장음표시 사용
251쪽
Priecipit, ne clicamus hoec est Pulcherrima sVarum Sororum , Sed Pulcherrima Sororum quia Sororum
ipSa Una eSt, Sudrum Sororum non est : egregia vero
ratio , et tali viro digna : eodem ergo argumento dicero non possemuS : horum digitorum , aut Omnιum digitorum medius est longissimus. Erravit igitur Cicero 3. Tuscul. cap. II. Zeno istorum acutisSimus e idem de Orat. 2. 23. Demetrius horum ipsorum PolitissimuS, et multa quae supra citavimus. Illud multo putidius non potest sinquit ) locus esse superlativo citra tertium gradum : nam si inter plura vascula aequalia unum Sit magis capax, non recte dicas ; hoc est Omnium maximum. Quasi Latine non Optime dicatur : Pessime tecum actum est; mecum Fero male ,' durius cum sociis nosIris : vel sic Salus homini pretiosisa ima est , Dita dulcior , pecunra via-hilis. Si intelligeret Laurentius , nullam hic ESSE COm- Parationem , quum dicimus , omnium mazimiam , sed Partitionem, has argutias mitteret. Attende contra
Vallam Livii verba libro 7. Inde Barbari dissipati
Pertunt impetus in suos , fusique per campos quod editissimum inIer aquales tumulos occurrebat oculis arcem Albanam Petunt. Non attenderat item Valla , quod superius adduximus, superlata inter duas res habere , locum. Acutius disputabat amicus quondam meus , ex loco Ciceronis sic colligens , hoc nomen
Siammus Superlatum est, sed summum vocat Cicero , quo nihil sit superius : significat igitur ultimum exceS- Sum , Simulque comparationem. Locus autem Sic Sehabet in secunda Tusculana Summum dico , qu ninil est superius ,' breνe , quo nihil est brevius : et infra Summum autem dico , etiam si decem ammis
eSi major alius. Haec Cicero. Sed hic locus nil oberit nostrae doctrinae; nam I7 si velim negare, Sum-
i Si velim negare, Summum esse superlatum , etc. J Non id vi-oeo et naria revera est Superlatum, reque ac citimus , ultimus , inf-
tem Summas coalracie PIO Suinpimus, P , quia Sequitur Μ . mutata in eandem literam , ut et M . quando Sub cum veri is ab ea i itera H incipientibus com
252쪽
miam esse superlatum , commode id facere possem , Sed sit sane superlatum, nonne sequitur Statim , breve Moco, quo nihil est brei iust Potuisset etiam dicere. Magnum νοco, quo nihil eSi majus , et nigrum , quo
nihil est nigrius. Sed illo in loco ridet Cicero Epi-
Curum , de summo et brex'i disputantem. Summa sit nostrae disputationis , comparatu et superlata nullum Penitus casum regere , nam Si fuerit ablativus, ut , Doctior Catone ς Celerius opinione , deest Prao. Si fuerit Genitivus , ut Pedum dexter est Melocior , Omnium horum major est charitas ς sororum formosior, vel sororum formOSiSsima , doest, Eae numero , ut saepe jam ostendimus; partitjo enim est, non com- Paratio.
et Quinctilianum , qui perperam reprehendit Ciceronem. ObScuritas , Mel Ambiguitas , in sermone signum est stultitHE. Regula de Usu Recipro-
IN LABYRINTHO reiprocationis diligentiorem Theseum optarem , qui illum duceret, quam fuit Valla , qui magno conatu mJgnas , Ut Solet . nugas dicit, non parcens interim gravissimis Scriptoribus Quid hic sit tenendum , aut fugiendum , accipe Stultum est ea scribere aliquem , aut loqui, quae ne peritissimi quidem intelligunt: quare Amphibolia maxime vitanda est; in Reciprocis vero continget vel maxima, nisi regulis adhaereas, quibus poteris supersedere , dum
tus. Quare ubi est prima vel secunda persona , regula nulla erit; ut , cePi columbam in nido suo , vel ejus , vel ipsius r ille tibi irasciιur, quia sibi nocuisti , vel ei nocuisti. Hoc Valla nescivit, quia damnat illud Ovidii ; Respice caerten , ut jam sua lamina condas: et corrigit illud in Sallustium ; nolite hunc judicare eae Operibus Suis. Budaeus etiam hoc non animadver-
253쪽
tit, quum multa contra Vallam congerit in commemtariis. Cicero Z. Verr. Intelligit, me ita paratum in
Iudicium venire, ut non modo in auribus vestris ,
sed in oculis omnium sua furta atque flagitia δε- saurus sim : 3. Verr. Suis eum certis Propriisque criminibus accusabo : idem 4. Attici. Debemus Patrem fomitias domi suae Occidere nolle. Ovidius Ecce m-gant teneriae , sibi dem princepta , putilae. Plautus Milit. III. 2. 4s. Excruciabit me herus , domum si Venerit, quum haec scibit, quia sibi. non dixerim. Sen. ad Albinam matrem Puer ad tuum formetur
arbitrium ς I multum sibi dabis . etiam si nil δε-
r Mu Itum sibi dabis. J Durius culum quidem hoc , sed tamen
sic fere et Plautus Poen. V. a. I 23. Suam rem sibi salvam sistam , Si i Ilo advenerit. Trin. I. 2. I9 Nunc si ille hve salvus r Menit , reddam suum sibi. Cic.
Fam. IX. Is Giatias mihi agunt ,
qu cd se mea sensentia Reges appellaverim. De Invent. I. 23. Hoc igitur vitendum , ne , cujus genus P sueriι, Gus secum aliquam , sicut diversam , partem ponas in eadem partitione, Ovid. FaSt. III a C. consus tibi cetera die ei. Ilio facta die , quum sua saera canes. Ubi nullam ema neccssitatem emen-oandi eanet, ex aliis et similibus Ilique locis paret. Sed et in terria persona non minus dura occurrimi ; Plaut. Μil. II. a. 3I. Ut vincat eum , qui vidit se , ne viderit. Nepos Lysandro Cap. 3.
Itaque decemviralem suam Pote ratem sui ab illo eonstitutam sustu- Ierunt. Attico Io. Ut non solum ei. xad er omnibus su s h. e. ejus amicis esset inimicus. Florus II. 6. 26. Adversus hostem tamaallidum , non virtute tantum , sed suis etiam pugnare consiliis oporte-δat. Frequentiora sunt et minus dura , aut ambigua, Si quan do in eodem commate, Vel nO-m malim, vel demonstrativo pronomine , designatur is , ad quem reciprocum referri debet. Plaut. Amph. I. I. 39. Stabilivit remum
suum regi creonti. Verba anti-uae rogationis , qua arrogati
eri solebat , apud Gell. V. I9. Uelitis jubeatis Quirites , Uti L.
Valerius L. Titio tam jure legequestius sibi siet. Ovid. Font. I. 4. a. Qui miser est, ulli si suus esse potest. Ci . de In v. I. I . Si dicat. Ore et tes ejusmodi animum matris sum fuisse , ut ab ea potissimum liberi sui poenas petere debuerint Lib. III. I 8. De captivis ut quisque lib. r aut servus esset, sua fortunar a quoque tu rum supplicium , h. e. Conveniens singulorum forti mae XXV. Ig. Ne ta
men subita res et nocturnua te
ror , et jam non sua fortunae conis silium perturbaret , scit. milites. XLII- 39. Ne suam occasionem hosti des. Emenda ex his Livia XXII. Ia. Inerepans quidem Nictos tandem Martios animos Romanorum. Optimi codd. tandem quos Martios animos Romanis. Valla sustulit τι quos . Gron Vius coniectat , eandem quoque Mertios animis Romanos. Propius Veto et priscae scripturae est, si unica mutata litera simpliciter legas, victos tandem suos Martios animos Romanis. Similiter XLII. so. SicubἐPopulus Romanus sua fortuna lam,
bet. Gronou. Sicubi Populi R. Fortuna Iabet; deleto sua. At Ieg
254쪽
άeris praeter exemρlum. Plin. Vinea si macruerit , sarmenta sua comburito. Nec vero solum in primis et secundis personis sic loquuntur gravissimi viri , sed etiam in tertiis , quoties contigerit, ut dubius Sermo esse non possit. Virgil. AEneid.. q. Tunc bre-νiter Barcen nutricem assiata Sichazi: Namque suam Patria antiqua cinis ater habebat. Hoc Valla quibusdam argutiis emendare conatur, dicitque emendaturum Virgilium , si vixisset. Cur non etiam carpit illud AEneid. 6. At pius AEneas ingenti mole sepulchrum ConstiIuit, suaque arma virori remumque , tubamque Cur etiam soloecismi non damnat Valerium Max. lib
fortuna tabee. Sic et in Curi. III.
R. II. Brae Dario mite ae tractabile ingenium , nisi suam naturam Plerumque Drruna corrumperet. Scabri
aliquid in asse huie loco declarant variae erudirorum conjecturae , et quod a multis ΜSS. abest vox
vam , teste Fre instremi O. Sunt ramen , qui exponant suam natu αν- , cui adiuncta est , quamque
possedit in homine felici fortuna , at alibi, fortunam accipiunt pro forrvnatis , quia homines rebras secundia utentes , per fortunam mulant plerumaue naturam suam in prius.
Alii s r Suam naturam intelligunt
fortunae obnoxiam , quae ilitavi Seae
illi permisit. Omnia sunt satis du-xa , et longe petita. Quapropter vix dubitem g ripsisse Curtium , nisi sua naturam plerumque fortuna corr. Sensu Oportunissimo , qui est , nisi Hominis cujusque naturam , etiam per se bonam , cor-Tumperet plerumque sua istius naturae et hominis fortuna. Recte enim ava fortuna at naturam refertur. Sic in Sanctianis exemplis. Quum Eum civest Sui aeeusarenti Desinant insidiari domi aureconsuli. h. e. in aedibus Consulis.
Sepulcrum.imponit suaque arma viro. His adde illa . Trahit sua quem que voluptas. SIabilivit regnum suum creonti. Ulciscentur illum mores sui. Sua riserunt saecula Maeoniden.Suus
dea Reginae pIacet. Mater quod
uasit sua , adolescens mulier feeied Ρlane haec similia sunt nostrae emendationis Iocutioni , naturam hominis plerumque corrumpit sua
jortuna, quae liquidissimi est sensus , quum duri sit ut perplexi ,
naturam suam plerumque corrumpit
fortuna. Saepe etiam in proxime praecedenti commate designaturis, ad quem reciprocum sequenti commate referendum. Gcit. I. 8. Ad Laidem Demosthenes clanculum adit, et ut sibi sui copiam faceret , petit. Sui refertur ad illam , quae designatur Nominativo A Dee- ' ret, sibi ad illum , qui designa tur Nominativo petit in praecedenti commate. Et sic curar Florus debet manifesta eme udatione I. Ia. 3. Falisci quum obsiderenων , mira visa est fides Imperatoris , quod ludimagistrum urbis prodit rem , cum iis , quos adduxerat , pueris , Vinctum sibi ultro rein
misisset. Haesitant in his, et varie ea tentant eruditi interpretes. Putem sine haesitatione legendum Faliscis , quo facto omnia erunt expedita. Sed hoe iam praecepisse Freinshemium in ultima sui Flori editione , postea deprehendi, qui antea prioribus ejus edd. fueram usus. Sic in tota fere oratione obliqua reciprocum refertur aleum , cui haec oratio tribuitur. i Vide Caesarem B. Gall. I. ΣΟ. Quibus Opibya non solum ad minuendam
255쪽
11 6 LIBER SECUNDUs, C A P. XII.
2. cap. I. de Metello λ neque singulas partes apprehendit , sed totam continuo in statum suum redegit.
Ubi suum , non ad Metellum , sed ad disciplinam militarem retulit : idem 3. cap. 7. Ad speculanda
iacta sua νenisset: et lib. q. cap. I. de Africano Eodem robors mentis causam Annibalis in senatu protexit , quum eum cives sui missis legatis accusarent: et lib. q. cap. 3. Alexander Diogenem gradus o di 'itiis pellere tentat. Aus , id est, Diogenis. Quinctus Curtius lib. 3. Alexander, inquit, urbem destiIutum a suis intrat. Caesar I. Gallico. biduo post Arior istus tigatos ad Caesarem mittit , Pelle se agere cum eo , aut si id minus vellet, e suιs legatis aliquem ad se mitteret: idem I. Civili ; Pomptius enim
ScriPSerat, Sese rem in flammum periculum deduc turiam non eSSe , neque suo consilio aut Poluntate
Domitium se in oppidum Corfinium Contulisse et ibidem ; Cresar inter ellat, se non maleficii causa ex
Pζονι Πcia egressum ς Sed uti se a contumeliis inimicorum defenderet, ut tribunos plebis ea re e cipitate expulsos ad suam dignitatem restitueret, Ut Se et Populum Romanum in libertatem x indicaret: sequitur statim . Lentulus , ut in Upidum reverti liceat, Petit, quod de sua salute impetrai erit, fore etiam reliquis ad suam spem solatio. Cicero libro II. Attico Quumque eae eo de me percontaretur, eum sιbi ita diaeisse
gratiam , sed et ad perniciem , suam. Divitiaci verba facienti utere-xur DumnoriX. Saepe etiam in ano Orationis conleX tu recὲprΟ- eum ad diversos refertur. Liv. XLU. 33. in Oratione Masgabae , qui Μasinissae filius , ad Senatum Romanum nomine patris , Sumere iraque eostem , Romanos
non se roga e , requum esse , neque emere ea ex fructibus agri ab se aeati, quae ihi proveniunt. Posterius se refertur manifeste ad Romanos . ' Os non oporteat emere
aliquid e Y rebus , quas ipsi dederint ; prius ad Masinissam , cuius nomine instituitur oratio. Quo pene modo etiam apud Sallust Jug. 2O. reciprocum respicit si mul eum , ad quem instituitur Oratio , et qui loquitur. Monere BO-milcar Nahdalsam , ne praemia
Metelli in pestem avam converteret: Iugurthae exitium adesse , celerum suane, an Metelli virtute periret ,
id modo agitari. Per Suane intellige vel Solum Nabdalsam , vel potius utrumque simul , Nabd. et Bomilcarem. Sic et Ariovistus apud Caesarem B. G. I. 36. Nemι.
nem fetum sine sua pernicie conten
disse. Ubi aeeum respicit ipsum Ariovistum , Sua vero Neminem.
256쪽
narrabat, se mihi esse inimicissimum , volumenque sibi ostendisse orationιs , quam apud Caesarem contra me esset habiturus , multa a se dicta contra ejus
ramentiam. Hic scribit Cicero Attico , Terentium SCripsisse de amentia Q. Ciceronis. Voces sibi , rese-TUnt Terentium , voces Se , prima referunt Quintum , Secunda Terentium. Caecina ad Ciceronem lib. 6. Hoc
si Caesar non cogitat, Omnibus rebus fetiae est; si acit, et Persuasus est, quid irascitur et , qui aliquid
acripsit contra suam Moluntatem , quum Ignorit Omni-Bus , qui multa deos νenerati sunt contra Uus saluis
rem. a) Suam , subaudi scribentis , ejus, subaudi Caesaris. Cicero 3. de Natura Deorum Minerνa di
citur patrem interemissρο, νirginitatem suum νιOliare
conantem : idem pro Milone; Vos ex M. Faxonio nudistis , Clodium sibi dixisse , et audistis νi Clodio , periturum Milonem triduo r idem in Catil. Desinant insidiari domi sua Consuli. Sallust. Catil . , Cornelius et Vargunteius constituerunt Ciceronem Ami stim imparatum confodere. Ρlaut. Mil. Sira quid faciendum est mulieri malitiose, ea sibi im-νν mortalis memoria est meminisse pro , ad ea re-- cordanda immortalis illi est memoria. J D Plinius libro a. de Luna; Defectus autem suos et Solis , eorum magnitudet nem umbriaeque Endices existere : idem libro 27. cap. 8. de quadam herba Curatum ea
Scia , Omnibus fere ossibus confractis, Putatorem , cIrcumdata universo corpori , aquam Suam inspergentibus. Lucanus libro f. circa finem Fida comes Magni x adit duce sola relicto , Pomphumque fugit: qua nox sibi Proxima venit , Insomnis. Sensus est Nox proxima fuit sibi , id est Corneliae, sine somno.Quem locum male pensitavit Budaeus i at vide Budaeum P. m. 28. J in commentariis, sicut et alios multos contra Vallam ibidem scribens. Neque Quinctilianus. recte contendit , Ciceronem incidisse in amphibosa Suam , Subaudi Seribentis. IImmo vero et hic subandi in aris , aeque ac in Ejus. Sed et ita demum huc perliaet hia
257쪽
liam ; Fabii verba sunt libro 7. cap. 9. In quod genus
incidit Cicero, loquens de C. Fannii Soceri insti-ruto , quem quia cooVtatus in augurum collegium non erat admodum diligebat; praesertim quum ille Q. Scae-νOlam sibi minorem natu generum praetulisset: nam id sibi) ei ad Socerum referri , et ad Fanniiam Potest. Haec Fabius oscitanter nimis : nam qui recte totum Ciceronis locum excutiat , videbit aperte sermonem fieri praecipue de Fannio , et Fannius est prius et Praecipuum suppositum. Locus integer sic habet in
Bruto ; Alter autem Q. Fannius Marci F. CHi Loelii
gener, et moribus et ipso genere dicendi durior. Is Soceri ιnstituto , quem quia cooptatus in Auguriam collegium non erat, non a 'dum vitigebat, P Esemrim quum ille Q. Scaeνοlam sibi . minorem natu Generum praetutisset; cui ramen Laelius se eacusans ,
non Genero minori dimi se illud , sed majori Filiae detulisse : hic tamen instituto Laelii Panaetium audia Merat. Haec disputavi verbosius , ut intelligas , magnos interdum viros in rebus parvis caecutire. Regula igitur
Sit, quam sequi omnino debemus; 3) quoties ambi
guus poterit esse hermo , reciprocum ad primum et Praecipuum suppositum recurrat; ut si dicas; Dios se arta de las hombres por sus Pecados . Los hombres se Varian de Dios Por sus pecados; Deus discedit. ab hominibus propter eorum peccata ἰ homines , discedunt a Deo propter peccaIa sua. Unde
rursus non probo illud Quinctiliani cap. citato; Pluribus , inquit , Hrois emendandum, ubi est id, quod fi
Quotiea ambigvus , etc. I Si ergo nihil ambigui sit in
sensu , saepe pro Reciproco adhi-hetur aliud Pronomen. Caesar. B. G. II. g. Rhemi Legatos mi
serunt , qui dicerent, etc fiantumqua esse eorum omnium fu- Torem , ut ne Sucssiones quidem , Fratres consanguineosque Suoae ,
qui eodem jure , iisdem legibus ,
tisantur, unum imperium , unum que magistratum eum Ipsis ha- eant , deterrere potuerint , quin
sum his consentuent. Pro cum ipsis dicendum erat Seeum et nam refe
rendum hoc ad eos , qui verba faciunt , itidem ut paulo ante Suos. Sed tamen quia de nullis aliis potest intelligi , et ideo nihil in eo est ambigui , licet mota sequatur His de aliis diciatum , Reciproco hic abstinuit
258쪽
mo reseratur , dubium est , et ipsum est ambiguum; a meres meus dare illi damnas esto omnia sua. Haec ille. Sed satis emendabitur ambiguitas, si supradicta regula observetur. Vellejus I. I. Alexander a L νγ SOPO i etravit, ut eorum equitum , qui apud Grais nicum ceciderunt , faceret statuas , et ipsius quoquem, iis interponeret. Ubi dixit ipsius , non suam , vidis tandae causa ambiguitatis, si enim dixisset suam , is futurum erat ambiguum , de Alexandri, an de Ly-n sippi, Statua loqueretur.
Possessisis contra omnes fere. Possessii'a nomina
idem significant , quod Genitisus. Genitivi signiscatio. De Genitiνis Mei, Tui, Sui.
LONGA est apud Grammaticos de Possessivis nominibus controversia; nemo tamen hactenus quid rectum in illis sit demonstravit. Nos igitur contra Laurentium , qui in principio secundi bbri longam de iis texit disputationem, diSseramus. Possessivum idem significat, quod genitivus, unde creatur ut, Paterna domus , et Paternae possessiones , id est, patris. Hujus regulae nullam exceptionem esse patiar; nihil enim frigidius , quam illud , quod hic Laurentius adfert, meus , tuus , suus , non de duci a mei , mi, sui , primitivis , sed ab antiquis genitivis mis , iis , sis , quod figmentum siclis valde Grammaticis placuit. Ego non negaverim , apud Ennium et Antiquos reperiri, mis , iis , sis , Sed in ablativo , pro meis , tuis , suis , ut Sos pro SUOS, G S , Pro suas , sum Pro Suum ut , postquam luminusis oculis bonus Ancia reliquit. Vide Festum in voce Sos. Ennius 2. Annal. Cum ingeris mis cum B concordibus aequiparare. Ubi mis perperam i) Pris-
et priseianus pro Genitivo. Ivide Eum Lib, XIII. cap. a. pi tamen ni quoque sint Ge-
nitivi, ut esse revera videntur , Vide Vossium de Analia I v. o. crediderim Oontractos
259쪽
2eto LIBER SECUNDUς, CAP. XIII.
γγ cianus pro genitivo accipit. Plaut. Μil. act. xx sc Σ. Ait illam cruciari miseram , quia tis egeat , H qiaia te careat; ubi tis valet tuis , subaudi, formae
va et factis: sicut ibidem ; Ego hic adstabo cum hac
x, forma et jactis sic frustra; et act. I. Sc. 7. in
ν tute , et forma , et factis invictissimis. J is Res igitue sic se habet; χ) omnis genitivus significat active , aut passive; idem significabit semper possessivum . ut, νulnus Achillis , vel Achilleiam , active et passive accipi potest. Eodem etiam pacto mei , tui, sui ς
Et meus , tuus , SUUS , active et passive significabunt , ut mox apparebit: prius enim aperiam causam , quare aliquando non sit nobis concessum primitivorum genitivis uti. Regula est; mei , tui, sui , primitiva , substantivorum genitivis , etiam Subintellecti S , . non iunguntur. Latine dices Hic liber est mei princeptoris ς sed illud mei , adjectivum est : item PraecePtori meo conducit castigare , tui autem est docere ς illud mi , non potest esse a tu ; nam haec primitiva fugimux in omni possessione, ne cum adjectivis subsit ambiagilitas , quam Latinae aures vehementer re emi dant. Latine itaque .dicitur; Mei princeptoris Interest docere ἰ sed ita tamen , ut illud mei omnino sit a meus Ridiculum autem est , quod ajunt isti, propterea non dici , mei est legere . quia mei , tui, sui , Solum PaS-
sive significent: 3ὶ id falsum esse subjecta exempla
demonstrabunt. Cicero ad Curionem; Eam autem
ex obsoletis Genitivis. meis .ents , avis , sicut a Fructus olim finit Fruetuis, et contracte dein Fructus. Ratio , quam Priscia-mis attulit, inepta ecl. DiXisse
enim Graecos ait non antum ἐμή , σοῦ, Sed et Dorice arave, sue , i . EX . autem Graeco Latinos formare is, ut CX Δη- ἀοσ,ivουe , Demosthenis. Etenim
magna est discrepantia inter simplicem , et Sine accentu , terminationem ne, et inter eam , qum est circumflexa , Veluti, quae a Latinis neutiquam tu is, conVertuntur, sicut illa in Simplex
a) Omnis genitivus significataclipe aut passive.' I EXemplis id declaravimus supra ad pag. I 7. in quibus uterque active et passive significans Genitivus conjungebatur. Vide et GeII.
IX. I a. ubi docet metum hostium reete diei , et quum timene hs3ies , et quum timentur. Injuriam
itidem diei , tam illorum . qui patiuntur , quam qui faciunt ,
Id falsum esse subiecta exempla demoιa. ιι alunt. J Iuam
260쪽
mi' unius studio me assequi Posse confido: idem libro sexto ad Ampium Vincebatur enim fortuna ipsa
Eel ιlitate gratiae nostroe , tui charitate, et meo PerPestio erga te amore ς id eSt , quia me ama S , et te Amo.
Hoc testimonium quum Valla non intellexisset, foedissime deturpat. Cicero pro Marcello; Quis non
intelligat , tua salute contineri suam , et eae ianius
ita pendere omnium: idem Attico lib. 9. Nihil malo , quam me mei similem esse, et illos sui ridem Catilina ; Uterque pro sui dignitate , et pro rerum magnitudine ; idem libro 2. Finib. Ut et sui
et Metrodori memoria colatur: idem in Universitate; Ita se ipse consumpIione et senio alebat sui : ibid.
vero pleraque omnia . quae Sequuutur , eXempla probant Contrarium , h. e. passi Ve Solum , Non active , Significant , Vel ipsam notant possessionem. Posterius certe significat apud Cic. Fam. VI. I a. tui charitate . h. e. charitate , qua Tu aliis charus CS , et quae an Te est, nam Sanctius male hoc exponit , quia me amas. Sed neque recte Ursinus, qui in eundem fere lapidem impingens , miratur TO. a. P. I 6 r. quare hanc Phrasin , ab aliis afffectum significantibus divulsam , ad possessionis significationem retulerim. At mihi haec ratio fuit , quod carus et cariras magis notet gratiam , quR quis alteri est in pretio , quam acti Vum quendam amois affectum. Unde passim Homines dicuntur aliis eari 'Immo illud eari esse cum Passivis Verbis ideo Monjungitur , tanquam plane itidem pa bi Vum. Cicero de Ostic. II. S. In has clades incidimus , dum metui , quam cari esse et diligi , maluimus. Accedit quod in priore Ciceronis loco , ut diversa conjunguntur Charitas et Amor. Verba enim sunt , Vincebatur fortuna ipsa debilitatae gratia nostra rui ara tς , σι mςὐ Pσι Pcιuω erga te Amore r In quibus mera et insulsa inesset tautologia , nisieharitas aliud quid notaret, quamae xivum Amoris affectum. Notat ergo gratiam et eκistimationem in qua quis est apud alios. Sic Idem Fumit. X. 6. Me autem impulit tui charitas, ut Neiacm .etc. XI. 8. Admirabilis est quα-dam tui nominis charitas ; et XII. I 6. Cui nos et charitate h. e. pretio , in quo apud nos est et Amore , tuum incium praestabimus. quum ergo paSSivum quid . significet , et ab Amore distinguatur haec VOR , recte
sessionis quandam speciem retuli , aeque ac Pretium sui. Sic porro possessionem notant , Pro sui dignitate , Nulla pars manet Nostri. Et preεεa est gravitate sui , etc. Haec nempe omnia aliquo modo sunt possessionis. At passive significant
manifesto genitorem sui , αμα satorem mei , vindictam tui , cona pectum tui , aestimatione sui .ete. Seneca ΗCrc. Oet. per bibat pammas mei. Sueton. VCSP. 22. quasi amore sui deperiret ,
scit. mulier quaedam , h. C. amore Vespasiani, ubi utiquuamabatur Vespasianus. Cui Heroid. III. I 39. Ara si his as