장음표시 사용
101쪽
QUINTUS MYRNAEU8. 39v. 438. σοὶ δὲ καὶ εἰ μέμονε κραδίη ταδε Muαναασθαι. no sequentem Versum vulgo deficientos. bona sertunas odicibus restituit Tychseni sed seribendum erat: σοὶ δὲ καὶ εἰ μέμονεν κραδίη ταδε μηχαναασθαι. LIB. IX. v. 80 sqq. καὶ τοτ' ἄρ' ἡ θεων τις - φρένας ἔμβαλε θαρσος - ἐφοβφ, καὶ θῆκε μάλ' ατρομν ὴὲ καὶ αυτον - ει ρυνεσκε ποτὶ κλονον, φρ' - πάτρης δυς αενέων ἀλεγεινον re ἔγχει λαον λέσση. Rhodom. vel etiam ipsum animus incitavit ad pugnam, ut a patria repulsus saevas hostium copias hasta nec daret. Quod uncis inclusit verbum repetasus, interpretationi latinae propterea addidisse videtur Rhodomannus, ut sensus sibi constaret: sodaut male scriptum aut male excusum si re uisu pro re uis .
Verum orba ita intelligor vetat lingua graeca indoles. micat Arsan aliquis. ἀπο πάτρης h. l. nihil aliud significare quam τηλοθι πάτρης, ut fere conveniant cum Homericis B. 16, 460. τον οἱ Πάτροκλος ἔμελλε φθίσειν ἐν ροι ἐριβώλακι τηλοθι πάτρης. Idem adhibeat huic signifieationi adstruendae ejusmodi locos, d. 2, 162 178. ης ἀνεκα πολλοὶ Ἀχαιῶν ἐν ροίη ἀπολοντο, φιλης ἀπο πατρίδος αrης. Verum aut multum fallor, aut ἀπο πάτρης pro τηλοθι πάτρmina demum dici potost, ubi ad subjectum nunciationis refertur, ut in locis ex Diado citatis; nequaquam vero dicas τουτον θω τεινα ἀπο πάτρης. is omnibus permotus in Quinti loco legendum suadeo:
oφρ' ἄπο πάτρης δυς ιενέων ἀλεγεινον ἡ ἔγχε λαον ἐλάσση. Dictum vero est ἡ ἔγχεῖ ἐλάσση, quemadmodum 10 107. τον - ακοντι Τυψε κα τὰ στομιχοιο Μέγm et 11 389. - ἀμφι-' - πελέκεσσι Hαι τείχεα Adde 1, 110. I, 296 375 455.6 209. 242 Apoll. Rhod. Π, 26 117 139.
V. 14. 'Ἀρα - μεν ἄκοιτις υποτρομέουσα κυδοιμον ἔντε' ἀποιχομέυφ παρανηε δακροχέουσα. domannus scripsit παρανηνεε quemadmodum omnes 4,
102쪽
40 QUINTUS MYRNAEUS. 135. sinoe ino habent. Si Tychsenius e codicibus Protulit, probo. Verbo περινοέω utitur Noste 3 678. 7, 163. - ,
619. x optima Rhodomanni conjectura. Conserantur praeterea We eling. ad Herod. 1, 50 Gesnem et Hemannus ad xph v. 957. Verum, quoniam semel hujus Verbi mentionem indoei
mus, addere placet, sormam isso non recte clerico aptis nostris ad solum νέω, nais, reserat pertinere eam quoquo ad nostram νέω νηέω νηνέω, monstrM νεπιμμένος, ut in Luinan. de mori. ereo. c. 35. . . P. 494 α παλαμβανορον πωρον
Riemerum s. V. νασσω non fiigit.
Pro Mai dudum scripseram μιγη, certissima, ni fallor, correctione. Quod me moverat, ut Vulgatam inre non Posse crederem, fuit, quod persuasum mihi habebam, Veteres Epicos Graecos in narratione etiam vivacior Verbum subsisntio minquam inittere, cum sermo eorum aequabilitistem quandam servet, a quα Ionge
afuerunt latini positae. Quae eontrarii afferri possent ex inpia, ea putabam vel ali modo se habere, ut B. 24, 162, v I leni eorrectione egere ut Quint. mym. 11, 379. ubi pro καναχην - legas saetis καναχή θ' υπο Ηο itaque solo urgumento
ductus vulgatam mutandam duxeram, quam mutationem Lohoinios Lachmanno probavi. Verum, ut est animi humani natura, non ad omnia semper attendentis, firmissimi notissimiquo argumenti, quo Vulgata subVertitur, non in mentem mihi, norat,
quod postea Lachmannus me monuit Meti enim nunquam Epiis pro ultima producta dicitur cf. pugne de Vers arae . heroico p. 30. Sohaef. ad Theom. 66.
v. 259. ὁ δ' ἐς κενεὴν δορυ - νας
ἡψα Πηλείδαο πάις, τοῖον φατο μυθον. inrum, neminem reposuisse δορὶ quod solum epicua sermo serio potost; 's. 11, 56. ες δορὶ τυφας Ἀλγι-εντα τένοντα et Adnot. ad 1, 256. v. 383 του πιχνιον ἔλκος ἐξετο πυθοι. οιο ἰου πω στυγερ- τον οἷ ἐ- ωρξατ' ὀδουσι λυγρος δρος. Υπινιον ἔκος per se bono dictum videri potest; verum quo
103쪽
QUINTUS MYRNAEUs. 41 resertur - μένοιο Philoctetoc ipso minimo πυθόμνος diei potest. Lege: π' ἰχνίου.
LIB. X. V. 192 sqq. , ubi pharetra hiloctetis a nostro poeta deseribitur, vix mihi persuadere possum, sincera esse, quae leguntur:
εν δε βίη Φαέθοντος, ηα οον Ηριδανοιο βλήμενος εὐδίφροιο καταιθομ ένης δ' αρα γαίης, ἁ λεον καυσαιτο, μέγας εν ἀέρι πιπινος.
Non solum me movet καυσαμ passiva significatione positum,
quamquam seriores hic illic aliquid sibi indulsisse in pormutation modii et passis non ignoro; sed optatio nullo modo sineri potest. Vorbum itaque aliud reponendum est, quod cum inriso oonjungi queat Praeterea quis aerat μέγαν καπνου 8atis lepide posita, terra ardente, magnum fumum ortum esso dierest in ejusmodi imagine, si quid sensus poetici in me est, rei ipsius gravitas non infringi debet epitheto quod ad gravitatem istam non attingit. mis omnibus permotus sic fere legendum conjicio: καταιθομένης δ' ἄρα γαίης,
ως ωον, κεκέδαστο μέλας εν ἡψι καπνος. Neque quisquam formam κεκέδαστο minus picam dixerit; sic
ipse Noster in eadem hexametri sede 11 472: δὴ γαρ οἱ λασίοi auxρηατος αλλυδις ἄλλη ἐγκέφαλος κεκέδαστο. L sitsi satis probabilis haec conjectura ridetur praestare
tamen eam nolim; nam non minori Veri specie possis quoque reponere κεκυλιστο Verum μέλας reponendum esse repositum
quoque ab Hermanno in Orph. p. 15. extra oninem dubitationem positum videtur praecipue quoque propterea, quod μινθας εmper correpta ultima syllaba es Dracon Stratonio de metris p0M. p. 61, 22 64, 1. no in ars quidem Versus heroici hanc
producere videatur. LIB. M. V. 6. - σι υχαιοὶ
104쪽
42 QUINTUR MYRNAEU8. Patet legendum aso οἱ δὲ - αυτοὶ se Trojani. v. 23. ον ας H ἐριγδουποιο Λιος δαι- ανθρωποισι
θαυμα πέλει δὴ ναρ ρον ἐναί ται ἀκαμπτον πυρ, ἄσβεστον --ος τε καὶ ηματος. isse orationis nexus eo ducer Videtur, ut pro πεμφρονος, cui opitheto nulla hic vis est, reponamus πυρίφλογον, de qua voco conferatur rocentissima Lexici Schneid. oditio, suo loco et in Addendis. v. 102.103. o si νοι καὶ χερσὶ καὶ ο ιμασιν ἰθυνεσκενιον ἀπο γναμπτοῖο κεραατος ο δ' ἀλεγεινος
αλτο μῆς ἀπο χειρος ἐς ἀνέρα τω δ' ἀπο νευρη
Lege ἀλεγεινον et τῆ δ' ἐπ Rhodomannus maluerat του δ' M. - . 120 verba περὶ πλοῆσι non intelligo; neque tamen, qu ratione affectum locum restituam, mihi succurrit.
v. 125 ἀς δ' - ἐπιβρίσαντος ἀπειρεσίου ἀνέμοιο λαβρον, - ἐμῆς βαρ-ηχέος αλλυδις αλλα δένδρεα μικρα πέσσιν, ἡ ἐκ ψῶν ἐριποντα,αλσεος ευπεδίοιο βρέμει δέ τε πασα περὶ χθων.
Vox ευπέδιος, ut per se nihil habet, a quo sermo Graecus abhorreat, ita tamen omni consanguinitate caret, excepto unico οροπέδιον, quod tamen alius est generis. Epies Ver posteriores, si quando talia novaverunt, similitudinem quandam cum aliis vocibus captaverunt, ut statim perit et in Veteribus poetis versat Hectori appareret, quidnam novator in animo habuisset. Sod nihil riusmodi in hac voco apparet Fer se quidem 'nalogiae non repugnat; Verum αλσος ευπέδιον cur dixerit ossis, quonam hoc retulerit, cum quonam veterum Epicorum Voc sieaemulatus quasi fuerit, vix dixeris Atque per se quoque, quidnam hoc epitheton sibi velit, non intelligo. In ferin iure habet interpretatio Rhodomanni ευπέδιος non est sortilis, sed vel bene in plano suus, vel planus. Sed hoc epitheton nominantis quidem nomine is insigniet, qui horum epithetorum, qua ornanti Vocantur, naturam perspectam habet. Salva res os in eo, quod soli Rhodomanno ex conjectura hanc Ocem neeePtam
105쪽
QUINTUM AMYRNAEUη. ar forimus Vulgata erat: ἄλσιος sic ἐκ πεδίοιο Verum A sanandum hoc vulnus peritioris me medici manus requiritur, ni fuit αλσεος ευρυπέδοι ut χθονος ευροπέδοιο , 198. D v. 149. cf. Adnot. ad 8, 331. V. I 57. κατηρείποντο δὲ λαοὶ αυτως, OV αμαλλα θέρευς δυμαλπέος ἄρη, η si τ' hτιοπέρχωσι θοοὶ χέρας αμητῆρες. ηυμ est a Rhodomanno fuit antea νέα Reponendum duco mi, sive αν, ut jungatur μισπέρχωσι χερας. v. 173. οἱ δ' ογωντες
ἐσσυμ ενως τρομεουσι logo ἐσσυμενους Se κυνας.
v. 184. ἔνθα τις Ἀργείων et καρ τε παγχυ πεποιθως, et Μοίρης ἰοπηροι, λιλαιομενης μιν λεσσαι, φευγοντ' ἐκ πολεμοι δυσηχεο ῖππον ἔρυκε etc. aut vehementer sallor, aut pro τις πείων reponendum est no- mem aliquod proprium viri; nam non ignobilis iste do plobo est αναξ vocatur . 200.) neque in unisersum in pugnarum descriptionibus veteres Epici quemquam sive fortiter pugnasse sive caesum esse narrant, nisi semper addito nomine viri. v. 251. pro oντιν' ἔλοντο lege οντ ιν ελοιντο. v. 272 sqq. Aliis γὰρ αλλα πολυστονος ωρμαίνεσκεν αυτ δ' - Ζῆνα πελώριον ουτ τιν' αλλωναθανατιον - γα τι μετατρεπεται νοος αἰνος κείνης, οντινα πρωον ἐς ανδράσι γεινομένοισιν,ανδράσιν ἡ πολιεσσιν, ἐπικλώσηται φυκτον νήματι τη δ' - πάντα τὰ μὲν φθιν- ει, τὸ δ' ἀέξει. Locum hunc corruptum esse, facile demonstrabo. odicinamuleeris melioribus codicibus exspecto. Ex Homero totum locum petitum esse patet. L. Iliad. 120 27 128. υστερον αυτε τὰ πείσεται, ασσα οἷ γεινομένον λέπινε me'. cum orbis Quinti mirum quantum convenit Lucian. Jov. conmi. e. 1. . . pag. 6. 97 Duorrogat Cyniseu Jovem: εἰπὲ ουν
106쪽
44 QUINTUS MYRNAEUS. -- -κεκλασμέναν ἐθει - ἀποβωσιν. Sed nihil hinc proseimus ad loeum Quinti restituendum. Quae mino leguntur,
ea partim ex conjectura Rhodomanni ita scripta sunt antea legebatur tum adversus metrum, tum ut sententiam non Perspiceres: οντινα τρωον in ἀνδράσι γεινομένοισιν
ad quem locum haec est Rhodomanni nota: hi non Memendum est, ex librarii oscitantia ortum. Nescio autom, ut wτ' ἀμιμσι an vero σπας legendum sit. In proximo uteversu legendum videtur ἀνδράσιν πο-σσιν. do μ αυδράσι
venerit, nescio. Sed ut taceam, quam parum verisimile sit, ἐκ eontra metrum a librariis in in mutatum esse, tamen repetitum illud ἀνδρασιν tum tantum placere possit, si ex ἐν-ώεσσιν eruas epitheton hominum, quod iis in hoc sententiae nexu conVeniat, quodque eos imperio laeti nullo modo resistere posse indicet. Nam cogitasse Quintum de fatis υ--, quod somniavit avsqueius, pag. 23, nemo, qui Quinti rationem perspectam habet, sibi persuaderi patietur. Neque. respici meretur altera huius viri conjectura ἀνδράσιν ἀπ-υσιν, quod nemo intelligeret, nisi ipse adjecisset ,siquidem sata clantur nascentibus et perficiuntur morientibus. Sed, ut ad ipsa Quinti
verba redeamus, gravissimum V in nullus oditorum animadvertisse videtur, quod in eo inest, quod ντινα ad νοον x Ia- tum, sententiam totius loci turbat; nam quis unquam dixoxit, Atim ἐπεκλώσατο νοον ἀνθρώποις. Apertum esse videtur, δ esso substantivum, quale est ποτμον, quod ad ντινα referendum sit. Sed pergamus.
v. 284 μ τοτ ἐπ υργείοισιν πέρτερον ἔσυτο θάρσος
eoviseeram ἐλυπείομνιν Μοx cum Vidissem, editionem Ete- rem praepositionem prorsus ignorore, optimum videbatur, duabus litoris bis seriptis locum rostituor sic: δὴ τοτ αρ' ' γεωμσιν etc. - Statim V 286. pro in Ἀργειοισιν αμυνεν lego ιιθ' Ἀργείοισιν αμυνεν ex perpetuo Quinti usu. - . 308. Cur pro αἰγιαλοῖσιν malim ἀλληλοισιν, longum est hoc loco Exponere, et attentius totam comparationem perlegenti faello soprobabit. - v. 361. cf. Adnot. ad 1, 490. do v. 365 Adnot. ad 3, 184. - . 367. legi ἀρηράνιενοι sententia flagitat of V. 376. συναρηραμεν δ' ἐφέποντο. - . 379. quia
107쪽
QUIN TU SMYRNAEUS. 453it δρομος, non video. Forsan aut θροος, aut, quod Lobookione Pincet, βρομος, restituas. - . 383. pro πο- ἐνεσσι ectius idotu ἐστὶ σι μεσσι.ς. 404 ἀμφὶ δὲ μηλο- - τε καὶ ἄλλ' o σα πάντα φέβονται. Vix hoe Graecum dixeris. Tentavi καὶ α λσεα παντα. LIB. Q. V. 145. pctus in equo Trojano ut omnia affabre facit, ita: -- δ Ἐφθαλμους τε διειδέας, αλλα τε παντα, οἷς ἐπικίνυται λπος. Etiam Rhodomannus: et cetera cuncta, quibus equus moVetur. 8ed non video, quid hoc significare possit. Mum capitis aurium etc. ope equus movetur L Lego οἷς ἐπικαινυται ππος i. e.
LIB. m. V. 45. -δὲ μὲν Ἀργείοισι ανουτητος πέλε δῆρις. --πος est ex Rhodomanni conjectura Adverbium αν--πὶ in eis notum est, ut Quint. Smym 3, 445 Atque longa Voculis etiam in ipso verbo nonnunquam reperitur; -τησε Νonn.
eum Vetus lecti hoc loco sit νου τατος, quo adjectivo osterj in usus erat . 175. praeseri forsan meretur altera Rhodo- manni conjectura: ανουτατος ἔπλετο δῆρις
V. 278 καὶ γαρ με παπψ' ἐσθλον ἐνηρατ Πηλέος υιος Θήβη ἔνι ζαθέη, Τροίη δ' ἐνὶ φαίδιμον ανδρα,
ο μοι - μαλα πολλα, τα H ἔλδετ μειος ἐμελ καί μοι καλλιπε τυτθον ἐν ἡμετέροις λι παῖδα,
ω ἔπι κυδιαασκον απείριτον. Lege vero: καί μοι καλλιπε τυτθον ἐνὶ μεγαροις λι παιδα.
Me enim producti legitima est in Quinto, neglecta illa quidem ab Hormanno, sed a Spugnero jam de vers. Graece her. 5. ut Homerica iudicata et Onfirmata Quinti quoque locoth, 438 Quibus addis potoris 2 73 164 13, 357. 14 323. ' 323. ἐκρέματ' ἐμπεφυως απαλος παῖς. Me exarandum esse ἐμπε-ως, ut locum jam citavit Spitaner m. p. 267. bono ἀταλος pro απαλος corrigens. - De V. 464qt Adnot. ad 8, 33l.
108쪽
46 QUINTUS MYRNAEUS. LIB. XIV.
V. 6. pro γλαγος περιμαιμώωντας praestat divisim scribere γλαγος πέρι μαι ψοωντας. - . 64. pro φανείη lege φανείη v. 100. ος περὶ παντωνα--των γένος ἐστί, fuisse videtur μένος ἐστί - v. 124. ευνομίης pro moliam,
quod Rhodomannus habet, vix recte emendatum videtur Nihil tamen, quod placeat, se mihi obtulit. v. 172. καί σφιν ἄρ' ἀραροῖν δακρω σκωπα βλεφαρων η λείβετο ηδ γοώντων. Evertas monstrum, scribendo ἐλλείβετο, ut Homericum ἔλλαμ Sod vide, ne posita dederit κατα βλεφαροι rν λείβετο, quo
restituto consuetam Quinto caesuram lucramur. - . 198.
απηέξηνθ' bone o Rhodomanni conjectura oditum est Pro Vitioso et tuo'. - Ante v. 215. unus Versus excidisse Videtur. v. 230. pro ἄπ' ἐκ λεχέω ν νορουσαν fuit, ni fauor, αν ἐκ
Rhodomanni haec est emendatio legebatur sine sensu et metro ἐς θανατον θυηλας. Sed locum non sanatum existimo; nam αθάνατος sic nude picus sermo non recepit, vix tota GrRΘcia. Quid fuerit, nescio. - . 265. pro περιτρυζωσι legendum est περιτρίζωσι. Sod supra v. 36. bene se habet περιτ ρυζουσιν. - . 269. στον σι pro στεναχῆσι occupatum jam
vide a Spitanoro Mant. p. 236. v. 281. του πέρι δειμάνουσα καὶ οσσομένη μέγα πῆμα, ο&τρον νοολυζεσκε γόον δ' ἐπὶ μικρον αυτει. Tetigit hunc locum jam Spitanormant. p. 267 sq. qui ut ανολυζω loricis hinc inserendum, aut vel αναγμώζεσκε, Θ αν-- ζεσκε, Vel denique ανατρίζεσκε corrigendum pronunciat. Sedo ut nulla ratione so tum poterit, eum nusquis ολυγλολυγη, non magis quam aula et hine dorivata Graecis in usu fuerint. Varia possunt substitui. Sed vido, ne tandem optimum
merit, separatis, quae male coaluerunt, scribere: οἰκτρον ἄνω λυζεσκε . . 1.
V 299. ημετέρεν ἐν μαίνεται αῖματι θυμον.LΘge ἐπιμαίνεται. - . 392. pro παρειῆσω, ἐπὶ δάκρυ
Λυαλέον περίκειτο malim περιχεῖτο. - V. 461. Pro συν δ'
109쪽
ORACULA SIBYLLINA APUD LACTANTIUM OBVIA. 474εεν νεφέλας τε - ουρεα annotaveram cevavit, ut rideo, Rhodomann . Φ. 568 χἡ γαρ τοι νεμέσαμεν . . Reno jam Rhodomannus τοὶ in οἱ mutavit, male idem δὴ substituens; L, 354. χἡ γαρ οἷ μγαλοι χιος διεφαίνα μειος, ab Rhodomannus idem δην nobis obtrudere Voluit; 9, 25 δὴ γάρ οἱ κατένευσεν, quod illo intactum reliquit; is 471. et γαρ οἱ λασίοιο καρήατος αλλυδις αλλη ἐγκέφαλος κεκέδαστο. Neque absimile est δὴ γαρ μιν quod legitur . I 88. 360. V, 4. V. 10. μέσον illud κυρια non intelligo.
Ah in libris Divinarum Institutionum.
Maximam admirationem movet insignis cilla discrepantia, quae intorcedit inter versus Sibyllinos. in collectione horum Reviorum servatos, et eos, quos Lactantius non uno in loco 'perum suorum affert Huc accedit, quod Lactantii oraeca 3 epissimo me Graeca quidem sint, praetereaque longe plurima in stram turpissimo peccent. Auxit nandom admira-xi'nem, quod innemannus, clodi codicibum editionibusque in-8tructus, in Graecis prorsus nullius Varietatis meminit, quasi M. in omnibus exemplaribus eodem modo legerentur. ΝΘ-F in praεsatione, rubi do codd. mscrr. et edd. agit, un-Ρm memorat, orasea in hac vel illa oditione accuratius odi'0epta esse. Tantum ex titulo editionis Venet. I 509 haecineri: Di amsi Firmiani opera, nuper per Ianum Parrhasium euratissime cassimis, graeco testro adjuncis, quod in aris cum rum corrumum invenitur, in hoc vero emendatissimum re-μ-.' Quid, quod o socordias Bunemannus processit, ut ne ''neret quidem lectorom, ubi Sibyllina quas ouat Lactantius m nloga Sibyllinorum carminum legerontur quod non minus y reliquis Graoeis noψoxit. Verum in Graecis quoque insignem 'βη in odieibus Laetantii varietatem, et per so 'xspectari
110쪽
46 QUINTUS MYRNAEUS. LIB. XIV.
V. 6. pro γλαγος πνριμαιμωωντας praestat divisim scribere γλαγος πέρι μαιμώωντας. - . 64. pro φανείη lege φανείη v. 100. ος περὶ παντο-
ἀθανατων γένος ἐστι, fuisse videtur μένος ἐστι - . 124. ευνομιης pro vo iam, quod Rhodomannus habet, vix recte emendatum videtur Nihil tamen, quod Placeat, se mihi obtulit. v. 172. καί σφιν ἄρ αμ ιν δακρυ κατα βλε κρων ἡ λείβετο ἡδυ γοωντων. EVertas monstrum, scribendo ἐλλείβετο, ut Homericum ἔλλ Sed vide, ne posita dederit κατα βλεφαροιῖν λείβετο, quo
restituto consuetam Quinto caesuram lucramur. - . 198.
απηέξηνθ' bono e Rhodomanni conjectura oditum est Pro Vitios απηu. Ante v. 215. unus versus excidisse Videtur. v. 230. pro ἄπ' ἐκ λεχέων νοσωσαν fuit, ni fauor, αν ἐκ
Rhodomanni haec os emendatio legebatur sine sensu et medio ἐς θανατον θυηλας. Sed locum non sanatum existimo; nam αθανατος sic nude picus sermo non recepit, vix tota GTRScia. Quid fuerit, nescio. - . 265. pro περιτρυζωσι legΘndum est περιτρίζωσι. Sed supra V. 36. bene se habet περιτ ρυζουσιν. - . 269. στοναχ - pro στεναχ ασι ocupatum jura
vide a pugnero Mant. p. 236. V. 28lo του πέρι δειμάνουσα καὶ ὀσσομένη μέγα πῆμα, οἰκτρον νωλυζεσκε γόεν δ' ἐπὶ μικρον αυτει. Tetigit hunc locum jam Spitanormant. p. 267 sq. qui ut ανολυζω lexicis hinc inserendum, aut vel ανωμώζεσκε, et νιν- ζεσκε, Vel denique ανατρίζεσκε corrigendum pronunciat. Sed ἀνολυ, nulla ratione so tum poterit, eum nusquam uti ολυγὴ, non magis quam αλαζω et hinc dorivata Graecis in usu ruerint. Varia possunt substitui. Sod rido, noriandom optimum
fuerit, separatis, quae male coaluerunt, scribere: οἰκτρον ανω λυζεσκε . . λ.
V. 299. ημετέρε ἐν μαίνεται αι-τι θυμον.LΘg ἐπιμαίνεται. - . 392. pro παρειῆσιν, ἐπὶ δακρυ