De ratione dicendi libri duo iterum editi, et a mendis veteris impressionis repurgati. Autore Alfonso Garsia Matamoros Hispalensi, ..

발행: 1561년

분량: 243페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

191쪽

Liber secundus Consultatio Educatis i . . Consolatis Error Consuetudo in Excellentia ciuitata Eutrapella. Concordia

Foedus

Dominium

Fortuna

Diuitiae

i Felicitas

Deus

Fortitudo Diuinatis

Dolor

Firilis is Dolus

Fauor.

Detractio

Diligentia

Dialectica. Gratia

Gloria Eloquentia

Genus elata

Gaudium Ebrietas

Gratitudo Ex lium

192쪽

de ratione dicendi. Fo. o Grauitas L. V. .20di LGubernatio.

msuralitas

Luxuria ς

Laet tia' Honor

. o.

Maenanimitis a

Merus

ni si c

Inui a Iuris prudentia

193쪽

Libet secundus Natiuitu Nobilita3.

Negligentia Necesseras

Nomen

Natio Nauigatio Nuptiae

Nouitas.

Opinio odium

ossicium

oratio

Occasio obedientia

. . . -

Orbitas

omen.

PPrudentia Pudor Populus '

Perfidia

pictura

Patria.

Rex Regnum Rhetorica

Religio

Ratio Ritus

Rus Rumor

Rector

Ressublica

Sapientia

Sermo

Silentium Solitudo Seueria

194쪽

de ratione dicendi. Fo. 'r. Seueritas

Tabulae

et Hylitia.

Sanctitas Vinum

Veritas

. Virium Temperantia Venis Testu Volunta

Testimonium

Voluptas Timor Virtu Turba Vita Tyrannm

Vigilia Theologia

riora Temeritas

nunc modum facile erit locos communes inuenire,qui inbuas statim classes, per ordinem alphaberi distribuantur. Sed in paucis fiadem no stramliberemus,nam sunt quida Us adeo rudi,tardos ingenio, vi nisii inservi in os Autpraemansium, nunquam rudem jsi millies repeta sintpercepturi. Principio initium d mm a prima dictione amor. In hoc primum domicilium co=-ero Gereus; licet,quidquid in M 3 Ptito

195쪽

Liber secunda . Plato, si toteles, Cicero, Plutharchus,Seneca, Terribilabo uisus, innumerabIles autores de amore psrtractra rimi, adducamus exempli gratia, et inam autoritatem, ex Phedro Platonis,aut conuiuio de amore. Sic habet: Si quo pacto fieri ciuitas, et exercitus posset,pirrim ex his, qui amant , partim ex hH,qui amatur supra qaam dici potUr sortiter ageret, o Lmiuisit, arenissingula dum per erecundia a turpibus absinerent, ad Donesa, quasit qua

lana emulatione contenderent, taless homines et pauci numero niuers s Pt ita diae rim praelio; perarent, maior sane et deserere ordinem, Harma abjcere coram amaro, ehementius quam coram cuncitis abjs ho imbim erubesceret, Proponatur rursuo nobis exemplum alterum de amicιtia, cuius dictio- .nis domum secundam fecimus, huic quide cis mitis I ex amjs autor bus autoritates adduci possent, nam ex Cicerone tantum idustre illa quidem, praeclarum ascramus, qua no. ex Lesbo,qui nus multi; nobn puppeditaret, sed ex primo libro de finibus mutuemur. Omniώ inquit et era quas ad beate mendu natu-

196쪽

lii l

de ratione dicendi. Fo. '2.

parauirinihil erit maius amicitia,nihil berius,niLLucudiu cum solitudo, ita sine micis insidiarum plena sit, ratio ipsa monet ismicitias comparare,quibuspartis conseruatur animus, aste parte darum Ῥοluptatu seiungi non potent.Tradita erat a nobis expedita, compendiarias ratio inueniendi, colligendiq; locos Communes,qua nemo quod ego sciam, tu plene, cumulate hactenuε pertractauit, Sit itaq; huic nosrae sichola, quaesionis mo- dari si illud primum monuero,illos esse commu nes locos,qui pro Thematis: argumetis seorsum ad dicendum proponipossunt,qui tu ornare,copiose, oratories distulantur, cum Philosophiaesontes in dicendo aperiuntur , de illi

manabant.

MN POPULARIS ELO

quentia omnium maxime probari debeat, quo differat auditor Adhuab indocto ex Oco

197쪽

Libet secundus

Si ista nobG ubsicis res ditorum coetibus γρέμatis etiam sermonibus saepe distulata qua tio, an pus inhilaris eloquetia reliquis pr- 'ferri debeatgeneribus,qua a a solis dodia probantur. Nam ideoper mul- raros in magna con titutos esse Parietate, dum ii triplex dicessi genus,amplum , tenue, ex his in medium,quodsiit temperatum ibi proponui, ut non intel entes homιnum sensiibus,ac menti laebus, illud quodcunq;genus fit,in quo quis ma- , gis floreat accommodari oportere. Que quide lit, res ita olim aluit per sese,it Apiatici homi- v ines dum suorum Oluntati , ω ingenio obse- ἡ querentur,multum in orationis genere ab At inticis, Rhodijs desciverint. Semper quidem l

Oratorum eloquentiae,quemadmodum in per- se Eo oratore Cicero refert, moderatrix fuit auditorum prudentia, Nam omnes qui probari iolunt, oluntatem eorum,qui audiunt, Imruentur,ad eamq;, ad eorum arbitrium, nutum totos se fingunt, accomodant. Itas

198쪽

de ratione dicendi. FO.93. polita minimas elegantes sunt, ciuerunt aprum suis auribus opimum quoddam, tanquam adipale orationis genus. Quod eorum Picini non ira lato interiecto mari Rhodi, nuqμam probaueruri Graeci autem multo minus. Atheniensesfunditus repudiauerunt,quorum

semper fuit prudens, Incerumq; iudicium, nihil Ptpossent,nisi incorruptum audire elegans. Hanc ipsam sententiam mihi ausus entCicero retinuisse semper,nam in Bruto , silue declaris oratoribus , id quod saepe alias ad unfratrem, eloquentiam Fuam populo probari cupit, usti enim a sensu oe populari approbatione orator iudicari soletide quo nunquam hac in parte doctis hominibim cum populo dissensiofuit Atq; ne mihi cum multis,qui hoc amestudiose sunt percontatriamplius conCertatIO, pugnasiit:jsitus Ciceronis autoritate transcribam,quae idem huius quaestionis euidetuis Uruat, Qui uti inquit,in Brutoo opinione disertis imi habiti sunt, eosdem intelgentiu quoque iudicio esse probatis imos assimo. Neque enimposset Demosthenes dicere,quod dixisse Antimachum Clarium Poetam ferunt,

M s qui

199쪽

Libet secundus qui quum conuocatis auditoribus,tegeret illud magnum quod noui ritu olumen puum, cum legentem omnes praeter Platonem, relia, quissent es inquit nihilominus Plato enim mihi bus instar erit omnium,me illi, recte. Poema enim reconditum paucorum approbarione, Oratio popularis ad Iesum ulra debet moueri .Haec mihi omnia tanto sudio cotentione animi disputantur,quod hac Pna in re saepe iuuenes ab errare ideam, qui pulchra. Orationem Ie comparasse tunc quidem putat, Cum maris remoti fuerint a Ῥu i intessi etiar

Proponunt sibi diuina quaedam, multum se arerris, his caducis esserentes, qua si Pero nonpud homines , sed apud diuos orationem mi habituri. Etenim eloquentia, quae admia rationem habuit, quaeq; acclamationem, plausum ab auditoribus extorsit, de medio semper sμmpta fuit, quae nunquam Cerrinum mentes effugit,aut eorum Certe Captum,apud quos diceretur. Teos e t Aipse Marcus I llusue qui t licet ex orationibus quas reliquit aestimare nunqua sic in caelum no sementis otitu rapuit, i discederet a legibus, a mori- bis

ri i

200쪽

de ratione dicendi. FO. I Ga Consuetudine,ab ossicio, Pith ad Eismaa is a repubsica, ustans,c unibusq; uli P ex tisi , quiburi sane in rebim, quae comunes Damnibus in medio positae essent,pulchrum, , uinum excedere putauit. Qui lyrae illari Litur intelliges imperit magna re, difficili, s eundem audias Ciceronem, Siquidem ma 'um erit scire,quibus rebim efficiatur, omitta, hirs dicendo, quod oportet,aut Omitta non O- Orter. Praestat etiam in illo Elias avd rex ias , iocis,quod pe quum oratores duo,aut plu-b ira populi iudicio probantur, quod dicendigeis in optimum sit tute igit, nam ista quia ρο- se non probatur,ne inre genti quidem au- , litoriprobari potest. Ut enim exneruoru so- i. ηο in f ibim,quam spienter j pulpisiunt intelli, I ex animorum motu cernitur,quid, traditandis bis perficiat orator. Iraq; intellites cendi exintimator non sidens , atten te audiens ed Ino asse tu, praeteriens de oratore saepe udicat. Videt oscitantem iuris

cem, loquonte cum altero,nonnunquam etia

circulante , dimittente a horas quaesitorem, t. limittat rogant intelligit oratore in ea causa

SEARCH

MENU NAVIGATION