et versus undiaque conquisitos latine conVertere, quam suo ingenio uti videatur. Sed de his ita quisque, uti libutum est, sentiat. Si tamen aliqua Virgilii ea in re
Nola inserim inicen in poeti --α --- rimari disputatio lib. V. et qui eum sequuti sunt, hi ita eoiripamia est, ut tali ni sistro oclime sed, quae nuperas Viro iudieii Utitiei subtilitam vix amias. ει oditioni nominino adiecta est, Diuitiae b Corale
215쪽
culpa est, quod Theocritea lacinias emis navit, satis graves poenas dedit, cum post muri vix quὰ quam aut veterum aut recenti in bucolicos versus condiderit, qui ex Virgilio Iaovam rhapsodiam bucolicorum verauum et sententiam ad Meti Facilitas haec in nonnullis vitae isticae arvis tamquam tabellis musis opere coagmentandis imducere plerumque Solet nascentes poetaS, ut in
idylliis condendis ingenii pericvium faciant , Cum
tabellarum harum, ut ita dicam, ex vita pastoritia, quae Placere possint, perexiguus sit numerias; multo ille etiam minor suturas, nisi e vita prisca et ex antiquo seri ne mythico multa in pastoritium sermonem migrassent dissicile est inest in his v riare, ut nec tamen a simplicitate, sine qua hoc genus placere nequit, recedas. Qui primi ei stratibus in hoc genus involarunt, saltem Verten
dis ae repetendis antiquis ingenium approbare pote
rant. Nunc sere taedium faciunt, qui centies dicta repetunt, quae dum ingeniose variare volunt, in argutias et lusus incidunt Romanae artis omniano non exigua pars in eo continebatur, ut, quae a Graecis naturali aliqua cum venustate et lepore dicta acciperent, ea orationis suae dignitate, M vitate, ac copia ornarent. Hoc unum monebo,
nisi memineris, in Virgilio plus artis in Theocrito plus nativae Hegantiae esse, te non mirari non
posse, eum ideas, etiam praestantissimo ex hoc' Hine etiam in bucoriis carnis tam vel artynum post Ursii .nibus apud Interpretes tanta copia Middem non nisi ea apposui, quavlocorum stadiani et comparatio ea aut amni ante oculos ruere aut i riuidem sententiarum afferri ac u luatrationis vim habere posminti mutari solet. Inspiciat aliquis se Diuilia πιν Corale
216쪽
genere poeta recentiorum temporiam Virgilium
maluisse sequi quam Theocritum Artis scilicet semper sacilior imitatio naturalem venustatem in sicillimes Sequare. Quod ad descriptionem et oecon miam huius carminis attinet, varie ea quidem institui potest, semper tamen spectandum hoc, ut ea potissimum ratio ac via ineatur, qua maxima voluptas legentis animo uerri possit -- ius itidem rei eo diligentior ratio habenda est, quod huius carminis simplicitas et humilitas inte
dum in exilitatem abire, lenis et mollis lenor hu guere solet. Raro itaque poeta narrantis aut de scribentis paries suscipit nisi ille in argumento admodum suavi et copioso ac florido versetur; sed convertit ore rem in drama et in actionem, ipso que Pastores colloquentes ac narrantes inducit, ut res non tam narrari, quam potius geri, ac lectoris oculis subiici, et ille inter silvas errare, in Ldeatur; quod non ita accipiendum, tamquam si omne carinen pastorale dramaticum esse debeat, ut cuni Framerion plerique, qui hoc de carmine, nuper quoque scripsere, existimant, verum quia haec ratio poetae consilio sere maxime respondet. Situs ac loci temporisque designatio, quae cuiusque carminis argumento conveniat, uti poetae ingeniosi non insima laus est, ita ad maiorem ex lectione suavitatem capiendam non parum facit. Cuius enim animus veris ac ruris, Pascuorum et
217쪽
armentorum, suavi descriptione nou vehementer delectatur. aut quis canina pastoris non multo gratiorem esse sentit, si ille sub fui umbra, ad rivuli murmur, in molli herba inter gregiim ea d- .iliouus, SedeuS Oti indulgeat . .
incunt in tenero gramino pinguium
Delectati te deunt, cui pecus et num Cosso Arcadiae Placent in.
Potest is locus interdum adeo duplex esse, ut eiis designetur, in quo astor mittet, et alter, in quo res commemorata gesta sit ut in Ecloga de- cinia a Viigilio facturi videbitilus. Superest, ut nonnulla adiiciamus, quae ad Virgiliana Eclogas propius spectant. Iam PIimum nisi alia essent, quibus aro magni poetae
HUI IPH CODSequutu QSt, solis Bucolicis relictis vix eum in censum principum poeiariam venturum suisso arbitror. Ingelii pili in ii veniendo vix magnam habet laudem argumenta carminum, uti paullo anto vidimus, alia sunt ex Theocrito mutuati et interdum ieiune satis traducta, aut e Pluribus Idylliorum locis coagmentata, ut tertia et se ptima Ecloga alia non bucolicae erant naturam sed tantum ad bucolicoriim morem sunt tractata, ut Prima, quarta, sexta, nona, decin a. Sententiae autem et verba magnam partem ex heocrito sunt conversa alia Sunt a bucolici carminis animi aliena. Quis pastorem serat decantantem illa: An Lepererratis a III hori an si nil iis sexul ut rarim Parthus bibet aut Germania Tigrim:
' Horati Carari. IV, 12, s. Diuilia πιν Corale
218쪽
et illa: At uos hinc adii sitientes ibimus Aisos, Pars Scythiam et rapidum Cretae
veniemus Oaxem. Quod infame mores pa- si in imo saltem loco expressit Ees III pri), hoc erat luod vix ab eius urbanitate expectabamus; non magis quam haec nimis obnoxia et se vilis pene heocriti imitatio. Contra mirationem facere potest, quod metrum bucolicum, cuius Theocritus studiosissimus suit, plerumque oglexerit quod passu a multis observatum est ): ius rei caussa potissimum in sermonis Romani iu- dole pedumque et numerorum natura inesse videtur. An vero in verbis agrestia et soloeca sequu-ius sit, non equidem ausim Pronuntiare. Nam diversa res est esse dura nonnulla, quae in his eclogis occurrant, quae tamen cori upta potius et interpolata dixeris. Ex uno vero illo, quod cuium
pecus Oprehensum fuiSS Grammaticu narrat,
in satis ut iudicium facias. Ut tamen Virgilius tantam apud populares suos laudem per Bucolicas sequexetur, fecit inprimis rei novitas, felixquela carmine Siculo, quod ipsa sermonis Romani
asperitas respuere Videbatur, tranSserendo audacia. Nondum enim sermo nomanus ad hoc rerum genus, ad venustam hanc simplicitatem, ad numerorum hanc mollitiem, expolitus erat, cum Maro primu tentaret carmen bucolicum scribere. Sunt
praeterea multa magni poetae in his ipsis carminubus vestigia inprimis doctrina copiosa, rationis dignitas et elaborata limataque in plerisque elegantia.
219쪽
Eclogae quidem Iaomen non minus quam Idyllii haud dubie Grammaticis debetur. Cum illud primo latius pateret, et ad quodvis carminis sive operis genus Periineret, quod e pluribus delectum esset, aut e pluribus eiusdem formae constaret ut Horatii Sormones in nonnullis codicibus eodem nomine insigniri narrimi viri docti quandoquidem plura carmina minoia, licet eiusdem generis, duobus libris comprehensa et collecta sunt adhaesit id noInon e Grammaticorum doctrina generi bucolico constat enim eiusmodi liberis pluribus carminibus quae quidem ut ex aliis sui generis selecta sint, qui pro prius Octili illi Significatus est minime necesse esse arbitror. Quo nomine Virgilius ea in vulgus emis rit, non constat; de titulo et inscriptione librorum veteres non valde laborabant Bucolicorum tamen nomen verius et antiquius κIpsum Poetam, Postquam siligula ea carmina Vulgaver i uno Volumine cuncta esse complexum probabile sit. cum ii rus initium Bucolicorum constituisse seratur iam inter Maronis aequales: Tityrus et fruges Aeneiaque arma legentur, Roma triumphati dum caput orbis erit; ipse autem Maro Ecl. X pr. finem Bucolicisse imponere velle Profiteatur. De tempore et ordine Eclogarum ad Vitam tigilii, maxime ad a. 717, satis copiose disputatum esse a bitramur Monendum adhuc de allegoria Eclogarum Virgilii, in qua dici non Potest, quam vanam ct inanem operam a Servio inde viri docti consumserint. Et Servius quidem,
220쪽
vi debeatur, tot tamque variis et ab omni histo riae fido alienis conmaentis et nugis consarcinat est, ut uilicuique argutias captanti magna satis copia materiae ad manum sit. Matroeu autem, ius vanitateri ut feras, magna animi aequitate et patientia opus est, tamquam si in Romanensi s
bula versare tui, adeo multa nova et tam considenter mentitus magis quam commentus est, ut intemdum, quo um evasura re Sit Phuae haereas. Verum ex reliquis etiamInterpretibus, qui maiore cum pudore, iudicii acumine et veritate Eclogas enare runt, vix quisquam est, qui ab eo morbo inta iis manserit. Quod si in nonnullis, ut in LIX. X, allegoriae loeus relinquendus est, eius tamen natura eiusmodi est, ut poeta universam rem fabula arces sita involvisse, singulas Vero partes Proprie tractasse suisque ornamentis honestasse videri debeat. Nihil itaque nec odiosius, nee a rei ratione magis alienum, quam singulas sententias ad allegoriae subtilitatem revocare vellen Sus icit, c. in prima Virgilii eclonem esse, Virgilium partim ad suam partim ad Mantuariorum fortunam respexisse, et Ausust pro redditis agris gratias agere voluisse. Sed ea, quae de Tityro memorantur, singula anaae cum Virgilii persona comparare, id quam putidum sit, quis non sentiat pupellat ipsum se Tityrum Ecl. VI, 4. Sed ad eun-