Quaestiones Herodianeae

71쪽

esso a Rochius haud magna cum probabilitate suspicatur

απυ da m/ου et λευκή ὁ Ηρωδια- ε επιμεριalii τά iu leg. eti aut uti ἡθυκ lχVη paaίη ut Od et 247ὶμ quem locum L Rochius accurate exposuit p. 16 . Apparet hanc citandi ratiotiem, quae ad certos Versus 1lomericos spectat, prorsus diversam esse ab ea qua Uri et etymologi utuntur.

Neque tamen cum Saureis Ziselix L . Am 18354 66M putaverim, hos locos quorum prior certe ex Hemdiano sumptus est, es. Mon, hil ad Prosodiam Hominem esse reserendos. Nam parum probabile est, Herodianum ad D. A 186 propter

μυλ vocem de cuius accentu dicero profecto non opus orat)etiam de aetρGubuc egisse, ad od i 247 auten talia adito-tasso qualia exstant in ram. u. x L p. 366, 29 haec enim sino dubio integra alterius sorina est. 9uo loci id demonstraro videntur, exstitisse Epimerismos Herodiani nomen

prae se somnies, quorum eripis versibus Hometicis ad v, Has res grammaticas proserendas usus est j atque hos ab eo 0pere, quod Umologi in usum suum convoriarimi, diversus suisse propterdix sum euandi rationem probabile est. Ultra non progredior. - quid Herodianeum nomen serens hoc loco

omisisse videar, commentor etiam Epimorismos o duobus codicibus Parisinis a Boissoliado e litus ), de luibus quId censendum sit iam nenio ignorat. liti indum aue esset, ut omnes falsaveri posteris tam incilem detegenda st udis amsam praebuissent praeberentque.

In Elym. m. 794, 8 citantur H iducvti Oi ηι α - μρ- ου ληου de disterentia vocabulorum φιλον, νς et φιλο- τιώτης Aique agitur sano de eadem re in libello Herodiani

72쪽

et πιρὶ δερεω etu i in Laurentiam Ἐρωδιπιου , o ooliis u κατα κλιοι et τις - λμου lupu, ct ου --m περ ρ ριατος. ditiis est ex Augustano ab Hermanno de emend. at Gr gramna. p. 30 sqq.), o Baracciano a Cramero Ant. x. 3 p. 246 sqq0 o Laurentiano priorem partem emisit Bandinius cat codd. bibl. Laur L p. 144 sqq. Textus Laurentiani e Barocciano fluxisse videtur Augustanus Baroceiano praestat Sed cum hic quoque nonnulla habeat qua in illo desideranti r uterque adhibendus est. Eundem tractatum etiam in duobus codicibus Parisinis inveniri adnotavit Cremerim es Schoel Gesch. d. gr. Litt. II. p. 560. Ea quae Piersonus apud Moeridem p. 454 sqq. edidit κetii; 40ωδια- inscripta, usque ad p. 460 μι παραυακοὶ δὲ

ευεμου και θελov e codice quodam brevissimo excerpta sunt qui Barocciano similis suisse videtur; qua Sequuntur, B Variorum ut videtur grammaticorum libris confiise sunt exscripta et in angustum coacta ). Nam cum ipse illo tractatus ita

institutus sit, ut priore loco de nominibus, tum de verbis agatur, in iis quae sequuntur ordo omnino nullus inest. Haec igitur in disputation nostra omittenda censemus; nam licet unum vel alterum in scriptis Herodiandis Originem habeat, comprobari hoc nullo modo potest. Idem quod de tersoni cerptis, etiam de iis valet, quae Phrynichum sequi solentis. Ab sqq. Lob.), nisi quod brevior est eorum forma. Ut igitur overtar ad opusciit uni ab Hormanno et r mero editum ipso Hermannus non dubitavit, qui pars esset

Herodiane libelli praef. p. XV); neque enim tum nota erant genuina Herodiani scripta. Postea igitur Ruschelius exeopia tantum Herodiane ab Immanno edita esse censuit praes. Thori. p. XLVIID. Lehrsius denique dicendi genus non esse Hemdianeum contendit Her p. 409 422); atque hoc etiam is contendit, qui non ita ut Lehonis libros

' Complura etiam apud homam Magistrum inveniuntur, qui mox breviorem mox integriorem formam exhibet.

73쪽

περ μυνηρους λαξως in περ πιρρ'o v pertracti it Itaque id tantum aliquis putare possit, Herodiani librunt alior viii

additanientis auctum in tam breVem sermoni esse redactum, ut dicendi genus prorsus obscuratum sit. Et sane Lebr.

sius satis caute de ipsis robus nihil nisi haec dicit inesso in iis quaedam, quae ex Herodiano fluxisse non potuerint quod luculento exemplo comprobavit. Possunt etiam alia addi, velut paegia mula in ewp. 46inem prolata, πιν διηρω iv.&πλου et φεροl ,εv00 συοτ ῖται, μαλ rti: Zρομε ιυ,

qua facilius sano rem absolvit quam Herod. α p. 283, 25 sqq. 292, 17 sqq. 301, 6 Haec igitur ros quo modo

sese habeat, paulo accuratius est videndum. Itaque ut iam dicamus, quid tandent libello Ostro contineatur videmus, paene omnia e eo Ienere esse, tuo in Atticistarum libris invenimus. Num vero ullo lae nobis traditum est, Herodi

num eius modi eripis reliquisso Nam Prosodiam Atticam huc non pertinere in aperto est Accedit quod nihil sero in opusculo reconditam doctrinam parre se stiri, qua alioquin Herodianias excellit imo vero iterumque agitur de res, ustritissimis, sit Gre profecto velim, in quorumnam hominum

- καὶ ρ ου τι ὁ παρακῖhios om* καθ φυ του Ἀροτα. Longo alius profecto generis ea erant, do quibus Herodia nusquaestiones instituit. Sed audiamus etiam doctissimum

κρειω εἰ δοκει ὰτ δυο υμφα νων ἄρχεσθαι, αλλ' οὐ πιπρέν αμφοτέροι κτλ. mi igitur hipensatis arbitror, opusculum ab lic mino mcidam 'am im e p)M Milibris ad Auioisi una potissimum genus pertinentibus osso conscriptum nequo quidquam in eo esse, quod cum aliqua probabilitate ad Hexodianum referre possimus. Librum non integrum in nos o

74쪽

venisse sat probabile oest, cum quaesivi in codico Augustano alia iii Baroceiano noti legantur. FOxtasso post veIblimaliae orationis palles tractatae erant. Facillimo etiam fieri potuit, ut milia vel altem uia tostea adderetur eius nodi ea esse videntur quae Baroceianus in fine habet. Id autem quod tractatus sive ab auctore sive ab ali quolibet homine Herodiani nomine inscriptu est, non magis mirum esse censeo,

quam id quod seriptor loci illius qui est in Elymologico opus pro genuino habuit. Ceterum si quis propter vitandam ω

meritatem contendat, seri potuisse, ut Herodianus re vera ηὐ0υμε, scripserit et locus ille de ρtλυπ0Wὶ et ρ λυπο et 4 ex hoc opere et in in tyn dogicum et in libellum do tuo igimus transierit non habeo quod huic rationi qua totuna clibello iudicium non mutatur reponam, nisi quod cautior quam simplicior esse mihi videtur. Minus certe iudicare licet de libello eiusdem sere generis, qui Herodiani Φιλεταιρος inscriptus est. Id quidem constat neque argumentatione eget, eum, qua nunc exstat forma ab Herodiano non scriptum esse. Quaeritur, utrum ex libro

Herodiano fluxerit necne, atque hoc certa cum necessitate diiudicare o non posse confiteor. Attamen duo me e movent, ut libellum ab Herodiane origine alienum esse probabilius conseam. Primum, ut iam dixi, nusquam Ilerodianus in Atticistarum numero suisse traditur, praeterea nihilemmi, quae in Philetaero docentur, alias ad Herodianum resertur. Nomen vero Herodiani opusculo alicui praefixum

perparvum aut potius, ut libere dicam, prorsus nullum Her dianeae originis argumenium esse demonstrant haud pauci libelli 'etantinis temporibus Omnes conscripti, quos es nominam

' Quoi ai Zenodoti iiiiisdani libellum vores rii mali uin enumerantis eui ille tum ε ρελετερος, attinet. Onsenti eum Valekennerio allim. Ril. min. P. 228ὶ qui ei itidoti Philetaeri geri Iit iri nometi

fuisse coniecit. Certe qua Piersolius Moer. p. XLIIII et Selineiderias Elachr. s. d. W. 855 p. 253 de eo suspicati sunt omisi probabilitate carent.

75쪽

Supervacancum est. Nomon thietalpυς sine dubis propior id ipsum libro datus est quia ad Atticistarum genus pertinet: bonum lege tui hus amicum esse scriptor fingit, quippe qui eos no prave loquantur dehortetur. Diuitia ' Cooste

76쪽

Εduardi mille de vita sua.

Natus sum Francosurti ad Moenum, anno huius saeculi M,IV Iosopho et Mina parentibus. Primis literarum elementis imbutus gymnasium patriae urbis adii, quod tu in Ioanne Classen rectore florebat atque huius potissimum disciplina factum est, ut literarii antiquarum amor in me nasceretur. Praeter Classenum Flecheisenus praecipue et Ebergius, optime do me meriti, colendi mihi sunt pio gratoque animo. Verno tempore anni LXII maturitatis testimonio instructus, per dilos a III1OS Bonnae, deindo per unum Gottingae, denique per unum

iterum Bonna studiis philologicis peram dedi. Docuerunt me per hoc tempus Curtius, Lotae, it te Sauppe, ait κ, Wie soler Gottingenses, Dieg, Gil

Rit schi, Scha ars climidi, chao fer, Schmidi, Si mroch, pringer, de Sybet, Tros chel, ab ter Bonnenses. Exor' fionibus intersui Schmidi ii philologicis Noor deni et Bern hard ti historicis. Singulam benevolontia Iahni et Rit schelii saetiam si, ut seminarii philologie Boiinensis per ter sex mense 80-dalis essem ordinarius praeterea Iahnius benigne permisit, ut seminarii archaeologici sodalis ordinarius essem, Ritse helius ut exercitationibus interessem epigraphicis.

77쪽

Parique humanitate Curtii, Leut sellii, stuppi et Wio sol siri Gottingae et philologio et archaeologici seminarii sodalis ordinarius sui. Qui hiis viris omnibias gratias ago quam maximas imprimis vero Ialinium et Rit- scholium Bonnenses, Curtium et Sauppium Gottingenses sempiterna recordatione colam.

78쪽

1. Protagorae quae fertur divisio orationis Diog. Laert. IX, 63. Suid. s. v. IΠρωταγορας. Quintil. 3, 4 non ad grammaticani, sed ad disputationem dialecticam spectes. 2. Complura eorum, quae de Dionysio maiore traduntur, ad ui,uli comoediam Moinehe iragm. Om. IIIp. 217 sqq. referenda sunt. 3. Finis versiis qui est in Soph. raesi. 1186 corruptus est, errore ex ii84 Orto. Scriptum erat καὶ τό)' ἐκπραχθήσεται vel tale quiddam. 4. Eur Hipp. v. 42 spurius. 5. huc. I, 17 verba οἱ γαρ ἐν Σικελια επι λειοτο εχ mρησαν δ νψιεως spectant ad ea quae praecedunt εἰ μὴ ει τι προς περιώκους or αντων ἔκάστοις Syracusarum tyranni magnam polentiam sibi comparaverunt bellis contra vicinos gestis. 6. Veli Pal. II, 36, 3 scribendum perfectissimu in forma operis sui.

7. Mommsoni do Sophocle iudicium si dii, Gesch. I p. 9223

probari non potest. 8. Ciceronis scripta pliilosophica in gymna iis non tractanda sunt. Diuitia ' Cooste