Vitarum Italorum doctrina excellentium qui saeculo 18. floruerunt decas 1. 6.. Auctore Angelo Fabronio

281쪽

batur . Tantae profecto erant Benedicti in Jo. Laurentium voluntatis significationes ,

ut qui ei inimici erant , in suspicionem , venerint , seu potius intellexerint Pontificem cogitare de ipso in Cardinalium Collegium eooptando . Incredibile est quantas hi adhibuerint machinas ad eundem labefactandum. sunt etiam qui narrant nihil magis ipsum dolere debuisse i quam occultum intestinum , & domesticum malum , & ipsorum amicorum fraudes . Quae si acerba Jo. Laurentio fuerunt, ut certe fuerunt acerbissima , nil Ilum tamen ipse fracti iratique animi indicium dedit. Sed verens ne ad praeterita infortunia aliquid in posterum acerbitatis adderetur , rebus suis consulere statuit. Itaque libenter arripuit oblatam sibi occasionem operam suam praestandi Academiae Pisanae . Subitum illius ab urbe discessum non solum doluit Benedictus , sed indignatus etiam est se prorsus insciente ausum fuisse id facere . Quare minime est mirandum si de illo Romam revocando , ac

S. officii ut appellant confutare declarando

282쪽

a 66 3OANNES LAu R. Gioiae negaverit. Nihilo tamen minus nubio non tempore ipie indicia dedit quam semel comprehenderat magnam opinionem de Bertii doctrina constantissime retinuisse s . Cui quidem bonitati respondit. semper Ber- tius , & nunquam ab eo de tanto Pontifice mentio facta est nisi honorificentissima ct plena gratissimi' animi. Cum multa na raret de sermonibus collocutionibusque cum illo habitis', caetera inter affrurabat se e Dei se , ut is interdum haesitans in Augusinianae scholae de gratia Dei. decretis omnem a se abiecerit dubitationem , persectusque evaserit Augustinianus . In eo etiam gloriabatur Jo. Laurentius se effecisse ut stimuli adderentur Pontifici sua spqnte iamis excitato ad defensionem suscipiendam Camdinalis Norisii adversus eos , qui audacia

ct impudentia singulari . ausi fuerant illius opera de Pelagiana Historia , O de Punto

concilio Oecumeniso in proscriptorum librorum tabulas, eiusdemque - nomen in san&

nistarum numerum referre. Verum tanta

est impunitas & licentia maledicendi , ut

283쪽

eum erasi e Tent e Bibliotheca Iansenistica Cardinales Norisius, & Bona qui quantiqtie viril in erasorum locum , vulgato mox Dictionario qtiodamyansensico i) quod nonnisi nomine a Bibliotheca disserebat, Bertius & Bellellius subditi fuerint At Bertius, qui Norisium veluti prodigium quosdam virtutis & doctrinae venerabatur magnae sibi gloriae merito ducebat occupatum ab illo antea locum tenere 3 ex quo fiebat, ut non minorem gratiam se habere velle diceret Auctori illius Dictisnarii, quam Ma, gno Etruriae Duci , a quo deleatis suerast ad eam regendam Cathedram , quam olim

damnatorium judicium . quod de Bibliocheca ejusdem nominis fecit S. Indicis Congregatio an. die , . Septembris ; quam fortunam subiit etiam Dictis narium an. I sq. die it. Martii . Huius auctor sitie P. Patuel e S.I., illius P. de Colonia ex eadem So ςietate, qui non alia re nisi audacia & petulantia sua steti libro, illos in sanctissimos viros maxime inju riosos edidisse aequis judieibus videntur . Qisi vero memorata opera Norisii damnavit, fuit Episcopus Tenctensis Generalis , ut vocant , Hispaniae Inqui sitor, qui in hac re perficienda ab . suo dc aliorun Rrtificio , & a gratia qua plurimum apud Regςm p. lebat adjutus fuit.

284쪽

Norisius tanta cum sui & Academiae Pisa nae gloria occupaverat. Hanc cum primum ingressus est Jo. Laurentius latinam habuit orationem , quae est in manibus , de modo tradendae Ecclesiasticae Hist iae , hujusque utilitate, in qua si fortasse plura promisisse videtur quam praestare poterat , dan dum est desiderio , quo flagrabat , aequas di Norisii gloriam. Nihil sane concedebat Bertius Norisio in cogniti e rerum ad Augustinianam doctrinam de gratia Dei quo modocunque pertinentium , videbaturque hanc iure suo sibi vindicare , cum diceret, si sibi disputandum esset de illa gratia cum Daemone , se profecto victorem discessurum . At siquid in historia iudicio herio ,

divinatione , collationeque monumentorum occultum inveniendum erat, aut obscurum

illustrandum , Bertius non modo Norisio, qui in hae facultate omnium iudicio facile primas tulit, sed quam plurimis etiam aliis concedebat. Quare non mirum si cum scribendam suscepisset historiam. Ecclesiasticam, non admodum laudis collegerit. Imblatus

285쪽

tatus Natalem Alexandrum distribuendum' sibi opus proposuit in dissertationes , & singula volumina, si primum , excipias, quod

προλεγομεν concessit , tot dissertationes continere debebant, quae trium duorumve saei eutoriim historiam exhiberent. Sed non ul- ira IV. Volumen progressum est opus , de quo opere cum iudicium pronuntiasset Za caria ci) multa in I. 3c U. voIumine contenta acriter suo more reprehendit . Non

reliquit Bertius censuram Zaccariae sine renponso ediditque Dialogos , , in quibus fingit fuisse disputationem de rebus reprehensis inter duos Eremitas , quibus nomina fecit Ilermotimi & Philogoni . Philogonus par-- tes suscipit Bertii , diluitque omnia ea , , quae objecta sunt paucis quibusdam exceptis , in quibus non A uctorem , sed Amanuenses aut Typographos errasse dicit. Ta-

iis exempli gratia eit locus ille a ubi le-

gitur cerinthianos rejecisse . Evangelium Muthaei,

286쪽

haι , cum legi debuisset ; cerinthiani re Aetebant Evangelia ct mutilabant Evangelii Matthat . In his Dialogis Bertius non - tam caussiam suam defendere quam elegan . tis scriptoris laudem consequi voluisse videtur . Hinc in illis disseminavit magnam adagiorum copiam , multa dicta. popularia& usitata in Etruria , nec non urbanos sa--les. Nihilo tamen minus plurimum ille a i fuit a Dialogi perfectione , eum in iisdem

nec varietas appareat nec consentiens quaedam omnium partium pulchritudo , neque imitatio i familiaris disputationis , mo- rumque disputantium . Equidem verissimam semper existimavi hominis litteratissimi sen- . tentiam affirmantis DiaIogum habere debe-- re omnes fere Comoediae virtutes , dissicil-- limumque. esse scriptionis genus , in quo paucis excellere contigit. Quod hanc quo-- qua laudem appetiverit Bertius, . ignosce dum est eius de siderio gloriae; quodque in refutandis adversarii accusationibus nimium se extulerit concedendum est dolori & adidori animi , qui etiam ex infantum ingeniis

287쪽

' E E R T I u sὲ a rnus elicere voceo, & querelas solet . Paullo ante quam ha 1ic 'defensionem suam Bertius vulgaret, ediderat Commentariam de νει

gestis S. Augustini , librisque ab eoden conscriptis cum histyica luciamatisne de S. ., uin Lugum Parente Momca , O quibusdam aliis ipse necessitudine O religiosa visa lane

. conjunctis. Ab hoc Commentario ille initium facere meditabatur magni cujusdam operis ν. quod historiam 'ebmplecteretur Scriptorum , qui in Eremitana S. Augustini Familia ab illius institutione , ad nostrat usque tempora soruerunt. Erati quidem materies digna fa- cultate , & copia ipsius , sed Cathedrae, studiorumque. ad eam pertinentium labore ejus vita distracta 'non sivit ipsum rem institutam perseqm . Itaque multa. , quae ad eam rem collegerat x monumenta amico Sc collegae concessit , sibi tantummodo i reser vatis , quae ad Augustinum spectabant, ut ea perpolita & in vulgus edita essent perpetuum testimonium siti amoris in sanctisi fimum Parentem & Magistrum. Verula a siquis hanc Augustini vitam conferet cum

288쪽

. iis , quat inter caeteros scripserunt Tiss montius , & Maurini PP. facile intelliget eadem nos earere potuisse Sicuti autem . pii animis fuit in Augustinum huius vitam contexere . ita obsequentis amicorum se . Iuntati fuit pi bferre in lucem hominum disi fertationes , quas Romae habuerat in Academia Hiseisin Ecclesiastitie Itynnanorum Po xtificum, quarumque argumenta strictim meo. niore exponere non pigebit . Prima disser- . tatio docet S. Marcum Romie imperante Nerone graece scripsi ila Evangelium ; istud-que non modo sed & Canonem omnium , sacrorum librorum S. Petrum confirnias auctoritate sua: dat etiam caussias quare Ma -- cus ' interpres Petri apelletur . ' Secunda dici sertatio , quae est dei Tictilis ab Evaristo: Pontifice institutis , probare nititur Eccle-- sias 1 Titulorum nomen ex marmoreis aris in Jpsis ad sacrum peragendum positis traxisses Titulos non in superiori , sed in infe - riori l& subterranea 'aedium parte extitisse; . Presbyterosque, quibus illos assignavit Eva-ristus, veros fuisse Cardinales . Perpaucos

289쪽

B IRT Ius. 2 3 probaturos arbitror, qu e de horum originec hanc enim ab Apostolis repetit hoc loco

tradidit Bertius. Obscuram sane & ni agna ex parte ignotam historiam sanctorum Pontificum Pontiani, & Anteri patefacit, atque illustrat tertia dissertatio , atque inter caetera statuit Pontianum antecessisse Ante. rum 3 illum annos quinque , menses duos , hunc mensem unum Se dies decem Eccle-sam Dei rexisses utrosque vero martyrium subiisse , Pontianum in insula Sardiniae m.

Kal. Novembris anno ccxxxv. , AnterumsRomae III. Kal. Ianuarii anno qui secutus est. Quarta differtatio exponit, quo tempore natum est Donatistarum schisma ; qui fuerint eius praecipui defensores , sectatoresqae 3 quomodo illud pepererit impotemtis mulieris iracundia , ambitio nutriverit. & avaritia roboraverit ; quid gesserit Mel-ehi ades Pontifex ad illud extirpandum ; &qua, de caussa Constantinus Magnus ' post prolatum a Melchiade iudicium rem ad Arelatense Concilium deferri siverit . Vid tur Bertius in suo regno versari cum de

290쪽

a IOANNS S. I. RUR. Semipel gianorum origine atque erroribus.

tractaphium suscepisset in quinta dissertatio. ne . Agit praesertim de Caelestini Pontifici epistola, quam rogatu Prosperi & Hilari laicorum hominum, minime vero , viti opinantur, sacris addictorum illum P tificem scripsisse ait anno post mortem Au gustini, ut huius famam a calumniatoribus defenderet: nec vero Caelestino sed Prospero assignanda esse putat decem illa capita eiusdem epistolae, quibus dogmata semip .lagianorum . damnantur . Sexta dissertatio tota est in defendendo Pelagio I. contra ili' rum lyvidiam , qui nullam ejus consecrationem. dicunt , & qui sanetissimum Pontisqcem h resis culpare non dubitant. Quaeris; septima dissertatio ςriginem Pallii , hanc' que ab Ap stolis repetit, cyniecturam pr sertim faςiens ex nonnullis monumentis sec. Iv. y. & va. Distinguit omophorium a Pallio . , . contenditque hoc insigne , quod semper Μetropolitanorum fuit proprium , in Gr*ψε com 'une omnibus Episcopis