장음표시 사용
191쪽
deum verum e munum primogentrum m. appellat. Atque si sic Bunemannus uos codices scriptos editosque majori cura perlustraΗset, non dubitasset, utrum Lactantius ipse an glossa hanc vocem addiderit.
Ibi d. g. 5.,sujus triginem atque naturam quia concipere animo non poterat, ex aere immenso naιum esse dixit πραπογονος φαέθων περιμηκεος Τέρος υιος,
ubi sic Cod. Meg. primogenitus, spinotoHom ante luciferum daeθωHΠepiaΜΗhooc , ita, ut lineola rubra reliquum Ver8us spatium imploat, ad indicandum desectum. Verba ipsa 0raeca cum vulgata Lactantii scriptura conspirant, nisi quod πρωτογονον male pro πρωτογονος est, et in περιαμήκεος abundat
g eeterum, ut hoc semel moneamus, Bunemannus ex cod.
00th. Versionem addit, principio enitus longo vel immenso aere ηοι- Sed andoni Latinam interpretationem, nisi quod longo in tantum, exclusis vocibus vel immenso, exhibent, jam omnes nostri editi libri antiquiores praebent, magno documento, urem negligentor in iis conforendis ditor Versatus fuerit. Verum ne nimis hoc opus excrescat, in posterum has interpretationes, in dei Verbis adscriptas, quae numquam fere desunt in editis ηntiquis, negligemus, contenti, ea afferre, quae codeX Seriptus py ebet aut quae ad lectionem constituendam alicujus momentie88 Videri possint. Ut ad versum Orphicum redeamus, lauda-IRnt eum interpretes ad orph. Argon. v. 5. Sed, quod mi-xeris, inter ipsa fragmenta non rotulerunt, nisi in nota ad stagni T. . . pag. 465. Herm.
Ibi d. g. 6.,,Hunc ait esse omnium deorum parentem, quorum causa coelum
'Mdiderit, liberisque prospexerit. ι Meren habuiaculum sedemque
ἔκτισεν ἄθανάτοις δομο αφθιτον. μηi ere corruptus et mutilus h. l. est codex noster creavit -- 'ρrtulibus eliticetiaθto domum incorruptum aaθ. h. e. κτισεν μοι q*st, ubi vidὐmus primam vocem ἔκτισεν integram, Secundam φυνατοι multis litoris truncatam Tertia δομον prorsu dee8t, se riste ver primae tantum tres literae adsunt, meque hae
192쪽
sin vitio Vetera exemplaria edita nihil variant, nisi α --ποισι Α. Inter ipsa fragmenta orphica versus hic non relatus est laudatus tantum l. c. pag. 465. LIB. CAP. . . . . ,, nc Aegypsi Thoth Thoym c. R. πνουγN ed. A. appellunt, a quo apud eos primus anni sui mensis i. e. September nomenaeeσα Idem oppidum condidit, quod etiam nunc Graece vocatur
έρμοπολις Omisso graec nomine, Mercurii civitas habet . . atque A, B, C. et Pheneatue fenice . . Mematae A, C.
uae . colunt eum religisse. ut ametsi homo fui tamen antiquissimus antiquissimus umen . . e instructissimus omni genere doctrinae, adeo ut ei multarum rerum et aruum scientia Tris messisto Trismessisti c. R. cosnomen imponeret. Hic scripsit libros, e quidem multos, ad cognitionem disinarum rerum pertinenιο is quibus majestatem summi ac singularis dei asserit, iisdemque nominibus appellat, quisu nos deum, e patrem, ac ne quis nomen 6 requireret inquirere c. R. ανωνυμον anωnyMon . R. esse disit, eo quod nominis proprieωι non meat, ob ipsum scilice unitatem. Ipsius haec verba sunt ό δε εος εἰς, ο δὲ εἷς νοματος - προσφδέεται ἔστι γαρ ο ν ανωνυ ιος.
In libris editis verba haec non variant, nisi quod o iante εἷς uno deest, et tum ibidem rectius προσδειται scribitur. In codice Reg. sic scriptum inveni, sed ab initio paucae literae
oΗΜato indigens nomine ΤΠpocaeetaiectineΗiΜpapoo erat sine nomine HOHiMoc. Jam ubi fragmenta Sibyllina critice exami navimus, saepius animadVertimus librarium nostri codicis ipsas voces Latinas, quae interpretationem continerent in eo codice, ex quo noster descriptus est, pro Graecis habuisse. Atque idem hoc in loco quoque ei accidit Medias enim inter voces Grascas invenies Latinum enim sic scriptum HiM. Reliqua sie
jam enim sequitur ραρ ο ν ανονιμος, quae cum Vulgata a ctanti lectione prorsus conspirant. In ραρ pro γαρ Videmus literam cum , ut saepius in Sibyllinis, confusam. LIB. I. CAP. I. g. l.
,,Apoli enim, suem praeler ceteros divinum maximeque fasid, cum existimans, Colophone respondens, quo sic quoque . R. Beb
193쪽
APUD LACTANTIUM. 127phis, credo, emigravera migraverat . . Asiae Nerus amoenaaω amoen. - α c. R.), quaerensi cuidam, quis esset esse deest in . . ara qui esse omnino detis, respondi visam e uno vera bus, quorum hoc principium est:
αυτο-ὴς, δίδακτος, μήτωρ, α τυ νακτος, ουνομα μηδὲ λογα χωρουμενον, ἐν πυρὶ ναίων, τουτὶ θεος, μικρα δὲ θεου Mρὶς αγγελοι ἡριεῖς. Veterem editiones in his Graecis vocibus mil nisi mera vitia Orthographie praebent. Mam oditio A exhibet αυτοφνρο αδι
ρουμενον ἐν πυρὶ ναίων. Τουτὶ θεος μικρα δὲ θεου μερὶς αγγελοι
νιξις, .n prorsus cum Vulgata lectione conspirant rursus eorruptius Hic omnia scripta exhibet αυτωνυχὶ αδιδακτο αμῆτονοι στυφέλικτoc σ-ομα μηδέ λογα χωρουμενον εν πιριναάων τουτι.
θεο μικρα δέ θεου μερις αγγεδοι ἡμεις. - Εditionem D nihil
pr0rsus Variare in vulgata lectione, ter se exspectari poterat. Nihil ero corruptius cogitari potest, quam codicis eglomontani scriptura. Ρrosodicum tamen vitium Vulgatae, quo τοπτὶ
ultima correpta exinatum est eadem anni, τουτο reponens.
8ed necesse videtur, paulo longius huic scripturae immorari, quoniam 'adem duculentissimum documentum praebet, quam Vere in fragmontis Sibyllinis contenderimus, Odicem hunc jam ex alio descriptum osse, cujus librarius et ipse Graeca legere non potuerit Sic oro exstat scriptus inies locus clim codice
ase sano initio Oedipode aliquo mihi opus habere vide-h ntur, quo intelligi possent. Sed tandem vidi, conjunctis iis,
guste conjungenda erant, atque Latinim quibusdam in Graecaminatis, Vulgatam prorsus scripturam codicem nostrum reprae- emare, suo modo inquinatam, hunc in modum: αυτο νυμ αδυδακατος α ιηωρ αστουφεελικτος
194쪽
i 28 FRAGMENTA GRAECAουανο ια μυε πω χρωροιμνος εν πσρι ναιων τουτο ς μικρα δὲ θι μερις ανγελ- νεεις. Unde hanc scripturam emerimus, paucis Videtur indicandum. Atque αυτο νυμ pro αυτο si perspicuis literam ductibus
scriptum est, inque hac Voco, et, ut saepius confus sunt. In sequenti vocabulo δυδακατος nota confusione υ pro ι positum est tertium Ver ceredundat haec enim litera, sive potius
Latina a facillime ubique se in dere potuit, quoniam nulla saepius librari in calamum venit, quippe quae tres Graecas literas α δ eto exprimeret Quae jam sequuntur
Sine Rire. ΜΗsapac patre immitato. qmeaiktOcb illis. maxime confusa sunt. Haec sic discriminanda censui sine matrea aviso ασ-- patre immua - ουφεελικτος - illis, ita ut
duae postrema literae in ΜΗ ac initium verbi στυφέλικτος contineant, in Latino immitas vero lateant o pars Latinae vocis immua et dua Graecae literae το, quae duae literae se quentibus adhaerentes στουφεελικτος, pro αστυφέλικτος rae bent. Sed ab hae Graeca voeo φeeathloe ultima litora resecanda suit, et continuanda cum sequenti Latina voce illis. Jam interpretatio Latina sic se habet, sine matre piare immissi billis, ubi patre in dubio nihil aliud est, nisi depravata seri plura Vocis maιre immuabillis autem ex immutabilis factum vide
que pro ουνομα liter a bis redundat. Verba sequentia μilὸ λογιο satis perspicue scripta sunt. Sequitur jam χρωροιμε, his primum ρ exulare jusseris, et ι mutaveris in , habes initius participii χωρουμενον, cujus exitus una cum initio Vocis seques iis diu mihi so subduxit, donec vidi, Latinam Voce noemii locum occupasse Graecarum literam νον εν πυ, ita ut e pro altero ν scriptum sit, ii pro π, ut saepissime factum est, ei tum in fine soro . His si addideris, quae mox sequuntur non dubiis literarum ductibus , ναιων habebis totum Versum νομα μηδε λογα χωρ μενον, ἐν πυρι ναίων cum Latina interpretatione, cujus nomen illum verbum sapere pol
est, ionem emitιens, quae sic emendanda est cujus nomen nullusti
195쪽
APUD LACTANTIUM. 129ηerbum capere μιαι. Qui vero factum sit, ut ἐν πυέ νοάων interpres Latinus expresserit per ignem eminens nescio. Reliqua jam faciliora lectu sunt. Habemus τουτο ' με - δε ι ρορις απελου ημεις, ubi θ' noto compendio pro θεος scriptum est, ut ι pro θυ h. e. θεου, contra απελου pro αγγελοι, eadem vidissitudine vocalium i et . In μακρα tandem pro μικρα BR-eismi vestigium superest Latina interpretatio est hoc deus, His aulam dei pars angeli nos. Unus superest obscurior ille literae ductus, quae interes et nos scripta exstat, quamque Per reddidimus. Atque a quidem clare apparet, sed simul tum
capiti literae aliquid appictum est, quod quid sit, nescio, tum ver pedi lineola obliqua, lavo sere similis, insistit, ut aperte
eo endium aliquod scripturae eo expressum sit, quod legere nequeo. Praeterea cum punctis separatum sit a praecedente iei equent nos, cumque, ut omnia Graeca linea rubra subtus
8ignatum sit, pro Grasco ductu librarium hoc habuisse, patet. Addo hic, in verbis, quae statim postea apud Lactantium sequuntur,
Hs d et Od Mercurius ille re maximus, cujus supra mentionem feci non modo μήτωρα, ut aposio, sed πατωρ quoque vj pessu deum q0dicem nostrum bene dare αμπτορα et πατορα, une suo modo id seripsit metora et auampa. Editiones veteres A, B, C pro Reeis vocabulis, quae prorsus ignorant, substituerunt Latinam interpretationem sine matre et sine patre. ditio D vero jam Vitiosam scripturam peris refert. LIB. I. CAP. . . . rim se quidem ille mentitus est Apollo), qui, quum si e nu- 'em daemonum, angelis se dei se de ano cod. R. aggressavit. ymique in aliis responsis, daemonem se esse conferati rat. Nam Fum interrogaretur, quomodo sibi supplicari verisi iis respondit: --οφε, παντοδίδακτ' ἐνολοιοτροφε, κε λυθι δαιμον. ignis est corruptela in odit. A πωνσοφε παντοδιδακτε - μολπιζοι λυσσι δαιμον. diu. cum Bunemanniana lectione ς'R3pirant, nisi quod κλυθι pro κέκλυθι et δαιμων sed hoc 'φφentu pro δαῖμον xhibent. ditio D nihil variat. - Vox μοιοιστροφος Grasea non est Varia reponere conati sunt Viri 'φii, αἰολόστροφε, ἐλελίστροφε, λοίστροφε etc. s. Schneide in
196쪽
1M FRAGMENTA ORAEE CALorieo s. V. Mωτι κνος. Interpretatio in veteribus editionibus A, B, C habet: in per curaria versaris ), quasi μολοιστρωνος sit στρώνων ἐν τῶ - Sod eo x Gothanus apud Cellarium ad Lactantium praebet, qui per vitia versaris, quasi, ut addit Cellarius , λυστροφε legisset. Atque hoc sane in posterum
Lactantio reponetur, suadente codice nostro ), ut jam omnis do insolita voco is sublata sit. Ita vero scriptum tat: ιocius amertiis nancoφe. ocius doctrine antοaia Mai. multis -- . IIoaleopoqi ochmaaiou potestatis audi demon. h. e. πανσοφε --οδι παπαι πολιστροφε κωκυοι δαιομ' quod saetio transformatur in πανσοφε, παντοδίδακτε πολυστροφε, ἄκλυθι δαῖμω. In Vocabulo αν-δι καται terminatio vestigia Dacismi retinet,
cujusmodi plura in Sibyllinis vidimus. Ibid.
Item rumus, quum preces in Apollinem Smintheum rogarus eae promeret, ab hoc versu exorsus est:
αρμονίη κοσμοιο φαεσφόρε καὶ σοφὲ δαῖμον, ubi edit. A αρμονιη κοσμον φαεσολε και σοφε δαιμον et sic sere quoque B et C. Atque quum in interpretatione legatur m nino lucide , φαέωλος pro composito ex φαος et λος abiim videtur. Quis primus vulgatam lectionem introduxerit, nescio,
unde πανσοφε pro καὶ σοφ reponas ). Interpretatio Latina habet compago mundi, lucifer, demon. Excidit igitur vocabulum, quo πανσοφε redditum est.
,,9uid emo superesι, nisi ut sua confessione serberibus eri is verberibus deberi cod. R. sino dubio pro verberibus do very
I Sic quoquo in cod. Viteb., quem piigner a nobis rogatus suluit. assentiente codice ratis . Mus collations boneficio Sohneideridebomus, tam in Graecis, quam in Latinis: hi per muli verteria. Sio quoque Cod. ratisi.
197쪽
ubi in primo versu notabis Vocem v μανα pro χθονα, qua in V0eea pro , ut saepius, scriptum est tum cum duas ultimaeliteras bis scripta essent, νανα, taciti corruption in maHatransierunt. In Verbis πιρὶ ποντον exciderunt litora quaedam. 8eeundus versus ita scribendus videtur: ακαματου δαμνανται ταὶ μάστιγι θεολ.eodicis quidem scriptura Rhariato tam κάματοι quam ἀκαμάτου legi potest. Mihi tamen praeserendum videtur genitivus ad θεοιο relatus. Λάμνανται Vero pro vitioso δάμανται editorum et μνονται codicis' grammatica et metrum postulant. In πεpro in Hacismum agnosces. LIB. I. AP. 11. g. 46. sim quo se Pro eis es inscriptum scrip rum c. R. antiquis
Εdit. A ξευ κρονον Β ο ζευ του κρονου ξευς των ηρ--. Sed liquide codex noster: RHMOHO i. e. ζαν κρον , et sic quoque codex Puteani apud Opsop. ad Sibymn. 8, p. 684. LIB. L CAP. 13. g. 11., Orpheus, qui tempori qui a temporibus c. R., ejus recensior Da fui rec. c. R. aperte, Saturnum in erra et apud homines remane commemorat:
,, τρωμντος μὲν να ἐκ ἐπιχθονίων Κρονο ανδρων ἐκ δὲ Κρονου γέ- αυτος αναξ μέγας ευρυοπα Ζευς M. mne agmentum hoc inter Orphica relatum est, ubi nunc exstat num 47. pag. 500. edit mem ubi editor pro vitioso ἐκ
198쪽
132 FRAGMENTA GRAECAseribendum sibi ridori ait π. Vorum undo Me ἐκ habeat
ε δε Κρονου γενετ αυτος - μερος ευρ- - ζευς, ubi in primo vorsu mira depravatio est in verbis γνος ἀνδρων, quam expedire nequeo contentus apertos litorarum uetus K Ηο ueapsa repraesentasse. In secundo Versu tero pro scriptum est, praeterea e pro γ et, quod plerumque fit, pro . LIB. I. AP. i. g. 7.,, o eae responso quodam factourum, Varro auem es e ut responsi ulmus versus est alis
καὶ κεφαλα Κρονιδ καὶ τῶ πατρὶ πέμπετε φωτα M. Editi nihil variant ); verum apud alios auctores qui hune versum laudant, memorabilis est lectionis varietas Dionysius Halicam lib. I. cap. 20. . . pag. 5l totum oraculum nobissctrvavit: στείχετε μαιομενοι Σικελων Σατορνίαν Ιανήδ' Ἀβοριγινέω Κοτυλην, - νασος χεῖται, οἷς αναμιχθέντες, δεκατην ἐκπέμ νατε Φοίβω, καὶ κεφαλα Κρονίδ καὶ το πατρὶ πέμπετε φῶτα. Eosdem Verm eodem modo scriptos e Dionysio repotiit Steph nus Byzantinus . V. ' ριγινες Sed Μacrobius Saturn I, 7 qui totum oraculum semel et ultimum versum bis affert, rq
Κρονίδη legit Ais ) mine natae sunt magna inter vir
Obiter moneo, in versibus Ovidianis, qui mox aequuntur, oi omnes reliqui scripti et editi, Bunomanno testo, jace aboni, pro MIaci ex Ovidio nunc editur, odicem Roglomontanum praebere Des qua lectio forsitan indicio ost logi deboro Iahi. Et haec area est Erravit Opsopaeus loco statim laudando, qui Suidam ορν
hos orsu afferro pronunciat. Frustra ibi eos quaesivi.
199쪽
APUD LACTANTIUM. 133 praeserrent. μονων non esse Saturnum, certum est, quamvis ita Psopaeus Vertit, in oraculis metricis, adjectis ad calem SibylIinorum pag. . ut nesciam, unde Berhelius in notis ad Steph. Byg. mrmet, opsopaeum etiam Jovem intellexisse, quemadmodum interpretem Latinum Dionysii. Ex omnibus, quae narerentur, Pertum est, intelligi debere lutovem. Hunc vero Saturni filium Κρονίδην dici posse, non est dubium. Verum nondum mihi persuaderi patior, vocem Κρονίδην per se quemquam alium significare posse, quam Jovem. Hinc nisi e0nsulto obscurius locutum oraculum dicas, utique praeserendRvidetur Macrobii scriptura Ἀδaxi, quicquid obloquuntur Berhelius ad 8teph et Gronov. ad acrobium Atquo insignis huic lectioni auctoritas accedit a codice Cauci, quam Atax apud Lactantium praebere notat Bunemannus: Semel enim aut bis ex hoc codice Cauci de quo vide Buneman in praefat. in recens codicum M. 9. varias lectiones in locis Graecis attulerunt oditores Laetantii os fragm. Sibyll in Lactant. Institui. Lib. I. Cap. - . 6. Quoniam oro eode hic aue in hoc Sibyllinorum Verm cum codice riteant, quem opsopaeus contulit, et codice Re Omontano prorsus conspirat, etiam in nostro nunc loco Veierem Lactanti lectionem 'Aδον sivo latam fuisse, non immerito quis conjiciat. Sed, quod summopere dolendum est, de lectione e0dicis uteani, praeterquam ad Sibyllina nihil innotuit noster vero odo hoc loco ipsas illas literas, in quibus totum scripturae discrimen versatur, omittit scriptura enim codicis Regium haec est: ha hegiaacaΗkariotalpideΜrseitot h. e.
J m etsi negari nequit, ante a h. e. et excidere potuisse li- ieras κρονι, tamen multo Verisimilius est, librarium gemina-ium a neglexisse, et scripsisse a pro an b. e. ἄδη, quae ζ0njectura mea quidem sententia ita certa videtur, ut non du-hitem nostrum quoque codicem inter sponsores lectionis acro-hiana resorro. Ut ad lectionem Bunemannianam redeamu8, hic φωτα sine accentu edi curavit, ad notandam, ut ipse
' Miro fato Latina quoquo interpretatio in cod. Reg. missis est, Idae forsan nos de Ioctione certiores fecissol. - Perspicuis litoris in d. ratisI. scriptum exstat ἴδη, ut, quod Lactanti restitui debeat, non sit dubium.
200쪽
134 FRAGMENTA GRAECA addit, ambiguariem, ridiculo errore riures aut virum aut lamma discribere posses translato accentu νοτα. - ΗReo monΘnt nos i
ut de aeconi in voce ' ριγῖνες apud Dionys. Hic et Steph. aBya nonnulla addamus. Latina enim consuetudo neque penes timam syllabam in hac voce produci sinit, et tertiam a fine cui Q postulat. Atque videri possit accentus, quo nunc insignita est Graeca vox, positus esse ab editoribus serioribus demum, qui .
στείχετε --μενοι Σικελῶν Σατουρνίαν h, ν etc. Ita his Stephani verbis scripsi την αρχα-ν Ἀβοριγίνων ναμασων pro τὴν αρχαίαν Ἀβοριγίνην cum Berhelio, sed non solum, quoniam nusquam reperitur. hujus gentis regionem 'Aβοριγίνην dictam fuisso, sed alia praeterea de causa certissima, ut mox patebit. aeterea cum Orto γιγνεσθαι post ευθείας addidi; sed ut insererem Verba οὐ νοματος post τουτου, quod idem ortus v0luit, a me impetrare non potui. Tandem ον λαυτος παραπι - σιν me periculo AEdidi pro ην αυτος παραπίθ. levius est quod 'Aβοριγῖσι φαμι scripsi pro Vulgato Ἀβοριγῖσιν φαλσι P0d qui primus invexit, voco δελφῖσιν ' deceptus Videtur, credem, terminationem in utroque vocabulo etiam in minutissimis sibi respondere debere. Sed his missis redeamus ad id, unde de flexit ratio. Diximus antea fieri potuisse, ut Verbis Stephanimale intellectis editores recentiores vocem 'Aβοριγῖνες hoc ad centu signarent. Nam facile accidere potuit, ut creditum sit, Stephanum vocabula δελφισιν et υβροριγῖσιν inter se in omni
' Cur Sylburgius e vel eod. Μacrobii Ἀτορνιον maluerit, editores causam non videntur intellexisse Metrum enim Σατουρνίαν respuit. Logondum videtur Σατορνίδα γαῖαν. Cur ελφῖσιν lit a initiali majuscula excusum sit, non Video. Nam non de nomine proprio sed de delphinibus sermo est.