장음표시 사용
161쪽
ξένιον α Πόμιλος ἡ δε τις βάσις.
siti metu iamdudum ploro, canora velut tria cin i a Breviter dicit ἀγχου κου μακρῶν pro αγχοῖοντα. Propinqua ergo, inquit, nee remotas e Nais. Videns enim appropinquantem ereulem, quae modo questa esset, iam prope adesse dicit. 964. In line huius versus addunt codd. et veti. edd. ξε,οι, quae videtur παρεπιγoατη eSSe. Ex Hari. εινοι adnotatum pro ξενων 'Eξομιιλος non puto SSe insueta, uti Stephano aliisque placet, sed ut ομιλεῖν est egredi e domo sua in coetum. Eurip. ph. Aul. 735 ου καλον, ἐν ογλωχ ἐξομιλε oθαι στοατον Lita Ηνων ἐξυμιλος βάσις est a peregrinis egressa turba. 965. Tricliniani πας δ' D. Cod. Hari. προ δ' αὐφρονεῖ. Seholiastes, που φορεῖ καὶ φέρε αυτον ομιλος immo quo autem eum modo portant h. e. quam caute. Propterea φοδεεῖ dixit, non φέοει. 966. Veteres libri et A. ποοκηδομένα La et duo alii codd. Brunckii ei Iunt sec. ποοκηδομέναν. Tricliiniani ποοςκηδομέναν ScholiaStes ποῖ, φησὶ, καὶ καὶ νέορι αυτον ὁ ομιλος εύς γὰο υπio φίλου κηδομένην, ψοφον τέο ει τὴν βάσιν Dein libri βαυεῖαν quod correxi. Scripturae varietates adducant fortasse aliquem, ut coniiciat πῶς ς αυφρονεῖ νιν ς ἐλου προ-κ δομέναν βραδεῖαν α ψοφον φέoειν ἀσιν.
968. Vulgo quater αἱ vel 2 e Brunekius. Posui ἐε αὶ Ἀναυδος, quae librorum lectio est, in ἀναυδατος meo monitu mutavit Ersurditus, asserens Nicandr Alex. 560. et Epigr. apud Suid in ἀγυοττία.
Pro or Se haeserus scribi volebat ὁ δ et v. 1009. 10 . At nemo v. 1030 τ δε scribi iussit. Alia ratio
162쪽
est v 987. ubi additum adiectivum μιαρῶ si ἡδε scripsiSset, δ ὴ μιαρα dicendum fuisse ostendit. Vidit hoc Seidlerus de verss. dochm. p. 314. 969. Libri τί χρή, θανόντα νιν si καθ' υπτονοντα, δεῖναι Ingeniose Bothius θάνατον, ut ad id quoque κατα reseratur Sed vereor ne κατὰ θάνατον ειναι dici non potuerit. unde rus oblitus videtur stili non solum Sophoclei, sed tragici, quum in Stro phico versu δόμονδε posuit. οἴκαδε illi, non δομονδε neque οῖκονδε aut πολινδε dixerunt. Ego hic φθίμενον poSui. 97l. Vulgo ω μοι εγο σου hic et iterum deinceps. Delendum fuisse alterum σου, et ante οἴμοι excidissed πάτεo, metra indieant. Ita correxi. De antistrophica ratione ex parte dixerunt Se id lerus de verss. dochm. p. 194. et 352. et in epistola ad Lobeckium huius Aiaci addita p. 443 sq. atque ad Troad. v. 175. et PaSSoxius, . eius opuscula p. 136 seqq. Constat carmen ex duabus partibus, quarum prior po Stare Versus, qui pro odi loco sunt, duo alternatim sibi respondentia ' anapaestorum systemala continent; altera pars autem, quae et ipsa proodi instar anapaestos, mesodi loco autem versus heroicos habet, ex quattuor si ropharum paribus alia lege accurate inter se respondentibus est composita: πρ α β . . .
163쪽
974. Semel in libris scriptum σἰγα iteravi metrorum indicio. 975. necte Scholiastes Ἀμοφρονος explicat, ἐκ
τῶν ομνων et γοιωμένου. 976. Scholiastes προπε της , εις τόν θάνατον προνενευκως et παομμένος, τὴν γην πεσών ἐπὶπDος-ον κοιμωμενος et καὶ μόνον κεόμενος PoSiremum vero proximum. Vivit enim sopitus. Nam hoc dicit, sopitum illum iacere, Sed vixere. 977. rietiniani γερον. 978. Vulgata erat, ου μηχεγεῖυν τόν πνυ κατοχον κακκινησης, ἀναστησης. mendavit DaWesius in Misc. cr. p. 223. 398 ed. Eidd.
164쪽
982. Erlardtius ἐμμέμονεν pro ἐμμέμονε Scho 'liastes ἀλλ' ἐνθουσιρ μοι μελέω et φρην διὰ τοαπλετον βάD- εν ἐπιθυμία, φησiν, ἔχω ο βάDος καὶ σιωπῶν οὐ δυναμαι Passovius μέ μοι μελέω iungi ut . 995. et βαρος ααὶετον nominativum esse volebat. Immo est accusativus servet mihi animus in immensum pondus doloris. Recte enim Bil-lerbeehius ἐπ βώδεος iunxit. 986. Brunckius geminavit μοι, semel in libris scriptum.
987. Libri veteres α δ Recentiores eum Trielinianis ira Vide ad . 968. Ceterum recte Scholiastes νοσος intelligit. 988. Tricliniani 992. Brunckius e Valchenarii coniectura ad Hipp. 874. dedit στέξαιμι, quod recepit Ersurditus. Soph. Vol. V 10
165쪽
Non opus erat mutari librorum Scripturam, quam recte explicat Scholiastes, ἀδυνάτως χω καρτερεῖν
ἀνω - Θυνιάτων ἐπὶ uo μελέω χάριν ηνυσω, ni Si quod Tricliniani νυν post oῖαν inserunt Brunckius eri=μάτων mulavit in θυσιῶν, et pro νυσο scripsit
πραξλ. Apparet, Scholia Stam ηνυσον tueri. Hein-dorlius ad Platon Phaedon p. 62 reprehendit Brunckium ut immemorem eorum, quae de verbo ἀνυσα σθαι scripsisset ad Eurip. Bacch. 3l conferrique iubet Valeken ad Adoniar. 16. t tantum abest, ut istorum ille immemor fuerit, ut potius propter ea ipsa Scripserit i σας. Nam Si enSu est, quam mihi pro tantis sacris gratiam rettulisti, debuit ita scribi. taque ostendere potius debebat Hein dorsius, recte hic γνυσι dictum Sse. Nemo haesit in verbis μιῆν LV6ῖν. t ut casu factum Sit, tragici ut nusquam, quod meminerim, βωμους dicant ἱερους, hic etiam positura verborum alia e St, quam debebat. Quare ego quidem post βονιιῶν interpungendum, ρων autem cum orba coniungendum putavi, deletis ἀνω et θυμάτων, quorum ἀντὶ non videtur Scholiastes habuisse, θυι ατο autem interpretati est vocabuli ρῶν, ut apud Scholiasten Secundum Aeschyli ad Sept. c. h. 183. Eadem ratio cor rigendi etiam Sei diero in mentem venit. a. ivi σωπιυ ad 6 supra scripto d. Inde apparet, neglecto compendio, quo ας ad y superscriptum fuerat, i νυσω illatum e Sse.
166쪽
996. Libri recte , ευ Sequentibu iungunt. Wunde rus recte quidem vidit ἐν in ποτ γά προς- ιMῖν ἄφελον ad κρη ric referri, Sed delendo transponendoque ita ordinem sententiarum perturbavit, ut indieata signis parenthesi re conlecta videatur. 1000. Valekenarius in Diatriba de D. ur. p. 179. ut solet recondita captare, quum ex Satyrica quadam Sophoclis sabula asseratur ἄλυπον ἀνicie αν-ooe de vino dictum, ibi μανίας hic ἀνἐας sibi prae- placere ait. Deinde libri omnes et Scholiastes καταδερχθῆναι. Ersurditus olim coniectura dedit καταδερχθ εἰς Καταδερχνῆν vero Sophocles non
magis quam Aeschylus χριμφθῆ Scripsit. Sive participium sive infinitivus scri hitur, bis idem diei
apparet. t propterea non eiicienda sunt verba sanissima, sed integranda potius omissis Scripsisse videtur, το δ' ἀκήλη ro μανiα ανθος καταδερχθῆναί
1001. Malearsurillius delevit articulum. Incipit poeta, ut si dicturus Sit, te ἀοιδος κατακηλή-
πει tum mutata Structura pergit, τίς ὁ χειροτεκνης ἰατοριας, G κατακηλήσει λειροτέχνης non puto.
ut volunt proprie de chirurgo dictum, Sed oppositum ἀοιδ o, qui, non ut ille verbis, sed facto medelam asserat. Est is autem in inime omnium palpator magneticus, ut Passovio videbatur, Sed vere chirum gus, cuius quomodo ille nullum hic usum esse pu-
167쪽
tet, ego non video. Quidni enim exulceratum veneno corpus illi iis medicamentis allevetur, quibus ante omnia vestem, quae membris agglutinata inhaerebat, resolii opus erat Τl002. ωρὶς Ζηνος non, ut Scholiastes, ia μὴ o Zευς βουλοι ro, sed sic potius, ut ab solo Iove se sanari posse dicat Monuit Seliae serus ad Dionys. de comp. verb. p. 293. underum, qui se primum haec duo verba delevisse ait, ne alter sequatur omtasse cautum erit illa parenthesi quam ad v. 996 indicavi. 1003. Libri signo interrogationis in sine praecedentis versus posito, ανιι ἄν πορρωθεν δοι μην. Tricliniani ἐδοἱμαν La. Moii ἄν sic), suprascriptosti Scholiastes Φηδιστα αν καὶ εἰ μακωθεν μεταπεμπαιτο τις τον θεραπευσοντα, μεταπεμψαμένωνυμων. Triclinius ῆδιστα ἄν φησι θεασαίμην εἰ μακροθεν τον θεοαπευσοντα μεταπέμπαιτο τις μων.
Tam languidum quid non posuit Sophocles. Coniunxi haec verba cum praegressis, ἄν quod αν suerat, in i mutato quam utinam ut miraculum procul adspiciam. Sic in Philoct. 454. τολοιπον ηδ τηλοθεν τοτ Ἱλιον κα τoiu: Ἀτρεέδας εἰς-onῶν φυλάξομαι. 1005. Libri vetere ἐῶτ ιι Ἀῶτε με δε ορον εννάσαι. a. et Flor hic et v. Seq. ευνῶσαι. dδDcμορον in La adnotatum γρ. στατον. d ευνάσαι Scholiastes, Pro καθ ενδιῆσαι γ το ἀποθανειν, la-epte. EDνῶσθαι dixit in Oed Col. 157 l. Ut hos versus Scripsi, constitui eos etiam Wunde rus Cod.
168쪽
Flor omittit M. Tricliniani semel tantum ἐῶτέ i. Primum Meta disyllabum est. 1006. Libri ἐῶτε με δυστανον ευνασαι. OmiSit hunc versum Brunckiu cum cod. Τ.1007. Libriis μου ψαυεας ποῖ κλίνεις Verisimillimam integrandi metri rationem duxi cum Se id lero πῶ geminare. 1009. Libri ἀντέτροφας Ersurditus recte ανα
τοτοτοι, quod merito probavit Seidlerus Tricliniani laede haec interpretamentis interpolata exhibent:
Sed ἡ δ' etiam Seliae serus. Vide adv. 968. Porro Scholiastes ου προς τους φέροντάς φησιν, ἀλλὰ προς
πάντας τους ευεργετηθέντας, αντον που φησὶν αολωτε, is πάντων Ελλην- ἀδικοπατοι, τουτέσΤεν χαριστοτατοι , ους ἐγώ πῆ μἐν κατὰ θυλατταν πῆ δἐ ε γῆ ἔσω ον κα παντα τοπον καθαιρων περ σωτηριας ἐκείνων ἐγγυς γανάτου ἐγενομην την δε ἐκτοπου σχέσιν ειπεν ἀντὶ τῆς ἐντοπον, ἔς σχεδοθεν
δε οἱ ηλθεν Ἀθήνη, ἀντὶ του σχεδόν. Faciliolaret constructio, si οἷς pro ους legeretur. Sed ma-
169쪽
luit insolentius dicere ους καθαίρων , verbo utenS magis ad proxime praecedens δρεα accommodato, ut infra v. 106l dicit γαῖαν καθαόρων. Ιοθεν noumagis quam alia similia, pro που dictum, Sed Semper Graeci, quum permutare talia Fidentur, aut attractione utuntur v. Electr. 137. et ei die rus ad Iphig. in Taur. 113. 3, aut aliam habent idonean rationem Homeri illud. - θεν δέ οἱ ἐλθεν Ἀθήνη, proprie est non longe ab eo constitit Minerva. Hic quum dictum Si ποθεν εστε, sic est intelligendum, unde mihi auxilio adestis quia nullo ex loco quisquam adest. Quod Ἐλλάνων, non ανθρωπε, ν dixit, haec caussa est, quod minus aegre serendum erat, si barbari, quam si ingratisici Argivi, inanes Graii, immemore bene sic non opitulatum venirent.10l4. Seidlerus dedit υδ εγχος, non de industria, ut videtur. Deinde edd. et plerique codd.
ἀπαλλάξει ι του ζῆν Brunckius edidit ἐπιτοέψει , quod est in Vat. admovebit, recte. 10l6. Groddeckiussini pro ipso Hercule dictum putat, citans Casaubonum ad Athen. V. p. 675. D. qui βio de ipsis iventibus diei ostenderit Vero de viventibuS quatenus vita, qualis agi solet, intelli-
170쪽
ρανω μεν Ic07ε'gitur. At id ab hoc loco alienissimum est. Nihil aliud dicit poeta, quam caput e vita tollere. 1018. Vulgo iunguntur, , παῖ τουδ' ἀν ος. At non apparet, quid hoc ad rem conserat. Quare cum Wakesieldio post, παῖ distinxi. Posset quis τουδ' ἀνδοος pro ου dictum existimare, quamquam Sequatur ἡ κατ' ἐμὰν ρωμαν. Sed praestat demercule intelligi. 10 19. Pres μαν cod. Hari ιυμαν SchaeseruS: ,, σοι τε γάρ. i. e. καὶ γὰρ σοί. . not. ad Dionys. Halic de compos verb. p. 409. Nempe ut Latini namque dicunt. T illud non copulat, sed lenius affirmat quam οἱ unde natum St, ut Germanice per a vel, oh exprimi possit. Non debebat autem Ersurditus Wakesieldii coniecturam o α recipere.
1020. Libri ἔμπλεον praeter . . in quibus εμπλεων. Scholiastes συ γὰο νέος ει καὶ ξυτερον σοι το ομνια προς το σωζειν τον πατέρα μῶλλον η δἰ ἐμου. Videtur hic non vocabulum, sed sententiam interpretari. Conieceram olim ἐμπεδον. Nunc auSussum ἔν πλέον scribere, etsi non habeo exemplum quo ἔν pro νεστι quod in tali positura verborum ἔνι dici solet, consirmem.