장음표시 사용
191쪽
' ἀνῆρ οδ ως εοικεν ο νέμειν ἐμοὶ φθίνοντι μοιραν ἀλλά τοι θεων αρα1240 μενεῖ σ άπιστήσαντα τοῖς ἐμοῖς λογοις.
l234. Ersurditus adscripsit , , Sine auSsa Schaeser Melet. p. 23. corrigit σοὶ δ' αυθις. Vid. Antig. 65. Et τε recte. Trach. 10l3. Aeschri. Pers. 457. καὶ post με Trach. 689. Aeschri. S. Th. .. Recte dicta sunt, quae recte cogitata. l235. Cod Ven νοοεῖ. 1236. Cod. en αἱροῖτο.1238. Codd. Hari. Ven et edd. vett. νέμειν. Brunckius νεμεῖν. Tricliniani νέμει, ob non intellectam attractionem, qua νς ἔοικε νέμειν pro νέμει, ως εοικε, dicitur. Vide ad Viger. p. 894.1239. Θεῶν o quum dieit exsecrationem deorum invoeatione factam, ac deinde, quae hanc consequitur, iram deorum vindictamque intelligit. 1241. Libri ταχ' ως ἔοικας, ιυς νοσεῖς Dάσεις, quam nemo non videt auribus valde ingratam scripturam esse, cui defendendae frustra adhibetur λέγεις δοκεῖς in Antigona v. 682. ultum enim interest utrum talia in una dipodia coniungantur, an in dua-
192쪽
bus Scholiastes: Ἀ φανερος εἰ νοσων, ουτω καὶ χαλεπῶς διαλεγομενος Hic quidem φοασεις etiam ad sententiam pravum est. Non dubitandum videtur quin Hillus, de more eadem qua pater dicendi sorma uten responderit, τάχ ις εοικας ὲς νοσεῖς φανεῖν. Videns enim patrem ira esservescere, mox, inquit, ostensurus videris te mentis non satis compotem Sse. 1242. Libri ἀπευνασθέντος Scripsi ἀὐεννα- σθέντος. Id Scholiastes habuit, qui sic scribit συ
με, φησίν, ἀναταοάττεις ἀπο του καταπDαυνθέντος κακον, μη πειθομενος.
1243. Trietiniani libri, ως ἐς πολλά, ἐπαπο
193쪽
κακος φανει ν σοι γε πιστευσας, πατερ.
1256. Nemo non videt, recte a Brunckio comma poSiluin es Se post αυτη, quum vulgo nulla ibi esset interpunctio sed uehebat etiam ante ἱστάτη distinguere. Male enim Scholiastes αυτη cum τελευτὴ coniunxit, cuius haec verba Sunt ιιον γὰ ἀνάπαυσις, τυ παDαθειναί με τεῆ πυρί, καὶ τοιαυτ η τελευτῆ χρησασθαι. Immo hoc dicit, haec mihi postrema a malis requies est, mori. 1259. Non est putandum, ut Musgravi videbatur, ἀνακινῆσαι pro ἀνακινησαι αυrv dictum esse, Sed Semet ipsum alloquens Hercules hoc vult, priusquam diutius morando denuo excites morbum. l26 I. Mirum est, cogitare quemquam potuisse de freno gemmis distincto. Rectius ScholiasteS, sed hie quoque longius repetenS: λυτον παDαθαὐρυνει, ῶςre μὴ ,οῶν κονιιοῦοιιενον εἰς τὴν πυράν. ἄγε ουν, φ voiν, ω σκλno ψυχὴ ἰς ἀπο λαλυβικου σιδήρου Neaοιοανο πριν τήνδε ἀνακινῆσαι νοσον ἐνδουσα Dipilias by Ooste
194쪽
σκληρον χαλινον σαυτ' ἐπιβαλουσα. Quaeritur hoc in loco, verba oκληο et χάλυβος utrum ad i/υχη, an ad sequentia pertineant. Per leges grammaticas quum utrumque fieri possit, praeserendum est illud, quod ad sententiam aptissimum est. Atque in eo OmneS, ut videtur, consentiunt, σκληρα SSe cum ψυχῆ coniungendum. Nam o dura anima quum dicit, hoc significat, o quae multa pertulisti. Quod quum graviter dicium sit, minueretur pondus verborum, si nimis augeretur addito etiam χάλυβος. Nam aliud est, quod asserunt Hesiodi O. et D. 146. ἀδάυαvro εχων κρατευοφοονα θυμόν, quoniam ibi uam durus sit animus indicandum erat, hic autemurum dici satis est. Deinde nomen στομιον Dcttura sua sibi vindicat serri commemorationem, ut non videatur dubitandum esse, quin χάλυβος λιθοκόλλητον Grouιον παρεχουσα cohaereant, i. e. serreum exhibens saxorum frenum. Comparatio petita a serrea compage, qua Saxa, ne hi Scant, coniunguntur, nec de puteo, ut Seholiastae placet, aut ullo certo genere muri, sed de eo, quod ubicumque Opu est saxa firmiter contineri, cogitandum e St.
πάντα ὴ ἀποοτέρησις του βίου παρα τό ἔ ὼν ἀά κοντι γε θυμω. perlum est, hunc τελέο DP habuisse, quod coniectura assecutus est Billerbeckius, receperunt roddeckius aliique Ersurdi ius dedit τελεοις. Sed praestat τελίο σα, quod suturi tempo-
195쪽
ris est, neglecta contractione, ut in anapaestis. Librorum scripturam, τελέως, erit fortaSSe qui coniiciat ex tali lectione natam eSse, ως ἐπιχαρτον τελε- ωσαι κουσιον ἔργον, nam suave est perficere Sponte decretum sacinus. Ac praeserat hoc fortasse hodie aliquis sed qualem Sophocles Hemculem descripsit, melius convenire videtur alterum. Quamvis enim sortis anima, tamen invita ad Orcum abit, ον ποτμον ooωσα, λιπου, ἄδροτῆτα καὶ ἡβην. 1264. Nulla personae nota in antiqui edd. et, ut coniicio, eodd. Certe nulla est in cod. Flor Hylli nomen recte adscriptum in Triclinianis, agnoscitque Scholiastes Is recte hic: ιρετ οπαλέ. υκ οἰκέταις, ἀλλὰ τοῖς ἀκολουθουσιν αυτῶ ε Gβοίας. 1266. Codd. Hari Flor edd. veit. θεῶν Tricliniani θεοῖς, quod servarunt Brunckius et r- surditus Sensus est magnam deorum crudelitatem in his esse rati, quae nunc aguntur. Vide adv. 474. l269. 'Moρῶσι, adspiciunt, ita, ut non remedium asserant. Apertius in Electra v. 824. που ποτε κεοαυνο Λιος, ν που φαέθων Ἀλιος, εἰ ταυτόφορῶντες κρ πτουσιν κηλοις 1270 Scholiastes ἐφορῶ περιττη et προθε σιξ Satis quidem erat ρα, sed in ἐνορα non redundat praepositio Valde enim dixersa sententia eSt,
196쪽
si ἐφοιῶ, quam si e i dieas. ἁ μέλλοντα Ουδεὶς ορα est, sutura nemo videt: i. e. latent sutura. Tα μέλλοντα Ουδεὶς ἐφορῶ autem, quia ἐνουαν de eo dicitur, qui aliquid totum ex longinquo contuetur, significat, nemo cuncta, quae sutura Sunt, conspi ci t. Tanto minus probandum,aheseidii ἀψορη, quod etiam per se ipsum ab hoc loco ali
1273. Cod. Ven et Iuni sec. πάντων Iucodd. Hari et Flor pro πάντων legitur θανάτους. quae scriptura nisi sorte aberrantibus librarii oculis ad v. 1276 debelur, eleganter ad hunc modum corrigi potest: χαλεπωτατα δ' οὐν ἀ δυῶν θανάτου τυ ιτηνδ' ἄτην υπέχοντι. Ita Euripides in Ione v. 1240. θανάτου λενσιμον ἄταν dixit. 1275. Brunckii membranae et edd. veli personae notam habent Aooος η'Yλλος Tricliniani Xo-Dος Seholiastes ταυτα λέγει ὁ Ουος η ὁ Γλλος.
Δικενὰ oo Yλλος ἀποστραφεiς ταῖς ἀποτον χορου λέγειν, του μὴ ἀπολιμπάνεσθαι τῶν otabis, eυiς ἄν ἐπανέλθωσιν ἀπο τῆς πυρας τινὲ d. γρατουσιν ἐπ' οὶκων, τουτέστι, μηδὲ υ ιεῖς περιλείπεσθε ἐνταυθα, ἀλλ ἀκολουθοσατε Triclinius αἱ του χορου προς έαυτὰς τo Dro φασί μηδε υμεῖς περιλείπεσθε ἐνταυθα ἐπὶ τῶν Οικων, ἀλλ' ἀκολουθησατε. Plerumque ehorus an
paestis sinem faei tragoediae, quod hic Si saceret, aut ego aut nos diceret, non autem colloqueretur unam virginum. Quare haec IIIlli verba esses tandum est, convertentis se ad eam virginem, quae dux chori est. Et sunt etiam illa κου- τουτων ὁ τι μὴ δευς congrua iis, quae ille modo pluribus de-
197쪽
μεγάλοος μἐν ίδουσα νεους θανάτους, πολ λα δἐ πῆματα καὶ καινοπαθῆ 'κουδεν τουτων ο τι μὴ πιυς. claraverat. Sed quod in libris est, λείπου μηδἐσυ, παρθ- Οἴκων apertum vitium est, recteque secerunt, qui restituerunt μὰ ν. 1277. In libris omissum και quod primus restituit Bentleius. Pro καινοπαθῆ in cocid adseriptam esse aliam lectionem καινοπαγῆ, adnotavit Brunckius. Est ea etiam in cod. Flor supra scripta: in textu habet Harteianus. Recepit Wahesieldius. Exquisiium hoc quidem est, sed etiam quaesitum.
198쪽
199쪽
ἐπισκηπτειν τινά τι 1224. ἐπιστοέφειν τινά τι 1182. ἔσω et εἱσα, 202.
200쪽
520. κλόνεσθω 101. κοῖλα δέμνια 90 l. κοέτη coniux utriusque sexus 17. κυκλεῖν non neutrale 130. λαθιπονος 1021.
λειπειν ἔλειπον ra. λέκτρον coniux utriusque sexus 17. μανος 958. ματαιος sem. 888. μελλόνυμφος ὁ, sem. 207. uis eum particip. Sequente
10 10. ποθοην, το , 106. πόλλη ἀνάγκη quibus modis dicatur 295.