Caroli Ludovici Struve ... Opuscula selecta

221쪽

vτης μιαν ποιει ubi it pro π positum est φυσιν ν του ανθρωπου ον υτον πη ubi it pro re positum est ιιν αθανατον .... το- του Νας - τουτον φερων ο pro φ positum εν - jam quae sequuntur ΜΗΗcΜικHe nullo modo legere possum, και μεταβλητης δρι σε ιν παντα με ερων παντα θαυμαζη. Exciderim in his eae Taecae Voces, quae post θάνατον et anto λων ποιπιας legebantur. Nam το- ουιησας sine dubio repraesΘnta ... τον ποιησας. Xciderunt praeterea post φέρων

ἐν voces iis usque ad μεταβλφῆς, nisi quod in ΜΗΗcMοκΗo pars eorum non intellecta latet. Ex iis quae servata sunt, in nonnullis Lactantii textus receptus mutandus est. Legendum enim est ἐξ Hατέρων pro ἐξ αμφοτέρων tum νυσιν τὴν τουανθρωπου, ubi duplex articulus Vulgo male deest: tum praeterea μεταβλητῆς cum collectione nostra fragmentorum Hormeti- eorum, et δρυσεν pro κατεστησατο cum editione A. Atque in fine λα παντα μὲν ρων πάντα θαυμάζον. LIB. o. AP. 13. . . ,,Polites quidam consuluit Apollinem Milesium, utrumne maneaturum pos morism, an Molvatur dissolvatur eod. Reg.); e respondi his versibus: νυχα μὲν μέχρι Ου δεσμοῖς προς σωμα κρατεῖται,

φθαρτὰ νοουσα πάθη θνηται ἀλγηδοσιν εἴκει ἡνωα ἀνάλυσιν βροσέων μετὰ σωμα μαρανθὲν εὐκίστην ρηται, ἐς χέρα πῶσα φορελαι,

αἰὲν ἀγήραος ουσα, μένει δ' εἰς πάμπαν ἀτειρής.

πρωτογονος γαρ τουτο θεου διέταξε προνοια. Inter oracula vetera recepit hos Versus opsopaeus l. s.

Vero codicis est scriptura:

222쪽

1M FRAGMENTA GRAECA

Has si κι-ηδον legeris, ita Graecis litoris repraesentabis: μηρον ριεχέρος - δεσμὸς προς est Me κραπειται φθαρτα νοουσα - θνηται α. - εικειηνι- ανηλυσιτ ροτεην μετα σωμα μαρανθεν ωκι στην me Παι - θερα ποσα φορειται - πραος - μναι δέσει μων τε . . . διτεαξε προνια. Initium versus ultimi deesse, patet praeterea Versum quintum perquam corruptum n codice exhiberi sed agnosces tamen

αγηραος in πραος ουσα in υσα, μένει in μεναι δ εἰς in σει, ubi litora transpositae sunt; praeterea in ιπαν primae duae literas exciderunt, et τε initium Vocis τειρής repraesentat. Versu quarto εκ pro ἐς positum est, ut saepius jam n cum confusum vidimus. Reliqua vulgatam fere lectionem confirmant, nisi quod cum editionibus veteribus μέχρις ου Vitat hiatu, codex quoque confirmat, quodque βροτέην cum omnibus reliquis, excepta editione A, Lactantio reddit, pro quo unde Bunem-nus βροτέων scripserit, nescio. Versu ultimo θεου praestat scripturae θεω quam opsopaeus exhibet. Sed praeterea versu tertio codex noster tollit insigne vitium metricum, quo cetera Omnia exemplaria laborant. Etenim ανάλυσις primam producere non potest Sed lege e vestigiis hujus codicis: ἡνίκ' νηλυσίη βροτέην . . . Nam etsi praecessit πχὴν με, deesse post ἡνίκα adversativam δὲ nudo modo mirum videri debet, cum haec in soluta oratione adeo post ἐπεὶ et ἐπειδη non raro mittatur 'Aνηλυσία s. ἀνη-

223쪽

APUD LACTANTIUM. 155iuiari vero Odem modo dicitur ut ηλυσίη, κατηλυσίη, alia ). Atque vocem hanc non minus hic convenire, quam ἀναλυσις, nemo negabit. LIB. m. CAP. 18. g. 3. 4. -- Ηemnes tamen non dissimulavit. In eo enim libro, qui ioγος τέλειος inscribitur qui elios inscribitur . R. post enumerationem malorum, de quibus diximus, subjecit haec ἐπ ῶν et ταυταωδε γένηται, νυσκληπιὲ, τοτε ὁ Κυριος καὶ πατὴρ καὶ θεος καὶ του πρωτου καὶ ἔνος θεου Σμουργος ἐπιβλέη ας τοῖς γενομένοις καὶ τ λυτου βουλήσει τοῖς τοιουτοις, το αγαθον αντερείσας τη ταξια καὶ ανακαλεσαμενος τὴν πλανηρο καὶ την κακίαν&- ρας τῆ μεν δατι πολλῶ καταλυσας, πῆ δε πυρὶ ὀξυτάτορδιακαυσας, ἐνίοτε δε πολέμοις καὶ λοιμοῖς ἐπιτιέσας ἡγαγεν ἐπὶ το ἀρχαῖον καὶ ἀπεκαπέστησε τον ἐαυτου κοσμον.

Latino has legi in Aputri Asclepio pag. 516. Otarunt

jam interpretes, ubi Verba sic sonant cum haec cuncta contigerint, o Asclepi, tunc ille dominus et pater deus primi ιens et unius gubernam mundi inruens in mores facisque voluntaria volunιate sua, quae es dei benignuas, visiis resisten e corruptelae omnium, errorem revocans, malignitatem omnem vel alluvione diluens vel igne conmmens, vel morbis pessilentibus ubique per diversa loca dispersis Aniens, ad antiquam faciem mundum revocabu Haec sane cum nostris Graecis non ubique convenire, facile in oculos incurrit, ut tamen non inde pateat, qua ratione Graeca emendanda sint, nisi quod cum avisio κατακλυσας pro καταλυσας hinc confirmatur, quod alia praeterea auctoritate mox adstruemus. Sensum fragmenti totius facile perspicias; sed quid sibi volint verba καὶ τῆ ἔαυτου βουλήσει τοῖς τοιουτοι το ἀγαθον ἀντερείσας τῆ ταί nemo sane dixerit. Hic certe planiora sunt Latina, missate sua, quae es dei benignitas, usis resistens. Ubi Patricius fragmentum hoc collocarit, quod Fabricium fugerat, indicavimus ad lib. . cap. 6. . . . Sod nihil ibi Variatum invenio, quam ἐπεὶ αν statim ab initio tum deestis' κλαντιλ- praeterea legitur ii αυτου βουλήσει tandem recte πακλυσας scriptum est, quod in posterum Lactantio reddetur. Rectius quoque ἀποκατέσταμε simplici augment ibidem legitur.' Diximus do a voco jam in Addendis ad Schnoideri ex pag. 178. ubi eulpa typothetae ἀνάληιον pro ἀνάλυσιν excusum est.

224쪽

156 FRAGMENTA GRAECA Cum lectione Bunemanniana consentit e nostris editionibus sola B. Editio D voro, quae alias in minutissimis adeo vulgatae adhaeret, hic paulispo a ceteris recedit praebet enim ἐν τοῖς τοιουτοις et μοκ--Σm, et vocem ἐκπιέσας prorsus omittit. In nota praeterea additur, codicem ossi habere εἰς το αρχαῖον αναγ καὶ τον ἴδιον καταστησει, κοσμον. Sed maxim memorabilis os lecti editionis A quae in ceteris cum Vulgata consentit, nisi quod praebet, καὶ , λυτου βουλησιν τουτέστι το αγαθον ἀντερεισας et mox ἐκπαίσας pro ἐκπιέσας. ditio C tandem in eo cum edit. A conspirat, quod pro τοῖς τοιουτοις ot ipsa praebet τουτέστι sed in reliquis a Vulgata non ocedit.

Videamus nunc scripturam codicis nostri, sed eam miser mutilatam et corruptam, ut tamen inde quaedam ad textum melius constituendum lucremur: eccaΗuHtay

-- cc pro π facili lapsu seriptum est δη ταυτα γεντο proci, ut saepius, etiam in sequentibus, quod tacite emen dabimus ω σκλττε τοτ ο κ i. m. κυριος καὶ τοκνεανο νομενοι facili corruptela pro γενομένοις - . . . . βουὶ - σιν ατερεισας enim pro ic. i. e. ις positum) μνος τηρο vides ultimas duas syllabas vocis ανακαλεσαμι νος cum sequenti articulo τὴν) εὐαθαρας πολλ κτα Μ enim, ut saepius, prora positum est, atquo continent hae literae Vocem πολλ et initium vocis κατακλυσας) κα ρι ομοπωπυρ οξυτατω bis scriptae sunt sed utrobique mutilatae voceε πυρὶ ξυτατω διακαυσα εννοτε δε λεμος h. e. πολέμοις μιλοι λοις - σας παγεν ετ h. e. ἐπὶ confusis literarum uoti

225쪽

APUD LACTANTIUM. 157 s III ot Io, unde facile eis oriebatur. το αρμο κιο-ατεστησεν τον αυτο - ιον nam e pro h ut saepissimo seriptum est. Videmus itaque, perquam mutilata et cormpta codicem hae verba servasse. Sed quae tamen inde lucri facimus, haec esse videntur. Confirmat codex lectionem ἀποκαπέσομε, --plici augmento Haeterea pro ἐπι- ρας moro seriorum ), των κοινων, scribit ἐκκαθαρας.

Sod duo praecipue in scriptura codicis eglomontani respici merentur Alterum est, quod pro ἐκπιέσας exhibet ekΠaacac, h. e. εχιπλασας vel εκπαασας. Editionem vero A praebere ἐκπαίσας, supra jam notatum est Atqui vereor, ut ἐκπιέσας se ineri possit. optimum, donec meliora aliquis excogitarit, Videtur ἐκπαίσας, si erum est, quod Schneide in Lexic affirmat, ut ,περοράειν pro ,περβαλλειν quemadmodum apud Lucian. eat L . T. T. 1. pag. 297 abdicat. c. 15. . . pag. 496. imagin. . . . . pag. 8. Heliodor Aethiop. 7, 9 p. 269 ), sie ἐκπιάειν pro ἐκβαλλειν occurrere. - Alterum Vero, quod magis etiam respici meretur, est, quod codex aperte et accusativum μυλαμιν praefert cum edit. et inter βουλαμ et αντερεωας nihil interponit Nam inter has oes nihil oxcidisse existimandum esse, latebit ex iis, quae de Sibyllin. ham. apud Lactant. Lib. I. cap. 20. I. L 2. annotavimus Hinc mihi saltem probabilo est genuinam lectionem esse καὶ τηνἐαυτου βουλησιν αντερείσας τη ταξία, ita ut τουτέστι το αγαθον, quod inhibent edit. A et , e glossa ab initio proVenerit, postea in τοῖς τοιουτοι το αγαθον transformatum Neque tamen silenti praetereundum est. interpretationem Latinam, suam exhibendi omnes tres editionem veteros A, B, C accusativum την βουλησιν quidem confirmare, sed in verbis interjectis neque cum recepta lectione neque cum una alia consentire. Est vero haec interpretatio ejusmodi is suam voluntalem in hujusmodi bonum opponem emeruati.

LIB. m. CAP. 24. . . ,,Melius Chrysippus Cristiphus c. R. quem Cicero ui fulcire risum portum c. R. Moicorum, qui in libris, suos de prον

Io fascicul. 16. harum observationum. N. 10.

226쪽

h. e. τουτου δε - εχοντος pro is scriptum est Ἀηλον -

Exciderunt hic voces περιοδων τινων εἰλημένων χρόνον. Quas has praecedunt, plana sunt omnia, et Vulgatam confirmant. Quae sequuntur, sic constituenda Videntur: εἰς τουτ' - sive ἐν ea cum edit. A νυν ἐσεμν αποκαταστῆναι σχῆμα.

D Animali. 5, 26. p. 136. νυν ἴσχωτης Νιστος εἰς θήραν τρέχει, τομως προχαγρων εἰς τα τῆς λόχμης βαθη.

δ αν πεκκοπτοντα θηρία λειοι, βολαῖς αναιρει τοξικαῖς παραυτίκα. Legendum videtur versu tertio περκυπτοντα - , 5. p. 42 στολας προτιβεὶς καὶ καλινδήθρας νέμων, καὶ τους σιτιστα δεξιως ἐποτρυνων.

227쪽

MANUEL PHILE8. 159M dorfixis vertit Misaamaa triri ens idem σιπιστὰς quamuheem toxico Schnoidori ex solis glossis Stephani agnoseit, ali nos vertit, nihil in notis explicationis causa ad ns. quidem sateor, me saeire, quid utrumque sit; nam de κυλινδηθρα s. tiνδαμ- cogitari nequit. Etiam Versum sequentem μήπου τις αυχων ηλογηκως προση cum Womsdorfius interpretetur:

ne quis miserorum ne ecrus murmureι, pro αυχων fortasse αυχριῶν

legisse videtur; verum ηλογηκως non est ηλογημένος. Qui magis in rebus Byzantinis versati sunt, quam nos, hos et similes locos Arsan expossient. - , 308 p. 166. ἐμοὶ δεος παῖς ἐκ τριχ πρωτοκρονου. Kemsdorfius τραποχρονου emendat, quod lexieon Schneideri affert ex glossis Stephani, et Georg. isid. Hexaem. 1168. Atque saepius jam vidimus, in Philae carminibus reperiri auctoritatem earum vocum, quas solae hae glossae offerunt, ut et

Me loco eo respexisso videri possit. Quod ni esset, scriberem ρωτοχνόου, quod longe aptius videtur es. 5, 274. p. 162. m. p. 240. In inscriptione epigrammatis sexti eorruptum τὴν μυροβλησίαν octo emsdorfius emendavit εἰς τὴν Φηροβλυσίαν, quemadmodum etiam , l. p. 236 Corruptum προβλητης, ubi, quod emsdorfius ait μυροβλήτης esse contra metrum, nomini miram videri debet; nam etsi prosodiae prorsus ignarus est hie poeta, sedulo tamen, modo nil me effugit, cavit, de in ultimo jambo spondeus esset syllaba per longas ' et pr0ducta. Nam de διχρονοις non cogitavit, ut 5, 196. πλίτας, 4, 278 ίστουργήσασα, 5, 33. α xιδρυνω; et si quavis serep gina. 8, 28. Me δελφακίζει κλαυθμυριζον οξέως Mnc versum Wer dorsis de magnitudine elephantis accepit, ego vero do grunnitu interpretari malim. - 8, 2. p. 262. Dentes elephanti περισφίγγουσι την προ σκίδακολουροειδως ἐν μέσω κεχυμένην.κirabit hic os acumen emsdorfit. Sic enim hic: κολου-

ροειδῶς mirabile vocabulum. κολουρος in sphaera est concurSUS linearum semΘ mutuo secantium et quasi decussantium ita ergo q0mpositionem dentium cum proboscide exprimit, ut figuram erussatam vocet, quia dontes horizontali motu excurrunt exm Tillis, reeta prominentes, proboscis ero inter eos fere per-

228쪽

160 MANUEL PHILES. pondiculari situ deorsum pendeat ' Mihi quido Philo nihialiud dixisso videtur, quam cauda instar proboscid in inte dentes dependere. - , 346 p. 294. πῶς δ' ἀν λώσειν γένοιτο κανθαρων γένειτον αἰγυπιον, τον φρι μώδη τον Φαν. Si prior versus scribendus est, ubi male xaratum erri γένη.

230쪽

Dionysii Halicarnasse Romanarum antiquitatum pars hacte nus desiderata. Nunc denique ope codicum Ambrosia norum ab Avelo Μο - quantum licuit restituta, Francofurti ad conum 18 17. Angelus Majus, selino Bibliothohar in alland jetat in Mae

라틴어 텍스트