Quaestiones Herodianeae

51쪽

saeteti). ii iis de partibus orationis operibus cum non solum ad tyniolomas sortitias, declinatio nos sed otiam ad syntax in respexisSe, ex tota qua uni uti Videi nil ratinus IIII nt Ii er

dibile si quamquani ab anonymo quodani Byzantino traditur Baetim An. r. 24 42M Lehrsi Herodianum etiani περ αρθρων, περι πρυMoaui', πῖρι Ου'δεομ0, scripsisse putanti non contradico id vox nego, propterea hoc arbitremur necesso osse, ut Herodianum omnia rationis partes quasi uno corpore complexum esse appareat. Huius enim consilii nullum v stigium invenimus iiii Otum scribendi genus, quo Herodiamnus utitur, ei repugnare videtur Liceat mihi occasione data liaulum vagari dein quo, quod filio, etiam patri abrogare Apolio iii uni enim uni do omnibus orationis partibuis libros composuisse constet, hos libros partes tantummodo uisso unius corporis, qua τέχυη μαμματικὴ inscripta esset, Dronkius demonstrare studuit rhoen Mus 11 p. 49

sqq). Nequo levis momenti est haec res Anio Apollonium nemo sui inter grammatim . Graecos, quem singulas grammotio paries tali opere comprehendisse pro certo vinci posset. Nam Dionysii Thracis qui sertur libellum ab huius modi

consilio longo alieturin essu vix est quod commemorem de Tyrannionis autem Γερ τω μεο o, τυ λυ Ius et Asclepiadis

Anterotisque naρι ραμματικῆς libris nihil fero scimus respectis paucissimis quae ex Tyrannionis et Asclepiadis oporibus supersunt si agmentis cogitati potest, in univerium tantum dogrammatica partibusque orationis eos egisse in accedit quod

Ars grauiuiatica, a iusseli catal ci, M. 4 . 13d Oin nu- morata, quam mira credulitate Foliatus Iolodiano tribuit p. 6 ne exstat ii lem sunt enim, quae essetius ita appoliavit, παρ--

52쪽

sesopiadis opus ante Apollonii tempus eriptum osse ininime eonstat Lebre p. 43M. Post Apollonium Lupercus Eudamo,

Astya Ies QPας IDαuματικα composuisse tradmi Suid. s. o.);qtii hus rationibus quibusque consiliis noscimus pera igitiirpretium est toruin inquirere, Itin Apollonio re vera rao . claruni consilium magni illius certaque ration confecti operis iuro tribuero OSSimus.

Orsus est Dr-kius ali selono, quem per totum fere opus suumApolloni usum fuisse facillime nobis persuadet. Hoc addo, do voco Apollonium fortasse reriter egisse in libro περὶ φαεsiis, de syllaba et dictione in Maervire Apoll. do constr. p. 337), quam introductionem in universam grammationi fuisse probabilo est. Quamquam Dronhi de hac re sententia, qui

Apollonio poculiares libros Tas ρωvης, Παρὶ υ .Laj c, R. ρὶ λεξε uc attribuit, cortis arguntentis resulli nequit. Quod oro Dronkius, cum Priscianus in omnibus Institution uti partibus

Apollonium adhibuerit, ordinem partium apud Graecum grammaticum eundem quam pud Latinum suisse conclusit, id multo audacius est quam probabilius. Non satis cogitasso mihi videtur Dionyius do eo Apollonii loco qui os de constrip. 10--18 ibi enim Apollonius sus ac diserio exponi argim mentisque comprobat, quaenam sit recta rati in ordinandis orationis partibus atque hac ipsa ratione Priscianum uti videnatis, qui et illum Apollonii locul convertit II p. 11 sqq.).Lico igitur ingonio non abundasse in putavcris, id prosecto nequo ingenium nec diligentiani nec doctrinam requisivit,

quod ordinem ab Apollonio praesetiptum in digerendis operis sui libris secutus est. Videmus itur, in hac re nullam inesse vim argumentandi. Praeterea aliud est quo Dronkius quasi a mento utitur: Apollonii rationem dico in citandis suis ipsius scriptis adhibitam. Atquo ex eo quidem quod Apollonius in uno commemtari ad alitu nos rotegat, minime consequitur do uno librorum Orpore cogitiuulun esse id quod exempli gratia facillimo ex Herodiano intellegere possvnius. Plus ni Onienti inest in Verborum semis, quibus grauimaticus in laudandis libris suis

utitur. Ε qua re apud Apollonium nihil colligi posse post quam Arrius dixit Quaest. p. p. 38 , Dronuius, cum

53쪽

eadem re ad sentetulam suam comprobandam uti vellet, novas sibi paravit difficultates. Ea quae mihi vera esse videntur, liae sunt Potest fieri, ut scripto aliquis in ditando libro nondum dii tempore praeierit utatur, si eam ipsam quam laudat libri partem iam eripiam a perseeiuni habet; sed paulo neglegentius est, hoc non corrigore, altero libro nondum persecto atque edito, cum priorem en iittat idonique etiani valet de contiaria re futurum dico adhibit uni in citati dis libris iam serii, tis. Dixi haec fieri OSye prolSu certa exenipla apud bono griuumaticos Graecos non invenio. Do Apollonio

enim statim videbimus in Susinthio sano reperitur haec incitando neglegensa neque vero is a thibendus ost, si do Apoli, ni agitur, ac praeterea haud exigua in hac re disserentia statuenda est inter amplos Eustassii commentarios ei Apollonii scripta Tnnium igitur abest, ut saepe Ahia suetum ess videatur, ut nilnime vetemur o verborum formis in citando adhibitis uni probabilitate sati niagna colligere, tuo nati Ordine libri compositi velo,otius editi sint. Saepissime, opinor, indefiniendis teinporibus coacti sumus argumentis multo nee lioribus uti.

duae si vera sunt, proferro a do, Apollonii librum de coniunctionibus editum esse nio librum de adverbiis, librum do e mpositis post librum do pronomine, libriim περὶ ui δι- φὶ Di, i , υ, si re vera Apollonius eum perserit post librum de adve ais ). Atqui haec omnia Drankii sententiae aperte obstant v. p. 567). Minus certo iudicar possumus

do adverbiis, deinde librum de participiis quod et ipsum contrarium est a Damiihi opinione), tum libros de constructio

3 Praesens utramque notionem habere potest et Her Mon. 8, i et a8, 6 45, ii et is, 24.

' V. de adv. p. 43 IS. 26. de pron. p. 29S B de constr. p. 216,2ι. de adv. . , Ri, 4. - IaOzi illi mi de oris tr. p. 49, 2 et 246, non nil alios libros roterendi sunt, sed ad eiusdein operis

54쪽

odiis esse uno loco qui est in libro do adv. p. 532, 5 haee

axetabatμεθα. I licet igitur hoc ad illud quod dixi neglegentiae genus reserre aut conicere, Apolloni uni tres de quibus agimus libros eodem sero tempore emisisse Potest etiam te

itum cogitari. Cum enim nune inier omnes constet, et libros de eonstructione non esse opus persectum et eosdem omnium quos scimus Apollonii librorum postremos esse cuius rei a gumenta denuo prosere nola) ), nonne satis probabile est, ipsum Apollonium eos nequo absolvisse neque edidisse Α paret autem o loco illo qui est do adv. p. 32 6, quaedam

libris do constructione an ante hunc locum scripta suisse. Itaque si Apollonius codem sero tempore in conscribendis libris de constructione et de adverbiis et quod necessario indosoquitur de participiis suit ceu patus ), fortasse ne librum do advorbiis quidem ipse edidit atquo ita factum est, ut imuri πα. illud non corrigeretur. Ae si hoc verum est, haud scio an eum errorem, quo pars operis de constructione libro de adverbiis adiuncta est maioro iuro veteribus editoribus horum

librorum quam librariis tribuamus. Sed fortasse nimius sui in capion dis coniecturis. Summa vero rei haec est locus de adv. p. b32, 5 ita explicari potest, ut non necesse sit ad Dronia sententiam do uno Apollonii

327, 23. 330, 3. de adv. 6l6, 30 622, 27. ' V. Sandido inein Mus 3 p. 55. Graesinhali 3 p. 5i Lange, das System de Synt des p. 13. 2. Eggei, P. yso. p. 220. Dro e l. o. p. 62. Sisiuilial Gesch. d. pracbw. p. 690. , Intellegere non possum, eur Dro ius id quod hodie saepe seri videmus, eum de Apollonio agatur, prorsus reiectaneum esse censuerit p. 56η. Num inde quod libros de construotion post in brum de pronomino scripsit ullo modo sequitur, eum nunquam in duobus ei iribus peribus simul deuratum fuisse ΤSebneide i. e. p. 4 6 sqq. gger p. i. Etiam alia in o libbro non recte sese habere demonstravi Dronicius, hein Mus 12 p. 32 εqq.

55쪽

librorum corpore confugere ceteri, quibus Apollonius scriptasti ad partes Vocat, aut obstant iii sontentia su p. 4 vidimus aut omnino nihil probant. Itaque ea, quibus potissimum Dronhi ars amentatio nititur, concidero videmus. Sunt quoque quae eius opinioni aperte repugnent quorum unum iam commemoravimus. Accedunt alia. Ac primum quidem hoc probabile esse contendo si Apollonium libros suos partes tantummodo unius corporis esse olivisset, multo saepius idem

liber modo filium modo praeserit tempore citatus esset aut omino alii illius rei signa in ipsis quos habemus libris inessent.

Accedit quod ii libris de pronomino et de conitinctionibus quos o Dronhii sententia paene omnes reliqui necessari praecesserunt alia Alioli Oilii scripta non citantur

practer libros p δαοῖιας do pron. p. 332 3, πῖοὶ σχημα ib. p. 339 de Oni p. 495, 3I. 02, 6. 3, 3, αρι vetuiv liuo de coni. p. 49l, si). Praeterea mirum profecto oret, si magni illius corporis nullum aene minimum quidem testimonium apud postororum rem' porum grammati s exstaret. Quamquam talem locum in scholiis Dionysii Thraeis reporisso Droiutius sibi visus est

730 5 sqq.) ubi probatur eorum ratio, qui a voce grammaticam incipiant. In suoruna numero Apollonium fuisse Dron-kius satis probabiliter coniecit potuit autem de vero artis grammaticae initio aptissimo agi in Ilibris tapio Epicl10is et ovmi; με co' aut περὶ τ0 arm v aut in azαItur V. - Tum id

maximi momenti puto, quod saepius Apollonius eandem rem eadem diligentia duobus vel pluribus librorum suorum locis exponit es Lehi sire p. la). Hoc enim, ut in diversis

operibus excusationem non requirit, ita in um o prorsus in ptum est. Longo autem gravissimum ad totam hunc rem diiudicandam os initium libri de coniunctionibus. Incipit

ου ἔπειθε. iam ubi causas, quibus priorum grammaticorum de coniunetionibus dissertationcs probari non possent, Veroque huius rei tractandae rationem exposuit, ita pergit καιννεκα et in m 6λω παραδυοrinv v αrκαίως, χολικ hv

56쪽

αvetl'0λη κατε aeta; με v. Num quaeso quisquilii tali modo particulam magni operis totam artem grammationi comple-etentis ordiri postat, mi extim eum iam omnes paene vis. quae partes praecesserint' Minime vero Imo Apollisius

libros suos iu composuit ut postulabat tempus, acultas, discipulor urn consuetudo. tquo cum, cum primos scriberet,

in in te postremis certum aliquid in animo tabuisse mihi quidem non probaesto est. Practor tria Herodiam seripia a L mi odit inter soni

doctrinae Herodianea tacite principera locum obtinent fraxmonta librorum περ παθωυ ), quorum longe plurima tymoli istisium gervavit modo operis tantuna modo otiain lΙerodiani

nomino addito practore permultos tymologici locos aut nullo aut solo Herodiani nomino insignitos ex iisdem libris fluxisse vix os quod addam. Videtur autem eos posterio ibus vllae temporibus scripsisse. In commentari enim de monadidis nusquam citantur, quamquam ceasione corio saepi simo dais id oro opus post Catholicam compositum est,

in qua perficienda Herodianus haud exiletuum, opinor, temporis spatium consumpsit. Magna doctrina locorumque allatorum copia libri π 4 παθci, non minus conspicui fuerunt quam cetor Herodiani opera otiam in iis tua linbomus fragmentis magnus poetarum atque scriptorum numerus erit tur. Ceterum, otiamsi multi horum fragmentorum loci emendatione aut explication egent, mihi lamen in opere περὶ πα- θω dilatus commorandum propterea non est, quia, qud ex consilio ' nostri libelli do eo sunt proserenda quae sane non multa sunt), in us iam protulit p. 4s8sq.); ad euius verba

prοVOeare quam a repetere satius videtur. Libris πιρὶ παθω hrgumento maxime propinqui erati ac

57쪽

necessario mulio cum iis omniuitia habebani res ii, quos Π rodianus de nominum derivatione et composition seripsit Egit autem do derivatione in libro περὶ παυωωάμ v, ante Prosodiam Homericam scripto ad NH023, et in libro napi ηρια-

1839 p. 420. Et sano ut Tryphonis et Apollonii ita etiam

Herodiani ominentarium περ πημπι 6 in doctrina do nominibus compositis vorsatum fuisse, demonstrant duo eius fraxmenta, quae exstant alni lier ad I 02. t. m. 137, 33. Aliud arguitientii is locus exhibui qui est in schol ad

Il. 1 39l noclite tamen ea re ostendendum, eum permulta a vetoribus graniniaticis in transcursu commemorata Xplicataque esse nomini ignotum sit Librum illum rhetorie adigumenti, qui Aelii Ioiodiani nomen serens ad nostram aetatem pervenit, ab Hero iano grammatico quam maximo alienum esse Folinius evicit. Sed idem quaestionem de vero posterioris partis scriptore iusto neglegentius tractavit. Putatonim eam compositam esse ab Herodiano peripatetico, Apollonii Dyscoli atro p. 34 . De quo viro certiorent eum serit Fabricius, cuius Bibliotlieeu Graeca non aliter ac veteris Aeriptoris opere utitur. Ac sane Fabricius III p. 66 nominat

Apollonium Alexandrinum peripateticum; sed Plutarchus, cuius auctoritatem affert, commemorat quidem Apollonium peripateticum, neque ex eum Alexandriae natum fuisse dicit de rati m. 16 p. 873. Eum autem Apollonium Dyseolum esse, neque Plutaretius neque Fabricius sed solus Festatus si cogitavit. Huius pollonii fratrem Fabricius p. 4s affert:

quo auctore nisus sit nescio. Sed ut haec somnia relinquo mus, id Foligi concedetidum cst, librum illum Ilerodiano aut errore adscriptuni esse a librario, qui grammaticum πιρὶ Πηματ ii egisse scivit, aut re vera ab alio quodam Aelio Ho-rodiano esse compositum. Utrum autem verum sit, vix diiudieari posse arbitror.

58쪽

Ad Hero ni in thographiam transituriis ante omnia afferendum puto hunc Apollonii Dyseoli locum de constri p. 63, qui ad statuendam veterem orthographiae notionem satis aptus esse videtur: παρεπί μοι imo atta, G: τας λέξεο καπερὶ ac 7ρα ρας μαρτ εοθα' ἀς η προοραν sic tam κατα- σθαι

Hrραφίας Itaqile in operibus do ortlios 'spitia conlpositis ea tantum tractabant grammatici Graeci, quae aio auribus ac laquendi consuetudine, sed ratione tantum doctisque argume iis poterant diiudicari aut autem haec varia. Et fampissimo quidem dubitabatur, utrum liquod vocabulum i litora an a diphthongo, ne non utrum scribendum esset, eum in harum litorarum appellatione discrimen iam non at

palei et huc accedebat quaestio de apponendo subscripto. De scripturis autem a cto, Vetustiores granimati eos euisso nis vid sto ille licio pro Iiter Schnaidii viii, Did. p. 336. Haec igitur onmia graninaatici πυουτητος nomine comprehendes ant, quippe quae quodam modo versarentur in numero literarum statuendo. De consonantibus autem quas institu bant quaestiones ad ποιῶν pertinere ferebantur, veluti cum doceretur, uirum D in an μύρηα esset scribendunt. Restat unum, idque multo minoris momenti, leges sesseo de voc bullis in singulas syllabas dissolvendis, qua exempli gratia

Mon. 32, 243. Atque haec Orthograpbia pars of ,ταξις sivo μῖρ iis a grammaticis dicebatur'). Hae omnia ut in ultorum sic etiam in Herodian Orth graphia tractata suisse e fragmontis videmus seu de ει et , αι et a litoris distinguendis nec non deci subscripto De aliis vocabulis diphthongisque eum disputasse comprobari nequit. tunus quidem p. 13 censuit, otiam de scriptura a et quaedam ab eo fuisse proposita. Muis vero putaverit, hasce

' . lla tuo pra ip te pirulae ius canones seruntur analogia, dialectus, stradosis, etymologia.

59쪽

vocales Graecos Ictodiani temporibus Himiliter prolocutos fuisse Neque duobus quae attulit Gemplis id ullo iodo demonstratur. Nani et tra ρος, cuius meas tumologiam

Herodianus in Orthographia exposuit Or. p. 7, 43, sino seriptum inveniebatur Elcm 28, 523, ινφειρυς cuius Aeolica sorina teste Philoxen erat μαr ρυς ib. 1624 3. Restat

unum νεαιρα vocabulum quod nologia tantum causa ab Herodiano commemoratum suiηse arbitror. De ικυς Rutem egit cum do verbis εἴκω, acco, ,κ dissereret id quod apparet e Choerobosco in s. p. 77 .lloa6et leto quoque legum erodianearum exempla nobis servata sunt. Docuit enim Mi 'ulaotat, non M ual Gim esse

scribendum v. ad mol); nam tali loquendo Graecos non distinxisse notum est Praelare exposuit, in iam deriondum esses ab ἔχεις, cliteram mei poni, non quam alii inepta tymolata ratione His εθυρηκως praetul runtior. p. 7), non mutata scilicet appellatione. Συυetαξ ω denique unum servatum est Dagna eluum quod exstat apud Priscianum I p. 4b Herodianus de orthograptita ostendit, rationabilius esse sonoriusque quantum ad ipsam vocis prolationem, in compositis quoque simplicium regulam in ordinandis syllabarum steris servare. Singulariun paruum disponendarum ratio qualis fuerit non docemur de iis vero libris, qui anto Herodianum do orthographia compositi sunt, ne conicere quidem quidquam licet Nam do Draconis, Tryphonis, Tyrannionis Sotin idae perbbus lilii Eetilius nisi nomina Didymi et Apollonii do orthographia librorum pauca qua supersuu si agmenta ad Tozυτητα pertinent onmia Plura comperta habe tulis de Oro situ non

multum post Herodianum vixisse videtur doctrina cius adversarior acerrimo. Inter huius enim scripta Suidas sed enumerat: ὀροηρ ια κατα incoi- περὶ τὴς ει διρθυΠυ μ

Or. p. 36 coiicedat 2 Praeterea Bornhardius verba κατα

60쪽

γρυνιχου ab iitegro tuopia in titillo divulsa esse sitinna iure proposuit pertinei liae ad et tincora letato GuυαIωIV. mini Orionis Alexandi in ii Suid addictam, coniectura est

Rilachelii non mitius speciosa quani μ ita Addendum est, ab Orthogophia ori diversum fuisse commentarium, quem in Hex diuini Oribogi mphiam composuit, in quo eum ploxumque impugnasse Herodiani sententias suspie iri licet ori igitur Orthographiam κατὰ ο ιχε ο eo eripiam subso Suida eoruperimus eadem autem ratione Herodianum pus

suum disposuisse, complui ibus de causis putaro dubito. optimum quidem iropter id ipsiua quod Suidas vel potius is quem XScIipSit κατοι στυ aio addidit, parui lirobabile est hoc disponendi genus usitatum pervulgatun tuo fuisso. Deinde tertiam Orthographia part , cuius si agmentum supra e ribselao attulimus, literarum ordine disp uam non fuisso ex ipsa eius natum apparet, eum Me leges non ad singula vos via pertinean L Nec non in altera tales lem metabantur, veluti .a docti pii linio Herodianus docuit, quas putet in uno hoc exemplo fuisse demonstrata Et sano x in Orthographia

nilii uobis traditum si, quod ex his partibus sumptum esse possit. Aliter res os liabet iii irini parto potest enim cogitari singulas tantum voculas, in quibus tuam i dubia erat, literaruIn ordine enumeratas sitisse atque id ipsum ab Oro iactum osse vidimus. Noquo vero in odianus eadem

ratione usus osso mihi videtur. Nam cum in Orthographiade πλυς vocabulo egerit in p. 4m, muli probabilius esse puto, hoc eum commemorasse, cum legem do vocibus in oc euutibus aut νι syllaba incipientibus savius a posterioribus grammaticis traditam exponeret, quam ad removendam de

ipsius vocabuli Scriptura dubitali Oneni. IIaetavit igitur, ulsallor, ita orthographiam crodianus, ut lege linguae, non vocabula, nunturaret, id quod otiani Bygantinis tum pol ibus saeclum os o videmus e raptat 'πυουπττ0 quem inanim us' Ceam. n. Ox. 2 p. 294. Choer in P. 188. t. m. 24 i. Zon. Lex. p. 45 sq. Haec, sicut permulta quae cho es, meus habet, qui ex Herodiano excerpta sin nullui dubiis. Diuitiae by