De initiis ecclesiae Forojuliensis dissertatio, historica, chronologica, critica, profanosacra. Accessere appendices tres 1. Praesulum forojuliensium ... 2. Diatribam de ecclesia ... 3. Notas uberiores in Concilium Arelatense, ... Auctore Josepho Ant

발행: 1680년

분량: 294페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

211쪽

sensum converterat, quod propalandi erroris causa hie rursus exhibemus: Maximus, quas annorum hildomade transacia, nam toto septem mirum ibidem , Lirini, serissi gregem pavit, Rathel a qui itur praesertur Insula, praeparatur silesiae. Haec igitur verba de Maximi in Insula regimine, per septem annos ea acto, genuine intelligenda, Bertellus ad Reiensis Ecclesiae moderamen palmari hallucinatione applicare voluit i totidemque duntaxat annos Sedi illi praefuisse contendit: magna quidem sui admiratione, quorsum tam arcto administrationis spatio, tot tant que ab ejus vitae scriptoribus in Episcopatu commendata praestare potuit S. Pontifex Sto nec aliter Historicus ille gloriosissimi Prosperi nominis studiosus hunc uti Praesulem suae poterat inserere Chro- nologiae : operae siquidem pretium erat, illum, ante Maximum collocare, qui cum habuisset successorem Faustum, cujus Episcopatus quinti saeculi finem attigerat, non poterat iste post se recipere Prosperum, sub ejusdem saeculi finem mortalitate

I Gi Tun quo res tota rursum ob oculos posta facili nune expediatur negotio, cum exploratissimum sit ex adductis cap. XlX. praecitato Maximum Honorato in Lirinensi Praefectura succedentem an. CCCCXXVI. post annos septem ad Reiensem Cathedram assumptum fuisse, quovis, in ea. tempore sederit, cum habuerit Faustum suecessorem, quod evincit saepius recantatum Sidonij Carmen ad ipsum Faustum: Fuerit quo Maximus isse Urbem tu cujus Monachosiue Antistes in Abbas

B. successor ago: Cum ipsum, inquam, successorem habuerit ; Faustusque in

senectute ipsa fortis & vegetus annum jam centesimum praetergressus fuerit, ejusque annos dextera numeraverit, ut habet

212쪽

ECCLESIAE FORO JULI E N S I S. i

idem Sidonius Lib. IX. Epist. IX. facile circa decurrentis se: euli finem dies produxit: unde Prosper non potuit eum excipere, qui ex Philippo Labbaeo in suis ad Bellarminum de serj-torib. Secti me. Commentarus, in vivis esse desiit circa av. CCCCLVI. ut probare contendit ex Victori j Aquitani hi I. ad Hilarium S. R. E. tarchidrationum, quam scripsit, anno ejusdem laeculi L VII. eo quod in ea Prosperum mirum fanctum menerabilem commemoret. Sed de ea conjectura quidquid fuerit, ex omnium Chron ologorum consensione , non peruenit S. Pros

sper a Evarici Uves ego torum Regis tempora, quibus Faustus Reiensis adhuc superstes, & ad eum Legatu S extiterat. Ioi Tust caliginosis initiis istis, accuratioris Chronologiae' disquisitione elucidatis, horum series Praesulum planior cohaerentiorque suppleri poterit , cui etiam aliquid qualiscumque operae nostrae locare , eo libentius assentimur, quod inde fidem quam dederamus , fore ut aliquando Provincialium Antistitum Chronologiam illustraremus, ex parte liberare suppetat; studiumque insuper & reverentiam, quibus erga. hanc Sedem celebratissimam assicimur, manifestare nobis sit suavissimum sto haerere me in limine sateor, dum primo calami ductu plurium Praesulum nomina expungere ratio postulet. Cum tamen nulla sui parte possint consistere, nullisque eos momentis stabiliat Ber tellus, praestat eos rejieere, initiaque obscura

Sedi illi derelinquere , (quod Antiquiores patiuntur quam

fictilios Protomystas eidem vindicare. Quocirca & S. Eusebio& S. Albano ex catalogo eliminatis, Maximus etiam tertiolo eo ordinatus parem tortunam sortiatur oportet, non secus

enim , ac praecedentes prorsus fctitius est : adeoque mirabile Chronologum eidem adscripsisse aedificium Basilicae S. Albani an. C C C. quam disertis verbis, splendidoque illo operae pretio quod extollit, ad)udicat S. Maximo Lirinensi post annos Z a

213쪽

centum de quinquaginta . Dynamius Patricius, diligens vitae illius scriptor , his omnino verbis: Templum in Reiensi fastello iuDeati Albani honorem , quanta potuit animi devotione , condiaet , cujus columnas, hodieque illic cernere Licet , juga boum eo pertraxerunt. Haec Dynamitis.

SED neque qui subsequitur Victor, potiori auctoritate sunsultus praebet se conspicuum, quam enim , ex Savarone lib. IV. ist. XV. Sidoni j, ingerit nobis Ber tellus , nulla est , nec in ea ullus uspiam , cujusquam , Victoris apex reperitur. Dormitavit igitur omnino, ne durius dicam; quo enim tam ferreus ut teneat ei cum hoc se clypeo, in erroris sui defensionem, munire voluit; nam in ipsa Epistola XV. pag. a . secundae editionis, ad quam ita asseveranter remittit ille , Savaro tantummodo in explicatione illius Sidoniani dicti i aggere cochleatim facto, Varro nem te Vitruvium pro hujusce locutionis auctoritate profert.

Virruvius , inquit, bb. X. cap. XI. cochbdes columnae in templo D D. Trajani o Antonini. Tum continenter subiungit: P. Pictor Reg. 8. Cp. id est intrinsecus gradibus perviae. Producit ergo Savaro

P. Victorem, qui XIV. urbis Romanae regiones descripsit, requem in novissima illarum delineatione profitetur secutus esse, Onuphrius Panta inus;& Burtellus, ex eo, Victorem Reiensem conflat, de nobis obtrudit. inconsultissimo omnium facto, quod demonstrasse, confutasse est. QS i succedit ordine quintus, Paventius scilicet, emer dicatus est ex Sede Rhegiensi in Smilia, quique uti Mediolanensis Metropolitae sustra ganeus subscripsit Epistolae ad Leonem Papam directae, pro adstipulatione doctrinae de Incarnatione , ad Orientem a Leone transmissae , quam etiam , anno praecedenti, Provinciales Episcopi, inter quos, Maximus Reiensis aderat, subscriptionibus suis firmatam ad eundem Pontificem dederant. Unde de qui post Faventium recensetur a

Bertello Maximus secundus, fictilius est, si distinguatur a

214쪽

ECCLESIAE FOROJULIENSIS. I o

Maximo Lirinensi, quod contendit praefatus Histolicus. At cum tradat eum interfuisse Synodis Reiensi & Arausicanae primae, habitis post an. CC CC XXXIII. quo Maximus Lirinensis Reiensem Cathedram consecutus erat, liquidum est Maximum illum secundum & tertium ex Chronologia Bertelli, unum & eundem fuisse Praesulem, adeoque dc primum ex Reiensibus, qui probato usquequaque testimonio innotuerit.

CAPUT IL uis Uaximo in Episcopatu praeivit Z qui illum

exceperint flFT si qui hactenus in vulgatis Catalogis exhibiti sunt Praesules, fictitii sint, non inficiamur tamen ante Maximum Sedem Reij constitutam fuisset imo & illud apud nos est certis simum , & patebit unicuique verborum Fausti in oratione contextum expendenti : non post longum tempus (respicit ad illud tempus quo Maximus Foropaliensem Cathedram declinavit Sancto orbata Papiore Populi praesentu Ecclesia s Reiensis scilicet. JErgo ex eo habemus nunc , non modo in Reiensi Civitate sedisse Praesules ante Maximum , sed & ipsum quem excepit Lirinensis Abbas, sanctimonia clarum fuisse, cum eum Passetorem sanctum, Faustus utriusque successor memoret. SED quis tandem fuerit beatus ille Episcopus & quo nomine designandus certe praetermisit Faustus, & unicus vitae liber continet, quod nostri exhibere non possunt, probati saltem :nam liber ille qui circumfertur vitae S. Honorati ( de quo superius sententiam nostram aperuimus cap. XLI. diserte testatur de cetarem S. Maximi fuisse Fabianum. Attamen & cum

libri hujusmodi plerunque vera etiam promiscue cum schis in .

215쪽

i8o DE INITII s

volvant, & firmiori testimonio exploratum si, S. Maximo praeivisse alium Antistitem ; quousque de illius nomine aliter constiterit, nil causae apparet cur fides auctori Libelli illius,

in eo detrahi debeat. IGITulli , citra eorum praejudicium qui haec tempora praecesserint, primo loco conspicuus appareat I. S. FA 3 1 A N u s qui sedit usque ad annum circiter CCCC

XXXIII. abinde

II. S. MAxi Mus usqu&adan. CCCCLX. quem excepit . . . . III. S. F A u s Tu s I. qui pervenit usque ad an. currentis ejus saeculi L X X X V IV. CONTuMExiosus sexto ineunte saeculo regimen suscepisse videtur ad an. D X X XIV. initium , quo , Canonica sententia exauctoratus perhibetur ex Epist. Joannis Papae, ejusdem Pontificatus av. VII. Id. Apr. ex cujus sententia, a S. Caesario M tropolita ad moderandam Dioecesim delegatus est. U. Episcopus Visitator, ab eodem an. D XXXIV. Contumeliosus tamen appellationis beneficio ad Sedem regreditur, permittente Caesario , ec Emerito defensore, seu procuratore Ecclesiae annuente; sed ex adverso improbante Agapeto Pontifice , qui eum ab Dioeceseos administratione prohibendum censuit , quousque rursus ejus causa examinata fuisset ( ut constat ex ejusdem ad Caesarium Rescripto an. XXXV. X v.

Κal. Aug.) qua tamen cecidisse ex silentio ejus gestorum, Mimpacti criminis gravitate colligere convenientius judicamus, quam cum Bertello nugari, qui eum ad Caesari j Episcopatus finem perducit, hoc est , ex vulgata putatione , usque ad au. XLIV. quod inquit, cum suo Metropolita Conciliis Arela. tensi I V. V onens & Carpentoractensi (nam Arauscanae II. nomen non dedit) subscripserit: quasi haec ipsa Concilia longe ante a v. XXXIV. quo a Pontificio suspensus est, habita non fuissent.

216쪽

ECCLESIAE FOR O J ULIENSIS. 18t

VI. FAusTus. II. actis Concilij Arelat. V. an. D X L l X. consensit per Claudianum Diaconum , non ante Episcopos, ut putat Bertellus, sed inter procuratorum diversarum Eccletarum nomina, suum etiam apponentem.

VII. EMETistius seu Emeritus: forte ex Ecclesiae defensore

sub Contumelioso , ut putat Reiensis Historicus (nisi tamen ad Ebredunensem Metropolim assumptus sit) per delegatum suum Claudianum Arelatensi V. Synodo sub Sapaudo sub . scripsit.

VIII. CL Audi ANus Synodi Parisiensis IV. acta in causa Papoli Carnotensis suffragio suo firmat. an. DLXXIII. at qui subsequitur in serie Reiensi ejusdem auctoris, Faustus tertius nullus est. Quod enim Dynamius Patricius, adhortante Urbico Reiensi Praesule, S. Maximi vitae scriptor, in operis nuncupatione , ita exordiatur : Praefatio auctoris ad Urbicum Spiseopum Rei: em successerem Faussi : non inde colligi potest Faustum immediate Urbico praeivisse, qui potuit etiam ejus successor asseri post tres Praesules intermedios eadem ratione, qua idem Dynamius in ipso contextu praefationis B. Faustum Episcopum S. Maximi successorem & encomiastem , ipsus Urbici praedecessorem disertis verbis asseverat. Sed- ex alio

capite Bertelli ratiocinatio corruit, haec enim verba et Traeis

fano auctora ad Urbicum Rei ensem Spisvum successerem Fausti s non ipsa est Dynamij nuncupatio , sed vel Amanuensis ad elucidationem operis nota, vel interpolatoris subjectio : quod id ipsum satis arguunt quae sequuntur : oreat sum Maximus an . CCCCLXVI. quae falsissima sunt, & a Dynamio prorsus aliena, quem utique Episcopatus Maximi initia, ad an .ejusdem saeeuli XXXIII. superius collocata, latere non poterant. Germana autem Dynamii ad Uibi cum operis inscriptio haec plane est : Domino Beati mo Patri Urbico Papa D namiuae, ut legenti innotescet. Interpolatori igitur in titulo operis Ur-

217쪽

bi cum Fausti successorem declarandi, non alia occasio fuit . quam dum in ip a praefationis serie B. Faustum ipsius Urbici praedecessorem designari anima vertit. In quo quidem minus peccavit, quam Bertellus, cum Urbicus Fausti successor diei

possit, at non immediatus, ut voluit ille. Itaque non Clat

dianum excepit Fatistus III. sed vel quis alius adhuc incognitus, vel I X. URBicus. Cujus acta leguntur usque ad an . D X C.,

sed qui in eadem serie exhibetur Bonifacius S. Gregorio Papae notus; non quidem est e Reiensi Cathedra in Amilia, uti Faventius, sed e Rhegiensi, aut Rheginens in ulteriori Calabria , cujus Metropolis est in ore freti siculi ex adverso Me sanae nostrae, decerptus; ad quem non una solum, sed plures S. Gregoris extant Epistolae , quae passim occurrunt in registro qui Epig. Sed nulla , quod in vulgatis hactenus editionibus viderim , extat, quae Paulini Regiensis quem post Bonifacium rursus obtrudit auctor, mentionem habeat, nam in Epistol. L. libri IV. quam indicat , Simoniacam pravitatem universim suggillat Pontifex, nec de Paulino vel Reiensii vel alio quidquam attingit: Et in altera Epistol. XXXVI lib. X. contra Paulinum specialiter data , ex glossatoris illius sententia contra Paulum non Reiensis, sed Docleatinae Civitatis in lilyrico, ad Rhisoni cum sinum , sub Metropoli Acridensi olim , nunc sub Ragusiana Metropoli Episcopum , facultatum Ecclesiae praedonem causa agitatur. Sed erroris causam tandem detexi, vereor tamen ut tam facile excusationis argumentum reperiatur; extat siquidem eiusdem S. Gregorii lib. X. Epistola XXX l. ad columbum Numidiae Episcopum de perversitate Paulisi Regie i Episcopi per simoniam subditos ordinantis; sed

hunc in Numidiae Provincia requirere operae pretium erat , ubi ejus sedes vere consignata est in notitia Episcoporum

Atticae sub titulo Regianensis et in Phocensi nostra quorsum

spectabat

218쪽

ECCLESIA FOROJULIENSIS . i 23

spectabat investig1reg nisi existimarit Ber tellus Numidiam esse eidem conterminam , & S. Gregorium Episcopi delinquentis causam alteri ex vicinioribus Collegis demandasse ; in quo

sane si non toto coelo, toto saltem mari aberravit. INCAs subi ergo fatigat se vir bonus, ad ejusce negotii exitum perscrutandum it cui profecto conducibilius fuisset, eo diligentiam suam convertisse , unde hunc Praesulem Paulinum extraneum &emendicatum esse perdidicisset, quod , ex sola lectione epistolarum quas indigitat, non assequi non poterat. SupERsuNT & alia plurima in hae historia, quae manu

medica egerent, & si figi iij hactenus deprehens sunt aliqui Praesules, subsequuntur alij omni Episcopali gloria praecellentes , aut illaudati , aut ab auctore operis penitus praetermisit. Sed in praesenti initia emaculasse nobis lassiciat, quod tamen ,s quo operae pretio executi sumus, sique jam Dimidium facti qui bene coepit habet: suturum erit aliquando , ut favente numine, nobilissimae illius Sedis historiam elucubrare aggrediamur.

CAPUT III.

Investigantur ec Anasteri Lirinens s Initia.

TANTO consensu rejecta hactenus fuerant Lirinensum

initia circa annum a Christo nato trecentesimum sepatuagesimum quintum , ut valde aliquibus visum fuerit insolens, scripsisse me in eam sententiam prope adductum iri, Lierinense Coenobium ineunte quinto saeculo coaluisse; unde nunc cum primum se offert occasio, vel dubitationis nostrae, vel sententiae rationem proponere, de utrumque eruditorum sudicio submittere compellimur. Aa

219쪽

E T quidem versata est jugiter dissicultas nostra circa res gestas sanctissimorum illorum Lirinensis Coetus Fundatorum, Leont ij videlicet, Caprasiij & Honorati , quos eadem aetate

degentes credere cum probata adstringat auctoritas; creditu ex adverso non ita facile visum est, ut computatis incertis illis communi opinione eonstitutis initiis, ad eam aetatem

beati illi viri pervenerint, quae certissima Chronologia dcomnium scriptorum calculo firmata hactenus perseverat. Quo D enim ad Leoniij vitae acta pertinet: cum vix ferret illorum temporum disciplina, ut non nisi aetate venerandi limmines ad summum Sacerdotium eveherentur ; si tunc Leontio quadragesimum annum aetatis adscribamus, quando Honoratus ad eum jam Episcopum accessit anno CCCLXXIV. hisque addas annos viginti sex illius saeculi res duos cum duobus supra

triginta, quos succedenti saeculo eundem Leontium nostrum attigisse demonstravimus, exurget Leonti j senecta ad annum centesmum, quod in uno non arbitraremur ita singulare, ni in succedentibus , idem occurreret, ex hac epocha. S. Caprasus siquidem perfecta consummataque gravitatis senex defetibitur ab Hilario, cum S S. Juvenes Venantius & Honoratus se illius disciplinae subdunt. At tali tu seni saltem sexagesimum vel sexages naum quintum annum tribues, & e peregrinatione reduci ultra septuagesimum; habet enim auctor vitae illius, Sanctum senem , Honoratum & Venantium per terras mariaque allidue comitatum esse, licet jam esset aveorum gravitate confecto. Quae verba, multum in rem nostram habent ponderis. Resi Duubi nunc est ut finem & obitum illius firmemus ;eertumque in primis occurret superstitem adhuc fuisse Capra- um anno quadringentesimo supra nonum & vigesimum, quoad Arelatense solium evocatum Hilarium animadvertimus,

cuin iste Lirinum repetens, dc pontificalis suae dignitatis quasi

220쪽

ECCLESIAE FOROJULI ENSIS. 18s

oblitus, morientis Caprasisj se orationibus commendans des cribatur , in jam citatis vitae actis apud Barralem Lirin. chrono gum. Sed nec rursus anno decurrentis faeculi trigesimo ut habent illa, obiit S. Senex; nam cum fidem faciant vitae acta s. Hilarij a S. Honorato Masilliensi conscripta, Hilarium tunc temporis suturorum piaescium, Faustam Piesbiterum parater Abbatem sic hotiora e , ut inter '-Sanctos Sacerdotes Theodorum in Maximum compeceret residere , manifeste evincitur Caprasium obiisse post annum CCCCXXXII l. si enim resumas quae Cap. XlX. D ertationu nostrae probata sunt, Maximum scilicet ordina tum non fuisse Episcopum, nisi post septem annos ab Honorati discessu ex Insula, probatum itidem manebit Faustum, qui tunc memoratur Abbas ( post Maximum utique, tum Reieno sem Praesulem)regimen Monasticum non suscepisse ante annum quinti saeculi trigesimum teri tum evolutum. Atque in praesens quamquam re incerta , nolumus ultra subsequentem annum trigesimum quartum obitum Capras j produci , hunc enim , an. CCCLXXV. septuagesimum annum praetergressum, nunc trigesimum lupi a centesimum complevisse, ex hoc computo sateri cogeriS.

D x S. Honorato aliquid delibandum superest & quidem

pro certo habemus, illum adolescentiam Jam assecutum, baptismum concupiisse, patremque multis adhibitis moris & diverticulis illius propositum retardas se , sed & Christianum, sici a ablutione effectum, aliquandiu in patrio solo Commora. tum fuisse s quorum omnium disertus est adstipulator S. Hilarius in Oratione illius func bii. In hoc autem temporum intervallo facile potuit annus ejus aetatis sextus & vigesimus praeterlabi, antequam longam & diit cilem Orientis peregrinationem susceperit ; in qua qui accuratius expendet, varias quas invisit regiones & regna, expetitaque litora (ut habet Hilarius j qui bis barbara Cet , ctiam ista qua plurima in ipsis erat ,

SEARCH

MENU NAVIGATION