장음표시 사용
221쪽
demiae versum 55 Ecl. VIII reseras Quid IX, 238Plerosque tam ei interpretum multos in eo esse videas. Non quidem, quo se tueantur, habere Deg0. Fecit idem hoc antiquitas. Sed omnino huius generis bucolicorum carminum ratio et natura melius intelligi poterit, si ea memineris, quae paullo ante de eo genere disputabamus, quo res e praesenti vita arceSSita, maioris suavitatis caussa, pastoritiae sabulae suavitate et ornamentis ex ea vita petitis commendatur. Quod consilium recte Si teneas, non erit, quod in singulis sollicite et anxie Iabores.
222쪽
Carmen hucoliciun quod a Theocrito accepit excultum, Virgilius mutavit et insexit ita, ut On-Verteret Ii sua tempora, quae ab iis erant aliena, et a pastoritio carmine in plerisque argumentis re-
223쪽
cedens, ad alia genera deflecteret, ad 'suae bucolic- carinen erat proclive 1. Primum enim, dum imitarii Theocritum, quae hic dixerat sin pliciter, ille traduxit in suum usum ita, ut alium
sensum, aliud consilium ii SubeSS Vellet, per ir-
tificium tecte ad quaedam alludens Hinc alleg
personas esse Vult quas introducit, non ut per totum carmen quasi personatos sese aut alios sistat, sed ita ut plerumque iis haec illa adscriba quae sola ad se aut alium quempiam ita referri debent, ut in ceteris nihil restet de personal0, sed res redeat ad pastores. 2. Apud Theocritum nativa simplicitas, vitam adumbrans, qualis tam antiquis, quam serioribus temporibus fuit Vimblius autem rusticos totamque vitam eorum, eius que ingenium et indolem non ad naturam adumbravit; sed obversabatur anim artis quaedam per secta species, ad cuius similitudinem exprimendam Verba sensa, totamque orationem converteret. Qua in re iniqua saepe expertus est iudicia Virgilius; qui, si ad rei veritatem omnia expressisset, a sae' culi sui moribus, ab elegantia illorum temporum ita recessisset, ut non delectasset, sed ossendisse .POS Puglia II Mutinensem, in qua VII Kal Mai. i. 11. Hirtius et tertio die post ex vulneri-bras Pansa occubuerant Consules, Antonio se socium adiunxit Lepidus IV Kal. Iun. Propterea Pri die Kal. hostis iudicatus a Senatu. Sed idem, qui quodammodo ab Octaviano excitatus ad Antonium se contulerat, quum sciret Octavianum ab optim tibus ossensum decedere, per continercia epi
224쪽
. stolaritim Octavimium cum Antonio conciliare studuii Octavitum interea Consulatum, qui Sihi pe-ienti a Senatu fuerat denegatus, armorum vi exto sit XIV. Kal. SepteInbr. er Lepidi autem studium et quum sibi prodesse intelligeret, Octavianus cum Aillonio societatem iniit, ita ut . Kal. Decemb. ei ai Octavianus Caesar, Aemilius Lepidus et M. Antonius sese reipuhlicae coiastilia iidae triumviros in quinquemitum renimciarent, et totius imperii Romani provincias ita inter se distribuerent, ut Lepidus Hispaniam cum Gallia Narbonensi, Cam; irocuivimus Africam, Siciliam ceterasque eius maris insulias, Antonius autem reliquas Galliae regiones cum Transalpina et Cisalpina s. regione Trans Padana aeciPeret. Huic Transpadanae provinciae, qua Venetam regionen et antuanam amplectebatur, Antonius Asinium Pollionem praesecit, quocum vetus ci sum coniuncti et familiaritas. Hic paullo ante ex
Hispania cum duabus legionibus, quM Antonio tradiderat, in Galliam fuerat pro seclus. Ex Galliacum Antonio in Italiam redierat. Itaque ex ante diem V ML Decemb. ei M., uti Galliae Transalpina Q. Fufius Calenus et Ventidius Bassus ab Antonio praeficiebantur, sic Galliae Cisalpinae s. Transpadanae minius Pollio praeesse coepit. Qui quidem, quum nobili genere ortus, litteris Gra cis et Latinis imbutus, ingenio emineret, O SO-hun ipse litteras artesque coluit, sed eos quoque, a quibus illas coli comperisset. scripSit pS Tragoedias et magnum opus de historia bellorum ei-
225쪽
viliuni adem criticos, gramimaticos, Hietores, po tas, filii familiti res esse Voluit, domum concessit recitationibus Quum vero esset hoc eius viri limgeniimia fieri ion poteriit, quin brevi postquam provinciam moderari coeperat, Virgilium, sive iam antea ei innotuerat, ilia in Suultis vacaret Virgilius, sive tunc demum per specimina, quae ille sinbuerat, ut Culicem, in eius Venerat notitiam, accedere ad se vellet, eiDe aditum daret Quum Vir gilius tum per studiorum rationem, tum per vitae conditionem, quum agros et rem pecuariam cur ret, ad agrestes usas esset Propensus, easque haud dubie liligenti Theocriteorum Carminum SP dio incoluisset Pollio, Graecae eruditionis amantissimus, auctor Suasorque exstitit, ut in hoc genere ingenium exerceret Virgilius, ad quod iam prope acceSSerat conserit endo Culice. Quod auctoris elegantissimi consilium ut eo citius exsequeretur Virgilius, factum est perinlexandrum, unum pueris, qui Pollioni ad pocula erant.
coeperant iam antea nobiliores Romani viris doctis adeo fantiliariter uti, ut sibi in itineribus, quando peregre abibant, aut ruri pomites esse vellent domi autem per otium et in epulis conviVa Proinde Pollio, qui hunc morem n0n solum pro pter consuetudinem, tuae iii invaluerat, Sed propter indolem nativam adsciverat, paullo pos quam Vimilius ei innotuerat ad coenae Societaten invitaviti Ibi Virgilius quum Alexandrum for-
226쪽
itiosissimum puerum ii 'que minus elicis ingeliii Praestiuitia, quam corporis formositate excellen .iem. Pollioni pocula ministrantem ONSPoerat, adeo eum admiratus est, ut Poetam plane captum amore ueri sentiret Pollio. Virgilius, ut eum, quem siligere coeperat, ad Sui benevolentiam per moveret, carmen composuit in eius laudes, quare et Pollioni, qui hoc optaverat, satisfecit. Ita autem illud temperavit, ut ex Theocriti carminibus pleraque rePeteret, quorum assidua lectione alii-mum s maverat. Se quidem Corydonis, Me,andriam lexis, Oniine personato introduxit. Fuerim quislem multi, qui hoc negarent; sed teinere. Nititur enim ea res testimonio Donati f. 20. 37.
Servii ad Ecl. II, 1 et 15. Martialis V, 16. VII, 26. VIII, 56. Apulei Apolog. p. 279. Elmelah. Pro-Pert. II, 34, 3 sq. et ipso oratius quodam loco isti huc respexisse videtur Quae quum ita
sint, qui negarunt, aut horum testimoniorum, aut illorum temporum moriunque erant ignari. Quodsi quis titu cognitis hisce negare voluerit, videatis, quid a veteri historia. Testimonia autem
certa si sunt, haberi debent certa, et ex iis constituenda est historia quod qui noluerit, me
tum potius ingenii sui, certe antiquitatis veram indolem non explicabit. Neque vero hi ulla re, quae re antiquitatem illustrandam facit, licet ea tantum depromere, quae exspectemus et ovi mus, quaeve grata ahit et cum iis conveniani, quae Praeconcepta opinione nobis sivisimus; sed quum id unum agere debeamus ut veritatem inveniamus, illic quoque ossicio deesse non OMu-
227쪽
mus, quando haec minus grata videtur exoriri Quod alitem inde iii Virgilii mores redundat pliam si vitiosi quodammodo fuerint, non est celandum. Nam si sitissent, non tam ipsius viri culpa, quam temporum iniquitate luisseu inquinati Memine rimus illo aevo Romanos iam pridem a prisca siniplicitate ad luxuriem, ali integriuite morumque castitate ad libidines deflexisse per bella dii turna, di iiiiisque exterarum gentium earumque exemplum saepe corruptissimum, nec solum ad illicitam Venerem, sed ad impurant deo. QiuIm enim priscis temporibus tanta suisset matrimonii Sanctitas, ut eam vel leviter laedere nefas haho retur, his temporii us adeo emersi esse coepe runt hominum mores, ut aduheriis et matrona rum vetito amore ne nobilissimi quidem et sum mi abstinerenti Neque vero in eo subsistendum sibi esse rati, ad impurai quoque libidinem et puerorum abusum delabebantur, ii quidem, ut, a quo scelere natura sua Romanos retinuerat, id per genum perditissimarum vitia aspernari desii Sent. Quamquam vero Virgilius uic temporum Perditorum miseria Musari posset, si impuro amore dilexisset Alexandrum, non desuerunt in men iam priscis temporibus, atque aequales adeo, ut Asconius Pedianus, qui eiusmodi culpam a castis Virgilii moribus removerent. Licet enim non negaverint, quod fateri debemus, amatum silasea Virgilio Alexandrum probarunt ulmen et emue Cebetem, alium quendam puerum, casto amore suisse dilectos, uti a Sociat et littone formosos iuvenes, non abutendi iis musilio ad scelus, sed
228쪽
erudiendi formandique causa per doctam viri boni consuetudinem. Ac profecto Virgilius et lexime Cebetem erudivit ita, ut ex illo fieret gram
Pollio illo carmine adeo delectatus est, ut Vir gilio dono daret Alexandrum, cuius causa mutatis nominibus id erat conscriptum. Quodsi in hoc ca
mino Virgilitis paullo ardentiore amore Alexandrum concupiscens nobis videtur reputemus, emo, nisi poetam voluisset exuere, poetico, id est ardentiore et acriore colore uti debuisse. Hoc autem eo
minus debet negligi, quo magis conspicua est in carminii us Virgilii ars poetica. Non igitur quod erat haec rerum conditio, sed quod debebat ita proponi, ut aliter videri non posset, haec ita simili Virgilius. Accedit ex eodem artis fonte alia causa. Quin enim Virgilius ad Theocriti similia iudinem se suamque artem conformaret, fieri non poterat, quin ex illo, quae ad usum ei sinem eundem pertinere meminisset, repeteret et e Graecis Latina redderet. axime vero in terito et indecimo Theocriti carmine inesse vidit, quibus sua
amore captus aut conqueritur, aut garrit amatoria vortia. Deinde vero etiam in XXIII. Idyllio in quo quidam infelici amore pueri captus introduciatur, similem imaginem deprehendi intellexerat. Ex his igitur quaedam colligens, maioribus illi strata luminibus orationis suo inseruit carmini. It que lotusi hoc carmen artis potius est specimen, quam amoris impudici et vesani documentum.
229쪽
Ad Graecoruni autem poetarum tersum dicendi genus et elegans conversus Virgilius respuebat horridiorem iis alia poetarum alit Ioriim alitiquiorum, ut Plauti rudes iocos, Ennii loquacitatem. Sed plurimi votei uIn temporum et Scriptorum laudatores et admiratore ilautum, Ennium, Lucilium in coelum esserebarit tum Diod ipsoru Iniu liori inta
ingeniis hi magis erant apti; et Quintiliani adhuc
tempore uerulit, seu hO Iii'ae ceteris probarent itum quod risca tempora, veterem reipublicaesormam probabant, novam rerum faciem asperitabantur. E minuerunt inter hos insipidos iudicesnquorum poetarum Bavius et Maevius , poetae
quidem ipsi, sed iratis nati usis, inimici et Virgilii et multo acriores postea Horatii. Ad ineptias
usque admirabantur Priscos Poetas, insectabMilur novos maxime quos senserant per Graecam elegantiam formato eat dem elegantiam Latio iis irrevolentes. Accessit ad supra indicatas odii invidia que cauSaS, quod Virgilius audacter quae lani sibi
indulsit Ediderat Virgilius Culicem et alia minora
carmina, OrtaSSe ore tum, quod e graeco a thenii carmine latinum fecisse dicitur. . Roserat haec virgilii rudimenta praeter ceteros Anser, pes' simus poma, cuius censuram iniquam ultus est Vc
in Εα IX, 36 Neque postea Barius et Maevius
' Respexisse videtur polinius, quae P. Quint. Inst. r. X, I, 93. legi titues i, Stiliri quidem Dia no- atra est in tua Prirnus inalgnen lau- leni adeptus Lucilius quosdani ita deditos sibi ad late habet amatores, ut eum non Musdem motio peris au et Ilesillus. omni lina poetis piae terre nou dubitent. P.
230쪽
atistii uerunt a Virgili lacessi ei do; iam quum Eclogam edidissetiso. 12 extri, fecerunt i ita Obde; 'lut lixit, superest, ut tritica dicat '. naque quomodo persequuti sint odiosum novum Poetam, Iut i O RII etiam genu PO PSeos, idque ab exteris petitum, intulerat, iam apparet in ve bis notandis haeserant. Sed Virgilius hos impo tunos et ineptos adeo obtrectatore et artis et ii genii castigare voluit. Erat ingenio timidiore, saltem ad rixas millime propenso sed tamen istis renda non erant Opporiundas datae Scripsit ao. 712 sub aestatem Ecl. m. carmen amoebaeum. Cur hoc Di amoebaeo carmine contendunt duocat Maenios, ita quidem, ut interdum exasperentur
animi. Ita heocritus in Id. II et quodammodo IV. Introduxit is in priore statim ab initio alte cantes rusticis et gravioribus dicteriis in altero IVto posuit alterum facete et amare carpentem. Ex his potissimum suum expressit Virgilius Carmi- nis autem amoebaei haec erat triplex commoditas: 1 ut non uni, sed duobus tribui possent, quae dici vellet. Iam si unus prodiisset loquens, is Virgilii personam sustinuisset Pauli apertius. Nunc colloquio inter duos constituto quasi remotior et alienus est poeta, saltem ita Videatur necesse est,
D Bavius curator Cappadociae x. Neque carnere vi Quum enim obiit uo. 719. U. Vare neque vero navBm l aridam Arnol inlisim auhao. 720 ut ... Eusebius 7 a Vosaius mergere vellet, fratrem occidit. Quo qui tali lata gehium ait A. III. m. cognito scelere, se fratris ense inter-Vix euia perplexos literarum ductus fecit Sp. - Dolui illi Scholi tenta Spolini autogr. intemoscas. Ovidii a Dasio lauti . At lienis Pro- Naevius Periit in pugna Actiara i iii e poema quoddam satiricum in ad quam quum ubiret, exsecrationiblis vincula corvectus, fame periit. φ. eum prosequutus est isoratius Epod.