장음표시 사용
21쪽
16 IIII 1638 tostimonium adhiberetur vel quae do Phino ab Apollodoro narrantur Io, 21, 2J οἱ δε ιπὸ Βορεου καὶ τυιν Ἀργοναυτων ora πεισθεὶς 'Uτια ἐς ἰδίους δευφλωο παῖδας a scholio II 17S: Mqοκλῆς δε ὁ τους ἐκ λεοπατρας υἱους αφλωσε Iαρθενιον καὶ Κραι βον πεισθεὶς διαβολαῖς γαίας τῆς αυΠυν ητρυιας oparari omnino non possent in)3 Deinde siquis in scholiis sabulam Apollonianam aliis ot diversis saepe obponi animadvorterit ), non inmmirabitur quod loco illo bibliothecas inepta Apollonii mentio fit vo alicubi eius sabula inter eas quas ab ipso discreparo dicit
Apollodorus, recensetur, praesertim cum ipsis illis locis in scholiis Argonautica commemorentur: cf. schol. II 296 κατα δε Besodoν καὶ ἈντUαχον καὶ Ἀπολλωνιον ου κτείνονται et schol. II 178 ὁ δε'Anολλωνιος υργι πηρωθηναι υτυν καὶ προς ων Αρπυιων κακ&υς πανειν isti νεδην Πασι καὶ διαὐρήδην ἐυαναυετο ησὶ γαρ 'oόδ' υσον niam καὶ froυ Quoniam vel ex hac neglegentia atquo incuria non eum fuisse bibliothocae auctorem adparet, qui praeter Apollonii Argonautica commentaliis instructa etiam alios ut tabulas conligeret scriptores perquireret, quaecumque ab eo de Argonautarum expeditione memoria tradantur neque ab Apollonii carmino pondeant, ad Argonauticorum commentarium portinere statuo atque eum quidem quo etiam scholiasta codicis Laurontiani usus sit '). in Plat rem pubi I p. 337 VI p. 333 ed. Herm. nec dubito quin uter.
quo locus ad Daodali fabulam pertineat; s. Τ p. 133. I Vereor no sub iis quoque bibliotheca verbis quae praecedunt:
TODro o Mὲν γηνορος εἶναι λέγουσιν, o Ποσειδωνος υἱον eadsim atque qua schol. II 178 γηνορος γὰρ π έως torιν ως Ελλανικος ' IIσι -δος νησιν, Οὐίνικος ri traditur discrepantia lateat. Neptuni nim filium Phineum unquam dictum ess omni caret probabilitato et iocnomen ex verbis quae infra leguntur π IIoσειδωνος intrusum esse veri simillimum est.2 CL scholl. I 4. 45. 57 21 I. 558. 23. 987. 996. 037. 063.1207. 236. 1289. 1304. II 8. 178. 296 297 866. 29. 2I0. 23l. V 26. II. 587 1179. 1186 1372. IIII 86. 87. 156 177. 23. 28. 259. 284 303 892. 1217 1750.3 Discropantiis quas inter bibliothecam et scholia sano interest-dunt cum nimis inhaereret es p. 80 59 Robori paulo timidior hoe iudicium tulit p. 82J ' Apollodorum aut ipsum Sophoclis commentarium
aut alium librum noscio quem cognovisse, cuius auctor Sophoclis scrinia compilaverat quo statuto omnes eiusmodi adnotationes quae quidem expeditioni Argonautarum inserta sunt, ad eundem sontem referri consentaneum est. Ex illis nim discrepantiis nihil aliud consequitur Dissilire by Ooste
22쪽
17 Qua ro cognita concentus illius quem inter Pindari Apollonii- quo scholia intercedere supra probavi, novum et praeclarum exsistit exemplum. Et apud Apollodorum et in scholiis Pindaricis ubi Iasonis μονοκρήπιδος fabula narratur, Pherecydea exhiberi olim cognitum est in), atque ipsum mythographum ab Apollodoro exscriptum
esse putes, nisi hic Iasonem cum ut flumen nudis pedibus transgrederetur soleas exuisset, alteram reliquisse, illo pollonium' secutus vi fluminis alteram ereptam esse narraverit. Haec igitur Pherecydae narrationi inserta esse quomodo aliter xplicetur, nisi Apollodorum ex Apollonii commentario Pherecydea sumpsisso statuatur, non video. Quodsi commentariis Pindarico et Apolloniano Pherecydea illa communia olim suerunt, certum hoc extat Dionysii vestigium unde eum et de iis quae ante ipsam Argonautarum expeditionem gesta sunt, sustus egisse et Pherecyda libris uti solitum esse cognoscatur. Quem etsi posteris quoque temporibus summo-Ρoro esse lectitatum negari non licet et siquando commemoratur, summa opus est cautela nequid temere concludatur, hoc tamen meo iuro sumere mihi videor ut quotiens in scholiis Molis Manis olus testimonia iuxta Hesiodum Antimachum eiusmodi auctores posita ot ad Argonautarum sabulas inlustrandas adhibita sunt, haec omnia Dionysii opera vindicem'). Haec tamen omnia conruunt si recto Lehrsius Robertum oppugnavit M). Doleo sane mo in his studiorum primitiis venerabilem viri memoriam non ita colere potuisse ut supremum ingenii documentum et omni ratione probarem probatumque novis atque bonis argumentis defenderem. Quod cum a me impetrare non potuissem, hoc certo illius manibus tribuendum esse duxi ut eius argumentorum
quam alio commentarii exemplari usum esse Apollodorum, alio scholiastam neque obliviscendum est scholia a confusionis pertubationisque Iaho immunia esse omnino non posso. Do Sophocle infra loquar. 1 CL Heyno observ. ad Apoll. p. 69. Robert. l. o. p. 67. HGI p. 87. D. 60. 2 CL Is χειμερωι oracto κιων δια ποσσὶν P ναυρουαλλο ριεν ἔλσαευσεν υπ' ἰλυος, αλλο ν ενερθεν κάλυπεν αυθι πέδιλον ἐνισχομενον προχοῆσιν cum bibl. I9, 16, 3 ωσι,-υν di ποταμὸν ναυρον ἐξῆλθε ριονυσανδαλος τὰ τεινον noλέσας ἐν τεμ είθρν πέδιλον.
23쪽
vis atque gravitas de integro quam diligentissime examinaretur. Ac primum multis quidem bibliotheca locis versus Apollonianos adgnosci Lehrsius Roberto concedit, tamen his ipsis locis plurima inesso contendit quas ab Apollonio diversissima esse non neglegendum sit. Adserantur igitur omnes loci quibus Apollodorus aperto ab Apollonio discedit: 9, 17, 1 4 δε αυταῖς ει βαλλε δυσοσλειαν - συνζυm umαυταῖς haec reperiuntur schol. I 15 3. 2 πρ νονας ουν - ῖς γυναιξίν reperiuntur schol. I 69.
'Dνιπυλη .... γεννα παῖδας ινηον καὶ ε 0φονον Eunei nomoni 468 commemoratum saeps invenitur et plerumque duos suisse filios narratur'), Nebrophonus tamen alibi non occurrit.
Apud Hyginum haec leguntur sab. XVJ 'Hypsipyle ex Iasono
procreavit uncum et Deiphilum I9, 1 Yλας γα ὁ Θειοδάι αντος ιεν παῖς, 'Hρακλεους δε ρω- ιενο .... no 3ιτ υν ηρπάγη Hylam Herculis amasium fuisse et a compluribus nymphis ablatum Lehrsius negat apud pollonium legi l. c. p. 22J leguntur et unum o alterum scholl. II 31. 236. 3. 4 Ηροδ υρος L. . . . των Ἀργοναυτων γενέσθαι redeunt scholl. I 168. 1289.20, 2 πλοας κατα ου αγκωνος uniam ire: haec conrupta sunt nec iam coniecturam κατα τον αγωνα Robertus cs. l. c. p. 79 n. 19 dolandas Palmori emendatione usus scribi velim κατα τουαυχενος quod sane discrepat ab Apollonio, sed redit apud Valerium
2l l καταν σιν εἰς τὴν Θρακης Σαλι υδησσόν scholl. II 177. 178. 32 Phinoum Thracia Salmydossum habitasso sus demonstratur in Asia eum regnum obtinuisso Phorocydes schol. II 8l tradidit' .mυro οἱ ἐν ' γ'νορος - πλουν ιι νυσεν haec ad scholl. II 178. 81 portinero supra domonstrasso mihi videor. Quae ultimo loco adsertur sabula: γε A n Ποσειδωνος ora mi μιξου Παιοὶ
I Schol. I 609 ea de causa non adtuli quod speciem historiolao recentiore tempor a grammatico aliquo compositae prae se fert. 2 Cf. arg. Pind. Nem p. 424 Boechi, Ovid. p. VI 121. Stat. Theh. V 463. V 342 epigr. FZ. 10.3 Verbis schol. II 178 ἔνιοι αὐτὰν ἔν τῆ Παιλαγονία β ασε λευσcci Grooουσιν ητις - τῆς Ἀσίας salso addita osse vidontur eo φησπιν Ἐλλανικος quae ad sequentia pertinero docet scholium quod praecedit.
24쪽
19τον ἐκ Κολχων εἰς γῆν Eλλυδ πλουν 6 1i σεν utrum in scholiis omnino non extet an schol. II 18 verbis Q mis in ti τοῖς Φριξο conrecti inferenda sit, cum Roberto cs. p. 62 nego dis-
riuntur apud Hyginum sab. XVIIII et schol f 70.
5- ἐν δε mi Ἀρπυίαις χρεων - τον Φινεα ιηκεr ωικήσειν:liae alibi non leguntur so animadvertas Hesiodum et hic osse excitatum o in compluribus scholiis II 296 297 quas ad Har-Ρyiarum tabulam pertinent praeterea et qua supra p. Ib. 16Jdo Apollonii mentione disputavi. 22, 2 ἐσαν δε περι εγεθεις αυται, συγκροτί ιεναι δε αλλγ λαις υπὸ τῆς των Πνετρια ν βιας ventorum vi caute conlisas osso tradunt otiam quae seruntur Orphei Argonautica tus. 88 sq.Jδὶ ad magnitudinem rupium cs. Valer Flacc. IIII 42. ἐν δε δυνατον καὶ k εαινοῖς δι' ι ν ἐλθεῖν cf. Vnior. in I 569 sq.: quippe per altum tonditis undo procul ' venti, procul undo volucres. IIabo praetore Ammian. Marc. XXII 8, 14. -Lλαβοι ἐνης Πρας διῆλθον hanc discrepantiam salso Ro- hortus librariorum si Apollodori errori adtribuit p. 80l ox mo-
23, 1 συνείπετο δε αυD - προς πορενσε os ους cs Pherecydensetioli. IIII 223. 28 inserta. 26, 1 Ἀπολλων δε . . . . ξεεσας Si βελει εἰς τὴν θάλασοαν κατησwαχυεν eadem sere exhibent Orph. Argon. 1364 sq.:
τουrον ι ιεν - διερηρειπι χαλκους et ξαπατηθεὶς δἰ τελευrησαι λέγουσι os quaesdo Apollonio adhibito si Sophoclo commo- morato supra dixi p. 5J ceterum haec alibi non inveniuntur. 6 ίαν ὁ ἐνταυγα et κω ιείνανrac τυ Πάν et Πλουν ἐν Σεσοαρσὶ ιζοὶ τελειωσανας haec unus praebet Apollodorus. Septies concinunt scholia, quinquies Hyginus Valerius Orpheus, do quibus statim disputabitur rostant quattuor loci, atque vel xiis duo arta quadam necossitudino cum scholiis colis orere idontur. Catalogum si ut par est seposueris, colora qua ab Apollonio I Novit Proportius quoquo III 26, 39.
25쪽
aliena osse Lehrsius contendit, recte adferri nego. Quos p. 79 altero loco bibliotheca et carminis loco Robertus coniunxit, eos separari prorsus non posse non minus facile quicumque illos legit, intellegit.
quam quae in bibliotheca I 9, 26, 2 de Medea ancillis viros cavillantibus narrantur, ab Apollonio IIII 17l sq. pendero. Quodsi
Polyphemum non modo ne a latronibus sed etiam ne a bestiis Hylas pericula adserrentur, timuisse vel ancillas propter epularum inopiam viris inlusisse omisit Apollodorus, quid tandem obstat quominus hoc vel brevitatis causa vel propter neglegentiam factum esso statuatur Neque adeo claris verbis Apollonius exposuit quae postquam Hylas aliquid adcidisso Herculem certiorem secit, gesserit Polyphemus, ut Apollodoro illum secuto Herculem et Polyphemum puerum quaesivisse non licuerit narrare. Quas vero do Hyla aquatum misso habet Apollodorus, ea ex Apollonio breviter contracta sumpsisse probabilius putatur mea quidem sententia quam ab alio nescio quo auctore. Denique ex illis quae cum Apollonii etiam verbis
concinere Robertus p. 9 et ego p. 4 n. 2 probavimus, plerumque ea esse animadvertatur quae a poetis narrationi ut viridior
fiat, adspergi soleant neque ex vetustioribus sabulis desumpta esse videantur. Quis vero putet Apollodorum philosophum Stoicum Aristarchi discipulum grammaticum doctissimum ut Argonautarum sabulas exponeret, carmen a poeta Alexandrino ante centum annos compositum in sermonem pedestrem vertisse paucis docte adnotatis 3 Atque adeo primum locum per totam hanc partem Apolloniana obtinet narratio ut hoc undamentum opitomatori deberi contendi non liceat. Vndo tandem illa doctrinae frustula narrationi Apollonianae interpolata atque ita quidem saepe interpolata ut cum ipsa narratione prorsu non cohaereant Videatur num apto in Phinoi
sabula compluribus discrepantiis enumeratis pergatur I ,2l,3Jεπειι μανυ αυτω καὶ in Ἀρπυίας οἱ θεοί, vel non in enarrationis initio sed illo domum loco quo do Hyla agitur, Herculem expedi tioni omnino non intersuisse Horodoro auctore tradatur. Vnde in sabula initio frustulum Apollonianum Pherecydeis insertum, unde tribus illis locis Apollonii tabula inter discrepantias inepte recensae Deinde qualis libri epitomam bibliothecam osse Lehrsius finxit Sano Eratosthenes catasterismorum libro varias veterum sabulas aliter ab aliis narratas docto composuit, sed is quippe qui philologus esset ipsequo carmina saceret, in ipsis sabulis conligendis adquiescebat, Apollodorum iis quas Graeci de diis antiquitus tradiderunt, prorsus divorsas Stoica philosophia rationes adhibuisse certum est Denique aliud is egit qui ut unum artisque finibus
26쪽
2Icircumscriptum argumentum ornato explicaret et inlustraret, multos Et vetustos libros summa industria porquisivit et remotas doctrinae copias undique congessit, aliud qui ingenti historiae ooticas mole in angustum gyrum coartata sabulas plerumque in triviis et compitis decantatas stemmatum filis deduxit brevique et exili narrationi pauca doctrinae vetustae rudera adglutinavit. Mirum sano eratoiusmodi libri si ab Apollodoro vo Apollodori tempore compositus
esset, memoriam prorsus interiisse, atque omnino vestigia satis antiqua bibliothecas extaro olim Robortus recte negavit p. IJ. Quod scholiis Soph. Ant. 980. Pind. Nom. X 114 similia in bibliotheca legi breviter adnotatur, non magis valet quam quod Apollodori
nomen multis scholiis Homericis subscriptum legitur, quorum subscriptiones ad unam omnes a librariis Bygantinis addita osso ut certioribus argumentis demonstrem, spero aliquando mihi eventurum, quam qui nuper has res adtigit ut Schwar in dissortatione Vratistarions do scholiis in Iliadem mythologicis. Quoniam igitur ex uno atque certo exemplo a compendiorum fabularium auctoribus commentarium illum Apollonianum compilatum esse cognitum est, num eius memoria latius propagata sit circumspicienti quae Hygini seruntur sabula occurrunt. Quo libro quisquis expeditionis Argonautarum narrationem sab. XII-XXIIIJ composuit, eum Apollonii carmino pro fundamento ac norma usum esse multis locis' adparot nequo ita raro ipsa poeta verba quo
dammodo servata sunt Haec praesto sunt exempla:
sab. XV. Apoll. Irali. in insula Lomno mulio δὴ γα κουριδίας μῖν ἀπηνήναντο γυναῖκας res Veneri sacra aliquot νερες χθηρανας εχον ' ἐπὶ Dii αδεσσιν
annos non secerant, cuius ρηχυν ερον ἐχ αἰm αγίνεον vnπερηγεν ira viri earum Thressas Θρηικίην οτνας, ἐπεὶ χυλος αἰνὸς παίεν uxores duxerunt et pri Κυπριδος vi εκα ιιν γεραε ιν in δηρον
ores spreverunt at Lem taris P . . .
niades eiusdem Vonoris 1 οἰκ-υν σἰ τῆσιν εοῖς εοραισαν ἀκοίτας
27쪽
Iiu virorum omne quod ibi orat intersecerunt. XV . . . qui cum ab eo discessissent totumque diam navigassent, nocte tempestate orta ad eandem insulam ignari dolati sunt.
XVIIII. . . Phineo Apollo augurium dicitur dedisse. hic deorum consilia cum enuntiaret, ab Ious est
XXII . . . Aeeta Iasoni hanc simultatem constituit si vellet pollem auratam auferre, tauros aeripedes qui flammas naribus spirabant, iungeret adamanteo iugo
et araret . . . . . . . Iuno autem Iaso-
Servatum quod cum ad flumen venisset volens hominum mentes tentare, anum se simulaVit . . . .
cf. ab XIII. Neque commentarii vestigia desunt. Cum enim qua sab. XVIIII initio narrationi prorsus abrupte inseruntur: Phineus Agenoris filius Thrax ex Cloopatra habuit filios duos hi a patre novercae crimine excaecati sunt', cum iis qua supra p. 6 ex scholiis Apollonianis et bibliotheca exscripsi, componantur oportet, tum ex eo quod paulo infra prorsus eadem atque in bibliotheca de Phinei Argonautarumque pacto narrantur commentator ab
28쪽
23 utroquo exscriptus proditur. Addas ab XV Cygici filiis rognum ab Iasone datum ess narrari neque Cyzico progeniem suisso uisischol. I I0i,3 memoria tradi. Quodsi in his sabulis nonnulla minus upto dicta vel exposita inveniuntur, verba ab XlI 'ut Neptuno sacrum faceret vel ab XXl 'et se mutuo interficerist salso loco interpolata sunt, ab XV Cygicus usori filius, non nepos os
Apoll. I 49 dicitur, nomen insulae Dia o fabula XXI a ceteris prorsus aliena in Stymphalidum fabulam XX transfertur, ab XVIII in Cygie insula Propontidis cs. ab XVIJ Lycum quoque regnum
obtinuisse narratur neque recto tota sabula ante Phinei res sab. XVIIIIJ ponitur 'aec omnia compilatoria neglegentiae sine ullo scrupulo adtribuas neque illum Curetum moris meminisse vel Iunonem hominum mentes temptantem usiore narratione deseripsisse ' aegriusquam par est serendum. Sunt tamen in quae haec ratio vix cadere videatur. Nequo enim ab XXIII mirum illud Aretas et Alcinoi conloquium vel duas Colchorum xpeditiones ibidem in unam confusas doctum aliquem commentatorem olent quippe quae carminis argumento parum discrepent equo ad ipsam tabulam variandam aliquid valeant, neque ea sunt qua quis Apollonii carmine quamvis negligenter lecto vel indiligentor in sabularum argumenta converso scripsisse probabiliter putari possit. Quodsi
sab. XXIII haec verba ab Apollonio quidem fus III 100 8 sq.Jaliena, quem iudicem sumpserunt qui eos in posterum distulit quarti libri Argonauticorum argumentum cs. p. 484 eil. ὁ δε περδε- ιιενος εἰς τὴν εοιον ita amplificant ut Alcinous quippe qui ab utraque parte arbiter constitutus esset, litem in posterum distulisse dicatur, ut eis qua in fine codicis Laurentiani argumento Argonauticorum p. 533 Κoil leguntur Iasonem eo ipso tempore alterum calceamentum perdidisse quo Iunonem per fluuien naurum transportaret i, ab Hygino ab XIlI Iunonem hoc in consilio
i CL ab XX 'exque more Curetum sonitu eas fugarunt otiab. XXII 'Iuno volens hominum mentes temptare anum o Simulavit, rogavit ut so transferrent cum ceteri qui transierant despexissent, illo transtulit eam 2 CL haec γε νουενος δε ἰν ro χναυρ roa Orci MDU GFlODIO Θεσσαλίας ' ci βουλOMενος παoελθειν εὐελίσκει ἐπὶ 'ς χθης την Dissilia πιν Ooste
29쪽
24 habuisso additur, veri multo similius videtur sabularum qua Hygini seruntur auctorem non ut Apollodorum, ipsum carmen manibus trivisso, sed argumenta cum scholiis commaxta compilasse, pauca quasi narrationis lumina atque ornamenta de suo ipsius ingenio admiscuisse. In commentario igitur illo restituendo ut harum sabularum testimonia minime spernenda sunt, ita ne nimia is tribuatur auctoritas, cavebitur. Carmen quo Orpheus res in expeditione gestas narrans proponitur, quo tempore antiquae doctrinae memoria magis magia quo evanesceret omnisque laberetur literarum scientia, ab homin indocto compositum esse hodie apud omnes constat ). Quod Orphei arti ot sapientia quaecumque Argonautis eliciter atque glorioso cesserunt, vindicantur, sacrificia ab eo instituta longissime oscribuntur, res aliunde notae, Lemniarum scelus, Iasonis fortunae, Modea fuga et facinora obiter commemorantur, haec do suo ingenio auctor invenit, cetera Apollonio debet pleraque Pauca exempla exscripsisse satis habeo: Orph. Arg. 283 sq. κέκλυιε ιε βασιλῆες H μνες'
et Hygini verba: ea autem irata Peliae quod sibi sacrum intermiserat lacero, effecit ut Iason unam crepidam in limo relinqueret I Praetor disputationem Hermanni s. quos adtulit O. Mulier, Orchomenos p. 29I .