Caroli Paschalij Regis in Sacro Consistorio consiliarij Legatio Rhætica

381쪽

R H AE ae I C A 18Σraue tunc actum apparuit, ut, Gai aedere exturbato , in eius locum

substitueretur Hispanicum. Sed qua

ratione tunc actum cum Georgio est,

ea fuit plena contemptus, &superbiae prorsus intolerabilis. Cum enim ipsi colloquium petiissent, & arcis diruendae studium profiterentur, siquid modo Rhaeti aequi dicerent, ad postre-imum, ostenderunt se id unum egisse, Ut Rh tis uterentur administris ad si1adestitiata,in ipsorum perniciem patra' da. Nec ideo, id quod aduextendum, arcem demolitum iri polliciti sunt, sed manifesto ludibrio dixerunt, se oinni ope enisseros, ut rex ad id iubendi sectatur. Ac, ne de irrisu dubitari possit,coiistitutum,de quo cum Georgio

conuenerant, mutarunt, ac pacta tu barunt. Ne multa, apyaruit, eos nonysse perfugas in iiij fui, neque desertores artium suarum. Dictis si credi Oportet, percupiunt venire ad com

positionem cum iis, quos interim ho-

382쪽

stium loco habent. Nam quid aliud

est, omni commercio, Omnique com

meatu Rhqtos prohibere 3 Quinque pagos Rh tis infestos in eam Rhaetiae partem instigare, quae ipsis est proxima3 Id agere ut Mezaucios e Rhaetica Repub. discerptos illis adiungant, aut eos cogant concedere in ius, & potestatem Hispanicam 3 Georgius hac omni fallacia per literas ad Casalem datas singillatim exprobrata, secum tam su bdole actum esto, & cum ultro

ad se ventum esset,nullam tamen con

stituto fidem fuisse, disertim, & grauiter questus, dixit,sibi quidem adscribi non posse, si dein haec tractatio non vltra producitur. Breuiter, si praefecto Mediolanensi decretum est stare comventis anni millesimi quingentesimi trigesimi primi, negotium suscipi, &aliquo bono exitu, annuente Deo,te

minari posse. Aliter si fiat, pax, de earς ne verbum quidem unum posthac. Pex eos dies Dauid Madruccius ab

383쪽

R H A T I c A.' 183 Hispaniae rege, & a praefecto Mediolanens in mandatis habere dichiis est, ut serio dispiceret, qua ratione gens Rhaetica in stabilem , & sternam societatem semel assumpta ab ea dimoueri non posset. Quemdam Mega cium,hominemptim uum talium ministri blanditiis, &promissis Mediola num iterato adductaam in Hispanicas

partes traxerant. Vt rem rescivi, non

eum magistratui, sed consanguineis eius indicaui , a quibus grauiter increpitus rediit in viam. Exactis aliquot diebus, Tauosij EDbitum Pons dagum, quod est annuum uniuersae gentis concilium. Illo cum

venissem , eum consessum accurate monui, etiam atque etiam videndum,

ne cunctis parta securitas incuria labefactetur. Nunc plus quam unquam fuerit, vigilato opus este. Rursus, iam quam, emergunt inimici, & insidia to es vestrae libertatis, & quietis, &quidem iis artibus instructi, quibus

384쪽

Reticui de causis, quibus adductus hcc

sic loquerer. Nec enim expediebat illa Iam multitudinem varie affectam omnia scire. Metus tantum aliud agent bus iniiciendus fuit. Improbo autore quaedam scriptio Germanico sermone tunc edita& ves. gatafuit in nos contumeliosa, & -- pudentissimae calumniae plena, inscripta episcopo Curiensi specie epistolae, his ferme verbis, Illustrissime, &R uerendissime princeps, Nuper ad ea respondere non potui, quς de me icitas citatus es, fiat,ut ministri tam sint erga regem Galliae, eiusque legatum propensi. Nunc facio. Nam ex eo die

penetraui in aedes legati, pasque tabi las, quibus eorum nomina continet tur', in quos annua regis beneficia distribuuntur, inspiciundi milii copia fuit. Reperi, ministris, & hoc loco nominat quosdam ministros, stingulis annis dari dona opulenta , quoram

385쪽

summa colligit aliquot millia aureorum coronatorum. Hac ratione animos cupidos Gallo conciliari minime mirum. Breui plura , dc exploratiora cognoscam , eaque ad te deferam. Is sycophanta , quisquis fuit, hoc unum doctae,& consulte recit,quod suo tete rimo nomine illam chartam non se

dauit. Sed multae & vanitatis, & stoli-.ditatis manifestus fuit, quod nes; iuit, Nequaquam his artibus opu esse. regi, Vt qu rat amores gentis sibi antiquo

foedere iunci ae,qui bonas tantum cXe Cet, tantoque rege dignas.

Ab eodem Tauosiensi consessu liters ad Venetum principem datae, quibus Rhaetica Respub. ab eo vehemen- rex petiit , Ut penuones particulares in Rhaetiam mittantur. ppe quibus darentur, qui fuerunt complures ex iis, qui nostras accipiebant, ij iam toto quinquennio sibi nihil datum palam querebantur. Hi gratia, &autoritaterantum potuerunt, ut tunc Respub.

386쪽

MDCXI LEGATIO quod nunquam antea factum, nego tium tot priuatorum sibi apud foede ratos suscipiendum duxerit. Vtriqu e tamen operam luserunt, Posidagum pro his rogando, illi perficiendo, visibi Respub. hanc operam daret. Ni hil eius a Veneto senatu impetratum, ac ne ullum quidem huic petitioni res ponsum.

Illud ipsum Tinosanum concilium decreuit id, quod cuius nodi fuerit,

e mea sententia infra posita cognos ci poterit Ipse, scilicet, ab illo ordine per literas mihi inscriptas, & alias,quas vocant patentes, rogatus fui, Vt expro mere vellem,quinam esset sensus meus de quadam sententia, quae eo ipso anno , indictione noua die lun , decima octaua lariij,instante fisci procuratOre, & accusatore Claudio Venos a patre Iosephi caesi, dc interempti lata fuerat a Pr tore Titiani sedente pro tribunali aduersus legum doctorem M. Antonium Venostam Io. Sebastiani

filium

387쪽

RHAETI A. 181

filium eius caedis insimulatum. Aneam aequum putem manere firmam,& ratam. An vero, & qua in parte re tractari eam , S infirmari oporteat Ita sane, ut quicquid super ea re si tuerim, id apud utramque. partem quae in meam personam constasset,

parem vim habeat, ac si ipse amplissi amus ordo statuisser. Ergo ipse,ne quid senatus Rhesticus a me,quod meae opis esset,frustra petiis set, hoc iudicio suscepto, ac praefatus

nomen .& munus meum, pronuntiaui ad hunc modum ut senatus 'desiderio, quantum in me; est, morem geram, nanc causam & iudicationem

milii creditam inde inchoaui, Vt Omnibus eius litis actis ap id me depositis' Vtraque pars subscriberet, quὁ & mi hi, de ipsis liqueret, hςc esse illa acta, a quorum diligenti & accurata inspectione rei totius iudicatio manat. E go, nulla actorum parte se termissa, sed singulis attetius enucleatis,& pem

388쪽

CXI LEGATIO pensis, In primis adorato, & inuocato sacrosancto sanctissimae Trinitatis nomine , ut suo ccclesii lumine illuceat

menti meae, sic censeo, Insertam memoratς sententiae causam, seu rationem, quae est eiusnodi, Caedem, qua memoratus M. Antonius Venosta memoratum Iosephum Venostam o

cidit, fuisse facinus consulto, de industria, dolose, & insidiose cogitatum, siue, ut utar verbis eiusdem sententiar, homicidium deliberatum, nullis Latis apertis indiciis, nullisque validis nec praesesnpxionibus, nec probationibus niti, atque adeo ipsi veritati aduersari, planeque contrariam esse , ac pro eo, ac si ea sententia non lata esset, habenda. Vt enim voluntarium maleficium nemini impune esse debet, ita qui meditatae taedis non conuincitur, sed repentino quodam impetu , de sibila animi commotione occisionem fecisse probatur , hunc & infamia, &poena cogitato sceleri debita liberari

389쪽

R H ag T i C Α: i8ssequum est. Itaque praetori Titani manet integra facultas memoratum M. Antonium, sicuti fortuitae, nςc prae cogitatae caedis reum , iis poenis a ciendi , quae in tales legibus cόnstituiqsunt.Huic iudicationi meae hoc stripto comprehensae,qud sit exploratior,pr

pria manu subscripsi , eique sigillum

meum imprimi, eamque ab altero e regiis inrerpretibus propria. quo , que manu subnotari iussi. Dat. Sa imadent die vices fa Augusti, Anno millesimo , sexcentesimo Vndec,

Eodem tempore inter tres pagos de Mezaucios irae recruduerunt. Neque illud iurgium multo saepe tempore per irritas altercationes absumpto, finiri posse spes vlla erat. Illos acuere dicebatur Mediolani praefectus aduersus hos, quibus de iure suo nihil concedere decretum esset. Cum eo anno plurima Helvetiae loca pestilentia laceraret, ea vis morbi in

390쪽

MDCXI LE GATIO Rhitiam penetrauit. Ea re ipse in pagum , cui nomen Ahronouo, secessi, ibiquousque ad proximum Ver Commorari coactus fui. ἴα Etiam in exitu propemodum annus erat, cum Triumuiri Curiam com nerunt. Inde scripserunt Communita

' tibus, instare; illud decennium, quo Venetum foedus terminatur. Cuius rei si nulla a neutris see deratis mentio fiat , foedus censeri continuatum , productum usque ad adterum decem trium. Ad suam fidem pertinere, de ea i

facere, ne quid incuria committatur, quod posthac vnruersi minus, aliterueninamvelint. Accedere impedimen rumpestilentiae, quae sese latius diffundat. Certe si circumiecta populari per gat, nec hyeme extrema extinguatur, x fieri posse ut anno proximo bona

communitatum suos conuentus nabeat.Esse tamen rem tanti, Ut de ea

deliberari ad Rempub. maxime perti