장음표시 사용
181쪽
q.2 Liber secundus . tinius, Midί, aut Craessum enem decrepitLρ erum p istum, giga rem, Ex probandi cum exaggerat s crudelitersa Eis subjcimus, haec erat tua illa misericordia Vergilius. Egregiam vero laudem. Fit simulatione concsionis silue conssionis interdum lauris, ituperationis,in summa per omnes figuras ducitur Ironia. Licentia non acit ad orationis acrimoniam ed in hoc adhibetur, t mitiget liberius dicta, ne os endat austorem. Velut ignoscite, si idebor in
quo liberius dicere. Sι molcula est orationis GCerbitas, o itate O raues morbosi non senari
lembus pharmacis. Durius loquor, sed huc me compellit estri charitas, Diminutio jacit,ne quodnecessario dicitur arroganter diectu Pideatur, Mytidiose sunt hominύ aures,nequicquam minus ferunt, quam i quisquam alta quid de se praedicet magni centiu . Quo Circa Cicero suam saepe in dicendo eloquentiam et
Dat Ingenium,extenuariautoritatem minuit, exempla referta sunt omnia apud hunc autorem. Contentio graecis αντι τετον dicitur , haec
fitia i erbis inter se pugnantibus, et sente
182쪽
de ratione dicendi. FO.8s.lijs contrari's,licet non siit euidens pugna in rebis, Non statim schema esti bicunq; punt
contraria,sed commoda corrariorum interserelatio schema facit, et ad gratiam orationi γA ad ,ehementiam.
Virtutem prς sentem odimus, Sublatam ex oaulis quaerimus Invidi.
Hic est in sententijs. In pacesortis 6Lin ben
ignauus, hic item in Perbis es pugna. Domileone unicin be o Lmae. Hic in sententi' 6 puma. De conjormatione, quam graci προσοχποπριαι i appellant,superiori de asseribbi s capite quaedam diserui. Sed alia etiamnunc exempla,praeterquam quae eo tunc in loco conscripsi addenda esse ceseo .Huius enim schematis credidi esse,quod Socrates quotitonem in Critone leges fuit dissuadentes, ne fefurtim subducat, carcere prodiens, xen ρ, of it Oluptatem, ac irtute apud Heris culem concertantes. Plutharcusgrissum pomcum cum VI se dissutantem sarit. Vergilius Famae personam tribuit. Ouidius Somno, asterrae. Sed illud memoria semper tenendά erit. L s Con-
183쪽
Liber secundus Conformationem non habere locum apud ora rores,nisi cum rerum magnitudo pululatis cm quidemfriget, Conformationi affinis erit postrophe,quae sermonem ab his, quibus loquebamur auertit ad aliam personam ei praesentem eu absentem, aut rem , cui personas affingimus,ne haec quidem locum habent,nisi cumferuet oratio, Caesare ad se uberonem sermonem flexit, Marcus Tullius. Quid enim tum ille Tubero in acie Pharsalicagladius agebat' ori concitandos affectus mire conducit. Demon Iratio,quam significantius graci Pocant ἰποτύπο μ,quia rem ita subjcit, i no narrari, sed geri Videatur. Prius οἱ siue ad euidentiam orationis iue ad quos n-que mouendos affbubneq; parum cofert ad iocuditatem,sii res erit comica .Hac figura timur ι non simpliciter narremim , quo esμ est, erum etiam quidpraecesseri quid in ipsonetorio acciderit , quid consecutum sit, a
dimus 'olum, acsermonem c0gruentem, quae tins cernerentur oculissi res coram g
riretur aucunditate habet,quod Marcus Tullitu se cunda Philippica Peluti depingit , quo-
184쪽
de ratione dicendi. Fo. 8 p. modo Antonius nodita desertis casPris,solus obuoluto capite ad amicamperuenerit, eique literas elut ab Antonio missas reddiderit. Acriores asse pus concitantur, cum in atroci facinore, desicribitur fragor a/rbis, ardor
iect uni pallium, ibratus gladius, hac in parte Rhetor multum habet Uinitatis cum pictoribus,quibus studio est rem omnem oculis subj cereor nihil omnino desiit praeter ocem. Exempla peti possunt a poetis,quibus haec Mimius est peculiaris, sit quando describant praelium, excidium At Aincendium , tempe tatem, pestilentiam famem , terremotum, aut
aliud silmile. Verum illud cauendum e t oratori ne quemadmodum piclares imperiti appin-gμnt parum congrua, ita parum decora a fingat rebus,aut personu .Hoc schema ponit ob OCulos, non ea tantum , quaesecta sunt, sed illa quos quae futura audeantur, jsi hoc aut illud acciderit, Quem locumpummo artificio tradiavit Marcus Tullius pro Milone,ponens ob oculos,quae facies rerum fuisset consecuta,
si Clodius praeturam assecutim fuisset, fingite
185쪽
Liber secundus enim animae,libere enim sunt cogitationes nos 'reliqua. E . ιετα in bonos, malos commode addis abnon solumfaciunt ad orationis ornatum, erum etiamfrequenter ad QD-ctumsedp ta apponere ineptum elue. Vt chari s igne inuicta fias,spes longanimis, frida irginita3. Duplex erit gratias Epitheton
Tropo commendetur, eluti cum dicimus Ῥι- perinam ob recitationem,pigram sene lutem, Cacum amorem,caninam rabiem. Ociosa epistheta concedunturpoetis,inpud quos non m diocrem habent gratiamqui lac niueum nivem candidam dicunt,aurumfulvumiliquidum aerem, bolem aureum, Lunam argentea brutam Tellurem, a flumina, ebuoia m re,sCubου captos Talpas,timidos Damas, ulnificum Cubibem volubilem animam. Haec nos ex Cicerone, Quintiliano,Rodolpho Erasmo,
O alijs non paucis in eloquentia praestanti Omis iris partim transcripsimus,partim ab a- se tantum inchoata nostra industria absoluimuσsemper enim cum Plinio maiores, benignum,ingenuis pudoris esse putauimus plane, oberes; fateri per quos profecerimus. Obno
186쪽
prehendi infurto ma 'quam mutuum reddere,cum praesertim sors fiat ex sura. Produximus etiam in hac quae tione commentationeno tram, quod haec pars quae ad elocutionem artinet, O propria sit Diri eloquetis, si Antonio credimus apud Ciceronem omnium in potis ima , tum quod in libris Rhetoricorum ad Herenium , in alijs, qui nuper in lucem ,sudiosorumque manus enerunt, qui pro bertare ingeniorum huius temporis sunt per multi, nimis aride ieiune , deremus
corum,illud ante omnia consiι Irandum est,ne sicuti a nobis dige-- si sunt,eo ordinebris Via tari sed quemadmodum elementariae literae, certo
187쪽
Liber secundus. aliquo ordine traduntur, postea γario illa rum sillusingula ocabula constant, nec omnia, ac iaullum eo literarum ordine collocabimus quo literis didicimus: sic loci , quo f. cibum teneantur,hoc modo sunt a nobis dis ο-sti: prudentia tamen, ars collocabit )nu quemque , bi maximam fit Pim hsbiturus, Haud secus quam acutus imperator singulos milites in acie , bi putat optime quemqηam pugnaturis, momentu allaturu ad ictoria. Nec t omnibus literis Primur in singulis nominibus, sic nec omnibus locis in singulis orationibws, raros incidit causabad quam omnia locorum genera sint aduocanda. ac nescio nisquid tale positi su aliquando Penire. Caeter dis Oftio quadrifariam inredigitur, En in primu commoda erborum distositio, quae no tarum facit ad persticuitatem, O modulatione
orationis,uerum etiam ad Ῥigorem,stacria moniam. In commodin enim, ac perturbatus
ordo erborum sentetiam obscurat, interdum inuoluit hyperbatis, m molestam reddit orationem. Vt aute optime modulata sit, prae-
sat copositio, de qua breuiter, perst icueris perioribus
188쪽
de ratione dicendi. Fo. 8gsuperioribus disturauimus, Est altera ordinis funditio per quam commode disponuntur principales orationis propositiones , quod qui te in diuisione fit, de qua etiam modice est a nobis disertum, Tertius ordinis Uus in singulis 6ὶ
argumentationibus,namfrequenter ea lepropositio pluribus argumentu confirmatur, quae non sine delectu in aceruum punt congere da , sed Ordine quodam oportet uelut in aciemproduci, uuae autem quibus magis conueniant locis,dicentis iudicio, consiboque relinquendum est. Non improbatur sane cum ab infirmioribus itur adfirmis ima, Probatur rursus, quae primo,ac pontremo loco collocat efficatiora , infirmiora Peluti gregarios milites in medium agmen conjcit, ea demum improbatur, quae a firmioribus pergit ad infirmiora. Ita quidem natura compa ratum erit, kt ad ea maxime simus intenti, quae primo dicuntur loco, quae si placent reliqua cufauore audimus, quae ero postrema punt,maxime haerent animo, sed quae me morationis locum occupant, etia si perse parum ale numero tame .mturba ab qui pusent.
189쪽
Liber secundus Quartus modus ordinis es,quo tota diu Htur, oratis, elutifaciunt qui libros conscribunt, hos primum cura torquet, totum argumentum optimo , conuenienti ordine sit digeritum, Ut siquis de rebus Romanae is paret
scribere,hunc ordinem sequatur necesse es, Dprimo loco reserat , uprimordia, deinde Romam flarentem , postremo descientem. Haec autem distositio recita est, oe naturalis sed quam necesse sit interdit, Pel casu aliquo,
eleuentu commode praetermitti, eam co-tinuo sequoquam et casus attulerit, et ars pro rei eventu compleritendam fluaserit. Multu hoc licet tentari Ciceronis exemplis .Primἄindiuina illa oratione pro Milone reditam, naturalemq; ordinem ex singulari artifcio mutaui nam absoluto, exordio, quod a repraesenti habituque armorum caeperat,priusquam ad
narrationem accederet, i naturalis orationis
ordo postulabat, aduersariorum tria obiecit, optimo consilio refutauit,quibus causa menter opprimi idebatur,itaque illud pro tri
ge semper habuit Cicero in caulis dicundis, a rsiquid esset,quod ei causa, et autoritati suae
190쪽
de ratione dicendi. Fo.8s xi aduersariorum odio,inuidiaque noceret,id imaa primis propulsandum curarer, Ptpro Murenam fecit,s pro Sylla in multis etiam actionia
Communiumler ordinem Alphabeti distributorum,qu bus fingulas autoritates subiecimm,quae Ῥelin prima nominum classe exemplo in reliquas es
dolescentia Ambitio Admiratio.