Caroli Paschalij Regis in Sacro Consistorio consiliarij Legatio Rhætica

371쪽

RHI OCΑ ' 1 7 permissu Mediolanum redeat,& qui quam quod ad eam rein pertineat, qui pergat. Homine collaudato, res mihi & aliis digna est visa, ad quani intime pernoscendam , & perficiei dam is iter Mediolanum relegeret. S ne credibile fuit, Castiliae Conaestabi lo , qui in Mediolanensi praefectura Fuentano successisset, neutiquam omnia sui decessoris acta probari. Illud quoque constabat, Fuelitanum arcem Montecessi non tam Mediolanensi ducatui necessaria construxissς, quis sibi ipsi quoddam v eluti trophaeum,& nomini suo monumentum. Adde quod, in ea arce non pauca aduertebantur perperam aedificata, &aduerasus praescripta eorum, qui talium peri 6 sunt, admissa. Ne quid de eius positione dicam. Nimirum , eam arcem tanta coeli, solique grauitas premit, ut milites valetudine quotannis tentitur. Vnde eorum multae mortes. Cui malo nullum remedium sit, si non exsi

372쪽

catur palus ambitu suo collem amia plectens , cuius halitu ais inscitur. At in hoc opus sumptuna immensum feri necesse est. Nam in stagnantis a

qui locum Aduae fluenta deduci opo rex , ρος pe eruo lapsu loco salubri

tatem afferant. At, ne id quidem fieri posse, si non altius terra foditur, nensepe in ditione Rhaetorum. Illud quoque constat, eadem . arce ingentem

' et modum supellectilis militaris detin

ri , eamque vim munitionum , quae aliis locis impendi debent. Denique hi confessio fuit, longe a scopo Fuen- ranum aberrasse , qui existimauerit , eius arcis oppostu transalpinas gelitos cohiberi posse quominus ineant avum Mediolanensem. Eumtamen suas res in Hispania hinc pluribmum magnificasse. Has ob causas, quae aut verae, aut veris tam similes esseisi, ut pro veris accipi possent, credibile fuit, ea quae Casalis diceret, non distimulanter , de captiose, sed Vere,

373쪽

i & ingenue dici. Quid, si per hanc ub

stationem denique ratio inueniretur huius tam inuita molis ex hominum oculis subducendae λ o quantum, &quisi insperatum benescium non tantum in Rhaetos, sed & in Helvetios,

omnesque gentes foederatas, quae eam molem non sine multo animi aestu af. piciunt i His rebus adductus, quae m-hi magnae, magnique ponderis esse visς, Georgium rem adoriri facile sum passus, & eὁ remeare, nempe .ut hoc

eius praeclaro ministerio Rhaetia, Deo dante, ea arcis tyrannide liberari posset. Praeterea, etsi is est homo confidu- ratus, non tamen dubitaui meos monitus eius consiliis consociare, & con

iunctim cum ipso qua ratione homi num callidissimorum artes eluderet,&Vitaret, pr uidere. In primis eum di ligenter monui,ne se hinc deduci per vllas ambages pateretur, Nemini sperandum este, ullum foedus cum Rhae iis fieri, aut ullani Gallici foederis pa

374쪽

tem nouitatibus praestringi posse Semper adhaerendum dixi paetis anni millesimi quingentesimi trigesimi primi. Hinc recem posse costanter neget.

Is demum haec ilia animo gestans Udiit Mediolanum per illam eius negotij speciem, quς ut an tea fuerat, tunc quoque vera esset. Vt eb venit, vix sesquihori spatio fuerat in diuersorio, cum ecce Cassis ipse adest, qui tunc quidem nullum alium cum ipso

sermonem instituit, extra gratulationem fausti reditus, easque,quae V surpuri solent beneuolentiae significationes dico, an simulationes C teris diem posterum constituunt. Eo die uterque ex condicto conueniunt. Sed Casalis, antequam sermo in longum trahere tur, Georgio scriptum exlaibuit, quo ea cotineretur, quae Pr fectus Medio

lani sibi ab Rhctica Repub. promitti posceret. Hςc sibi pr stita si fuerint,

arcem delfructum iri spem esse dixit. Haec ad hoc exemplum scripta erant,

375쪽

R H Ig Τ I C A. 179 Rhoeti cuilibet mortali transitum denegent hostiliter proficiscenti Mediolanum. Hispaniae regi transitus pateat, Iotiescunq, exercitus sitos Alpes tr ucere iusserit. Is transitus ne cuiquam

alij, nisi permissu praefecti Mediol

nensis, concedatur. Eiusdem regis dolectus pati stica gens teneatur. His lectis, Georgius renidens acturum Ca- sali scriptum reddidit, dixitque, Hi sunt illi articuli toties a nostris reiecti. Ego vero non ita insanio,vt hςc in pa- triam deserenda suscipiam. Deferenda dico Absit ut eorum leuissimam mentionem faciam , nisi forte mihi mea vita, &existimatio vilis est. Sit ita sane,inquit Casalis,non idcirco desin mus exquirere omnes rationes alicuius instituendae tractationis,ut aliquid boni confieri possit. Et fiet, dummodo quantum pretiactus, tantumdem sim dij vos ad hoc negotium conferatis.

Sed vos quid ab ipso desideratis 3 Etsi psis , inquit Georgius, nulla publica Z ul

376쪽

autoritate nixus loquor, nihilominusu tamen, ut unus Rhaetonim pro exigvgl illa,qui mihi est,sentis nostrae notitia, audeo firmare,nihil unquam nos aprPfecto Mediolani desideraturos, niti ux seruentur pacta anni millesimi quingentesimi trigesimi primi , Atque ut

mutuis ossiciis, & beneuolentiae argu mentis inter utramque gentem certo tur Rh ticam & Mediolanensem. Vi cini sint vicinis beneuolentes. Credi deram, ait Casalis, vos petituros ali quas pensiones generales annuas. Mi

nime gentium, inquit Georgius. Nullas nos pensiones accipimus, nisi a foederatis nostris. Et initio disertim dixi, faciendi nobiscum foederis frustramentionem fieri. At, inquit Casalis, Pr fectus vos hac arce subleuari vehementer cupit. Id quod aequum est, facit, inquit Georgius, cum iniuria extructa fuerit, & contra leges anni millesimi quingentesimi trigesimi primi. Si fecerit, enimuero tidem licerit

377쪽

R A AE T I C . I8Ose Rhante bonum, ac desiderabilem vicinum esse. Nos quoque mutuum facturi sumus. Ibi Casalis morbum praeseeti quominus huic negotio manus maturius admotς fiterint, cat fatus est. Et ipse hanc telam iam nobis exorsam esse, inquit, non mediocriter ictor. E tali exordio spero emersibrum aliquid boni. Praefectias me hindie conticimo ad se venirevulsivi Vtelaque coniunctim videamus qua ratione scribendum sit regi ad hoc, ut ii cxes confici possit. Me scriptore 'ti vult. Ea epistola cras mane scripta erit, eiusque inspiciendς tibi a me copia fiet. Vt dictum , die sequenti eam epistolam Casalis Georgio legendam dedit. Scribpta sitit iis verbis, quorum sententian c esset, Necessitate arcem Fuentani destrui oportere. Eadem Comestabulus petit, in se conferri liberam , dc omnimodam potestatemhea re statuendi id omne , quod in rem .regis maiestatis esse censuerit, nulla exce-

Z iiij

378쪽

ptione. Et quo celerius, inqui. Casilis, literς perferantur,pr fectus eassurus est per hominem certum, & ex peditum , qui hic ad diem undeci inam Iunij futurus est. Accepto res .ponso, eae regiae literae ad te mittentur,' 't videas quo loco res sit. Tunc quo que rogabere ut huc venias. Nam praefectus, accepta ea, quam petit, pote state, ex omnium sententia rem confici posse non desperat. Haec mihi, ac duobus iis, quos nominaui, Georgius postremum retulit. Tunc omnium consensu, qui essemus quatuor, decretum est, ne ultra Mediolani praefectis audiretur , si non aliud loqueretur, quam ea quae Casalis eo scripto comprehensa prompsisset. Tunc & Geo gius, &ilii qui aderUt, de me scisci- tati sint, Annon putent fore Ut rex Rhaeticς geptis misertus, quae in has miserias praecipitata fuerit, ad hoc ut illa arx dirui possit, nonnihil de suo iure conceruirus sit. Annon fieri possit.

379쪽

R H AE et I C A 181 ut eius permissu aliquid de ipsi Rhoeti Mediolanensi praefeci o relaxent. Per mittet, inquam , rex id quod honest: potest, dummodo sui foederis potissimam rationem haberi appareat. Ibi

ipsi , Respublica octica nihil qui

quam petitura est, quo Gallico foederi derogetur. Inuiolatum apud nos, dc intactum manebit. Verum si praefecto Mediolanensi arcis demolitio tantae, quantam dicit, curae est, credibile quoque est, eum omnes artes exquisse rurum, quibus id confici e sui regis dignit te possit. Idcirco is se petitioni alicuius rei fortassis assiget, qua dempta, sui regis existimationi non satis consultum putabit. Hinc, videlicet, in Hispania fidem se facturum putat, plus utilitatis regem ex arcis demolutione, quam ex eius constructione esse ςapturum. Id si acciderit, qua ratione regem nobiscum acturum putas Rex inquam, tali re, quid fieri velit, p tam faciet. Nec enim me, neque quem

380쪽

MDCXI LEGATIO quam de ea re posse quicquam statue

re , quae tota est arbitrij eius. Caeterum

nihil ultra nunc quidem, quod huc

pertinet, agi potest, donec Georgius acceperit eas Hispanicas literas, quas Casalis ei semissurum dixit.Has statim ut accepero, inquit Georgias,protinus huc asseram. Simul hos, Guglebechium& Alberrum demonstrans , eiuS rei certiores faciam , ut hic adesse , &quid facto opus sit, communi consi lio dispici possit. Hic fuit eius colloquij terminus. Verum cum ill literae

diu expectatae nusqua coparerent, hac mora intellectum est,eam non esse expectationem, sed frustrationem. Cui

libet, qui modo non sit caudex, inde non solum suspicari, sed & scire darum, quicquid prςfectus Mediolani, eiusque verbis Cassis dixisset,suisse a res, quae ed spectabant, ut illi articuli

Mediosanenses toties explosi revires cerent, & ad hos confirmandos Rhaeti adducerentur. Denique ab istis id