Duridis Samii quae supersunt edidit J. G. Hulleman

201쪽

190, coli. Τom. I p. 42 v. 'Αγυριος CL de eo Bode l. l. Vol. II P. II p. 192, 236, 351. Hic igitur Pr nomus fortasse quidem, datus praeceptor Alcibiadi suit sed mox a generoso adoleseente, βάναυσον artis exosus , repudiatus. Repugnat vero Gellius, N. A. XV. 17, qui ex Pamphilae commenlario Antigenidam tibicinem Aleibiadi praeceptorem fuisse docet. Liber Περὶ Εὐριπιδου καὶ Σοφοκλέους quum non diversus suisse videatur a commentario Περι Τραγωδίας cs. p. 33 sq.), uni eum jam sequatur quod hoc exstat titulo

Fragmentum. ΠΕΡΙ ΤΡΑΓΩΙΔΙΑ. Σ.

LXXII. Athen. XIV p. 636 F. Δ ο υ ρ ι ς δ'. ἐν τω II ερ ἰΥ ρ αγ ωδ ἔ ας, ἀνομάσθαι φησὶ τ8s μάγαδιν ἀπὸ Μ γλος , Θρακὸς γένος. Magadin non Graecae, sed perminae originis instrumentum habuit quoque Aristoxenus, teste Athenaeo IV p. 182 F. CL Μ ne, diatr. de Aristor. p. 133 sq. Disertius vero hac de re exponit Strabo X p. 722 A. B.

Απὸ δῖ του μέλους , inquit, καὶ του φυ μου , καὶ τῶν ὀργάν- , καὶ ἡ μουσικῆ πασα Θρακια καὶ 'Ασιάτις νε-vόμισται. - ῶ τ' ἐπιμεληθευτες τῆς αρχαίας μουσικῆς

Θρ ες λέγονται' - καὶ τῶν ὀργάνω9 ἔνια βαρβήρως ωνόμασται' ναβλα, καὶ σαμβύκη, ἡ καὶ βάρβιτος, καὶ μαγάδες, καὶ ἄλλα πλείω. Thracibus inventoribus cantharus quoque magadin tribuit, ut Pollux assirmat IV. 61. Cithara autem suerit an tibia, dubitant veteres ipsi. Vidd. Athenaeus 1. l. et XIV p. 634 C sqq.; Photius, λεξ. trisu Diuit ipso by Cooste

202쪽

αγ. s. v. P. 239, 15; Pollux i. t.: Hesych. Tom. II p. 519 v. ; Eustath. ad Iliad. Σ p. 1 57. CC Butenger de Theatro V. 26 p. 1030 F, 1031 Λ Thes. Grais. Um. IX.ὶ et Spanhemius ad Callim. Hymn. in Dian. 245 p. 347, in Dei. 253 p. 533, qui probat, instrumentum suisse multis tensum chordis, et quidem ad tibiae modos. Quaedam huc pertinentia notavit quoque Dissenius ad Pind. Fragm. Seci. II p. 646. In primis vero legantur quae disputat Bode l. I. Vol. V P. I p. 188 sqq. - Λ Magadi vocabulum ortum est μαγαδμ ιυ Athen. XIV p. 635 Ain, ut μαγάζει9 Hesych. I. I. cf. Erasm. Adag. p. 35' a μαγὰς, qui dicebatur σανὶς

τετράγωνος , δεχομένη κιθάρας νευρEς καδε αποτελουσα τὸν φθόγγον , quae HesIchii verba sunt

l. l. p. 520. Eadem fere Photius s. v. p. 239 , 21 et Subdas habent, Tom. II p. 477. Denique μαγάδιου apyeblabatur τὸ ξυλίδιον, ὼ επαναπαυονται αἰ α ορδαὶ , ut est in Inred. Grare. Q. Bachm. Vol. II p. 339, 4. Cf. Butenger H. 39 p. 1048 E. F.

ἐπιστρατεύσας 'Ivδοις, μὴ δυνάμενος αυτούς σασθαι, κρατηρα οDου πληρώσας πρὸ της χιόνας αὐτων

203쪽

ἔθηκεν' οἱ δῖ, ἐμφορηθέντες του ποματος, ασυνήθει ς εν- τες, οὐ τως ἐχειρώθησαν μεθυσθέ.τες. Obo οἱ ποι ταὶ ταμεθύειν θωρήσσεσθαι λάγουσιν.

μ υσελος. Indos , a Libero Patre domitos, tum alia a Deo aecepisse, tum vini didicisse usum, ex M gasthene refert Arrianus, Hist. Ind. VII. CL Baehr, Ctes. οπ. Nu. p. 338, ubi vitem re vera in India cultam suisse e vetinim seriptis comprobat. Eodem Megasthene auctore, Indi ad Alexandri usque tempora in Dei hon rem nutrire comam, mitram gerere unguentisque uti solebant, et cum cymbalis tympanisque inire proelia. Vid. Arrian. I. I. V. CL Strabo XV p. 1008 C. Sed in hriando subactos esse a Baccho narrat Polyaenus I. 1, suseque Nonnus, Dionys. XIV extr. XV init. Deum enim, aggressum Indos, sanguinem quo repletus esset nuvius convertisse in vinum, quo hausto ebrios Indos obdormivisse facileque a Deo esse domitos. Similiter rabes vino subegisse Bacchus credebatur. Vid. Damascius

θωρήσσεσθαι. Ab Homero Iliad. B. 11, et alibi quoque, θωρήσσεσθαι pro semper ponitur. Vid. ad eum Iocum Eustath. p. 166 et Apollon. Lerie. S. V. P. 355. Atque ita vocabulum explicat Hesychius Tom. I p. 1756. Bibendi significatione eo utitur Aristoph. me. 1285, ubi es. Scholiast. Longe vero enucleatius ejus usum ex ponit Sehesiast. ad Ieham. 1132: Θωρήξασθαί ἐστι τὸ κα-Dπλισι ευαι, ἀλλα καὶ τὸ πλειου καὶ μεθύειν οὐ τω κα- λουον , ἐπειδἡ θώραξ καὶ τὸ Ωρμαωειν οἶυ τὸ στῆθος, θωρησσειν λεγουσι τὸ μεθύειν, καὶ θωρακας τοὐς ἀκρομεθυσους ἐκάλουν. δῖ καὶ Ανακρέ-' ἔστι δὸ 'Αττικη. cae Scholia ad reapp. 1190 Diuiti od by Cooste

204쪽

et, qui sua ex utroque loco conflavit, Suidas a. v. Tom. II p. 202. Quod quum palam sit non intelligo, quare apud hunc Κusterus 'Ανακρεων mutandum in 'Αρι- censuerit: Anacreontem enim laudat Sehesiastes.

LXXIV. Seholiast. Plat. Hipp. Major. p. 293 A. B α λ λ' ste

Μακαρια v. - ' Ηρακλδευς θυγάτηρ, Μακαρία τού- νομα, ρν λόγος κατα τὸν Εὐρυσθέως στρατείαν ἐμι τας 'Αθήνας αυτοκελευστου εαυτοῦ υ υπερ πόλεως εἰς σέ α γhs επιδουναι. Τούς ουν 'Αθηναιους κατα τιμὰν της βάλλοντας αὐτ89 ἄνθεσι καὶ στεφάνοις, παρακε λεύεσθαι τοις ἄλλοιe' Βάλλ' εἰς Μακαρίαν. 'δες τὸυ παροιψαν παρελθε79 καὶ ἐπὶ τῶν προθυμουμ ων τι αἴθις δῖ καταχρηστικως καὶ ἐπὶ πάσης ἀψοσιωσεως. Δ ο γρι e δέ φησι v. δτι αὐτὸ τὴν πυραν του πατρὸς κατέ σβεσες καὶ ἐκείνου παρἁ Μακεδόσι νενομισται , τὶς θυγατέρας τἄν κηδευομένωs, Oli as ἔσι παῖδες , τὸ αὐτὸ πραττειν ἐπὶ τοῖς πατράσιν.

Priorem sebolii partem ex cod. Μs. exhibet Creugerus, misit. I p. 116, unde nostro loco Post προθυμουμένων τι addi jubet ποιεA. Praeterea originem proverbii et usum fusius explicat Zenobius, Pron. II. 61 p. 48 sq. , quocum conser Schol. Aristoph. Equiti. 1148; ApostoI. Pron. V. 36 p. 56; Pr . Col. Bovi. 256 p. 26: Cod. Crist. 45 p. 125; Hesrch. s. v. Τom. I p. 683 sq.; Suid. S. V. Tom. I p. 413, v. Μακαρία m. II p. 482; Eud ciam p. 76; Timaeum, Leae. Plat. p. 50 sq:, ubi plures veterum Iocos excitat Ruhnken. Cir. etiam Erasmus, Idus. p. 374 sq. et quos ad Zenobium laudat Schneidevinus. Alii ex Macariae facinore supra scripto proverbium by oste

205쪽

natum existimarunt: alii a palude derivarunt in Marathone , in qua prae viarum ignoratione magna interiisset Persarum vis, ut Pausanias narrat I. 32. 5, 6; alii vero, quae probabilior est sententia, a Macaria, loco in ins ris , ut Βαλλ' ἐς Μακαρ tau dixerint κατ εὐφημισμὸν pro Βάλλ' ala αδου, Βάλλ' εἰς δλέθρον, Βάλλ' ἐς κόρακα CL Schol. Aristoph. Pist. 782. Μακαριτας enim V runt nuper mortuos. Vidd. Photius, λεξ. συναγ. p. 242: Suidas v. Μακαρια et Μακαρίτας, Τοm. II p. 482 sq.: Timaei Lem. I. I. , collata in primis Ruhnkenii nota p. 51; Hesrchius s. v. Τom. II p. 527. Quod ad Duridis narrationem, quam Maeedonicis adscripsit ' vestermannus P. 132 n. 20 ad Voss. II. G. , equidem ex vocabulo maximo μνόμισται ad librum Πενὶ Nόμων pertinuisse dixerim, nemo veterum , quotcunque mihi videre contigit, vel de isto Macariae facinoro , ves de

Macedonicarum puellarum moro quidquam mandavit memoriae. Πυραν exstruxit Hercules in summo montis

Oetae cacumine, ibique interiit πυνὸς δεινε φλογὶ σῶμα διαισθεὶς, ut Chorus in Euripidis Herael. 916 sq. CT Apollod. BiM. U. 7. 7, unde hausit Zenobius, Pr . I. 33 p. 13; Diod. Sic. IV. 38; Seneca, Here. Oet. 1618sqq.; Eudocia p. 213. Praeivit his Sophocles, Trainis.1193 sqq. Locus in Oeta, quo crematus est Herculas, deinde nominarunt. Vide Spanhem. ad Cassim. Hymn. in man. 159 p. 285 et Hemstem. ad Lucian. Timon. VI, Vol. I p. 112. - Aliquamdiu post obitum patris immolata est Macaria Proserpinae Deae. constat ex Euripidis Heraelidis: sed es. omnino mersonus , Ferisim.

IV p. 1 7 sqq.

206쪽

μος παρὰι τὸ τις ων, ὁ πωμα ου καὶ σκέπασμα

του vεκρου. CL Iazobs, Ininoι. Graee. Tom. III p. 922. LXXVI. Photius, λεξ. συναγ. P. 506,5. Σελίνου θιμος. Τὸ γὰρ σέλινου et θεσι προσήκει, ἔφη και Δούριο ἐυτῶ Περὶ 'Aγώνων. Eadem habent Suilas s. v. Tom. III p. 297, Apostol. Prov. XVII. 30 p. 212, 4rsenius p. 428 et sine Duridis nomine) Hesychius Tom. II p. 1168. Fuit quo in Isthmiis ludis, uti in Nemeis, apio cor nabantur victores. Qua de re sic scribit Plutarchus , m. Timol. XXVI: Οι Κορω- στεφανουσι του e ' Ισθμα νι -

207쪽

κῶντας, ἱερου καὶ πατριο ου στέμμα το τού σελίνου νομί-

Pindarus Olymp. XIH. 45, Isthm. II. 23; Nem. IV. 143; Diphilus ap. Athen. VI p. 228 B. Ad quem morem respexit Virgilius Eel. VI. 68, ubi Hernio de lugubri carmis

ne cogitandum esse monenti non assentior. Hinc Duris Arω Περὶ 'Aγωυωὐ de apio dicere debuit. Quem autem praeterea commemoravit apii in rebus luctuosis usum , eum explicat Plinius, Η. N. XX. 44. , quum defunctorum scribat epulis seralibus dicatum olim fuisse apium. Imo vero solebant ipsa mortuorum sepulcra apio coronari, unde proverbium exstilii Σελι9ου δεῖται, Seu Plenius, Σελινου δεῖται ὁ νοσων, de eo usurpatum, qui in summo versaretur vitae discrimine et extremum quasi halitum

duceret. Vidd. Plui. I. l. ; Xenophon, Mem. II. 2. 13; Irtemid. I. 79; Seholiast. Pind. Olymp. I. I ; Apostol. Pron. XIX. 42 p. 241: Diogenian. VIII. 57 p. 316: Gregor. Cypr. III. 84 p. 375; Suidas v. Σελ. δεμ. ὁ νοσ. et Του σελ. δεμ. , Tom. HI p. 29T , 491. Cf. Leuisellius ad Diogen. I. I. LXXVII.

Photius, λεξ. συναγ. p. 7, 4. 'Αγas,3νομα κύριον δηλοῖ, ως Δοῖρις ἴστορεῖ. Σημαίνει δὸ και τὴν ἀγωνιαν, και τὸ ἄθροισμα, και τὸν ναὸν, ἔνθα αθροί vται, καιτον τόπου,-ἀθροίζεται τὸ πλῆθος. Πενταχως Vocabulum usurpari animadvertit Eustathius

ad Hom. Iliad. Η p. 682, Homeri eum baris ἀγω9α dici

ratus a τῶ ἀγωνίως προθύμως ευχεσθαι, is τὸs viavαὐτὸν ας θειον καταγωγιον καὶ αἱροιστέριου διὰ τὰ ἐν

208쪽

αὐτῶ ἀγάλματα. Idem ad Iliad. O p. 1023 9sas ἀνοῦ-υα explicat τὸ καὶ τὸ9-εἰπειν μυριν καὶ θροισιν καὶ σύναξιν. Quintuplex denique vocabuli usus ex scholiis quibusdam in Iliadem enumeratur exemplisque

confirmatur in Etymolog. M. s. v. p. 15, 45 et upend. ad Phot. p. 653 , 19. Porro in. Eustath. ad Iliad. Ω p. 1335; Apollon. Leae. s. v. p. 21; Suidas Tom. I p.

Seholiast. Plat. Phaed. p. 89 c. Πρὸς δύο ου δ' ὁ ' Ηρακλῆς. Ταυτης τὸν αἰτίαν ὁ Δ ο υνις ολως ἀφηγεῖσα. Ηρακλέα φησι βωμὸν δειμάμυου ἐπὶ 'Αλφείω πιρογμῆς ἀγωνα θεῖναι, καὶ νικωαυτα, τὸν ἐξῆς 'ολυμπι δα πάλιν ἀγωνιζόμενον, 'Eλάτου καὶ Φενάνδρου πάλη ληφιῆναι, κώ-ἐκείνου τὸ Πρὸς δύο οὐδ' 'Hραμ

κλης παροιμιασθῆναι.

Legitur hoc scholion in I M. Graee. ed. Siebenhees p. 11, nisi quod pro δειμάμευον hic seriptum exstat εἱσάμευου Proverbii originem, ut reliqua scholii pars declarat. Echephyllidas, Pheroemes, Comarchus et Istera certamino repetiverunt cum Mollonidis commisso, ex quo inserior Hercules abierit; aliunde rursus Herodotus et Hellanicus. CT Zenobius Prou. V. 49 p. 140 sq.; Diogenian. VII. 2 p. 28T; ApostoΙ. XV. 3 p. 180: Schol. Aristid. ed Frommes p. 155; Eustath. ad Hom. Iliad. Λ p. 882 ; Suidas Tom H p. 728, alii. Consule Erasm. Idag. p. 115; Ruhnken. ad Plui. schol. laud. Bibl. erit. nov. Vol. II p. 16ὶ; WItimb. ad Phaed. p. 23T; Sturrium ad Hellan. fragm. p. 118; eundem ad Pherae. fragm. p. 178 sqq.: Leuischium ad Zenob. l. l. , Dissiligod by Cooste

209쪽

ubi ad Duridis etiam interpretationem respicitur. Φασιν, inquit, ' Ηρακλέα θ τα τον 'Ολυμπιακὸs ἀγῶνα, πιστείσαντά τε εαυτου δ-άμει,-δευτέρη πενταετηρίδι πρὸς δυο πυκτεύσαυτα ἡττηθῆναι. Λέγουσι δῖ τούτους ευαι οἱ μῖν, Λαον καὶ Φέρανδρου αἱ δῖ, Κτέατει καὶ

Eυρυτον. Vides hic Mium dici, qui supra vocatur mlatus. Sed haec est probabilis conjectura Ruhnkenii: in eodd. enim ἐλαί.υ legitur vel ἐλεuυ. - Ceterum Olympicorum certaminum institutionem Herculi qui tribuerent, haud paveos suisse docent Pindarus Olymp. II. 4. 5; Pa san. V. T. 4; Apollod. II. 7. 2; scholiast. ad Pind. l. I. et Taelges ad Lycophr. 41 p. 8. CT Her n. ad Apollod.

p. 453 et in primis Mause, OIympia p. 26 sqq.

Accenseo hoc fragmentum libro Περὶ 'Αγά,vων, pra eunte Ruhnkenio, qui ad nomen Δουριο haec simul in Adversariis notaverax: a V. Suid. v. Σελίν. I SPnes. p. 64 A; Liban. de Fic sua p. 14; Zenob. p. 134; Apostol. p. 180, ubi corrupto Δίων. Sic et Suidas T.

II p. 728. v Haec vero in aduersariis obiter notata dubito an Vir summus probasset, si quando edere constituisset; nunc accuratius examinanti salsus esse videtur. Pra tereo Suidae locum v. στεψ., ad Fragm. LXXVIIaudatum, item quem modo attuli Zenobium: sed quod apud Apostol. XV. 3 p. 180 et Suid. Tom. II p. 728

Οὐδ' ' Ηρ. πρ. δύο legitur nomen Διων, hoc vitiose pro Δουσιο non scribitur. citatur illic Δίων ἐν δευτέρ σης δευτέρας mi9τάξεως, quo Dion verisimiliter significatur II andrinus, ὁ ἐπὶ διαβόητος, ut Suidas dicit v. Τὸ Δίω9ος γρυ , Tom. III p. 483, et Apostol. XIX. 24 p. 239, ne alios nunc scriptores et par mi

graphos asseram. Eundem ἐν τῶ πρωτω-τρIτης συν

210쪽

Bas. , ex eoque in Herculis rebus enarrandis alii quoque profecerunt. CT Hari. ad Fabricii Biat. Grare. Vol. V p. 151 sq. et Leutschius ad Zenob. Pr . V. 10 p. 119 sq. , V. 54 p. 142 sq. Reimarus vero in eomm. de vitiet aer. Cassii Bumis, Tom. II p. 1533, Dionem Clarina tomum intelligi jubet. Quidquid est, nomen iis quos dixi locis omnino servandum esL Neque cum Duri de quidquam commune habent Synesii et Libanii Ioei a Ruhnkenio laudati. Uterque proverbium nudo memorat, nisi quod ille eom. Caluit. p. 64 Λ Petav.ὶ eodem loco Dionis quoque meminit, quem Dionem esse Chrysostomum, Synesii praeceptorem, statuere sere ausim.

Diog. Laert. 1. 1. 38. Γεγόνασι δῖ καὶ ἄλλοι Θ λαῖ, Δηικητριος ὁ Μάγνης τοῖς Ομωνύμοις, πέντε. - Τέταρτος, οἴ- Δουρις ἐνσω Περὶ Ζωγραφέας. XXX. Diog. Laert. U. 5. 19. Δ ο υ ρ ι ς δῖ καὶ δουλεύσαι αὐτὸυ Σωκράτη) καὶ ἐργάσασθαι λίθους φησίν. Socratem inter philosophos qui servitutem servierunt Diuiti eo by Cooste