Palamedes, dissertatio philologica

21쪽

simularet, ΓΙαλαμηδης συνεὶς το γιγνομενον αρπασας τον Τηλεμαχον απειλεῖ φονευσειν προκωπον ἔχων το ξίφος καὶ προς τ/ν τῆς μανίας υποκρισιν οργην καὶ ουτος ανθυποκρίνεται ' ὁ δε 'Οδυσσευς πρὸς τον φοβον τουτον σωφρονει καὶ πατὴρ γίγνετα καὶ λυει τήν υποκρισιν. Nec aliter fortasse

statuendum est de tabula Euphranoris Errat Beter. ad Cic. oss. t. II, p. 365 Parrhasium nominans) quam commemorat Plin. II. N. XXXV, 11, 40, 129: Nobilis estis tabula Ephesi est, Uliaees 8imulata vesania bovem cum equo iungens Et Palamsiles duae gladium condens,

nam lectio Vet. Dal. et ed. prine. Palamedes pro palliati cogitantes iuvari videtur cod. Bamb., qui illa, quae exhibuimus: nobilis- tabula praebet pro vulg. nobiles tabulae. In sine carminis Pro eius narratam esse Palamedis mortem tradit, de qua accuratius nos docet Paus. X, 31, 1: Παλα αημν δε αποπνιγῆναι προσελθοντα ἐπὶ ἰχθυων Θηραν, Διομη ν δὲ τον αποκτείναντα εἶναι καὶ 'οδυσσέα ἐπιλεξαμενος ἐν επεσι οἰδα τοῖς Κυπρίοις. η Caussam inimicitiae Ulixis praebent Supra narrata, RECES-sisse putat micherus invidiam ex inventis Ρalamedis natam, quae quamVis ex epicis carminibus non commemorentur, tamen in iis magnam certe partem tractata

esse, verisimile putat, δ) et praecipue e remediis contra pestem et famem a Palamede datis, μ) quae non sine

veri specie disputata sunt. Et haec fere sunt, quae ex antiquioribus carminibus epicis de Palamede traduntur. Perpauca, pauciora Vero e irricis poetis tradita sunt. Praeterquam enim quod Pindarum fr. I S p. 651 Palamedem vocasse κυριωτερον του 'Oδυσσεως εἰς σοφίας λογον discimus ex Aristide or. XLVI, t. II, p. 33sDind. , nihil e lyricorum carminibus de Palamede cognovimus, nisi quod traditur in scholl. ad Dion. Τhr.

22쪽

. Transeundum igitur est ad tragi eos poetas, de quibus plura sunt, quae memoremu8, nam in Scena laequens fuit Palamedes. Quare saepissime tragoediarum δ')

tragicorumve τὶ simpliciter mentio fit apud auctores, qui de Palamede narrant. Ceterum unusquisque e tribus tragicorum Graheorum principibus tragoediam docuit Palamedis nomine inscriptam. Aeschγlum scripsisse Pa-Ιamedem , quamvis non nominetur in catalogo fabularum

eius, ') divinando assecutus erat Gata erus adverss.

misc. X, p. 350, quod verum esse docuit Schol. Ven. II. 8, 319-Παλ α α δ τίνος κατέκτας ἔνεκα παιν ἐμον βλαβηο; IIunc us. Butlerus Nauplii esse putavit, Agamemnonem increpantis, rectius Melcherus Aesch. Tril. p. 4M sq. Zeitschr. f. A. W. 1S34 n. 5, p. 43

Ulixi tribuit de Palamede loquenti, qui Telemachum se necaturum olim simulaverat, ut Ulixis detegeret 1ictam insaniam, ita ut κατέκτας de conatu sit intelligendum, quod inprimis aptum commoto animo dicenti. ' De so

suisque inventis loquentem Palamedem ita produxit apud At li e n. Ι, p. 11 Ε. v Καὶ ταξιαρχας και στραταρχας και εκατονταρχας 3 Ἐταξα, σιτον δ' εἰδόναι διώριθα Aptirτα, δεῖπνα, δορπα θ' αἱρεισθαι τρίτα. η*ὶ

Porro illos versus, qui apud Stob. Ecl. I, 2, p. 4 versibus Aeschyli E Prometheo.464 subiecti leguntur:

23쪽

Blo eldius ad Ρrom. p. 35 ex Aeschyli Palamede

desumtos putat, cui sententiae auctoritas accedit e sc Ilo I. ad Aesch. Prom. 45Η, ubi dicit ταυτὸ ν την ευρεσιν καιΠαλαμιηδεν προση φεν, δ) quod verbum minus recte in προσῆψαν mutari voluerunt V V. DD., cum ad Aeschyli Palamedem respexisse putandus sit, quare non possum Hesemanno accedere, qui illos us s. ex Euripidis Palamede desumtos putat, quem secutus est Dindo ius, quamvis saepissime trium tragicorum nomina confundi bene sciam. φὶ

Ceterum quam protulit Melcsterus Aesch. Τril. p. 466 sqq. de Aeschyli Palamede gententiam, fuisse eam primam fabulam trilogiae de Ulixe, quam exceperint psychagogo e et Ulixes ακανθοπληο, non magis possum probare, quam Henrichsen. de Cypriis p. S . Droyse rius quoque in Versione Aeschyli t. II, p. 25S in hanc trilogiam, quam ingeniose a Melchero compositam dicit, insinuare se non potuit.

. Qui Aeschylum exeipit Sophocles pluribus tragoediis Palamedis Fabulam tractavit. Primum in Οδυσσει μαινορχένα, quamvis ex fragmentis n. 411-415 Dind. de actione et compositione fabulae nihil cerii constitui possit, Sophoclem tractasse illud argumentum e Cypriis iam notum es. P. 3, quo ipse respicit Phil. 1025 non potest esse dubium. Sequitur Pa Iam edes, de qua non magis certum iudicium a nobis ferri potest, cum nihil ex ea servatum sit, e quo de tota fabula concludatur, v. frgm m. n. 426-42SDind. Rectissime vero Brunckiug, longius fragmentum n.3M

24쪽

Ου λιμον ήτος τωνδ' οἴπωσε , ευν Θεω. Ειπεῖν, β) χρονου τε διατριβας σοφωτατας 'Εφευρε, φλοίσβου μετά κωπην καθημένοις ωσσους, κυβους τε τερπνον αργίας ακος ἰquamquam disertis verbis ex Palamede assert Eu st. ad Il. β, p. 22S ozς ἐν δραμ ατι ὀνα ονυμ φ τω ευρετy Παλαμηδει φησι in Od. α, p. 13s , ad Nauplium videtur rettulisse. η' quamvis enim fieri possit, ut de Ρalamedis meritis loquentem non ipsum produxerit poeta, sed VeIOeacem fratrem vel Atacein Telamonium gr) aut Achillem, tamen cum apud Achillem Tat. isag. ad Arat. Ρhaon. c. I, p. 122 Pet. haec habeamus : Σοφοκλyς δὲ ΙΠαλαμηδειανατιθησιν ' λέγοντα γαρ Ναυπλιον εἰσαγει 'ουτος δ' ἐφευρε τεῖχος 'Αργειων στρατω Σταθμων, αρι Θμ. ων και μέτρων ευρ ματα Κακειν ετευπε πρωτος ἐξ ενος δέκα Κακ τωνδε γ αυθις ευρε πεντ κονταδαέ . Do χas ' ουτος εἰς στρατω φρυ κτωρίαν, Υπυου φυλαgξεις, ες εω Myμαντρια Ἐδειξε, κρίνεφηνεν ου δεδειγμενα ' 'Εφευρε δ' αστρίον μέτρα και περιστροφας,. Tαεεις δε ταυταίρανια τε σχ7ματα, Nχων τε ποιμαντηρσιν ἐν Θαλασθίων. Aρκτου στροφας τε και Κυνος ψυχραν ὀυ γ ', quibus tam apte concinunt supra posita, ut non possint non in eadem oratione posita esse, illa quoque eX Nauplio petita censenda sunt. Neque enim audiendus esset

is, qui in Palamede fabula dixisse illa Nauplium putaret, eum neutiquam Verisimile sit eadem tractasse Sophoclem in Nauplio, quae in Palamede. Nam eum duae comme-

morentur Nauplii Sophoclis καταπλόουον et πυρκαευς,

25쪽

probabile est, in priore fabula Nauplium de morte filii

nuncio accepto Troiam profectum esse ut de ea a Graecis poenam repeteret,*'ὶ quod eum irritum fulgset, ultionem minatum domum rediisse, δ') quo in argumento quam apte colloeari potuerit tota illa Nauplii oratio nemo non videt. Illa vero ultionis pars, qua principum Achaeorum Troiam obsidentium uxores corrupit Nauplius δὲ) qua ratione apte in tragoedia agi potuerit, non intelligo, quare non puto, pertinere eam ad Sophoclis Nauplium καταπλέοντα. δη) Si vere haec tradita fuerunt a Sophocle possent aptius narrata fuisse in altera Nauplio πυρκαεῖ, cuius argumentum nota illa Nauplii ultio erat, eum falsis signis expositis classem Graecorum Τroia redeuntium tempestate coorta ad Caphareidas rupes perderet. βδὶ Pronus vero fuit Eustathii error, nam cum saepissime

erratum sit in citandis sabularum titulis, vel ita ut singula eiusdem trilogiae dramata confundantur, ηεὶ vel ita ut nomen alicuius personae, quae insignes in fabula partes agit, pro titulo citetur, ββ apparet, quam facile fieri potuerit, ut Eustathiust, quae in Iaudem Palamedis dicta fuerunt ex cognomine fabula petita censeret. Ceterum melchero Aesch. Tril. p. 46 sq. de Sophoclis tri- Iogia disputanti non possum assentiri. Omittit ibi incomponenda trilogia Nauplium καταπλεοντα, quae mihi contra, si modo complures tragoediae coniungendae sunt, arctissime cohaerere videtur cum Nauplio πυρκαεῖ, qua in fabula ea perficiebantur, quae in illa minatus erat.Nauplius. Verum haec omnia admodum lubrica sunt ad

diiudicandum. φMaiorem quam caerae apud antiquos famam asse

cuta est Euripidis Palamedes, e qua plura quoque servata nobis fugi fragmenta, in Dindorsi Corpore Poett.

. . . . . . .

26쪽

sceri. p. 104 collecta, e quibus aliquot ex oratione in iudicio defendentis caussam suam Palamedis desumta egse apparet; ita longius illud lagm. 2 e Stob. zs, p. 46s petitum: Tα της γε ληθης φαρμακ' ορθωσας μονος Ἀφωνα και φωνουντα, συλλαβας τε Θεις

'Εεευρον ανθρωποισιν γραμματ εἰδέναι, δ' 's στ ου παροντα ποντίας υπερ πλακος Tοικεῖ κατ οἴκους παντ ἐ πίστασθαι καλως, Παισίν τ αποθνησκοντα χρηματων μέτρον Γραψαντας εΘεῖν, τον λαβοντα es εἰδέναι, 'A δ' εἰς Εριν πίπτουσιν αν wrοις κακα,

Δέλτος διαιρεῖ κουκ ἐα xkευδῆ λέγειν, tum Dr 3 e Stob. 52, p. 360

Στρατηλαται ταν μυρίοι γενοίμεθα, δ' αν εῖο τις η δυ ἐν μακρs χρονω,

et D. G ap. Joann. Daina Sc. in Gaia f. append. ad Stob. vol. IV, Ρ, 11 οστις λέγει μεν ευ, τά θ' εργ, ἐφ' οῖς λέγει

ad Ulixem esse dicta, cuius oloquentia inde ab Homero

valde celebrata est yy) perquam est probabile. Drinde a Schol. Arist. Τlies m. Tra, δ') ubi facete perstringit Euripidis Palamedem Aristophanes, δ') de postrema parte Palamedis edocemur. Oeax enim fratris iniustam caedem tabulis multis navium inscripsit easque in mare. deiecit, ut hoc modo una certe ad Nauplium perveniret, eumque de morte ustii certiorem laceret; illum vero non advenisse, sed snem in hac re habuisse tragoediam, nescio an recte ea ex re colligam, quod apud Aristophanem

27쪽

Μnesilochum exspectantem, ut sub Nauplii persona appareat Euripides, haec spes fallit. Illud certe non poterit obiici huic sententiae, ita minus aptum fuisse tragoediae finem, qui non aptior fuisset, si Nauplius advenisset, et ultionem minatus esset; ultionem Vero in Palamede tractatam fuisse nemo putabit. Finiebatur ergo tragoedia morte Palamedis, quam patri narrare callide conatur Oeax; fortasse vero Palamedes tantum hoc consilium dedit fratri. Circa finem vero exstabant celeberrimi illi versus r'Εκανετ, ἐκοινετε Ταν πάνσοψ ον , ω Δαναοι, - Ταν Αδὲν ἀλγυνουσαν Aηδονοι Mουσαν, Tων 'Ελλ ων τον ἄρισrον. β')Haec cum in theatro cantata essent, totum populum memoria iniuste necati Socratis captum collacrimasse narrat auctor argum. Isocr. Busir. p. 24 Bekk., qui ab Euripide eam ipsam ob caussam, ut Athenienses, quos directo accusare metueret, oblique tangeret compositam putat Palamedem, quod idem affirmat Diog. L. II, 44. Docuit autem Valckenarius diatr. Eur. p. 190 sq., actam esse Palamedem Ol. 91 cf. Ael. V. H. ΙΙ, S. Schol. Ari st. Avv. S42., Euripidem mortuum Ol. 93, Socratem vero Ol. 95, 1, ita ut haec ita constare nequeant. Ρutavit deinde Valckenarius, Euripidi scribenti istos uss. obversatam fuisse Socratis imaginem, praesagienti iam tum fortasse futurunt amici fatum, quod cum verum effie possit, iamen ita comparatum est, ut certam sententiam

vix habeas; ceterum si vere popuIus Palamedem spectans

de Socrate cogitarit, factum id esse, cum iterum post

. . .

Socratis mortem haec fabula acta sit. Hanc sententiam

28쪽

. ita probat Boeolrhius trag. Gr. princ. p. 185, ut putet

verba illa ad Socratem reserenda ab interpolatore addita esae in secunda fabulae repraesentatione, quod non tulitassensum Hermanni, qui praef. ad Aristoph. Nubb. p. XXXVI sq. facile seri potuisse dicit, ut eam ipsam μob caussam 'iteraretur Palamedes a quodam , quia scripta in ea sciret, quae quivis esset ad Socratem relaturus, quod probabiliter sane disputatum esse videtur. Mihi tamen tota ista narratiuncula conficta videtur et ad thea trales istas fabellas Τheateranec ten) releganda, quibus

antiquitas tantopere gavisa videtur . quam nostra Retas. Exemplo sit fabula ista de Aeschyli choro Eumenidum,' quot et quantas turbas horribili sua specie dederit, λ)et quae nostrae simillima est de uss. Aeschyli Sept. c. ΤIleb. 592 a populo in theatro ad Aristidem relatis.' η, Eiusdemque monetae esse videtur quod de Euripide narrat Aeli an . V. H. V, 21 et Parinenisci εδ interposita auctoritate Schol. Eur. Med. 10, mutasse eum Medeae fabulam pecunia corruptum Corinthiorum.' Α) Ad Palamedem revertor. Videntur enim caussae ObSCurae non esse, quibus adducti tale quid finxerint curiosi. Palamedis ingenium et fatum tam simile fuit , Soeratis, ut utrumque componere cuivis fere in mentem venerit, iis praesertim temporibus, quibu8 necatus est Socrates et in scenis multum agitatus Palamedes. Idque a Socraticis praecipue factum esse videmus. Ita Xenophon 'q) Socratem se ipsum cum Ρalamede com parantem introducit, et Plato quoque eundem in apologia Palamedis facit memorem, Ast) quare idem facere non neglexit Libanius. βη Ρraeterea aliis quoque locis Palamedis iniuste necati mentionem iniicere amant Socratiei, quod partim memoriae praeceptoris carissimi,

29쪽

partim tragicis tune vel maxime Palamedis fata recolentibus tribuendum videtur. β') quod eum viderent talium fabularum compositores, reputantes gimul notam Socratis eum Euripide amicitiam, ') parati iam erant ad talem

narratiunculam comminiscendam, de veritate securi, modo

oblectarent animum audientium vel legentium. Aliam disputandi materiam Iii versus Melchero dederunt. Hic enim putavit Aesch. Τril. p. 469 sq. el. p. 325 expressam esse ex Euripidis Palamede picturam vasculi apud Millis. II, 35. Cernitur ibi vir iuvenis, formosus et imberbis, lapidibus, qui in eum laciuntur, paene obrutus, irruit

in eum draco e regione sere lapidum, qui in eum coniiciuntur, supra eum comparet caduceus, adscriptae sunt

litterae ATA. Haec refero ex auctoritate Melesteri, ipse enim, quod doleo, Millini opus inspicere non potui. Ille

igitur Ρalamedem cerni in hac pictura sibi persuasit, eanentem illos, quos supra attuli Vss., caduceo significari prudentiam eius et inventa, dracone populi perversam contra bonum et mitem civem iram, litteras illas esse reliquias nominis Palamedia, cum Γ et Λ in vaseulis discerni sere non possint. β' Verum hane totam explicationem non possum probare. Primum insunt, quae displiceant, ut ea dueeus, signum trudentiae inventorumque,' ) et multo magis draco irae popularis sγmbolum. Deinde vero fundamentum non satis firmum esse videtur, cui explicationem suam superstruxit micherus. Ita enim loquitur V. D. r Da disse morte des Philostratus aus dem Lis Is des Palamedes aemst herruhren, so Permuths ich, Ss er ais vrach, wis er schon ham

tinter dis Stesne, dis man aus Gn ware, be absn war, indeque efficit pertinere ad Palamedem picturam illam. At in verbis Plisto strati Hero te. X, 12 hoc non

30쪽

lnest, nam cum dicit: οθεν καὶ τον Θρῆνον τον παρ Ευρι

nihil aliud significat, nisi lectos esse illos uss. in melico fabulae earmine, neutiquam a Palamede ipso esse recitatos, quae Opinio iis quoque refellitur, quae illos Vss. Excipiunt apud Ρhilostratum: και τα ἐψλεεις μαλλον, ἐν οῖς φησὶ καὶ οτι πεισθέντες ανθρωπιυ δεινε καὶ αναιδεῖ λογω ταυτα δρασείαν. Quis enim, etiamsi serat ita de geloquentem et tam magnifice praedicantem Palamedem, persuaserit sibi finxisse poetam heroem, dum lapidibus undique in eum coniectis obrueretur, longius recitantem carmen 3 Simplicissimum et tam rei quam verbis aptissimum erit ponere, suisse illud carmen chori necem iniustam Palamedis deplorantis. βη) Multo verisimilior mihi certe Iacobsit ad Taeta. Ante Ilom. 3M, p. 53 videtur coniectura, in illis verbis, quae moribundus Palamedes dixisse fertur apud Phil. Her. X, S. Const. Man. p. o. Τε et g. An teli. 3M 'Ελεω σε, 'Aληθεια, συ γαρ ἐμου προαπολωλας servata esse vestigia senarii Euripidei, ita fortasse refingendi: ἐλεῶ σ' Ἀληθεια συ γαρ προαπέθανες 'Εμου, quale quid, docebat morientem. Glcheri vero, sententia de pictura Stare non magis potest, quam de . his uss. st Ceterum Romanorum poetarum tragicorum, qui Graecos imitari solebant nemo, quantum scio, Palamedis fabulam tractavit. Versus enim tragiel, qui I guntur apud Cicer. off. III, 26 , desumtos esse ex armorum iudicio probabiliter coniecerunt VV. DD., quamquam nescio, cur de Pacuviano tantum cogitaverit. Neierus ad h. l. p. 366, eum Attius quoque eiusdem