Sophoclis tragoediae Trachiniae

181쪽

ll3l. Ersurditus comparat urip. Hel 3l6. πολ αν γένοιτο κω δια ψευδῶν επη. Unde Grod decli ius cum τεοας coniunxit, quaSi Sit τερας κακον. At pertinent haec ad verbum, recteque ScholiaStes: αποστον γα διὰ δυς νημευν ἔςπερ μαντευοo . Triclinius et recentiores διἁ δυςφημων. li 32. Scholiastes: ουδενος π no ἐκτοπου. ἀντι του π ἄλλου ξένον. e quis putet, ἐντοπου potius scribendum suisse, quoniam a praesente lamen, non ab absente Occidi debuisset, κτοπον ipSi Deianirae opponi tenendum est. Nam in quo loco ipsa est, non est alius unde quivis alius εκrorro eSt. 1134. ἄν σου Schaeserus seribendum monuit pro vulgato καν σου. 1135. Cod. Ven εἰ re r εἰ νοεῖς.

1I36. Me monitu Ersurditus comma posuit pus χρω. Male enim Seholiastes, quem Seque

182쪽

bantur interpretes του λου πράγματος εμαοτεν. Hoc potius dicit res tota haec est peccavit, dum honesta quaerebat. Deinde libri μνω-ιώνη. meathio debetur μωμεν .1138. Libri σέθεν. Tacent Scholiastae. Brun-ehius interpretatur amoren tuum veneficio conciliare sibi cogitans. t multo veri similius est ad προέβαHῖν intelligendum esse σοί, quam λυτὴ Quare ἐθεν Scripsi. 11 44. Non recte vulgo D ἔ ἰστ μοι, itemus. 1146 ον δε ἐστέχοι.li47. Oμαίνονας ex Sophocle, sed incertum an ex h. l. memorat Eustathius p. 80, 30. 69l, 27. 1149. Scholiastes ιν τὴν περὶ τῆς τελευτομου φήμην μάν τε.

183쪽

1152. Seliae serus ad Dionys Hal. de comp0S. verb. p. 297 tolli iubet interpunctionem post συμβέβηκεν, mire aberrasse dicens interprete a vero Sensu, quem sic indicat, ἀλλ' ἐν ιρυνθι τυγχάνει κατοικουσα. Simplicius hoc est, quam quod Mus gravius suspicabatur, in exilium ab Eurrstheo actam ex pacto Tirynthe mansisse. Narrat Diodorus Sic. IV, 33. 34. 1157. Libri συ δ' οἶν, sed cod. Ven. συ νυν.Margo urnebi ει νυν Brunckius συ γουν At γουν hic prorsus alienum. Non sollicitanda vulgata Vide Electr. 891.

1158. Vulgo φανῆς. Quod reposuit Brunckius,

φανεῖς, confirmat cod. Hari. ll60. Cod. en πλεοντων Ersurditus duplici praepositione ossensuS, deleto προς, Scripsit τῶν ἐμιπνεοντων. Postea haec ad ScripSit se Eurip. Orest. 40 l. Pors Aldus habet ἐκ φασμάτων ὁ ταδε νοσελποίων υπο, quo loco utatur sorsitan aliquis ad defendendam Sophoclei versus scripturam. Brunexius

184쪽

φανω δ' ri τουτοιοι συμβαίνον ισα II 65 μαντεῖα καινά, τοῖς παλαι ξυνηγορα, α - ορείων καὶ χαμαικοιτων ro

υπο in απο mutavit, θανεῖν ἄπο pro ἀποθανεῖν dici posse ratus Musgravius et Schaeserus ποτε pro ποconiecerunt. Mihi haec sanissima videntur, quum ne redundet quidem praepositio. Sunt enim, quo sortius haec dicerentur, duae locutiones in unam coniunctae, ut si Latine dicas, per vivo a nemine occisum iri, i. e. non occisum iri pervivos ab nullo eorum. Sic etiam alia geminantur. Aeschylus Pers. 753. δέδοικα μὴ πολiς πλουτου πο- νος δυμὸς νθρυ ποιις γένηται του φθάσαντος αρπαγή. et v. 820. θῖνες ει νεκρων καὶ τριτοσπορωσονη φων σηuατουσιν ομμασιν βροτοιν Soph. Oed Col. 13l8.4 πέμπτος δ' ευχεται κατασκαφ8 Καπανευς το Θῆβης

116 l. Irimo Brunckius exi. Vulgo πέλει. In La supra scriptum οι. 1163. Od. Hari et edd. vett. ἔκτεινεν. Tricliniani ἔκτανεν. Sic etiam cod. Ven. sed supra scri

1167. argo Turnebi 'Eλλῶν προςελθois. Et Ἐλλῶν quidem quosdam seribere Scholiastes ad notavit, προςελθὼν autem habent V. Ven. Secutus Sophocles est Homerum Iliad. XVI, 234. Memorabilem locum ex miciti: attulit Scholiastes Elms- Ieius inrauseo Cantabr. VI p. 290. ἐξεγραψάμην, ut Aristophanes Av. 982.ll68. Iολυγλωσσον δρυν ech. l. memorat Eustathius p. 335, 44. 1057 42. 254 16 1074, 5.

185쪽

ll72. Hunc et sequentem versum asser Sto-baeus Serm CXX, 14. p. 493 in rotii Dictis poetarum. Pro τοδ' scribendum esse ex usu το δ' ἐν vidit Writentiaehius Bibl. erit. III, 2. p. l. recepitque SchaeseruS. 1175. Σύμμαχον Brunckius ex . . Vulgo ξυμμαχον In scholiis Victor ad Iliad. XVIII, 100. apud Hernium . VII. p. 798 legitur, δεῖ σου γενε- σθαι τῶ δε, ἀνδοι συμ/ιαχον. 1l82. Libri ἀγαν ἐπιστρεφεις, praeter Canteri edition sim, qui γαν γ ἐπιστρεφεις dedit. Scholia-SteS: ζητεῖς, παγεις εοι ακριβῆ πίστιν InSerui με. 1183. Vide ad Al. 75 ScholiaStes: Dάφεται,

186쪽

προστησης uo. ἐναντιωθήση απο μεταφορας των ἐν τῆ βο-τει ιο μευ προςισταιιένων Lectio illa bona, modo προστήσει eorrigatur, vide Al. 1133. sed modus, quo eam explicat Scholiastes, perabsurdus est. Videtur ista recentior aliquis Graeculus adieci SSe.1l86. Vulgo interpungunt μὴν τό δράσει , καὶ τοδ' ἐξειρησεται. inc laetum videtur, ut quidam corrigerent τοτ quod a urnebo in margine adnotatum, placebati Stephano Mutavi interpunctionem, ut sensus postulabat. Nam hoc dicit: diceturne etiam hoc, quid me acturum iurare debeam Τ 188. Od. Ven ἀπων οτον. Affert hunc versum Suidas in v. ἐπωμοτον.

1191 Musgravius seribendum putabat O ,

187쪽

T PAX IN IAI.

κειραντα, πολλὸν δ' αρσεν ἐκτεμον ὀμου αγριον ἔλαιον, σῶμα του ιδ Δβαλεῖν

quod probare idetur Schaeserus ad Lamberti . Ellips. p. 697 Miror vero, haerere quemquam in hoc duplici genitivo potuisse, quem satis tuenturalia ad Lambertum allata exempla, quae non magistentari debebant.1195. Iovis filium, heroum omnium prineipem non decebat proximo quovis ligno comburi. Quare accurate de ea re praecipitur, ut in Philocteta de arcu v. 1426 seqq. Credibile est dixisse de his er-

1196. Spanhemii iudicio dignum est, αρσενα ἔλαιον dictum esse, ut αρσεν ἔλαιον a Callimacho L. P. 29. de oleo, quod virilibus sive athleticis exercitationibus adhiberetur. Immo oleastri mares, non seminae intelliguntur, defendendumque potius est Ovidii ure mares oleas, ast IV, 74 l. quam probandum, quod ab emendatoribus prosectum codices multi habent, maris rorem. Elmsteio ad Bacchas ἀγρίαν ἐλαἰαν scribi volenti, Dindorsius opposuit grammaticum in Bekkeri Anecd. p. 39, 28 et Eustathium p. 944, 7.

188쪽

1202. Apud Suidam in v. ἀοαῖος, qui hunc versum eum parte praecedentis assert, omissum est ιών. 1203. embranae codd. Hari edd. vett. ἱνειπας. Od. Ven. τοῖ'. a. i. Non scripsit Sopho eles τι ειπας Tricliniani et Cum veterum librorum scriptura quodammodo comparari potest quod Porsonus in Phoenissis v. 892 posuit: τίν ου δρων, ποῖα δ' οὐλέγων ἔπη.1206. Cod. Hari. ἐκκαλεῖς. 1208. Ossendit Waheseidium d πω ἐμῶν κα- κων, quae est librorum scriptura. Patet scribendum fuisse siti M. Vide, l234.12ll. Cod. Hari omittit α ia'. Idem cum veti. libris tαλλα, . La. B. Tricliniani ταλλα

189쪽

quum proprie seminino debuisset dici, attigit, si quis talia curat, Domitius ad Charit p. 571. 549. ed Lips. 1220. Libri cet ἐπεικάζειν. Cod. Ven ἀπεικά ειν. Alienum hic est v, ε, quod in ως γε mulandum erat. Non praeteriit hoc Schae serum. Aliquid huius rei senserat Reiskius, qui co γ εἰκάζειν

coniecit. Dissilia πιν Corale

190쪽

προςθο δάμαρτα, μvδ' ἀπιστήσης πατρι 1225 ρις δ' ἄλλος ἀνδρων τοῖς ἐμοῖς πλευροῖς μου

122 l. De constructione verbi ἐπισκήπτω cum accusativo personae vide Ersurditum in var leci. Philoctet. 772. 1226. Elmst eius in Addend. ad Oed. R. 903. mavult λάβη, licet etiam cod. Hari cum vulgatis λάβοι habeat. Firmant coniunctivum quae Sequuntur. 1228. Libri πειθου runckiuim θου. 1229. Pro πάρος cod. uari. πάλαι. Deinde Brunckius ξρογγεῖ. 1230. Apud Suidam, qui hunc et Seq. VerSum

in Oristo assert, legitur τωθεεν pro τωμέν Iunt. Sec. τιμουσθαι ScholiaSies τοπινμονσθαι, ει μὴ πεισθεὶην αυτῶ καὶ το εἱθεσθαι υνδε φρονουντι, δυς- χερές. Hinc illum νοσουντα legisse eoniicit Wakesiel dius. Id perversam praeberet sententiam, nisi φρονουντα θυμουσθαι et το δ' ιδ ορῶν νοσουντα scriberetur. Sed nihil mutandum. Est autem sensus hic aegro irasci, i. e. repugnare mentis non compoti, malum est: sed ita eum videre compotem mentis, quis serat ΤDisiligo by Ooste

라틴어 텍스트