Caroli Ludovici Struve ... Opuscula selecta

211쪽

APUD LACTANTIUM. 145dem interpunctione mutata prius ἐπεὶ quoque servarimus, quod plurimorum testium consensus, etiam LMin interpretatio in eo- die nostro tuetur. Quod si quis Vero, quoniam in Graecis eod. Reg. et in Latina versione ipsius Lactantii o Augustini deest, illud Hectum malit, non restag or, si major interpunctio

post prius αἰσθητον ponntur. LIB. G. CAP. 7. g. 1 - 3., ori se quaerat a ui hoc loco, qui incisae iam polans, amseo carus, e quod nomen Meaι cujus prima nativiis non modo inreesseri mundum, verum etiam prudentia disposuerit, irruis -- ω erit virius construaeri rectissimo Od. Reg. quod euhamin divinando conjecerat). Primum scire nos conveni nomen jus ne angelis quidem notum esse, in morantur in coelo; sed ipsi

M a deo a deo . . putri nec ante id publieabutir, ut est in Meris traditum, quam dispositio dei fueri impleta. Deindem enuntiari posse hominis ore sicut Hermes doceι, haec dicens

this δὲ τουτου του αἰτίου ἡ του θειο αγα- βοωλαμις et θεον

m e paullo pos ad lium ἔστι τις, ω τέκνον απψήντος λογος 3πως, σιος πιρὶ τον μονον κυέρων παντων καὶ προεννοουμμυπρίου ον εμειν -- ἄνθ ρι-ον ἐστι Fragmonti hujus Hermetici prorsus non meminit Fabricius a bibliotheca Graeca. Suspicor tamen a Patricio libro XX. adseriptum fuisse, ibique rament septim in fine adhaesisse. hagmentum enim hoc septimum desumtum est ex Stob. oris . sem. 78. pag. 466. Partem ejus citant quoque Justin. lartyr Paraenes ad Graec pag. 37. Cyrili lib. I. Onu. Julian. y g. 3l Cyprianus de idolor vanit et hinc Augustinus contra donat. lib. . Tom. T. pag. 4. Sed reliquis plenior est Sto-

, eus, ut diximus. Atqui verbis, quae Stobaeus serVaVit, sinam in ollectione nostra fragmentorum Hermeticorum, cujus 'pra mentionem fecimus, haec verba, nullo auctoris, unde 4ncla sint, nomine praemisso, annectuntur: ἔστι γαρ τις εἶ τώς- π, π hii του λογος σοφίας πάντων καὶ προνοουμένου κυρίου

' λειν μὲ ανθ ρο-ον ἐστιπι αἰτία δὲ τουτου, ἡ του θειου παρ- βουλησις ἡ θεον προσμεγκεν, - - ὀνομα ου δυναται ανθρωρο- στομαι λαληθῆναι. Undo atricius textum ita constituerit, Re3MO Sod neque Laetantii, neque Patricii lectio sana esse

212쪽

146 FRAGMENTA GRAECA potest. Ut de aliis taceam, quidnam sibi volint orba ἡ θεο

προήνεγγων, nescio. Προφέρειν enim non eodem sensu dieiiurquo Latinorum proferre. Bona quidem fortuna Augustini inter pretatio Latina nobis servata est in libro de quinquo haeresi i Tom. . pag. 16. Verum ecit eomparata est, ut aut MD stinus longe alia Verba legisse, ut textus ejus misero comip. tu ad nos pervenisse, aut denique Augustinus, vir Graecam, litorarum minime gnarus, in interpretrendis emoties miris, quantum a literati sensu aberrasse dicendus sit. Atque dei quod postremo loco posuimus, longe Verisimillimum mihi vides , ita tamen, ut et nonnihil ex ceteris duabus causis in hae di vorsitate repeti debeat. Quod quo cirerius appareat, apponamn totum locum Augustini, qui, quae ejus consuetudo erat, Verbis Hermeticis ubique sua interposuit; quod ut moneamus e magis

necessarium Videtur, quoniam editore Verba nonnulla Herme

tis pro verbis Augustini habuerant. Sic itaque orba un stini sonant. Ipso Mercurius dixit: His benedicti ei usque

bonae voluntatis. Et ne de ejus nomine taedium interrogati0nis sustineret, secutus adjunxit cujus nomen non potest humano renarrari. Quid tu, Mercuri, ab hominibus diei nomon dei filii narrari non posse Ario narretur, qui non homo sed deus ab hominibus aestimaris Loquitur autem ad filium suum dieens: es enim quis tu leg. M inenarrabilis sermo sapientiae spiristi sancius Νοnne hoc est, in principi erat verbum Dic, mr mes, sermo iste sapientiae habet matrem Sequitur de solo

deo dominus est omnium dominante deo mortalibus A. Haec verb8otsi non satis mihi intellecta patet tamen Oxprimore debere Hermetica περὶ του μονου κυρίου πάντων καὶ προ-οουμένου θερο,

ut codicem Reg. habere mox videbimus. Sed ab oditoribus verba haec a verbis Augustini non separata sunt. -Εt di ab hominibus indagari non potest, addit et dicit super homini est actenus Augustinus. Ol taedium lectoribus creare is emendo, qui fieri potuerit, ut hoc modo Grasea Laetanti is

Latinum sermonem transferrentur. Frustra enim quaeras, MAE' filius benedicti dei, unde spiritus sancrus venerit, unde alia; at is Verbis bonae voluntatis vix alium erroris reum accusare poteri iquam ipsum Augustinum, qui ἀγαθου βοωλαμις sie junxerit se

de Verbis mi θεον προήνεγκεν nullum vestigium repΘreris. Aee remum nunc ad 4xcutiondam lectionis aristatem β

213쪽

APUD LACTANTIUM. 147 exemplaribus Lactantii et ditis et scripto. Mirari hi subit isti supinam Bunemanni negligentiam, qui quomodo Pro προεν-- ώνου veteres editiones legant, raro exemplo nam plerum ne in Graecis obmutescit indicarit: προ- ου - προνοομ- - - προουμενου θεου - προεννουμένου κυρίου. At domquot praeterea memorabiles lectionis arietates in iis occurrant, indicare noluit. Neque imprimendum curasset ου - ονομα- pro πιτ ονομα ου, non magis quam πιρὶ τον μονον κυριον, pro πρὶ του μονου κυρίου, ut omni nostra exemplaria recte

habent. Postremum tamen hoc Cellarii editioni forsan accepta retulit, ut ex Cellarii interpretatione Latina, ipsa enim hujus viri oditione caremus, colligo. Sod, ut pergamus, in editione Α Ioeum sic expressum legimus:

ειοματι λαληθηναι, id est causa autem hujus causae divini et inersati boni voluntas, quae deum protulit, cujus nomen non potest humano ore dici. Et paulo post ad filium. ε τι γαρτισ

Sst enim fili secretus quidam sermo sapientiae sanctus de soloummo ninium et dei, qui ante mente capitur, quem dicere snpra hominem est. Ut hie paulisper subsistamus, melius videmus αἴτιον δὲ του-- - αἰτίου legi, quam αἰτία. Videmus praetere ea, quae istum sequuntur, duas Voces nobis suppeditare, quae seustra

in vulgata lectione quaeras, ἡ του θείου καὶ γεννητο αγαθου λανις, ubi Latina quoque interpretati e mereati adjicit Sodia verbis ἡ θεὸν προήνεγκεν nihil variatur. Postea particulae Malis γαρ recte in exordio posita est; μονου quidem deost Ut κυρίου, sed cum in Latina interpretatione expressum sit, eam tantum excidisse videtur. Tandem προνοουμD- θεου pro πριο exhibet.

In editionibus B et C vero αἰτια jam legitur, tum desunt

yerba καὶ αγε-κπου quamvis Latina interpretati et increati ser-y i tum γὰρ adest, sed post περὶ του μνου κυρίου desunt Verba ντων in προε- μένου κυριου sive θεοs, quae Latina quο-gRe interpretatio omittit. ditionem D cum Bunemanniana pr0raus conspirare, nisi quod recte datis το νομα ου et περὶ

214쪽

ei de solo domino conocοcιοιcIIepi omnium et tογοΗoo IaHtω praesciente kaiΠpocΗΗοοyomnia deo, quem MeΗοyθyοHdicere supra essΙeιΗIIophominem est HepQIθΗecti. In his quaedam misere corrupta et mutilata esse, nemo non videt, idque in Latinis quoque sic statim in linea quarta voci verbo demendae sunt duae postremae literae, bo atque jungendae cum Graecis nΗcic, unde βουλα ις prodit. est praestat haec ordine percensere tres primae lineas in Latini

continent has voces causa autem hujus causae voluntas boni: est longe pleniora sunt Graeca quae sic legenda sunt: αιτιω i τουτου του ιαιαιου ἡ του θι i. e. s. θεου pro Mos προπαγαθου - ubi in ιαμιιου nihil aliud video, quam bis delaeep casu repetitam syllabam αι, atque tertium αι pro τι posito*ii πετου agnosco Vestigia Vocis γεννητου, quam oditiora, . vidimus, suppeditat te αγετο excidit και. Sed maxime memorabilis est lino quarta quae deum pN Verbo, λησα οσνι Hic, ut jam diximus, o adhaerenda*est sequentibus Graecis, unde βουλησι nobis se offert, pr8ρορ

dentibus Graecis ungendum. Sed quid o roliquis ausis

faciam, quae deum prover, quid ex Graecis σχσι, nullo ρ ρ video. Sod id mihi luco clarius videtur, vulgatam si in προηνεγκεν, re codice nostro equo in Graecis noque in si in

215쪽

APUD LACTANTIUM. 149 agnosei. Ita ut ab aliquo substituta putanda sit, sui, cum

Maera legere non posset, utcunque en explevit. Lineae quinta, Baetis, septimn cum parte octavae haeceontinent dei nomen non μιοι ore hominum fari τ ονομα - δονται ανθραπου ρω στομα λαληθηναυ, ubi Graeca faeno in ordinem redigi possunt, si memineris, ρω repraesentare mediam syllabam voci praecedentis ανθρώπου casu bis scriptam. Verum si Latinam interpretationem contuleris dei nomen non μια etc. non injuria suspiceris, librarium legisse το νομα θω i. e. θεουει δυναται te. Sed sensus postulat, ut non de deo cogitemus,

ιε de si filio Reet itaque se habet Vulgata ο τ ονομαρ etc. rimam itaque partem hujus si agmenti Hermetiei sicreet nobis constituisse videmur: αιτιος δε τουτου - αλίου si του θειου καὶ γεννήτου αγα- λη βουλησις - το νομα ου δυναται ἀνθρώπου a. Φεραίνω στοματι λαληθῆναι. Cetera jam faciliora sunt Latina, quae codex habet, prispicua sunt Graeca in hunc modum legenda:

εστιν γαρ τις tu τεκνον απορρχροος λογος σοφιας ουιος οσιοις 'κει του μονου κυ παντων και προ-οουμενου ' ον εμειν περφ--ον εστι quod Vulgatam lectionem in omnibus confirmat, nisi quod post ἔστι in initi cum veteribus editionibus recte γαρ

ddit, quodque recte προεννοουμένου θεου pro κυρίου ponit laydeibus υως οσιοις aut errore calami σιος bis scriptum agnο- ρθε aut, quod praesero, leges σιος οσίοις.

Ibi d. g. 7.

, ram- quoniam Graeci veteres χροσθαι expeιec θαι cod. Reg. t e. χρειεσθαc dicebant ungi, quod nunc uίφεσθαι aaei ecθαι hod. Reg. i. e. αλε εσμι), sicut indicat Homericus Homeri cod.

Reg. versus ille: αττους δε δμωαὶ λουσαν καὶ χρισαν ἐλαιωρ hane rationem nos eum Christum xpm c. R. i. e. χρει, compen Q criptum nuncupamus, i. e. unctum, qui Hebraice Messias dicitur.' Ubi notandum quoquo fari passiV Positum. Ρotest enim quoque fieri, ut scriptura codicis nostri ανθρωπυ ρη, quam alio modo antea explicuimus, depravata sit εὐανθρωπίνο', ' M vulgata est lectio.

216쪽

continent has voces causa autem hujus causae omnis boni seslonge pleniora sunt Graeca quae sic legenda sunt: αιτιο ιτουτου του ιαμιιου ἡ του θι i. e. θ' s. θεου pro θειου προφαγαθου - ubi in ιαιαι- nihil aliud video, quam bis delaeep casu repetitam syllabam αι, atque tertium αι pro τι positum in πα- agnosco Vestigia Vocis γε--ου, quam editiora, vidimus, suppeditat te αγετο excidit vix Sed maxime memorabilis est linea quarta quae deum pr Verbo, λησι οσροι. Hic, ut jam diximus, o adhaerendis est sequentibus Graecis, unde βουλησι nobis se offert prse

dentibus Graecis ungendum. Sod quid ex oliquis auri

factnm, quae deum prover, quid ex Graecis σχσι, nullo m0ὸ

video. Sed id mihi luce larius videtur, vulgata.

προηνεγκεν, is codice nostro neque in Graecis nequo in Laus

217쪽

APUD LACTANTIUM. 149 agnosti, ita ut ab aliquo substituis putanda sit, qui, cum Maera legere non posset, utcunque e explevit. Lineae quinta, sotu, septimn cum parte octava haeceontinent dei nomen non μιοι ore hominum fari το νομα --τα ανθρωτ- ρω στομα λαληθη-υ, ubi rasea saetio in ordinem redigi possunt, si memineris, ρε repraesentare mediam syllabam vocis praecedentis ανθρώπου casu bis scriptam. Verum, Latinam interpretationem contuleris dei nomen non μιοι etc. non injuria suspiceris, librarium legisse το νομα θω i. e. θεουο ιονατα etc. Sed sensus postulat, ut non de deo cogitemus,

ras si filio. octo itaque se habet Vulgata ο τ ονομα etc. rimam itaque partem hujus fragmenti Hermetiei sic recte nobis constituisse videmur: αλος δὲ τουτου του λίου ἡ του θειου καὶ αγεννήτου ανα-- βουλησις - το νομα ου δυναται ἀνθ' -- s. αν-'--φ στοματι λαληθῆναι. Cetera jam faciliora sunt Latina, quae codex habet, perspicua sunt Graeca in hunc modum legenda:

εστιν γαρ τις eo τεκνον απορρητος λογος σοφιας ουιος σωκMρι του μονου κυ παντων και προεννοουμενου - ον ειψιν μερ

π -ον εστι quod Vulgatam lectionem in omnibus confirmat, mi quod post ἐστι in initio cum Veteribus editionibus recte γαρ ddit, quodque recte προεννοουμένου θεου pro κυρίου ponit. In 'deibus ουιος οσιοις aut errore calami σιος bis scriptum agno- κρε, aut, quod praesero, leges σιος οσίοις.

Ibi d. g. 7.-Verum quoniam Graeci veteres χρίεσθαι expeιecθαι eod. Reg. i. e. χρεασθαί dicebant ungi, quod nunc αλείφεσθαι aaei ecθαι d. Reg. i. e. αλε εσθαι), sicut indisat Homericus Homeri cod. Reg. versus ille:

αυτους δὲ δμωαὶ λουσαν καὶ χρῖσαν ἐλαιφ' hane rationem nos eum Christum xpm c. R. t. e. χρ λ ω en ε' π*- nuncupamus, i. e. unctum, qui Hebraice Messias dicitur.' Ubi notandum quoquo fari passiVe positum. '' Potos enim quoquo fieri, ut scriptura codicis nostri ανθρωπυ ρη, quam alio modo anto inplicuimus, depravata ait εὐανθρωπίνο', ε vulgata est lectio.

218쪽

150 FRAGMENTA GRAECA Unde in in Mam Graecis scri ruris, quae male de semicis preisis sunt, ἡλειμμένος id αι unguens creastis codex, mox

Vorsum Homericum paulo aliter in ipsis Homox carmi

eopta Lactanti lectio serioribus editoribus debotur. Edii veteres non αυτους habent, Sed ut τον, ut , aut τους C. mmutatum est ob metrum, quoniam syllaba v xsui vid atur. Sod bene Od. Reg. οyaeΠοiomaΜ-nOyoaHk

Roddendum itaque Laetantio

τους δ' - ουν . . . Verbis Graseis in Odie nostro praemittitur Latina interprein eod. Reg. quae hoc loco ita mirum in modum a vi Graecis discrepat, ut, quid interpres legisse rideatur, facile assequatur quos propitia bonitate unxerun oleo. et de forma ηλειμμένος et ηλιμμένος f. quae diximus ad Lu Catapl. c. 24 inmiso Criti. .m. p. 226. LIB. IV CAP. 13. I. 11.,,Propterea Milesius Apollo consultus cons. deest in c. υιrumne deus an homo fuerit, hoc modo respondit respondebitis. θνα Ο φη κατα σαρκα σοφὸς τερατώδεσιν ἔργοις, αλλ πο αλδαίων κριτων πλοις συναλωθεὶς ριφοις καὶ σκολοπεσσι πικρην ανέτλ. τελευτήν. Transtulit hinc hos versus opsopaeus in collectionem sculorum Graecorum, ad calcem Sibyllinorum pag. . pag. Gall. sine deetionis varietato. equo in oditionibus veteri quicquam a lectione recepta discrepat, nisi quod odit reei praebet νέπλπιε, quod confirmatur ab interpretations Latii quae in omnibus Veteribus editionibus comparet, amarum ti complevit ) Verum sunt praeterea plura in ocepta lectio quae dorri nequeunt Nam Ἀριπων primam semper corriI' Eadem intorprstatio Oxstat in codd. R. et ratisi.

219쪽

APUD LACTANTIUM. 151

qua hic producitur. raeterea συναλωθεὶς omnes a συναλίσκω. Me derivasse videntur; Veteres enim editiones Vertunt armis

comprehensus Cellarius, castus armis ). Verum λωθεὶς pro Hoυς non magis Graecum est, quam ηλωμένος, quod olim in Xenoph. Memor. 2 6, 22 legebatur. Sed longe aliter Graeca verba codex Regiomontanus exhibet hunc in modum:

h. e.

ubi in voce σοφος ultima syllaba prorsus xcidit Totum raculum sic lego et emendo: θ πος nil κατα σαρκα σοφος τερατώδεσιν ἔργοις αλν υπο αλδαίοισι δωαις σκολιαῖσιν αλώσας, γομφωθεὶς σκολοπεσσι πικρν ανωλησε τελευτήν, ubi nihil quemquam morabitur, nisi αλώσας pro λους positum. 86d odii hujus oristi primi nullum aliud xemplum novi, notissimum tamen est, apud seriores scriptores, qui antiqui sermonis puritatem minime imitati sunt multos primos 'Oristos inValuisse, quorum loco veteres semper secundis usi sunt ).

Collarius ridiculum praeterea erroro commisit, iraculum hoc, quod Minosio Apollini a Christo pia fraus tribuit. ita Vertens, quasi Apollo do so ipso haec diceret Mortalis eram et oleravi. ' Possis quoquo propius ad litorarum ductus scribere: δικασπο-

220쪽

152 FRAGMENTA GRAECA LIB. m. AEAP. 13. I. 3.,Mermes a ram hominis describem, ut doceret, quemcuimodum esset a deo aerus, haec insinu καὶ το αὐτο ἐξ ἀριπστέρων - - τὐ τε ἀθανατου καὶ τῆν mi η μα -- φυσιν ανθρώπου, τον αυτον πῆ μὲν θανατον πη δὲ θνηροον ποι. ' καὶ τουτον φέρων ἐν .- θείας καὶ θανάτου - αν καὶ τῆν φῆς καὶ μεταβλη-

라틴어 텍스트