Infallibilitatis pontificiae justis terminis circumscriptae explicatio atque defensio, dissertatio apologetica : adversus novissimum privilegiorum pontificiorum vindicem, typis Bartholomaei Giavarina Venetiis publicatum

51쪽

Petrus Nel Jomnes , galerati vel mitrat; , est ex Pontificis arbitrio.

I. Ulto minus ex hac ipsa, a nobis pro-lH batisque Theologis , Iuriumque pe

ritis defensa doctrina, illud alterum sequitur, quod nobis per summam calumniam a fingunt .r in una nos Ecclesia Romana infallibilitatem agnovisse, ac non item in ipso Romae Pontifice. Vah sutile ac male fluens consectarium , ex de sensa a nobis doctrina inepte ignorante rque deductum, contra quod reclamavimus apertissime t Quamquam enim Ecclesiam Romanam, Urbis finibus conclusam, cui specia liter praeest Pontifex , in fallibilem probaverimus : propterea quod eam, Ecclesiarum omnium matrem ac magistram , centrumque totius Unitatis Ecclesiasticae, prisca Patrum Conciliorumque traditio certissime noverit in Pontificem tamen ipsum, illiusque personam infallibilem etiam agnovimus declaravimus. Imo in persona Petri datam Pontifici infallibilitatem ostendimus propter Ecclesiam, Capiti propter corpus , ut vel sic staret utraque in fallibilitas , alteraque alteram juvaret ac sustentaret. En disertissima verba nostra, candenti signanda lapillo, in eorum qui hanc nobis Ro-

52쪽

mae Calumniam impegerunt, dedecus sempiternum , sub finem Capitis q. pag. 3 I. Ex his ergo quae hae tenus ab hujus disputationis exordio sunt dirita , multiplicique Patrum suffra alioue eonfrmata , illud in summa sequitur 3 infallibilitatem in fide Petro datam esse, ct Ecclesine simul simo in Petro tamquam in Capite, datam esse Ec- elefa tamquam corpori s quia Petrus unAersans repraesentabat Eccle iam : quin etiam Petro pros er Ecclesiam datam esse , Capiti scilicet propter cor Rus . ctuare nec Petri tutusque Successorum in D ILbilitas Fecissae infaVibilitatem excludit s nec Ecelesiae infamibilitas, Petri IIuisque Successorum imfallibilitati asiersatur, sed Jant amba smul, iuvantque se mutuo. Istud ne est , in sola Ecclesia Romana infallibilitatem agnoscere , non item in siimmo Pontifice 3 Eccur quaeso aemuli obtrectatores, eamdein tot illis eximiis iam

a me laudatis, In fallibilitatis defensoribus calumniam affricant; qui haec ipsa quae posui ego, posuerunt & ipsi doctrinae principia At puduit

tantum crimen Objicere talibus, quibus chim tamen mihi est caussa communisi ut in me unum Roma saeviret, tamquam susceptae ipsius Caussae proditorem. Quemadmodum ergo , Pontis

feta rescripta , quae subreptione vel falsis precibus forsian impetrantur , nullum supplicantibus ferunt remedium, ut habetur Cap. dicenti , Cati Lia 27. quaest. a. Ita judicia Pontificia, qu sub-

53쪽

reptione vel saliis accusationibus extorquentur , nullum damnatis Scriptoribus afferunt praejudicium . Sed de his satis , ac nimis sortasse multa.

I A Liud de me acrius expostulat idem ille 'L Pontificiorum Privilegiorum vindex

novissimus, virgaque censeria notat 3. 23. prima dissertationis : quod Romanos Pontifices in facto dogmatico definiendo, errare posse contenderim . Objiciunt, inquit ille , Papam errare posse θ erravisse in faeto dogmatico . Recens Ser plov non detreritat hoc assev tum admittere, hac usus dist nectione , ut postp/r σωι em errare in facto , ne utiquam in rure eidem connexo . Sed imaginaria prorsιρ est haec distin tio die. Miror Virum non modo honestum ac religiosum, sed & religiosiissimum, omnique cultu reverendissimum, hanc mihi calumniam a Listicuisse, contra quam, ne quis eam mihi imprudenter affingeret, palam aperteque reclamavi . Cum enim pag. 67. obiter innuissem , Vigilium Romanum Pontificem in Caussa trium Capitulorum , in errore facti dogmatici aliquandiu suisse : ne quis sorte suspicaretur, Velle me summos Pontifices eo in errore Versari

posse, etiam postquam factum illud diligenter

54쪽

examinarunt: de quo solum lis vertitur alia qua) Lectorem conceptissimis verbis admonui pag. I 3 a. HEViam in eo dumtaxat errore fa Ise, antequam trium Capitulorum sensum diligentius ermaturius expendisset s nequaquam vero postquam dialenter expendit . Neque a Iansentanorum sententia longe professus sum alienum, quid

omisnocentium X ct Alexandrum VII. pol faetam Dissenii sensus ct libri diastens ct maturum examen, adhue tamen facti illias dogmatici errore laborasse , genuinumque Iansenti sensum minime detexisse : imo posse quoscumque Pontifices, facto

quovis maturo ae diligenti examine Scriptorum, pari facti dogmatici errore laborare . A QUO ME LONGE PROFITEOR ALIENUM . Qua itaque sorte, qua mente, Religiosissimus Vir scribere potuit, Me sisertum iuud Uenianum admittere non δεινectares nisi ut me Romanis odiosum faceret, di in me scripturiendi ansain arriperet 3 Quasi vero non detrecter ego assertum illud admiratere, a quo me longe professus sum alienum II. Age tamen , ac disputandi gratia concedamus , id me dixisse quod minime dixi, imo quod aperte negavi 4 posse scilicet se minos Pontifices in facto dogmatico judicando errorem admittere, errorem inquam saeti, non tamen dogmatis. Ecquod quaeso scelus illud esset horrendum ac morte piandum p Annon hoc idem, imo quid durius, indeficientiae Pontificiae D

D iiij

55쪽

sensores acerrimi longe multi, ac ipsi quoque Doctissimi Cardinales, Turreeremata, BeIΔΥminus, Laurea, Pallavicinus, Aguirrius, de industria ac data opera docuerunt s non modo R manos Pontifices, sed & ipsa Concilia oecum nica, in errorem facti dogmatici & incidere

posse, & incidisse re ipsa; peregrinosque sensus privatis quandoque Scriptoribus assinxi ἴλQuod etiam ex abundanti demonstrare modo

facile mihi foret , productis hujusmodi facto

rum dogmaticorum exemplis numero multis,

Origenis nimirum, Marcelli Ancyrant, Theodori Mopsuestent, Theodoreti Cyrensis, Ibae Edessent, Honorii Romani Pontificis, Procli

Patriarchar Constantinopolitani, Maxentii Archimandritae, Monachi, Ioachimi Atabatis, Iuliani Pomerii Archiepiscopi Toletani, Ioannis Pici Comitis Mirandulani, aliorumque

nonnullorum : in quibus dijudicandis, germanoque Scriptorum sensu retegendo dignoscendoque, errasse quandoque Consilia, summoLque Pontifices, aut certe errare potu is e, comis pertum est. Cum enim laudatorum Auctorum scripta quandoque aliqua, aut certe as sertae ab illis propositiones aliquae, a Conciliis Pontificibusque probatae primum, a Conciliis subinde Pontificibusque damnatae sint, aut e contrario damnatae primum , probatae subinde fuerint rconsequens prosecto est, non eumdem semper

56쪽

sensum iisdem propositionibus, misse a Pont,ficibus atque Conciliis attributum et Atque ita errorem facti dogmatici, in Romanorum Pomtificum Conciliorumque judiciis, iis in casibus irrepsisse. III. Nec proptera , si Pontifices, in factis

dogmaticis judicandis, errori obnoxios dixissem, Iansentanis, ut mihi objicitur, ansam dedissem, damnationem in Iansenium a summis Pontificibus latam eludendi. Uti profecto nec eam illis dedere ansam laudati paulo ante Ca dinales Laurea, de Aguirrius , qui hoc idem una mecum docuere, etsi post excitatos, de facto Iansentano, tot illos turbines, Romae scripserint. Ut enim lata in Iansenium damnatio , aliqua veri specie possit eludi, satis prosecto

non est, si Innocentium X. & Alxandrum VILin facto dogmatico Iansentano falli absolute potuisse demonstretur, sed & illos re ipsa fit sos esse probandum est . Quod quidem tentarunt sepenumero Jansentani, fecere numaquain. Quae cum ita sint omni a, quis non videat , nihil caussae futurum fuisse Scriptionis nostrae osori novissimo, ut quod de Romanis Pontificibus , in factis dogmaticis , errori o noxiis dixissem, sugillaret maligneque deto queret. At quid non invida pectora cogit co ca cavillandi libido , & insanabile alienae s

mae arrodendae cacoethes l

57쪽

Ax ecce instat ille districtaque in me censurae rationem assert, ut autumat, decretoriam: quod nempe in Ddio dogmatiso ita st factum ιnseparalitare dogmati eoniunctum, Me errare nemo

possit in farito judicando , quin saltatum ct salut

ia dogmate. Mirum i Quidni ergo si sic est, hoc idem pari libertate objicitur Doctissimis Cardinalibus τώ reeremata, Bia r no, Pallavieέno, Laureae,A 'ios qui ex adverso factum ita a dogmate discreverunt, ut Pontifices atque Concilia in facto dijudicando errare posse , ac etiam quandoque errasse docuerint , quin idcirco in dogmate iudicando. fallerentur & fallerent.1V. Sed & addo cum bona venia et quid sit factum dogmati iam nequidem intelligit , qui sic contra nos instat. Noverit itaque Censor illa, duo esse tu facto dogmatico considerandardogma scilicet, & dogmatis attributionem at cui privato Scriptori factam : E. G. In Christo

unam tantam ese volantatem ι Gratiae int

riori numquam resipii , duo sunt erronea & hs retica dogmata 3 quorum primum attribuitur Honorio , in Epistola ab ipso ad Sergium data , alterum Jansenio tribuitur , in Libro cui titulum dederat Augustinus Iansenta. Porro e roneatae sint & haeretica dogmata illa duo, E clesia judicat, habito diligenti & accurato divinarum Scripturarum, & Sacrae Traditionis

58쪽

examine i an autem eadem illa dogmata Ho norio, & Jan senio vere tribuantur, seu an ea

in scriptis Honorii & Ian senii contineantur , Ecelesia subinde judicat, diligenti & accurato

scriptorum illorum examine et nuna scilicet senasus, quem ex verbo Dei cum Scripto tum traiadito judicavit haereticum , in Honorii ad Seriagium Epistola , & in Ian senii libro expressus

sit . In dogmatis examine faciendo , Ecclesia juxta Theologos omnes infallibilis est , quia regulis infallibilibus nititur, Scriptura ni murum & Traditione, quarum habet plenissimam intelligentiam . At sitne perinde Ecclesia in attributionis examine faciendo infallibilis , non ita apud Theologos constat : quia in eo faciendo , non iam regulis illis infallibilibus Ecclesia nititur 3 sed prudenti in primis ponderatione potestatis significationilque verbo rum Omnium , quibus illi sunt uti, ad senasus suos exprimendos i tum Criticae artis, &grammaticae legibus , in quibus non ita pra

sumitur in fallibilis, & a Spiritu S. directa. Uno verbo quid Honorius & Iansenius sentire debuerint , dogma est 3 quid re ipsa senserint, factum est : utrumque tamen ita seiunctuin ab altero, & a tam diversis regulis pendens, ut in uno dijudicando obrepere possit error, quin idcirco obrepat necessario, in alte tero definiendo . Haec si minus capit Pontifi-

59쪽

ciorum Privilegiorum vindex novissimus, legat Cardinalis Brancatis de Laurea Discussionem de formulario Archiepiscopi Methfiniensi, & adnotationes Cardinalis de Aguina, ad Concilium letanum XI m. a. Conciliorum Hispaniae pag. 669. & sua ut bene spero praejudicia deponet. Quae sit factorum dogmaticorum conditio , quae ratio , explicatum inveniet : &quam parum facta hujusmodi dogmatibus in- divulsa sint, nisi sit male pertinax, facile deprehendet .

muli obtreetatores, pronunCiare Certhnon ausim. Hoc dico tantum , accepisse me ab

amicis per Epistolas, indoluisse nonnullos Romae Τheologos , quod Cap. a. alterius Dissertationis late su seque docuerim, Episcopos in Conciliis arcumenicis, meros non eue Romani Pontificis Consultores , sed & Iudices caussarum fidei & morum , quae in Sacris illis Congressibus agitantur. Moleste quoque tulisse sciolos aliquos, quod praemissa opusculo Praefatione significaverim, Romani Pontificis, in iudicandis fidei morumque quaestionibus , Asphaliam seu in fallibilitatem , ejusdemque supra Concilia OEcumenica praestantiam & eminen-

60쪽

tiam potestatis atque auctoritatis, ad fidei Caatholicae dogmata minime pertinere : quas idcirco absque ullo adversae sententiae morsu a que censura, tueri ac defendere vellem At .vera nunciasse amicos illos, haud facile

adducor ut credam : naultoque minus existimaverim, hujusmodi querelarum , si quae sorte de la se fuissent rationem ullam habituros fuisse Supremos, qui illic sedent, fidei Quaesitores Episcopos enim in Conciliis sedentes , meros non esse Romani Pontificis Consultores, sed&veros Caussarum fidei Iudices , disparis tamen conditionis & ordinis, diserta Gelasii II. Gregorii I. Bonifacii II. quos ibidem laudavi, Sententia est, Patrum Conciliorumque suffragiis

confirmara'; quam etiam primae notae Theol

gi , data opera atque ex instituto defendunt, ut apud Melchiorem Cano videre est Lib. 1 , de Locis Cap. s. Agitatas autem in Scholis, de Romani Pontificis insallibilitate, ejusdemque supra Consilia OEcumenica eminentia , quaestiones , ad fidei dogmata minime pertinere ; prseterquam ultro citroque fatentur quotquot in iis agitandis vel mediocriter sapiunt) declaravit Innocentius XI. anno I 679. dum MN eationem CathοIicae fit, ab Episcopo tunc Con- domensi , postea vero Meldensi, in Galliis