De ratione dicendi libri duo iterum editi, et a mendis veteris impressionis repurgati. Autore Alfonso Garsia Matamoros Hispalensi, ..

발행: 1561년

분량: 243페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

171쪽

. Liber secundus

grauitate, san Elmonia , ω modestiae fructu

non careat,quae certe magna ex parte morata

queat appellari, quae candidos incorruptosque dicentis exprimat mores. Haud distar fuit huic formae oratio Oceronis pro L. Mamba, de qua idem Cicero in persediti oratore inquit, Fuit ornandus in Manilia Lege Pompeius, Temperata oratione ornandi copiam persec ii semus. Quasi ero diceret,nisi laudibus Cn. Pompei impediremquaefusam amplam, magnificam requireba torationem,prae forium gisq; ebementi pugnarem si lo, Itaque de hac forma aperietapraecepta punt,quae omnι a

propemodum in tropis,oe figuris sita esse i

deo,Hae sunt in quibus P. Abardor, celeritas esse iudicantin .. Psimum quidem Repeti-rio,per quam eadem dictio iteratur in initio. Conuersio, per quam in fine, Complexio perquam initio, ne ad hanc formam cum primis faciunt,Primae exemplum sit. Janis ictoria atribuenda est, Hi ams triumphus 6ὶ decernendus, Nil auis tota huius facti oria debetur. Alterius hoc pasto ratio exem' pi, conjZabi Sola inim est qμα commendat .hο nim e i

tris

172쪽

de ratione dicendi. Fo. go

hominem,qua nobilitat homine,quae beathom minem, Tertiae trud fingamus,stuid homines modestos facitis ditio, Quid rbanos reddistenditio, Quiέ a Pul: numero eximit' is Eruditio. Exclamatio mouet acriores us is Elus ei in loco adhibita,nam ratatim ab exclavi matione ordiri,aut in re frigida tollere Poce, dementium est, erum bi res magnas persua seris, bi iam animos auditorum inflexeris, o tunc locus erit exclamationi, quam tamen , nec freqμentem esse oportet, nec diuturnam, neque ibi tantum exclamatio erat, )bi audiatur. Ο.neque satis erit ad exclamationem se .guratam,quantum potest inclamare. O . sed quotiens impotens a sectus erumpit, ibi demum est exclamatio. Haec annonunquam inseritur perparenthesim . Velut heu piget, ac pudet,aut deum immortalem,quam nihil isequam tutum in rebin humanis .Horresco r , ferens. O tempora , o mores. Et de duritiae

is cordis humani, Tale est illud Maronis, uuid, non mortalia pedisi a cogis auri sacra fa- , mes 'Conduplicatur autem , ehementiasse ac-

cesserit Apostrophe velut in illo, quod supra

retuli,

173쪽

Libet secundus retuli Et interrogatio tepestiue adhibit mururum, toris haberi aculeorum. In tempore autem adhibetur γt in re perstici argu mentis iam evicta, Vnde peculiariter conusnit Disens,quanquam in alijs partibus reddit orationem acriorem, Eadem enim sententia per interrorationemprolata plim habet γν- α

ris,quam simpliciter enuntiata elut illud exi Ouidi, Medaea.

Seruare potui perdere an possim rogaS

re,potui G perdere. Item istud Ciceronu in tilinam. styssique tandem abutere Catilina c

patientia nostramotus quidem ille locus araet

percontatione. Nec omnμ interrogatio Sche-

e tantis restonsium, Percontario geratu, σα - νηοά re1hondera nonpsit. Membrum, frticu faciunt ad acrimoniam orat Iouis quod viri crebris ulneribuoeriunt animu. Hoc

174쪽

de ratione dicendi. po.8 t.

γerbis breui res iratione disindlis. Exemplis prioru erit, Vide quantum infelicitatis no tibi crimine conflassi, patrimonium di si pasti,

parentes in ludiam coegi libamicos alienarii, famam contaminassi, um ad iram prouocasti.Posterioris hoc proponatur exemplum e. res famam,parentes amicos, um amisisti. Nec um mebrum,nec nus articulus facit sch ima.Maxime probantur, quae tribus Contant, quamquam nihil erat,duobus ii, et pluribus . In inebrispertigratia Schematis,si int

longiora,numero enim brevitate commendantur. rdentior tamen mi oratio ι primo quoque membro aut articulo addas colundi io

nem, eluti. Et patrimonium disi poli, parentes in luctum coegisti, O amicos alien Ili, deum ad iram prouocasti. Item ardentius, rem, saniam, parentes, uam Ui. In trisque illud prouidendum es t per graduue Cressat oratio,Nimirum quo rauis imum est,postremo loco dicatur,quodsi nost, erit congeries. Membris gratia addit partium aequalitas, quae a latinis compar appellatur haec tamen non digitis, sed aurium sensis L quodam

175쪽

Liber secundus

quodam dijudicanda est,nampuerile est numerares stabas,cum pauciores , sit longe fuerint Qquent numero plures. Subiectio est , qua nobis ipsiis , quod ab autoribus objes poterat, quasit 1it obiectum , restondemus,aut aduersarios compellamus, i restondeant , quasi restonderint, resedimus,aut cum quasii debberantes , Paria proponimus. Primm modus conuenit argumentationi , secundus epilogo, terque conuenit indu lioni, tertius aptus est ad deliberandum. Habet autem hoc Schema nonnihil assinitatis cum interrogatione , Cum sermocinatione, cum comparatione , cum dubitatione, neque ad Pnam solum commoditatem tile esse, siquidem ad pers cultatem, Pehementiam , docilitatem , grauitatem facit. Vnum docendi causa ponamus exemplum. Quero igitur nia iste tam pecuniosiusfacilia sitis amplum patrimonium rei fiam est' at patris bona Penierunt' haereditas aliqua obuenit'non potes dici, sed etiam a necessarijs omnibus exhaeredatus est, praemium aliquod ex bie,aut iudicio caepit on modo id

non fecit sed etiam insupergraedi stobione i-

176쪽

de ratione dicendi. Fo. 81.

Eliu ent, , ergo si his rationibus locupletatus non es , sicut omnes idetis, aut si domi nascitur auris,aut Pude licitis no specunias ac cepit. Correritioque ei in aut ente Da comuitat in aliud comodius, auisignificantius auget

Oratιonis Pehementiam .Hoc Ichema inters ecies amplbicationss a Cicerone refertur.Tere

rius sub persona Menedemi filii; nicit adoles

centulu habeo, ab quid dixi habere metimo habvi Chreme, Fit iater dά correctis abs erbi mutatione, Ut excanduit homo , illu homine appellare covenit qui mente habet bellitinam, Huic finitima est occupatio,qu ae in trasecursu dicit,quo se negat esse dicere, haec figura pertinet ad ea si ecie ampli icationis, qiraestper coparationem, Velut non id comemorabo, quam breu 3 quam incerta,quot malis haec Ῥι-

rasit obnoxia, quot exposita periculis , Pt horum nihilsit, quid ess nise somnii:m i ad illam

iram caelestem comparetur. Ite pudet me H-cere, quod isos no pudet facere. Venit ad nospa Por,peno dixera de pastor. Vertιt Arintotele ne dicam peruenit. Conduplicario o va Perbum amplura Perba iteratur non habet loci

L et nisii

177쪽

nisi cum eruet oratiobabo qui frigeret bathο- logia,nihil es enim Pulgatius quam in dolore, et asseveratione, similiue assoctu bis eadem

dicere torq; quaterq; beatos Vergilius diaxet,quos egregie beatos oluit intel ι . . qui Terentium in Phormione, Prob deu immortalem, Negat Phania hanc esse; ibi cognatam Demipho hanc Demipho negat esse cognata. Ab hac figura minimum abest interpretatio,

hoc tamen Lysat. quodin hac eadem ιteratur sententia erbis commutatis idst et in no erbo, Velut apud Cicerone de Catilina, bisti exces liberupit,euasit, Vel in pluribus, Pt no te pudet manis tae Panitatis,non erubesct mentiri palam 'Communicatio est qua cum Iudice,

aut aduersario Peluti deliberamus,quid facie dum sit,aut quid faetam oportuerit, Nam id troque Paletsi idem casus tibi inciderit, C doquid tacerest In hoc turbulentis imo reru tatu date consilium, Quid mihi censierisfacie dum Hic tuam appello prudentiam, Ansem res hoc ab alio factum, quod tibi non Pis esse impune Haec fixura Palet ad obiurgandum. I iunctio, quae coniundilonibus publatis continuat

178쪽

de ratione dicendi. Fo. 83. rinitati orationis partes,hoc ipso facit ad sermonis acrimonia , quod Pelut impetu ferturigraiotatem addit praeripienti, Ut deum rime, rogem enerare, perentibim obtempera, erga maiores esto reuereus, erga pares comis erga inferiores modentus, bonos aemulare malos tolera. Praecipio est, quam Cicero Pocat reticentiam, cum abi rupto sermone, quod reticemus, animu aestimandum,aut sus cadum relinquimus. Hac ratione saepe res sit atrocior , t apud Terent. Ego ne illam quae illum' quae messine modo . Ardentius erit hoc, quam si dixisset , ego ne illam feram uae illii a sit' quae

me exclusii pine modo,comminantμ es. Pronominatio Perum nomen reticet, idque erabis ais circunloquitur,cum aliena a ui par, A indirnationis , A Emphaseos , et lauducausa. Veluti siiquis pro Scipione dicat Carthaginis expugnatorem, Similiter siiquis turbatorem Reip. appellet Catilinam,principem immitem Neronem,aut Phalarim. Denominatio,

intellectio stecies seunt Synecdoches, cum aliud ex alio intestigimus, quae non ad ornatum Oio, se requenter etiam ad ebem etiam

179쪽

Liber secundus

faciunt. Metius enim elis, si quem dicas δε- ditis imu esse Baccho,aut enerisquam, sit diacas ino, libidini, Ita)ehementius erit siqηem appelles Mavortium, quam bellace, Ire si quem delirijs,luxuque corruptum appellas, entris,gulus: macipium,Similiter acrius es, si dicas disic Mars in lingua es, Pallas in

palato. υπερβολκ clipso nomine declarat argumentum severans fidem Peri, adhibetur in tempore, cum ipsa res superat modum: Peluti cum Cicero dicit, tonium totum tribunal impleuisse Pomitu,quod feri non potuit, sed hinc intelligimus bimmensa uisse crapulam, )erum non est,quod dicitur, sed quonianemo fallitur, non e se mendarium. Fit interdum persimibtudinem l cum dicimus nive candidior,)ento in tabilior, fulmine occPoria ita charior,morte trisior. Fit etiam per traflationem; νt cum ardere dicimus,qui ehemerer amat, olasse, qui magnopere jestinauit, frendere,qui supra modum indignatur. Nonnunquam duplicatur Hyperbole , quum per correel onem ei quod excedit eris lem,aL itur,quod magis etiam excedit. Exempta e t. . qud

180쪽

de ratione dicendi. Fo. 3 apud Ciceronem. Quae Char bilis tam Porax,

Chaossim dico, quae sitfuit, animal nu fuit. Oceanus mediusfidius ix idetur tot res taris putas, tam diritantibus locis positas tam cito absorbere potuisse. mperbolen habebat rapacitas hominis Charybdι collata. Huic accedit maior H perbole totius oceani comparatio. Idem fit per incrementum, Velutiquum Pindarus in hymnis impetum Herculis in Meropas non gni,nec entu,nec mari,s dfulmini similemfulse dicit. Hic nimirum triabus gradibus increuit Hyperbole. Eadement minuendi ratio de in abdo dicimus: ix iuit: et assem habere negatur qui supra modum pauper es. Permutatio quam alij o-caUT αμ graeca oce,quae latina , itatior est,hac timur cum det irridendi elem probandi, et refellendi gratia aliud dicimus, quam sentimus . Irridendi i apud Maronem

Turnus insancem Meq; timoris argue tu Drance, Quando tot cςdit aceruos Teucrorum tua dextra dedit.

SEARCH

MENU NAVIGATION