장음표시 사용
21쪽
nos, menses, dies ee.: hine initio seire necessum est, quid sit annus, quotuplex Annus itaque alius psi Solaris, alius Lunaris, qui ambo cursu, pi conversione Solis, et Lunae per suam Ecclipticam pe aguntur. Aunus solaris duplex iterum est, Exactus, et Civitis: Exaetus aliter dicitur Tropicus , quia incipit ab uno ex quatuor Cardinalibus annuis punctis, hoc est Solstitiis, et .ssiquinoctiis: Exactus quidem, quia solaris ςirculi numeros Omnes attendit, et conspicit. G- lvitis autem, qui et Julianus, est annus ad populi usum accomodatus, studio Iulii Caesaris Dictatoris . Tropici anni cursus accura
te cognosci non Potest . quia cum unum, et idem centrum Terrae non sit, et solaris cursus, sed is modo magis, modo minus assuetingat super eam: hinc fit, ut conversio solis ab uno eardine ad alterum modo sit major. modoque minor. Verumtamen excogitatus est ab Astronomis medius quidam solaris sursus ex velocissimo, atque tardissimo, qui ex peritis deprehensus est continere dies
365 , horas f., minuta 49. De hac re legatur Petavius de Doct. Temp. l. 4. c. 26. Annus autem Cisitis, seu Julianus, quo a tempore Iulii Caesaris usi sunt Romani, et quo nunc utuntur Europaei, continet dies 365., et horas O ; quae horae quadriennio
collectae simul unam diem osticiunt 24. horarum . Hic dies quarto quolibet anno inseritur vigesimoquarto Februarii, qui idci co olim apud Romanos dicebatur sextus Κa
22쪽
endas Martias r et quia eo productiori anno
dicebatur dies 2 ., et 25. Februarii Bi,sexto Kalendas Martias: factum inde est, ut is annus Bissextilis nuncuparetur. Quid vero factum sit ad reparandum discrimen, quod intercedit later annum Tropicum medium, et Iulianum , undecim minutis majorem illo, deprehenderis ex correctione Kalendarii facta per Gregorium XIII. R. P. . circa quam nos ultra immorari non licet. Mengis autem Lunaris est spatium, seu intervallum, quo Lunae circuitus describitur; estque duplex, Periodieus, et isnodicus Iste secundus est spatium temporis, quo Luna a Sole digressa eumdem assequitur; quare aliter vocatur
Dania. Eo enim tempore, quo Luna Orbem suum decurrit, Sol proprio suo motu Progreditur, nempe gradus sere 27. conficit, quos item Luna debet emetiri, ut cum sole iungatur. Constat autem diebus 29. ,
horis Iz., minutis 4 ., minutiis, seu minutis secundis a. Hic Mensis Synodicus Lunae
duodecies ductus iacit annum Lunarem dierum 35 ., horarum 8., minutorum 48., minutiarum circiter s8., qui et aliter dicitur an . Lunaris:Astronomicus. Ille secundus Periodicus est intervallam , quo Luna suum peragit orbem, diebus 2 ., horis z. , minutis q. , secundis r. Hinc annus Lunaris alius est Astronomicus, de quo iam supra. et a lius Civilis ; estque annus, qui Constat LXmensibus alternis 3 . . et 29. diebus, nulla habita ratione ad minuta.
23쪽
g. II. Non unus hile, sed multiplex
pud veteres annus Civilis, scilicet Romanus , de quo hactenus egimus, Atheniensis, A gyptius, Arabicus, Iudaicus. Atheniensis r spiciebat ad Lunae cursum, sed is ad solis motum accomodabatur per methodum Methonis, deinde Calippi. Methodus methonica an I9. terminabatur: Calippica an . complectebatur. Vide de utrisque Petavium; de quibus egregie pertractat. Atheniensis, seu Graecus annus initium sumebat a Solstitio aestivo . ev primus eius mensis Hecator- hem dicebatur . AEgyptius constabat firmitet diebus a6s., quare quar o quolibet ann una integra die praeveniebat an. Iulianum. Hoc autem an . AEgyptii usi sunt usque alde victam Cleopatram, quando more Iulianorum mobiles illi an. fixi sunt. Arabicus totus est Lunaris, quatenus solvitur penitus a Solari. Hic nullas habet intercalationes . semperque constat 364. diebus , horis 8. . minutis 48. , ex quibus constituunt aliquos
annos. quos inserunt Opportune, constantes
ex diebus 365. Hinc factum est, quod prismus eorum mensis Huharran nullam habeat in an . Iuliano fixam sedem, et modo in hyeme, modo in aestate contingit. Iudaicus in Praesentiarum est Decem novenalis, et jam ex quo transierunt in Seleucidarum ditionem. De tempore Moysis nihil certi statui potest. hoc unum scimus, duplicem habuisse annum, unum Civilem, qui a mense orsi Lunari Autumnali inchoabatur . alterum Ecclesiasticum
24쪽
EImm a mense Nishu, et AEquinoctio Verno. f. III. Post haec unusquisque facile e-dncebitur, an uorum numerum, qui ab orbe condito usque modo defluxerunt , accuraterendi non posςe . Primo quidem . quia te in Porum mensura , quae nunc apud nos est in annis conficiendis, non eadem sorte semper fuit ab initio mundi, vel in ipsa, ut Patet, Hebraeorum Rep. Deinde quia, ut ad veristit Theophilus Antiochenus i. a. Antolicum. in sacris libris menses, et dies non adnotan tur. En ejus verba : Quia non sunt a sineati in libris sacris menses, et dies. Qui tamen in annis Patriarcharum collecti in Unum non modicam summam consare pote. Tunt. Postremo quia multoties incaeptum suis mitur pro completo. Equidem, ut inquiunt nonnulli, quod in unius aetate residuum est, alteri potest assignari. Sed haec conjectura est, non certa, et infallibilis cognitio. Superest , quod non adeo clare sunt Scripturae, ut nullum nobis scrupulum relinquant Quod ut appareat, singulas inspiciamus aetates consequentes diluvium. In Cap. II.
Geneseos novem recensentur generatione
Post diluvium usque ad Abrahamum. Nam Sem f. Noe biennio ab egressione ex arc genuit Arphaxad, an . m. I 659. Vixit A phaxad an. 4a8. Arphaxad an. 35. genuit
25쪽
g. Sarug. v. na9. Iste Sarug. 3 . an. m 85o. g. Nachor, v. 23 . Nachor an. 29. m. I 879. g. Thare, v. 148. Thare an. I 3O. m. aoo9. s Abraham, V. 2os. Quoniam vero septuaginta Interpretes, quemadmodum S. Lucas in Evangelio de-Cem recensent generationes r hinc de corruptione textus Hebraici merito suspicatur. Ait namque S. Lucas Evangelista , sacram texens Christi genealogiam, sursum ascen
dendo Isaac , qui fuit Abrahae, qui fuit Thare , qui fuit Nachor , qui fuit Sarug, qui fuit Ragau, qui fuit Phaleg, qui fuisHeber, qui fuit Salo, qui fuit Cainan, quisnit Arphaxad. qui fuit Sem, qui fuit Mes Cap. 3. ). Ex quo patet, Arphaxad non Sale, sed Cainan a. sie dictus ad distinctionem alterius Cainan qui fuit ante dilavium t genuisse, et Sale patrem habuisse
Cainan 2 ὲ adeoque iste Cainan in sacra genealogia ponendus post Arphaxad, n. I 694.. cuius vitae cursus fuit an . 36o. Et quia volunt Eruditi, Cainan g. Sale an. 3α ad V. Septuaginta, qui dicunt eum genuisse an. 33 . summae iam datae addendi sunt anniaci. sicque Abraham natus non fuisset m. an, Moo9. . sed 1o39. Nos Evangelicum textum relinquere non audemus. Astne hoc modo sublata erit omnis dis- ficultas ξ nequaquam Adhuc enim quaestio agitatur: an Thare genuerit Abraham an .
Ret. Suae 3Ο., an vero an. o. Opinionem
de an. zO. Probabilem dicunt SS. Augusti
26쪽
nus, et Hieronymus, est, opposItae sententiae de an. 13o. fundamentum indissolubilem nodum voeant, quem tamen solvere utcumque conati sunt. Revera Geneseos C. II. V. 26., et uet. semel, ac bis inter genitos a Thareto primo loco semper ponitur Abraham. Haν sunt generationes Thare: Drare renuit Abraham, Nachor, et Aran. Qui autem volunt Abraham genitum a Thare M. Iao., eonantur dicere ipsum natu minorem, quod extemplo fatentur . Dissicultas ergo oritve ex v. ult. ejusdem Capitis, ubi
dieitur: Et facti sunt dies Thare ducentorum
quinque annorum, et mortuus est in Haram. Subditur autem Cap. seq. Egressus est ita que Abraham, sicut praeceperat ei Dominus, et ivit eam eo Loth. Septuaginta quinque annorum erat Abraham, cum egrederetur de Haran , tulitque Sarar uxorem suam, et Lothstium fratris sui. Quae verba profert simul et explicat S. Stephanus act. c. r. V. 4. , di cens : Tune exiit i Abraham ) de terra Caι- deorum, et habitavit ia Haran, et indo posse quam mortuus est pater ejus, reanstulit illum in toνram istam . Ex quibus Scripturarum locis liquet, quod si Abraham genitus fuisset
a Thare ani ro. , non salvaretur Scriptura, quae Thareto gos. annos tribuit Vitae, et tantum vἱxisset an. I s. Si autem ipsum dicamus genitum an. Iao ., tunc omnia bene consentiunt; nam subtrahendo a vo5 an. 5. , remanent Ia . Hane itaque sententiam te
Meamus. Et qui plura desiderat, legar La- beum
27쪽
beum in AetuarIo Coneordiae Chrones. , e
cur. 8., et ipsi contradicentem Petavium Ration. ΤemP. P. 2 l. 2. c. a. Constat igitur, Abraham natum fuisse an. m. 2O39., quibas si addas an . 75. usque ad eius vocationem, faciunt an . a II 4. Subtractis autem ab isto calculo annis I. aet. , remanent 458. Et haea
est, quam quaerimus, mensura u. aetatis.
Transeamus modo ad tertiam AE talem. Si enim quaeras de mora Israelitarum in AE.- gypto, contraria exhibere videntur Scripturae ipsae. Scribit namque Apostolus ad Galat. c. 3. V. Ir. Hoc autem dico testimonium eonfirmatum a Deo, quod post quadringentos, et triginta annos facta est Lex. Quibus consonat Exodi Caput Ia. V. O. Haritat o au rem filiorum Israel, qua manserunt in Zυγ-pto, fuit quadringentorum triginta annorum , quibus expletis, eadem die egressus est omnis exercitus Domini de terra AE pti. Genes. vero C. Is v. I 3. legitur: Dictumque est ad
um Abraham : Scito praenoscens, quod ste
regrinum futurum sis semen tuum in terra mon sua, et subjicient eum seruituti, et Nigent quadringentis annis. Quod idem repetitur Act. C. g. v. 6. Sed hujusmodi Scriptu- rae hoc modo conciliantur: 43b. anni com-Putari incipiunt a promissione facta Abrahae ,
quando erat an. 25. , a qua revera usque
ad exitum Israelis de AEgypto an. 43O. eX ac te decurrunt . Anni vero 4oo. ab ortu Isaaci, qui Abrahamo an . ao. post ingres sum in Palestinam natus est, quando altera
28쪽
viee ipsi Abrahae, et semini eius terra illa
promittitur. Tertia ergo Aetas 43 . an. evom lutione tota complectitur.
Quoti autem fuerint 4. Aetatis anni, ab exitu nempe Israelis usque ad aedificationem Templi, quae incaepit an . 4. regni Salomonis , perspicue eruitur ex Lib. a. Reg C. 6. v. I. , ubi dicitur: Factum est ergo quadringentesimo, et octogesimo anno e-gPessionis filiorum IsraeI de inopto, in au. 4. mense Zio ipse est mensis secundus r gni Salomonis.super Israel, aediscari caepit domus Domino. Scriptura sine ambiguitate Ioquitur, ulterius non quaerimus. Hi ergo sunt anni quartae Aetatis 48O. quae verba Scripturae cum tam clara sint, et aperta: nescio qua ratione tot egregii viri in tam varias sententias abierint. Iosephus namque et Melchior Canus ab exitu Israelis usque ad Templi aedificationem an. enumerant
492., Serrarius 68O., Sigonius 688., Petainvius suo. , Chronicum Aleae . , seu Fasti Siculi 63o. , Clemens Alex. ultra s O. , alii set . , alii 599., Sixtina Biblia, et Severus Sulpitius pro 48O. legunt 44o. Sentiamus
Cum Deo, et falsa nostra non dabimus Quintae Aetatis anni exquirendi sunt aban. Regum Iudae et Israelis, qui certum nobis, et fixum suppeditant calculum. Tem-Pus enim , quo eorum quisque regnavit, adnotant libri Regum, ut in subjecto schegma te apparet. Teri
29쪽
26 TEMPUS QUO REGNARUNT REGEs. IUDAE ET
Constat igitur ex supputatione an. Reg. Iudae, incipiendo ab an. 4. Regni Salomo nis, tempus omne s. Aetatis esse an. 5Oο. Siquidem ab an. 4. Salomonis, qui est ter minus 4. aetatis, usque ad II. Sedeciae, sive ad initium Capt. Babylonicae inveniunturan. 43O., quibus si addantur an . zo. , qui bus Captivitas ipsa duravit, habemus an. OO. Totum autem Regnum Regum Iudae usque ad Capti v. fuit an. 492. lsraelis a59. aut 26O. Tardius incaepit ; eitius defecit propter peccata, et scelus Idololatriae ; omnes enim Israelitici Reges scelesti fuerunt, et idolorum cultores. Ad-
30쪽
, Adhue tamen iis sub Iudice est: quandonam inchoentur anni ro. Babylonicae servitutis , et quandonam compleantur. De initio itaque huius servitutis tres sunt praecipuae Chronologorum sententiae. Prima est
Peta vii, Gordoni , Tirini , aliorumque, qui
eam desumere conantur ab an. 4. Ioaxim, et r. Nabuchodonosoris. Altera est Caietani, Genebrardi, et scaligeri, qui eam ab eo tempore auspicantur, quo Iechonias ductus est Babylonem , eique surictus Sedecias. Tertia demum caeterorum Scripturarum Interpretum communissima hujus Capti v. ini-niam desumit a destructione Urbis Hieroso-lrmae, et Templi combustione iacta per As-sγrios, Sedecia Rege, et populo adductis captivis. Et hanc nos quoque libenter amplectimur, quia consona magis videtur verbis Nieremiae, qui eam toties frustra minitatus fuerat hebraeis ; ait enim: Et erit universa terra in solitudinem, et in stuporem, et servient omnes gentes istae Regi Babylonis septuaginta annis Cap. 25.v. II.)'. Haec autem vastatio universa essecta non est, nisi an . II.
Reg. Sedeciae, licet sub JoaRim, et Iechonia Reges Babylonii aliquid mali attulerint
Hierusalem, eosque Reges vectigales quo dammodo secerint sibi. Confirmat id perspicue , quod legitur l. 2. Paralip. 36. a V.
39. usque ad ga. Incenderunt hostes Domum Dei, destruxerunt murum Hierusalem, tiniversas turres combusserunt, et quidquid praetiosum fuerat, demoliti sunt. Si quis evase .