장음표시 사용
11쪽
datos vociferarentur. Itaque sequutus numerus paragrami eiusdem quinti decimus est, quo is numero . praestantior ne Petrus Paulo auriorisais fueris, quaeris . Atque in hoc controversiae genere expediendo , optimum factu esse duri, si priore loco historiam descripsissem eorum, quae dicta, gestaque ab adversariis contra fuissent; tum clares, etsi omnes apostoli episcopi fuerim, tamen maiorum sententia Petro datas aliis communicandas, adeoque apostolum Paulum, qui episcopus item fuerit,
loco, munere, atque ordine aequalem Petro fuisse demonstravissem, comstituissemque deinceps patrum, maiorumque omnium auct&ritate, eum.
etiam si socius Petri in fungendo episcopatu romario fuisses, atque hoc
quidem pacto par fuisset Petro, nihilo secius neque romanum episcopum re vera fuisse . neque quod gravissimum eu, monarcham atque pontificem omnium ecclesiarum. Subsequutum autem asterum est caput de caussis, quae maiores nostros impulerunt, ut imagines Petri ad laevam, Pauli ad doleram eollocandas arbitrarentur, vi nec praetermitierem quidquam eorum, quae ab inimicis eatholici nominis obiicerentur, Paulo aut aequatum olim, aut postpositum fuisse Petrum pugnantibus: et erinditis viris, quamobrem, cum potior erissimaretur deaetera, leones Petri ad laevam fuissent collocasae quaerentibus, satisfacerem. Senlantiarum enim, quas ab Alatio, ab Mynalta, a Batellio, Bonarratioque numeratas legimus, cum tam variae, tamque discrepantes inter se sim, fieri aiunt posse vi nulla; ut vero plus una vera sis, fieri omnino non posse. Ouare vi ordine omem eius loci quaestionem compluterer . partitus sum caput idem secundum in paragraphos tres, quorum en prior de antiquioribus monumentis Petrum ad demeram eaehibentibus, Paulum ad laevam. Ouem Paragraphum, cum in partes feae divisissem, sic processi, in primo Meo in cometerialibus vitris, quod genus manumentorium omnium antiquissimum esι, Petri imagines semper deaeteram, tum in aeneis lucemnis , Iaminisque, quae ustris succedunt: posι in marmoribus, isde in pios ris, deinceps in musiris, postremoque in eburneis ιabulis modo mediam. modo demeram, modo laevam occupare partem, proposuis exemplis sic rem. De his aulam labulis cum Orationem instituissem, rem laetoribus es utilem, es gratam facturus, tripictori vesua eburneum , quod anno ED XLVIII. a
12쪽
viro clarus. P. H. F. Thoma Pis Sehiara primo bibliotheeae casan tensis praefecto collega tunc meo emi curaveram; eui sane tri ycto iambi aliquot. iconesque Christi, Deiparae, Praecursoris, Petri, gum
tuorque aliorum apostolorum, seae sanciorum episeoporum, mar Tum
decem huculptae sunt, edidi, multisque animadversionibus illasfrani. Primre vero paragrapho absolum, ad auerum feci gradum, ostendique is vi m quam stabili usu obtinuisse. praeterquam in bullis pontificum maximorum. uι in monumentis ecclesiarum, sive ficta, sive sculpis , picta , musivoque opere perfecta fuissent, Paulus semper ad Petri deaeteram cerneretur. Contuli me deinde ad tertium, propositisque initio multorum de ratione pingendorum, sculpendorumque Petri imaginum ad Pauli s nistram sententiis, eum quoque distribui in partes quatuor, quarum priama paucis illorum explosi opinionem, qui apud graecos, latinos, fi braeosque deaeteram olim fuisse potiorem constituissent; altera autem eorum et errores, et nugas depuli, qui ι fraude graecorum, aut modestiae Petri indie dae, aut habitae rationis inspicientium eaussa ba tum putarunt, vi idem apostolus Pauli latus sinistrum tegeres; tertia
Ictimem Lucium virum alioqui eruditissimum oppugnavi, qui sibi fatale
persuaserat ante Leonis tertii povi. mae. aetatem Romae habitam fuisse a ctristianis honoratiorem laevam: quarta quid statuto ea de re opus
esse censerem, exposui: ut quomiam is nummis imperatorum, inque cet ris veterum sive ethnicorum, sive christianorum monumentis hominem diagniorem, praestantioremque, si deaetera aliquid agens exhibeatur, laevam Occupare cernerem, Petri quoque demeram aliquid agensis iocinas propter maiorem et auctoritatem, et dignitatem , poni ad Pauli laevam saepe consuevisse; demera autem nihil agentia. aut perraro poni consuesse erederem, aut numquam. Adiadi moae alieni huic caput tertium, quod talde titulis honorum beati Petri, quod hine etiam e sequens esse per iacerem, eum apostolum principem a Christo, atque monarcham fuisse ee-elesiae e fluvium. Hoc labore perfunctus nonnihil operae in eos quoque consumendum censui, qui concesso etiam principatu Petri, eum is Romam
numquam advenerit, nihil nos pro pontificis in christiana re publica potestati pugnarura proficere iactarent posse. Ouamobrem eapus perfeci de
13쪽
itinere, deque martyris Petri, quartum. Sed quum reperirentur permu ti, atque ii quidem omnes de numero prolestantium , qui etsi principem apostolorum Romam venisse, in eaque urbe martyrio functum fuisse com fierentur, illosque qui contra dicereri, non refellerent modo, sed etiam deridereia, eum tamen episcopum fuisse romanum pugnacissime negarent, quintum adiunxi caput, quod de episcopatu Petri romano inscriptum est. Atque haec evita quinque pars tomi huiusce quivit prior complectitur: cui pars altera, si per valetudinem licuerit, sequenti accedet anno, qua omnis primatis ecclesiae privilegiorum, patriarchaluum, heaearchatuum, metropoleon, episcopatuum descriptis continebitur.
14쪽
DE EPISCOPATI Bus UBlQUE GENTIUM CONSTITLTIS.
De primate universam ecclesiae. Pag. a. S. I. Ea est a Christo praescripta gubernandae christianae reipub. ratio, quam illa cognorat ceteris esse praestantiorem, ib. S. II. Quam esse maiores nostri iudicarint praestantiorem administrandae christianae rei pub. rationem. 3. s. III. Maiores nostri non democraticam, neque aristocraticam, sed monarchicam α Chriato fuissa praescripta putarunt gubernandae ecclesiae rationem. 9. I. Quid illud sit: uniuersum orbem unam esse dioecesim, unumque in ecclesia vis Opatum scuius a singulis in sotidiam pars teneatur constitui oportere. 58. II. Unumquemque episcopum, si de seruanda religiona agatur, unioeracium pa3torem esse, et totius miandi christiani antistitem, neque dictum palam a Cypriano est, neque est αonsequens ex iuius testimoniis. quas describi a pno testantibus consuerunt. 64. Ili. Cypriani ne tempore ha ne sibi episcopi pote- Statem inesse existimarint, ut texceptis controversiis de religionei fas sibi esse da re quacumque i quin cuiquam mortalium rationem reddenene quemad modum ipsis placuisset decernere. 69. IU. Pares ne Omnes apostoli pote/tage. auctoritateque fuerint, an unus atiquis α Christo delectus sit, qui principatum in eo collegio obtineret. 74. IIAPEPPON. Num Cephas, cuius est in via atola ad galatas a Paulo facta mentio, idem ac Petrus fuerit 85. De principe rursum agitur apostolorum, explicanturque Patrum, in primisque Cypriani testimonia, quae deseribi ab haereticis, opponique Orthodoxis solant. IIo. S. IV. Sit ne omnino monarchica, an monarchica temperata aristocratica, an denique monarchica admixta aristocraticae, et democraticae, administrandae regendaeque ecclesiae ratio I79. S. V. Christianae monarchiae principem sanctum Petrum fuisse a Christo constitutum et scriptorum novi testamenti, et Patrum auctoritata constat. 239. I. Numerantur patres, qui secundo ecclesiae saecula da Petri principatu Ioquuti sunt. a I. II. Qui tertio saeculo principatus
Petri meminerint Τ 244. III. Quι uero quartor Ibid. IV. Qui autem quintot a45. V. Quinam oextor a r. VI. Qui septimo, octapo, et nonor Ibid. VII. De Iu-
15쪽
xiv INDEX CAP. ET P. RAGR. cerna. quae in caesareo museo forentino, deque olim coemeteritat, ex quibus intelligitur, quae fuerit Oeterum christianorum de Petri in ecclesiae principatu sententia. 249. VIII. Idem ex Iibris liturgicis omnium ecclesiarum e citur. 253. IX. Refelluntur praecipua argumenta, quibus protestantes princi-cipatum Petri conantur evertere. 256. X. Paxem ne Petro murum, an inferiorem aliquo in genere potestatis fuisse, maiores nostri putaoerint' a . Milones nostros, qui eMoes Petro datas ceteris deinde communicandos dixerint,ia ea fuisse sententia, ut apostolas Omnes, qui missi in mundum uniuersum a Christo ad eoangelium numciandum essent, episcopos etiam fuisse defenderent. 3o6. Cum autem Paulus apostolas fuerit, episcopus item, sententia maiorum, fuit. 3D. Utraque hac, apostolatus nempe, atque episcopatus dignitate, non Paulum forum, Derum etiam ceteros a stolas aequatis fuisse Perm. 3Ia. Quare Patrum sententia, Paulum, si collaga Petri in fungendo episcopatus romani munere fuisset, hoc quidem pacto parem fuisse futurum petro. Ibid. Sed nulla satis graui argumento mei potest, riurum episcopatu fuisse potitum Romae. 3l. Argumenta, qudbus anonymus scriptor episcopatum romanum Pauli confirmare conatus est, dissoDi, repeliique facile possunt. 3I6. Etsi Puulus episcopus fuisset romonorum, consequena tamen non esset, aequalem eum fuisse ρrincipatus auctoritate Petro. 344. Numa rantur patres, qui Petrum esse Paulo praeferendum ιudicarunt. 347. Pro nuntur, refeIIunturque argumenta eorum, qui murum existimarum aequatim
fuisse auctoritata patro. 367.
Quae caussae maiores nostros impluerint, ut Petri ad laevam, Pauli vero imaginem od dexteram sculpi. pingive interdum sacerent. Pag. 4o 3. S. I. Antiquiora christianorum monumenta Petrum partem dexteram te nentem Peractve xibent, Paulum perram. 4o4. I. In coemetentatibus vittis Petri imogo semper, quod sciam, dexteram partem occupat. Ibid. II. In mo-
umentis ueterum Christianorum aeneis Petrus modo potiorem, modo Me mortem occupat. 4M. III. Id ipsum est da marmoreis satuendum. M9. IV. At que etiam de Pictis apostolarum imaginibus Ibid. V. Dequa iis, quae muri Sunt Opere Perfectae. 4r I. UI. Atque etiam de eburneis. 4ia. S. Dri in Actis , Sculptis, pictis, musivoque opere perfectis imaginibus murus ad Petri dexteram cer fur, tamen id usu stabiti, nisi in bullis pontificum ρIumbeis. numquam obtinuit. 4aa. S III. Quemadmodum introducta fuerit, murum ad Petri dexteram in pictis mustoo opere perfectis, scu*tis, in Primisque i bullis plumbeis exprimendi consuetudo. O3. I. Ut graeci, latinique numquom, ita ne iudaei quidem laevam esse potionem dextera ρω erunt. O6. II. Ut
Petrus sinistrum in ueteribus monumentis intus interdum teneret, nequa fraude factum e3t, neque urbanitatis Petri indieandae, papaeque nominis perficiendic uua, neque habita ratione invicientium. 43o. III. Ante Leonis III. tempora potiorem Romae fuisse habitam a christianis laevam commenticium est. GR. Iv. Cum 1aepe in nummis imperatorum, inque ceteris Deterum stoe ethnicorum , sise christianorum monumentu dignior, praestantiorque qui est, ii, quodi dextera aliquid agat, exhibeatur, Meoam occupet; concedendum erit, Petrum, qui in pictis, sculptisque maiorum tabulis extensa dextera ad laevam Pauli
proponatur, fuisse habitum Paulo excellentiorem. 433.
16쪽
Da titulis honorum beati Petri. pag. 443.
S. I. Κορυταιος των ἀποσαλων, coryphaeus apostolarum, et princeps. Ibid. S. II. Et praefectus Orbis terrarum: Principatu, seu primas inter vostolas obtinens: starnum praefecturam consequutus: in a stolarum Ordine primus: primus electua: praelatus ceteris apostolis: praesul vostolici chori: praepositus apostolis: principaliter regens omnes. et apostolorum Omnium summus princeps. 444. S. III. Et perfectiorum perfectior gubernator: et apostolorum antesignanua: et sublimis bis seno in agmine apostolorum: et summus apost Drum υertex: et πρωταρχος primus Princeps : et πρωτοκορυφαῖος, primus cor phaeus. 445. S. IV. Et primogenitus cIavigerorum: et προς ατης, prae situs: et pastoralis principatus dignitate praestans: virgam pastoralem tenena: et κορυφαιοτοπος, auguStid simusque Nertex apostolorum: magnus, et supremus princeps apostolorum, unusque omnibus praeeminens. Ibid. , VI. Et προποσώση primus praeses t et pastor totius Orbis: et caput: et exarchus: et unus de toto mundo electus: et superlaudabilis apostorus: maxime honorandus et perce- labris: et abundantiore gratia unus, et idem primus apostolus, et summa di scisurus Dei. 446. S. VI. Et beatissimus, atque omni Iaiade dignus: et charissimus omnium discipularum: antelatus proinde discipulis: continens omnes: maior ceteris, et fortusimus apostolorum: et princeps πι scopalis coronae: et nominis episcopalia et honoris auctor. 447. s. VII. Et os viscipulorum: Ombis terrarum piscator: eccusiae fgura: vostolus inconcussae auctoritatis: candelabrum: discipularum lingua e praedicantium uox: in apostoiaeae dignitatis culmen adscitus praedicator summus, vostolicaeque princeps dignitatis, atque magister Orbis : a Deo omnium beatissimus pronunciatus: primusque, ac celawr gradu in agmine apostolorum ipsum superans Paulum. Ibid. S. VIII. Et Petra ecclesiae: et aedificandae ecclesias petra: et aedificationi ecclesiae subiacerra: et aedificatisnem ecclesiae in seipsum recipiens: et σερεα πέτρα sima petra: et Petra, quam non Dinciant inferorum portae: et petra solidissima, cui Dominus sui nominis communionem indulsit. 448. S. IX. Et secundum fum mentum, ac magnum ecclesιαe, confessionisque fundamentum: fundans eccle nam rua Irmitate, ac superfundamento primus. Ibid. S. X. Et frmamentum eccisaiae , atque vostolus, in quo est ecclesiae s amentum, et Irmamentum fidei, et columno fidei, et crepido ecclesiae. 45o. S. XI. Et summam renum de Pa scendis Ooibus Obtinens: et peccatorum porta: et beatus, resque maxima in f dem occipiem: et πρωτος τρυ πραγμπιος αυειντος primus in negotio auctor,tatem Labens: et ethereae custos aulae: et eccIesiae retinens cacumen: et Poter. doctor, atque magister totius mundi, a quo omnium fortitudo munitur. Ibid. S. XII. Et bono unitatis eIectus: et unitatis origor et princvs clave, ei recrudens creditas aeternitatis ianuase κατ' ἐξουσι , potestate agens: et consequutus potestatis iudiciariae, et regni caelarum claues: et arbiter ligandorum, et Uisendorum: et solas claves Obtinens ceteris communieandas: et ianitor caeli: et caelum, in terra positus, aperiense et in δρυχος, claviger: et eaeactor iudicis Christi: et euotos caelorum, et in terreno iudicio iudex
17쪽
Petrum Romam venisse, in eaque urbe martyrio suisse perfunctum, veterum christianorum auctoritate constat. pag. 452, S. I. Quinam Petrum Romam venisse, aut Romae decessisse negaverint. 453. S. II. Quinam venisse Petrum Romam, ibiqua mortuum fuisse crediderint. 455.
S. Petrug non verbo solum, aed re etiam vera episcopus romanorum
S. I. Qui negent Petrumfuisse romanae ecclesiae episcopum. 495. S. II. m. trum vere, PrVrieque romanum episcopum fuisse, qui censeanti Ibid. S. III.Quibus testibus Petrum Romam renisse, iisdem fere viscopum fuissa romanorum scitur. 496. I. Caius presbyter, auctor librorum contra Marcionem, Eusebius, Hieronymus, optatus, Augustinus, Seνerua SMPicius, Catalagique omnes nomanorum pontificum Petrum Derum fuisse viscopum romanum e lunt. Ibid. II. Idem testimoniis patrum ostenditur, qui Petrum, non Paulum, sedem occupasse romanam dixerunt. 493.
18쪽
ARS est altera Iibri quarti originum, et antiquitatum christianarum de episcopalibus ubique gentium institutis. Quo quidem in genere argumenti vix quemquam arbitror versari diligenter posse, qui non satis explorate cognoverit, quae series, qui gradus, quae dignitates sint in ecclesia constitutae episcoporum. Etsi enim
omnes imponendarum manuum, consecrandorumque presbyter rum , regendorumque suorum coetuum auctoritate praestant, esse tamen in eorum ordine aliquos, qui honore, amplitudineque ceteris antecellant, tam est clarum, tamque perspicuum, ut negari nullo modo posse videatur. Nam a primate christianae rei publicae, a patriarchis, ab exarchis, a metropolitis administrari ecclesiam, nemo est tam insigniter impndens, qui aut negandum , aut in dubium vocandum putet. Quamobrem, ut dilucide, accurateque de episcopalibus dicam, priore quidem loco deprimato universae ecclesiae ostendam, ullus ne sit, qui sit, quid in christiana re publica iuris habeat; tum de patriarchatibus, num in iis numerare romanum oporteat 3 Quam is late continua. retur 3 Quot exarchatus, quot metropolas, quotque episcopatus suis finibus contineretp Quibus explicatis, demonstratisque rebus , de alexandrino, de antiocheno, de constantinopolitano, de hierosolymitano, ceterisque patriarchatibus, qui post fuerunt instituti, sic, eamdem methodum sequutus, agam, nihil ut quis-ὶuam a me, quod ad rem maxime pertineat, praetermissum
19쪽
DE PRIMATE UNIUERSAE ECCLESIAE.
Sed inquirendum in primis est, quae , maiorum Sententia, erit a Christo servatore praescripta administrandae christianae rei publicae ratio. Nisi enim monarchiamne, an aristocratiam ,
democratiamve praeSeripserit, demonstratum Sit, unum esse ec
clesiae primatem oportere, intelligi profecto non poterit. S. I. Ea est a Christo ρraescr*ta gubernandae christianae rei Publicae ratio, quam illo cognorat ceteris
Concedendum autem est, eam fuisse Christo servatori prohatam administrandae ecclesiae rationem , quam esse ceteris potiorem sciret. Quum enim summa illum et cognitione rerum, et bonitate praestare constet, viderit quidem necesse est, quod Est sapientiae, delegeritque, quod est bonitatis, optimam, Praestantissimamque administrandae, regendaeque ecclesiae rationem. Nulla est autem caussa, cur in rebus reliquis, ita ut is, quem sibi
Proposuerat, finis postulabat, secisse quod optimum esse si c
gnorat, censeamus Deum, in forma autem, rationeque gubernandae ecclesiae non item. Immo vero si magna operum divinorum,
20쪽
occlesiae quidem certe haud minor habenda ratio est, cum certum sit, missum a patre filium in mundum suisse, ut eam suo
Quam esse maiores nostri iudicarint Praestantiorana inistrandae christianae rei Publicae rationem.
I. Intelligo autem fuisse, a) esseque hoc etiam tempore
plerosque, atque eos quidem e numero protestantium , qui monarchiae aristocratiam , democratiamque anteferendam esse arbitrarentur. Sed hi cum non ratione, auctoritateque maiorum, Sed praeiudicata opinione, odioque in ecclesiam romanam ducere u tur, in eas tam ineptas, tamque absurdas sententias inciderunt,
quae ne ethnicis quidem philosophis probarentur. Contra veteres quique, ac multi etiam novi scriptores, qui orthodoxam colerent religionem, philosophisque accurate de re publica dissere n.
tibus assentirentur, monarchiam ceteris regendorum humanorum coetuum rationibus praeserri oportere Constituerunt. Atque uti
monarebiam eam artii ruular eateria re taedaa reipubli. a ratiotia a pollinam.