장음표시 사용
141쪽
auctoritate, eaque quam vivens servaverat agendi ratione . ob tanti viri reverentiam consopita suit, ejus tamen absque ulla honorifica Martyr ij illius testificatione recensuerint: Hoc
tamen sibi tantummodo mindicaturata Theodorara , quod sanctae memoriae decessor suum Leotitius sibi mindicaverat. At tam recenS , tamque
splendida Martyr ij singularis memoria non leviter hic fuisset
praetermissa, cum & hoc immensi decoris titulo, plusquam ejus prudentia , aliisque virtutibus, definitioni suae maiorem auctoritatem conciliasse visi essent; tamque partes ipsae quam posteri ex eo, ad Synodicum decretum majori observantia cus todiendum incitati fuissent. uio enim, si Patres Theodorum Episcopum meministemone an ideolim Abbatem suspe,quo eum ad Fausti Abbatis itidem veniam emolliant: non minus videbatur habuisse roboris, si tam ipsi, quam Fausto, posterisque inculcassent, hanc , quam edebant, sanctionem ex venerandi illius Praesulis mente, re exemplo procedere, qui vitam omni virtutum genere coruocantem, insignis Martyr ij ab omni aetate celebrandi corona cumulaverat. Quod si partibus ipsis, cum ob virtutum merita quibus praecellebant, tum ob facti claritudinem , quae erat praesentanea, inutile , & superstuum judicassent Patres, ista inmemoriam revocare , illud saltem in gratiam posteritatis,
quam talia fugere poterant, literarum monumentis consgnasse convenientius quisque crediderit: cum ut egregie observat Ambrosius lib. a. de mirgiv. plus proficiamus exemplo et quoni tm nec disicile , quod jam factum aestimatur ; utile quod probatum s religio um , quod haereditario quodam paternae mirtutes usu, in nos est successione transfusum. At Leontii exemplum suo haud splendori re isti tutum ,
imo & esticaciori robore destitutum videretur, ex spontanea ejus Martyrii reticentia. Si haec autem aliaque Leontium istum seniorem, Confessorum sacro choro duntaxat adscribendum
inducerent, in plenam sententiae illius confirmationem , illi-
142쪽
r CCL Asiae r ORO ULIENSIS. res
gari istis possent quae similiter Leontium Confessorcm prae in
serta cai . citato documenta commemorant.
A T nunquid illa tantum stare illaesa , rejici reliqua debent gabsit ut ego huiusce Consili j auctor fuerim ; ut quid enim Ecclesiae nostrae, Patrumque traditio ad nos usque, tanta celebritate decurrens, iteratisque testimoniis roborata, a nobis conculcaretur pro qua utique egregie militant tam nostra quam
exterorum Κalendaria, favent Misi ales libri, adstipulantur Rituales & Sacramentales codices, instant directoriae olsciorum formelae, suffragantur Hymni, Antiphonae, & Responsoria vetustioris Breviaris ; quibus alia legendaria belle concinunt , tandemque Ecclesia & Dioecess universa, quae ejus triumphum seu natalem diem a multis retro saeculis, quotannis recurrentibus Κal. Decemb. pompa recolit triumphali, fidem &auctoritatem praestat. Ut modo taceam notae antiquitatis i quae passim observantur pietas sub Musdem nomine tabellas, in quibus inde ejus deditio, hinc vincula, & carcereS, tUm conscensus in navim, Martyrium, aliaque similia cum traditione cohaerentia , repraesentantur, quae per se satis clamant. Hac sane despicere temerarium , conciliare tentasse forte laudabile. Si enim S. Gregorij, de Paulini spontanea, pro viduae filio unico liberando, deditione , testificatio, Aquitani nostri temporibus haudquaquam conveniens, alium ab isto , junioremque vindicari posse viros eruditos censere fecit, quo tanti Auctoris fides solveretur : adducta certe, non pauca sed innumera canae antiquitatis authentica documenta Leontium alium Martyrem, a Seniori plane diversum, eodemque hoc saeculo Cathedrae illius successorem opinari pene compellunt. Haecque in omnem partem suffulciunt quaesuperiori cat .de Uvandalorum saevitia & statis excursonibus , post Valentiniani Aug. obitum au. CCCCLV. ex illibatae fidei scriptoribus, iiss ue coaetaneis , adduximus. Plis enim temporibus extincto
143쪽
Sactissimo praesule Theodoro, potuit, ex eodem stoechadum sodalitio, Leontius alter subrogari, quippe qui ibidem magna famae laude degebat, Cassiano teste, in Traefat. ad XVIII
ILLE itaque Leontius, seu quisquis alius hujusce nominis
Martyrium complere potuit, ab inde. hoc est ab an . CCCCLV. ad ann. ejusdem staculi LXV. intra quod decennium, tam
vacuae Episcopalium gestorum , praeter memoratum Martyrium exhibentur tabulae nostrae, quam crudelit Ate, caedibus, omnimodisque in regiones nostras hostilitatum machinamentis , refertae sunt Uvandalicorum annalium paginae. Quem sane Uvandalica invasio Ecclesiae nostrae traditioni magis consentanea alicui videretur , cum Leontium mare navigio tran- fretasse , exiliumque, inde mortem passum esse proditum sit Sed si quem alium haec morarentur , non tamen deincepS malorum , & in Ecclesiam Dei infaustorum moliminum expertia subsequentia tempora reperiret Toto siquidem Saeculi illius decursu Patria Provincia sub Arianorum Principum tyrannide miselabiliter ingemuit, ex quo praecipue Evaricus, seu Euricus, vel Evarix (totidem siquidem nominibus apud Historicos designatur Uvisigothorum Rex majorum vota superans , quorum alteri fixum, ut notat Sidon. in Pavet. Aviti. In Rhodanum proprios producere sines
ille , inquam, flumen etiam illud victricibus armis trajiciens , Occusatis praecipuis regionis praesidiis, Massilia, & Arctate, totam ditioni suae brevi subiecit. Dictu longum nec creditu. facile quot tunc perpessae sint calamitates Ecclesae, quot ludibria sacri ministri: quot denique , in valente audacia , furtis , sacrilegiis, exiliis, necibus, in populum Catholicum , & S. S. illius Praesules desaevierit Rex impius, de quo merito ambigendum notat idem Sidonius Od. VI. lib. VII. ampliusne I a genib
144쪽
an sua sem teneret principatum ; nis & ipse eruditione , & sanistimonia insignis Episcopus, quae suis oculis gemens cernebat, hac eadem citata Epistola lugubri plane oratione representasset. Ita ( inquit populos excessu Tontiscum orbatos, iraeis intercisa fidei desseratio premit, nulta, in desolatis cura Dioecesbus , Paractasque:
mideas in Seclesiis aut putres culminum lapsis , aut malvarum , card, inbus avulsis, Basaecarum aditis sessidorum meprium fruticibus ob tructos. Ipsa, proh dolori evides armenta non modo semipatetitibus jacere membulis, sed etiam herbosa miridantium altarium latera depasci. &post aliaqua. Allius mssicite f*iritualium membrorum damna et prosecto intelligetis quanti su piuntur Episcopi, tantorum nobis populorum fidem
H AE c, aliaque ad Provincialem Episcopum, Basilium scilicet Aquensem Sidonius. Sed neque leviorat nostrorum capitibus impendebant i namque vertente anno circiter CCCCLXXIII. valerius Antipolitanus Episeopus ab Ariano Tyranno jussus interimi, nobilissimi Martyrij palmam retulit, ut produnt probati M. S. Cod. quos etiam admittunt V. Cl. Sammarthani Fratres. Ab eoque non longe tempore Gratianum Telonentem, & Deutherium Niciensem Praesules, ejusdem iniqua sententia, ferali gladio trucidatos esse testantur Ecclesiae Telonensis tabulae ; quas tamen ( cum post decimum saeculum e vetustiorum fide de novo in seriptae fuerint j in quibusdam, ab Amanuens bus depravatas, in aliis ab ineruditis interpolatas fuisse censemus; si tamen sincere prout extant, exhibuit Guesnatus in istitialibus Massil. & ex ejus fide eruditissimusJoffredus in Niciensibis. Quis enim non videat Huneri cum, quem an. CCCCXCIII. orae maritimae urbes infestantem reponit, pro Evarico, unius aut alterius literae mutatione, subjectum fuisse, cum & Hunericus Uvandalorum Rex licet scelerati stimus , in suo septem annorum Principatu , nullas in Galliam excursiones fecisse legatur, quam ( ut notat Jornan
145쪽
des lib. de resis Getico) lam pater ejus Grifericus totam Evarico suisque depraedari permiserat. Imo ad illud, homo rei politicae
intelligens, datis muneribus pellexerat Evaricum , quatenis ipse. inquit Jornandes Leonis, vel Zenonis insidias , quas contra eum direxeratit, praecaveret, egit ut Orieutale Imperium Ostrogothae , Hess riam O Uegothae massareut , ut in utraque Repub. bor bis decernenti bis.
ipse in Africa quietus regnaret. Neque ab hoc concilio discesIisse traditur Hunnericus, qui non diuturni Imperi j spatia tam in suos, quam in Catholicos Episcopos persecutionem movendo consumpsit. Adeo ut sola Africa , finitimaeque Insulae feritatis
ejus Luctuosum theatrum extiterint. Quid igitur 3 Hunneri conihil in regiones nostras moliente, ab Evarico illarum tunc nefando invasore adversa illa passas esse Ecclesias, quae eartim tabulae commemorant, asserendum superest. Quod enim adan. currentis saeculi XCIII. hoc duorum Praesulum Martyrium locatum sit, quo tam Evaricus , quam Hunnericus divina urgente ultione , dignoque factis exitu, ante annos novem sublati fuerant, facile potuit in annorum consignatione , Uniui X. numeralis nota irrepere aut Cilia Barbarica 8. in v. ab exseri plore converti, ut, caedem illam , circa an. LXXXIII. quo adhuc Tyrannus rerum potiebatur, imo & forte ante annos aliquot ( quod circa tempus Antipolitanus Antistes passus est contigisse, sit plane credibile. A qua chronologiae stabilitae ratione , nec de Leonti j Martyrio fides, & traditio abhorrerent; imo, quantum conjicio, aliae huic pondus, haec aliis
vicissim auctoritatem praestare videretur. ET E Nixi cuinam vel mediocriter in Historiae notitia versato grave non videbitur insignium quatuor Ecclesiarum finitimarum , & inter se tam territoriis, quam peculiaris necessitudinis confaederatione conjunctarum , fidem, traditionem,
monimentorum autoritatem, utraque rationi temporum, coaetaneorum Scriptorum assertionibus apprime cohaerentia , mira
146쪽
hue consensione refert i, ut intra annos plus minusve decem , singulae suos Praesules fatali tyrannorum mucrone interiisse testentur. Eorundem, prosecto, quos eadem tempestate, in Provincia rerum potientes uno ore omnes Historici nobis propalant , Imperio ad feritatem, dc Catholici nominis excidium abutentes, quique alios exilio, alios carceribus, alios morte, in ejus execrationem identidem male mulctabant. Inter eos sane praecipuus fuit Evaricus, non tam Gentis, quam sectae suae ex Sidonio Princeps ; qui (testante etiam Gregor. Turon. lib. sec.c v. XXV.) truncabat passim pervcrsitati sue non consentientes, Clericos carcerabo subigebat, Sacerdotes, alios dabat exilio, alios gladio trucida
bat. Et hunc ipsum quidem Evaricum nisi quaedam praefatarum Ecclesiarum Chartularia exprimerent, cui alteri ex Gregorij Turon. Sidoniique jam insertis testimoniis, haec strages potiori jure imputaretur e Sane ego quoque libentius ad hanc sententiam accesserim, ut ab hac SS. Consacerdotum conterraneorum Societate , passionis tempore, causaeque ratione Leontium nostrum non divellam , cum ab ea, nulla discrepent; sed omnia quae hucusque nacti sumus, coeant. Scio plura desiderari, scio equidem de doleo , namque quod olim Prudent. moerens retulit. Chartulis blaJhemis olim Nam sate es abstulit
Ne tenacibis Libellis Erudita saecula' ordinem temptia modumque Tassiatio proditum Dulcibus lingus per cur IH Posterorum Da erctit, ET E Nixi, si ita fas loqui, in fatis positum esse videbatur ut haec posterorum notitiam fugissent, cum Sidonius ille ii,
comparabilis, cujus aureae lucubrationes meliorem documeniis , quae in Ecclesiarum scrinii, diligenter asservabantur, fortunam sortitae , utpote invidiae malignorum , & edacitati
147쪽
temporum superstitet; ille, inquam,lugendae illius in Aquitania,ia Narbonensi a Uvisigothis excitatae tragediae spectator, elo. quio nervosus, facundia vividus, auctoritate spectandus, argumenti copia, de nobilitate ad eam describendam aliquando
excitatus, mox tamen, ejus forte ubertate, aut alia ratione d territus , ab hoc labore manum retraxerit: adeo ut nec eorum
nomina , qui , infaustis illis temporibus, in sidei defensionem , Tyranno cervices subjecerunt, posteritati reservarit Nam Eristi. XVI. lib. IX. ubi SS. illorum Galliae Patronorum gesta persequi velle testatus est , laudato unico prioris aetatis Saturnino Tologatum , reliquorum myriades, hoc tetrastico leviter designavit.
Singulos quos nune pia nuncupatim Non malent mersu cohibere merba , duos tamen chordae nequeuut sonare a
Quo vides causari hic metri rationem singulorum nomina cohibere non posse : sed nec eos postea soluta oratione ad nos transmisit. ais hic modo inficialis, ut vocant, argumenti robur attollet, ut ex Scriptorum coartaneorum silentio, Ecclesiarum fidem in erroris, falsitatisque suspicionem revocare posse censeat 3 cum scriptor quae viderat, audierat, quorumque pars magna fuerat, calamo in alia cumulatissime excurrente , scripto committere majori ex parte neglexerit, reliqua manu tam illiberali tradiderit ; ut subpares Scriptores, quos haec attingere instituti ratio cogebat, nonnisi ex illius, ut videtur , fide, quae protulere mutuatos, maximis oblivionis involucris horum temporum gesta consepulta , derelinquere, ingrata prorsus fuerit necessitas. Sane nisi suam magnus Si-
148쪽
ECCLESIAE, FOROJULIENSIS . iis
donius tam tellatam prodidisset incuriam , quis ex tritis abnutivi argumenti principiis, in Ecclesiarum traditiones non conclamaret, quod, scilicet, illis neutiquam aequalium Scriptorum , vel subparium suffragaretur auctoritas, cum tamen in re praesenti, ex ejus ratione non tam facti fides atteritur, quam ad Duitur. de roboratur: ut hinc videas quo severiori
examine , aequave judici j lance id generis argumenta adhibenda sint.
Foroiuliensis Eccles traditioni reiectum ad Suarici regnum Leonidi Martyrium non praejudicat:
Et ex aliis conjecturis roborari videtur. SEo nunquid existimabit aliquis, ex his quae elucidare termiavimus majorem Ecclesiae nostrae traditioni obscuritatem infusum iri, cum haec Leonti j in Africam , seu transmare deportationis vulgatam hucusque assertionem infringant E At neque ex eo labefactatur historiae fides, cum enim ut supra ex Jornande retulimus ) Africanos Tyrannos inter & Evaricum intercessisset necessitudo, quam in Catholicae religionis perniciem commune studium, maximam secerati tam cito potu te Evaricus Leontium in Africam, aut aliam proximam regionem , quam ipsi Africani Principes cotidie Episcopos ex Africa in Transmarinas Provincias deportari mandabant. Nam & in Galliarum partes usque, quae Evarici ditionis erant, Eugenium illum sanctissimum Africae Primatem, exiliis, oc cruciatibus innumeris semper invictum, hunc, inquam , in Albigensem Civitatem relegatum ab Hunerico, seu verius Gundabundo successore notat Gregor. Turon. lib.sc. Histor. Franc.
149쪽
Iic DE INITII scap. II l. in qua & eodem teste, diem clatust extremum , magis, ut mihi videtur , glorioso illius excessu, tumuloque nobilitata , quam novissimo illo Ecclesiasticae Metropoleos apice, Quo eam decorari curavit Ludovicus Magnus, in gratiam dignissimi Praesulis Hyacinti Serroni, viri cujus animi dotes, vi tutesque , exquisiti quamlibet honorum tituli nunquam satis pro merito munerabunt. Sane jussio illa , ea non finget morosior, qua procax Tyrannus duos S S. Provinciae Praesules hoc insolenti exili j genere mulctavit, ut unus longe patriae finibus
exactus angeretur eam non videre , ad quam repedaret: alter
juxta eam positus aegre ferret videre, quo redire non liceret. Quod sic eleganter suo more exprimit Sidonius Spist. V I. lib. VII. ad Basilium : Taceo meJros crocum , simpliciumque, quos ita exiiij cruciat parva dissimilu; namque uno ipsorum se dolet nou edidere quo redeat; a ter se dolet midere quo non redit. Hos Episcopos Provinciales dixi non enim Baronio assentior,qui a dati. CCCCLXXV. Simplicium illum Bituri censem Metropolitam fuisse contendit; ad cujus electionem evocatus Sidonius, concionem de ea ad
populum habuit, eodem hb. VII. Epistolarum consignatam: quod nequaquam suspicari cogitavit Sidonij eruditus Scholiastes Jo. Savaro, qui ignotas sibi Anti stilum Cathcdras profitetur ; in Aquitania tamen quaerendas esse sentiens, cui etiam in eo tam parum consentio. Etenim cum Epistolam illam ad Basilium Aquensem Episcopum gregi suo tunc incubantem, directam esse compertum sit ( quod tamen non assecutus fuerat Savaro quis non videt hoc orationis contextu : taceo mestros Oocum, Simpliciumque colligas, &c. exilium de vicinis Aqui- Sextiensi Civitati, & quasi conterraneis intelligendum esse
Si enim Aquitani illi fuissent, potius suos seu nolitos dixisset Sidonius; quippe qui &ipse Arvernensis Episcopus Aquitanicae
Metropoli primae parebat, suosque congruentius nuncupare poterat, qu im Provinciales, a quibus illi latis terrarum spa-
150쪽
tiis sejuncti nostris minus fuissent noti , quam ut Sidonius tam leviter, strictimque illorum causam pertractasset. Quod momentum in lucem protulisse non extra rem fuit; cum ex increscente Provincialium nostrorum Praesulum pro side extor-rium numero, planior ad Leont ij exilium, ad traditionis vulgarae normam, statuendum sternatur via , & fides increscat. SED esto per me non in Africam , sed in aliam regionem
Pontificem relegarit Evaricus, dum Martyri j ejus illaesa perstet assertio, per ea quae congessimus rationum momenta et ex
quibus omnibus im quaedam duntaxat subodorari potuerint viride re literaria bene meriti Illustrissimus Tullensis Episcopus, & Provincialium Antiquitatum indagator haud indiligens Honoratus Buchetis; ille in tabulis Martyrologi j Gallicani duos Leontios, unum Martyrem ad Κal. Decemb. alterum Confessorem ad XVI. Novemb. ex fide , ut vides, Mart=rol.
Manass. S. Sabinis hic in serie Episcoporum Forojul. quam lib. IV. De Chorographiae exhibet, duos itidem ultro Leontios admittunt; in quam propius sententiam adire non dissimulat Lud. du Four in suo Leontio, ne quis ad illam Majorum auctoritate destitutam, me primum conjecturis meis facem praetulisse causetur, quam secus alij ante me non haesitanter, sed tamquam certam protulere. Atque haud scio an quid simile innuere voluerit V. Cl. Ludovicus Morerius suo nomine satis celebris, qui in Dictionario suo Historieo , tam variae , quam exquisitae eruditionis promptuario, Leontium Episcopum circa sinem tantum V. saeculi floruisse penes se certum habere dicit: praetermisiis utique sententiae suae momentis, quem ideo enixe precamur haec liberalius communicare, in amplissima illa ejusdem libri editione quam parat; si tandem suum , hoc est: viri in omni doctrinae genere versatissimi, de duobus Leontiis, judicium cum
Sr D sive ille id duntaxat insinuare , alij explicare a Cercre