Quaestiones Herodianeae

61쪽

edidit An Ox. 2 li. I 83 Ea voeabula, tuae in legem quandam non cadebant, seiunctim tractiit suisse non nego. Atque ita ratione cum credibile sit, Ierodianum singula T0ου τος genera deinceps tractasse, cum Wottin sp id puto, o quae de δυσωπε σθαι in Elym. m. p. 297 bl et in Zonstrae

Lexie p. 58 leguntur, adierodian Orthographiam peribnere additur enim his laess: πως ευρο εἰς et ρητορ κωλεξικω ν λεξει v. Ah An. p. 23M και εις et πιεκφ uva v et πιεκφωνητα Mn.x Ηρ0,δι-ου. Quamquam quid in metatudori subscripto disputatio do illius vocabuli significatione sibi

voluerit, prorsus ne nescire confiteor.

tertia quam dixi orthographia parte, unm ἄπιαξι, veteres appellaverunt, lango diversus sui singularis Herodiani liber περὶ Ουv-ξε , οιχείω sive, ut a Theognost minus recto appellari videtur ), met et u κδ' moto situ. Duo enim .huius operis fragmenta in quom prius ' 'πιπια, non 'Ea νατα, seribendum domi, alterum deis et cliterarum inimiunctione agit, demonstrant, reetissimo do hac re Lobochium iudicasso Par ad Phryn. p. 484. Paral. p. i' exposuit

Herodianus, quaenam litora in singulis vocabulis sos Oxcipere possent ac soleretit id quod pendet o literariam natura. Repugnaro videtur huic sontentiae tertium quod superest fiagnientum Theogia. p. 78 et ioῆτα p o muri πει- θα νυματοι, etos στοιχειωπι και ρισυλλαβο καὶ προπῖριοπωρ avo ' in εχ v

αυτ προπαροξύvaοθα ' αλλ' ἐπει στοιχεῖο M aio simio etes: διωλλιφοις ἔχουσι προ -υυς si mu . Sod coniectare licet, Herodianum ad hanc rem pervenisse, eum deri et u literarum coniunction ageret vel etiam in initio totius libri paue do

singulis teris eatum lue appellation at suo ordine posuit. Utcunque vero ea re se se luibet ad orthostraphiam hoc fragmentum non magis pertinet quam cetera. Quae cuni ita sint,

est profecto cur miremur, quod A. Schmidtius Betti . p. 133)librumπερι, τψως - χα pro tertia illa Orthographiae parte

62쪽

habuerit In alium errorem multo ante inciderat Goet lingius ad Theod. p. X. 209) eum enim nescio qua de causa putaret, Theodosii caput quod est usque ad 0, 25 ex eo Herodiani libro fluxisso do quo nobis sermo est, in hoc literanii ordinem expositum atque argumeniis explon tum fuisse consuit. Quod ortasse, ut iam cominem avi, o

initio operis actum erat sumniam libri in alia re versatam suisse ex iis qua attuli lucet. Iani ea scripta IIerodiani nobis commemoranda sunt namptu praesinre non possumus , quibus doctrina sua usus est

ad priorum grammaticorum opera explicanda, inplificanda, aut etiam, ubi opus erat, mrrigenda. alia autem tria novimus. l. Dinio me: του περ παθώ, Διδυμου, quorum primumeliatur a schol Von Il P 20s, fortasse etiam A sic alteriim

credibilo sit, Apollonii GR uio, idem pus quo eiusdem πρι πιλο fuisse, suspicor, commentarum' inde tantum ei molog notum suisse, quod Herodianus in per περ παθ do Ἀρίστυλλο voeo gens addidit, in idem etiam si et ' πο-μvηριατι et mi Ἀπολλωvίου saαIo, ni exposuisse. Restant nobis quatuor vel quinque opera, une inter cetera aptum locum non habere propterea existimavi quin eorum arpimenta partim nimi peculiaria sunt partim nimis Ieneralia

aut incerta. Et in uno quidem Herodianus granimatica ita usus est, ut non ea coniungero qua ex lingua legibus coniungenda essent, sed vocabularum idem rerum genus mimeantium etymologias et Amas explicaret. Neque eum solum hac ration usum fuisse demonstrat Soranus medicus, qui ἐτυμολυ- ου σώματος υ ανθρωπου sive περ λυμολπιι Aveto ειθρωπου composuit J. Herodianus autem περ τάμου και

' Dubitantius do hae ro Iocuina est ellinus P. 6.

63쪽

lii tua υι scripsit atque unum fluit Superest stagna ituni liui inscriptioni alii convellit Et m. 149 47 . Non miratis ident genus reformidini ost Herodiam limatuv. Nam ex fragmentis videmus, in hoc uni non solum vocabilia ad ipsus ihi potionisquo signifidationes peribitentia irariasse, sed etiam alia, ut ἰθυν i, Pli, i, ' ἀλιν,4 - , quorum postremum quidem quid inter convivalia sibi

velit non intellego. Quare censeo, hac ratione eum usum

fuisse, ut a doctis convivi Vario rui verborum, prout locus, Sereno, denique pilum convivium secui ferret, ct mologias disputati fingeret. Scaonam convivii Puteolos sitisse inde sortasso conicero licet, quod librum ibi scriptum esse nobis traditum est. Eos, qui essulem quaestionum Armam adhibuem nt, e amoravit Sehmiduus Did. p. 368 sqq.)quibus ad rosoriasse potuit en omni Mallotam is enim logi forma usus est in libro quodam ulu , sub nomine Naucratis aes di serere Aristarcheos, tu putant alium Paeana esse, alium Apollinem ipso eundem no diversum multis oret Schol.

Veron. Acia. 10, 738J. Ceterum toto disputandi genere Ilerodiani Convivium a ceteris eiu operibus haud multum diverSum fuisse di luonstra DasIinentum quod est in Elym. m. p. 36.

Silentio non praetermittenda mihi est res 3rimo quidem aspectu satis mira, neque, tamen, ego irbitror, ullius minmens, quam commemoro hoc uero eum aptiorem nescian uSeholiasta enim Dionysii brinis ubi exposuit undo Apollinnius o litoram quam a breviorem ess demonstraverit, iis porgit p. 800 πρυ ο φηοι Ηρω- ς ει ι οπα οὐ δεῖ

maero ἁρχαῖαι κτλ. Dubitari nequit, quin haec colloquii speciem po se serant. Et ita sano visum est mero Ap. Dyso. p. s), qui ad explicandam haud rem tria statui posso uenset: au tractatam sui- illam do iovibus literis viaestionem in

do Herodiani thro, qui in cin insinsus mi aut in convix

64쪽

am exstitisse temporibus Byzantinis enchiridion artis grammaticae, citius audio Apollonium et exodianum inter sem extantes quasi in Maenam prosocerit. Atqui in tuli opere quale sit Con ruium . O literis mori, simium egisse minimo probabile est, nequo omnino Dionysii scholiasino Convivio usi esse videmur. Ελεrχοε quos hic commemorasso suffieiqimo tantum orionis loco p. l citantur, quo Dum vocabuli

etymologia exponitur. Itaque id iniit tui conicere ieet, luod ex ipsa inscriptione consequitur, Horodianum hoc libro illi Oria in sententias retulasse. Sed quis putaverit, hoc ita uni huisse, iit se cum advorsariis olloquentem fingore 2 Deniquo miri

illius dialogi, de quo Emores cogitavit, Vestigium nusquam reperitur Mibi persuasum est, verba 'Aetis λωνιος προς - in zίκνυ', ω λιγν; nihil aliud esse nisi insulsum siubilasiae Bygantini addi mentum, qui soria

ieiunas quas retulit quaestiones istius modi iocis condire studuit. Item ita sese habere iam ex eo colligi potest, quod in duobus aliis scholiis eadem explicantibus, quae ceteroquin lituit integriorem sorinam exilibent, nullum inest colloquii vestigium Behh. n. p. 798. Theodos. p. 33 Goetii. Eandonaque dies rei formam etiam alibi a grammaticis Byκautinis sua palam invenimus, veluti a Choerobosco p. 41, 1 ταυτα si

tum exscribere longum est. De iis libris, qui in solis dissolvondi quaestionibu Occu- Pati erant, Lelirsium praeclara commentatione egiSSo nemo nescit. Inter horum librorimi scriptores etiam Ierodianus

fuit, tu πρυταaa: suas sive apisciet: in v ipso citat ad . 60 et 2 7. Atque hoc posterior theo non dubii quin codex mei integrum huius libri locum servavexit. Nam post hanc adnotationem ex Prosodia Iliaca sumptam: πυ-η-μαρ in ' ', αριοπωμειης-ύο ic προ τέλους, o, καὶ Aseo, αυ-- τῆρια καὶ Ανῆμαρ, resin ' προείρηται. νηη περὶ 'ς arui

65쪽

geret.

Tractatus Tapi μυvuoου λέξεως unus inter Omnia Herodiani scripta integer pisi textus OITulitissinnis est, ad nos pervenisse videtur. Quamquam nim unum alter uim eaput

ii ii ii neglegentia excidisso ertis argumentis negari nequit, tamen neque ullum exstat interpolationis signum neque sim gula operis evita excerpta aut in breviorem formam redacta sunt. Id unum quod p. 4, 26 aes Herodiani verbis inseritum invenimus, fortasse aliquis ad talem grammatici euiusdam operam referat equidem simio potius assentior, qui hanerem e posteriorum temporuna Onsuetudine explicvir studet.

Est tamen locus satis temorabilis cum nim saepius ut Lehrsi verbis utar granimatici, ubi aliquem exscribunt, illud vi interposuerint, vix multos locos esse arbitror, quibus libarii in describendo toto quodam opero versati idem vocabillum addiderint in Praeterea pro Byzantina aetatis indicio fortassehabenda estinim illa pudicitia quae apparesp. 14, 13 )

De huius voeis signifieatlano v Lehis Her. p. Mi. Sohneidem φηνι scribendum esse suspicatur, jen. g. 7 p. it.' odem modo verba erodianea mutasse videtur Choerobos cus, loco a Le si alti io p. 631. Diuitiae by

66쪽

citerum duos libros qui agunt περι oviso λεξειως non dem tempore Milas esse ex liste efficio. In altero libro de praepositionibus quibusdam Herodianus sit cuius rei causam ipse prostri in eiusdem libri praefatione p. 29, ): ἐπεὶ di et vac ἐπε-

alienum esse putaverat 5, 2b. 27, 2b . Unde consequitur, post oditum demum librum priorem Herodianum interi ogatio. no discipulorum permotum esse, ut a consilio suo discederet, Tractavit autem priore libro ea tantum μονήρεις λεξεις, quae non solum prioribus, sed etiam suis temporibus erant usitata' altero promiscue uisumque genus. Atque in utroque libmprimum locum obtinent nomina, secundum verba, tertium in

priore adverbia, in altero praepositiones quas adverbia sequuntur. Ceterum in singulis capitibu digerendis Herodianus ordinom non adhibuit, nisi quod interdum sormae duorum aut plurium vocabularum, quae aliquo modo grammaticae ratio

iungit, una explicantua , velut ouum et δουρυς p. 34, 'Pαρος et ραρος p. 35 κρῖιaam 8 amo, Rui , -μ- λύωω, cum p. 40 sq. ina et p. 44. Quae eum ita sint atque omnia sere, quae in libro nostro tractantur, etiam in aliis scriptis, praecipuo in Castolica, ab Herodiano modo susius

modo brevius exposita esse appareat, liber paulatim ortus esse videtur e collectione carum vocularum ), quas, cum in accuratissimum Graecae linguae Studium incumberet, 10υήρει cosso intelloxit. Eam igitur collectionem in duas partes diri

sam post editos magna opera de prosodia et orthographiae legibus composit seiunctim emisit, additis praefationibus et epilogis poetarum eripiorumquo locis, nec non iis canonibus, e quibus μονήρεις esse voces illas eluceret. Nobis duas ob causas magni pretii est liber, et propter copiosum doctrinae

apparatum, et quia ex eo discimus, qualis fuerit vera Herodianeorum scriptorum indoles. Ipsam autem rationem, Pa

67쪽

nititur in odiani περὶ μονοοους iris . ouilui, comprobari minime posse Sisinthalius demonstravit.

Do argumento et indolo eorum librotum, qui intμῖolat ibi inscribet,antur, Lehrsius praeclaro nos docili neque ego habeo. quod do hae ro addoro possitit. Id quoquo ex ipso vocabuli usu ac Sis N ificatione pro certo evicisse mihi videtur, ΙIerodbonum opus ita inscriptum non composuisse. Contra Exu --

dem huic nienti La Rochius Zuchri s. d. est ri mn. 12 μ γ); eum vero Lindisi argumentationem nullo verbo refelleret, haud mulium proserit ad suam opinionem eo vinbandam. Liceat igitur mihi, eo fundamento quod Lehranis posuit inniti, praesertim cum Schneido num goti get Ana. 1848 p. 2843 Schnoiderum Phil. 3 p. 75lὶ Lentatum, vir

haud spernenda auctoritatis, qlipulato eSSO Vid PRI LNequo autem a Leliret liaee res ad finem perducta 't.

Iam nisi duo cogitari possunt. ut intitura μοι illi, qui Sub Herodiani nomine serebantur, loci erant ex operibus re vera Herodianeis exuermi Meetiquo atquo bao 'ma sententia Lobrii et Lenisu. Aut opus illud unde unde conscriptum .. a posteriore quodam graininatim, qui celeberrimi technici nomen haudulenter imposuit. Apparet autem, eam quaesii

nem gummi esse momenti. Si tum, quod prior loco posui, Verum est, Iiilnerismorunt rasimenta ad Horodianum nobis sunt referenda, nisi certis argili eritis id vetamur: sin alterum, Originem Ilerodianeam uni tantum atque altori eorum tribuere

licet, ad tum demum licet, si aliundo eam comprobaro possumu'. Et mite omnia quidem per se nulla est ea a cur Epimersmnos, eum prunum hoc pus ab ipso Herodian scriptum esse demonstratum est, ex libris Herodianeis colle s esse statuamus, nam saepissime ab hominibus metantinis Herodiam

nomine libros allendi studio inscriptos osso constat. Itaquo hac Via, Oli inor, nobis progrediendum est, ut quaerat luS, I ulu pleraque aut saltem multa omini, qua ex Epimerismis ervata habemus, etiam in genuinis Herodisini scriptis exposita

68쪽

osse sciamus. Nam id nemo vesci se putavelit, ea, quae in RHi risin ansierint, proptero in genuinis operibus excidisse. imorismoriun quadraginta sere si 'agmenta supersunt,atquo haec omnia in etymollata versantur exponini enim

noto Veteruiti more qua ratione quibusque passionibus prima vocabuli alicuiuS Oritia in alia ni transierit. Ac prorsus idem argumentuan fuit libror lina παρ παθανυ in Catholica quoquo

talia tractas e Berodianum vidimus. Itaque si pimerismio Herodituit, piis excerpti sunt, ex biace potissimum operibus eos excerptos esse: veri simillimum est. Atqui longe aliter haec recupparet. Cum enim multa ibi omini πιρὶ aenimnulla etiam Catholicae agmenta ad nostram aetatem per venerint, neque inter haec neque inter alia Herodiani fragmenta, quae quidem certo operis nomino insignita sunt, aliquem Epimc-rismorum locunt reperire potui, excepto uno. Nam o hoc vocis oly-naolou iam, quam i 4 ex Epimorismis astor p. Ni ), IIerodia-nean luisse videmus ex Arc. p. 40, 6 cf. Loni Phil. 21

IbR. Id autem quod Lamoinius protulit p. II), πηλος vocis elymologiam ex Herodiani Convivi sumptam, ibi probat, cum eo se erismis non huius, sed α αελο voeis etymologiam Orio hauserit p. 10, 18i; ulteram ex Convivio, quo saepius usus est, addere potuit. Qua cum ita sint, nullam causam me videre mox, cur plerosquo pimori metim locos ex

II erodiano fluxisse nec potius totum opus raudulenti cuiusdam esse arbitror, nisi quis plures eorum eum reliquiis sine dubio HorOdianeis congruere domonstrat. Atque in hoc rerum statu elucet, caute iis fragmentis utendum esse, quibus nomen

operis non additur. Nam saepe, 'mo in uno libro ita est mrur, ex Epimerismis sumptis esse aliundo constat itaque alia quoque, quorum id tem non complerimus, eandem origi in habere possimi Meedit, quod in singulis Epimorismorum ramentis quae

iam insunt, quae iustas suspitionis causa praebent. Haeciam recensebo, quin augeri OSSint uni ne lubrians. QuBmquam concedo, tali: argumenta in iugula tantum, non in totum opus valere.

69쪽

20, ubi postrema integriora exstant, ustath ad Il. p. 445, 30, anon de omnine in Choerob. p. 35, 3, ubi miserrimo si co rupius Atque qua ex eo discimis duo sunt. Primum ipsa illa inier Epimeri mos et libros de nomine discrepantia quamquam haec non nisus urgenda est. Praeterea autem vid mus, sebolii cliptorem comportum habuisse, inter eos libros qui Ηρωδ αυου niliaptaμοι inscribebantur, quositam esse Spitrios. Λ do iis ipsis Epimerismis do quibus hic agitur dubitavit; nam si hos geniti nos esse scivisset, qua ratione illa scribore potuisset Quae cum ita in reputes quaeso, num veri similesiit, maximani huius libri partem o IIerodiano suisse mee tam. Quod vero a Rochius arbitratur, dubitationem o iam osse propter solam inter duos libros discrepantiam, id rationi, qua grammatici illi utebantur, prorsus contrarium est. Imo perlustratis iis eis, quibus erodianus sibi ipso contradixisse traditur, invenimus, grammaticos haec simpliciter

70쪽

laeto et ina Herediani leviqim tum, qui hin solum veto, rum Graecorimi pera sed etiam sacram scripturam in animo tonphat. Quamquam hoc sane talo est, ut paene putaverim, ea demum quae sequutatur ex Epimerismis exscripta esse. 6. Et m. 66, 20 ob δε-τω κυριω ἐπομου Iίας λαμβανει . - Ηρuidi δε περ παμ v. Hoc praeceptum, si consider

mini, qua ratione quibusque auxiliis in tractanda etymologia uti Graecis licuerit, sanissilii mi esse a prident imum non possum non runcederi'. Quamquam n Herodianus uidetii nomismi propitorum si mi ologiis res sita abstinuit. caute tuum res rei itur raroque tantum, ubi dubitationi

locus ei non esse videbatur cortam quandam sententiam pronuntiat. Veluti ipso quem attulinaus loco postiluam nominis Ἀλκua duas etymologia proli 0suit, addit: υδε 7αρ ἔχομεvε dies ἐπὶ m6etoia πλέυυ κυρto I at et ortoκEt μου ' os αραῶ. s. etiam ad Ε . Mer. p. 72, L Theom. p. 26, 30. Cui ea autem Gnsuetudine vide quo modo congniant qua oebi Dimissimis afferentiis ab Orion p. 3, 32 et a miluin ram M. Piu . IV. p. 180, 1

6. Meddit quod Iocus a Cyrillo allatus omnino alienus est, ab Herodiani in tymologiis xplicandis rationc Is enim ni fallor, semper ita agit, ut unam ct complures formas misso statuat, o quibus ea, de qua agitur por varia πάθη orta sit. Illa autem loco haec logimus 'Aοκληπιυς ὁ AIM EAηρα IIIlI ' λως Ηρωδ πιος, ἐπινιεριτμῶς. Fuerunt, ut supra vidimiis, empturi, libri Ἐρ uti ου ἐπιμερι in inscripti. Quaro arbitretur quispiam, migmenta ad diversos pinierismos esse resistenda. Ea vero sistentia ad expediendam totam quaestionem nihil nos iuvares; nam quistinum opus ab alter discernat Praeterea no veri simile quidem est, Orionern et tymologos eodem titulo saepissimo adlii bito diversa opera significaro. Semel in t m. 3, 2 in

hos magnos Epimerismos ab iis, qui epitheto carent, diversos