Duridis Samii quae supersunt edidit J. G. Hulleman

191쪽

lux I. 86, quosque laudat Enschedsi, de tui. et i ign. nan. , Opu3e. Ruhnh. p. 446 sqq. Haec igitur o namenta Alcibiades victor detracta captivis navibus quas ideo νικρωτηριασμένας vocat Athenaeusin secum Athenas advexit, de more veterum in ejusmodi pompis triumphalibus, ut videtur, constanti. Exemplum alterum vide apud Xenophontem , Hellen. III. 3. 8. CII. En schede l. I. P. 448 sq. , qui Δικροστόλια sive tanquam vici riae monumentum , docet in Deorum templis suisse amxa; Baisius, de re nan. p 616 C. D. Thes. Gron . Vol. XI et Baehrius ad Duridis ap Plut. locum p. 229 sq. Συναμφότεραι autem, i. e. depreSSae naves et captivae, numero erant non minores ducentis, ut Plutarchus scribit; cui Diodorus et Athenaeus in duceniarum quidem numero consentiunt , sed quas ille partim dicit depressas , partim vero capias, hi et captas esse omnes asserunt et Athenas adductas. Cujus rei causa Plutarchum incuriae insimulat Mi gers, de Nep. I lesb. Ouaesit. p. 4l; sed immerito, opinor. Spartanis Oeentas naves ablatas esse narrat quoque Iustinus, narrat Νepos ; has vero ad unam omnes integras Athenas pervenisse, non est probabile; imo plurimae videntur eum in modum suisse mutilatae, ut Alcibiades domum rediens salis haberet acrostolia iis detrahere et una cum cetera praeda in patriam deportare.

'Α δῖ Δουρις ὁ Σά οη κ . r. λ. De fide hujus traditionis disputatum est p. 47 sqq.

αὐλῶν μῖν εἰρεσίαv. Athenaeus: ψυλει τὸ τριηρικόν. De carmine hoc, quo remiges adhortabantur, vide quem Baehrius laudat Schetarum, de milit. naM. vest. III P.

929 E. Chusogoni tibicinis, meminit Athenaeus XIV p. 648 D, ubi sub Epicharmi nomine versus

quosdam edidisse narratur : qua de re cons. Mahne, dia tr. iusligo: by Coos le

192쪽

de Iristoxeno p. 123 sq. Ch sogoni pater commem ratur ab Athen. VIII p. 350 E. Ut Πυθα uia si ille

dicitur ἐυδεδυκὼς τὸν Πυθικῖ9 6ολ89. Videtur enim iis, qui in magnis Graeciae ludis victoriam reportaverant, hoc quasi privilegium fuisse concessum, ut sestis diebus et sollemnibus in pompis exquisitioribus et splendidis adeo vestimentis uterentur. Ita Scholiastes Aristoph. Nubb. 71:

κοσ θέντες σχηματι ίπορφυρίδιὶ και ἄρματος επιβάντες δια μέσης πομπευουσι πόλεως. CL Mause, Olympia p. 196 n. 4, p. 201 n. s. κελευειν δῖ Καλλιππ. Prout apud Athenaeum est, apud Harpoerat. v. p. 119, aliosque, scripsi Καλλιππι -δην Pro Καλλιπιδην, quod vulgo legitur, ut in Xenoph. mp. III. 11 dudum correxit Schneideres. Forma enim patronymica esse videtur nominis Κάλλιππος , ut Φιλιππιδης a Φίλιππος, alia, de quibus vid. Sturgius, Op e. p. 25. Fuit autem Callippides tragoedus unus in paucis nobilissimus, δνομα καὶ δόξαν εν τοῖς 'Eλλησι, καὶ σπουδαζόμενος ὐπὸ πάντων , ut ait Plutarchus, Lae.

Amphili. p. 212 sed. R. Vol. VI p. 79'. Ol. XCVI. 4 in

Asia degentem commemorat Polyaenus, Strateg. VI. 10. Veterum locos de eo congesserunt Hemsterhusius, Aneed.

ed. Geel p. 209, Schneiderus I. l. p. 173 et Wyttentiachius ad Plui. I. I. Ceterum munera κελευστῆ imposita ex Sehessero aliisque explicat Bactrius p. 230 sq. Quibus addatur Pier- sonus, Verisim. p. 185 sq. et Becker, Chari l. II p. 59sq. Unum hic asseram, qui multorum est instar, Iocum ex Longi Pastor. III. 24: Ela fias αυτοῖς κελευστῆς ναυ σικὰς ἡδεν ωδας, οἱ δὲ λοιποι καθάπερ χορὸς ὁμοψωνως κατλκαιρὸν τῆς ἐκεί,ου CL Schol. ad Lucian.

193쪽

στατους. Στατοι tunicae erant longiores, rectae,

nec cingula adstrictae. Vid. Pollux, Onom. VII. 4S, coli. Baehrii nota l. l. p. 232. Eύστις quale fuerit vestimenti genus, expositum est ad Fragm. XXXIII p. 115 sq. Ut igitur Pythica stola ornatus Chrysogonus tibicen cum modulatione tibiaque remigibus canebat, ita tragoedus Callippides, cultum indutus scenicum τὴν ἐπὶ

στολὴν, ut ait t. l. Athenaeus , portisculo assaque voco remigium moderabatur.

Denique hie Alcibiadis reditus in ipsum incidit diem, quo Plynteria Athenis agebantur, Θαργηλιῶνος φθί,οντος, sexto m. Iunii die, Ol. XCIII. 1, ut reserunt Xenophon l. l. 12 et Plutarch. XXXIV. CL Baehrius p. 243. LX τ .ΟΙ. XCIV. 1. Plutarch. Fiι. με. XVIII. Πρώτω μῖν, ως ἱστορεῖ Δ ο d ρ ι ς, 'Eλληuam ἐκείνω Λυσάνδρινὶ βωμοῖς λεις ἀνέστησαs , ως θεῶ, κοίι ιυσἰας ἔθυσαν' εἰς δ/ πρω

Ha εν, ως κοσμήσοντα τὶς πράξεις διοι ποιητικῆς. 'A τιλόχω δὸ ποιησαυτι ροτρίους τιvaς αυτὸν στίχους, ησθεις ἔδωκε πλήσας ἀργυρὰν τὸυ πίλου. 'Αντιμάχου δὸ σού Κολοφωνίου καὶ Nικηράτου τινὸς 'Hρακλεωτου ποιήμασι Λυσάνδρια διαγωνισαμένων ἐπ αυτψ, τὸν Nι-

194쪽

κηρατον ἐστεφανωσεν. 'O δ 'Aντιμαχος αχθεσθεὶς τὸ ποιημα. Πλάτων νέος ων τοτε, και τὸν Αντίμαχον ποιητικῆ, βαρεως φέροντα τῆνῆτταν ανελάμβανε καὶ παρεμυθεῖτο, τοῖς αγνοουσι κακον εἶναι φάμενος τῆν αγνοιαν, ἄσπερ τὸν τυφλότητα τοῖς μῆ βλεπουσιν.

Athenis ad summas angustias redactis, Samum LIsander cum classe petiit, eamque insulam hrevi post ad L cedaemoniorum imperium adjunxit, Ol. XCIV. 1. Vide Plutarch. l. I. MV; Xenoph. Heli. II. 3. 3, 6, 7; Diod. Sie. XIII. 106, XIV. 3. Tum vero Samii, optimatium fortasse impulsu, nullis parcere honoribus , quibus gra tiam sibi Lysandri conciliarent, divinis adeo illum assicere honoribus studuerunt. CL Panos va, Res Sam. p. 73 sq. παιανες. De Paeanibus in mortalium honorem eantatis cons. Bode, seu . d. mu. Biehδ., Vol. II P. I p. 73sq. Simili assentatione, multis annis post, Athenienses Demetrium Polioreetam coluerunt, quem inter alia ejus

generis plurima tum Itbyphallo Fragm. XXXIIJ, tum

vero etiam paeanibus, Dei instar, celebrarunt. Vid. then. VI p. 233 A. B, XV p. 697 Λ. Ad Plutarchi I cum spectant quae l. e. p. 696 E refert Athenaeus, spectare item videntur, quae exstant in Elymol. M. p. 469 , 45 Fragm. LXVIIJ. Illa quum contineant nihil, propter quod locus iis peculiaris in Fragmentis assignandus est, hie adscribere praestat.

περ ὁ ευ Λύσανδρον τbs Σπαρτιάτην γραφεὶς οντως παιEs, ta Δουρις ι, τοῖς Σαμιων ἐπιγραφα -

μένοις Ωροις δεεσθαι ἐν Σάμω . ceterum, exordium paeanis exhibui secundum Naekii emendationem, propositam in dias. de Choerilo Sam. p. Diuiti so by Corale

195쪽

46. De auctore carminis nihil constat. Choerilo quidem id tribuere propter silentium Plutarchi non ausim. Eumenim in comitatu habuit Lysander, ῶς κοσμήσοντα

τὰς πράξεις δια ποιητικῆς, nec Vero ῶς κοσμήσαντ α.

Ηραῖα. De his es. Fragm. XLVIII. De Lysandriis haec pauca notavit Hesychius, Tom. ΙΙ p. 512 : Λυσά9-δρια, πανηγυρις. - ηγοντο δὸ ἐν αὐτὸ ἀγῶνες και θυσιαι.

CL Photius λεξ. συναγ. p. 236, 23. Sub idem tempus, ut videtur, Samii Lysandro statuam Olympiae posuerunt, epigrammate ornatam. Narrat Pausanias M. 3. 6.Xοίριλον. Totus hic Plutarchi Ioeus ut pertinet ad Lysandri commorationem in Samo insula, ita Duridi est auctori vindicandus. Certe quae de Platone, Antimachi poetae studiosissimo, extrema hujus loci parte proseruntur , eo minus recipere dubitavi, quo magis Proeli verba Fragm. LXVIII) innuunt, re vera de eo studio Duridem memoriae prodidisse. - De Choerilo autem qui Νaehii disputationem noverit, is a me nihil exspectabit novi. Samiua suit, poeta epicus, beneque adeo distinguendus a Choerilo tragies, qui Athenas habuit patriam et certare

coepit Ol. LXIV mctius I. l. p. 1-13ὶ : distinguendus item a Iasensi, Alexandri M. comite id. p. 37-45ὶ; tandem a Choerilo eomim, Eephantidae filio sid. p. 5158ὶ. Samium Choerilum, quem Lysander secum in Asiam duxit, natum fuisse e. OI. LXXVII. 1, probabilis

admodum est Mehii conjectura p. 21-29. - Denique, ne hoc praeteream, quod ante Choerili nomen apud Plutarchum scribitur vocabulum ποιητων, pro eo alii legere πολιτῶν malunt. Sed utraque lectio stare potest. Alteram praesert recteque explicat Nactius i. I. p. 48. 'Αντιλόχει. Mediocris hujus poetae notitiam huic uni debemus Ioeo. Rusdem nominis qui memoratur histori-

196쪽

eus aetate longe suit inferior. CL Vossius m G. p. 391. 'Avτιμάχου - Nικηράτου. Nicerati Marcellinus rit. Τhue yd. 30 sap. Goelier. in edit. Thuc. I p. 66ὶ ex Pra-xiphane meminit; sed parvi sunt quae profert. 'Εποποιὸν dicit et aequalem Choerili aliorumque. Istud a Plutarcho additum evidentissime arguit, ut cetera narratio tota , quid de eius potii judicandum sit. Uno praeterea loco , quem mihi Naelitus indicavit sp. 31ὶ, Aristoteles

eum commemorat, Rhetor. III. 11 , ἡττημένον ὐπὸ Πράτυος ραφωδουντα, κομῶντα δὸ κάι αὐχμηρον ἔτι. Contra Antimachus poeta censetur unus in paucis praestantissimus, ut adeo juxta Homerum, Hesiodum, Pisandrum et Pan Iasidem in classem epicorum poetarum olim receptus fuerit. Rus cum Nicerato certamen, de quo h. l. agitur, initum esse quo tempore Lysander cum Agesilao in Asiarem gereret, conjicit Naekius p. 50. Sed non persuadet. Λυσάνδρια enim quis alibi potius celebrata fuisse credat . quam in ipsa Samo' Illud igitur certamen, in quo Niceratus palmam Antimacho praeripuit, non ad seriora tempora reseram, sed ad sestorum institutionem, Lysandro coram domi a Samiis actorum; quod ut declararet Plutarchus addidit ἐπ' αὐria. - Cum reliquis quae ad Platonem spectant, tum natum annos sere viginti quinque, cs. Fragm. LXVIII. LXVII. Etymol. N. p. 469, 45. 'I, ioe δῖ ὁ 'Απόλλων λέγεσται, ως μἐν Δούρις, ἶνι δ, ἀγκάλαις βασ6άσασα τον

Haec ut ad Innales pertinere putem , facit nexus

197쪽

cabuli ἱεῖο e, de quo h. l. sermo est, et dictionis-πatias, ad quod Fragm. LXVI apud Λthenaeum respicitur. Nam, ut Eustathius ait ad Iliad. O p. 1020, δοκει τὸ

και απὸ του ἰὸ γίνεσθαι, μερ ἐστιν ἐπιφωνημα λιαλού- μενου εν τόποις, δπου τὸ θελου τιμαται , ως δῆλον καἰ εκ του lii παιάν. De origine et significations voe

buli ἱεῖοe alii aliter statuerunt. Vidd. Plutarch. de Exap. Delph. p. 393 opp. I. VII p. 5 3 ed. R. : Eustath. ad Iliad. Ρ p. 1109, Υ p. 120l: Elymes. v. l. I. et v. 'Iαλεμος P. 463, 18: Hesych. Tom. II p. 31 ;Apollon. Leric. s. v. P. 359; Suid. Tom. II p. 106. Moeciso Pythone repetit Callimachus , Hymn. in uoll. 97 sqq. CL ibi Spanhem. p. 92, 1 3 sq. , in primis Bode I. I. Vol. Π P. I p. 9 sqq. Duridis explicatio mimee congruit cum sententia Clearchi Solonsis ap. Athen. XV p. 701 c, magnam certo inde lucem capit. Scripsit igitur Clearchus, τὴν Λητὰ, εκ Xαλκίδος της Εὐβοίας ανακομίζουσαν Δελέ οῖς 'Απόλλωνα κει Αρτεμιυ, γενέσθαι παρA τὸ του κληθέντος Πύθωνος σπήλαιον. Κάιφερομένου του Πίθωνος ἐπ' αὐτοῖς , η Ληπιὲ, των παίδων τὸν ἔτερου ἐ9 ἀγκαλαις ἔχουσα, προσβαιτα τῶ λιθω τῶ9υν ἔτι κειμ ιρ ὐπὸ τῶ ποδι της χαλκῆς ειργασμDης

Proetus ad Plat. Tim. I p. 28 med. ' Ηρακλείδης γουνο Ποντικός - ὀτι τῶν Xοι φιλου vulgo χοιρίλλου

τότε εὐδοκιμουντων, Πλάτων τὶ 'Αντιμάχου προυτιμη σε , κῶ αυτὸν επεισε τὸυ Ηρακλείδην εἰς Κολοφωνα

198쪽

ἐλθόντα τα ποιήματx συλλέξαι του ἀνδρός. Μάτηνουν φληναφοῖσι Καλ ίμαχος κάι Δουρις, ωe Πλατωνος ουκ εντος ἱκάνου κρίνειν ποιητας. Respexerunt, ut quidem videtur, Callimachus et D

ris ad iudicium illud Platonis, in libris de Republiea

latum, quo poetas tantum non omnes e civitate expellendos censuit. Atqui Plato id potissimum in eo opere egit, ut mores optimos et optimum rei publicae statum exquireret; quibus quum poetas vel maxime nocere intelligeret, Homerum ceterosque serme omnes ut pessimos morum magistros rQecit. Cf. Cic. rise. ΙΙ. 11. 27. Verissime igitur, Platonis causa suseepta , monet Bodius, i. saepius I., Vol. III p. 4s sq. : a Die uellenen, welehethren grossen Diehter, namentiten Homeros, ais Bilanerdes Folia Meh hielten, una fortisahrend in den Sehulen Iesm liessen, Maureiseum Plato's FGigrait uber Diehterru riehien, ohne xv Ndenken, dasa die Strenge seines Urtinetis vom Mittejunkte se ines philosophisehen Systema aus unu anglieh nothwendis v ar.VLXIX. Zenob. Prov. II. 28 p. 40. 'Αττικὸς π άρ ο ικο

Δουρις ναιJ περὶ αὐτῆς λέγει, δτι ἐπειδὴ 'Αθηνατοιτο dς περιοικουντας αὐτοῖς καὶ γειτνιωντας ἐξεβαλον, ἡ παροιμια ἐκράτησε.

Excerpsit haec, sed tacito auctoris nomine, Pseud Plutarchus Pron. I. 59 p. 330. Utitur proverbio Mist teles , mei. H. 21. 12. Aliam explicationem probavit deditque Craterus, ex qua colligo, Duridem in Annalilibus proverbium tetigisse. Sic enim Craterus accepit, quasi natum sit ex Cleruchia, Samum olim, sortasse Ol.

199쪽

8 ed. Steph. ibique Sehol. : Strab. XIV p. 946 A; Diog.

quo me adduxit similis Elymologi M. locus, ubi p. 238, 40 sic dicitur: Γόφγυρος , ὁ Διόνυσος, απὸ Γοργύρας,

τόπου της Σάμου. Γοργυρα autem interpretatur Harpocration s. V. P. 50 τὸ κατὰ γῆς ερυγμα, quod ver i nus recepit Suidas Tom. I p. 493. Idem Suidas γονγμνη ut nunc recte legiturὶ reddit δεσμωτήριοs ἱπόγειον, quo sensu, ut indicat Harpocration, usurpatur etiam ab Herod. m. 145. Ita quoque γοργύφα explicatur a PoIIuce IX. 45, ys. Etym. M. s. v. p. 238, 41ὶ qui usos hae voco Iones Pesse assirmat, quamquam eam apud Λ sehinem et Dinarchum legit Harpocration. Eustathius vero ad Hom. Odyss. A p. 1688 Ιonibus γοργύρη triabest. Dixerunt item γεργυρα. Vid. Εwm. M. S. V. p. 228, 35. Cae porro de vocis usu Eustathius et Auetor Elym. M. I. I. Re igitur cognomen Γοργυ- ρεῖς non diversum suit ab alio Dionrsi cognomine νιος, quod cum Cerere et Proserpina eommune habuit. Cons. Bode l. l. Vol. I p. 157 sq. Ceterum Sami pluribus nominibus Bacchum cultum fuisse, ostendit Panos-ha, Res Sam. p. 64. Diuiti od by Cooste

200쪽

ΠEPI EΥPΙΠΙΔΟΥ ΚΑΙ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ. LXXI. Athen. IV p. 184 D. Δουρις δ', ἐν τῶ Περὶ Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέους , 'Αλκιβιάδην Φησὶ

μαθεῖν τῆv-ου παρὰ του τυχόντος, ἀλλλΠρονόμου, του μεγίστην ἐσχηκότος δόξαν.

Αλκιβιάδην. Ex Plutarcho, Fit. Alesb. II, et Plat ne , aleib. I p. 106 E , ad quem Olympiodorus respicit V PHι. p. 584, eonstat, Alcibiadem didicisse quidem litoras et pulsare citharam et luctari, sed tibiae cantum tanquam libero homine indignum discere noluisse, aliosque ab eo studio avertisse; de qua antiquitatis opinione verbo monet Suidas v. 'Aνάβιου ἶν' ἀνὰ . Tom. I p. 307. CL den rix, de vi musices e sent. Hat. p. 127 sq. Eaque Plutarchi narratio egregie congruit cum iis quae de abolito usu tibiarum Athenis Aristoteles tradit Polit. VIII. 6. 7, ubi cs. Schneid. p. 46 . Προνόμου. Pronomus ille Τhebanus , inter nobilissimos tibicines habitus, primus ηύλησευ απὸ τῶν αὐλων τάς ἁρμουίας, ut Athen. XIV p. 631 E et iusius etiam Pausanias docet IX. 12. 4. Rus μέλη Τhebani magni aestimantes cecinerunt, quum Epaminondae aetate moenia urbemque reficerent. Tradit Pausan. IV. 27. 4. Prolixa barba conspicuum risit Aristophanes Melas. 102, ubi vide Scholiastam, a Suida exscriptum s. v. Tom. III P. Diuili od by Goos e

라틴어 텍스트