Sophoclis tragoediae Trachiniae

171쪽

102 l. runckius ex cod. B. Ουτ ενδοθεν Ουτεθυραθεν ἐστι μοι ἐξανυσαι βιοτου. A. cum edd. Oυτεμ ρα ἔνεστι μοι. Sed ed. Cant. Docite εστι μοι. Cod. Flor. οωβν- sic)ουτε θυρα 4νεστί μοι. Sic etiam La sed ait superseripto . Scholiastes: λιέ πει γρμακον τὴν οδυναν το βίου αυτου τὴν λαθί- νον ἐμνυοπι ου δυναμαι, υτ ἀά ἐμαυτο ουτε ἀπο τινος τῶν ξένων δυναμαι ἐξανυσαι. ἴσθι ει, νη- σῶν, τι την λαθιπονον ἴασιν τῶν δυνων υτ α ἐμαυτον legitur δια στοματος)-υτε ἐξωθεν προςα- πτειν δυναμαι. υκ οιδα γαρ τοιαυτα γαρ ἀλγήματα δίδωσιν ὁ Ζευς. Non inspectis scholiis Ilusgravius oδυναν et βίοτον coniecerat, plana quidem, Sed parum apta sententia. Non enim de vita doloribus liberanda, sed de statu vacuo doloribus sermo est. Praeterea genitivum βιώτου et libri omnes et scholia tuentur. Quare Servato Oδυναν posui δ οτου, quod reseratur ad praegressum G μου. Dicit hoc: υτ ἔνδοθεν ἐστέ μοι Ουτε θυραθεν δι του ἐρανυσαι τηνοδυνην λαθίπονον. Eodem modo in Aiace dictum v. 7ll. ιας λαθιπονος πάλιν. h. e. Sanatus.1024. Vulgo, παῖ παι Cod. Flor. ω παι, υπαι Seidlerus d παῖ, deleto altero πα. Mihi dpotius delendum videbatur. 1026. Vulgo bis ibi Alterum delevi eum Seid-Iero. Libri δαῖμον.

172쪽

Αιδας ν1029. Vulgo is, Παλλὰς et bis παῖ, τον φυσαντ.Εrsurdtius ex mea coniecturam παῖ, τον φυ- σαντ . Seidlerus, ἰὼ παῖ, παῖ, τυν. Poterit lacuna etiam ita expleri, AP σν de παῖ, τον Pro τόδε ιι α cod. Flor. τος αυ. Qui meliores numeros dare volebat, G. Dindorsius, docere debebat φυτουα prima correpta dictum esse Apud Platonem Phaedr. p. 252. C. ex bonis libris ἀθάνατοι δε πτερωτα διὰ πτεροφυτορ ἀνάγκην posuit Bekkerus.103l Ἐγχος gladium dicit, ut in Ai. 658 908. Vide ad priorem Iocum Brunckium.1035. Vulgo ἐχυλ σε, et sic cod. Flor laΩωσεν Brunckius Scholiastes ro. χολησεν. οἷον χολὴ υριο τον χιτῶνα. 1036. Libri αν Correxit ErsurdituS. 1037. Vulgo αυτοις, ωδ αυτως ως ο ἔλεσεν.dυιος αυθαίμων, ω γλυκυς Λίδας. Recte vidit Seid- Ierus, ultimorum verborum ordinem mutandum esse. Neque id metrum tantum, sed etiam usus et ipsa talium invocationum natura postulat. Nam ubi in utroque membro est , prius est illud membrum, in quo nomen inest eius, qui invocatur posterius

173쪽

1041. Libri veteres, ευνασονια, ευνασω. Omittunt. edd. riclinianae.1045. Cod. Hari et edd. veit Οὐους Brunckius eum ricliniani S οιαις. 1046. Haec et quae sequuntur, eleganter vertit Cicero Quaest Tusc. II, 8 non, ut II. Stephano, Ant. Deirio, I. G. Vossio visum, Attius Libri κα. λογω κακά. Cicero quum verterit, o multa dictugravia, perpeSS aspera, Clarkius ad Iliad. I, 395. coniiciebat, o noU.ὰ δῆτ εργο τε καὶ κογω κακά. Ilirum reliquisse criticos Bothio eorrectionem huius loci, qui recte dedit κολλονι κακά. Id qui probant, stili Sophocle ignari sunt iudice Wundero, qui λόγων πέo Scripsit. 1046. Cod .mari et edd. vett. γειοί. Brunckius cum La et Τriclinianis χερσί. axisius, quod Cicero vertat, quae corpore exant lata atque animo pertuli, pro νωτοισι coniiciebat νοοισι vel νοεσσι, quod iure improbat esselingius ad Herodot II, 106. p. 15 l. akesii et diu non felicius γν αισι. Λilantis aliquando onus subiisse dicitur Hercules.

174쪽

Vide Schaeseri Melet. r. p. l37. 1053. Iluc referri potest e SIehii, ωατον,

1054. . Hari et edd. vett. πλευ ito νάς H. a. Iunt. Sec. πλευμονός et, quod Brunckius recepit. Tricliniani, πνευμονος, Non inscite monet Su- erniuS, πλενυονο ν τ potius Scribendum videri, quod plurali tantum uti consueverint Attici 'Anτν,-οια intelligit arteriam asperam, quam etiam ab Hippocrate numero plurali aliquando vocatam esse observatum eSt. 1055. Brunckius ξυνοικουν, ut cod. Hari et edd. vett. In riclinianis est ξ οικῶν. λωρὸν Scholiastes interpretatur νέον gi νεκρον Cicero decolorem vertit. male Vivum sanguinem dicit. 1056. Libri eteres τι,κεν Emendate Tricliniani. 1057. Ἀφραστον πεδη est eompede, quae cerni non potest, quam Latine eae cana compedem dicas. Et ipse ita Sophocles v. li 0έ τυφλην

1058. Scholiastes λογχη πεδιας et ἐν τυ, πεδιο βαλλοι ἐνη Vi ἐπεὶ ἐν τι Θεοσαλικῶ πεδει, ἐυαχέσατο πρὸς Κενταυρους rior interpretatio vera.

175쪽

Recte enim monet Wakesieldius, campestrem hastam dici pugnam cum militum gregariorum copiis. Hostilem dextram vertit Cicero. Porsonu citavit Plutarchum . II. p. 8l3. E. apud quem υταυτα λογχη πεδιας nunc legitur. 1059. Scholiastes θηριος β. α λέοντος, δρας, Κερμρου, και τῶν λοιπων Cicero non bisor mato impetu Centaurus. Feras belluas diei opinor, in quibus numerantur Centauri.

1060. λλὰς, scilicet ἀνήρ. Grammaticus in Behheri Anecd. I. p. 97 4. λλάς, ὁ ἀτηρ. αγ-

τοκλῆς Αντι Λοκου . Eurip. Phoen. 547. Vide Brutich. ad El. 682. Philoct. 223. De sequente v cabulo Pollux I, 09. αγλωσσον Σοφοκλῆς τον βάρ - αρον εἶπε. Cicero non Graia vis, non bar ara ulla immanitas. Ad illa, ου θ' ὁσην γω, intelligendum τίς neque Graecus nec barba ruS, neque, quidquid terrarum adii, quisquam Cicero apertius et plenius non saeva terris gens relegata ultimis, qua peragrans, undique omnem hic seritatem expuli. Parum apte, Si non esset τic intelligendum, ad ipsam terram haec veri, referrentur, eiusque loca aditu periculosa, ut ignivomos montes, rapida flumina, et quae sunt alia huius generis. Haec quum ante hos XXVI annos Scribebam, non putabam miraturum quemquam esse quod non vidissem

id, quod quia videram scribebam illa iis, qui sorte

quaesituri essent gentem, quae neque Graeca nec barbara, sed istiusmodi esset, ut praeter Graecos et barbaros ab Hercule aditae nulla omnino fama ad Graecos pervenisset. Scite riclinius ad Aeschrit

176쪽

De istis ἴτε, υτε. quae quod ου praecessit, ex Εlmstrii sententia ooti scribi deberent, vide quae ad Eurip. Med. . in Censura edit Elmsleianae disputavi in opusc. T. III p. 154. 1062. Libri νυν δὲ θῆλυς ουσα, κουκανειος φυσών. Scholiastes λείπει ἔχουσα. eiskius, θῖii σχουσα κοὐκ ἀνδοος φυσιν. In ed. Εtonensi a. 1786. ex eleganti coniectura Mudgii apud Heathium, inqdi θῆλυς κου Volio ἀνδρος φυσιν. Id recepi Τοrtum est enim κου ἀνειος φυσις quod tacenS posuit Valekenarius ad Herodot VIII, 38 p. 637. Wrtien-hachius ad Plat Phaed. p. 233. multa exempla attulit, in quibus piύσις alicuius rei pro re ipsa dicitur: sed illa alius generis sunt. In Aiace v. 760. dixit Oςτις νθρ-ου φυσιν βλαστοιν ubi pro βλαοτῶν Eustalli ius p. 4l 5 i5. 314, 30. γεγώ ς habet. l064. Hunc et sequentem versum assert Suidas in x. πρεσβεύεσθε. 1066. Cicero hos quattuor versus in duos contraxit Huc arripe ad me manibus abstractam pii S. Iam cernam, mene an illam potiorem ut e S. 1069. Verba ἐν δίκε κακουι ενον apertum est desola Deianira intelligenda eSSe.

177쪽

107l. Fortius haec expressit Cicero gente Snostras flebunt miserias.l074. Libri σπομην. Elmst eius ad Heracl. 634. ex Schol ad Λi. 3l8 εἱπο ν. egant enim grammatici umquam ἀεὶ cum Oristo consociari: unde Eustathius Iliad. XXI, 263. κιχησατο pro ελοι- χανε dictum ait. 1076. aegebatur καὶ His mutavi accentum. 108 I. Vocula ἐέ vulgo cum praecedente VerSu, qui dochmiacus est, coniungebatur. Cicero er-sus 1081 1086 omisit. 1082. Legebatur εθαλον αrης σπασι ὀ scinτίω e 'or D ihili πλευρων Brunckius o risi cum riclinianis. Scholiastes: citi ἐz-υρησίν με ὀ τῆς

178쪽

T PAX IN IAI. 159

1085. Hi versus neque dactylici sunt, ut Brunckius pinabatur, neque in unum dactylicum coniungendi, quod ricliniani secerunt, neque in anapaeStico monometrum et dimetrum dividendi, ut ego ad Hecubam p. 77. putabam, sed sunt iambiciiSchiorrhogici Valckenarius ludendi quodam prurit ad ippol. 1378. trimetrum iambicum traxit,

chium Benlleius, et Clarkius ad Iliad. II, 426. Cod. Ven. υπεἰροχον βια. Ac sit eliam B. . 1097. Libri veteres ei urn. τονδ' vel τον ὁ Primus II. Stephanus to θ

180쪽

ll20. rsurditus λέξον, quod recepit rod-deckius Reete libri λῆξον Est enim haec cruciatibus vexati oratio, qui quam celerrime finiri quae narranda sint, cupit. 1123 Cod. Hari. ἐν οἷς pro priore oli. li 25. Verba τῆς πατροφοντου μητoia ut Euripidis asser Eustathius p. 428, i. 71, 8. sive memoriae lapsu, sive πατροφόνου μητρος in Oreste 190. d. Pors eum Sophoclis verbis confundens. Vide Sehaeseri adnotationem Attigit etiam Lo-beckius in Paralip ling. Gr. p. 268.1127. Sensus est immo maxime tacendum de ea, propter illa, quae ante in me