장음표시 사용
471쪽
Acetur. At illud, quod fit contra uoluntatis inclinationem, eontra voluntatem fieri ponetur. Quando autfit aliquid, quod uoluntas vult non fieri, tunc ubi talis non ades uoluntatis inclinatio, ut fiat, uel non, id prςter uoluntate eristatuetur.IUuperstimo, quod Auina uoluntas, ut alias dictum est,solet distingui in uoluntatem beneplaciti, o signi; deinde illa bι neplaciti adhuc Abdia pinguitur in antecedentem,m consequentem.Si de prima procuLdumo fieri multa, γ prper eam,'contra eam dicemus, at de secunda, nihil, quia volitum uoluntate consequente simpliciter diacitur Uontum: quare, .c. His itaprmissis, ad solutiones a mmentorum accedo, . ad primum dico, quod maior vera es deessembus, at siloquamur de des tibus, aliter cotinget: nam multi defectus, ut mala culpae,qua quatenus mala,defectum important, diuina uoluntatis causalitarem effugiunt: vel aliter dicatis, quod
nullus lectus post subterfugere causalitatem uniuersalse ac se, quin esubfit, vel mediate, vel immediat e. Ad secundum
argumentum iam exsuperioribus patuit restonsium: nam currit demoluntate beneplaciti, non de illa signi, vel de antecedente, no aut de constequente; nil eni t contra, nec prςter hanc. Explanato primo dubio, accedit sicundum, ubi unico medio pro parte nega. tiuoc insto. Quicunq; Deo,vel eius uoluntati o equitur, uolum talem suam conformat uoluntati diuina, at qui facit contra Dei voluntatem, minime suam, eius uoluntati conformat, non ergo ei obsequitur. Pro responsionesciendum est, aliquid obsequi diuinae voluntati bifariam considerari, uno modo,ut maeteria de qua, vel circa quamsit uoluntas aut lenes que modum lapides dicuntur
472쪽
.sequi Mificati de lapidibus. Alio modo, ut arens secundarium, ius actio tendit ad illud, quod distat,'vult agens principale;
secudum que modum manu artifices uoluntati principalis agentiso quuntur. His in hunc modum positis, ad argumentum adductu e dicendum, quod procedat de eo, qui ex intentione obsie-quitur diuina uoluntati per modum agentis I talis enim non agit contra uoluntatem diuinam,sed eri conformat: vel dicatis, quod possibilest,taquem facere contra Dei uoluntatem antecedentem, O obsequi diuina uoluntati per modum materia, vel agentis, utia uis declaratum. Insuper dicatis, quod qui facit aliquid coira Dei uoluntatem antecedentem, eiusdem tamen uoluntati obsequiatur ilicet consequenti,ut materia, de qua, vel circa quam fit -- luntas conssequens, m hoc quantum ad secundum modum, quo
filicet, aliquid Hieri dicitur obsequi, ut agensecundarium prime ali. Et hπ satis.
Lectio C L. DE qμ tuor νς filii bactenus duo enodata baletis, sua
persiunt alia duo in prsentiarum dilucidanda, quorum primum est, Utrum Deus, qJ non vulseri, prςripere posse. Deinde, Vtrum malum fieri petripere valeat. Circa primum, arguunt quidam pro parte negatis αμπeptum iudicare incitur prςcipientis uoluntatem , at quicunq; indicatsi velle, ql
473쪽
minime vult , siclus en, hoc aut Deo asicribi non debet: ergo nec 'primu . Sed dicetis, cur ergo legitur Gene. xMi.ql Deus prςcepit Abrahae, ut filium immolaret, deinde noluit eius immolarronem, ut patet ibodem ' ergo, me. Circa materiam hanc doplex modus assignaris ot , unus est uolentium, Deum aliquid posse prςcipere, sid tamen illud nolle,ut patet de Isaac immolatione, qua fuit prς-cepta, sid non uolita. Alius modus es tenentium, nec Deum posse, nec prςcipere id, quod non vult. Hisμ dstositis, ad primum argumentum ita dicendum , cli prςceptum non siemper prςcipientis voluntatem indicat, quaprςcipiens uini rem prςceptam ieri, sed illam tantum, qua prςcipiens vult obligare illum , cui prςcipit ad faciendum , quod prςcipitur, hoc est semper. Vel dicatis, ql Deus ratione materia,nihilprςcipit,quin illudfieri velit saltem moluntate antecedente 4 Ad illud vero in oppositum de immolatione Isaac es dicendum, quod talis immolatio fuerit voluntaria voluntate antecedinte, non consequente. Et hςc pro primo dubio. γ itur modo sicundo, Num Deus mala fieri prςcipere possit. Assibi certe videtur esse dicenda, adfic. Nam occisio innocentis mala est, similiter fornicationis cocubitus; inseper alienum re sua Astobare, sid hςc oia Deus prςccpit: igitur, σ mala fieri uoluit. Sed dicetis vos,negamus minore, sicilicet Deu bςcfieri prςcepisse: probari possunt hςc tria testimonio sacra pagina, primoprim τι habitar Gen. xxii. de occisione Isaac. Secundum Osea primoc. Accipe mulie= e fornicariam. T retium Exodi M. Deus ergo mala fieri pol prςcipere. Sed contra, nullus diuinis obediens prςceptis male facit: quare, Pro dilucidatione huius quessonis sciemdum
474쪽
dum est, Psione hanc minime intelligendam esse de malo penae, costar etenim, quod tale cadit sita dιuino prςcepto, σ humano rigitur de malo culpae. Nunc ad principale argumentum dicendum venit, quod innocentis occisio non sic mala est, quin mali ratio sit ab ea separabilis authoritate Dra, qui est simpliciter dominus
vita, Cr mortis ;potuit ideoprςcipi a Deo. De concubitu autem fornicario, nec non de rei alienae ablationepol dici, quod minime fuerint a Deoprςcepta, cum includant intrinsecus, π inseparabi-luer indebiti rationem: bene Deus pol mutare naturas, ετ rerum conditiones, potuit itaq; facere , quod mulier, quae non erat Oseae per vinculum matrimoni, perpetuum, esset eius ad temporaneum Oum, Cr ita accessit adsiuam, nec est fornicatus,quiafornicari essat c edra e ad non flam. Similiter Deus absolute dominus potuit facere,qs res, qua erat Aegyptioramferent fiebreorum,vel ex Dei mero dono, vel in recompensationem laboris, ac sieruiij, qt
impenderant Hebrei Agaptijs, σμ Hebrei non abstulerunt rem alienam, fitasiuam; quare nec sunt Iurati. Mala ergo fieri comtunissim, idestsub conditione mali Deus nequaquam prςcipit taedflum, ut supra diximus. Et hςc satis.
QVOD ALIQUANDO HOMO BONA, ETC.
Distinctio XLVIII. Lectio C LI. VT vltima imponamus manum huic M. primo Nobd.
Audit. nouisimam perbrevem, admodum utilem ,σfacilem enodabimus in prs sienti distinctionem; pen C e dentiam
475쪽
dentiam huius primo considerantes; In oper diuisionem. Quantum ad primum. Ex quo Magister docuit Dei voltiniat em semper adimpleri, nunc agere intendit de uoluntate humana, vi co-
'noscamus, quo modo in conformitate se debeat habere ad illam 2 ina. Habito his paucis verbis nexu prsentis cum superioribus distinElionibus, nunc ad diuision m accedo, inurpari enim l. ςc in tria pundia distinctio potest. In quorum primo declaratur , quod
moluntas nostra bona diuina non siemper in uolito confirmatur. Prςterea, quando conformetur, detegitur. Demum notandum exprςdictis colligitur. Circa segmenti primi expositionem Magisterfient. Ut doceat, quo modo nostra uoluntas bona nonsemper diuinae uoluntari coformetur eamplo desumpto a bono filio utitur.Sit ergo Sortes Platoni lius qui bona uoluntat e uelit patrem Uiuere, que Deus bona vult uoluntate mori, hoc in casu exprcsse patet, q/fiij voluntas materialιIer non etiat, quod Dcus tolt, nec ob id mala
est; non ergo semper bona uoluntas nostra diuinae conformis es uoaluntati, ut ex hoc primo colligi pundio potest. Insecundo declarari habet, ql quandoq; creata uoluntas diuinae sit uoluntati in uolito conformis, licet non semper bona sit, ponatur hic Ioan. qui
velit farrem suum mori, hoc idom uelit Deus, tunc bona erit ne. voluntas Ioan. quae in uolito est conformis diuinae uoluntati e certe non, quia Ioan. ex impietate vult statris mortem , vi Deus ex thsitia, nec non expietate. His segmentis duobus tertiam addi pol, quod circa notandum uersatur tale. Dei uoluntas bona quandoq; per bomissi malas uoluntates adimpleri dicitur, ut fuit in Christi morte. Nam Deus Christum mortemsustinere uolebat, si 'd non Iudeos
476쪽
eos inferre, m licet Christi passio Deo placeret, non tamen sibi placebat, inquantum p alis fuit, at inquatum salutifera.Non secus suinctorumpassiones diuersis causis sanctis placere, γ dsti cere possunt. Si nitur liber primus in eo , qui est is omnium, oscula θculorum. Amen.
Lectio C LII. VT tandem extrema imponamus manum huic lib. primo Magistrisient.duo circa disia Agagistri quesita examinabimus quςrentes primo. Utru nostra uoluntas diuina possit conformari uoluntati: deinde, Utrum omnes teneantur ad suam uoluntatem conformandum diuina. CDntum ad primum, pro parte negati primo sic arguitur: confirmitas suorum in unafrma conuenientia est, at diuina uoluntas, m nostra nequaquam possunt in aliqua una firma conuenire, nec secundu Jeciem, nec fecundum genus, quare inter eas confirmitas aliqua esse non poti Pr erea, relatiua ςquiperantia ad conuertentiam dicuntur ,sed confirmitas relatio Acitur ςquiperantia: ergo si nostra uoluntas consermari diuina diceretur uoluntati,tunc et diuina nostrae posset
voluntati confirmari, at hoc minime dicimus: ergo, σc. Ex alio latere quia uoluntas vere obedientis conformatur uoluntari prςλpientis: igitur multorum uotantas divinae coformabitur uoluntati.
Pro determinatione huius negotiν scire debetis, qusionem hanc C e 1 de
477쪽
de confirmitate nostra Eoluntati, ad druinam debere intelli de confirmatione in uolito, quo prsupposito, dici ot ad principaleamgumentum, qd non esse consermitas dicitur essesecundum pa1 ticipasionem eiusdem sermae J ecificambςrcntis, vel non inhp e- iis id secundum plures alios modos, ut putasicundum idem obtectum uobtuni,vel sicundu charitatis habitum,vescundu causamissi lentem, velfinalem. Ad secundum dicitur, quod confirmari plμs importat, quam esse conforme, quoniam conformari dicitur
flum illud, quod habet quas rationem imaginis, vel efficitus proportionati re*ectu alterius; unde conformari everi quas ad alterius firmam , π istud diuina minime potest uoluntati copetererentectu uoluntatis nostra ,sed e conuersio, propter quod uoluntas nostra uoluntati diuina dicitur consermari. Et bςc deprimo quς- sto. Circa secundum quidam ad partem negativam declinantes arguunt sic. Ut si habet uoluntas ad uoluntatem, ita intellectus ad intellectum, sied nos tenemur intellectu nostrum diuino intellectui conformare,alioquin omnis homo habens opinionem fisampeccaret, qδ minime verum est: ergo uoluntatem nostram diuina con-frmare minime uoluntati tenemur. Pr erea, ad impossibile nomo i enetur, sed quandoq; uoluηtatem confirmare nostram diuime
voluntati impos bile est: ergo, me. Minor patet de obstinatis, qui ob siui flatus , uti damnati hoc facere nequeunt: igitur, σ .
Deinde, Deus multorum vult damnationem, sed nullus tenetur siuam uelle damnationem: rego, me. Ex alto latere, quia amicorucos is debet isse uoluntas, cir nos tenemur esse amici Dei: ergo,
478쪽
conformari diuinae noluntati, his tribus siematis ,scilicet, iusto, co-gruo, o cognito. Quῖbus ita possis, dici poteri nunc ad primum argumentum, qu similitudo nulla est de intellectu, uiluntate; ratio assignatur, quia intellectus defectus in nostra potestate minime est, cogimur enim quandoq; rationibus ad assentitau aso, ideo non peccamus,sed deliberata uoluntas in nostra potestate est, ideo peccamus, nisi eam conformemus diuina uoluntati, prout σin quibus conformare tenemur. Similiter de intellectu quantum ad ea, quae siuulfidei, o saluti expedientia: ne ergo peccemus, quani um ad illucquod est in potesate nostra, diuinae tenemur uoluntati conformari. Ad argumentum fecundum aeripotest, quod
obstinatisimpliciter , vel damnati voluntatem non tenentur confirmaresiam diuina noluntati, ideo nec de nouo merentur, nec peccant, at bene in peccato, in quo mortui siunt ,perseuerant, nos etiam pro flatu Utae non tenemur nostram coformare voluntatem diuina voluntati, nisprout , m quantu nobis innotescit ,sive qlio
ad volitum ,sive quo adfinem, . vsuperius notauimus. Ad tertium dici potest, quod in tali volito sicuti est damnatio propria
non tenetur quis conformare suam voluntatem diuinae voluntati.
Quid si alicui siua damnatio reuelaretur' dici potes hoc debere a cli secundum comminationem, non autem fecundum pr entiam. Rursussicon staret hoc es dictum sicundum prscientiam 'Re 'ondetur, quod ob id non decet aliquem hoc velle, nec Deus vult nos hoc velle, cum velle oppositum ,si licet beatitudinem Hsmis, propter quem debemus velle omne aliud volitum. Ad illud vero in oppositampartem dcbet dici, quod amicorum est confimmis
479쪽
mis voluntas in illis solum , in quibus decet utrunque velle: idem in quo caseu voluntatem nostram voluntati diuina confimmare tenemur. Tunc appropinquamus ad illum, qui
summe bonus es, in quo finitur hic primus
FINIS. Marcescit sine aduersario virtus.
480쪽
2 o. q. principali, principalis.
2I. 2O. creatum , creatura. 22. 6. ausus, abusus.
34. 23. pro hoc, pro hac. 36. 26. at , ad. Uidem. quo ariat qπo ad. 38. 22. ad primam, ad primλΑo. I. depronitur,depromitur, 62. 2 o. spirat, spirant.
V. T. creaturis, creatoris. O. 3. excellente, excellenti. O. 2 o. ius, uis. Τ 6 i. 22. monas. desunt Me verba. non tamen e conuerso nomen
personaleposse dici. 76. s. intellectivalem, inteli
ciualem. 84. I a. cύmunicati , comunicat. 9S. I 2. claritas, charitas. Ioz. 9. ius, uis. IOq. 2 o. propter hoc negauit, non negauit.
IO7. agit, egit. IO9. I l. procedit, procedat. III. I . eadem , eandem. Il 9. 26. quia, quin. II9. I s. quam, qua.
126. 19. in opposito, in proposito. I 28. 7. poste dicendum, esse dicendum.
33, 3. aliqua, aliqua. g. Linea, Errori. Iqs. Iq. nuncupaturi, nuncupaLI q. 8. Pinque, quique. 1 7. I. acquisitus, acquisitos. ibidem. habitus, habitibus. Is T. T. potenda ponenda. I T. 23. o,at. I 8. I. Deo viso, Deo.
I sy. 8. in Ebiter, infallibiliserit ico. 9. primo, primo .i 1so. is. Mem, idem infusam.
2oo. 3. sit,sint. 2o7. I. Distincto , Distinctio. 2iq. I. superioribus,superiori. t et I . I 8. nulla forma, quod nutala forma.
2I8. q. Nunc, Num. 2I8. 26. essentia, essentialia. 2I9. q. nostrum, nostrae. 22o. 6. secum, fecundum. 22O. 2O. procreere,prscedere.
223. 3. Spiritussa Ius, Spiritui sancto.' a 3 r. a I. pluribus, a pluribus.*33. s. quarum quorum. 3 3. 9. motum , notum.